ไฟเสน่หา ฤาเล่ห์กามา 5
คุณภูผา พาผมไปกินข้าวในโรงแรมที่อยู่ใกล้ ๆ มหาวิทยาลัย“เจ้านายไม่ทานข้าวเหรอครับ “ผมถามคุณภูผาเมื่อเห็นเขาไม่แตะต้องอาหารเลย “ตอนนี้ฉันอยากกินอย่างอื่นมากกว่า เธออิ่มแล้วใช่ไหมงั้นก็รีบไปเถอะ“ ผมมัวแต่ตกใจอยู่ ๆ คุณภูผาก็กระชากผมให้ลุกตามคุณภูผาพาผมเข้าไปในห้องพักในโรงแรง ก่อนจะดึงผมเข้าไปจูบปากอย่างกระหายก่อนจะผลักผมลงไปที่เตียง คุณภูผาทำท่าจะกระชากเสื้อนักศึกษาของผม “อย่าครับเจ้านาย เดี๋ยวผมต้องกลับไปเรียน ผมรีบแกะกระดุมถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าคุณภูผาจะกระชากเสื้อผมซะขาดหมด “รอยจางหมดแล้วนี่เอง ถึงมีไอ้หน้าโง่เข้ามายุ่งกับเธออีกสงสัยจะต้องทำรอยที่ชัดกว่านี้ “พูดจบคุณภูผาก็ก้มลงไปขบกัดที่ซอกคอผมอีกหลายที ก่อนจะขบกัดไปทั่วร่างกายผม “จำไว้นะร่างกายนี้เป็นของฉัน เธอไม่มีสิทธ์ให้คนอื่นมาแตะต้อง ผมรู้สึกว่าวันนี้คุณภูผาจะทำรอยบนตัวผมแรงกว่าทุกวัน คุณภูผาจับขาผมยกขึ้นแล้วยัดควยเข้ามาทันที“โอ๊ย เจ้านายผมเจ็บครับ ““เจ็บเหรองั้นก็จำไว้นะอย่าให้ใครมาจับมือถือแขนง่าย ๆ แล้วก็ไม่ต้องส่งยิ้มเรี่ยราดให้ใครอีก“ “เจ้านายครับเพื่อนผมเขาแค่มาช่วยผมถือของ ถ้าผมทำหน้าบึ้งใส่เพื่อนต่อไปจะมีใครคบผมไหมครับ “ “ ฉันไม่ชอบ “ “ผมขอโทษครับเจ้านายแต่รับรองได้เลยครับไม่มีใครคนไหนที่จะได้รับบริการจากผมเหมือนเจ้านายแน่ๆ ครับ “ พูดจบผมก็ผลักคุณภูผาลงไปนอนแล้วผมก็กดตูดลงไปทับควยที่แข็งเหมือนหิน “ ซี๊ดดดดดดดส์ก็ลองไปทำกับคนอื่นดูซิเธอไม่ตายดีแน่อ๊า ๆ อ๊ะ “คุณภูผายังพูดไม่ทันจบก็โดนผมขย่มซะพูดไม่ออก “ซี๊ดดดดดดส์เจ้านายครับผมรักเจ้านายนะครับ “ พูดจบผมก็พ่นน้ำออกมาเต็มหน้าท้องคุณภูผาคุณภูผาอุ้มผมขึ้นท่าลิงอุ้มแตงแล้วกระเด้าเย็ดไปทั่วห้องก่อนจะพาผมเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำหลังจากพ่นพิษใส่ในตัวผมแล้ว ผมเข้าเรียนแบบฉิวเฉียด ชนิดที่ว่ายังไม่ทันนั่งอาจารย์ก็เข้าห้องมาแล้ว“ คีตาไปไหนมา ตอนแรกบอกจะไปกินข้าวกับเรา “ “ ขอโทษทีนะนพพอดีเจ้านายมารับเราไปกินข้าวด้วย “ “ กินข้าวหรือทำอะไรกันแน่รอยที่คอแดงกว่าเมื่อเช้าอีก ““นพ ““ เราขอโทษนะคีตาเราแค่ ““นักศึกษาครับ ตอนนี้เป็นเวลาที่พวกเราต้องศึกษาหาความรู้จากอาจารย์ที่กำลังสอนเพราะฉะนั้นอาจารย์คิดว่าไม่สมควรที่นักศึกษาจะรบกวนการศึกษาหาความรู้ของผู้อื่นนะครับ“ ผมอายเพื่อนในห้องมากเลยครับ ทุกคนหันมามองที่ผมกันหมดผมโกรธนพมากพอเรียนเสร็จผมก็รีบเดินออกจากห้องทันที คุณภูผาจอดรถรออยู่ที่เดิม ผมรีบเดินไปหาคุณภูผา แต่ผมยังเดินไม่ถึงก็มีคนมาดึงแขนผมไว้ ผมหันไปมองเป็นรุ่นพี่ที่คณะผมแต่ผมไม่รู้จักว่าเป็นใคร พี่เขาเป็นผู้ชายที่มีลักษณะตุ้งติ้งเหมือนผู้หญิง“ เดี๋ยวคะน้องอย่าพึ่งไป คุยกับเจ๊แป๊บหนี่งผมหันไปมองที่รถตอนนี้คุณภูผาเดินลงมาจากรถมาถึงก็แกะมือรุ่นพี่คนนั้นออกทันที“ มีปัญหาอะไรกัน “ อุ้ยหล่ออะคืออย่างนี้นะค่ะคุณพ่อพอดีหนูจะ “คุณภูผาไม่รอให้พี่เขาพูดจบรีบดึงผมขึ้นรถทันที “ ฉันแก่ขนาดเป็นพ่อเธอได้เลยเหรอ “ ผมอมยิ้มเลยครับ“ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ““ ฉันเห็นนะว่าเธอยิ้มมานี่ซะดี ๆ ฉันจะลงโทษเธอ “ “เดี๋ยวครับเจ้านายนั่นพวกเพื่อนในห้องผมนี่ครับพวกเขาจะไปไหนกัน “ “จอดรถซิแล้วลงไปถามด้วยว่าพวกมันจะไปไหนกัน “ “เดี๋ยวผมลงไปถามเองดีกว่าครับเจ้านาย “ผมรีบลงจากรถไปถามเพื่อน “ จะไปไหนกันเหรอมิว “ “อ้าวก็เมื่อตอนเที่ยงพี่เขาประกาศที่โรงอาหารไงว่าให้พวกเราไปประชุมที่ใต้ตึกแปด““ พอดีเราไม่ได้กินข้าวที่โรงอาหาร ““งั้นก็รีบไปเหอะ เดี๋ยวโดนรุ่นพี่ว๊ากเอา “ พูดจบมิวก็ดึงแขนให้ผมตามไป “เดี๋ยวก่อนมิวเราขอไปบอกพี่ชายเราก่อน เขามารับเรากลับบ้านนะ “ พูดจบผมก็รีบไปบอกคุณภูผาทันที“ ฉันจะรอที่ร้านกาแฟตรงนั้นนะ”คุณภูผาให้คนขับรถวนมาส่งผมที่หน้าตึกแปด“ คือเจ้านายครับ ผมบอกเพื่อนไปว่าเจ้านายเป็นพี่ชายผมนะครับเจ้านายโกรธผมไหมครับ “ คุณภูผาทำหน้านิ่ง“โกรธ ““ผมขอโทษครับงั้นผมจะไปบอกว่าคุณเป็นเจ้านายของผม “ผมรีบเปิดประตูลงมาเพราะรู้สึกว่าน้ำตามันจะไหล สำหรับผมคุณภูผาเขาก็แค่คิดว่าผมเป็นลูกหนี้ของเขาเท่านั้นผมยังไม่ทันลงรถ คุณภูผาก็ดึงแขนผมเอาไว้“ ร้องไห้ทำไม “คุณภูผาเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ผม“ก็เจ้านายโกรธผมนี่ครับที่ผมบังอาจไปบอกคนอื่นว่าเจ้านายเป็นพี่ชายผม “คุณภูผาหัวเราะผม“ฟังนะที่ฉันโกรธนะก็เธอไม่เคยเรียกฉันว่าพี่เลยสักครั้ง เรียกแต่เจ้านายเพราะฉะนั้นเธอต้องเรียกฉันว่า พี่ภูผาไม่ใช่เจ้านาย จำไว้นะ คีตา “ ผมยิ้มทั้งน้ำตาเลย “ ขอบคุณครับพี่ภูผา ““ ก่อนลงจากรถเช็ดน้ำตาให้แห้งก่อนเดี๋ยวเพื่อนจะตกใจ“ ผมลงจากรถแล้วเดินไปที่ใต้ตึกแปดพอผมเดินไปถึง ก็โดนรุ่นพี่คนที่มาจับแขนผมตอนแรกเรียกไว้“ นี่น้องคนนั้นนะมาหาเจ๊หน่อยสิแหมคุณพ่อดุจังแต่พี่ให้อภัยคุณพ่อหล่อมาก” “ เออ พี่ครับเขาเป็นพี่ชายผมครับ ไม่ใช่พ่อ “พี่เขาทำหน้าตกใจ“แล้วพี่ชายไปไหนแล้วละจ๊ะเดี๋ยวเจ๊จะไปกราบขอโทษซะหน่อย“ “ เอ่อ คงไม่ต้องหรอกครับพี่ชายผมเกลียดกระเทย มีงานอดิเรกจับกระเทยไปซ้อมอะครับ “ ผมนึกในใจผมไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้คุณภูผาหรอก เจ๊แกอึ้งไปเลยครับ“แหมงั้นก็คงต้องซ้อมน้องชายตัวเองทุกวันแล้ว “ ไปนั่งที่ซะอารมณ์เสีย “ผมงงมากเลยครับ ก้มลงมองดูตัวเองส่วนไหนของผมที่เหมือนกระเทยผมเดินไปตอนแรกจะนั่งข้างนพพอดีนึกขึ้นได้ว่าผมโกรธนพอยู่เลยไปนั่งข้างเพื่อนใหม่ที่ผมไม่รู้จักชื่อ“ แฟนนายถ้าจะซาดิสม์มากนะ “ผมตกใจมากรีบหันไปมองหน้าเขาทันที“ก็รอยที่คอนายไง “ ผมรีบดึงคอเสื้อปิด “ เราแพ้แมลงอะ “ “ แมลง ท่าจะตัวใหญ่มากนะสงสัยจะเป็นแมลงตัวผู้ด้วย “ ผมเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้เสียแล้วผมกำลังจะลุกหนีไปนั่งที่อื่นกลับมีมือมากระชากแขนผมให้นั่งลง ผมตกใจมากจนเผลอแสดงสีหน้าออกมา ทำไมผู้ชายคนนี้ให้ความรู้สึกน่ากลัวเหมือนกับเจ้านายใช่แล้วครับผู้ชายคนนี้มีบรรยากาศรอบตัวเหมือนคุณภูผา พอเขาเห็นผมทำท่ากลัวเขา“ เฮ้ยใจเย็น เราไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นเราชื่อ เหนือตะวัน นะเรียกเราว่าเหนือก็ได้ “ เหนือส่งยิ้มให้ผมผมก็เลยยิ้มตอบ “ เราคีตา ““ นายนี่เองที่เพื่อนผู้ชายเกือบทั้งคณะพูดถึง““ เราทำอะไรไม่ดีเหรอ “ผมตกใจครับนึกว่ามาวันแรกผมก็ทำอะไรให้คนไม่พอใจแล้ว “ เฮ้ยไม่ใช่อย่างนั้นไม่มีใครเกลียดนายหรอกน่ามีแต่ตรงกันข้าม“ เหนือเห็นผมทำหน้างง ก็เลยพูดต่อ“ทุกคนนะ “ “นี่ตรงนั้นนะจะเลิกจีบกันได้ยัง ออกมาข้างหน้าเลยทั้งสองคน“ผม กับ เหนือ โดนเรียกไปข้างหน้า “ ผมอายมากได้แต่ก้มหน้าไม่มองใครส่วน เหนือตะวัน เหมือนไม่กลัวใครยืนมองตรงไปข้างหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน“ ไหนสองคนแนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักสิชื่ออะไร“เหนือหันไปมองรอบ ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า“ สวัสดีครับ ผมเหนือตะวันพิทักษ์รักษาสกุลครับ “พอเหนือแนะนำตัวเสร็จ ผมเห็นเพื่อน ๆซุบซิบกันใหญ่ ส่วนรุ่นพี่ก็ทำหน้าเจื่อนๆ“ พี่เห็นว่าเป็นความผิดครั้งแรกพี่จะไม่ทำโทษน้องเหนือเข้าไปนั่งที่ได้เลยนะ ส่วนน้องอีกคน “ “ เขาทำผิดร่วมกับผม ถ้าผมไม่โดนลงโทษ เพื่อนผมก็ต้องไม่โดนด้วย “เหนือมันหันไปพูดกับรุ่นพี่“งั้นน้องสองคนเข้าไปนั่งที่ได้เลย “ ผมงงมากครับ จนเหนือดึงมือผมกลับมานั่งที่เดิมในที่สุดรุ่นพี่ก็ปล่อยพวกเรากลับบ้าน ผมดูนาฬิการุ่นพี่ใช้เวลาอบรมพวกผมไปหนึ่งชั่วโมงเต็ม ผมรีบเดินไปหาคุณภูผาที่ร้านกาแฟทันที ผมเห็นคุณภูผานั่งที่เก้าอี้ชิดกระจกด้านใน ผมกำลังจะเดินข้ามถนนไปก็มีรถวิ่งเข้ามาจอดขวางหน้าผมไว้ มันเป็นรถยี่ห้อและรุ่นเดียวกับรถของคุณภูผาผมตกใจมากนึกว่าจะโดนรถชนเสียแล้ว“ คีตา จะเดินไปไหนให้เราไปส่งที่บ้านไหม “ ผมตกใจที่เห็นเหนือผมยังไม่ทันปฏิเสธเหนือก็มาคว้าข้อมือผมไว้ “ ไปเดี๋ยวเราไปส่งที่บ้าน ขึ้นรถเร็ว “ “ ปะปล่อยเรานะ เหนือ พี่ชายเรามารับ “ “ ไม่เป็นไรหรอกนะกลับ กะเราเถอะนะ “ผมพยายามแกะมือของเหนือออกแต่เหนือบีบมือของผมซะแน่นจนขึ้นรอยแดง “ เราเจ็บนะเหนือ ปล่อยเราเถอะเราขอร้อง ““ นายควรจะปล่อยมือคนของฉันได้แล้วนะเหนือตะวัน “ ผมดีใจมากที่เห็นคุณภูผาเหนือไม่ยอมปล่อยมือผมครับกลับบีบไว้แน่นกว่าเดิม“ไหนละครับคนของพี่คีตาเขาเป็นเพื่อนของผมแล้วเราก็ตกลงกันแล้วด้วยว่าผมจะไปส่งคีตาที่บ้าน “ผมรีบส่ายหน้าทันทีเพราะกลัวคุณภูผาเข้าใจผิด “ เหนือ ปล่อยเราเถอะนะ เราเจ็บ “ผมพยายามดึงแขนออกจากมือของเหนือ“คีตามาหาพี่มะ “ ผมรีบสะบัดแขนออกจากมือของเหนือ แล้ววิ่งไปหาคุณภูผา“ ผมเพิ่งรู้นะครับว่าพี่ภูผามีน้องชายด้วยแต่ผมว่าพี่ดูแลน้องไม่ค่อยดีนะปล่อยให้แมลงกัดจนคอแดงเต็มไปหมด ถ้าดูแลไม่ไหวผมจะดูแลให้เอง “พูดจบเหนือก็ขึ้นรถขับกลับออกไป“ พี่ภูผาผมไม่ได้รับปากจะกลับกับเขานะครับ ผมพูดจริง ๆนะครับ “ ผมรีบเข้าไปกอดคุณภูผาแล้วก็บอกความจริงกับเขาคุณภูผาไม่พูดอะไรเลย โอบเอวผมแล้วพาไปขึ้นรถคุณภูผานั่งเงียบไปตลอดทางผมกลัวมากได้แต่นั่งร้องไห้ จนคุณภูผาหันมามอง “ ร้องทำไมเจ็บแขนเหรอไหนให้พี่ดูซิ “ คุณภูผาดึงแขนผมไปดู “ ไอ้เหนือมันร้ายจริง ๆ “ “ฮือๆๆๆ พี่ภูผาผมไม่ได้จะไปกับเหนือนะ อย่าโกรธผมนะ” คุณภูผาดึงร่างของผมเข้าไปกอด“ฉันไม่ได้โกรธแต่คิดไม่ถึงว่าเหนือตะวันจะมาเรียนที่เดี่ยวกับเธอเลิกร้องไห้ได้แล้ว “คุณภูผาดึงหน้าผมเข้าไปจูบที่ปาก ผมรู้สึกว่าวันนี้จูบของคุณภูผาอ่อนโยนเหลือเกินคุณภูผาก็คือคุณภูผา เขาไม่ยอมหยุดแค่จูบแน่นอน ตอนนี้ตัวของผมอยู่บนตักของคุณภูผาและผมก็กำลังทำหน้าที่อย่างแข็งขันผมขย่มตัวเต็มแรง ขึ้น สุด ลงสุด ปากของคุณภูผาก็วนเวียนอยู่แถวซอกคอ กับ นมของผมทั้งสองข้างขณะที่รถติดไฟแดงอยู่ มีรถมาจอดข้าง ๆ ผมจำได้ว่าเป็นรถของเหนือตะวัน ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าว่ามีสายตาจ้องมองมาที่พวกผมแต่ผมจำได้ว่าคุณภูผา เคยบอกผมว่ารถคันนี้ติดฟลิมชนิดพิเศษคนภายนอกจะไม่สามารถมองเข้ามาในรถได้แต่คนในรถจะเห็นข้างนอกหมดทุกอย่างคุณภูผา เห็นผมชะงักไป ก็เลยมองตามผม“ ไอ้เหนือตะวันมันไม่หยุดจริง ๆงั้นเรามาแสดงให้มันเห็นไปเลยว่าพวกเราสองคนเร่าร้อนขนาดไหน “ พูดจบคุณภูผาก็เปิดกระจกรถลง ก่อนจะจับผมกระแทกสวนขึ้นลงอย่างแรงจนผมเผลอตัวร้องครางออกมาด้วยความเสียว“ซี๊ดดดดดดดส์ พี่ภูผา ผมไม่ไหวแล้วครับ “ ในที่สุดเราสองคนก็ตัวกระตุกพร้อมกันผมรับรู้ได้ถึงกระแสความร้อนที่พุ่งเข้ามาในตัวผม ด้วยความเสียวส่านที่มากล้นผมถึงกับคว้าใบหน้าของคุณภูผาเข้ามาจูบอย่างดูดดื่มโดยที่ผมไม่รู้เลยว่า ผู้ชายที่ผมกำลังจูบอยู่กับ ผู้ชายที่ขับรถมาจอดข้าง ๆ พวกเขาส่งสายตาให้กันเหมือนโกรธแค้นกันมากมายขอบคุนคับผม
ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับผม{:5_130:}
ขอบคุณครับผม
ขอบคุณครับผม ศึกสายเลือดซะแล้วแย่งกัน ^55^ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_120:}ขอบคุนครับ{:5_124:} ขอบคุณนะครับ สนุกมากครับ ต่อไวๆนะคับ รอตอนต่อไปคับขอบคุนคับ ขอบคุณครับ ท่าจะสนุกขึ้นละ ขอบคุครับผม ขอบคุณนะครับ เอาแล้ว เป็นเนื้อเรื่องที่เข้มข้นจริงๆ{:5_146:}{:5_153:} ขอบคุณครับ ขอบคุณ