ถามมีคนมาจีบไหม? มันก็พอมีอยู่บ้าง แต่ยังไม่ใช่สเปคผมสักคน คนในละแวกบ้านมักจะคิดว่าผมเป็นเด็กมหาลัย เพราะอายุยังน้อยและหน้าเด็ก แต่พอเห็นผมใส่ชุดช่างไฟไปทำงานทุกวัน พวกเขาก็เริ่มมาถามไถ่ต่างๆนาๆ ผมจึงเริ่มสนิทสนมกับคนละแวกบ้านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะพวกเขาก็เอ็นดูผมที่ตัวคนเดียวและทำงานตั้งแต่เด็ก แถมพ่อผมก็เป็นที่รู้จักในละแวกนี้ด้วย
วันนี้หลังเลิกงาน ผมไปกินข้าวเย็นกับรุ่นพี่ที่ทำงานตามปกติ ก่อนจะขับรถกลับบ้าน ปกติผมเป็นคนที่ไม่ชอบเปิดไฟทั้งบ้านเพราะมันเปลือก จะเลือกเปิดแค่เฉพาะตอนที่ต้องการแสงสว่างเท่านั้น เมื่อเรียบร้อยก็จะปิด ส่วนมากผมจะคลุกตัวอยู่ในห้องนอนตัวเองกับโน๊ตบุ๊คหนึ่งเครื่องที่ซื้อเอาไว้ทำงาน ถ้าวันนั้นไม่มีบอล หรือรายการประจำที่ชอบ ผมก็จะนอนไวมากๆ แต่วันนี้รู้สึกอยากปลดปล่อยมากๆ ผมจึงปิดไฟห้องนอนเหลือแค่ไฟหน้าจอของโน๊ตบุ๊คเท่านั้น ก่อนเปิดเว็บโป๊เจ้าประจำและดึงกางเกงขาสั้นลง เพื่อจับท่อนเอ็นที่แข็งปูดของตัวเอง ขึ้นและลงเป็นจังหวะ
ระหว่างที่ผมกำลังสุขสมอยู่กับหนังโป๊ตรงหน้า จู่ๆก็มีอะไรไม่รู้มาฟาดที่ต้นคอด้วยความแรงที่น้อยนิด ผมรู้สึกเจ็บเล็กน้อยปล่อยมือจากท่อนเอ็นตัวและหันไปมองด้านหลัง พบร่างคนตัวเล็กๆถือสมุดหนาด้วยสองมือที่กำลังจะเหวี่ยงลงมาฟาดผมอีกครั้ง
ความคิดเดียวในหัวตอนนั้นคือมันต้องเป็นโจรแน่ๆ ด้วยความที่แสงสว่างจากจอโน๊ตบุ๊คมันไม่พอให้ผมเห็นหน้าโจรที่ว่า ผมจึงรีบคว้าแขนเล็กๆของไอ้โจรและกดลงพื้น ก่อนจะเอาตัวเองทับไว้เพื่อไม่ให้มันหนี ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ดึงกางเกงขึ้น หรือเก็บเจ้าลูกชายที่ตอนนี้อ่อนตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เรียกได้ว่าเป็นท่าจับโจรที่ทุเรสที่สุดเลยก็ว่าได้
"โอ๊ยๆๆๆๆ ยอมแล้วๆๆ ปล่อยก่อน หายใจไม่ออก!" เสียงโจรร้องลั่นออกมาในขณะที่ผมทับอยู่ แต่น้ำเสียงมันกลับดูเล็กและแหลม เหมือนเสียงเด็กไม่มีผิด
"เฮ้ย! น้อง!" เมื่อผมขยับออกก็พบโจรที่ว่าเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ผมจึงรีบดึงกางเกงขึ้นและไปเปิดไฟห้องนอน "น้องเข้ามาในบ้านพี่ได้ไง เข้ามาทำไม!" ผมตวาดเด็กคนนั้นทันทีด้วยความโกรธ
"ก็ผมคิดว่าไม่มีคนอยู่อะ เห็นมืดทั้งบ้านเลย" เด็กน้อยลุกขึ้นมานั่งขัดสมาดหลวมๆ คว่ำปากลงเล็กน้อยเหมือนสำนึกผิด
"สรุปน้องจะเอามาขโมยของจริงๆใช่ไหม? มีใครบอกให้ทำรึเปล่า?" ด้วยความที่ผมเห็นว่าเป็นเด็กตัวนิดเดียว ผมก็เลยใจเย็นลง
"ไม่มีใครบอก แค่อยากได้ตัง" น้องนั่งส่ายหัวมองมาที่ผม
"งั้นบ้านอยู่ไหน เดี๋ยวพี่จะพาไปส่ง"
"ไม่เอา ไม่ไป" น้องมันรีบส่ายหัวอ้อนผมทันที
"พี่จะไม่บอกพ่อกับแม่น้องก็ได้ ว่าน้องทำอะไร แต่ทีหลังห้ามทำอีก เข้าใจไหม?" ผมไม่แปลกใจนักที่ละแวกนี้จะมีขโมย เพราะเป็นจังหวัดที่ห่างไกลจากในเมือง ฐานะของคนแถวนี้ก็ใช่ว่าจะรวย ความจนมันทำให้คนหลงผิดได้เสมอ แต่ก็ไม่คิดว่าเด็กตัวแค่นี้ก็เป็นกับเขาด้วย ผมเดาว่าพ่อกับแม่เด็กอาจจะเป็นตัวยุยงให้ลูกไปหาเงินด้วยวิธีผิดๆก็ได้
"อืมครับ"
"ทำแบบนี้มานานรึยัง?"
"ก็สองสามครั้งมั้ง แต่ไม่ได้สักบาท" เด็กมันตอบหน้านิ่งอย่างไร้เดียงสา สองสามครั้งก็ถือว่าเยอะแล้วนะ
"แล้วจะเอาตังไปทำไม"
"พ่อกับแม่บอกว่าที่บ้านไม่มีเงินแล้ว ให้รอพ่อกับแม่หาใหม่ก่อน ผมขี้เกียจรอ ก็เลยมาหาเงินเองบ้าง"
"อืม...น้องชื่ออะไร?"
"โชคครับ"
"โอเคน้องโชค น้องรู้รึเปล่าว่าการขโมยเป็นสิ่งที่ไม่ดี"
"รู้...แต่คิดว่าไม่มีคนอยู่บ้านอะ"
"อ้าว" ไอ้น้องโชคพูดออกมาได้หน้าตายมาก ความหมายที่น้องมันจะบอกคือรู้ว่าผิด แต่ก็ยังจะขโมยอยู่ดี "เจ้าบ้านจะอยู่หรือไม่อยู่ ขโมยก็ผิดอยู่ดี เข้าใจไหม?" ผมนั่งลงและกอดอกเตรียมจะพูดสอนเด็กน้อย แต่สายตาของไอ้น้องโชคกลับไม่มองผมเลย พอผมหันตามทิศที่น้องมันจ้อง ก็พบหน้าจอโน๊ตบุ๊คของผมที่กำลังเล่นหนังโป๊ที่ผมลืมปิด เป็นฉากที่กำลังเข้าได้เข้าเข็มพอดิบพอดี ผมเห็นแบบนั้นจึงรีบปิดจอโน๊ตบุ๊คลงอย่างรวดเร็ว
"พี่ดูหนังเอ็กซ์เหรอ" น้องโชคหันมาถามผม
"เอ่อ...คือ...เอ่ออ..."
"ผมขอดูอีกได้ป่ะ"
"ไม่ได้ น้องยังเด็กอยู่เลย แล้วรู้จักหนังแบบนี้ได้ไง"
"เคยได้ยินเพื่อนคุยกัน มันบอกเวลาผู้หญิงกับผู้ชายกอดกัน แล้วมีเสียงอ๊าๆ อื้อๆ แสดงว่ากำลังเอากัน...พ่อผมมีแผ่นหนังเอ็กซ์ด้วย"
"อ่อๆ อืมๆ"
"แต่ผมไม่เคยดูหรอก พ่อไม่ให้ดู"
"ก็ดีแล้ว โตก่อนค่อยดู"
"เมื่อกี้ตอนผมจะตีพี่ ผมเห็นพี่จับหำเล่นด้วย"
"เอ้ยยย เห็นขนาดนั้นเลยเหรอ"
"อืม ผมว่าจะถามว่าพี่ทำอะไร แต่เดี๋ยวไม่ได้ตัง เลยจะตีให้สลบก่อน"
"ไปจำมาจากไหน ไอ้ที่ตีแล้วสลบเนี่ย"
"ในทีวีไงพี่ ผมเห็นตีหัวทีไร สลบกันทุกที"
"อ่อ"
"แล้วสรุปพี่จับหำเล่นทำไม"
"พี่บอกไม่ได้หรอก น้องยังเด็กอยู่"
"โห อะไรก็บอกไม่ได้ ผมไม่ไปบอกคนอื่นหรอก" เด็กน้อยทำหน้าผิดหวัง คือพี่ไม่ได้กลัวมึงไปบอกคนอื่นครับไอ้น้องโชค แค่ไม่อยากสอนเรื่องแบบนี้แทนพ่อแม่คนอื่น
"ป่ะๆ เดี๋ยวพี่ส่งบ้าน บอกทางมา"
"ขอนอนกับพี่ได้ป่ะ"
"หะ? จะบ้าเหรอ" มีที่ไหนคิดจะปล้นบ้านคนอื่น พอไม่สำเร็จ ก็ขอนอนด้วยเฉย
"มันไกลอะ ผมง่วงแล้วด้วย" ไอ้น้องโชคอ้าปากหาวนอน ไม่รู้แกล้งทำหน้าหาวจริง
"ไม่ได้ ถ้าพ่อแม่น้องตามหาจะทำยังไง"
"ผมไปนอนบ้านเพื่อนบ่อยจะตาย นะๆๆ ขอนอนด้วยวันนึง" เด็กมันเขย่าแขนผมรัวเป็นกองชุด ส่วนตัวผมก็ไม่ใช่คนเกลียดเด็ก ตอนที่อยู่บ้านญาติผมก็ติดหลานคนนึงมากๆ พอเจอเด็กมาอ้อนแบบนี้มันก็ใจอ่อนเป็นธรรมดา
"แค่วันนี้วันเดียวนะ พรุ่งนี้ต้องกลับบ้าน"
"เย้!" ว่าแล้วไอ้น้องโชคก็ไปจองที่บนเตียงผมทันที ด้วยความที่ทำอะไรไม่ได้แล้ว จริงๆก็อยากจะปลดปล่อยต่อ แต่ขี้เกียจรอเด็กมันหลับก่อน ผมจึงกะจะเข้านอนเลย
ด้วยความที่เตียงมันไม่ได้ใหญ่มาก สำคัญแค่หนึ่งคนนอน ผมจึงต้องนอนตะแคงข้างเพื่อให้มีที่พอสำหรับน้องคน เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้นอนกับคนอื่นตั้งแต่ย้ายบ้านมา จู่ๆก็ต้องมานอนกับเด็กแปลกหน้าที่พึ่งเจอไม่ถึงชั่วโมง ทำให้ผมนอนไม่หลับเลย ทั้งๆที่ปกติจะหลับไวมาก
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ผมรู้สึกถึงแรงกอดที่สีข้างและร่างเล็กๆที่แนบชิดอยู่กับตัวผม พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่บนอกเสื้อ ไอ้น้องโชคกำลังนอนกอดผมแน่นในท่าตะแคงเช่นด้วยกัน ในเมื่อมันช่วยไม่ได้ผมจึงจำเป็นต้องวางวงแขนกอดร่างเล็กๆไปตามน้ำ ไออุ่นของเราทั้งสองทำให้ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้