ผมไม่อยากตาย ขอน้ำอสุจิให้ผมหน่อย 2 ( วีระพงศ์ เผ่าพันธุ์นักรบ )
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nakrobh เมื่อ 2017-8-2 15:41นาวี อดีตองครักษ์หนุ่มกำลังนั่งอ่านประวัตินักเรียนเข้าใหม่ ที่มาเข้าเรียนในระดับชั้น ม. 1ทั้งหมดกำลังยืนรายงานตัวอยู่หน้าผอ.นาวีอ่านรายชื่อพร้อมกับไล่สายตาสำรวจเด็กชายทั้ง ห้าคนไม่น่าเชื่อ ว่าเด็กชายที่มีอายุแค่ 13จะมีร่างกายที่แข็งแรง และสมบูรณ์ขนาดนี้ แต่ที่สะดุดตานาวีมากที่สุด จนต้องก้มลงมาอ่านรายชื่อใหม่อีกครั้ง “ วีระพงศ์ “แค่ชื่อ ก็น่าสนใจเผ่าพันธุ์นักรบนาวี เปิดอ่านประวัติส่วนตัวมิน่าถึงเป็นเผ่าพันธุ์นักรบทุกคนในตะกูลเป็นทหารทั้งหมด นาวีไล่สายตาไปที่เด็กหนุ่มอีกครั้งอายุ 13เท่ากันแต่ทำไมถึงแตกต่างกันเพียงนี้ ทั้งๆ ที่เกิด วัน เดือน ปี เดียวกันแท้ ๆ ต่างเวลากัน แค่ 5 นาทีนาวีคิดไปถึง มนัสวีถ้าหลานของตน มีรูปร่าง บึกบึนดูแข็งแกร่งเหมือนเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า นาวีกับ นาคินคงไม่ต้องเหนื่อยถึงเพียงนี้ก่อนที่ ผอ.จะพูดทักทายนักเรียนใหม่ทั้ง ห้า เสียงประตู เปิดเข้ามา ก่อนที่ร่างอวบ แสนน่ารัก จะถลาเข้ามาหาผู้เป็นลุงโดยไม่สนใจว่ามีใครยืนอยู่บ้าง“ ลุงวี นัสหิว“นาวีตกใจมาก ตอนนี้ยังเป็นเวลาเช้าอยู่ ปกติหลานชายจะไม่ร้องขอ อาหารแต่เช้า ทั้ง ๆ ที่เมื่อวาน เพิ่งได่รับอาหาร จากอาคมเป็นจำนวนไม่น้อยหันดูนาฬิกา เวลานี้ อาคม คงกำลังเรียนหนังสือ มนัสวี ถึงวิ่งมาหาลุงของตนนาวีทำอะไรไม่ถูกเพราะย่ามใจคิดว่าหลานมีแหล่งอาหารใหม่แล้วเมื่อเช้าก่อนกินอาหาร ตนก็เลยเรียกนิว ดาวดวงใหม่แห่งห้องควีน เข้าห้องไปด้วยความสดใหม่ผอ.หนุ่มก็เลยเสียน้ำไปแล้วสองน้ำแล้วนาวีจะมีอาหารให้หลานกินได้อย่างไร เร็วเท่าความคิด ผอ. หนุ่ม หันไป หา นักเรียนใหม่ทั้ง ห้าคน“ ผอ. มีเรื่องจะขอร้อง พวกเธอ ทั้งห้าคน “นักเรียนใหม่ทั้งห้า ได้ยินเรื่องโรคประหลาด ของหลานชายผอ.ต่างก็ทำหน้าไม่เชื่อเพราะคิดไม่ถึงว่าในโลกนี้จะมีคนเป็นโรคประหลาด ไม่สามารถกินอาหารอะไรได้ นอกจากน้ำอสุจิแถม ยังต้องดูดผ่านอวัยวะเพศชายเท่านั้นเพราะถ้าน้ำอสุจิโดนอากาศจะกลายป็นยาพิษทันที ทุกคนพอได้ยินเรื่องเหลือเชื่อ ต่างมัวแต่ตกตะลึงอยู่ผอ.หนุ่ม มัวแต่อธิบายให้นักเรียนใหม่ฟังจนมันช้าไปสำหรับ มนัสวี“ ลุงวี นัสไม่ไหวแล้ว “ ทุกคนมัวแต่ตกใจ หันมาอีกที มนัสวี ก็ล้มลงไปนาวีตกใจแทบสิ้นสติ รีบควักควยตัวเองออกมาจะไปยัดปากหลานแต่ไม่ทันเด็กหนุ่ม วีระพงษ์เอาควยของตนยัดปาก มนัสวีแล้วพอท่ออาหารเข้าปากด้วยสัญชาตญาณ แห่งการอยู่รอด ปากของมนัสวี ดูดท่ออาหารอย่างเร็วแม้เจ้าของจะยังไม่ได้สติวีระพงษ์ ตัวเกร็ง จนกระตุก ก่อนจะส่งอาหารจำนวนมากมายเข้าไปในปากมนัสวีวีระพงศ์เด็กหนุ่ม ผู้ไม่เคยมีประสบกาม เพราะอายุ เพิ่งจะ 13ถึงแม้จะมีร่างกายที่ใหญ่โต เหมือนชายหนุ่มที่โตเต็มวัย น้ำแรกที่ออกจากควยกลายเป็นอาหารของเด็กหนุ่มในอ้อมแขนวีระพงศ์จ้องมองใบหน้าที่ตอนนี้ลืมตาขึ้นมาแล้ว แค่เพียงสบตาหนุ่มน้อยวีระพงศ์ก็รู้สึกเหมือนไฟช๊อต มนัสวีดูดกลืนอาหารจนหมดจึงคายท่ออาหารออกจากปากก่อนจะส่งยิ้มหวาน ให้เด็กหนุ่ม ที่เพิ่งช่วยชีวิตของตนไว้ “ขอบใจนะถ้าไม่ได้นาย เราต้องตายแน่ ๆ “หนุ่มน้อยมัวตาตะลึงกับรอยยิ้มที่น่าหลงใหลจนไม่ได้เอ่ยคำพูดใดๆ ออกมา กว่าจะรู้ตัว ร่างอวบที่น่าหลงใหล ก็จากไปแล้ว“ลุงวีนัสไปเรียนก่อนนะ “นาวีเห็นหลานชายปลอดภัย ก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งคิดในใจ ตนช่างหลงลืม ในตำรากล่าวเอาไว้ เมื่อใดผู้ป่วยเป็นโรคร้ายพร้อมที่จะสืบพันธ์อาหารที่ได้รับจากทางปากบนจะไม่เพียงพอต่อร่างกายหากอยากให้มีชีวิตต่อไป จักต้องได้อาหารจากทางปากล่างมาช่วยเยียวยาเพราะสาเหตุที่คนผู้เป็นโรคต้องสาบเกิดจากหญิงที่ไม่ยอมมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชาย ในชาติที่แล้วชาตินี้ถึงเป็นเวรกรรม ต้องมีเพศสัมพันธ์ทุกวันไป จนกว่าชีวิตจะหาไม่ นาวียิ่งนึกถึงตำราที่ตนเองได้อ่าน ยิ่งสงสารหลานชายเป็นยิ่งนัก แค่ต้องกินอาหารที่ไม่เหมือนใคร ก็ลำบากเหลือล้นแล้ว และต้องมามีเพศสัมพันธ์เพื่อรักษาชีวิตแล้วชายน้อยจะทนไหวไหม ที่สำคัญตำรายังกล่าวไว้ถ้าอยากให้ผู้ต้องคำสาบ มีชีวิตที่ยืนยาวอาหารที่ได้รับจากปากล่างควรเป็น จากชายบริสุทธิ์ ที่ไม่เคยผ่านการมีเพศสัมพันธ์ มิเช่นนั้น ผู้เป็นโรค จะมีอายุ ได้เพียง20ปี นาวีนั่งคิดด้วยความกลัดกลุ้มในโรงเรียน จะหาชายใดผู้ไม่เคยผ่านการมีเพศสัมพันธ์ ในเมื่อทุกคนในโรงเรียน ต่างหื่นกระหายในกามรมณ์พอเริ่มรู้ว่าตนพร้อมในการสืบพันธ์ ก็จะแสวงหากันทันทีพวกที่บริสุทธิ์ ก็มีแต่เด็กน้อยที่ยังไม่มีน้ำอสุจิ ผอ.หนุ่ม มัวแต่กลัดกลุ้มจนลืมไปว่าตนไม่ได้อยู่เพียงลำพัง“ผอ.ครับพวกผมไปได้หรือยังครับพวกเราเดินทางมาไกลต้องการพักผ่อน“ เสียง วีระพงศ์เด็กหนุ่ม ที่เพิ่งเสียน้ำแรกไปรู้สึกว่าตนจะยืนไม่ไหวร่างกายต้องการพักผ่อนเพราะเพิ่งเดินทางไกลมาตลอดสามวัน “ผอ.ได้สติคิดได้ทันที เด็กหนุ่มที่เพิ่งมาถึง ย่อมไม่ล่วงรู้ ความหฤหรรษ์ ของการเสพกามา ที่ทุกคนในที่นี้หลงใหล“ ทุกคนออกไปพักผ่อนได้แต่ วีระพงศ์ผอ.มีเรื่องจะคุยด้วย รบกวนรอที่ห้องนี้ก่อน““ วีระพงศ์ เธอเคยมีเพศสัมพันธ์ หรือยัง “ เด็กหนุ่มได้ยิน ก็ตกใจทำไมผอ.จึงถามตนเช่นนี้“ ผมไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับใคร แล้วก็ “เด็กหนุ่มรู้สึกเอียงอาย ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกัน“แล้วอะไรบอกผอ.มาซิ“เด็กหนุ่มข่มความกระดากอาย“ผมไม่เคยแม้กระทั่ง การชักว่าว น้ำว่าวแรกของผมก็คือ อาหารของมนัสวี “ผอ.หนุ่มได้ยิน รู้สึกดีใจมาก อย่างน้อยหลานชายของตน ก็น่าจะมีอายุ เกิน 20ปีผอ.ขอร้องเด็กหนุ่ม ให้ช่วยหลายชายของตน เด็กหนุ่มไม่รั้งรอรีบตกปากรับคำเพราะเด็กหนุ่ม ก็หลงใหล ชายผู้กินน้ำแรกของตนไปเหมือนกันผอ.บอกให้ วีระพงศ์ ไปพักผ่อน รอให้ถึงเวลาอิสระ ผอ.จะให้เด็กหนุ่มเข้าห้องกับมนัสวี พอเด็กหนุ่มออกจากห้องไปนาวีก็ เรียก นาคินให้เข้ามาพบทันที “ นาวี มันต้องทำแบบนั้น จริง ๆเหรอ “นาคินถามนาวี ด้วยความสงสัยชายหนุ่ม ก็คิดเหมือนนาวีว่า ชายน้อยยังเป็นเด็กไม่คิดว่าจะถึงวัยที่สามารถสืบพันธ์ได้แล้ว “ แล้วมนัสวี จะทนความเจ็บปวดได้ไหม “ นาคินยังเป็นห่วงหลานชาย“ ทุกคน ต้องผ่านช่วงเวลานั้นท่านชายก็น่าจะทราบดี “นาคินหน้าแดงด้วยความเขิน“ แต่นั่นมันเป็น นาวี ที่ช่วยเรานะ “ นาคิน ยังจำครั้งแรกของตนได้ตอนนั้น ชายเล็ก ก็มีอายุ 13เท่าหลานชายตอนนี้ด้วยความสงสาร องครักษ์หนุ่ม ที่ไม่มีที่ปลดปล่อยความใคร่ ชายเล็กจึงเสนอตัวเองช่วยเหลือองครักษ์หนุ่ม“นาวีมีประสบการณ์มากมายทำให้เราสุขสมโดยไม่เจ็บปวดมากแต่ เด็กหนุ่มที่ท่านเลือกไม่มีประสบการณ์เราเกรงว่า มนัสวีจะเจ็บจนทนไม่ไหว“นาวีเอื้อมมือไปจับบ่าของนาคิน“แต่เพื่อรักษาชีวิต ของ ท่านชายน้อย พวกเราก็ต้องทำ “ ฝ่าย หนุ่มน้อย วีระพงศ์ถึงจะมีร่างกายบึกบึนเหมือนชายหนุ่มแต่ด้วยวัยเพียง 13 ปีหนุ่มน้อยไม่เคยมีประสบกาม หลังจากได้รับปากผอ.ว่าจะช่วยหลานชายของผอ. เด็กหนุ่มก็เฝ้าแต่คิดถึง หนุ่มน้อย ร่างอวบ ที่มีใบหน้างดงามน่ารักจนกระทั่งเก็บเอาไปฝันในยามหลับใหลในฝันของเด็กหนุ่มมีแต่ภาพตนเองรวมเพศ กับ มนัสวีในฝันเด็กหนุ่มช่างเก่งกาจสามรถพามนัสวีไปถึงจุดสุขสมได้หลายครั้งหลายครา เด็กหนุ่ม สะดุ้งตื่นเพราะมีคนมาเคาะประตูห้องวีระพงศ์เดินไปเปิดประตู “ เธอ คือวีระพงศ์ใช่ไหม “ เด็กหนุ่ม มองหน้าชายหนุ่มผู้หล่อเหลาที่มาพร้อมกับร่างกายที่บึกบึนสมชายชาตรี “ ครับ เรียกผมว่าพงศ์ ก็ได้แล้วคุณคือ “ “ ฉันชื่อ นาคิน เป็นอาจารย์สอนวิชาการต่อสู้ และที่สำคัญฉันคืออา ของ มนัสวี “หนุ่มน้อยพยักหน้ารับรู้พลางคิดในใจอากับลุงดูหล่อเหลา ร่างกายสมเป็นชายชาตรีแต่ทำไมหลานชายเพียงคนเดียวถึงมีรูปร่างหน้าตาไม่ต่างเด็กหญิงที่สวยงามน่ารัก “ ตาม อาจารย์มา “หนุ่มน้อยเพิ่งตื่นจาการนิทรา สติย่อมไม่สมประกอบ เขาเดินตามชายหนุ่มไปด้วยความมึนงงจนกระทั่งถึงห้องหนึ่งที่ภายในมีเตียงหนานุ่ม นอนน่าสบาย“ เธอ คงรู้นะ ว่าอีกสักพักเธอจะต้องเข้าห้องกับ มนัสวี “หนุ่มน้อยพยักหน้า“ เธอคิดว่าเธอจะทำสำเร็จไหม “ หนุ่มน้อยนั่งนิ่ง เพราะตนก็ไม่เคยมีประสบการณ์“ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดครับ “นาคิน สำรวจเด็กหนุ่มตรงหน้า นาวี ช่างเลือกชายคนแรกให้มนัสวีได้เหมาะสมเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาที่ดูหล่อเหลา ร่างกายที่สมกับเป็นชายชาตรี และแววตาที่ฉายความฉลาดออกมาอย่างชัดเจน“ อาจารย์ฝาก เธอดูแล มนัสวีด้วยนะฉันเหลือแค่ หลานชายเพียงคนเดียว “นาคินพูดจบก็อดที่จะตาแดงไม่ได้ หนุ่มน้อยแสนฉลาดแสร้งไม่เห็นดวงตาที่แดงกร่ำ“ ผมจะพยามยาม เพื่อ มนัสวีครับ “นาคินกล่าวขอบใจวีระพงศ์ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเพื่อไปพาหลานชายตัวน้อยที่โชคร้าย เกิดมาพร้อมกับโรคประหลาด“ อานาคิน นัสต้องเข้าห้องจริง ๆ เหรอ “ นาคินอุ้มหลานชายขึ้นมา“ มนัสวี ถ้าหลานไม่เข้าห้องหลานก็จะไม่ได้อยู่กับ ลุงนาวีกับอานาคิน นะ “ เจ้าชายตัวน้อยร้องไห้“แต่เอ็มบอก นัส ว่ามันเจ็บมาก “ นาคินมองหน้าหลานชายด้วยความตกใจ“ เอ็ม คือเพื่อน ของ นัสตั้งแต่อนุบาลนาคินจำได้ว่าเด็กชายตัวเล็กมากกว่า มนัสวี แถมยังผอมบาง“ เอ็ม เคยเข้าห้องแล้วเหรอ “มนัสพยักหน้าให้อาหนุ่ม ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู“เมื่อวานกับ อาจารย์ ชัยเดช “นาคินนึกถึงอาจารย์ชัยเดชผู้สอน วิชาวิทยาศาสตร์ อาจารย์หนุ่มผู้จบมาใหม่เพิ่งเข้ามาสอนได้ไม่นาน อาจารย์ที่ท่าทางอ้อนแอ้น แต่กลับพาเด็กห้องควีนเข้าห้อง“อานึกว่า อาจารย์ ชัยเดช จะพานักเรียนห้องคิง เข้าห้องเสียอีก“ นักเรียนห้องคิงคือ เด็กที่มีหน้าตาหล่อเหลามีร่างกายบึกบึนสมชายชาตรี เด็กห้องนี้จะเป็นที่หมายปองของเด็กห้องควีนและเด็กห้องทั่วไป“ เอ็มบอก อาจารย์ทำไม่เป็นอยู่ดี ๆก็ยัดเข้าไปเลยเอ็มบอกว่าเจ็บมาก “นาคินคิดตามถ้าไม่มีการเตรียมพร้อมครั้งแรกมันต้องเจ็บมากแน่ ๆแล้ว หนุ่มน้อยวีระพงศ์จะรู้ไหม ต้องทำอย่างไรบ้างแต่มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็แล้วแต่บุญแต่กรรมของมนัสวี ละกันว่าจะเจอครั้งแรกแบบไหน นาคินเคาะประตูห้องอีกครั้งวีระพงศ์ เปิดประตูออกมาเด็กหนุ่มจ้องมองร่างอวบที่กอดคออาแน่น ไม่ยอมหันมา เด็กหนุ่มอยากจะรั้งร่างอวบนั้นมาอุ้มเองเหลือเกินแต่ก็กลัวว่า มนัสวี จะตกใจ จนไม่ยอมเข้าห้องกับตน“ นัส หลานต้องเข้าห้อง กับ พงษ์ นะหันหน้าไปมองหน่อยซิ “มนัสวีหันหน้าไปมองเด็กหนุ่ม เจ้าชายน้อยจำได้ว่าเป็นผู้ช่วยชีวิตตนไว้เมื่อเช้า“ นายนะเอง ที่มาช่วยเราเมื่อเช้า “มนัสวีส่งยิ้มให้หนุ่มน้อยตรงหน้า วีระพงศ์เห็นรอยยิ้มที่ตนหลงใหลจนอดใจไม่ไหวรั้งร่างอวบมาอุ้มไว้เอง“ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ “ วีระพงศ์ บอกนาคินก่อนจะปิดประตูห้อง ตอนนี้เด็กหนุ่มทั้งสองกำลังนั่งอยู่บนเตียง ต่างคนต่างเงียบเพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน“ นายจะทำอะไรเราก็ทำซิ “ เจ้าชายน้อยพูดจบ ก็ล้มตัวนอนไปบนเตียง นอนกางแขนกางขา หลับตาปี๋ วีระพงศ์ห็นแบบนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้ รีบดึงร่างอวบให้ลุกขึ้นมา“เราลุกขึ้นมาคุยกันก่อนดีไหม “ มนัสวีรีบลืมตาอย่างเร็ว“ นายจะไม่ทำเหรอลุงวี บอกว่าถ้าเราไม่ได้ใช้ปากล่างกินน้ำของนาย เราจะต้องตายนะ “ มนัสวี ร้องขึ้นด้วยความกลัว วีระพงศ์ หัวเราะร่า“ทำไมเราจะไม่ทำละ “พูดจบร่างหนาก็ยื่นปากไปประกบริมฝีปากบาง ที่ขยับขึ้นลงก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหาความหวานภายในเรื่องแบบนี้ไม่มีใครเป็นตั้งแต่เกิดแต่ธรรมชาติของมนุษย์จะสอนให้ตนเป็นผู้เรียนรู้เอง ตอนนี้ร่างกายของทั้งสองเปลือยเปล่า ต่างคนต่างช่วยกันถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออกมันเกิดจากความปรารถนาที่ล้นปรี่ของทั้งสองตอนนี้ทั้งสองกำลังปรนเปรอให้กันและกันอยู่ ไม่น่าเชื่อว่าเด็ก อายุแค่ 13 จะรู้จักการใช้ปากให้ความสุขกันมนัสวีคุ้นเคย กับกับดูดเจ้าท่ออาหารอยู่แล้ว เจ้าชายน้อยดูดอย่างดูดดื่มเพื่อหวังจะให้อาหารได้เข้าปากของตนด้านวีระพงษ์ไม่เคยสัมผัสแท่งกายของผู้อื่นมาก่อน แต่พอเจอ แท่งขาวสีชมพู ขนาดกะทัดรัด ก็อดใจไม่ไหว ดูดเลียจนชายน้อยดิ้นพล่าน เพราะไม่เคยมีใครได้สัมผัส ของติดกายของตนมาก่อนลุง และ อาไม่กล้าแตะต้องเพราะกลัวจะเป็นอันตรายต่อหลานชายถึงแม้ในตำราจะไม่ได้เขียนบอกไว้ “นัสพอก่อนเราต้องให้นัสกินอาหารด้วยปากล่าง“ วีระพงษ์ รีบผลักหัวมนัสวีออกเพราะกลัวว่าถ้าตนป้อนอาหารให้ปากบนไปแล้ว จะไม่มีอาหารเหลือให้ปากล่าง เด็กหนุ่มลุกขึ้นไปหยิบหลอดเควาย ที่นาคินเตรียมไว้ให้ จัดการบีบเจลใส่นิ้วแล้วแทงเข้าไปในรูสวรรค์แค่นิ้วเดียวก็สัมผัสได้ถึงการตอดรัดที่แสนแนบแน่นวีระพงศ์คว้านนิ้วไปทั่วรูก่อนจะเพิ่มนิ้วที่สองเข้าไป“ซี๊ดดดดดดส์พงษ์ นัส เสียว“ เด็กหนุ่มได้ยินก็เพิ่มนิ้วที่สามเข้าไปคว้านนิ้วไปจนทั่วจนไปเจอจุดเสียวเสียงครางของคนหน้าหวาน ช่างกระตุ้นอารมณ์ของเด็กหนุ่มเหลือเกินเด็กหนุ่มตัดสินใจเอาควยของตนที่มีขนาดใหญ่กว่านิ้วทั้งสามเกือบเท่าตัวเข้าไปจ่อแทนที่นิ้วที่ดึงออกมาแค่หัวหยักที่ดันเข้าไปร่างอวบก็ดิ้นทุรนทุราย“ซี๊ดดดส์ พงษ์นัดเจ็บเอาออกไป “ เด็กหนุ่มเอื้อมมือไปจับควยขนาดกะทัดรัดของมนัสวี ใช้มือรูดขึ้นลง อย่างช้าๆ“ซี๊ดดส์ “ แล้วค่อย ๆกดแท่งแห่งความเป็นชายของตนเข้าไปในรูสวรรค์ ที่กำลังตอดรัดสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไปภายใน“ ซี๊ดส์ อึ้ยย “ ในที่สุดวีระพงษ์ก็ทำสำเร็จ เด็กหนุ่มสอดแทรกความเป็นชายเข้าไปจนมิดลำ ภายในช่างตอดรัดจนเด็กหนุ่มทนไม่ไหวต้องถอนแก่นกายออกมาแล้ว กระแทกกลับเข้าไปอีกครั้งสักพักหนึ่งจากช้า ๆชายหนุ่มแรงดีก็กระแทกร่างอวบไม่ยั้งเสียงดังพั่บๆๆๆก้องไปทั่วห้อง“ ซี๊ดดดส์เร็วเข้า พงษ์นัดชอบมากเลย “ยิ่งได้ยินเสียงคราง จากคนใต้ร่าง หนุ่มน้อยไม่รอช้า รีบกระแทกให้เร็วกว่าเดิมวีระพงษ์รู้สึกว่าตนแทงไม่ถนัดจึงยกท่อนขาอวบพาดคอ แล้วยกขึ้น ก้นของมนัสวีลอยขึ้นจากที่นอนวีระพงศ์รัวเอวไม่ยั้ง เสียงดังจนคนที่นั่งดูหน้าจอทีวี ต้องหัวเราะออกมา “ เห็นไหม ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วง “ นาวีหันไปทำตาเจ้าเล่ห์ใส่ชายที่นั่งข้าง“ เรา ก็แค่เป็นห่วงกลัวหลานจะทนไม่ไหว “ นาวีเอื้อมมือไปลูบขาคนที่นั่งข้าง ๆ “ แล้ว ท่านชายเล็กไม่คิดจะช่วยองครักษ์ บ้างเหรอ “นาคินหัวเราะออกมา“ แล้วท่านองครักษ์จะมีแรงพอที่จะรับของที่เราจะให้ได้ไหม“นาวีได้ยินดังนั้น ก็รีบลุกขึ้นไปแนบริมฝีปาก กับชายที่นั่งข้าง ตอนนี้ภาพในจอ กับ คนที่นั่งดูจออยู่ตอนแรก กำลังแข่งกันหาความสุขให้กับตัวเองอยู่ไม่น่าเชื่อว่าความสัมพันธ์ของผู้ร่วมสายโลหิตจะมีความสามารถในทางเสพกามรมย์ ไม่ต่างกันตอนนี้ภาพในจอกำลังแสดง ร่างอวบ ขึ้นขย่มชายบึกบึนที่อยู่ด้านล่างฝ่ายด้านอาหนุ่มก็กำลังขย่มอดีตองค์รักอย่างแรง ไม่แพ้กันในที่สุดก็ไม่ผู้ใดชนะ ทั้งสี่คนตัวกระตุกพร้อมกันมนัสวีพ่นน้ำว่าวไปบนตัววีระพงศ์อย่างแรงมีส่วนหนึ่งกระเด็นไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มส่วนวีระพงศ์ ก็พ่นน้ำของตนเข้าไปในตัวของมนัสวีเต็มแรง ด้านนาวี ก็พ่นน้ำเข้าไปในตัว นาคิน แรงไม่แพ้ วีระพงศ์แต่น้ำของนาวี วันนี้พุ่งไม่แรงตกเพียงหน้าท้องขององค์รักษ์ ฝ่ายมนัสวี หลังจากได้รับน้ำอสุจิของ วีระพงศ์ เข้าไปเต็มแรงเจ้าชายน้อยตัวกระตุกก่อนจะฟุบร่างไปบนอก ที่แข็งแกร่ง ของวีระพงษ์ “ พงษ์นัสมีความสุขมากเลยตอนนี้นัดรู้สึกอิ่มมากเหมือนจะไม่ต้องกินอาหารไปทั้งอาทิตย์“วีระพงศ์ ได้ยินดังนั้นก็ตกใจ“ พงษ์อยากให้นัสมากินอาหารที่พงษ์ ทุกวัน “มนัสวีหัวเราะร่า“กินของคนเดียวก็เบื่อแย่ นัสต้องไปกินของคนอื่นบ้าง “ วีระพงศ์ได้ยินดังนั้น ก็จับร่างอวบให้พลิกตัวลงนอนหงาย“ ถ้างั้น คืนนี้ นัสก็กินของพงษ์ ให้อิ่ม จะได้ไม่ต้องไปกินของคนอื่น “แล้ววีระพงศ์ ก็เริ่มป้อนอาหารให้มนัสวีอีกครั้งคืนนี้มนัสวีได้กินอาหารจากวีระพงศ์ ทั้งปากล่างปากบนอย่างท่วมท้น กว่าจะถึงเวลาเช้า ไม่รู้ว่ามนัสวี จะท้องแตกตายก่อนไหม
ขอบคุณครับผม{:5_130:} เล่าเรื่องได้น่าสนใจมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ต่อเร็วๆนะ หนุกดี {:5_120:} ขอบคุณครับ สุดยอดเลย ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ สนุกจัง ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สุดยอดของการเล่าเรื่องครับ
ขอบคุณครับ มาต่ออีกนะครับ รออ่านๆๆครับ สุดยอดจริงๆ น่าสนใจจังคับท้องอิ่มปากบนปากล่างช่างคิดดีคับสนุก เป็นตอนที่เสียวมากๆครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม โดนเปิดซิงครั้งแรก เจ้าชายน้อยก็ อิ่มแปล้เลยนะ