"แนวสะกดจิตเรื่องใหม่:แค้นวิปริต จิตสั่งกาม"4 S6 ~( K8 L5 D$ F0 j& ]
- _) }! A' O7 jโดย โทรจิตคุง Palm-Plaza.com Forum
) {, p4 i% x2 H! lตอนที่ 4 เล่นกับไฟ
. q: {6 W& G7 u7 }3 j
: o6 [2 L9 F. P! p7 F“ถ้าเราไม่เชื่อ มั่นผลิตภัณฑ์ที่เราใช้ แล้วใครจะมาเชื่อเรา นี่คือสิ่งที่ผมยึดถือมาตลอดระยะเวลาที่เข้าสู่ครอบครัวแอนนาเบลล์ ความเชื่อนั้นส่งผลให้เกิดความมุ่งมั่น และความมุ่งมั่นทำให้ผมมีวันนี้ได้ด้วยวัยเพียงยี่สิบปี เช่นเดียวกัน พวกเราทุกคนในห้องต่างก็มีศักยภาพที่จะก้าวขั้นเข้าสู่ยอดนักขายระดับสุพรีม แพลทตินั่มถ้ามีความเชื่อและความมุ่งมั่นแบบผม เดินไปพร้อม ๆ กับผม เดินไปพร้อม ๆ กับแอนนาเบลล์ เอ้า!! ขอเสียงดัง ๆ ของว่าที่สุพรีมแพลทตินั่มคนต่อ ๆ ไปหน่อยครับ!!”* |& K4 _- h" o. R
. # g- F. ~6 J6 j7 P( c8 F1 Z
สิ้น คำกล่าว เสียงปรบมือโห่ร้องจากคนนับพันทั้งหอประชุมก็ดังขึ้นมาราวกับฝ้าผ่า ไฟเย็นเอคเฟคหลากสีสันพุ่งขึ้นมาด้านหลังผมราวกับน้ำพุร้อน ทุกคนมองผมด้วยสายตาเปี่ยมด้วยศรัทธาแรงกล้า คุณคงไม่อยากเชื่อใช่ไหมละว่าผมไม่ได้ใช้พลังจิตครอบงำผู้ฟังเลยแม้แต่น้อย นี่เป็นเพียงจิตวิทยาโน้มน้ามใจเบื้องต้นบวกด้วยวาทศิลป์นิดหน่อยเอง งานของผมวันนี้คือให้กำลังใจสมาชิกเครือข่ายธุรกิจขายตรงผลิตภัณฑ์เพื่อ สุขภาพยี่ห้อหนึ่ง
# n& ^ v3 |: N$ P- \. ถูก ต้องแล้วครับ เด็กหนุ่มวัยเพียงยี่สิบปีอย่างผมมีกินมีใช้เหลือเฟือได้ทุกวันนี้ก็เพราะ การใช้พลังพิเศษเป็นทางลัดสู่ความสำเร็จ ซึ่งคงไม่มีอะไรเหมาะสมไปกว่าธุรกิจขายตรงที่มีตำแหน่งและผลตอบแทนล่อตาล่อ ใจ แม้มีเงื่อนไขที่หินสำหรับคนทั่วไปพอสมควร แต่มันไม่เป็นอุปสรรคต่อผมเลยแม้แต่น้อย พลังพิเศษช่วยทำให้ทุกคนที่ผมพูดคุยด้วยสนใจสินค้าและยินยอมตอบรับทุกรายไป ภายในเวลาสองปีเศษผมก็สามารถก้าวสู่ตำแหน่งเกือบสูงที่สุดของเครือข่าย สมาชิกได้อย่างอัศจรรย์ .
o# e+ f9 @; h& [3 l4 s7 kส่วน เหตุที่ผมชะลอความก้าวหน้าไว้ก็เพราะยังไม่อยากโตไปมากกว่านี้ ผมไม่อยากให้ “ลูกหนี้” เกิดเอะใจหรือรู้ตัวว่าผมเป็นใคร เพราะตอนนี้ผมเริ่มมีชื่อเสียงในวงแคบ ๆ บ้างแล้ว คนที่กำลังทำหรือเคยผ่านธุรกิจแอนนาเบลล์จะทราบรู้จักชื่อผมในฐานะผู้เป็น แรงบันดาลใจที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยจนเหลือเชื่อ พวกเขารู้จักจากเวทีที่เชิญผมเป็นวิทยากรบรรยาย แผ่นพับ และจุลสารของบริษัทฯ5 x' _! t- j) [; J/ ^
.
6 z% a/ a6 z2 E4 Y: O' iล่า สุดแอนนาเบลล์ทาบทามผมให้เป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาโทรทัศน์แคมเปญใหม่ของปีนี้ ด้วยค่าตอบแทนสูงถึงเจ็ดหลัก โดยหวังขยายฐานสมาชิกไปยังกลุ่มวัยรุ่น นักเรียน นักศึกษามากขึ้น เพราะผมถือเป็นภาพในความฝันของหนุ่มสาวยุคนี้ที่มีค่านิยมวาดหวังว่าตนเองจะ ต้องประสบความสำเร็จหรือร่ำรวยกว่าคนในรุ่นเดียวกัน ยิ่งเร็วยิ่งดี ความจริงมันก็คือบริโภคนิยมนั่นแหละนะ/ O5 Q& A& T; c5 Y
.
อย่าง ไรก็ตามผมได้ปฏิเสธข้อเสนอนั้น เป้าหมายที่ทำให้ผมมายืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เพราะอยากรวยอยากดัง แต่เพราะเป้าหมายที่แท้จริงมันต้องใช้ขุมเงินขุมทองในการสานฝันต่างหาก องค์กรนี้จึงเปรียบเสมือนสามเหลี่ยมพีระมิดให้ผมไต่เต้าขึ้นไปบนยอดเพื่อ บงการให้มดงานที่อาศัยบนฐานชั้นรองชั้นล่างลงไปคอยทำงาน ส่งป้อนเครื่องบรรณาการแก่คนที่อยู่ชั้นเหนือกว่า ดังนั้น จึงไม่เป็นการเหลือบ่ากว่าแรงที่ผมจะต้องเดินสายไปทั่วประเทศเพื่อพูดปาก เปียกปากแฉะให้กำลังใจเหล่ามดงานเมื่อเทียบกับผลประโยชน์ที่ผมตักตวงได้จาก พวกเขา เพราะคนเราย่อมอยู่ได้ด้วยความหวัง .$ N7 k! z! {9 _1 y2 n: A
.
5 n4 |: P8 x. E, a% A.
% ?7 b( H2 l* K: v4 p' bกว่า จะบรรยายเสร็จก็กินเวลาเกือบสามทุ่ม ผมขับรถกลับถึงบ้านอย่างเหนื่อยล้า ตู้ไปรษณีย์เต็มไปด้วยจดหมายธุรกรรมต่าง ๆ จากหลายบริษัทมากเสียจนผมไม่รู้ว่าควรเริ่มแกะฉบับไหนก่อนดี นอกจากนี้ยังจดหมายข่าวจากมหาวิทยาลัยเปิดที่ผมลงเรียนไว้ ตอนนี้ผมอยู่ปีสองแล้ว เหตุที่ผมเลือกเรียนมหาวิทยาลัยเปิดก็เพราะมีอิสระสูง เอื้อต่อการทำงานหาเงินและตามหาลูกหนี้ไปด้วยในตัว เหล่าลูกหนี้ก็คือเพื่อนร่วมรุ่นที่มีอายุไล่เลี่ยไม่ต่างกันมากนักคืออยู่ ในระหว่างสิบเก้าปีถึงยี่สิบปีต้น ๆ ดังนั้นหากผมจะไล่ล่าพวกมันก็ต้องรีบทำในช่วงวัยนักศึกษา เพราะหากทุกคนเรียนจบแล้วก็คงแยกย้ายไปตามทางเดินชีวิตแต่ละคน ซึ่งจะทำให้สืบเสาะหาตัวยากยิ่งขึ้นไม่รู้กี่ร้อยกี่พันเท่า" G! S, H' G/ h7 H2 j) J6 ^5 e7 U
( D' |% u+ l4 C |( C
ผมยืนคัดกรองจดหมายสำคัญไปเรื่อย ๆ อย่างเพลินมือ
1 D; a" ?$ \/ k t7 E ]: jจนกระทั่งสะดุดตากับจดหมายฉบับหนึ่งไม่ระบุชื่อที่อยู่ผู้ส่ง แต่ระบุชื่อที่อยู่ผู้รับอย่างชัดเจน- |4 p" U# V9 o* [
แน่ละ มันจ่าหน้าถึงผม จดหมายมีเนื้อความดังนี้
) h/ O. U; J! K.' M2 V. a9 s! z j
.& n( o3 d: Q% Q/ f I' C
.- f" F( ~* X0 f9 P/ ~
.
' |* p0 G8 \; P5 V“เรียน คุณเตโช เทวพรสถิต สมาชิกแอนนาเบลล์ระดับสุพรีมแพลทตินั่มผู้ทรงเกียรติ
+ ^7 p* O/ H7 l8 m1 F4 J% Uสวัสดี คุณเตโช เราขออนุญาตเรียกว่าคุณเตอร์ ยังไม่ต้องสนใจว่าเราคือใคร แต่ขอให้ตั้งสติใด้ดีก่อนอ่านจดหมายฉบับนี้ เพราะเรื่องที่เราจะคุยกันต้องทำให้คุณกระวนกระวายใจแน่นอน
8 @. a( O4 D- ]; k1 `
คุณ เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย รวดเร็วซะจนใคร ๆ ต่างอิจฉา เราพอจะทราบสถานะรายได้ปัจจุบันของคุณมาบ้างจากการบรรยายของคุณ รวมถึงภูมิหลังซึ่งคุณออกตัวว่าเป็นเพียงลูกแม่ค้าขายขนมที่มีฐานะความเป็น อยู่ลำบากยากจน แต่คุณก็สามารถฟันฝ่าสิ่งเหล่านั้นมาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงและความทุ่มเทสุดใจ หลังจากได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกครอบครัวแอนนาเบลล์ เรื่องราวนั้นสร้างความประทับใจแก่สมาชิกคนอื่น ๆ รวมถึงเราด้วย$ q5 M8 S$ s; l/ b) S+ g
.
/ n& b) U7 B! }1 k" V0 @. แต่ จะมีสักกี่คนที่ทราบรายละเอียดถึงขั้นว่าความจริงแล้วคุณโกหก แม่คุณไม่ได้ขายขนม แต่ขายน้ำอัดลมรถเข็นอยู่หน้าโรงเรียนเอกชนมีชื่อ แม่คุณทำอาชีพนี้บนทำเลที่ว่ามาตั้งแต่คุณยังเล็ก จนเมื่อคุณโตพร้อมเข้าสู่ระดับมัธยม แม่คุณต้องการให้ลูกชายได้มีโอกาสร่ำเรียนในสถาบันที่พรั่งพร้อมเช่นเดียว กับลูกชนชั้นกลางและลูกคนมีฐานะ โดยขอผ่อนชำระค่าเทอม ยอมวิงวอนขอร้องคุณพ่อผ.อ. ซึ่งท่านก็เป็นบาทหลวงที่ใจดี คุณถึงได้ที่นั่งในโรงเรียนเซนต์แมธธิว แต่เคราะห์ร้ายที่ผ่านไปได้ไม่นาน คุณพ่อก็หมดวาระ บาทหลวงคนใหม่จึงเข้ามาบริหารแทนและท่านเป็นคนเข้มงวดการเงินมาก ๆ ชีวิตวัยเรียนของคุณจึงเต็มไปด้วยแรงกดดันทั้งจากทางโรงเรียนและเพื่อนฝูง
" K* { U2 C9 U* _6 T4 F.
3 @0 K: D( V* g$ i3 I1 l4 r! f% u.
0 W! g0 y$ a0 H+ h: [คุณ กลายเป็นคนที่ถูกรุมรังแกเป็นประจำตลอดระยะเวลาสามปีที่อยู่ชั้นม.ต้น จนตัดช่องน้อยแต่พอตัว กระโดดตึกในวันที่นักเรียนชั้น ม.3/3 รุ่น 40 ถ่ายรูปรวมเพื่อจัดทำอนุสรณ์รุ่น ทำเนียบรุ่นดังกล่าวจึงไม่มีรูปคุณ หนำซ้ำคุณพ่อผ.อ. คนใหม่เดิมทีก็ไม่ชอบคุณอยู่แล้ว แถมคุณยังก่อเรื่องให้เสื่อมเสียชื่อเสียงโรงเรียนอีก จึงสั่งไม่ให้ระบุชื่อคุณในทำเนียบรุ่นไปด้วย และปิดข่าวที่คุณกระโดดตึก เจรจากับแม่คุณไม่ให้สัมภาษณ์สื่อใด ๆ โดยแลกกับการอนุญาตให้คุณจบการศึกษา
# @3 ?: d0 i- C* n1 d+ M- L.: l; ~8 l+ [' }9 C7 ~6 s2 B
.
คุณ จึงกลายเป็นคนที่ไร้ตัวตนสำหรับรุ่น ไม่ว่าใครก็อยากลืม ไม่อยากพูดถึงคุณ จะด้วยความรู้สึกผิดหรืออะไรก็ตาม เราไม่ทราบ แต่สิ่งที่เราพูดมาทั้งหมดนี้เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าเราเคยรู้จักคุณเป็น อย่างดี แม้คุณจะดัดแปลงประวัติเดิม เปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนาม กระทั่งชื่อเล่น แต่เราก็จำคุณได้ เราจำรอยสักบนแขนคุณได้ตอนคุณเผลอตัวไม่ระวัง รวมถึงบุคลิกบางอย่างที่เราจับผิดได้จากการตามไปฟังคุณบรรยายตามที่ต่าง ๆ เงินมันกลบกลิ่นกำพืดเดิมไม่ได้ทั้งหมดหรอกนะคุณเตอร์ หรือชื่อเดิมก็คือ “คุณเต๋อ วิหค อรุณทอแสง” ใช่ไหมล่ะ เรามั่นใจว่าสะกดถูกทุกตัวอักษร .
/ u$ \( {8 u$ b H. อ่าน มาถึงตรงนี้คุณคงจะตีความว่าจดหมายฉบับนี้ไม่ใช่ข่าวดีแน่นอน คุณคิดถูกแล้ว แต่ก็ไม่แย่ซะทีเดียวเพราะเราสามารถตกลงกันดี ๆ ได้ถ้าคุณเป็นคนเข้าใจอะไรไม่ยาก
: K' v, f6 C: y" e& t.
5 F/ G- p- `' v. เรา ไม่สามารถให้รายละเอียดได้ว่าเราเป็นใคร จนกว่าคุณจะยอมรับข้อตกลงจากเรา จะไม่มีการติดต่อผ่านช่องทางใด ๆ ทั้งสิ้น เราจะพบเจอกันตามจุดนัดพบตามวันเวลาที่กำหนดเท่านั้น ตามแผนที่ที่แนบมานี้พร้อมวันเวลานัดหมาย สิ่งที่เราต้องการคือเงินสดจำนวนห้าแสนบาท คงไม่ใช่เรื่องลำบากสำหรับคุณ แถมเรายังให้เวลาคุณเตรียมตัวพอสมควรคือประมาณหนึ่งสัปดาห์ ) k: K1 q0 R6 j3 H# s3 [6 p
.( x! k. Z# B! g. m+ Z
. คุณ จะทราบว่าเราคือใครต่อเมื่อคุณมาด้วยตัวเองเพียงลำพัง เรารู้จักคุณ หากคุณมาตรงตามเวลาที่กำหนดเราจะเข้าไปแสดงตัวเอง ถ้ามีลูกเล่นตุกติกใด ๆ ขอให้ทราบไว้ด้วยว่าเรายังมีข้อมูลสำหรับใช้แบล็คเมล์คุณสำรองเก็บอยู่กับ ตัวไว้ส่วนหนึ่ง โดยจะมอบให้หลังจากมั่นใจว่าเราปลอดภัย และเราจะทราบว่าคุณยอมรับเงื่อนไขหรือไม่ก็ต่อเมื่อวันนั้นมาถึงเท่านั้น หากคุณมาสายหรือไม่มา คุณคงพอเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น; \/ Y. W/ B7 ~* K
.7 W8 B+ m) L0 @
. - m% a9 q+ A* {' g0 P
ขอ ให้ตระหนักไว้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น หากภาพที่อยู่ในมือคุณถูกเผยแพร่ออกไป สมาชิกผู้เลื่อมใสในตัวคุณจะผิดหวังขนาดไหน เมื่อเห็นหลักฐานรูปที่แสดงว่าคุณเคยกราบเท้าเพื่อนเพื่อเอาตัวรอด เคยถูกทารุณกรรมทางเพศแบบพิสดาร รวมถึงเคยกระโดดตึกฆ่าตัวตายจนสภาพดูไม่ได้ คนมีอดีตน่าอับอายเช่นนี้ใครจะศรัทธาลง และหากพวกเขาหมดศรัทธาเมื่อไหร่ย่อมมีผลกระทบกับชีวิตคุณอย่างใหญ่หลวง ขอให้คุณเตอร์คิดดี ๆ3 @4 @* |' v# @0 f
) b {5 `. ^% Q1 r' b \# ?.( y& w# w2 v! O! u% O) {' p* G
.
+ ?6 w& R1 R) R7 I.# ~( z. ?& E4 [1 ^9 n
............................................................................................................................................................................................. ด้วยความเคารพ/ X, J: t8 a0 R! ]
.
+ a( z1 e, \, L |.............................................................................................................................................................................................. คู่เจรจา” \/ x9 Y* Q9 B) }
/ F4 Y" b8 K; T6 ], v
เห็นได้ว่าเจ้าคนที่ใช้นามแฝงว่า “คู่เจรจา” ฉลาดพอตัวที่ใช้สรรพนามว่า “เรา”
2 U5 t$ S% M2 a9 h5 ? J' U$ w( wและไม่ใช้หางเสียงในจดหมายเพื่อป้องกันไม่ให้ผมคาดเดาเพศและสถานภาพของอีกฝ่าย! u. b+ l* a' L1 ]1 p
นอกจากนี้ยังหลีกเลี่ยงการใช้ลายมือโดยใช้การพิมพ์จดหมายด้วยคอมพิวเตอร์ทุกส่วน( i N4 P7 Z+ \5 E3 f b/ B% J
ส่วน การที่เรียกแทนตัวเองว่าคู่เจรจานั้นก็พอฟังขึ้น เพราะกฎแรกของการเจรจาคือ อีกฝ่ายต้องมีคุณค่ามากพอที่จะยอมเสียเวลาฟังเงื่อนไข ไม่น่าเชื่อว่าคนที่อยู่เหนือความคิดผู้อื่นอย่างผม ต้องยินยอมให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้ยกตนมามีสถานะทัดเทียมกันเพียงแค่ได้อ่าน จดหมายที่มันเขียนขึ้น เอาละ ถือว่ามันเก่งพอตัว เอาเป็นว่าผมยอมรับฟังเงื่อนไขของมันในฐานะ “คู่เจรจา” ) |1 Q: T, E ^! M+ E, C: O
หลัง จากอ่านจบผมหยิบสิ่งที่ส่งมาด้วยในซองจดหมายขึ้นมาด้วยความระมัดระวัง ชิ้นหนึ่งคือแผ่นกระดาษวาดแผนที่จุดนัดหมาย วันเวลาและรายละเอียด อีกชิ้นหนึ่งเป็นรูปขาวดำที่คงถ่ายเอกสารมาสำหรับใช้แบล็คเมล์ผมห้าภาพ ลักษณะภาพเป็นไปตามรายละเอียดที่มันขู่ไว้ในจดหมาย ผมพลิกดูแต่ละภาพอย่างพินิจพิเคราะห์
1 ?2 b! x0 M, y7 D' a6 Iหึ หึ หึ ช่างน่าอายจริง ตัวผมในอดีตมีสภาพน่าสมเพชขนาดนั้นเชียวหรือ ถ้าไอ้หมอนี่ไม่ส่งรูปมาให้ดูถึงที่ ผมก็คงไม่รู้ว่าสารรูปผมเมื่อห้าหกปีที่แล้วเป็นอย่างไรได้ชัดเจนแจ่มแจ้ง ถึงเพียงนี้
ไม่รู้ว่าผมออกแรงกับรูปที่อยู่ในมือมากเกินไปตั้งเมื่อไหร่ รู้สึกตัวอีกทีรูปพวกนั้นก็ยับยูยี่คากำมือหมดแล้ว
' m- }2 }8 G. ^8 v. C7 s8 Yเสียง สุนัขทั้งหมู่บ้านเห่าหอนกันระงม วิทยุที่บ้านข้าง ๆ เปิดทิ้งไว้ส่งเสียงแหลมเสียดแทงโสตประสาท สัญญาณกันขโมยรถยนต์ดังขึ้นพร้อมกันเซ็งแซ่ จนสมาชิกในหมู่บ้านต่างเปิดไฟและประตูหน้าต่างออกมาสำรวจความผิดปกติทั้งที่ ค่อนข้างดึกแล้ว
: }9 T) e% z' y( D! _; \& _
“คุณเตอร์คะ คุณเตอร์คะ”
8 K: g `4 p8 M/ [7 X K% ?" f“ครับ” ผมค่อย ๆ หันไปหาเจ้าของเสียง สมาธิไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยเท่าไหร่เพราะกำลังคิดถึงเรื่องอื่น
8 J! k* [9 ]6 q# ?% n1 d O“สัญญาณ ทีวีบ้านคุณเตอร์ชัดไหมคะ น้ากำลังดูละครอยู่เพลิน ๆ หน้าจอก็เบลอ เสียงดังซ่า ๆ ไม่หยุดเลยค่ะ แย่จริงฉากสำคัญซะด้วย” เป็นเสียงของน้าบัว แม่บ้านของบ้านถัดจากผมนั่นเอง
]8 l* S8 p8 L/ a3 o“ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
$ p) X( z! i: k- o0 `2 y
“คะ? คุณเตอร์ขอโทษอะไรคะ” 3 G7 l! }: |# @, S: E" R( N
“อ้อ เปล่าครับ ผมยังไม่ได้เข้าบ้านน่ะครับ ไม่รู้ในบ้านเป็นเหมือนกันรึเปล่า” . p+ d, M9 c7 \/ ]
ผมใช้ปลายนิ้วแตะเบา ๆ บริเวณขมับ พร้อมกับพยายามสงบสติอารมณ์ ไม่นานนักเสียงรบกวนและสัญญาณต่าง ๆ ก็กลับสู่ภาวะปกติ 3 d% W7 N" |0 ^; W
“คงจะดีขึ้นแล้วมั้งครับ ขอตัวก่อนนะครับ” w. n8 C) X9 X1 i
ผมยิ้มให้น้าบัวแล้วเก็บจดหมายทั้งหมดยัดลงกระเป๋าแบบลวก ๆ เดินจ้ำอ้าวเข้าบ้าน ปิดประตูลงกลอนเพื่อตัดขาดจากโลกภายนอก4 `- F1 y# m# f2 Q5 c( [ Q
ผม ควรจะไปอาบน้ำอุ่นให้สบายตัว จากนั้นค่อยหามุมหย่อนตัวจิบเบียร์เย็นฉ่ำ นั่งใคร่ครวญปัญหานี้อย่างสุขุม ย่อมดีกว่าอากัปกิริยาที่สร้างความรำคาญให้เพื่อนบ้านเมื่อครู่$ C" O5 E$ O9 O7 K! r6 y
.
, F9 {, O" _! p; f2 ? Q.
+ H2 R- Z6 R! ~6 z.
6 i- E: j3 A* p7 x. “น่าสนุก” ผมยิ้มและพูดกับตัวเองในกระจก: b5 n" r4 B, V: v5 p# B4 X. Y
.
) I1 K& M6 a% S3 \.
: S( Y7 e' J8 m; ^6 k/ z9 }ตั้งแต่ ผมได้พลังพิเศษมาก็ยังไม่มีมนุษย์หน้าไหนที่ทำให้ผมรู้สึกว่าถูกคุกคามได้ จนกระทั่งได้อ่านจดหมายฉบับนั้น คุณไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องน่าสนุกบ้างหรือ?
- d: [! F7 H6 i0 H.
: Y; i- [! P, F* t6 c& E. g.( [5 z' y; c" e2 h! s
.
" R& i/ ]! B* G- Y.
6 r* L7 S8 P* ^0 H4 [ไม่ว่าเจ้าของจดหมายจะเป็นใครก็ตาม มันพลาดที่เป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเอง รับรองว่าบทเรียนที่มันได้รับต้องไม่น้อยหน้าไปกว่าปรียาแน่ ๆ
$ j1 Q- {, b% u- S( o.
2 M2 c5 n3 C+ j, [+ {.
3 a/ A7 c; N5 \6 l; |. f& b# s$ n q6 U, H
จบตอนที่ 4 เล่นกับไฟ EP1 www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=84911&page=1#pid4906629" t Y& m9 M: C; n- f- _5 ?
EP2 http://www.g4guys.com/thread-84912-1-1.html
- x* G; i1 U$ ?% |EP3 http://www.g4guys.com/thread-88766-1-1.html% a, } z) t- Q
2 N% X; X) ~* V6 \7 {
|