เสร็จสมอารมณ์หม่อง ตอน 2

shockolate

ผมเคยเล่าเรื่องนี้ไว้ในเวบบอร์ดแห่งหนึ่งคับ แต่นั่นเป็นการตอบกระทู้คนอื่นซะมากกว่า เลยขอนำมาเล่าซ้ำที่นี่อีกครั้งในรูปแบบเรื่องเล่า คงไม่ว่ากัน.. การที่จู่ๆ โผล่มาตอนสองเลยโดยยังไม่ได้ลงตอนหนึ่ง ก็เพราะยังไม่ได้แต่งตอนหนึ่งให้เป็นเรื่องเป็นราวนั่นเอง แต่ก็มาจากประสบการณ์จริงของผมทั้งสองตอนครับ...

ขอยังไม่กล่าวถึงไอ้เบื้อกคนแรกที่ผมเจอก่อนน้องคนนี้นะคับ ซึ่งระหว่างผมกะมันคงจบไปแร้วว.. แต่วันนั้นเจอกันอีกจังๆ มานทำเปงเขิลล.. ขี่จั๊กกะยานเลยเราไปซะไกล แล้วเลี้ยวรถกลับมาหยุดมอง มัวซื่อบื้อหันรีหันขวางมองกอหญ้าข้างทางอยู่นั่นแหละ ลีลา มว๊ากกก..น่าถีบ! ไอ้เราก็ แหม..ลุ้น เว๊ยย! ที่ไหนด้ายย มานดันเลี้ยวรถกลับดื้อๆ ซะงั้น (ไอ้เวง!)

ช่างหัวมันเหอะ.. อันที่จริงว่าไปก็พอมีลุ้นอยู่หลายคน ใครว่าชายแท้เค้ารังเกียจเกย์..ไม่เสมอไปหร็อก แค่คุณมีบุคคลิกดูดีซักนิด...อัธยาศัยไมตรีดีซักหน่อย ก็มีสิทธิลุ้นแจ็คพอร์ตคับ ผมเองก็เจอหนุ่มพม่าน่ารักหลายคนอยู่ แต่ปัญหาคือ..โอกาสไม่ค่อยอำนวยเอาซะเลย ชะรอย..เทวดาเจ้าป่าท่านคงไม่ยอมรู้เห็นเป็นใจกะเรา จึงหาจังหวะส้มหล่น ย๊ากกส์..ยากกส์!  

เอาเป็นว่า...เพิ่งผ่านมาสดๆ ร้อนๆ ผมป๊ะกะไอ้น้องคนนี้ ชื่อเสียงเรียงนามว่าไรไม่รู้ คุยไปคุยมาขอจับจรวยของมานเล่นซะเลย..ไม่ทันได้ถามไถ่! น้องเค้าเปงวัยรุ่น ผอมๆ กล้ามๆ แบบที่หลายคนชอบ (รวมทั้งตัวกระผมด้วย!) เค้าแบกอุปกรณ์พะรุงพะรังมาช้อนปลาที่หนองน้ำ ไอ้เราก็ยิ้มหวานให้ แล้วเข้าไปชวนคุย นี่..นั่น..โน่น ไอ้น้องนุ่งโสร่งตัวเดียว แผ่นอกเปลือยเปล่า จนยุงมาไต่..ไรมาตอม เห็นน้องเกาตรงนู้นที..ตรงนี้ที ฮ่า..ฮ่า.. งี้ก็ส้มหล่นอ่ะซิ แทบไม่ต้องวางแผนให้เปลืองขมอง "คันเหรอคับ" ผมถาม..พร้อมกับบรรจงเอื้อมมือมาลูบๆ เกาๆ อย่างแผ่วเบา ตามแผ่นอกมั่ง..แผ่นหลังมั่ง! ลองจินตนาการเอานะคับ เปงผมตอนนั้นน่ะ..ตระกองกอดลูบไล้ทั่วเรือนร่างเกือบเปลือยเปล่าของหนุ่มน้อยชาวพม่ารามัญ มันจะวาบหวิวสยิวทรวงซักแค่ไหน!

ลูบไปลูบมา..ก็ถึงจุดไคลแม็กซ์ของเรื่องจนได้ คือน้องเค้าม้วนโสร่งห่อตรงนั้นเอาไว้เห็นเป็นก้อนปม ผมเอามือไปแตะเบาๆ "เอาไงดีหว่า" นึกบทบาทตอนต่อไปไม่ออกจริงๆ แต่ไม่นึกฝัน...ไอ้น้องเอามือแกะปมโสร่งออกเฉยเลย! น้องบอกว่า "นิ๊ดด..เดียว" กำมือเอานิ้วโป้งแตะตรงข้อนิ้วก้อยชูให้ผมดู ยิ้มอายๆ (น่าร๊ากก..โคตรๆ)

น้องใส่กุงเกงลิงสีน้ำเงินเข้ม ผมบอก "พี่ขอดูหน่อยได้มั๊ย" อันที่จริงถึงขั้นนี้ ไม่ต้องทำเปงโง่ขอ..เค้าก็อนุญาตอยู่แล้ว แม่..ง! ใจงี้เต้น ตึ้ก..ตั๊กกๆ ยังกะมือใหม่เพิ่งหัดเปิดซิง! น้องขยับตัวให้เราดึงกุงเกงลิงลงได้ถนัด ทันใด! หนอนน้อยที่กะลังทอดตัวสงบนิ่งอยู่ในพงหมอยฟูฟ่อง..ก็พลันปรากฏแก่สายตา! (อารมณ์กวีเข้าสิง นิสส..นึง) น้ำลายเริ่มเหนียวหนืดในลำคอ..พอๆ กับรู้สึกตึงในลำ ค..วย พอดีนึกขึ้นได้...รีบล้วงมือถือขึ้นมาเก็บช็อตเด็ดของเหตุการณ์เอาไว้ก่อนเผื่อเหนียว พร้อมกับบี้ๆ คลึงๆ ของน้องเล่นเพลินๆ ซักครู่...

(มีต่อ)

shockolate

(ต่อ)

"พอแล้วคับ"
จู่ๆ น้องก็พูดขึ้นมา ยิ้มหวานอย่างเอียงอาย พร้อมกับเก็บหนอนน้อยเข้าในร่มผ้า
"อ้ะ เอ่อ..?!!"
อ้าว เฮ้ยย! เหวอไปเลยตรู เหวออออ! จริงๆ คับท่านผู้ชม ไส้กรอกกะลังจะเข้าปากหมาอยู่รอมร่อแว้วว...เสือกหล่น จ๋อม! ลงท่อเทศบาลซะงั้น  
"ค่ำแล้วครับ ผมจะกลับแคมป์แล้ว"
ว่าแล้วไอ้น้องก็ลุกขึ้นจัดแจงแบกอุปกรณ์พะรุงพะรังเดินดุ่มๆ จากไป...(อย่างไม่มีเยื่อใย!)

"เฮ้ยย! เดี๋ยวก่อนน้อง" ผมรีบจ้ำพรวดตามไปติดๆ
"วางของไว้ก่อน พี่ทำให้แป๊บนึง"
แหม! ไอ้อุปกรณ์ช้อนปลาเนี่ย (มันคือแมงอะไรก็เรียกไม่ถูก) ลองนึกภาพตามละกัน...มันช่างใหญ่โตเกะกะกีดขวางระหว่างผมกะน้องเสียกระไร ในที่สุดผมเลยจับไอ้แมงช้อนปลาที่ว่าเหวี่ยงลงข้างทางซะหักเลย

"เหอะน่า..แป๊บเดียะ!"
ผมจูงน้องเข้าดงไม้ข้างทางทันที รั้งกุงเกงลิงสีน้ำเงินเข้มเปียกๆ ตัวนั้นลงพอให้หนอนน้อยได้โผล่หัวออกมาหายใจ หลังจากพิจารณาถ้วนถี่แล้วว่ามันสะอาดปราศจากแผล ผมจึงรีบครอบปากลงไปทันที ทุกอย่างมันดูเร่งรีบแข่งกับเวลาไปหมด ก็เพราะว่ามันเป็นดงไม้ข้างถนนนั่นเอง มอไซค์เอย..รถยนต์เอย วิ่งผ่านเป็นระยะตลอดเวลา ไอ้น้องก็หันรีหันขวาง..เหลียวหลังมองดูรถอยู่เรื่อย มันเอามือมากุมโคนกาเจี๊ยวไว้ (ไม่รู้ว่ามรึงจะเขิลตรูไปหาพระแสงไรของมรึง!) กระนั้น..ผมก็เริ่มรู้สึกถึง หนอนน้อยที่กำลังเบ่งพองตัวเองอยู่ในปากที่ละนิดๆ ดิ้นรนสู้ลิ้นที่ตวัดรัวถี่ๆ ไม่ยั้งของผม!

ทันใดนั้น "แปร่ดดๆๆๆๆ" น้องเหลียวขวับ! ไอ้แมงกะไซค์ริยำนั่นเอง แผดเสียงวิ่งโร่มาแต่ไกล ไอ้น้องสะดุ้ง! ชักหนอนน้อยที่กำลังพองตัวเขื่องในอุ้งปากเก็บเข้าที่มั่นทันที ผมเองก็แสร้งยืนเฉยไม่รู้ไม่ชี้จนแมงกะไซค์ผ่านไป
"ผมกลับละครับ มืดแล้ว"
อ้าวว! ไอ้หนุ่มเดินดุ่มไปแบกแมงช้อนปลาของรักของหวงขึ้นบ่าอีกครั้งแร้วว เว๊ยย..เฮ๊ยยย!
"อะ.. เอ่อ พรุ่งนี้มาอีกมั๊ย"
"ผมมาทุกวันคับ"
"เหรอ ทำไมไม่เคยเห็นเลย"
"อะ..น้อง พี่ให้ตังค์" ผมยื่นแบงค์ร้อยให้เค้าไปใบนึง...

ที่จริง.. น้องเค้าช้อนปลาตัวกะจิ๋วหลิวเอามาร้อยเป็นพวงไว้ 4-5 ตัว เมื่อตะกี้ตอนกะลังหน้ามืด..ผมเขวี้ยงเข้าป่าหาเท่าไรก็ไม่เจอ กลัวเย็นนี้น้องไม่มีอะไรกิน ตอนนั่งคุยกัน น้องเค้าเล่า..พ่อแม่เค้าตายหมด มีแต่ญาติอยู่ทางพม่า แต่ไม่ได้ติดต่อกันเกือบสิบปี ขณะเล่า..สายตาเค้ามองทอดออกไป ไม่รู้ผมรู้สึกไปเองป่ะนะ...มันดู เวิ้งๆ เหงา เศร้า ยังไงไม่รุ้

ไอ้น้องบรรจงยกมือไหว้ผม..
"ขอบคุณครับนาย"
"เออ พรุ่งนี้มาอีกแน่นะ"
"ครับ"

โอเค ผมทำใจไว้แล้ว (เหมือนรายแรกนั่นแหละ) เย็นวันรุ่งขึ้นผมไปแถวนั้นอีก หอบหิ้วขนมไปฝากน้องพะรุงพะรัง ก็เป็นไปดังคาด...รอแล้วรอเล่า แปร่..วววว! วันต่อๆ มา ผมก็ยังอุตส่าห์ไปแถกเหงือกรอมานอีก...ก็ แห้..วววว! อีก แค้มป์คนงานพม่าอยู่แถวนั้นก็จริง แต่จะเดินไปก็เปล่าประโยชน์ คงสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปในแค้มป์ตามหา "จรวย" ตามใจชอบ..เห็นจะมิได้เป็นแน่ ไม่เปงไร! ผมไปแถวนั้นออก บ้อยย บ่อย.. หวังว่าวันหนึ่งจะเจอหนุ่มพม่าน่ารักคนนั้นอีก
{:sm-46:}

อย่าลืม..แวะอ่าน ไอ้ตัวเล็ก ตอน3 (คลิ๊ก..) นะฮับ!

veerayud

ขอบคุณครับ

คุณหญิงอบเชย

ภาพประกอบนี้ ของจริง หรือแค่เอามาประกอบการเล่าเรื่องเฉยๆคะ

ิbuild

ขอบคุณมากครับ

shockolate

ต้นฉบับโพสต์โดย คุณหญิงอบเชย เมื่อ 2012-11-25 22:49
ภาพประกอบนี้ ของจริง หรือแค่เอามาประกอบการเล่าเรื่อ ...

ก่อนอื่น..ขอกราบฝากเนื้อฝากตัวกับอาจารย์แม่ ศาสตราจารย์คุณหญิงอบเชย นะฮับ มือใหม่ไม่ทันศึกษากติกาให้รอบคอบ โพสท์ภาพประกอบเรทเอ็กซ์ไปหน่อย ไม่ได้ตั้งใจมาเกรียนแถวนี้นะฮับ ตะนี้ลดดีกรีซอฟท์ๆ ลงนิด...คงพอผ่านเรทอาร์ได้นะคับ รบกวนอาจารย์คุณหญิงแม่พิจารณาด้วยฮับ

อ้อ..ตอบคำถาม "เรื่องจริง-รูปจริง" คับพ้มม! ก็เพราะมันเปงเรื่องจริง เนื้อหาเลยไม่ค่อยหวือหวาสาแก่ใจท่านผู้อ่านยังไงล่ะครับ..

คุณหญิงอบเชย

อ๋อ โอเคค่ะ
พอดีว่าเดี๊ยนไม่เคยเห็นใครโพสเล่าประสบการณ์แล้วมีภาพประกอบ เลยแอบสสงสัยนิดนึงค่ะ
ส่วนรูปติดเรท ไว้เลื่อนขั้นเป็นตัวสีฟ้าก่อนนะคะ

เข้าเรื่อง
นับว่าเป็นประสบการณ์ที่แปลกค่ะ ว่างๆเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ
ปล.เรียกเดี๊ยนว่า เจ๊กบ แล้วกันค่ะ

birthday

ขอบคุณครับ

imaxx

ขอบคุณครับ

dgb

ขอบคุณครับ

aomaomaom

ขอบคุณครับ

gall

ขอบคุณก๊าบ

jowchaykob

ขอบคุณครับ

chp_1980

ขอบคุณครับ

wats

ขอบคุณครับ        

sengjit

ขอบคุณครับ มีภาพประกอบด้วย

istheresomeone

เล่าได้เป็นธรรมชาติและไม่แสร้งแต่งเรื่่องเกินจริงครับ...อ่านแล้วได้อารมณ์สมจริงมากๆครับ

Siri3323

ขอบคุณมากๆครับ

0966

ขอบคุณคับบบ

mm2013

ขอบคุณครับ