ไฟเสน่หา ฤาเล่ห์กามา 5

nakrobh

คุณภูผา พาผมไปกินข้าวในโรงแรมที่อยู่ใกล้ ๆ มหาวิทยาลัย  “เจ้านายไม่ทานข้าวเหรอครับ “ผมถามคุณภูผาเมื่อเห็นเขาไม่แตะต้องอาหารเลย “ตอนนี้ฉันอยากกินอย่างอื่นมากกว่า เธออิ่มแล้วใช่ไหม  งั้นก็รีบไปเถอะ“ ผมมัวแต่ตกใจอยู่ ๆ คุณภูผาก็กระชากผมให้ลุกตามคุณภูผาพาผมเข้าไปในห้องพักในโรงแรง ก่อนจะดึงผมเข้าไปจูบปากอย่างกระหายก่อนจะผลักผมลงไปที่เตียง คุณภูผาทำท่าจะกระชากเสื้อนักศึกษาของผม “อย่าครับเจ้านาย เดี๋ยวผมต้องกลับไปเรียน ผมรีบแกะกระดุมถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าคุณภูผาจะกระชากเสื้อผมซะขาดหมด “รอยจางหมดแล้วนี่เอง ถึงมีไอ้หน้าโง่เข้ามายุ่งกับเธออีก  สงสัยจะต้องทำรอยที่ชัดกว่านี้ “พูดจบคุณภูผาก็ก้มลงไปขบกัดที่ซอกคอผมอีกหลายที ก่อนจะขบกัดไปทั่วร่างกายผม “จำไว้นะร่างกายนี้เป็นของฉัน เธอไม่มีสิทธ์ให้คนอื่นมาแตะต้อง ผมรู้สึกว่าวันนี้คุณภูผาจะทำรอยบนตัวผมแรงกว่าทุกวัน คุณภูผาจับขาผมยกขึ้นแล้วยัดควยเข้ามาทันที“โอ๊ย เจ้านาย  ผมเจ็บครับ “

“เจ็บเหรองั้นก็จำไว้นะอย่าให้ใครมาจับมือถือแขนง่าย ๆ แล้วก็ไม่ต้องส่งยิ้มเรี่ยราดให้ใครอีก“   “เจ้านายครับเพื่อนผมเขาแค่มาช่วยผมถือของ ถ้าผมทำหน้าบึ้งใส่เพื่อนต่อไปจะมีใครคบผมไหมครับ “ “ ฉันไม่ชอบ “ “ผมขอโทษครับเจ้านาย  แต่รับรองได้เลยครับไม่มีใครคนไหนที่จะได้รับบริการจากผมเหมือนเจ้านายแน่ๆ ครับ “ พูดจบผมก็ผลักคุณภูผาลงไปนอน  แล้วผมก็กดตูดลงไปทับควยที่แข็งเหมือนหิน “ ซี๊ดดดดดดดส์  ก็ลองไปทำกับคนอื่นดูซิ  เธอไม่ตายดีแน่  อ๊า ๆ อ๊ะ “คุณภูผายังพูดไม่ทันจบก็โดนผมขย่มซะพูดไม่ออก “ซี๊ดดดดดดส์เจ้านายครับผมรักเจ้านายนะครับ “ พูดจบผมก็พ่นน้ำออกมาเต็มหน้าท้องคุณภูผา  คุณภูผาอุ้มผมขึ้นท่าลิงอุ้มแตงแล้วกระเด้าเย็ดไปทั่วห้องก่อนจะพาผมเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำหลังจากพ่นพิษใส่ในตัวผมแล้ว   ผมเข้าเรียนแบบฉิวเฉียด ชนิดที่ว่ายังไม่ทันนั่ง  อาจารย์ก็เข้าห้องมาแล้ว  “ คีตาไปไหนมา ตอนแรกบอกจะไปกินข้าวกับเรา “ “ ขอโทษทีนะนพพอดีเจ้านายมารับเราไปกินข้าวด้วย “ “ กินข้าวหรือทำอะไรกันแน่รอยที่คอแดงกว่าเมื่อเช้าอีก “  “นพ “  “ เราขอโทษนะคีตาเราแค่ “  “นักศึกษาครับ ตอนนี้เป็นเวลาที่พวกเราต้องศึกษาหาความรู้จากอาจารย์ที่กำลังสอน  เพราะฉะนั้นอาจารย์คิดว่าไม่สมควรที่นักศึกษาจะรบกวนการศึกษาหาความรู้ของผู้อื่นนะครับ“ ผมอายเพื่อนในห้องมากเลยครับ ทุกคนหันมามองที่ผมกันหมด  ผมโกรธนพมากพอเรียนเสร็จผมก็รีบเดินออกจากห้องทันที คุณภูผาจอดรถรออยู่ที่เดิม ผมรีบเดินไปหาคุณภูผา แต่ผมยังเดินไม่ถึงก็มีคนมาดึงแขนผมไว้ ผมหันไปมองเป็นรุ่นพี่ที่คณะผม  แต่ผมไม่รู้จักว่าเป็นใคร พี่เขาเป็นผู้ชายที่มีลักษณะตุ้งติ้งเหมือนผู้หญิง  “ เดี๋ยวคะน้อง  อย่าพึ่งไป คุยกับเจ๊แป๊บหนี่ง  ผมหันไปมองที่รถ  ตอนนี้คุณภูผาเดินลงมาจากรถมาถึงก็แกะมือรุ่นพี่คนนั้นออกทันที  “ มีปัญหาอะไรกัน “ อุ้ยหล่ออะ  คืออย่างนี้นะค่ะคุณพ่อ  พอดีหนูจะ “คุณภูผาไม่รอให้พี่เขาพูดจบรีบดึงผมขึ้นรถทันที “ ฉันแก่ขนาดเป็นพ่อเธอได้เลยเหรอ “ ผมอมยิ้มเลยครับ  “ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ “  “ ฉันเห็นนะว่าเธอยิ้ม  มานี่ซะดี ๆ ฉันจะลงโทษเธอ “ “เดี๋ยวครับเจ้านายนั่นพวกเพื่อนในห้องผมนี่ครับพวกเขาจะไปไหนกัน “ “จอดรถซิแล้วลงไปถามด้วยว่าพวกมันจะไปไหนกัน “ “เดี๋ยวผมลงไปถามเองดีกว่าครับเจ้านาย “ผมรีบลงจากรถไปถามเพื่อน “ จะไปไหนกันเหรอมิว “ “อ้าวก็เมื่อตอนเที่ยงพี่เขาประกาศที่โรงอาหารไงว่าให้พวกเราไปประชุมที่ใต้ตึกแปด“  “ พอดีเราไม่ได้กินข้าวที่โรงอาหาร ““งั้นก็รีบไปเหอะ เดี๋ยวโดนรุ่นพี่ว๊ากเอา “ พูดจบมิวก็ดึงแขนให้ผมตามไป “เดี๋ยวก่อนมิวเราขอไปบอกพี่ชายเราก่อน เขามารับเรากลับบ้านนะ “ พูดจบผมก็รีบไปบอกคุณภูผาทันที  “ ฉันจะรอที่ร้านกาแฟตรงนั้นนะ”  คุณภูผาให้คนขับรถวนมาส่งผมที่หน้าตึกแปด  “ คือเจ้านายครับ ผมบอกเพื่อนไปว่าเจ้านายเป็นพี่ชายผมนะครับ  เจ้านายโกรธผมไหมครับ “ คุณภูผาทำหน้านิ่ง  “โกรธ ““ผมขอโทษครับงั้นผมจะไปบอกว่าคุณเป็นเจ้านายของผม “ผมรีบเปิดประตูลงมาเพราะรู้สึกว่าน้ำตามันจะไหล สำหรับผมคุณภูผาเขาก็แค่คิดว่าผมเป็นลูกหนี้ของเขาเท่านั้น  ผมยังไม่ทันลงรถ คุณภูผาก็ดึงแขนผมเอาไว้  “ ร้องไห้ทำไม “คุณภูผาเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ผม  “ก็เจ้านายโกรธผมนี่ครับที่ผมบังอาจไปบอกคนอื่นว่าเจ้านายเป็นพี่ชายผม “คุณภูผาหัวเราะผม  “ฟังนะที่ฉันโกรธนะก็เธอไม่เคยเรียกฉันว่าพี่เลยสักครั้ง เรียกแต่เจ้านาย  เพราะฉะนั้นเธอต้องเรียกฉันว่า พี่ภูผาไม่ใช่เจ้านาย จำไว้นะ คีตา “ ผมยิ้มทั้งน้ำตาเลย “ ขอบคุณครับพี่ภูผา “  “ ก่อนลงจากรถเช็ดน้ำตาให้แห้งก่อนเดี๋ยวเพื่อนจะตกใจ“ ผมลงจากรถแล้วเดินไปที่ใต้ตึกแปด  พอผมเดินไปถึง ก็โดนรุ่นพี่คนที่มาจับแขนผมตอนแรกเรียกไว้  “ นี่น้องคนนั้นนะมาหาเจ๊หน่อยสิ  แหมคุณพ่อดุจัง  แต่พี่ให้อภัยคุณพ่อหล่อมาก”   “ เออ พี่ครับเขาเป็นพี่ชายผมครับ ไม่ใช่พ่อ “พี่เขาทำหน้าตกใจ  “แล้วพี่ชายไปไหนแล้วละจ๊ะเดี๋ยวเจ๊จะไปกราบขอโทษซะหน่อย“ “ เอ่อ คงไม่ต้องหรอกครับพี่ชายผมเกลียดกระเทย มีงานอดิเรกจับกระเทยไปซ้อมอะครับ “ ผมนึกในใจผมไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้คุณภูผาหรอก เจ๊แกอึ้งไปเลยครับ  “แหมงั้นก็คงต้องซ้อมน้องชายตัวเองทุกวันแล้ว “ ไปนั่งที่ซะอารมณ์เสีย “ผมงงมากเลยครับ ก้มลงมองดูตัวเองส่วนไหนของผมที่เหมือนกระเทย  ผมเดินไปตอนแรกจะนั่งข้างนพ  พอดีนึกขึ้นได้ว่าผมโกรธนพอยู่  เลยไปนั่งข้างเพื่อนใหม่ที่ผมไม่รู้จักชื่อ  “ แฟนนายถ้าจะซาดิสม์มากนะ “ผมตกใจมากรีบหันไปมองหน้าเขาทันที  “ก็รอยที่คอนายไง “ ผมรีบดึงคอเสื้อปิด “ เราแพ้แมลงอะ “ “ แมลง ท่าจะตัวใหญ่มากนะสงสัยจะเป็นแมลงตัวผู้ด้วย “ ผมเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้เสียแล้ว  ผมกำลังจะลุกหนีไปนั่งที่อื่นกลับมีมือมากระชากแขนผมให้นั่งลง ผมตกใจมากจนเผลอแสดงสีหน้าออกมา ทำไมผู้ชายคนนี้ให้ความรู้สึกน่ากลัวเหมือนกับเจ้านายใช่แล้วครับผู้ชายคนนี้มีบรรยากาศรอบตัวเหมือนคุณภูผา   พอเขาเห็นผมทำท่ากลัวเขา  “ เฮ้ยใจเย็น เราไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น  เราชื่อ เหนือตะวัน นะ  เรียกเราว่าเหนือก็ได้ “ เหนือส่งยิ้มให้ผมผมก็เลยยิ้มตอบ   “ เราคีตา “  “ นายนี่เองที่เพื่อนผู้ชายเกือบทั้งคณะพูดถึง“  “ เราทำอะไรไม่ดีเหรอ “ผมตกใจครับนึกว่ามาวันแรกผมก็ทำอะไรให้คนไม่พอใจแล้ว “ เฮ้ยไม่ใช่อย่างนั้นไม่มีใครเกลียดนายหรอกน่า  มีแต่ตรงกันข้าม“ เหนือเห็นผมทำหน้างง ก็เลยพูดต่อ  “ทุกคนนะ “   “นี่ตรงนั้นนะจะเลิกจีบกันได้ยัง ออกมาข้างหน้าเลยทั้งสองคน  “  ผม กับ เหนือ โดนเรียกไปข้างหน้า   “ ผมอายมากได้แต่ก้มหน้าไม่มองใคร  ส่วน เหนือตะวัน เหมือนไม่กลัวใครยืนมองตรงไปข้างหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน  “ ไหนสองคนแนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักสิชื่ออะไร  “  เหนือหันไปมองรอบ ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า  “ สวัสดีครับ ผมเหนือตะวัน  พิทักษ์รักษาสกุล  ครับ “พอเหนือแนะนำตัวเสร็จ ผมเห็นเพื่อน ๆซุบซิบกันใหญ่ ส่วนรุ่นพี่ก็ทำหน้าเจื่อนๆ  “ พี่เห็นว่าเป็นความผิดครั้งแรกพี่จะไม่ทำโทษน้องเหนือเข้าไปนั่งที่ได้เลยนะ ส่วนน้องอีกคน “ “ เขาทำผิดร่วมกับผม ถ้าผมไม่โดนลงโทษ เพื่อนผมก็ต้องไม่โดนด้วย “เหนือมันหันไปพูดกับรุ่นพี่  “งั้นน้องสองคนเข้าไปนั่งที่ได้เลย “ ผมงงมากครับ จนเหนือดึงมือผมกลับมานั่งที่เดิมในที่สุดรุ่นพี่ก็ปล่อยพวกเรากลับบ้าน ผมดูนาฬิการุ่นพี่ใช้เวลาอบรมพวกผมไปหนึ่งชั่วโมงเต็ม ผมรีบเดินไปหาคุณภูผาที่ร้านกาแฟทันที ผมเห็นคุณภูผานั่งที่เก้าอี้ชิดกระจกด้านใน   ผมกำลังจะเดินข้ามถนนไปก็มีรถวิ่งเข้ามาจอดขวางหน้าผมไว้ มันเป็นรถยี่ห้อและรุ่นเดียวกับรถของคุณภูผา  ผมตกใจมากนึกว่าจะโดนรถชนเสียแล้ว  “ คีตา จะเดินไปไหน  ให้เราไปส่งที่บ้านไหม “ ผมตกใจที่เห็นเหนือผมยังไม่ทันปฏิเสธเหนือก็มาคว้าข้อมือผมไว้ “ ไปเดี๋ยวเราไปส่งที่บ้าน ขึ้นรถเร็ว “ “ ปะปล่อยเรานะ เหนือ พี่ชายเรามารับ “ “ ไม่เป็นไรหรอกนะ  กลับ กะเราเถอะนะ “ผมพยายามแกะมือของเหนือออก  แต่เหนือบีบมือของผมซะแน่นจนขึ้นรอยแดง “ เราเจ็บนะเหนือ ปล่อยเราเถอะเราขอร้อง “  “ นายควรจะปล่อยมือคนของฉันได้แล้วนะ  เหนือตะวัน “ ผมดีใจมากที่เห็นคุณภูผา  เหนือไม่ยอมปล่อยมือผมครับกลับบีบไว้แน่นกว่าเดิม  “ไหนละครับคนของพี่  คีตาเขาเป็นเพื่อนของผมแล้วเราก็ตกลงกันแล้วด้วยว่าผมจะไปส่งคีตาที่บ้าน “ผมรีบส่ายหน้าทันทีเพราะกลัวคุณภูผาเข้าใจผิด “ เหนือ ปล่อยเราเถอะนะ เราเจ็บ “ผมพยายามดึงแขนออกจากมือของเหนือ  “คีตามาหาพี่มะ “ ผมรีบสะบัดแขนออกจากมือของเหนือ แล้ววิ่งไปหาคุณภูผา  “ ผมเพิ่งรู้นะครับว่าพี่ภูผามีน้องชายด้วย  แต่ผมว่าพี่ดูแลน้องไม่ค่อยดีนะปล่อยให้แมลงกัดจนคอแดงเต็มไปหมด ถ้าดูแลไม่ไหว  ผมจะดูแลให้เอง “พูดจบเหนือก็ขึ้นรถขับกลับออกไป  “ พี่ภูผาผมไม่ได้รับปากจะกลับกับเขานะครับ ผมพูดจริง ๆนะครับ “ ผมรีบเข้าไปกอดคุณภูผาแล้วก็บอกความจริงกับเขา  คุณภูผาไม่พูดอะไรเลย โอบเอวผมแล้วพาไปขึ้นรถ  คุณภูผานั่งเงียบไปตลอดทางผมกลัวมากได้แต่นั่งร้องไห้ จนคุณภูผาหันมามอง “ ร้องทำไมเจ็บแขนเหรอไหนให้พี่ดูซิ “ คุณภูผาดึงแขนผมไปดู “ ไอ้เหนือมันร้ายจริง ๆ “ “ฮือๆๆๆ พี่ภูผาผมไม่ได้จะไปกับเหนือนะ อย่าโกรธผมนะ” คุณภูผาดึงร่างของผมเข้าไปกอด  “ฉันไม่ได้โกรธแต่คิดไม่ถึงว่าเหนือตะวันจะมาเรียนที่เดี่ยวกับเธอ  เลิกร้องไห้ได้แล้ว “คุณภูผาดึงหน้าผมเข้าไปจูบที่ปาก ผมรู้สึกว่าวันนี้จูบของคุณภูผาอ่อนโยนเหลือเกิน  คุณภูผาก็คือคุณภูผา เขาไม่ยอมหยุดแค่จูบแน่นอน ตอนนี้ตัวของผมอยู่บนตักของคุณภูผาและผมก็กำลังทำหน้าที่อย่างแข็งขันผมขย่มตัวเต็มแรง ขึ้น สุด ลงสุด ปากของคุณภูผาก็วนเวียนอยู่แถวซอกคอ กับ นมของผมทั้งสองข้าง  ขณะที่รถติดไฟแดงอยู่ มีรถมาจอดข้าง ๆ ผมจำได้ว่าเป็นรถของเหนือตะวัน ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าว่ามีสายตาจ้องมองมาที่พวกผม  แต่ผมจำได้ว่าคุณภูผา เคยบอกผมว่ารถคันนี้ติดฟลิมชนิดพิเศษ  คนภายนอกจะไม่สามารถมองเข้ามาในรถได้  แต่คนในรถจะเห็นข้างนอกหมดทุกอย่าง  คุณภูผา เห็นผมชะงักไป ก็เลยมองตามผม  “ ไอ้เหนือตะวัน  มันไม่หยุดจริง ๆ  งั้นเรามาแสดงให้มันเห็นไปเลยว่า  พวกเราสองคนเร่าร้อนขนาดไหน “ พูดจบคุณภูผาก็เปิดกระจกรถลง ก่อนจะจับผมกระแทกสวนขึ้นลงอย่างแรง  จนผมเผลอตัวร้องครางออกมาด้วยความเสียว  “ซี๊ดดดดดดดส์ พี่ภูผา ผมไม่ไหวแล้วครับ “ ในที่สุดเราสองคนก็ตัวกระตุกพร้อมกันผมรับรู้ได้ถึงกระแสความร้อนที่พุ่งเข้ามาในตัวผม ด้วยความเสียวส่านที่มากล้นผมถึงกับคว้าใบหน้าของคุณภูผาเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม  โดยที่ผมไม่รู้เลยว่า ผู้ชายที่ผมกำลังจูบอยู่กับ ผู้ชายที่ขับรถมาจอดข้าง ๆ พวกเขาส่งสายตาให้กันเหมือนโกรธแค้นกันมากมาย

' n2 Z+ m+ @6 T  }% I/ s

noppadol1699

ขอบคุนคับผม

love-w

ขอบคุณครับผม

minone

ขอบคุณครับผม

kong1989

& B" Z, N9 X2 o. f! nขอบคุณครับผม

takeshi

+ @7 g, [* M( r9 m/ z/ d

ขอบคุณครับผม

freezz

ศึกสายเลือดซะแล้ว  แย่งกัน ^55^

kridty75

ขอบคุณครับ

gangster

ขอบคุณครับ

pipi1

ขอบคุนครับ

doodd

ขอบคุณนะครับ

gaybin

สนุกมากครับ

namida

ต่อไวๆนะคับ

taira

รอตอนต่อไปคับขอบคุนคับ

thaiboy2012

ขอบคุณครับ ท่าจะสนุกขึ้นละ

wiput

ขอบคุครับผม

Soyu

ขอบคุณนะครับ

MyBady

เอาแล้ว เป็นเนื้อเรื่องที่เข้มข้นจริงๆ

tajarak

ขอบคุณครับ

Deer651

ขอบคุณ