น้องบูมตื่นขึ้นมาในเช้าวันเสาร์พร้อมกับอากาศร้อนอบอ้าวของประเทศไทย เด็กน้อยเดินไปหยิบรีโมทเปิดแอร์ก่อนจะเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว ผ่านงานวันเกิดของเจ้าตัวมาได้สองอาทิตย์แล้ว ทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปกติ ตอนเช้าไปเรียน ตอนเย็นก็กลับมานอนวนลูปแบบนี้เรื่อยๆจนเด็กน้อยรู้สึกเบื่อ หมวดบาสจึงต้องซื้อโทรศัพท์เครื่องแรกให้ลูกชายใช้ เพราะคิดว่าวัยของน้องบูมก็เริ่มโตพอแล้ว อีกอย่างจะได้ใช้สื่อสารระยะไกลได้สะดวก
เมื่อน้องบูมได้โทรศัพท์มาได้ไม่นานข่าวก็ไปถีงหูของเฮียเซน ทั้งสองเริ่มโทรคุยกันเป็นระยะๆโดยไม่ให้หมวดบาสรู้ น้องบูมเองก็รู้สึกดีใจที่สามารถคุยกับเฮียเซนได้เมื่อไหร่ก็ได้ บางวันก็วิดิโอคอลคุยกัน กว่าเด็กน้อยจะทำเป็น เฮียเซนเองก็ต้องสอนอยู่นานเลยทีเดียว แต่เด็กสมัยนี้เข้าได้กับเทคโนโลยีเร็วยิ่งกว่าอะไร ปัจจุบันแอพพลิเคชั่นไลน์เป็นตัวกลางระหว่างน้องบูมและเฮียเซนได้ติดต่อกัน หลังๆมีไลน์แปลกๆแอดเพื่อนน้องบูมเข้ามา ปรากฏว่าคืออากันย์ที่ไม่รู้เอาเบอร์น้องมาจากไหน น้องบูมก็คุยกับผู้เป็นอาตามประสา แต่อากันย์มักจะชอบส่งรูปหัวใจมาให้เสมอ เด็กน้อยก็ส่งกลับอย่างใสซื่อเรื่อยมา
"ตั้งแต่ป๊าซื้อโทรศัพท์ให้ก็ติดงอมแงมเลยนะเรา" หมวดบาสเดินเข้ามาแซวน้องบูมที่กำลังนั่งส่งข้อความหาเฮียเซนอยู่
"ก็วันหยุดน้องบูมไม่มีอะไรทำนิหน่า" เด็กน้อยยู่ปากตอบ พร้อมรีบกดล็อกหน้าจอไม่ให้ผู้เป็นพ่อเห็น
"ถ้าน้องบูมใช้อย่างมีประโยชน์ป๊าก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่เล่นมากเสียสายตานะ"
"รู้แล้วครับ" ลูกชายตัวเล็กพยักหน้ารับ "ป๊าจะไปไหนเหรอครับ ทำไมแต่งตัวแบบนั้น" น้องบูมเอ่ยถามเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อแต่งตัวเหมือนจะไปทำงานทั้งที่เป็นวันหยุด
"ป๊ามีงานด่วนน่ะครับ เดี๋ยวบ่ายๆก็กลับแล้ว"
"ง่าา...แล้วน้องบูมจะกินอะไรล่ะครับ"
"เดี๋ยวป๊าสั่งให้คนมาส่ง...อะ...น้องบูมอย่างลืมเงินจ่ายเขาด้วยล่ะ"
"ครับ"
หมวดบาสยื่นเงินแบงค์ร้อนให้ลูกชายและหอมหัวหนึ่งทีก่อนจะเดินออกไป มีหลายครั้งที่หมวดบาสสั่งข้าวมาให้น้องบูมทานที่บ้านเพราะเจ้าตัวไม่ว่าง เขาสอนน้องบูมให้รับของโดยไม่ให้เปิดประตูรั้วเด็ดขาด จึงค่อนข้างมั่นใจว่าน้องบูมจะอยู่บ้านคนเดียวได้
เด็กน้อยเดินลงมาดูทีวีชั้นล่างได้ไม่นานก็มีเสียงตะโกนจากหน้าบ้านว่าอาหารมาส่งแล้ว น้องบูมหยิบเงินและเดินออกไปหา พบชายหนุ่มใส่เสื้อกันหนาวสีเขียว กำลังถอดหมวกกันน็อคก้าวลงจากรถมอไซค์ หนุ่มส่งอาหารมีนามว่า ภูมิ เขายื่นถุงอาหารให้น้องบูมพร้อมบอกราคาตามปกติ เมื่อเรียบร้อยแล้วน้องบูมกำลังจะกลับเข้าบ้าน แต่ชายหนุ่มได้เอ่ยเรียกไว้ซะก่อน
"น้อง…พี่ขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึงได้ไหม"
"…" เด็กน้อยอ้ำอึงอยู่นานเพราะป๊าสั่งว่าห้ามเปิดประตูให้คนนอกเด็ดขาด
"นะครับน้อง พี่ปวดฉี่มากเลย ห้องน้ำอยู่ไกลมาก"
"กะ…ก็ได้ครับ" น้องบูมทนแรงอ้อนไม่ไหวจึงเปิดประตูให้ชายหนุ่มเข้ามาในที่สุด
เด็กน้อยพาชายแปลกหน้าเข้าไปในปากก่อนจะชี้ทางไปห้องน้ำ ภูมิเห็นแบบนั้นจึงกล่าวขอบคุณและเดินเข้าห้องน้ำไป หลังภูมิออกมาได้ปลดผ้าปิดปากออกทำให้เผยหน้าตาที่หล่อเหลาเกินบรรยาย โครงหน้าแบบไทยผสมเกาหลี จมูกโด่ง ปากยิ้มสวยจนเด็กน้อยแทบละลาย จากกล้าๆกลัวๆกลายเป็นยิ้มอย่างเคอะเขินแทนเพราะความหล่อของคนตรงหน้า
"อยู่บ้านคนเดี๋ยวเหรอน้อง?"
"ครับ ป๊าไปทำงาน"
"อยู่คนเดียวไม่กลัวเหรอ? แล้วป๊ากลับตอนไหนล่ะ"
"บ่ายๆละมั้งครับ"
"ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนไหม?" ภูมิยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินเข้าไปลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ
"จะ…ดีเหรอครับ"
"ล้อเล่น เดี๋ยวพี่จะต้องไปส่งอาหารต่อแล้ว ขอบคุณที่ให้เข้าห้องน้ำนะหนูน้อย"
"คะ…ครับ"
ภูมิก้มลงมาหอมแก้มน้องบูมไปหนึ่งทีก่อนจะเดินออกไป น้องบูมยืนตัวแข็งทื่ออย่างเขินอายอยู่นานก่อนจะรีบไปปิดประตูบ้านเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจเด็กน้อนเต้นแรงขนาดนี้ แต่ที่รู้ๆคือเป้ากางเกงมันเริ่มตุงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
วันต่อมายังคงเป็นวันหยุดเหมือนเดิม แต่หมวดบาสเองก็มีงานที่สถานีตำรวจอีกเช่นเคย เขาจึงฝากเงินและสั่งข้าวเช้ามาให้ลูกชายอย่างเมื่อวาน น้องบูมรับเงินมาอย่างดีใจเพราะอยากเจอหนุ่มส่งอาหารคนนั้นอีกครั้ง แต่ก็มีสิทธิ์ที่จะเป็นคนส่งคนอื่นได้เช่นกัน
น้องบูมนั่งแกว่งขาบนโซฟารอการมาของไลน์แมนอย่างจดจ่อ และเหมือนโชคจะเข้าข้างเด็กน้อยเมื่อเสียงที่ตะโกนมาเป็นเสียงเดิมเหมือนเมื่อวาน เด็กน้อยรีบเดินไปรับอาหารและจ่ายเงิน วันนี้ภูมิไม่ได้ใส่ผ้าปิดปาก ทำให้เด็กน้อยได้เห็นใบหน้าหล่อๆเต็มสองตา
"อยู่คนเดี๋ยวอีกแล้วเหรอ?"
"ใช่ครับ ป๊าไปทำงานกลับบ่ายๆ"
ภูมิทำหน้าใช้ความคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยออกมา "พี่ขอเข้าไปกินน้ำหน่อยได้ไหม พี่ขับรถเหนื่อย…หอแห้งมากเลย"
"ได้ครับ"
ชายหนุ่มได้ความเชื่อใจจากเด็กน้อยไปเต็มๆเพราะเมื่อวานเขาแสดงให้เห็นว่าไม่มีเจตนาที่ไม่ดี แต่สำหรับวันนี้มันไม่ใช่…
ภูมิเดินไปนั่งโซฟาอย่างถือวิสาสะ รอน้องบูมไปหยิบน้ำดื่มจากห้องครัวมาให้ ภูมิสำรวจรอบๆว่าไม่มีกล้องวงจรปิด และเห็นรูปอัดกรอบเป็นเด็กน้อยยืนคู่กับคุณพ่อในชุดตำรวจ ภูมิค่อนข้างตกใจที่เจ้าของบ้านเป็นตำรวจ แต่มันก็ตื่นเต้นไม่น้อย หากโดนจับได้มีหวังเข้าคุกแน่นอน
"น้ำมาแล้วครับ" น้องบูมยื่นขวดน้ำให้ชายหนุ่ม แต่แทนที่จะรับของในมือ แต่นายภูมิกับรวบตัวหนูน้อยเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว น้องบูมตกใจไม่น้อยแต่ความรู้สึกเขินดันมีมากกว่า ภูมิทั้งกอดและหอมแก้ม จนถึงขั้นไซร้ซอกคอเด็กน้อยอย่างหิวกระหาย
"กลิ่นตัวเด็กนี่มันหอมจริงๆ ดมแล้วมีอารมณ์เลยวะ"
"พะ…พี่ทำอะไรครับ"
"อย่าใสซื่อสิน้อง พี่รู้นะว่าน้องแอบชอบพี่…ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว จ้องตาไม่กะพริบเลย" ภูมิเลิกเสื้อยืดหนูน้อยขึ้นอก ก่อนจะฉกลิ้นเข้าไปที่หัวนมเล็กๆทั้งสอง ดูดดังจ๊วบจ๊าบจนน้องบูมรู้สึกเจ็บ นายภูมิรัวลิ้นเรื่อยๆรู้สึกได้ทันที่ว่าหัวนมของเด็กน้อยมันแข็งสู้ลิ้นขึ้นมา ทำให้เขาถูกใจมากขึ้นอีก ทั้งกัดทั้งเลียเสมือนว่าอยากให้มีน้ำนมไหลออกมา น้องบูมเริ่มบิดร่างกายไปมาเพราะความเจ็บปนเสียว
"งือออ…ยะ…อย่าทำแรงสิครับ"
"จ๊วบ!…อืมมม…แค่นี้หัวนมก็แข็งซะแล้ว เป็นเด็กลามกเหมือนกันนะมึง"
"พะ…พี่…อ๊ะ!"
"กูจะบอกอะไรให้นะ กูชอบเย็ดเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆใสซื่อแบบมึงนี่แหละ แต่ถึงมึงจะเป็นผู้ชายกูก็ไม่สน...ร่านควยแบบนี้กูชอบ"
ภูมิจัดท่าให้น้องบูมนอนหงายบนโซฟาและจับถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด ชายหนุ่มใช้ลิ้นเลียตามร่างกายของเด็กน้อยอย่างหื่นกระหาย ลิ้มลองความสดใหม่ที่เป็นเอกลักษณ์ของเด็กๆ โดยเฉพาะกลิ่นตัวน้องบูมที่ผสมไปด้วยกลิ่นแป้งเด็กและกลิ่นเหงื่อนิดๆ เป็นตัวกระตุนอารมณ์ให้แก่ภูมิอย่างดีเยื่ยม ปลุกความป่าเถื่อนของชายหนุ่มขึ้นมา พร้อมที่จะกลืนกินเด็กน้อยตัวเล็กๆคนนี้
"ไหนขอดูหีน้อยๆของมึงหน่อย" ภูมิยกขาน้องบูมขึ้นพร้อมอ้าออก จุดยุทธศาสตร์ของหนูน้อยมีสีชมพูสวย ทำเอาภูมิเลียลิ้มฝีปากตามติดๆ
"งืออน้องบูมอาย" เด็กน้อยพยายามใช้มือปิดรูก้นตัวเอง แต่ภูมิปัดมือน้องออก
"ไม่ต้องอายผัวตัวเองหรอก...เดี๋ยวผัวทำให้เมียมีความสุขเอง" ว่าแล้วเรียวนิ้วยาวก็สอดเข้าไปที่รอยจีบที่ปิดสนิท น่าแปลกที่มันสามารถเข้าไปได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ยังมีความคับแน่นและแรงบีบรัดอยู่เรื่อยๆ "หีเมียแน่นดีจริงๆ ตอดนิ้วถี่ยิบเลยนะ" ภูมิถุยน้ำลายเพิ่มความหล่อลื่นพร้อมๆกับเพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสองและสามตามลำดับ
"อ๊าา!...นะ...แน่นจัง" ร่างกายของเมียเด็กป.5บิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน ตามจังหวะนิ้วที่กระดกและสอดเข้าออกจนเกิดเสียง แจ๊ะ! แจ๊ะ!
"แฉะดีจริงๆ ขอชิมหน่อยนะเถอะว่ะ" นายภูมิโน้มใบหน้าเข้าไปชิดกับแก้มก้นของหนูน้อย และแลบลิ้นออกมาเลียรอบๆรูหีสดๆ ก่อนจะเกร็งลิ้นแหย่เข้าไปตวัดด้านในจนพอใจ ปกติภูมิมักจะหลอกเด็กผู้หญิงเท่านั้น แต่สำหรับน้องบูมถือเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ถูกใจเจ้าตัวไม่น้อย
"อมควยให้ผัวหน่อยสิ น้ำเงี่ยนไหลเต็มหัวควยแล้ว" ภูมิลุกขึ้นยืนและรูดซิปกางเกงยีนส์งัดท่อนเอ็นที่แข็งเต็มที่ออกมาภายนอก กลิ่นอับชายแท้ลอยคลุ้งออกมาอย่างรวดเร็วเพราะอากาศร้อนทำให้เหงื่อของภูมิเยอะเป็นพิเศษ น้องบูมใช้จมูกสูดดมกลิ่นควยของชายหนุ่มเข้าปอด กลิ่นมันฉุนแรงไม่สมกับหน้าตาหล่อๆของเจ้าของเลยสักนิด เด็กน้อยอ้าปากครอบส่วนหัวเห็ด ดูดกินน้ำเงี่ยนแสนคาวที่ปลายหัว
"อ๊อก! อ๊อกก!"
"อูยยย...ปากหนูนุ่มซิบหาย...อ๊าาาเสียวสัส"
"งืมม...จ๊วบ!"
"อมลึกๆเลยเมีย...ซี้ดด!...ชอบควยใหญ่ๆของผัวล่ะสิ..อืม...."
น้องบูมเริ่มสำลักน้ำลายตัวเองจึงต้องคายท่อนเอ็นของนายภูมิออกมา ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่รอจ้าที่จะประกบริมฝีปากเข้ามาแลกลิ้นอย่างรวดเร็ว น้องบูมแทบหายใจไม่ทันเพราะความดุดันของชายหนุ่ม ภูมิบดริมฝีปากราวกับจะกลืนกินเด็กน้อยเข้าไปทั้งตัว เขาตามเลียกินน้ำลายแสนหวานที่ไหลย้อนลงมาอย่างไม่รังเกียจ ก่อนจะอุ้มเด็กน้อยขึ้นชั้นบน
"ห้องพ่อมึงอยู่ไหน?" เด็กน้อยในสภาพเปลือยกายชี้ไปที่ประตูด้านขวา นายภูมิจึงเปิดเข้าไปวางน้องบูมลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว "กูจะเอามึงในห้องพ่อมึงนี้แหละ...หันหลังแล้วแหวกรูออก เร็ว!"
เด็กน้อยหันหลังคุกเข่าอย่างเคอะเขิน ก่อนจะส่งมือไปแหวกแก้มก้นออกโชว์รูสีชมพูที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายของภูมิ น้องบูมส่ายก้นไปมาเบาๆเหมือนเชื้อเชิญให้ภูมิเสียบท่อนเอ็นอันใหญ่โตเข้ามา
"ร่านจริงๆนะมึง อยากโดนกูเย็ดจนตัวสั่นล่ะสิ"
เพียะ!!
ภูมิตีก้นเด็กน้อยไปหนึ่งทีพร้อมถุยน้ำลายลงไปเพิ่ม
"สะ...ใส่เข้ามาในรูก้นน้องบูมที...นะ...น้องบูมพร้อมแล้ว"
"ให้กูใส่อะไร? พูดสิอีร่าน!"
"คะ...ควย...น้องบูมอยากได้ควยใหญ่ๆของพี่มากเลยครับ...งืออ"
"กูจะเย็ดให้มึงร้องขอชีวิตเลยไอ้เด็กร่าน!"
สิ้นคำพูดของชายหนุ่ม ลำควยยาวๆก็เสียบเข้าไปในรูหนูน้อยรวดเดียวหมดลำ พร้อมแรงกระแทกอย่างต่อเนื่องจนหนูน้อยอ้าปากครางไม่เป็นภาษา ร่างกายสั่นสะท้ายตามแรงเอวของชายหนุ่มที่ประกบหลัง น้องบูมจิกผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ภูมิรัวเอวรัวและแรงดั่งสัตว์ป่า แรงบีบรัดของรูหีเด็กทำเอาเข้าต้องชี้ดปากตามไรฟันเสียงดัง มันทั้งแน่นและอุ่น แถมรู้สึกดีกว่าเด็กคนอื่นๆที่เคยเย็ดมาอย่างสิ้นเชิง
"อ๊าา!...เสียวชิบหาย!...กูเลือกเด็กถูกคนจริงๆ...อื้ม!"
"อ๊ะ!...อ๊ะ!....สะ...เสียว...จัง"
"เห็นกูหล่อไม่ได้เลยสิมึง...อึก!...อยากโดนกูกระแทกควยใส่แบบนี้ใช่ไหม!...อ๊าา!"
"งือ...ละ...ลึก...จัง...น้องบูม...จุก"
ภูมิกระแทกเอวต่อไม่หยุดจนร่างกายมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเปืยกชุ่มไปเต็มตัว ส่วนหนึ่งหยดจากไรผมไปที่แผ่นหลังของเด็กน้อยด้านล่างที่กำลังถูกกระแทกอย่างหนักหน่วง
"โอ๊ย!...งืออ...น้องบูมเจ็บก้น"
"อ๊าก!...หีมึงโคตรตอดควยเลยสัส...เจ็บก็อดทนดิวะ!"
ชายหนุ่มจับร่างเด็กน้อยพลิกกลับมานอนหงาย เขาโน้มตัวไปลงจูบปากน้องบูมพร้อมกับสวนเอวต่อเนื่อง ร่างกายน้อยๆถูกบดเบียดด้วยร่างกายของชายหนุ่มที่หื่นกระหาย ความร้อนอบอ้าวทำให้ทั้งสองเหมือนหล่อรวมเป็นคนเดียวกัน ทั้งหยาดเหงื่อและเสียงหืดหอบที่ดังผสมผสานกัน
"อย่าพึ่งหมดแรงสิไอ้เด็กร่าน! กูยังไม่แตกเลย"
ด้วยความร้อนภูมิจึงอุ้มน้องบูมขึ้นเป็นท่าอุ้มแตงและพาเดินไปที่บันไดของบ้าน ให้เด็กน้อยจับราวบันไดเอาไว้และยกขาขึ้นหนึ่งข้าง พอให้ชายหนุ่มสอดร่างกายเข้ามาอยู่ตรงกลาง เพียงที่จะเสียบเอ็นร้อนเข้าไปในรูอีกรอบ ยืนกระแทกเสียงดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ปับ! ปับ! ปับ!
"อ๊าาาาา!...พ่อมึงจะรู้ไหมวะว่าตอนนี้ลูกร่านๆอย่างมึงกำลังโดนกูเย็ดอยู่...ซี้ดด!"
"อ๊ะ!...งืออ!...มะ...ไม่ไหวแล้ว" สิ้นเสียงร้องของหนูน้อยจู๋เล็กๆสมวัยก็พ่นน้ำออกมาเลอะราวบันไดเต็มไปหมด น้องบูมแทบจะหมดแรงยืนจนภูมิที่ยืนอยู่ด้านหลังต้องประคองเอวช่วย ทั้งๆที่ยังกระหน่ำเย็ดอยู่
"น้ำแตกแล้วเหรอวะ...เสียวล่ะสิ!...ควยกูทำให้มึงมีความสุขใช่ไหม!"
"อ๊า!...อ๊า!...พะ...พอแล้ว น้องบูมเสียว"
"อูยย!...ซี้ด!!...น้ำควยกูจะมาแล้ว หีแม่งตอดเสียวสัส!" ภูมิกระแทกเอวได้ไม่นานอสุจิหลายล้านตัวก็พุ่งสู่ร่างกายของหนูน้อย ภูมิพยายามกระแทกแรงๆหลายครั้งเพื่อให้น้ำว่าวไหลเข้าไปในท้องของน้องบูม หวังว่ามันจะทำให้เมียเด็กคนนี้ตั้งท้องแม้จะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
ภูมิดูนาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลายังคงมีเวลาอีกนิดหน่อย เขาอุ้มร่างไร้เรี่ยวแรงกลับเข้าห้องนอนเจ้าห้องบ้านอีกครั้งเพื่อ สนองกัณหาอีกรอบจนน้องบูมหลับไป ชายหนุ่มหยิบมือถือออกมาถ่ายรูปร่างกายอันเปลือยเปล่าของหนูน้อยเก็บเอาไว้สำเร็จความใคร่อยากที่ชอบทำ ก่อนจะแต่งตัวเดินออกไป
น้องบูมตื่นขึ้นมาอีกทีช่วงบ่ายพร้อมความเหนื่อยล้าและความรู้สึกปวดเอวและรูก้น เด็กน้อยไปนั่งทานข้าวเช้าหลังจากปล่อยมันทิ้งไว้นาน ซึ่งอีกหลายชั่วโมงผู้เป็นพ่อก็กลับมาจากที่ทำงาน หมวดบาสขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนอน ก่อนจะพบเตียงนอนที่ยับไม่เป็นท่าและคราบน้ำใสๆเกาะอยู่เต็มไปหมด ผู้หมวดถอดหายใจออกมาอย่างปลงๆกับความใสซื่อของลูกชาย
"บอกแล้วว่าอย่าเปิดประตูให้คนแปลกหน้า..."
---- โปรดติดตามตอนต่อไป ----
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-6-16 10:19:33
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-6-16 11:07:39
โพสต์ 2021-6-16 11:11:39
โพสต์ 2021-6-16 19:23:35