ขอบคุณครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 12:40
ตอนที่ 3คาบเรียนแสนหวาน
ผมเดินเข้าไปในห้อง ดูที่หน้าห้องเป็นชื่อ ครูธนวรรธน์คาบนี้สงสัยนักเรียนคงมีความสุข โดยเฉพาะนักเรียนหญิง ผมรีบเดินไปนั่งที่เพื่อเตรียมการเรียนในขณะที่ทุกคนคุยกันจอแจ
"เฮ้ย พวกมึงช่วยเงียบ ๆ กันหน่อยสิครูเค้าจะเข้ามาและนะ" แพทเป็นคนพูดขึ้นมา
"อะไรกัน แพท คาบอื่นเธอไม่เห็นตั้งใจเรียนขนาดนี้เลยคาบนี้เป็นอะไรหรอ" แพรวพูดเชิงประชด
"ก็อะไรซะอีกหละ แพรวก็ถ้าไม่ใช่เพราะครูธนวรรธน์"เกรซเพื่อนแพทพูดแซวเสริมอยู่ ซึ่งสองคนนี้มักจะไม่ค่อยกินเส้นกัน
"นี่ ยัยเกรซ หุบปากไปเลย มันจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่างอย่ามายุ่ง" ซักพักครูเข้ามา ทุกคนเงียบ เพื่อรอดูว่าครูจะเล่น หรือไม่เล่น
"สวัสดีครับ นักเรียนทุกคน" ครูเดินเข้ามาและยิ้มกว้าง
"แก ยิ้มละลายใจมากอะ" แพทหันไปพูดกับแพรวแต่เอามือไปปิดปาก ครูเลยไม่เห็น
"นักเรียน เคารพ"ไอ้น้ำเหนือมันพูดดูมีอำนาจทุกคนยืนเคารพ
"สวัสดีครับคุณครู สวัสดีคะคุณครู"
"นั่งลงได้ครับ" ครูยิ้มอีกแล้วผมมองหน้าครูผมไม่อยากให้ครูโกรธเลยครับผมอยากจำภาพครูใจดีอย่างนี้ตลอดไปและอยากให้ครูทุกคนเป็นแบบนี้แต่เป็นเพราะนักเรียนบางคนดื้อ ครูเลยดุข้อนี้ผมเข้าใจดี ผมเลยตั้งใจเรียน
"สวัสดีครับ ครูชื่อธนวรรธน์ ครูจบเอกภาษาไทยซึ่งครูดีใจที่ได้สอนเด็ก" ทุกคนเงียบนั่งมองครูตาแป๋ว
"เอาหละ คราวนี้ ครูจะไม่พูดมากเนื่องจากเนื้อหาของเรานั้นเยอะเห็นครูณวัฒน์บอกว่าพวกเธอได้เขียนสมุดหน้าปกกันแล้ว ครูจะสอนเลยส่วนเรื่องชื่อนักเรียน ครูจะค่อยๆจำไป เพราะถ้าแนะนำตัวครูว่าใช้เวลาเยอะ" ทุกคนตั้งใจ ไม่รู้ว่าสายตาหวานๆของครูทำให้หลายๆคนใจละลายหรือเปล่า ขนาดผมมองแล้วยังเคลิ้มเลย
"งั้น เรามาเริ่มกันเลยและกัน ซึ่งหัวข้อของวันนี้ครูจะยังไม่บอกก่อนครูจะให้พวกเราทาย ว่าเราจะเรียนเรื่องอะไรกันแต่ครูขอให้ยกมือทีละคนครูไม่อยากให้แย่งกันตอบ"
"ครูจะใบ้คำและนะ ตั้งใจฟังนะครับ"
" บ้านหลายหลัง" ทุกคนงง ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจดูมันเป็นคำพูดธรรมดา ๆแต่ผมตอบไม่ได้ว่าเป็นหัวข้ออะไร ไม่มีใครยกมือ
"ครูครับ ผมขอคำใบ้เพิ่มครับ"ผมยกมือถาม
"ได้ครับบ้านหลายหลังโน่น" ครูพูดระคนยิ้มพร้อมชี้นิ้วไปทุกคนมึนตึบบางคนก็เกาหัวโดยเฉพาะยัยแพทผมหันไปมองไอ้น้ำเหนือมันทำหน้าซีเรียสครุ่นคิด ในขณะที่ผม คิดไม่ออกไม่มีใครยกมือ
"อะอะอะ ครูใบ้เพิ่ม สายลมแห่งความหวังดี" ทุกคนร้อง"โหหหหหหหห"
"อะไร ก็ครูใบ้งัย" ครูยิ้มเขินยัยเกรซยกมือขึ้นมา
"อะ ยืนขึ้น เธอชื่ออะไร"
"หนูชื่อเกรซคะ หนูชอบครู"ยัยเกรซทำเล่นหูเล่นตากับครูเพื่อนทุกคนหันไปมองพรึบคิดไม่ถึงว่าเกรซจะกล้าพูดกับครูแบบนี้ ทุกคนงงโดยเฉพาะยัยแพทแสดงว่าโกรธอย่างเห็นได้ชัด หันไปมองยัยเกรซตาขวางกลุ่มพวกผมก็ไม่ค่อยพอใจที่มันพูดแบบนี้ครูทำหน้าไม่ถูกเลยครับได้แต่เขินแต่ก็ต้องมีฟอร์ม และเกรซมันก็นั่งลง
"อะ ครูจะใบ้อีกคำการเดินทางโดยเรือ"คราวนี้ไอ้น้ำเหนือเพื่อนผมยกมือขึ้น
"ยืนขึ้น" คราวนี้ครูไม่ถามว่าชื่ออะไร
"ครูกำลังจะสอนเรื่อง คำนามวลีครับ"
"ปรบมือให้เพื่อนครับ เก่งมากครับ"ทุกคนปรบมือกันเกรียวกราวแต่แม่งมีบางคนแม่งแกล้งตบนานซึ่งพวกผมมักจะไม่ชอบการกระทำแบบนี้ชอบยั่วยุให้ครูโกรธ ประมาณว่าถ้าครูคนนี้โกรธจะเป็นยังงัยแต่พอโดนของจริง แม่งก็ไม่กล้า พูดภาษาที่เข้าใจง่ายก็คือกวนตีนครูแต่ครูธนวรรธน์แกนิ่งมากเลยครับ ไม่แสดงอะไรออกไป
"อะคราวนี้ นามวลีคืออะไรครับ" ไอ้ตูนยกมือ ไอ้นี่ตัวป่วนประจำห้อง มันต้องตอบกวนตีนครูแน่เลย
"คือ คือภาษาไทยครับ" ผมหันมองไอ้เหนือเพื่อนผมแม่งสีหน้าไม่ดีแล้วครับ แม่งคงสะสมมาตั้งแต่เมื่อกี้ แต่ครูธนวรรธน์ก็ยังนิ่ง
"อันนั้นครูเข้าใจแล้วครับ" และครูก็ขำครูธนวรรธน์ใจเย็นมากผมไม่เคยเห็นใครใจเย็นเท่านี้มาก่อนถ้าเป็นครูณวัฒน์แม่งก็ไม่กล้าถ้าพูดอย่างนี้หรอ โดนตีจนมือบวมแล้วแต่นี่ครูธนวรรธน์ไม่ว่าอะไรซักคำจนผมรู้สึกสงสารครูอยู่ในใจ
"อะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาครูจะแบ่งโครงสร้างของนามวลีอะช่วยครูแจกชีตด้วย" ครูยื่นไปให้ไอ้ปิตานนท์และก็เดินไปตรงริมหน้าต่างและยื่นให้ยัยแพรวช่วยแจกส่วนตัวครูเดินไปแถวริมประตูครูแกเดินแจกเองไปเรื่อยๆจนถึงตรงกลางแถวของริมประตูซึ่งไอ้ตูนมันนั่งอยู่เนื่องจากทางเดินมันแคบของน้องชายครูเลยบังเอิญไปโดนไอ้ตูนจังๆ
"โหครู น้องชายครูไม่เบาเลยนะ" ไอ้ตูนมันมองไปที่เป้าครู
"เฮ้ย มึงให้เกียรติครูเค้าหน่อยได้ปะเค้าเป็นครูนะโว้ย"ไอ้เหนือเพื่อนผมชักรำคาญ เอาจริงและครับ ไอ้นี่ลองถ้ามันโกรธ ยาวแม่งเอาจริง ไม่งั้นแม่งไม่เป็นหัวหน้าได้หรอก ก็ในห้องนะถ้าติ๋มเป็นหัวหน้าห้องไม่ได้ แถมมันเป็นนักเรียนดีเด่นคุณครูชื่นชอบแถมเป็นคทากรเวลาเดินสวนสนามมือหนึ่ง สาวกรี๊ด ตรึม
"อะไรวะ ก็กูแค่ขำ ๆ"
"ขำเหี้ยอะไรละ ครูเค้าเพื่อนมึงหรอ มึงถึงต้องไปขำกับเค้านะมึงอยากขำมึงไปขำกับกูนี่ที่ห้องครูณวัฒน์ มึงไปปะหละ" ไอ้เหนือจัดชุดใหญ่ไอ้ตูนหน้าซีดเลยครับก็มันเคยโดนครูณวัฒน์เล่นงาน
"กูเบื่อจริง ๆ ไอ้พวกสามตัวเนี่ยไม่รู้ว่าแม่งผู้ดีมาจากไหนเล่นนิดเล่นหน่อย ทำเป็นแม่งไม่รู้มีพาวเวอร์มาจากไหน"ไอ้ตูนมันพูดแก้เก้อแต่คำว่าไอ้พวกสามตัวแม่งหมายรวมถึงผมและไอ้รุจด้วยผมแม่งชักทนไม่ไหวและแต่ก็จะฝืนเก็บอาการ
"ไอ้คนนึงแม่งก็เกาะเพื่อนดัง ลำพังตัวมันแม่งก็ไม่ได้เรื่องตอบคำถามในห้องก็ไม่ยอมตอบ" แม่งหมายถึงกูหรือไอ้รุจวะ ผมคิด
"มึงมายุ่งอะไรกับเพื่อนกูกูว่ามึงหุบปากไปเลยดีกว่าอย่างน้อยกลุ่มกูกว่าเก่งกว่ามึง"ไอ้เหนือพูดโกรธจัดไม่สนแล้วว่าครูธนวรรธน์จะยืนอยู่
"มึงจะไปเดือดร้อนอะไรวะ ก็ของครูเค้าใหญ่ มึงน่าจะภูมิใจนะว่ามีครูควยใหญ่" ไอ้ตูนแม่งหนักข้อขึ้น
"นี่มึงหยุดก้าวร้าวครูเค้าซักทีนึงเถอะไอ้ตูนกูนั่งฟังมึงพูดกับไอ้เหนืออยู่เนี่ยชีวิตมึงจะไม่เจริญรุ่งเรืองเพราะว่าไม่เคารพครูคนอย่างมึงต้องมีดอกไม้จันทร์มาซะก่อน มึงถึงจะสำนึก" ผมทนไม่ไหวเลยช่วยเพื่อนเถียงและแถมแม่งมาว่าทั้งกลุ่มซึ่งกลุ่มผมสามคนไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใครแต่ใครอย่ามาทำความเดือดร้อน ไม่งั้นมีเฮ มันหมดยุคแล้วที่เด็กเรียนจะต้องเรียบร้อยกับคนเลวทำตัวแหยก็โดนแกล้งกันพอดี
"อ้าว ไอ้แม็ค นี่มึงแช่งกูหรอ" ไอ้ตูนพูดเสียงดังเลยครับมันโกรธหน้าแดงเลยครับส่วนไอ้รุจเพื่อนผมทนไม่ไหวกำลังจะเงื้อมือเดินไปต่อยมันต่อยง่ายด้วยเนื่องจากมันอยู่โต๊ะใกล้ไอ้ตูน
"ไอ้รุจ มึงไม่ต้องไปแลก" ผมยืนขึ้นไอ้ตูนหันมามองผมว่าจะทำอะไร
"กูว่าเรื่องนี้ ครูณวัฒน์จะต้องรับรู้" ผมพูดแบบเน้นคำตาจ้องไปที่มัน ผมรู้ว่าในใจว่ากลัวแสนกลัว แต่ข่มตัวเองทำเป็นก้าวร้าว
"อย่างมึงก็ดีแต่ขี้ฟ้อง"
"หรือมึงจะลองละ.....ไอ้ตูน" ผมตอบ ไอ้ตูนแม่งนิ่งครับ
"มึงขอโทษครูธนวรรธน์ซะ และสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก และทุกอย่างจะจบ"ไอ้เหนือพูดไอ้ตูนลังเลใจ ทำไปก็เสียฟอร์ม แต่ถ้าไม่ทำมันตายคามือครูณวัฒน์แน่ เพราะสรรพคุณแกรู้ทั้งโรงเรียนว่า โหดมาก ถ้าโกรธ
"ว่างัย ไอ้ตูน" ผมย้ำกดดันมัน
“นี่พวกมึงรุมกูกันหรอ”
“พวกกูไม่ได้รุม แต่พวกกูคิดว่ามึง ควรทำในสิ่งที่ถูกต้อง ว่างัย”
"ขอโทษครับ" ไอ้ตูนแม่งจำใจขอโทษ
"มึงบอกด้วยว่าต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีก และก็ยกมือไหว้ด้วย"ไอ้เหนือย้ำกับมัน
"ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้อีก" มันยกมือไหว้น้ำตางี้คลอเบ้าตาเลยครับมันคงรู้สึกเสียศักดิศรีที่โดนกลุ่มผมรุมก็แม่งช่วยไม่ได้เสือกมาด่ายกกลุ่ม และครูณวัฒน์ก็เดินเข้ามาปรบมือ แปะ แปะ แปะแปะนักเรียนทุกคนน่าซีดเลยครับโดยเฉพาะไอ้ตูนแม่งขาวอยู่แล้วหน้างี้ซีดเป็นเผือกเลยครับ
"ดีมาก น้ำเหนือ มนต์ภัทร อติรุจ ที่ช่วยกันคุมห้อง น้ำเหนือเธอเหมาะสมที่จะเป็นหัวหน้าห้องแล้ว" และครูก็หันไปทางไอ้ตูน
"ว่าไง เดชาพนต์ ของครูธนวรรธน์เค้าใหญ่มากเลยมั้ย"คำพูดเรียบ ๆของครูณวัฒน์แม่งทำให้ไอ้ตูนเหงื่อแตกพลัก ก้มหน้า พวกผมหละโคตรสะใจ
"ครูแอบฟังตั้งนานแล้วเนี่ย เธอร้ายกับครูเค้าไปหน่อยมั้ยฮื้มเดชาพนต์" ไอ้ตูนหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยครับ
"ทีอย่างนี้ ครูถาม ทำไมไม่ตอบละ"ครูณวัฒน์พูดน้ำเสียงเรียบเรียบ แต่ไอ้ตูนนี่นั่งสั่น
"ครับ" มันพูดแผ่วเบา ไม่ดังฟังชัดเหมือนเมื่อกี้
"ครูว่า ไปเขียนใบบันทึกพฤติกรรมที่ห้องครูดีกว่าครูจะได้เชิญผู้ปกครองมารับรู้พฤติกรรมเธอด้วย เธอว่าดีมั้ย"
"ไม่ดีครับ"
"งั้นหรอ และครูจะเอาอะไรมายืนยันละว่าเธอจะไม่พูดแบบนี้กับครูเค้าอีก"
"ผมไม่ทำแน่ครับ"
"และถ้าทำหละ" ไอ้ตูนเงียบ บรรยากาศในห้องโคตรอึดอัดแม่งยิ่งกว่าโดนด่าเป็นชุดอีก
"ครูถาม" ครูณวัฒน์เน้นคำ
"ผม.....เอ่อผมก็....ผม" ไอ้ตูนพูด
"ผมก็จะถูกเชิญให้ออก" ครูณวัฒน์พูดเองคำพูดของครูณวัฒน์แม่งเล่นเอาไอ้ตูนไข่หด ขนลุกเกร็งไปทั้งตัวแม่งกลัวครูณวัฒน์มากก็ครูณวัฒน์เคยให้มันเขียนใบลาออกแล้ว
"พวกเราเป็นพยานนะ ว่าถ้าเดชาพนต์ทำอีกจะถูกเชิญให้ออกและทุกคน จำไว้นะทางโรงเรียนเราไม่มีนโยบายเลี้ยงนักเลงถ้าคิดว่าอยากเป็นนักเรียนก็ทำตัวให้สมกับเป็นนักเรียน"
"ขอโทษด้วยนะครับ ที่เด็กในคอนโทรลผมทำให้หนักใจ"ครูณวัฒน์
"น้ำเหนือ ถ้าระหว่างนี้ มีเพื่อนเราคนไหนก้าวร้าวครูใหม่คนไหน ไม่เคารพครู จดชื่อมาให้ด้วย ทางเราจะ
พิจราณาในการคัดออก"กริ้งงงงงง เสียงกริ่งยาวหมดเวลา
"อะ น้ำเหนือ บอกเคารพครูเค้า"
"นักเรียน เคารพ" ไอ้น้ำเหนือยืนขึ้น
"ขอบคุณครับ คุณครู"ครูธนวรรธน์ออกไปโดยที่ไม่ได้เอาสมุดไปตรวจเนื่องจากเกิดเหตุการณ์งี่เง่าเมื่อครู่นี้แม่งนี่แค่วันแรกนะเนี่ยยังขนาดนี้ วันต่อไปจะขนาดไหน ผมคิด
.........................................................................................................................................ครูณวัฒน์เดินตามครูธนวรรธน์ออกไป
"ผมต้องขอโทษอีกทีนะครับ ที่เด็กของผมก้าวร้าวกับคุณครู"
"อ่อ ไม่เป็นไรครับ สบายมากครับ ครู"ว่าแล้วครูณวัฒน์ก็เดินจากไปยังห้องพักครูคิดในใจว่าครูธนวรรธน์ดุบ้างก็ได้นะ ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจเลย พลางมองจะไหวมั้ยกับเด็กห้องคิงส์ที่ส่วนใหญ่มีแต่เด็กก้าวร้าวปากเก่งมั่นใจในตัวเองขนาดนี้
..............................................................................................................................................................................
แนะนำว่าให้ตั้งกระทู้ใหม่ตอนละกระทู้ไปเลยนะคะ ไม่ต้องมาโพสต่อในรีพาย จะได้สะดวกต่อนักอ่านค่ะ
ขอบคุณครับ.
ขอบคุณครับ
ขอบคุณคุณ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2017-11-21 12:05
ตอนที่4 สวยประหาร
ผมดูตารางสอนต่อไปเป็นคาบอังกฤษวิชาอังกฤษเป็นวิชาโปรดของไอ้น้ำเหนือมันเนื่องจากมันชอบจะใครสอนมันก็ตั้งใจเรียนมากแต่ ม 4 นี่ครูอินทุอรเป็นคนสอน ครูอินทุอรเป็นคนสวยแต่โหด ไม่มีใครกล้าหือกับแก แม้กระทั้งไอ้ตูน ครูเค้าเพิ่งเข้ามาสองปีที่แล้วแต่สรรพคุณความโหดเหลือรับประทาน
"good morning everybody" ครูอินทุอร พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆแต่ดูโหดสายตาที่ไม่เคยยิ้มของแกทำให้พวกผมเกรงใจค่อนไปทางกลัวเวลาแกโหดของขึ้นขึ้นมา ทุกอย่างราบแกเคยฉีกสมุดเด็กและขว้างใส่หน้านักเรียนที่วาดการ์ตูนโป๊มาแล้วหรือเธอเคยทำในสิ่งที่หลายคนคิดไม่ถึงว่าครูจะกล้าแต่ครูอินทุอรกล้า เช่นถ้าจับเด็กทุจริตได้ ครูแกก็ให้กินกระดาษนั้นไปเลย
"everybody sit properly"
"stand up please"
"good morning teacher" ไอ้น้ำเหนือเพื่อนผมพูดโคตรดูมีอำนาจมากครับทุกคนยืนทำตามลองไอ้เหนือสั่ง ใครไม่ทำตาม มันจะบอกเลย ว่าให้ยืนขึ้นเพื่อนคนอื่นเลยเกรงใจมาก
"sit down"
"เอาหละวันนี้เดี๋ยวครูจะทวนเนื้อหา ม 3 ที่เราเคยเรียนมาทั้งหมดขอให้ทุกคนตั้งใจฟังด้วย" ครูพูดสั้น ๆง่าย ๆ ได้ใจความ แต่ใครไม่ฟัง ตายครูแกก็อธิบายนู่นนี่นั่น ทุกคนฟังหมดยกเว้นยัยแพทมันแอบเอากระจกส่องใต้โต๊ะ แต่ครูอินธุอรเป็นฉลาดผมเห็นว่าครูแกเห็นแล้วแต่ครูทำนิ่ง แต่ยัยแพทสิ คิดว่าครูแกไม่เห็นเพราะเวลามันเงยหน้าขึ้นครูอินธุอรแกทำเป็นมองไปทางอื่นครั้งแรกยังไม่โดนแต่ผมคิดในใจครั้งต่อไปมึงโดนแน่กับคำพูดที่นิ่ม ๆแต่ได้ฟังถึงขั้นอยากตายและยัยแพทแอบส่องกระจกใต้โต๊ะอีก ครั้งนี้ยิ่งหนักแอบทาลิปปาล์ม
"ปภาวีครูว่าวัยอย่างเธอตอนนี้ ควรจะเอาอาหารสมองเข้าใส่ตัวไม่ใช่ทำตัวไร้สาระไปวัน ๆเดี๋ยวจะไม่ฉลาด สวยแต่โง่นะ รู้จักมั้ย"ครูอินธุอรเวลาแกด่านะ หูตาแกไปหมดยัยแพทนั่งหน้าเอ๋อเลยครับได้แต่นั่งก้มหน้า ทำทีอ่านหนังสือหลบแต่ครูอินทุอรมองต่อไปไม่ละ
"อะเรามาเรียนกันต่อ" ครูอินทุอรสอนต่อเหมือนประหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้นและห้องเรียนก็เงียบมากเหมือนมีเสียงครูกับเสียงพัดลม แต่ก็ดีเราเรียนกันมีสมาธิมากจนจบคาบ
"วันนี้ครูจะยังไม่ให้จดสมุดให้ไปอ่านหนังสือจากสิ่งที่ครูทบทวนไป คาบหน้าเราจะเทสท์ก่อนเรียน"
"น้ำเหนือเอาสมุดไปที่ห้องครูที"และครูอินทุอรก็เดินนำหน้าไปไอ้น้ำเหนือเพื่อนผมเดินตามไปต้อย ๆทุกคนต่างหลบครูกันหมดจนครูเดินไปกลางตึก มีเด็กอยู่คนหนึ่ง เดินมาแบบมั่นมากเดินไปส่องกระจกไปชนครูอินธุอร
"นี่เธอเดินระวังหน่อยสิ ไม่ใช่มัวแต่ส่องกระจก ครูยึดดีมั้ย"
"ขอโทษคะขอโทษคะ หนูเดินไม่ทันมอง" เด็กคนนั้นไหว้ใหญ่เลยครับภาพมั่นเมื่อกี้หายไปทันที และครูอินทุอรก็เดินไปจนถึงหน้าห้อง
........................................................................................................................
อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวัยเกือบ 40 ขึ้นไปบนตึก
"คุณผู้ปกครองคะขึ้นไม่ได้นะคะ คุณแม่คะ ยังอยู่ในเวลาเรียนคะ ขึ้นไม่ได้คะ"
"เนี่ยนะหรอครูอินทุอร" ผู้เป็นแม่มองครูอินทุอรตั้งแต่หัวถึงเท้า เท้าขึ้นหัวครูอินทุอรมองด้วยสีหน้างงงง ว่าใครกัน ไร้มารยาท
"คะดิฉันอินทุอร"
"ว่างัยคะเก่งนักหรอ ถึงมาฉีกสมุดลูกดิฉัน" ครูอินทุอรตั้งหลัก และคิดได้ขึ้นมาเรื่องฉีกสมุดจากเทอมที่แล้ว
"ไม่เก่งหรอกคะแต่ลูกคุณแม่ทำผิด"
"หรอคะ ลูกดิฉันออกจะเรียบร้อยแต่ถึงทำผิด ก็ไม่น่าจะต้องขนาดนี้ มันเสียจรรยาบรรณครูนะคะ"ตอนนี้ทุกคนมองกันพรึบ
"ลูกคุณแม่วาดการ์ตูนโป๊ผิดพอมั้ยคะ"
"ลูกดิฉันเนี่ยนะคะวาดการ์ตูนโป๊ ไม่จริงคะ คุณครูใส่ร้ายเด็กแล้ว" ยัยผู้ปกครองไม่ลดละเลยครับน้ำเหนือยืนมอง
"งั้นหรอคะ"ครูอินทุอรเน้นคำและยิ้มเยาะไปด้วย
"น้ำเหนือจ๊ะเอาสมุดไปวางบนโต๊ะ และไปเรียกรวีภรรณห้อง ม 2/7 มาสิ"น้ำเหนือมันเอาสมุดไปวางไว้ที่โต๊ะครูอินทุอร และออกไปตามรวีภรรณ
"ทีผู้ชายนะพูดเพราะ"ผู้ปกครองกระซิบทำหน้าขยักแขยง
"คุณแม่คะ"ครูอินทุอรมองตรงไปที่ผู้ปกครองคนนั้น แบบเหลืออด
"อะไรกันคะคุณแม่ขึ้นมาได้อย่างไงคะ เชิญที่ห้องปกครองดีมั้ยคะ"ผอเดินขึ้นมาบนอาคารเรียน
"อาจารย์ไม่เกี่ยวคะและนี่อาจารย์เป็นใครคะ"
"ดิฉันเป็นผอโรงเรียนนี้คะ"
"คะ ผอ ผอมาก็ดีและคะบุคลากรของผอนี่ทำแย่มากเลยนะคะทำแบบนี้เป็นตัวอย่างไม่ดีแก่เด็ก ๆมาฉีกสมุดได้อย่างไรคะและเด็กจะเอาอะไรอ่านคะ" ครูอินทุอรเบือนหน้าหนี
"คุณแม่คะเชิญที่.........." ผอพยายามที่จะพูด เพราะยังอยู่ในคาบสี่ซึ่งนักเรียนยังเรียนอยู่และผู้ปกครองก็เสียงดังรบกวนเด็ก
"ดิฉันไม่ไปไหนและคะดิฉันจะคุยให้รู้เรื่องที่นี่" ครูอินทุอรหันมาอย่างเหลืออด
"ได้คะคุณแม่" ครูอินทุอรตั้งสติและมองไปที่ผู้ปกครองคนนั้น
"ครูอินทุอร"ผอ พูดด้วยน้ำเสียงว่าให้ใจเย็น ๆ น้ำเหนือเรียกรวีภรรณมา เธอเดินมาด้วยสีหน้าจ๋อยๆ ยืน
"ว่ายังงัยบอกครูเค้าไปสิว่าไม่ได้ทำ"
"ไม่ได้ทำอะไรคะคุณแม่"
"เค้าบอกว่าแกนะวาดรูปโป๊ผู้ชาย"
"ตายและหนูไม่ได้ทำนะคะคุณแม่"รวีภรรณเป็นคนบอกทำท่าจะร้องห้าย
"โกหก"ครูอินทุอรจ้องมองไปที่รวีภรรณ ว่าเป็นคนสองบุคลิก
"เห็นมั้ยคะ ผอว่าลูกหนูไม่มีทางแบบนั้น ครูคนนี้มีอัคติกับลูกหนูไม่ทราบว่าคุณครูมีความผิดปกติทางสมองหรือเปล่าคะ"ครูอินทุอรโกรธจัดแต่ต้องข่มอารมณ์ไว้ไม่ให้โกรธเพราะอย่างไร หลักฐานก็อยู่ในมือ
"และถ้าครูมีหลักฐานหละรวีภรรณ" ครูอินทุอรยิ้มอย่างเป็นผู้มีชัยชนะ จ้องมองไปที่รวีภรรณระคนยิ้มแต่เป็นยิ้มที่แฝงยาพิษ
"ปิตานนท์ไปหยิบสมุดของรวีภรรณใต้เก๊ะครูสิ" ครูอินทุอรเห็นชำเลืองเห็นปิตานนท์ที่กำลังเดินไปห้องน้ำพอดีปิตานนท์ก้มผ่านครูอินทุอรและหยิบสมุดของอินทุอรมาให้แปะไว้ยับเยิน
"ตอนแรกครูก็กะว่าจะทิ้งไป แต่เพื่อนในห้องเธอนะแหละ เอามาให้ครูและเรื่องนี้ก็ต้องขอบคุณครูณวัฒน์ที่เค้าบอกว่าไม่ให้ทิ้งเพราะเผื่อผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจมาเอาเรื่อง"รวีภรรณหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยครับ ครูอินทุอรเปิดไปทีละหน้าทีละหน้า
"อันนี้ลายมือลูกคุณแม่มั้ยคะ"ผู้เป็นแม่ดูอย่างตั้งใจและรู้ว่าเป็นลายมือลูกตัวเอง ครูอินทุอรเปิดสมุดไปเรื่อยๆ จนถึง 10 หน้าสุดท้าย เป็นการ์ตูนโป๊ผู้ชายทั้งนั้นเลยแถมบางรูปยังเป็นท่าร่วมเพศกันด้วยผู้เป็นแม่อึ้งไม่คิดว่าเด็กเรียบร้อยอย่างรวีภรรณจะทำตัวแบบนี้
"นี่ยัยมินท์"
"หนูเปล่านะคุณแม่"
"พอเถอะรวีภรรณ หยุดโกหกใครๆ ได้แล้ว"
"แปะมารึเปล่าคุณครู"ผู้เป็นแม่หันไปทางครูอินทุอร
"จะแปะได้ยังงัยละคะคุณแม่เพราะลายมือที่อยู่บนรูป ก็เป็นลายมือเดียวกัน บรรยายท่วงท่าซะละเอียดยิบเลย
ยังงัยหรอรวีภรรณ เธออดทนไม่ไหว ถึงต้องมาเขียนใส่สมุดครูเลยหรอ ว่าผ่านผู้ชายมากี่คน"คำพูดของครูอินทุอรทำให้ ผอ ยืนเหวอเลยครับ
"ยัยมินท์แกโกหกฉัน" แม่ของยัยมินท์อดทนไม่ไหวตบยัยมินท์พั้วววะะยัยมินท์ลงไปกองกับพื้น
"ตายแล้ว"ผอลงไปประคองยัยมินท์ครูอินทุอรได้แต่จ้องมองไปที่รวีภรรณ และก้มลงไปดึงมือรวีภรรณเหมือนจะช่วยขึ้นมา แต่เปล่าเลย
"รวีภรรณเธอจำใส่หัวสมองเธอไว้นะ ไม่ว่าเธอจะผ่านผู้ชายมากี่คนฉันไม่ว่าแต่อย่าทำนิสัยโกหก ของแบบนี้ มันจะติดเป็นสันดาน"และก็ปล่อยมือรวีภรรณลงพื้นปล่อยให้รวีภรรณร้องไห้อยู่ที่พื้นทุกคนมองตรึม เพราะนี่เป็นเวลาพักเที่ยง
"มองอะไรกันไปทานข้าวสิ" ครูอินทุอรกวาดสายตาไปรอบ ๆ ตรงกลุ่มนักเรียนที่ยืนมุงดูทุกคนหลบตาครูอินทุอร
"เคลียนะคะคุณแม่" ครูอินทุอรบอกกับผู้ปกครองน้องมินท์
"อินทุอรถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก อย่าตัดสินใจเอง และอย่าไปฉีกสมุดเด็ก"
"คะ ผอ"และครูอินทุอรก็เดินเข้าไปในห้องพักครูตามเดิม
"คุณครูคะดิฉันกราบขอโทษคุณครูคะ ลูกฉันมันไม่ดี" ผู้เป็นแม่พูดไป ร้องไห้ไป
"ไม่เป็นไรคะคุณแม่ ต้องค่อย ๆ สอนแกไป ให้แกสำนึก" ครูอินทุอรน้ำเสียงอ่อนลงเพราะเห็นใจหัวอกคนเป็นแม่
"ฝากดูไอ้ลูกคนนี้ด้วยนะคะครูอินทุอร"
"คะคุณแม่" ครูอินทุอรพยักหน้า ยิ้มน้อมรับ ในที่สุดความดีก็ชนะความชั่วผู้เป็นแม่ออกไป เห็นว่ายัยมินท์ยังนั่งอยู่
"นั่งทำบื้ออะไรอยู่หละไปกินข้าวสิทีหลังฉันจะไม่เชื่อคำพูดแกอีก"ผู้เป็นแม่พูดเสร็จและเดินลงไปข้างล่างไอ้พวกกลุ่มเด็กผู้ชายเดินผ่าน
"เฮ้ยมึงดูอีมินท์ดิแม่งนั่งเป็นหมาเลยหวะ" และพวกมันก็หัวเราะเยาะ
"เฮ้ยในสมุดนั่นนะ มีกูในคอลเล็คชั่นด้วย กูเย็ดไม่รู้จะเย็ดยังงัยและ"อีกคนนึงพูด ครูอินทุอรนึกสงสาร เพราะอย่างไรก็เป็นนักเรียน
"นี่พวกเธอมายืนอออะไรกันรีบลงไปกินข้าว" ครูอินทุอรดุเด็กพวกนั้น
"ไปทานข้าวรวีภรรณไม่ต้องมานั่งร้องห้ายอยู่ตรงนี้ ต่อไปก็อย่าทำแบบนี้อีก"
"ครูอินทุอรสะใจแล้วใช่มั้ย"ยัยมินท์เงยหน้าขึ้นไปมองครูอินทุอร และค่อย ๆพยุงร่างโทรม ๆของตัวเองขึ้นมาและเดินกระเซอะกระเซิงลงไปข้างล่าง
ครูอินทุอรคิดในใจว่าตนเองทำแรงไปรึเปล่าว่าเอาเรื่องนักเรียนมาเปิดเผยนึกสงสารขึ้นมาเพราะหากมองอีกมุมหนึ่งรวีภรรณก็อาจไม่ต้องการให้คนที่โรงเรียนรับรู้เรื่องนี้เลยโกหกแต่นาทีนั้น หากตนไม่เอาความจริงมาเปิดเผย ตนเองก็จะเป็นฝ่ายเดือดร้อนยัยมินท์เดินไปปาดน้ำตาไป สายตาอาคาตครูอินทุอรที่เปิดโปงเธอ
"คอยดูนะกูจะฟาดพวกพี่ ม ปลายหล่อ ๆให้หมดเลย" ยัยมินท์รำพึงกับตัวเอง
"เฮ้ยมึงดูอีมินท์ดิ โทรมเหมือนโดนรุมมาเลย" ไอ้พวกผู้ชายมันพูด ยัยมินท์หันไปมองพวกนั้นอาคาต
"เสือกอะไรกูหละ"และมันก็เดินไปสั่งอาหาร และแม่งดันมานั่งกับกลุ่มพวกผม
"พี่หนูนั่งด้วยสิ"ยัยมินท์มันนั่งข้างน้ำเหนือซึ่งเป็นที่ของไอ้ปิตานนท์ซึ่งวันนี้มันมานั่งกับกลุ่มผมไอ้ปิตานนท์มันเป็นนักเรียนมาใหม่แต่ค่อนข้างตั้งใจเรียน แต่ยังไม่ค่อยมีเพื่อนผมก็เลยให้มันมาด้วยไม่อยากให้มันไปคบกับพวกที่ไม่เรียน
........................................................................................................................
"เฮ้ยมึงดูไอ้มินท์ดิแม่งร่านได้อีก คิดจะไปให้พวกพี่ ม 4 เอา" ไอ้เด็ก ม 3 คนหนึ่งพูด
"เฮ้ยแต่พวกพี่พวกนั้นเค้าเด็กเรียนนะโว้ย"อีกคนนึงพูด
"และเด็กเรียนเย็ดไม่เป็นหรอวะใครอยู่ใกล้อีมินท์นะ เสร็จทุกราย กูว่างานนี้ ครบคน" ไอ้อีกคนนึงพูด พวกเด็กม 3 มันนั่งกันสี่คน
"ไอ้นี่มันเห็นหล่อ ๆ ไม่ได้ และพวกพี่พวกนั้นแม่งหล่อเทพทุกคนแถมเรียนก็เก่ง กีฬาดีกิจกรรมก็สุดยอด มึงดูแต่ละคนพี่น้ำเหนือแม่งก็เป็นหัวหน้าห้อง เก่งอังกฤษ ภาษาไทยสังคมกูว่าพี่เค้าเก่งทุกวิชา เป็นดรัมเมเยอร์มือหนึ่ง พี่มนต์ภัทรก็เป็นนักมวยโรงเรียนเก่งภาษาไทย เก่งสังคมส่วนพี่อติรุจก็เก่งคณิตศาสตร์ เป็น แชมป์ A-MATH เลยนะมึงเป็นนักบาสโรงเรียนด้วยส่วนอีกคนนึงเป็นเด็กใหม่ กูไม่รู้ แต่กูว่าไม่เบา ใครไม่เก่งนะอยู่กลุ่มนี้ไม่ได้หรอก ถ้าไม่ตั้งใจเรียนพี่เค้าจะเนรเทศออกจากกลุ่มกูว่าถ้าสามคนรวมกันนี่แม่งเด็กอัจฉริยะรอบด้านและพวกพี่เค้าก็สอนน้องด้วยนะโว้ยไม่หยิ่งเวลาน้อง ๆ ไปถาม" อีกคนนึงพูด
"มึงอวยพี่เค้าซะยาวเลย"
"ก็พี่เค้าเก่งนี่หว่า"
"แต่กูว่านะไม่เกินสองอาทิตย์ กลุ่มพี่พวกนั้นเรียบร้อยโรงเรียนอีมินท์อีมินท์มันมียาเซกส์ด้วยมันเคยเอามาขายกูและถ้าลองเด็กเรียบร้อยอย่างพวกพี่เค้าโดนนะ กูว่าเม็ดเดียวก็อยากแทบแก้ผ้าปี้และหวะ"
"มึงดูดิอีมินท์ระริกระรี้เลย" พวกมันแอบคุยกันสนุกปากอย่างเบาไม่ให้ใครได้ยิน
........................................................................................................................
และแล้วไอ้ปิตานนท์ก็เดินมามันถือข้าวผัดแพนงมา กับสไปรท์หนึ่งขวด
"เฮ้ย ไอ้ปิมึงนั่งตรงนี้และกัน" ผมชวนไอ้ปินั่ง
"เออได้"ไอ้ปิมันเอาเก้าอี้มานั่งตรงหัวโต๊ะ ข้างไอ้เหนือ และก็ไอ้รุจส่วนผมนั่งข้างไอ้รุจตรงข้ามกับน้องมินท์ ผมก้มลงมองตารางสอนคาบต่อไปโดยไม่สังเกตุว่าน้องมินท์มองอยู่กูจะเอาใครก่อนดีวะ พี่แม็ค มนต์ภัทรก็หล่อคม พี่น้ำเหนือก็หล่อขาวตี๋พี่อติรุจก็เท่ พี่ปิอะไรนี่ก็น่ารักขาวคม น้องมิ้นท์คิดในใจ
"รีบกินสิมินท์มัวมองอะไรอยู่ได้ เดี๋ยวขึ้นเรียนไม่ทันหรอก ไอ้แม็ค มึงก็ดูตารางสอนอยู่ได้เดี๋ยวขึ้นไปมึงก็รู้เองน่า" ไอ้เหนือบอก
"ก็กูเอาสมุดมาไม่ครบนะสิเดี๋ยวกูคงต้องไปซื้อใหม่หลอกครูไปก่อน หวังว่าครูคงไม่เก็บสมุดนะ" ผมตอบไอ้เหนือ"แค่สมุดเล่มเดียว เดี๋ยวกูซื้อให้น่าและครูเค้าไม่ตีมึงหรอก" ไอ้เหนือบอก
“พวกพี่รังเกียจหนูมั้ย” อยู่ ๆ น้องมินท์ก็พูดขึ้นมาสายตาล่องลอยดูน่าสงสาร
“เฮ้ย ไม่หรอก” ผมพูดสั้น ๆ เพราะยังกังวลอยู่พยายามหาสมุดในกระเป๋าอีกที ถ้าผมโดนตีเรื่องไม่เอาสมุดมากแม่งอายเพื่อนแน่เลย
“แต่ไม่มีใครเชื่อหนูเลยนะครูอินธุอรไม่เชื่อไม่ว่า แต่นี่ แม่หนูก็ไม่เชื่อ หนูไม่ไหวแล้วนะพรุ่งนี้หนูคงลาออก”น้องมิ้นท์แกล้งพูดอย่างหมดกำลังใจเพื่อให้ดูน่าสงสาร
“มิ้นท์ฟังพี่นะถ้าเราไม่ได้ทำผิด ก็คือไม่ได้ทำผิดเราไม่ต้องสนใจหรอกว่าใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อเราเชื่อตัวเราก็พอ”ไอ้น้ำเหนือพูดอย่างมีหลักการส่วนผมดูเอาตารางสอนขึ้นมาเอาดูอีกทีเป็นรอบที่สามว่าเอามาครบรึเปล่า
“แม็คกูชักจะรำคาญมึงแล้วนะ มึงจะอะไรกับตารางสอนนักหนา ไอ้เหนือมันก็บอกแล้วว่าเดี๋ยวไปซื้อ” ไอ้รุจพูดเล่นเอาผมเซ่อเลยครับสรุปผมก็นั่งกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนส่วนน้องมิ้นท์นะหรอแต่ละคำที่มันกันแม่งเหมือนอยากกลืนกินพวกผมไปทีละคนทีละคนโดยที่พวกผมไม่ทันสังเกตน้องมิ้นท์พลางคิดในหัวสมอง ไม่เกินสองอาทิตย์พวกพี่เสร็จหนูแน่
........................................................................................................................
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 12:44
ตอนที่5 ตัดสินใจเข้าชมรม
วันนี้เป็นวันพฤหัสเป็นวันที่เด็กนักเรียนทุกคนจะต้องตัดสินใจแล้วว่าจะต้องเข้าชมรมอะไรพวกผมสามคนก็คุย ๆ กันว่าจะเข้าชมรมอะไรกันดีผมนะคิดไว้ในใจอยู่แล้วว่าปีนี้จะเข้าชมรมมวยไม่เหมือนปีที่แล้วที่ผมอยู่ชมรมภาษาไทยไอ้สองคนนั่นไม่รู้ไอ้เหนือคงเข้าชมรมอังกฤษ ส่วนไอ้รุจก็คงเข้าชมรมบาสผมคิดไปคิดมาก็เจอไอ้เหนือซื้อน้ำเขียวอยู่หน้าโรงเรียน
"เฮ้ย ไอ้เหนือมึงรีบดิ วันนี้ลงทะเบียนเข้าชมรมนะ" ผมบอกไอ้เหนือเพื่อนซี้
"มึงจะรีบทำไมวะไอ้แม็ค ชมรมภาษาไทยมึงนะ ไม่มีใครไปสมัครหรอก" ผมตอบ
"ใครบอกว่ากูจะเข้าชมรมภาษาไทย กูจะเข้าชมรมมวย" ผมบอกกับมัน
"เฮ้ย จริงดิจริงหรอวะ มึงจะเข้าชมมวยหรอ มึงเคยต่อยให้โรงเรียนอยู่แล้ว ก็น่าจะโอเค"
"ไอ้เหนือเรียนรู้ไว้ก็น่าจะดี กูว่า สังคมเดี๋ยวนี้แม่งอันตรายไม่เป็นมวยหรือการป้องกันตัวอะไรเลย ก็สู้ไอ้พวกอันธพาลไม่ได้ดิ อีกอย่างกูอยากรู้ท่ายากๆ ด้วย"
"อ่อมึงอยากรู้ท่ายากหรอวะ เดี๋ยวกูพาไปที่เด็ด" ไอ้เหนือทำสายตาเจ้าเล่ห์อมยิ้มก็ท่ายากของมันหมายถึงเซกส์ท่ายาก ในขณะที่ผม หมายถึงท่าต่อย
"มึงคิดอะไรเนี่ยไอ้เหนือ กูรู้ทันมึงนะ" ผมหันไปมองมันยิ้มเจ้าเล่ห์มั่ง และยักคิ้วใส่มัน
"อะไรของมึงมึงนะแหละคิด กูไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นซักหน่อย"
"อย่า ไอ้เหนืออะ ไหนมึงบอกมาดิ ไอ้อย่างงั้น มันคืออย่างไหงของมึง" ผมต่อยอกเบา ๆมันหนึ่งที และมันก็ขำเราคบกันมานานจนมองตา ผมก็รู้แล้วว่ามันคิดอะไร แม่งนิ่ง
"มึงนี่ทันกูตลอด" ในที่สุดมันก็เผยออกมา
"ก็กูกับมึงเป็นเพื่อนกันนี่"ผมตอบ ผมคิดในใจ ไอ้เรื่องอย่างว่าอย่าว่าแต่ท่ายากเลย เคย ยังไม่เคยเอาใครเลยอย่างเก่งก็แค่ว่าวอยู่บ้านอยู่มาถึง ม 4 และก็การเรียนต้องมาก่อนอยู่แล้วและผมกับมันก็แยกย้ายกันไปเลือกชมรมที่ตนเองต้องการแม่งต้องรีบไปสมัครชมรมมวย กับอังกฤษของเราแม่งฮอทซะด้วยสิแม่งเบียดก็ต้องยอมเบียดเดี๋ยวเต็มขึ้นมาโดนจับยัดไปอยู่ชมรมอื่นที่ตัวเองไม่ชอบก็ซวยเลยไอ้พวกเด็กที่มาสายก็ซวยไปพอเสร็จสรรพผมหันไปมองปีนี้ทำไมชมรมภาษาไทยคนสมัครแม่งเยอะวะเมื่อก่อนโหลงเหลง ผมเดินออกมา เจอแพท เพื่อนผม
"เอ้ย ไอ้แม็คมึงเข้าชมรมไรวะ" ยัยแพทถาม
"กูหรอเข้าชมรมมวย" ผมตอบ
"อะจริงดิ เออก็ดีและ มึงเองก็น่าจะเหมาะ มึงชอบทางนี้อยู่" แพทถาม
"และมึงหละแพท"
"กูเข้าชมรมภาษาไทย"
"ฮะอย่างมึงเนี่ยนะ เข้าชมรมภาษาไทย" ผมแปลกใจและมองไปเห็นครูธนวรรธน์ยืนแจกใบสมัครอยู่พร้อมกับลายเซ็นต์ที่นักเรียนขออย่างกับดารา
"อ่อ กูรู้และเพราะอะไร" ผมมองยัยแพท ยิ้มอย่างรู้ทัน
"เออมึงรู้ก็ดีและ กูชอบครูธนวรรธน์" ยัยแพทพูดซะดังลั่นเลย
"เฮ้ย มึงเบา ๆดิ เดี๋ยวใครเค้าก็ได้ยินหรอก" ผมบอกกับมันสายตาตื่นกลัว แม่งแถวนั้นมีผออยู่ด้วย ไอ้แพท มึงนี่ไม่ระวังปากเลย
"ฮู้ย ไอ้แม็คได้ยินก็ดีดิ คนเค้าจะได้รู้ว่ากูชอบ ห้ามยุ่ง มึงนี่เป็นนักมวยโรงเรียนซะเปล่าไอ้ติ๋มเอ้ย"ยัยแพท มองผมและเดินออกไปผมคิดมองตัวเอง
"นี่ตกลงกูผิดใช่มั้ยเนี่ย"
"เฮ้ย ไอ้แมค มึงได้ชมรมมั้ยวะ"ไอ้เหนือ มันเดินมาแต่ไกลโบกไม้โบกมือ เดินมาหาผม
"ได้ดิและมึงหละ" ผมบอกกับมัน
"กูก็ได้"มันดีใจ
"เออว่าแต่ไอ้รุจมันไปไหนวะ กูไม่เห็นว่ามันจะมาสมัครเลย" ไอ้เหนือตอบ
"เออวะไม่ใช่มันมาสายนะ" ผมกับไอ้เหนือยืนงงแต่ก็ต้องงงไม่นานเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเคารพธงชาติแล้วผมกับไอ้เหนือเลยขึ้นห้องเรียน พอขึ้นไปเท่านั้นแหละเห็นไอ้รุจมันนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่
"อ้าว ไอ้รุจมึงมาแล้วหรอ และมึงได้ชมรมยังวะ"
"ได้แล้วกูไม่มีพลาด กูมารอตั้งแต่ 6 โมง กูอยู่ชมรม A-math ชมรมใหม่เลยนะมึง"
"เจ๋งงงงงงงงงงง"ไอ้เหนือมันเดินเข้าไปนั่ง ส่วนผมแม่งโง่งัยมัวแต่ตื่นเต้นแทนที่เดินเข้าไปนั่งก่อนเสือกคุยซะก่อนสุดท้ายก็ต้องขอทางไอ้รุจกับไอ้เหนือเข้าไปนั่งริมอ่านหนังสือเรียนเตรียมเรียนคาบแรก
"แม็คเราขอลอกการบ้านหน่อยสิ เราทำไม่ได้เลย เราทำมาทั้งคืนแล้วอะ นะ แม็คนะ นะ" แพรวเพื่อนแพทบอกกับผม
"เฮ้ยไม่ทันแล้วแพรว จะเข้าแถวแล้ว" ผมบอกกับแพรว ก็จะเข้าแถวจริง ๆ และอีกอย่างครูณวัฒน์ด้วยถ้าจับได้นะ ตายยยยย
"แม็คอะ"ยัยแพรวกลัวมากเลยครับ
"อะอะอะเอาของเราไปก็ได้ ไอ้แม็คมันใจร้าย" ไอ้น้ำเหนือมันยื่นให้แพรว
"จริงหรอ เหนือรักเหนือที่สุดในโลกเลย ไม่เหมือนใครบางคน" ยัยแพรวมันงอนผม
"เฮ้ย ไอ้เหนือของครูณวัฒน์เลยนะ" ผมหันไปบอกกับมัน
"เออ ไอ้แม็คสงสารมัน มันคงพยายามแล้วจริง ๆแหละ"ยัยแพรวรีบปั่นผมแอบชำเลืองมองสมุดสงสัยมันพยายามจริง ๆเพราะมันเหลืออีกสองข้อมันรีบปั่นจนเสร็จภายในเวลา 5 นาที โชคดีที่มันลายมือสวย
"กูหอบแดก"หันไปยัยแพทขึ้นมาพอดี และมันก็ค่อย ๆ เดินไปที่โต๊ะ
"แพรวนี่มึงทำอะไรวะ"
"การบ้าน"
"การบ้านไรวะ"ยัยแพททำหน้างง
"ก็การบ้านครูณวัฒน์ที่ให้เมื่อวานงัย"
"เฮ้ย กูลืม 10 ข้อ" ยัยแพทเหวอ "คาบแรกด้วยมึง ไอ้แม็คกูโดนตีแน่เลยอะ"มันหันมาทางผม ซึ่งคราวนี้ ผมไม่รู้จะช่วยมันยังงัยแล้วจริงๆกริ้งงงงงงงงงงงงงกริ่งยาวเรียกให้ลงไปเข้าแถวนักเรียนแถวข้างหน้าเริ่มทยอยออกนอกห้อง
"ชิบหายและแพรว กูจะอยู่ข้างบนทำการบ้าน แพรว มึงมาให้กูลอกหน่อย"
"จะบ้าหรอ แพทเดี๋ยวครูตรวจอาคารก็ว่าเอาหรอก ครูปกครองทั้งนั้นเลยนะ"
"กูจะเอาไงดีแม็คไม้ครูณวัฒน์ ก็รู้ ๆ กันอยู่ ว่าแรงขนาดไหน" ผมเงียบไม่รู้จะตอบมันว่ายังงัย
"กูไม่รู้จะช่วยมึงยังงัยหวะแพท" ผมตอบไปตามจริง ไอ้แพทมองไปที่ไอ้เหนือ
"กูช่วยมึงไม่ได้จริงๆ หวะ และมึงไปไหนมาตั้งนาน มึงสมัครชมรมได้แล้วไม่ใช่หรอ"
"กูไปนั่งคุยกับน้องม 3 อะสิ เรื่อง ผู้ปกครองยัยมินท์ที่มาวีนครูอินทุอร"
"เรื่องนี้มึงน่าจะถามไอ้เหนือไอ้เหนือรู้ดี"
"นี่พวกมึงจะคุยกันอีกนานมั้ยเนี่ยเดี๋ยวครูตรวจตึกก็ว่าเอาหรอก แพทถ้ากูเป็นมึงนะ กูจะลงไปเข้าแถวข้างล่างและยอมโดนครูณวัฒน์ตีแต่ถ้ามึงอยู่บนนี้ไหนมึงจะโดนครูฝ่ายปกครองเล่นงานที่ไม่ยอมเข้าแถวและแถมมึงต้องโดนครูณวัฒน์ตีอีกเพราะไม่ยอมทำการบ้านมึงเลือกเอามึงจะโดนอย่างเดียว หรือสองอย่างในที่สุดยัยแพทตัดสินใจรีบวิ่งลงไปเข้าแถวพอไปถึงชั้นล่างเจอครูชุมาพรครับสะดุ้งยิ่งกว่าเจอผีอีก
"เร็ว ๆหน่อยสิ เด็กพวกนี้ ลงมาช้านักนะ" พวกผมรีบไปที่แถวและผมก็ยืนในตำแหน่งของผมคือข้างไอ้รุจ ส่วนไอ้เหนือยืนข้างหลังผมครูณวัฒน์เดินมาพอดี ผมคิดในใจเกือบแล้วมั้ยกู
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2017-11-20 10:27
ครูครับ.......ผมรักครู
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 21:34
ตอนที่6 ถามไถ่ใตร่ตรอง
พอเข้าแถวเสร็จเรียบร้อยพวกเราก็ขึ้นห้องและก็โฮมรูมกับครูณวัฒน์ทุกคนเข้าไปนั่ง ครูณวัฒน์เดินเข้ามาทุกคนเงียบเพราะรู้ว่า เวลาครูณวัฒน์ยืน ต้องเงียบ
"ดังที่นักเรียนทุกคนรู้กันอยู่แล้วว่า วันนี้ได้มีการเลือกชมรมกัน ทุกคนมีชมรมแล้วใช่มั้ย"
"มีแล้วครับ" ทุกคนตอบว่ามีแล้ว เพราะถ้าใครยังไม่มีครูณวัฒน์จะได้จับยัดให้ ซึ่งตรงนี้ไม่มีสิทธิ์เลือกว่าจะอยู่ชมรมใด
"ดี” ครูณวัฒน์ยิ้มมุมปากนิดนึงผมชอบจังเลยเวลาเห็นครูยิ้ม ไม่อยากเห็นครูหน้าเครียด
“ งั้นในเช้านี้ ครูจะสอนนักเรียนในเรื่องความไม่พอใจในสิ่งที่ตนมีนักเรียนจะเห็นได้ว่าเหตุการบ้านเมืองที่มันเลวร้ายส่วนใหญ่เกิดจากความไม่พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ยกตัวอย่างเช่นการโกงกินชาติบ้านเมืองก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดจากการไม่พ่อใจในสิ่งที่ตนมี"ครูนิ่งเพื่อให้นักเรียนหยุดคิด
"แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ครูไม่ได้หมายความว่าเราเราไม่ทะเยอทะยานและจมอยู่กับสิ่งที่แย่ๆเราต้องรู้จักขวนขวายในสิ่งที่ทำให้มารตฐานชีวิตเราดีขึ้นการศึกษาเป็นหนึ่งในทางเลือกที่จะทำให้การศึกษาเราดีขึ้นครูหวังว่าการพูดครั้งนี้จะทำให้นักเรียนได้คิด วันนี้ครูมีเรื่องพูดเท่านี้"ครูนิ่งและก็เริ่มสอนจนครูสังเกตุเห็น ว่ายัยแพททำอะไรใต้เก๊ะ
"ปภาวี เธอ ทำอะไรใต้เก๊ะ" ครูเปลี่ยนหน้าจากยิ้ม ๆมาเป็นโหดทันทีเวลาครูโกรธ รู้ๆกันอยู่"เปล่าคะ" ยัยแพท เสียงสั่น
"เปล่าอะไร ครูดูสิ" ครูเดินไป หยิบสมุดจดการบ้านขึ้นมา ความจริงปรากฏ
"นี่เธอไม่ได้ทำการบ้านที่ครูสั่ง ใช่มั้ย" ยัยแพทเงียบบรรยากาศดูตึงเครียด
"ทำไมถึงไม่ทำ"
"หนู....หนู....หนูลืม"
"ลืม ครูให้ทำพร้อมเพื่อนด้วยไม่ใช่หรอตอนอยู่ในห้องนะ ทำพร้อมเพื่อน 5 ข้อ อีก 5 ข้อกลับไปทำเองนี่เธอไม่ได้ทำพร้อมเพื่อนเลยหรอเธอนั่งทำอะไรอยู่" ครูจ้องไปที่ยัยแพททุกคนเงียบ
"ไหน ใครไม่ได้ทำการบ้าน" คราวนี้ก็เป็นเรื่องสิครับครูเดินตรวจทุกแถวทุกคนเลยครับ แต่พวกผมรอดครับ เพราะทำกันมาทุกคนทั้งห้องทำกันหมดยกเว้นเดชาพนต์ หรือไอ้ตูนขาประจำนั่นเอง เป็นมาตั้งแต่ ม 3
"ปภาวี เดชาพนต์ออกมาหน้าชั้นเรียน"ยัยแพทเดินออกไปอย่างกลัวมันจินตนาการถึงไม้เรียวที่ตี ส่วนไอ้ตูน เดินออกไปเฉย ๆมันคงชินครูฟาดไอ้ตูนก่อนผัวะะะ ไอ้ตูนนิ่ง และขอบคุณ เดินเข้าที่นั่ง
"เดี๋ยว เดชาพนต์ พรุ่งนี้นำมาส่งครูด้วย ไม่เช่นนั้น ครูจะให้ไปขัดห้องน้ำในเมื่อไม่เรียนปัญหานี้เธอเป็นมาตั้งแต่ ม 3 ครูว่าดี"ไอ้ตูนหันไป "ครับ"
"ปภาวีละ ว่าไง"
"ทำคะ" ยัยแพทรีบตอบ เล่นเอาเพื่อนขำกันทั้งห้องครูแอบยิ้มมุมปากอีกและ
"นี่ ขำอะไรกัน" ครูณวัฒน์คงตั้งสติได้
"มนต์ภัทร เก็บสมุด " ครูพูดสีหน้าเรียบๆผมเลยเดินตามครูไปเดินสวนกับครูอินทุอร ครูอินทุอรยิ้มให้ครูณวัฒน์ก็ยิ้มให้ผมเห็นครูอินทุอรยิ้มกว้าง ๆ ก็วันนี้แต่ผมก็ไม่กล้ามองแกเลยได้แต่ก้มหน้า พอไปถึงที่โต๊ะ ก็วางไว้ที่โต๊ะแกและก็กำลังจะเดินกลับ
"เดี๋ยว มนต์ภัทร ครูมีเรื่องคุยด้วย" ผมหยุดกึกเราทำอะไรผิดแน่เลยเรื่องอะไรวะ แต่การบ้านเราก็ทำเสร็จแล้วนะ ผมหันไป หน้างงสุด ๆ
"ได้ข่าวมาว่า ปีนี้เธอเข้าชมรมมวยหรอ"
"ครับผม" ผมตอบเรียบ ๆ
"คิดดีแล้วหรอ มนต์ภัทร" ครูถามแปลก ๆ
"ครับ คิดดีแล้วครับ ครูมีอะไรจะแนะนำครับ"
"ตามตรงเลยนะ มนต์ภัทร ครูไม่อยากให้เธออยู่ชมรมนี้เพราะมันซ้อมหนักมากและอีกอย่างเธอเป็นนักเรียนทุนเดี๋ยวการเรียนเธอจะเสียและมันจะทำให้เธอหลุดทุน" ผมนิ่ง แต่คิดในใจว่าไม่เสียหรอกเพราะเราน่าจะแบ่งเวลาเป็น
"ย้ายชมรมมั้ย มนต์ภัทร ครูพอช่วยได้"
"ไม่ครับ" ผมยืนยัน ผมคิดว่าการเรียนไม่เสีย
"และถ้าครูสั่งหละ ให้เธอย้ายมาอยู่ชมรมคณิตศาสตร์ เธอจะว่างัย"ครูณวัฒน์เสียงแข็ง
"ได้ครับ ถ้าครูณวัฒน์ต้องการแบบนั้น"ผมไม่อยากขัดครูครูอีกท่านหนึ่งยิ้ม และส่ายหน้า มนภัทรเอ้ย เจอครูณวัฒน์ทดลองใจเข้าให้แล้ว
"แน่ใจหรอ มนต์ภัทร ไม่อยู่ชมรมมวยแล้วหรอ"
"แน่ใจครับ" ผมพยักหน้า
"ครูล้อเล่น" แววตาของครูยิ้ม ผมเงียบพลางคิดในใจวันนี้ครูณวัฒน์มาอารมณ์ไหน ปกติไม่เห็นเคยล้อเล่น นาน ๆครั้งจะคุยเล่นทีก็มีแต่กับกลุ่มพวกผมสามคนเท่านั้นในห้องเพราะพวกเราไม่เคยลามปามครู
"เอาเป็นว่า ในเมื่อเธออยากลองเปลี่ยนครูจะไม่ฝืนใจเธอและกันแต่ขอให้เธอแบ่งเวลาให้เป็น ถ้ามีปัญหาอะไรไม่เข้าใจถามครูได้ทุกเมื่อ"ผมพยักหน้าแบบงงงง
"แต่ผมเปลี่ยนชมรมได้นะครับ ครู" ผมบอกทำหน้าจิงจัง
"ครูล้อเล่น มนต์ภัทร ไปเรียนได้และ ไป" ครูณวัฒน์ยิ้มผมพยักหน้าและก็เดินออกนอกประตู พอถึงประตู ผมคิดว่าลืมอะไรบางอย่างใช่สิเราลืมขอบคุณครู ผมหันไปขอบคุณครูณวัฒน์
"ขอบคุณนะครับ ครูณวัฒน์" ผมโค้งให้ และก็เดินไป ครูณวัฒน์ยิ้ม
"เด็กคนนี้หัวอ่อนนะคะ พี่ชอบเรียนก็เก่งมาโดยตลอดพูดจานอบน้อมต่อผู้หลักผู้ใหญ่ไม่เคยแสดงอาการชักสีหน้า"ครูผู้หญิงท่านหนึ่งพูดขึ้นมาครูณวัฒน์หยิบสมุดตรวจงานขึ้นมาตรวจและก็ยิ้ม
"ฉันยังขำอยู่เลย ตอนที่เธอแกล้ง บอกให้เปลี่ยนชมรม นึกยังงัยเนี่ยไปบอกเด็กมันอย่างนั้นให้เปลี่ยนชมรมและมันก็ทำตามด้วยนะ ครับครับให้เปลี่ยนก็เปลี่ยน"ครูผู้หญิงที่อายุไล่เลี่ยกับครูณวัฒน์เป็นคนพูดขึ้นบ้าง
"ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็อยากจะแซวเด็กมันเล่น"
"แหม ปกติเนี่ยครูณวัฒน์ผู้เคร่งขรึมเค้าไม่แซวใครง่าย ๆ หรอกนะเว้นแต่ว่า จะเล่นกับเด็กที่เรียบร้อยจริงๆ " ครูผู้หญิงคนแรกพูด
"ครับ ขืนแซวเด็กเปรอะไปหมด ผมก็คุมเด็กไม่ได้ เด็กก็จะขาดความเคารพอย่างกลุ่มมนต์ภัทรเนี่ย พูดเล่นได้ครับ ไม่ลามปาม"
"ใช่ ๆ ให้ณวัฒน์เป็นประจำห้องนี้แหละดีแล้วเด็กส่วนใหญ่แรงๆพูดจาไม่เรียบร้อย ถือว่าห้องตัวเองเป็นห้องคิงก็เลยไม่เห็นหัวครู มีกลุ่มมนต์ภัทรแหละที่เป็นกลุ่มเด็กผู้ชายและเรียบร้อย
“ไม่เหมือนเดชาพนต์นะคะกับครูก็ก้าวร้าวไม่รู้ว่าหลงมาอยู่ห้องคิงได้อย่างไรอยู่มาหลายปีแล้วด้วยนะคะน่าจะคัดลงไปอยู่ห้องบ๊วย" ครูผู้หญิงอีกคนหนึ่งพูดพอพูดเสร็จครูทุกคนในห้องพักครูต่างก็ตั้งใจกันทำงานของตนเอง
.............................................................................................
วันนี้เราเรียนกันอย่างสงบจนถึงเวลาพักกลางวันไม่มีใครเอะอะโวยวายเพราะโต ๆกันแล้ว อีกอย่างครูก็ไม่เล่น แม้กระทั่งครูภัชริกาเองก็สอนอย่างตั้งใจให้ไอ้รุจเพื่อนผมเป็นคนเอาสมุดไปเก็บและทุกคนก็แยกย้ายกันลงไปทานข้าวผมลงไปนั่งที่ประจำ
"เฮ้ย ไอ้แม็ค มึงจองที่ให้ไอ้รุจด้วย" ไอ้น้ำเหนือมันบอกผมและก็เดินไปซื้อน้ำ
"มึงเอาน้ำอะไร" มันถาม
"กูเอาน้ำเปล่า" และไอ้น้ำเหนือมันก็ไปซื้อน้ำมา อยู่ ๆไอ้แพทก็เดินมา
"เฮ้ย แม็ค กูนั่งด้วยดิ ที่เต็ม" ยัยแพทมันเดินมา
"เอาดิ" ผมบอกกับพวกมันสองคน ผมเหลือบไปมอง เห็นไอ้ปิตานนท์หรือไอ้ปิมันนั่งกับพวกไอ้ตูน เดี๋ยวแม่งก็เสียคนหรอก ผมคิดในใจ
"มึงนั่งนะ แม็ค เดี๋ยววันนี้กูไปซื้อข้าวให้มึงจองเลยนะอย่าให้ใครมานั่งนะ"มันถามทั้งที่ยังไม่ถามเลยว่าจะเอาอะไรโรงอาหารเรากว้างครับ แต่นักเรียนแม่งเยอะก็เลยดูแคบต้องแย่งกันเหมือนหมาอย่างนี้ทุกวัน ใครเร็วใครได้ผมอดไม่ได้ที่จะมองไอ้ปิเพราะไอ้ตูนแม่งรอบจัดกลัวมันไม่ทันพอไอ้น้ำเหนือเดินมานั่งวางน้ำเรียบร้อย ของมันน้ำแดงของไอ้รุจน้ำเขียวของผมน้ำเปล่า ส่วนยัยแพทแม่งสนิทกับแม่ค้าเค้าเลยตักไว้ให้อย่างเร็วยัยแพทกับแพรวมันเลยมานั่ง
"เฮ้ย ไอ้เหนือ มึงดูไอ้ปิเด็กใหม่ดิ ไปนั่งอยู่กับพวกไอ้ตูนเดี๋ยวก็เสียคนหรอก"
"เฮ้ย แม็ค" ยัยแพทมันมองตาผม ผมก็มองมันจริงจัง
"มึงหึงมันหรอ แม็ค" ไอ้แพทบอก ผมแม่งโกรธมาทันทีคนยิ่งจริงจังอยู่ เสือกมาล้อเล่น
"มึงจะบ้าหรอไอ้แพท" ผมหันไปมองมัน และยิ้ม
"มึงดูกูล้อเล่นแค่นี้ เพื่อนมึงโกรธสงสัยจะเรื่องจริง"มันยังเล่นไม่หยุด ส่วนมันพูดไปขำไป
"ชีวิตใครชีวิตมันดีกว่าเว้ย แม็ค" ไอ้เหนือพูด
"แต่กูว่า อย่างมัน ไม่ทันไอ้ตูนหรอก ดูมันใส่แว่นดิ หนาเชียว"ยัยแพท จริงจัง
"ทำมาว่ากู มึงก็หึงมัน" ผมได้ที
"ไอ้แม็ค มึงหุบปาก" ผมเงียบ ไอ้เหนือมองอย่างเป็นห่วง
"เอาเป็นว่า เดี๋ยวกูจะดึงมันมาอยู่กลุ่มเราแล้วกันชวนมันมากินข้าวทุกวันคราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับมันและ ว่าจะไปทางไหน"และเราก็กินข้าวกันนึกถึงไอ้รุจ
"เฮ้ย มึงว่าขาด ๆ อะไรมั้ยวะ" ผมรู้สึกแปลกๆ
"ขาดไรวะ" ไอ้เหนือบอก
"ไอ้รุจ ไอ้รุจเมื่อไหร่ลงมาวะ นานแล้วนะเนี่ย" ผมพูดขึ้นมา
"อุ้ยไอ้แม็ค ป่านนี้เสร็จครูภัชริกาไปแล้วหละมันคงกินนมสดจากเต้าเรียบร้อยและ"
"เฮ้ย ไอ้แพท มึงลามปามครูเค้าอีกและ กูพูดหลายทีและนะครูเค้าออกจะดูเรียบร้อย"
"และมึงคอยดูกู กูมองใคร ไม่มีผิด อย่างเนี้ยร่านเงียบมึงดูสายตาที่เค้ามองพวกมึงดิ อยากจะแดกไปทั้งตัว กูหละหมั่นไส้รุจคะเอาสมุดไปวางไว้โต๊ะครูหน่อยครูที่ไหนเค้าเรียกชื่อเล่นนักเรียนกันและเสียงนี้นะ อ่อนหวานอย่างกะเรียกผัวพวกมึงเองก็ต้องระวังตัวเอาไว้"
"แพท มึงเบา ๆ ดิยังงัยเค้าก็เป็นครู และกูว่าเค้าเรียบร้อยออกนะ"ไอ้เหนือพูดปราม ยัยแพทนิ่ง แต่ยัยแพทเหลือบหันไปมอง
"มึงดูสิ ไอ้แม็ค ไอ้เหนือ อย่างอีน้องมินท์เนี่ยถ้าเรื่องไม่แดงขึ้นมาใครจะรู้ว่าคนอย่างมันนะ จะวาดรูปโป๊ และเค้าว่ากันว่ามันเนี่ยทำยอดด้วยนะ ว่าได้ใครมาแล้วบ้าง พวกพวกมึงเงียบไว้นะกูเห็นพวกมึงไม่ปากโป้งครูสอนพละอะ เรียบมันทุกคน ภารโรงมันยังไม่เว้นเลย"มันยื่นหน้ามากระซิบพวกผมตั้งใจฟังแม่งยิ่งกว่าติวสอบ และมันก็เอาหน้าออก
"มึงจะบ้าหรอ ขนาดนั้นเลยหรอ ครูพละเลยหรอ"
"เดี๋ยวมึงก็รู้ ว่ากูบ้าหรือไม่บ้า เมื่อวานนะกูเห็นมันมานั่งกับกลุ่มพวกมึงพวกมึงอะ ก็พวกเด็กเรียนไม่ทันคนอย่างมันหรอก มันมียาเซกส์ด้วยนะ ไอ้แม็คมึงจะลองใช้มั้ยหละกูก็มี" ยัยแพทหันมาทางผม
"ไม่ใช่และ แพท" ผมบอก และก็ไม่แน่ใจอย่างมึงนี่จะไว้ใจได้มั้ยวะเพราะยัยแพทกับยัยแพรวก็ไม่ได้เป็นเด็กที่เรียนเหมือนกันแต่แพรวมันจะไม่ค่อยพูดคำหยาบที่นั่งมาเนี่ย มันยังไม่พูดเลยซักคำ พอหันไปไอ้รุจก็มาพอดี
"เฮ้ย รุจ หายไปไหนมา พวกกูรอตั้งนาน"
"ครูภัชริกาเค้าให้กูเรียงสมุดทุกห้องเลยหวะ กูรีบลงมาเลยนะเนี่ย"
"มึงเรียงซะเหงื่อซกเลยนะ ไอ้รุจ" ยัยแพทพูดมีเลศนัย
"ก็กูรีบลงมานี่ไง กลัวอาหารหมด"
"ไอ้เหนือมันซื้อให้มึงแล้วแหละ" ผมบอก
"ไม่ได้เรื่อง ไม่คิดหัวอกเด็กว่าจะต้องรีบมากินข้าว" ยัยแพรวพูดไม่พอใจ นี่คือประโยคแรกที่มันพูด
"นี่มึงลงมาด้วยหรอ แพรว" ยัยแพทพูด ทุกคนหันไปกันหมดทั้งโต๊ะและก็ตั้งใจกินให้หมด ๆ ขืนมัวแต่คุย ก็ขึ้นเรียนไม่ทันกันพอดี
............................................................................................ทางฝั่งกลุ่มน้องมิ้นท์4 - 5 คนน้องมินท์ก็กินข้าวไปนั่งมองกลุ่มพวกผมไป
"มองพวกพี่เค้าใหญ่เลยนะมิ้นท์" เพื่อนน้องเค้าพูด
"อ้าวหรอ กูมองหรอ"
"มึงวางแผนอยู่ใช่มั้ย ว่าจะให้ใครฟันก่อนดี"
"วางผงวางแผนอะไรกัน มึงก็พูดไป" กูบอกก็ไม่เซอร์ไพร้สสิวะ เพื่อน
"มึงล้มเลิกเถอะ มิ้นท์ พวกนั้นเค้าเด็กเรียน เที่ยวก็ไม่เที่ยวเรียนเสร็จก็กลับบ้าน กูว่ากินยาก" เดี๋ยวมึงก็รู้ ขนาดลูกคุณหนู คุณพีทที่พิษณุโลกกูยังล่อมาแล้วเลย
"ยากไม่ยาก เดี๋ยวพวกมึงก็รู้ กูอยากจะรู้นักว่าไอ้พวกเด็กเรียนลีลาบนเตียงมันจะเด็ดขนาดไหน ถ้าไม่เป็นงานนะเดี๋ยวกูสอนแป๊ปเดียวก็รู้เรื่องพวกพี่เค้าหัวไวจะตายเดี๋ยวกูฟันพี่เค้าเสร็จ กูจะให้พวกมึงเป็นรายตัวเลย เอาปะละสินค้าเกรด A นะมึง กูว่า ทางที่ดี มาหาทางให้พี่เค้ามาเย็ดพวกเรากันดีกว่า" น้องมิ้นท์พลางคิดพี่เหนือท่าทางกินยากสุดที่คุ้มเดือนเก้าที่พี่เค้าอยู่มีคนใช้มากมายหล่อรวยควยขาวนี่ต้องหลอกไปเอาที่อื่น ส่วนพี่แมคอันนี้น่าจะง่ายหน่อยเพราะว่าอยู่แฟลตึกแถวห้องเช่า ได้ข่าวว่าแม่ทำงานโรงงานบางทีก็กะกลางคืนน่าจะได้เย็ดในห้องพี่เค้าได้ส่วนพี่รุจอยู่บ้านไม้พ่อแม่ทำงานโรงแรมน่าจะง่ายแต่พี่เค้าชอบอยู่เย็นเล่นบาสที่โรงเรียน น่าจะได้ที่โรงเรียนมันกินข้าวไปคิดไป
"มึงคิดอะไรอยู่วะ มิ้นท์"
"อ่อ เปล่านี่" มันโกหกเพื่อนๆ
"พวกมึงรู้ปะ ว่าพวกพี่เค้าอยู่ชมรมอะไรกันบ้าง"
"กูจะไปรู้หรอ มิ้นท์" เพื่อนมันทำหน้าตาเลิกลักว่าโกหกแต่ยัยมินท์ทัน
"มึงบอกกูมา" พวกเพื่อนมันเงียบ
"เออ มึงไม่บอกกูก็ได้ เรื่องนี้ไม่ยาก แต่ถ้ากูได้กูไม่แบ่งพวกมึงนะ" น้องมิ้นท์ย้ำ "เออ ๆๆๆๆ กูบอกก็ได้ พี่เหนืออยู่ชมรมภาษาอังกฤษพี่แม็คอยู่ชมรมมวย พี่รุจอยู่ชมรม A-math" เพื่อนมันรีบบอก
"ชมรมมวยหรอ" น้องมินท์มันยิ้ม ชมรมมวยหรอ โคชธนากรกูยังได้มาแล้วเลยนับประสาอะไรกับลูกศิษย์น้องมิ้นท์คิด พี่แมคกับหนูคงได้กันในห้องชมรม เดี๋ยวกูจะจัดยาเซกส์สองเม็ดเลยเอ๊ะแต่พี่น้ำเหนือ เหมือนกูเคยเห็นที่ไหนมาก่อน นึกสิอีมินท์
น้องมิ้นท์คิด โคตรคุ้นเลยวะ น้องมินท์นั่งคิดทบทวน อ่อกูรู้และตอนที่ไปเย็ดหมู่กันที่บ้านตึกแถวไอ้ปาณัทนี่หว่า ไม่เบานะพี่น้ำเหนือทำเป็นเย่อหยิ่ง เพื่อนพี่แต่ละคนแซบทั้งนั้นกูยังอยากไปพิษณุโลกให้พี่พีทเย็ด แต่ผัวน้ำเหนืออยู่ใกล้แค่นี้ก็ดีและเดี๋ยวอีมินท์จะช่วยทบทวนความจำให้ทำเป็นสร้างภาพว่าเป็นเด็กเรียบร้อยเด็กเรียน หมั่นใส้ควยทั้งลำกูยังเคยเห็นมาแล้วเลย
"อ๋อ กูรู้และ" เพื่อนมันพูดอย่างรู้ทัน และมันก็กินข้าว
"ใช่กูรู้และ ว่าจะจัดการพี่เหนือยังงัย กูว่าคนนี้แหละ กินง่ายสุด"ยัยมินท์ดูท่าทางมั่นใจ
"วิธีไหนวะ มินท์ กูยังมองไม่ออกเลย"เพื่อนมันถาม
"บอกมึง ก็ไม่เซอร์ไพร์สสิ" กูนะเคยกินพี่น้ำเหนือที่พิษณุโลกมาแล้วขืนบอกพวกมึง มึงก็ปากโป้งนะสิส่วนกลุ่มพวกผมก็นั่งนิ่งกินข้าวกันโดยที่ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าน้องมินท์นั่งวางแผนฟันกลุ่มพวกผมอยู่เรารีบกินและไม่ค่อยเชื่อคำพูดของยัยแพทมากนักเนื่องจากคาบต่อไปเป็นภาษาอังกฤษเดี๋ยวจะโดนว่ากินเสร็จก็ไปนั่งอ่านหนังสือใต้ต้นโพธิ์ซึ่งเราสามคนทำกันอยู่ทุกวันอยู่แล้วตกเย็นไม่เตะบอล ก็เล่นบาสพรุ่งนี้ชมรมเค้าก็นัดไปลงชื่ออย่างเป็นทางการ
.............................................................................................
ขอบคุณครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 13:08
ตอนที่7 วันเข้าชมรม
และแล้วก็ถึงวันที่ผมต้องเข้าชมรมอย่างเป็นทางการผมเดินไปที่ชมรมมวยของผม ไอ้พวกนั้นก็ไปของมัน ไปตรวจดูรายชื่อเห็นครูชาติชายยืนพูดอยู่ที่หน้าบอร์ดรายชื่อ
"นักเรียนที่เพิ่งมาถึงให้ดูชื่อที่บอร์ดว่ามีมั้ยถ้าไม่มีมาบอกครู"ครูชาติชายดูท่าทางเร่งรีบมาก แกคงเป็นเวรเพิ่งเสร็จอากาศในค่ายมวยก็โคตรร้อนเลยครับคงเป็นเพราะแดดตอนเย็นมันส่องมาพอดีแกคงอยากทำให้มันเสร็จไวๆจะได้ไม่เสียเวลา
"สวัสดีครับครู"ผมยกมือไหว้ครูชาติชาย
"อ้าว มนต์ภัทรมาอยู่ชมรมนี้เต็มตัวเลยหรอ ดี ๆ จะได้แข็งแรง เดี๋ยว พี่ ๆเค้าจะประชุมแล้วนะรีบเข้าไปนั่งเลย พวกพี่พี่เค้ารออยู่นะ"ครูชาติชายหัวหน้าหมวดพละบอกอย่างยินดีผมเลยตั้งใจดูที่บอร์ดสรุปว่ามีผมหันกลับไปและเดินเข้าไปตรงที่นั่งส่วนใหญ่เด็กที่อยู่ชมรมนี้ ก็เป็นเด็กเกเร มีแต่ผมนะแหละที่เป็นเด็กเรียนในระหว่างที่เดินหาที่ก็มีเพื่อนร่วมห้องเข้ามาทักด้วยไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้เนตินัย หรือที่ผมเรียกมันว่าไอ้เนนั่งเอง พวกเพื่อน ๆเรียกมันอย่างนี้ตั้งนานและ
"หวัดดี ไอ้แม็คมึงอยู่ชมรมนี้ด้วยหรอ ปกติเห็นอยู่แต่ชมรมภาษาไทยนี่"ไอ้เนตินัยมันเดินมาถามจริง ๆแล้วเนี่ยไอ้นีมันหน้าแม่งหล่อเป๊ะอย่างกับนายแบบแต่แม่งชอบต่อยมวยผมอยู่ห้องเดียวกับมันตั้งนานและแต่ไม่ค่อยสนิทเพราะมันไม่ค่อยตั้งใจเรียน
"อืม"ผมบอกกับมันสั้น ๆ และมึงเห็นกูเดินมามั้ยหละ
"ก็ดีจะได้พักบ้าง ขี้เกียจเข้าชมรมวิชาการ เดี๋ยวเรียนมาก และมึน"อ้าวไอ้เหี้ยแม่งพูดกวนตีนส้นตีนเหอะ ไม่เรียนสิจะมึนได้โล่ โง่เป็นควาย ผมนั่งมองมันแต่หน้านิ่งไม่อยากคุยกับมันและ
"ขอโทษหวะเพื่อนกูลืมไป ว่ามึงเด็กเรียน" มันคงคิดได้และแม่งก็เดินไปที่อื่น ทุกคนดูเถื่อนดิบผมคงดูขัดแย้งกับบุคลิกมากที่สุด ก็ผมเป็นเด็กเรียนแต่มาเข้าชมรมมวยก็มันหมดยุคแล้วที่เด็กเรียนจะต้องทำตัวติ๋มๆผมเลยเดินนั่งฟังกับพวกกลุ่มน้อง ม 3รำคาญหน้าไอ้เนด้วยตรงนั้นไอ้น้องเฟี๊ยตมันนั่งอยู่
“เฮ้ย พี่แม็คหวัดดี นั่ง ๆ ๆ เลยพี่” มันพูดเชื้อเชิญให้ผมนั่งไอ้นี่มันพูดจาไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่หรอกแต่มันก็จริงใจ มีน้ำใจนักกีฬาผมก็ค่อนข้างสนิทกับมันในฐานะคู่ชก มันใช้ได้เลย ไม่มีนอกเกมส์ พอต่อยกันเสร็จก็ไปนั่งหาอะไรกินกัน เป็นเพื่อนกันปกติ แถมไม่ค่อยกวนตีนอย่างไอ้เน จริงๆไอ้เนมันก็ไม่มีอะไรหรอก แต่มันเป็นคนปากไวเฉย ๆ ที่ผมมานั่งนี้แค่รำคาญมันเฉย ๆว่าแต่ครูพศุตม์อยู่ไหนวะ เห็นบอกเป็นครูสอนต่อยมวย แต่ไม่เห็นมาเลย
“หวัดดีโว้ยเฟี๊ยต”ผมนั่งลงข้างมัน ผมตบบ่ามันเบา ๆ แบบคนคุ้นเคย พวกนักเรียน ม 3 คนอื่น ๆก็มองว่าทำไมผมถึงสนิทกับมันซักพักพี่สิงโตประธานกับพี่นิครองประธานชมรมและรุ่นพี่ ม 6 และ ม 5 คนอื่น ๆเดินมาพร้อมครูชาติชายและครูพศุตม์เดินมาอย่างเท่ห์เชียวครับอ่อสงสัยที่ไม่เห็นครูพศุตม์ตอนแรก แกคงเตรียมเด็กอยู่ ทั้งครูและนักเรียนดูท่าทางจริงจังผมรู้สึกถึงคำว่าพลังเลยครับพี่สิงโตซึ่งผมเคยคุยกันบ้างเมื่อก่อนก็เป็นรองประธานชมรมมวยแต่ตอนนี้มาเป็นประธานชมรมเต็มตัว
"สวัสดี พี่ชื่อสิงโต เป็นประธานชมรม วันนี้พี่ดีใจ ที่หลายคนเลือกมาอยู่ชมรมนี้ พี่ขอให้น้อง ๆ ตั้งใจเวลามาซ้อมก็ขอให้มาซ้อม โดยการซ้อมเราจะมีครูพศุตม์เป็นผู้ซ้อมให้ และจะเอานักกีฬาประจำจังหวัดและรุ่นพี่ที่จบไปแล้วมาช่วยด้วยอีกแรง" โหพี่สิงโตพูดดูโคตรมีพลังมีอำนาจมากเลยครับ ไม่เหมือนเมื่อก่อนวันเวลาทำให้คนเปลี่ยนไปได้จริง ๆ ผมฟังและอึ้งในคำพูดของพี่เค้าเลย นี่พี่เค้าก็ม 6 แล้ว ปีหน้าพี่ก็เข้ามหาลัย พี่เค้าเป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่ทั้งเรียนดีเป็นนักเรียนทุนด้วย แถมกีฬาก็เด่น แถมยังเป็นที่หมายปองของสาว ๆผมเห็นพี่เค้าเป็นไอดอลเลยครับส่วนครูชาติชายกับครูพศุตม์ปล่อยให้พี่สิงโตเป็นฝ่ายพูดเดี๋ยวนี้เค้าให้นักเรียนทำเองแล้ว ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ครูจะพูดอยู่ฝ่ายเดียว
"เอาหละ เพื่อไม่ให้เสียเวลา พี่มีเรื่องสำคัญที่อยากบอกคือเดี๋ยวเราจะมีการแข่งขันชกมวยภายในโรงเรียนในช่วงของเทอมแรก ซึ่งวันจันทร์หน้าจะมีการคัดตัวใครอยากลงแข่งครั้งนี้ให้มาลงชื่อหลังประชุมเสร็จ ซึ่งรางวัลผู้ชนะ เราจะให้ 5000 บาท ” พี่สิงโตนิ่งเพื่อให้น้อง ๆ ได้คิดตามผมฟังและก็สนใจขึ้นมาทันที จะได้มีเงิน
“ส่วนผลคนที่ผ่านเข้ารอบทางเราจะประกาศและติดที่บอร์ดขอให้ติดตามด้วย และหลังจากนั้นเราจะซ้อมกันอย่างต่อเนื่องทุกวันโดยจะมีโค้ชและพวกพี่ ๆ อยู่ประจำที่นี่ใครที่ผ่านเข้ารอบ ขอให้เข้ามาซ้อมมีวินัยในตนเอง เราจะไม่มีการตามตัว บางทีวันเสาร์ อาทิตย์เราก็จะเรียกมาซ้อมที่โรงเรียน เวลา เราจะบอกอีกที พวกที่ลงแข่งต้องซ้อมอย่างสม่ำเสมอ แรงจะได้ไม่ตก ไม่ใช่ใกล้ขึ้นชกจะมาซ้อมโดยเราจะมีการซ้อมให้ทุกวันจันทร์ พุธ และศุกร์ หลังเลิกเรียน ส่วนนักเรียนคนอื่น ๆ ก็มาในวันเวลาเดียวกันขอให้มากันด้วย"
"อีกอย่างถ้ามีอะไร ไม่ว่างมา ก็ขอให้บอกกัน ไม่ใช่หายหน้ากันไปเฉย ๆมันจะมองหน้ากันไม่ติดมีหลายคนที่หายไปเลย และไม่กล้าเข้ามาทักพวกพี่ จริงๆ แล้ว เข้ามาทักทายกันได้พูดกันตรง ๆ ดีกว่าอย่าทำนิสัยแบบผู้หญิงไอ้พวกเรามันชมรมผู้ชาย เราจะไม่พูดมากใครทำผิดเราจะเตือนกันดี ๆ แต่ถ้าเตือนแล้วไม่ฟัง เราก็จะแบน ไม่ให้เข้าชมรมและนำรายชื่อส่งทางฝ่ายปกครอง"พวกผมก็นั่งฟังพี่สิงโตโคตรเด็ดขาดเลยครับแบบนี้แหละ นิสัยของผู้นำ
"เรื่องสุดท้ายไม่อยากให้มีการขโมยหรือติดยากันเกิดขึ้น รู้อยู่ใช่มั้ย ว่าถ้าเกิดเหตุการแบบนี้ชมรมเราไม่เหมือนชมรมอื่น เราจะไม่มีการปราณี ไล่ออกจากชมรมสถานเดียว และนำรายชื่อส่งฝ่ายปกครอง"พี่นิครองประธานชมรมเสริมพวกพี่แม่งมองพวกผม อย่างกับอยากรุมตืบสีหน้าโหดโคตรหน้ากลัว
"เอาหละวันนี้พอแค่นี้"พี่สิงโตบอก พวกผมก็แยกย้ายกันออกไปข้างนอก อะไรแม่งจะรวดเร็วอย่างนี้วะทุกคนออกกันหมด เหลือแต่เพียงพี่สองคน ทั้งสองปรึกษากันถึงเรื่องที่ว่าใครจะได้แข่งมวยและได้เข้ารอบลึก
……………………………………………………………………………………………………………………
"เฮ้ย มึงว่าใครจะได้เข้ารอบลึกวะ ไอ้นิค"พี่สิงโตถาม
"กูก็ไม่รู้วะดูแต่หละคน ย้องแย้ง สงสัยต้องฝึกอีกเยอะ" พี่นิคตอบ
"มึงเห็นไอ้คนที่นั่งข้างหลังตรงกลางมั้ยกูว่าใช้ได้วะเมื่อก่อนมันก็เคยลงแข่ง ใช้ได้เลยนะมึง หุ่นแม่งแน่นด้วยหน่วยก้านดีลีลามันต่อยก็ใช้ได้กูเคยเห็นมันต่อยนี่ขนาดเมื่อก่อนมันไม่ได้อยู่ชมรมมวยนะ และนี่มันมาอยู่กูว่าไอ้น้องคนนี้รุ่ง มันชื่ออะไรนะ กูจำชื่อมันไม่ค่อยได้"พี่สิงโตให้ความเห็น
"ไอ้แม็คอะนะ ไอ้นี่มันเด็กเรียนนี่กูว่าแม่งเยินแน่เมื่อก่อนอยูแต่ชมรมภาษาไทยมาตลอดแม่งป๊อปในกลุ่มเด็กเรียนเมื่อก่อนที่มันแข่งก็แข่งกันเฉพาะกลุ่มสมัครเล่นกูไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะมาอยู่ชมรมนี้เต็มตัวแต่กูเคยเห็นมันต่อยนะ ก็แค่พอได้ แต่มันกูว่า มันก็แค่หุ่นดี มึงจะดัน ก็ดันไปไอ้สิง กูไม่เอากับมึงด้วยหวะกูว่ายาก" พี่นิคตอบกลับไปไม่ค่อยเห็นด้วยกับความคิดพี่สิงโต
........................................................................................................................
"อ้าวว่าไงวะเพื่อน มึงจะเล่นบอลกับกูรึเปล่า" ผมเดินไปเจอไอ้น้ำเหนือพอดี"
"ไอ้นี่ มาถึงเห็นหน้ากูก็เตะบอลเลยนะ มึงเห็นกูเป็นลูกบอลหรอ" ไอ้น้ำเหนือถาม
"เฮ้ย ไอ้เหนือไอ้แม็ค มาเล่นบาสกับกูมา" ไอ้รุจมาอีกและสรุปกูจะเล่นอะไรดี บอล หรือบาสผมคิดไปคิดมาก็เลยเล่นบาสไอ้รุจมันชอบเล่นบาสมากถึงขนาดนำมาเองเพราะไม่ต้องไปยืมลูกบอลที่ห้องพละผมกับพวกมันเลยเล่นบาส ผม ไอ้รุจ และก็ไอ้เหนือแย่งลูกบาสกันอย่างมันเหงื่อซกเชียวครับวันนี้ออกกำลังกายเลยจัดเต็มเล่นบาสกับไอ้รุจนี่อย่างมันสสสทุกครั้งก็แม่งเป็นนักบาสโรงเรียนพวกผมเล่นไปสนุกสนานจนลืมดูเวลาว่าตอนนี้มันเกือบ 6 โมง
"นี่ยังไม่กลับบ้านกันอีกหรอ กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวกลางคืนแล้วมันอันตราย"ครูณวัฒน์เดินมาพอดี
"ครับครู" พวกผมหันไปบอกครูณวัฒน์ และเดินออกไปที่ข้างนอกโรงเรียนโดยที่ไม่รู้เลยว่า น้องมินท์แอบมองอยู่
"ชอบเล่นบาสเย็นแบบนี้ไม่นานหรอก พวกพี่เสร็จหนูแน่" น้องมินท์พูดกับตัวเอง
"หรือว่าตอนนี้เลยดีวะเอาวะ ต้องได้ซักคนแหละ วันนี้"ว่าแล้วน้องมินท์ก็เดินตามพวกผมมาโดยที่พวกผมไม่รู้ตัว
"พี่เหนือ"น้องมินท์วิ่งตามมา พวกผมหันไป
"อ้าว มินท์ว่างัย"ไอ้เหนือพูด
"หนูมีการบ้านจะถาม"
"ได้ดิ"น้ำเหนือพูด
"การบ้านเลขยากมากเลย พี่น้ำเหนือ" น้องมินท์เอาการบ้านขึ้นมาถามไอ้น้ำเหนืออธิบายแก้มนี่แม่งเกือบชนแก้ม พวกผมก็อยู่เป็นเพื่อนมันอยากกลับบ้านพร้อมพวกมันและน้องมินท์ก็รีบสมุดเลข และก็รีบเดินจังหวะที่น้องมินท์เดินออกไป สะดุดขาผมล้มชนผมแต่ปากของเธอชนหน้าอกน้ำเหนือพอดีเลยครับ
"ดูสิ พี่เหนือขาคงแพงนะ"น้องมินท์นั่งลง ไอ้เหนือดูเป็นห่วงน้องมินท์ พวกผมก็นั่งลง
"มารยานักนังนี่" ยัยแพทเดินมาพอดี บ่นพึมพำเบา ๆ
"เป็นอะไรหรอมินท์ไหนพี่ดูสิ" ยัยแพทก้มลงมองที่ขามินท์
"ไหนเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านให้ สงสัยคงเดินไม่ไหวแน่เลย" ยัยแพททำหน้าตาสงสาร
"เอองั้นพวกกูฝากด้วยนะ พวกกูต้องไปธุระต่อ" ผมบอก มินท์เงยหน้าขึ้นมอง
"พี่เหนืออย่าเพิ่งไป" มินท์เงยหน้าขึ้นมองผมอ้อนวอน
“อะไรละ มินท์” ไอ้เหนือหันไป
“หนูเจ็บขามากเลยพี่ดูให้หนูหน่อย”น้องมินท์บอกกับพีเหนือ
“คงไม่ได้นะครับน้องพวกพี่ต้องไปทำธุระกันต่อ แพท กูฝากด้วยนะ” ไอ้เหนือบอก
"ได้เลยเพื่อน" ยัยแพทตอบอย่างเต็มใจ และพวกผมก็เดินไปทันที่พวกผมเดินไปรถสองแถวก็มาพอดี เราสามคนขึ้นรถสองแถว น้องมินท์เดินได้ทันที
"อ้าวมินท์เดินได้แล้วหรอ ทีเมื่อกี้ทำอย่างกับจะตาย" ยัยแพทพูดแบบรู้ทันน้องมินท์มองตามพวกผมคิดเสียดาย และเดินออกไป
"คิดจะฟันไอ้พวกสามคนนั่นอย่าหวังเลยว่าจะแอ้มได้ง่าย ๆ" ยัยแพทบอกตามหลัง น้องมินท์ดันได้ยิน หยุดและหันมา
"ทำไมหละหนูรู้หรอกนะ ว่าพี่จะเก็บไว้เองสามคน ทางที่ดี เรามาแบ่งกันดีกว่า"น้องมินท์พูดไม่เกรงใจความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง
"และพี่อย่ามาขวางทางหนู เราต่างก็รู้แจ้งเห็นชัดกันอยู่แล้ว” น้องมินท์ย้ำกับยัยแพท สีหน้าเอาจริงและเดินจากไป
"อีแพทซักวันหนึ่งเถอะ พอกูได้พวกพี่สามคนนั่น กูจะถ่ายคลิปมาให้มึงดู ขัดขากูดีนัก"น้องมินท์แกล้งพูดให้ยัยแพทได้ยินส่วนยัยแพทยืนเอ๋อไม่คิดว่ารุ่นน้องจะกล้าทำกับตนถึงเพียงนี้นางร้ายกว่าที่คิดไว้เยอะ
........................................................................................................................
พวกผมนั่งรถสองแถวกันไปตามทางมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเพราะเราสามคน คบกันนานมากแล้วตั้งแต่ ป 1 จนตอนนี้เป็นเวลา 10 ปีแล้วอยากขอบคุณที่รักกันจนทุกวันนี้เราไม่เคยทะเลาะกันแรง ๆไม่เคยถึงขั้นชกต่อยกันอย่างเก่งก็แค่งอนกันผมนั่งมองไอ้เหนือกับไอ้รุจคุยเรื่องเกมส์กันก็ไม่มีอะไรก็เกมส์คุกกี้รันนะแหละ
"ไอ้แม็คมึงเป็นเหี้ยไร นั่งมองกูสองคนอยู่นั่นแหละ" ไอ้รุจหันมามองผม
"เฮ้ย มึงก็เพื่อนมันมองนิดมองหน่อยก็ไม่ได้ ไอ้แม็คมันนะ แอบชอบมึงมานานแล้ว มึงไม่รู้หรอไอ้รุจ" ไอ้เหนือบอก
"ไม่ใช่และมึงไอ้เหนือ พูดจาหมา ๆ กูแมนทั้งแท่งโว้ย" ผมพูดคุยกันไปกันมาถึงบ้านไอ้รุจก่อนเพื่อน บ้านมันต้องเข้าซอยไปเป็นบ้านไม้สีขาวสองชั้นผมเคยไปนอนค้างบ้าน มัน น่ารักดีห้องนอนแม่งโคตรเท่มีแต่ของสะสมที่เกี่ยวกับบาสไอ้รุจนี่แม่งบ้าเล่นบาสขึ้นสมองมันอยู่กับครอบครัว มีพ่อแม่ลูกครบจนผมนึกอิจฉามันที่มันอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาที่พูดนี่ไม่ใช่พ่อแม่ผมแยกทางกันแต่ทำงานโรงงาน น้อยครั้งที่กินข้าวด้วยกัน
"กูไปและไอ้เหนือ ไอ้แม็ค พรุ่งนี้เจอกัน" ไอ้รุจมันบอกคราวนี้ก็เหลือผมกับไอ้เหนือสองคน
"ไอ้แม็ควันศุกร์เดี๋ยวกูไปค้างห้องมึงนะ แม่มึงอยู่เปล่า" ไอ้เหนือถาม
"เออได้ดิแม่กูไม่อยู่หรอก วันศุกร์ มีกะเย็น"ไอ้เหนือมันก็ต้องถามว่าแม่ผมอยู่รึเปล่าเพราะห้องที่ผมเช่ามันอยู่ชั้นบนของตึกแถวมันก็เป็นห้องและเจ้าของเค้าซอยเป็นห้องให้เช่าอีกทีมีหลายห้องพอสมควรห้องมันก็กว้างอยู่ มีห้องน้ำในตัว แต่ถึงจะกว้างก็ยังเล็กกว่าห้องไอ้รุจ
ส่วนไอ้น้ำเหนือไม่ต้องพูดถึงบ้านมันรวยมากพ่อมันก็เป็นพ่อเลี้ยงใหญ่ในเชียงใหม่คุ้มเดือนเก้าทรงไทยล้านนาของมันนี่แม่งวิ่งเล่นทั้งคืนวันไม่มีเบื่อผมเคยไปอยู่เหมือนกันต้อนรับผมอย่างกับเป็นเจ้าชายไอ้น้ำเหนือนี่โชคดีจริงๆคนใช้บริวารมันเยอะแยะเต็มไปหมดจนผมจำไม่ได้ว่าใครเป็นใครมันมีพี่ชายอยู่คนหนึ่งด้วยเป็นครูที่อุทิศตนเพื่อเด็กชาวดอย ดูพวกมันมีความสุขมากแต่ไม่ว่าอย่างไรผมก็มีความสุขในแบบของผม มันก็มีความสุขในแบบของมัน
"กูลงแล้วนะไอ้น้ำเหนือ พรุ่งนี้เจอกัน" ผมบอกกับมันปล่อยให้มันนั่งต่อไปคนเดียว มันนั่งไปคนเดียวทุกครั้งก็เพราะคุ้มเดือนเก้าของมันอยู่สุดซอย
ผมเดินลงมาจากรถเห็นอพาร์ทเม้นท์เปิดใหม่อดคิดไม่ได้ว่าเราน่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่ แต่ค่าเช่ามันคงแพงหน้าดูเราคงได้แต่มองและผมก็ละสายตาลงมาสู่ความเป็นจริงว่าเราไม่คู่ควรกับอพาร์ทเม้นท์ราคาแพงนี้แต่แทนที่จะเห็นถนนแต่ผมกลับเห็นครูธนวรรธน์
"อ้าว มนต์ภัทรเธออยู่ซอยนี้หรอ"
"ครับครู" ผมบอกกับครู ผมอยู่แฟลตตึกแถวข้างในนี้แหละครับ ครูธนวรรธน์มองเข้าไป
"ครูก็อยู่ซอยนี้เหมือนกันครูอยู่อพาร์ทเม้นท์เนี่ย"
"ครับผม"ผมบอกกับครู พร้อมพยักหน้า และผมก็หันหลังเดินไป
"เดี๋ยวมนต์ภัทร" ผมหันไป
"ครับครู"
"เธอช่วยแนะนำร้านอร่อยๆ ให้ครูหน่อยสิ ครูเพิ่งมาอยู่ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง เธอนำครูหน่อยสิ"ท่าทางครูธนวรรธน์ดูไม่เย่อหยิ่งไม่ถือตัว เป็นกันเองมาก ไม่วางฟอร์มเหมือนครูณวัฒน์ครูธนวรรธน์ดูเป็นธรรมชาติมาก
"ร้านนี้อร่อยครับครูผมชี้ไปที่ร้านอาหารโปรดของผม ครูทานได้มั้ยครับ" ผมชี้ไปด้วยความภูมิใจ
"มนต์ภัทรกินอะไรมารึยังมา ครูเลี้ยง" ครูธนวรรธน์บอกกับผม ผมทำท่าอึดอัดเราเป็นนักเรียนจะไปนั่งกินอะไรกับครูเค้าได้งัย เราต้องวางตัวอย่างไรเรารู้ดีถึงครูเค้าจะเป็นกันเอง เราก็ไม่ควรจะเล่นหัว ผมก้มหน้า
"แต่ถ้าเธอจะไปกินกับครอบครัวก็ไม่เป็นไรนะ" ครูธนวรรธน์บอกกับผม ดูแววตาเศร้า ๆ
"อ่อวันนี้พ่อแม่ผมเข้ากะครับ ไม่อยู่ พรุ่งนี้กว่าจะกลับก็เช้า"
"อะไรนะ"ครูธนวรรธน์แปลกใจ
"แม่ผมทำงานโรงงานนะครับ"ผมบอกกับครูธนวรรธน์ตามตรง ครูธนวรรธน์คิดสงสารอะไรกัน มีอย่างนี้ในโลกด้วยหรอว่าเด็กต้องมาดูแลตัวเอง ต่างกับตนเองที่รวยล้นฟ้า เกิดมามีพร้อมทุกสิ่งอย่าง
"งั้น ดีเลยไปกินข้าวเป็นเพื่อนครูหน่อยสิ" ผมใจก็อยากไป แต่ความจริงคือไม่มีเงินจ่ายกินกับข้าวเก่าในตู้กับข้าวจะดีกว่า
"เอ่อ ครูครับ คือเอ่อ"
"เอ่ออะไรละมนต์ภัทร ไม่ต้องเกรงใจหรอกมา ครูเลี้ยง" และครูก็ดึงมือผมไปผมคิดในใจทำไมครูธนวรรธน์ดีกับผมขนาดนี้นะทั้งที่วันนี้เราเพิ่งเจอกันเป็นวันแรกและแทนที่เราจะบอกเดี๋ยวกับข้าวที่บ้านเน่า ก็น่าจะอ้างไปแต่ตอนนั้นมันสมองตันคิดอะไรไม่ออกครูธนวรรธน์กับผมนั่งตรงข้ามกันผมนั่งหันหน้าออก ครูธนวรรธน์นั่งหันหน้าเข้าร้าน ครูธนวรรธน์นั่งและสั่งอาหาร
"น้อง ๆ "ครูยกแขนขึ้นมาสั่งอาหาร
"เอาหอยลายผัดขี้เมาและก็ต้มจืดเต้าหู้ เอาน้ำเก็กควย"
"เธออยากกินอะไรละมนต์ภัทร สั่งเลย" ครูบอกกับผม
"เอา ผัดกระเพราไก่ครับเอาน้ำเปล่า" ผมบอกแม่ค้าไป คิดอะไรไม่ออก แม่ค้าเดินไป ครูธนวรรธน์แอบขำผมมองหน้าครูธนวรรธน์ ขำอะไร
"มนต์ภัทรเธอนี่กินอาหารสิ้นคิดอีกแล้ว อะไรอะไรก็ผัดกระเพรา"ครูธนวรรธน์ขำออกมาเลยครับ ผมยิ้ม
"ก็ผมคิดอะไรไม่ออกนี่ครับ"ผมพูดไปยิ้มไป และแล้วไม่กี่อึดใจคนเสิร์ฟก็มาแต่ความจริงแล้วผมต้องการสั่งสิ่งที่ถูกที่สุด ไม่ใช่สั่งกระหน่ำครูเค้าเค้าอุตส่าห์เลี้ยงเราแล้วเราควรเกรงใจครูเค้าผมก็นั่งกินข้าวผัดกระเพราของผมอย่างเอร็ดอร่อยครูธนวรรธน์นั่งมองผม
"ต้มจืดเต้าหู้นี่กินได้นะมนต์ภัทร ครูอุตส่าห์เอาช้อนกลางมาเผื่อไม่มียาพิษหรอก" ครูธนวรรธน์แซวผมวางช้อน มา ครูตักให้และครูเค้าก็ตักน้ำซุปให้ผมพร้อมเต้าหู้หนึ่งก้อนผมตักแกงจืดเต้าหู้เข้าปากเต็มคำ ผมจะจำคำนี้เอาไว้ นานๆผมจะได้กินอาหารตามร้าน ส่วนใหญ่ก็กินแต่ปลากระป๋องและผักดองผมต้องเรียนเก่ง ๆงัย เพื่อหลีกหนีความจนและผมก็ตักข้าวกระเพรากินอย่างเอร็ดอร่อย
"มนต์ภัทรครูมีเรื่องจะบอก" ผมเงยหน้าตกใจ
"อะไรครับครู"
"เธอทำผิดอยู่นะเธอไม่รู้ตัว" ผมงง หน้าตาตื่น
"เธอเก็บผักไว้กินก่อนนอนหรอมนต์ภัทร" ผมงี้อายม้วนเลยครับ สงสัยอร่อยเกินไปผมปาดผักออก และก็กินอีกคำ
"ดูสิ มนต์ภัทรเธอนี่ อย่างกับเด็ก ๆ ผักติดปากอีกแล้ว" คราวนี้ครูเอาทิชชู่มาเช็ดปากให้ผม
"ถ้าเปื้อนคราวนี้อีกครูจะตีมือแล้วนะ" ครูธนวรรธน์บอกผมผมก็ได้แต่ยิ้มอายคราวนี้ผมกินด้วยความระมัดระวังเดี๋ยวครูธนวรรธน์ก็แซวอีก คราวนี้ผมกินเรียบร้อยไม่มีอะไรติดปากเลยครูธนวรรธน์แอบยิ้ม พอกินเสร็จสรรพ ก็กินน้ำ นั่งซักพัก
"มนต์ภัทรเธอเรียนโรงเรียนนี้มานานรึยัง" ครูธนวรรธน์ถาม
"ก็นานแล้วครับตั้งแต่ ป 1 ผมชอบที่นี่ครับและเพื่อนผมก็อยู่ที่นี่ด้วย"
"อ้าวหรอครูเพิ่งย้ายมาจากกรุงเทพ ครูอยากมาสูดอากาศดี ๆ ที่เชียงใหม่นะ" ผมยิ้มเนี่ยนะ อากาศดี บางทีรถก็ติดอย่างกับกรุงเทพ
"และเธอนอนคนเดียวหรอคืนนี้"
"ครับครู"
"เก่งเนอะเธออยู่ตัวคนเดียวได้" ครูธนวรรธน์ยิ้ม
"ก็อยู่มาตั้งนานแล้วครับเพราะแม่ทำงานโรงงาน ผมก็ต้องทำใจ ต้องอยู่ให้ได้" ผมบอกกับครูตามตรง ผมก้มหน้าพูด
"คืนนี้เธอจะมานอนกับครูมั้ยหละ" ครูธนวรรธน์ถามด้วยความเป็นห่วง
"อุ้ยไม่เป็นไรหรอกครับ" จะไปนอนกับครูเค้าได้ยังไง เราก็มีที่นอนและอีอย่างจะทิ้งห้องไปได้งัย
"ไม่ต้องเกรงใจครูนะครูรู้ว่าเธอเป็นเด็กดีและอีกอย่างครูก็ไม่เคยอยู่คนเดียวด้วย" ผมได้แต่ยิ้มแต่จะไปอยู่กับครูเค้าได้งัยเค้าเป็นครู ไม่ใช่เพื่อนเราซักหน่อยที่นึกจะไปค้างก็ไปค้าง พอกินเสร็จสรรพก็ออกไปข้างนอกครูแวะซื้อน้ำเต้าหู้ที่ขายหน้าร้านร้านนี้เปิดทั้งเช้าและเย็นผมมากินบ่อย เพราะบางทีไม่มีอะไรกินเช้าก็ได้น้ำเต้าหู้ป้าแกแหละปะทังชีวิต
"อะนี่ ของเธอถุงนึง" ครูธนวรรธน์บอกกับผม และผมกับครูก็ออกไปข้างนอกร้าน
"แน่ใจหรอว่าคืนนี้ไม่มานอนกับครู" ครูธนวรรธน์ยิ้ม
"ครับแน่ใจครับ"
"แต่ดูตึกแถวนั้นครูว่ามันดูอันตรายนะ ดูโทรม ๆ เก่า ๆ ข้างนอกก็มีกลุ่มเด็กแว้น"
"ผมชินแล้วหละครับครู ผมอยู่มาตั้งนานแล้ว ไม่มีอะไรหรอก" ผมหันกลับไป ครูธนวรรธน์พยักหน้า
"มนต์ภัทรพรุ่งนี้นั่งรถไปกับครูนะ" ผมหันไปคิด จะตอบยังงัยดีวะ
"ห้ามพูดคำว่าไม่"ครูธนวรรธน์พูดก่อนที่ผมจะพูด
"ได้ครับ"ผมต้องบอกไปอย่างนั้น "ผมลานะครับ ขอบคุณนะครับ สำหรับมื้อเย็น"และผมก็ลาไหว้ครู และเดินเข้าตึกแถวไป ไอ้พวกพี่เด็กแว้น
........................................................................................................................
"มึงหลบทางน้องเค้าหน่อยดิเดี๋ยวเค้าขึ้นไปทำการบ้าน กินนมไม่ทัน"ไอ้พี่คนหนึ่งพูดทำยิ้มกวนตีนแม่งแซวผมอยู่บ่อย ๆ จนผมชินและไม่ชินแม่งก็ต้องชิน พวกแม่งมีกี่ตีนขืนถ้าโดนรุมนะ แม่งนับตีนแทบไม่ทันเนี่ยแหละครับ ผมจึงต้องเรียนต่อยมวยปีนี้เลยเข้าชมรมมวยเผื่อมีอะไรจะได้พอมีทาง หนึ่งในกลุ่มเด็กแว้นมันเดินขึ้นมาตีก้นผมผมหันไป เป็นไอ้คนที่แซวผมนั่นเอง
"น้องรีบทำการบ้าน เดี๋ยวตอนเช้าโดนครูตีก้น" มันไม่ได้แค่พูดแต่กลับตีก้นผมดังแป๊ะ ผมหันไป และรีบขึ้นไป แม่งโรคจิตเปล่าวะ
"ก้นเด็กเรียนนี่มันนิ่มจังเลยโว้ย"มันตะโกนขึ้นมา
"มึงอะชอบไปแกล้งน้องมัน น้องมันกลัวหมดแล้ว"
"มึงเป็นอะไรวะก็แค่ขำๆ กูเห็นน้องมันน่ารักดี น้องเค้าไม่เห็นจะโกรธอะไรกูเลย"
"น้องมันคงกล้าอะนะมึงน่ากลัวซะขนาดนี้"
"หล่อน่าล่อควยสิบนิ้วอย่างกูเนี่ยนะ"ไอ้คนหัวโจกมันพูดไอ้พวกนั้นมันนั่งขำ พวกมันมีกัน 5 คน ผมได้ยินคำพูดมันได้ยินจนถึงชั้นสองชั้นที่ผมอยู่ แต่ก็ผมเดินขึ้นไป ไม่สนใจ
……………………………………………………………………………………………………………………
พอเดินขึ้นไปซักพักก็โดนพวกผู้หญิงขายตัวแซวอีกตามเคย
"ผัวขาเข้าห้องพี่หน่อยสิพี่รอหนูมานานแล้วนะพี่เกี่ยวเบ็ดตัวเองและนึกถึงหน้าหนูทุกคืนเลย"หญิงขายตัวคนนึงพูดตึกผมนี่ แม่งมีครบทุกอาชีพ ที่เค้าว่า เหล้ายาปลาปิ้ง ครับต้องคนเก่งจริง ๆที่อยู่นี่ได้ถึงไม่เสียคน
"อีเปิ้ลกูเห็นมึงจีบน้องเค้าตั้งแต่น้องเค้ามาอยู่ใหม่ ๆ และ ไม่เห็นน้องเค้าสนมึงเลยกูว่า มึงอย่าไปทำลายอนาคตเด็กเรียนมันเลย"
"เดี๋ยววันจันทร์นี้เดี๋ยวมึงก็รู้ ว่าเด็กเรียนมันจะมันถึงใจขนาดไหนไอ้พวกเด็กติ๋ม ๆ เนี่ยกูฟันมานักต่อนักแล้ว ทำเป็นเรียบร้อยแต่ลีลาบนเตียงมันสยิ่งกว่าไอ้พวกที่ประกาศตัวเองว่าเป็นเพลบอยอีกอีพริ้ง"
"แต่พวกนี้มันแตกไวนะกูเคยลองแล้ว"
"ก็ดีสิวะกูจะให้แม่งล่อซักสิบยกเลย"ผมไม่สนใจฟังรีบเข้าห้องและล๊อกประตูห้องอย่างแน่นไม่ใช่กลัวไอ้พวกกระหรี่พวกนั้นหรอกแต่ยิ่งกว่านั้นคือกลัวโดนยัดยาคราวนี้แม่งยุ่งเลยผมรีบทำการบ้านเสร็จแล้วก็เข้าห้องน้ำชักว่าวในห้องน้ำและก็นอนเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา แต่พรุ่งนี้ผมต้องไปกับครูธนวรรธน์ไม่รู้ไอ้เพื่อนพวกนั้นมันจะว่ายังไง
..................................................................................................................................
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 14:04
ตอนที่8 รถคันแรก
ผมตื่นเช้ามารีบอาบน้ำอาบท่ากินข้าวไปโรงเรียนไม่ลืมสัญญาที่บอกกับครูธนวรรธน์ว่าวันนี้จะต้องนั่งรถไปด้วยวันนี้เป็นวันศุกร์เรียนวันสุดท้ายผมรีบกระตือรือร้นเพราะรู้ว่าครูจะต้องไปเช้ากว่านักเรียนเลยต้องรีบหน่อยออกมาหน้าห้องเดินออกไปแต่แล้วก็มีเสียงพูดปะทะหน้า
"morning คะที่รัก" ผมทำก้มหน้า ไม่สบตาเธอเพราะรู้อยู่แล้วว่าเธอคือกระหรี่ห้องข้าง ๆที่คอยแซวผมอยู่ทุกเช้าเย็นโดยเฉพาะเวลาที่แม่เข้ากะ
"อีเปิ้ลมึงก็รุกน้องเค้าหนักไป กูว่าน้องเค้ากลัวมึงแล้วแหละ ดูสิ ไม่สบตามึงเลย"
"อีพริ้งอย่างนี้แหละ กูชอบ เดี๋ยวมึงคอยดูนะ ไม่พ้นจันทร์นี้" เปิ้ลเปรยขึ้นมา
"มึงจะทำอะไรเด็กมัน"พริ้งถามด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ากูจะทำอะไร" เปิ้ลทำพูดมีเลศนัยให้เพื่อนงง
........................................................................................................................
ผมเดินลงไปข้างล่างเจอพี่หัวโจกไอ้เด็กแว้นเมื่อวาน
"อ้าว ว่างัยวะแดกข้าวยัง" ผมเงียบก้มหน้าไม่ตอบ เดินไปเลย
"เฮ้ยถามไม่ตอบหรอวะ" พี่เค้าชักฉุน
"ทานแล้วครับ"แม่งผมตอบอย่างสุภาพ ไม่หันมองหน้าครับ
"กูไม่ชอบเวลาที่กูคุยด้วยและไม่หันมามองหน้า" ผมหันไปมองหน้าพี่เค้าโคตรโหดเลยครับ
"ทานแล้วครับพี่"ผมหันไปใจสั่นกึก ๆทำไมแม่งมาทักกูวะ แซวกูได้ทุกวัน ผมคิดในใจ
"เฮ้ยอย่าลืมกินนมก่อนไปเรียนนะโว้ย กูเป็นห่วง"พี่เค้าตะโกนมาอย่างดังผมนี่โคตรอาย ผมรีบเดินไป ไม่ได้ดู แม่งเป็นห่วงแบบนี้กูไม่ต้องการผมเดินจนไปชนกับพี่อีกคนนึงในกลุ่ม
"อุ้ยพี่ขอโทษครับ ขอโทษครับ ขอโทษครับพี่" ผมลนลานเอามือปัดที่ชุดหนังสีน้ำตาลพี่เค้า
"เฮ้ยไม่เป็นไรน้อง รีบไปเรียนเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน" พี่อีกคนนึงบอกและพี่เค้าก็เดินไป
"ไอ้เวียร์มึงแกล้งน้องเค้าอีกแล้ว ดูดิ น้องแม่งกลัวควยหดหมดแล้ว"พี่อีกคนหนึ่งเค้าพูดเสียงดังจนผมได้ยิน
"ก็แกล้งมันสนุกดีนี่หว่า"ผมรู้ชื่อพี่เค้าก็คราวนี้ เวียร์ ชื่อโคตรเท่ห์ แต่นิสัยนี่เถื่อนชิบหาย
"มึงนี่ถ้าจะโรคจิต"
"ช่างกูเหอะ ไปไปแดกข้าวต้มกัน" พี่เวียร์ชวนพี่อีกคนนึงไปกินข้าว
………………………………………………………………………………………………………………………
ส่วนผมเดินไปรอครูธนวรรธน์ข้างหน้าอพาร์ทเม้นท์ครูเค้าซักพักครูธนวรรธน์ก็เดินลงมา ใส่เชิตสีขาว กางเกง
แสล้ค
"โห มนต์ภัทรมารอครูแต่เช้าเลยหรอ" ครูธนวรรธน์ยิ้ม
"ครับครูผมกลัวครูไปโรงเรียนสาย"
"อืม ดีงั้นไปกันเลย" ครูธนวรรธน์ก็เปิดประตูและต่างคนก็ขึ้นรถเก๋งครูไปผมนี่โคตรโชคดีเลย มีครูไปส่งด้วยแม่งอย่างกะรถคันแรกพร้อมคนขับรถกิตติมาศักดิ ชื่อครูธนวรรธน์
………………………………………………………………………………………………………………………
"ไอ้เติ้ลมึงดูดิ เดี๋ยวนี้แม่งพัฒนา มีคนไปส่งด้วย"พี่เวียร์หันไปคุยกับพี่เติ้ลลูกสมุน
"ดูมึงจะสนใจไอ้เด็กคนนี้เกินเหตุกูชักจะรำคาญแล้วนะนี่ถ้าเด็กมันเป็นผู้หญิง กูนึกว่ามึงชอบมันแล้วหรือว่ามึงจะชอบ..................."พี่เติ้ลทิ้งให้มีคำถามต่อพี่เติ้ลยิ้มมีเลศนัย
"ส้นตีนเหอะไอ้เติ้ล เดี๋ยวมึงได้เจอตีนกู มึงหุบปากไปเลย" พี่เวียร์ทำหน้าจริงจัง
"มึงยิ้มอะไรไอ้เติ้ล" พี่เวียร์มองพี่เติ้ลดุ
"เปล่าไม่มีอะไรนี่หว่า" พี่เติ้ลบอก
"เด็กคนนี้มันเป็นนักมวยโรงเรียนด้วยนะไอ้ตูนบอก หน่วยก้านแม่งดี ได้รางวัลเยอะด้วย" พี่เติ้ลบอก
"ไอ้เด็กติ๋มอย่างมันเนี่ยนะเป็นนักมวยโรงเรียน กูว่ามึงหูฝาดและ"
"ถ้ามึงชอบมันจริงๆ เดี๋ยวกูชวนมาอยู่กลุ่มเดียวกับเราก็ได้"
"ไอ้สัตว์เติ้ลมึงหุบปาก อย่าพูดไอ้เด็กติ๋มนั่นให้กูได้ยินอีก ไม่งั้นกูจะเอาตีนอุดปากมึง" พี่เวียร์โกรธจัด พร้อมทุบโต๊ะ ทุกคนหันมามองพรึบ พี่เติ้ลนั่งกินข้าวต่อในใจนึกหมั่นไส้แกล้งแซวแต่คนอื่น ตอนนี้โดนแซวบ้างทำเป็นโมโหและทั้งคู่ก็นั่งกินข้าวโดยไม่มีบทพูดและก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
........................................................................................................................ผมกับครูธนวรรธน์นั่งกันเงียบๆ จนครูธนวรรธน์หันมา
"เงียบเชียวไม่เห็นคุยอะไรเลยมนต์ภัทร" ใครจะกล้าคุยกับครูเค้าคอกเค้าเป็นครูเราเป็นนักเรียน จะทำตัวสนิทสนมอย่างเพื่อนกันไม่ได้หรอกสิ่งนี้ แม่ผมสอนมาโดยตลอดว่าอย่าทำตนตีเสมอครู ผมเลยหันไปยิ้ม
"มนต์ภัทรเรียนอยู่ที่เชียงใหม่ตั้งนานไม่เบื่อบ้างหรอ อยากไปเรียนกรุงเทพมั้ย"
"ไม่หรอกครับครูผมอยู่ที่นี่จนเหมือนเป็นบ้านของผมแล้ว ไม่คิดกลับไปเรียนกรุงเทพแล้วครับ"
"งั้นหรอเก่งจังนะ" ผมคิดในใจว่ามันไม่ได้อยู่ที่ว่าเก่งหรือไม่เก่งมันอยู่ที่ว่าเราชอบอะไรมากกว่า
"ครับขอบคุณครับ" ผมก็ตอบไป
"มนต์ภัทรเธอชื่อเล่นชื่ออะไรละ" ผมงง ส่วนใหญ่ครูเค้าจะไม่ค่อยถามชื่อเล่นนักเรียนกันผมหันไปมองหน้าครูธนวรรธน์
"เออถ้าเธอไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร" ครูธนวรรธน์หันไปมองที่กระจกขับรถต่อสงสัยเราเสียมารยาทกับครูเค้าครูแกเหมือนดูโกรธ ๆครับที่ผมไม่ยอมบอกชื่อเล่น
"ผมชื่อเล่นชื่อแม็คครับ"ผมหันไปยิ้มและบอกครู ครูธนวรรธน์ยิ้มตอบและหันมา
"แม็คโดนัลนะหรออย่างนี้ก็อร่อยนะสิ"ครูหัวเราะในลำคอ ครูธนวรรธน์ใจดีขี้เล่น ไม่เหมือนครูแต่เหมือนเป็นพี่ชายมากกว่า ผมเองก็ยิ้ม
"อันนั้นผมก็ไม่รู้ครับครู มันต้องชิม" ผมขำมองไปถึงโรงเรียนแล้ว และปลดเข็มขัดเบลท์ที่นั่งออก
"ขอบคุณครับครูที่มาส่ง"ไอ้เพื่อนคนอื่น ๆ มันก็มอง ๆว่าทำไมผมมากับครูธนวรรธน์ โดยเฉพาะสาวๆผมไหว้ครู พอเสร็จแล้ว เอามือคลำๆ ที่กางเกง ทำไมกระเป๋ามันแฟบ เอ้ากระเป๋าตังค์หายไปไหน
"อะไรหรอมนต์ภัทร" ครูธนวรรธน์ถาม
"กระเป๋าตังค์หายครับ"
"อ้าวหรอครูว่าไม่ได้หายไปไหนหรอก ตกอยู่แถวนี้รึเปล่า ดูดีๆ สิ"ผมก้มลงไปแม่งอยูไหนวะ
"ไม่เจอครับครูไม่รู้อยู่ไหน" ผมเริ่มเครียดไม่มีเงินกินข้าวเลย
"เธอเอามาแน่นะ"ครูย้ำผมเพื่อความแน่ใจ
"เอามาครับผมมั่นใจว่าผมเอามา"ครูปลดสายเบลท์และยื่นหน้ามาที่ผมครูก้มลงไปหยิบให้หน้าครูนี่ชนเป้าผมมือครูคว้านไปในใต้เก้าอี้ครูธนวรรธน์ไม่ถนัดจึงต้องโน้มทั้งตัวเข้ามาผมจับแขนครูธนวรรธน์ไว้และเลื่อนเก้าอี้ไปด้านหลัง เราเหมือนแทบจะกอดกันผมมองไปนอกกระจกแม่งคนมองอย่างเยอะ ครูธนวรรธน์เงยหน้าขึ้นมา หัวยุ่ง ๆมองคนข้างหน้าเราสองคนงงว่ามองอะไรกัน
ผมไม่ทันคิดชิบหายและไอ้พวกนั้นมันต้องคิดว่าครูะธนวรรธน์หอมแก้มกูแน่เลยครูธนวรรธน์ลงไปเปิดประตูให้ผมและกระเป๋าตังค์ก็ล่วงลงมาสรุปมันตกอยู่ข้างเก้าอี้ไม่น่า หาเท่าไหร่ไม่เจอ ครูหยิบกระเป๋าตังค์มาผมเลยลงไปครูธนวรรธน์ส่งกระเป๋าตังค์ให้ผม
"เฮ้ยหอมแก้มกันด้วยอะแก" น้อง ม 3 มันพูด โดยที่ผมไม่ได้ยิน
"ขอบคุณครับครู"ครูธนวรรธน์แอบเห็นเงินเพราะมันแลบออกมา
"เอาเงินมา 50 บาท จะพอหรอ มนต์ภัทร"
"ไม่พอก็ต้องพอครับครูช่วงนี้ปลายเดือน"
"มาครูให้ยืมอีก 100 นึง" ผมหันไป แม่งเย้ด มีแต่คนมอง
"จะดีหรอครับครู ผมไม่มีเงินชดใช้หรอก"ผมลังเล
"อะงั้นครูให้"ผมลังเล
"รับไว้เถอะน่าไม่ต้องคิดอะไรมาก" ครูธนวรรธน์ยื่นมือผมไปรับตังค์ "ครูไปแล้ว ครูรีบ" และครูธนวรรธน์ก็ขับรถออกไปผมยืนงงอยู่และก็เดินจะขึ้นห้องเรียน ในขณะที่ผมเดินขึ้นตึกยัยแพทเดินมา
"ไอ้แม็คมึงชอบแบบนี้หรอ"
"แบบไหนอะไรวะแพท"
"ก็เค้าเห็นกันทั้งโรงเรียนครูธนวรรธน์ขวัญใจสาว ๆ อะ หอมแก้มมึงเปิดประตูให้มึง แถมยังให้เงินมึงมึงชอบแบบนี้หรอแมคครูธนวรรธน์เค้าหลงมึงมากเลยหรอกูได้แต่เล็ง มึงเอาไปกินซะและ"
"แพทมึงชักเพ้อใหญ่และ จะบ้าหรอ กระเป๋าตังค์กูตก ครูเค้าก็ช่วยเก็บ ก็เท่านั้น"
"ทั้งโรงเรียนเค้ามองกันเต็มสองตาแล้วไอ้แมค กูเสียใจ ครูธนวรรธน์กับมึง........"
"ไปกันใหญ่และไอ้แพท" ผมทำหน้าหงุดหงิด
"มึงกับครูธนวรรธน์ไปอะไรกันตอนไหนวะ ยังงัยในโรงเรียนมึงก็เบา ๆหน่อยและกัน แต่กูก็รับได้นะถ้ามึงกับครูธนวรรธน์จะชอบกัน"ยัยแพทดูจริงจังมากเลยครับ ไม่ได้แซวเล่น
"แพทมึงชักเพ้อใหญ่และ กูกับครูธนวรรธน์เนี่ยนะ มึงเอาอะไรคิด กู บอกว่าเค้าเก็บกระเป๋าตังค์ให้กู ไม่ได้หอมแก้ม" ผมเน้นคำ และรีบเดิน
"มึงยอมรับกับกูมาเถอะแม็คกูรับได้ เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะ" มันทำสีหน้าเศร้า
"โฮะ"ผมตะโกนใส่มัน และเดินชิ่งไปเลย แม่งเยอะ อะไรวะแม่งมองเป็นหอมแก้มได้ผมก็เดินขึ้นบันไดผ่านพวกชั้น ม 2 ที่อยู่ชั้นสองมันก็นินทากัน
"แก แก แก พี่แม็คกับครูธนวรรธน์เค้าเป็นแฟนกันแล้วนะ เมื่อเช้าอะ เห็นหอมแก้มกัน เปิดประตูให้กันและก็ให้เงินกันด้วยอะแก"
"จริงหรอกูว่าโลกทะลาย หล่อทั้งคู่ด้วย ดันมาจิ้มกันเองทำไม ทำไมอะแก ใช่หรอแก"อีกคนนึงแม่งก็เสริม
"กูเอาหัวเป็นประกันยิ่งกว่าใช่ หอมแก้มกันเต็ม ๆ เลยครูธนวรรธน์ให้เงินพี่แม็คตั้ง 100" ผมแม่งชักทนไม่ไหวแม่งชักจะไปกันใหญ่และเลยเดินไปหยุด
"นี่น้องน้องอย่ายุ่งเรื่องของพี่ได้ปะ ตั้งใจเรียนเหอะ"ผมเดินไปผ่ากลางวงเล่นเอาวงแตก ทุกคนกระจัดกระจาย หลบหน้าผมและผมก็รีบเดินไป พลางคิด แม่งเรื่องอย่างนี้ละเร็วนักแม่งชักจะไปกันใหญ่และ พอผมขึ้นไป พวกแม่งก็เมาท์ต่อ
"พี่เค้าคงอายที่มีแฟนเป็นครู.......ผู้ชาย"ผมเดินเข้าห้องไปแม่งวันนี้กูจะเรียนรู้เรื่องมั้ยเนี่ยแม่งไร้สาระสิ้นดีผมวางกระเป๋า แม่งชักจะฉุน
"มึงชอบครูธนวรรธน์เค้าหรอวะแม็ค" ไอ้ตูนหัวโจกห้องเดินมาถามผมตรง ๆ
"มึงอย่าเยอะได้มั้ยวะไอ้ตูน" ผมตะโกนใส่หน้ามันทุกคนมองมาเพราะปกติผมจะไม่ค่อยตะโกนใส่หน้าใครแต่เรื่องนี้ชักจะบานปลายก็เลยเอาซะหน่อย
"ถามแค่นี้ทำโกรธ" และมันก็เดินไป"มึงใจเย็น ๆ สิวะ ไอ้แม็ค” ไอ้น้ำเหนือมันนั่งอ่านหนังสืออยู่ หันมาบอกผม
"ก็ดูดิไอ้เหนือ ครูเค้าแค่หยิบกระเป๋าตังค์ให้กู แม่งทำเป็นเรื่องและโคตรเร็วเลยด้วยนะไอ้พวกน้อง ม 2 แม่งก็นินทากูไอ้แพทแม่งก็มาถามนู่นนี่นี่ขนาดเพื่อนสนิทนะ"
"ถ้าไม่ได้เป็นเรื่องจริงมึงจะซีเรียสทำไมวะ"
"ไอ้เหนือมึงพูดแบบนี้หมายความว่างัย"
"ก็กูไม่ได้หมายความว่ายังงัยมึงมีสติหน่อยสิ แม็ค ที่กูพูดเนี่ย กูให้มึงใจเย็น ๆ ไม่ต้องไปสนใจรอบข้างใครจะพูดยังงัยก็ช่างแม่ง"
"กูว่าต่อไปนี้ไม่ต้องให้ครูธนวรรธน์มาส่งกูและ"และผมก็เอาหนังสือขึ้นมาอ่านอย่างไม่พอใจวันนี้มีคาบครูธนวรรธน์ด้วยกูจะทำตัวอย่างไรดีวะ ชักจะบานปลายและคงต้องทำอย่างที่ไอ้เหนือว่า ทำนิ่งๆเข้าไว้
.......................................................................................................................
มาต่ออีกนะคับ รอคุณนัท นานๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 14:07
ตอนที่9 อย่ามาเทคแคร์
และแล้วก็ถึงคาบครูธนวรรธน์เค้าเข้ามาเดินอยู่หน้าชั้นเรียนแต่สายตาซูมเรด้ามาที่ผม แต่ผมก็หลบตา ไม่สู้หน้าครู
"แฟนมึงมาแล้วอะแม็ค" ยัยแพทแซว
"ตลกและ ไอ้แพท" ผมหันไปทันควัน
"นักเรียน เคารพ" ไอ้น้ำเหนือเป็นคนกล่าวนำ ก็มันเป็นหัวหน้าห้อง
"สวัสดีครับ คุณครู" ทุกคนยืนเคารพครู
"อะ นั่งลงได้" พอนั่งลง ทุกคนก็เริ่มคุยกันบ้างเพราะครูธนวรรธน์ไม่ได้เป็นคนที่ดุ นักเรียนก็เลยไม่ค่อยเกรงใจแต่ผมนะสิกลัวจะเรียนไม่รู้เรื่อง
"อะ นักเรียนเงียบ ๆ" ครูธนวรรธน์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ทุกคนไม่ฟัง"มัวแต่นั่งคุยไม่สนใจครูธนวรรธน์
"พวกมึงเงียบกันหน่อยดิวะ ครูเค้าจะสอน"ไอ้น้ำเหนือบอกกลุ่มไอ้ตูนแม่งเสียงดังกว่าใครเพื่อนครูธนวรรธน์หลับตาผมมองว่าครูธนวรรธน์โกรธแล้วนี่ถ้าไม่มีใครพูดนินทาเรื่องผมกับครูธนวรรธน์ ผมจะห้ามเพื่อน แต่นี่ อย่าดีกว่าเดี๋ยวเพื่อน ๆแม่งก็แซวกันใหญ่
"นี่ พวกคุณจะเรียนมั้ย ถ้าพวกคุณไม่เรียนขอความกรุณาว่าอย่ามาโรงเรียนที่นี่เป็นสถานศึกษาไม่ใช่ที่ที่ให้พวกคุณมานั่งคุยมีหลายคนที่เค้ามาเรียนเพื่อเรียนไม่ใช้มาทำตัวไร้สาระ ไร้สมองพวกคุณโตแล้ว มีความคิดตรงนั้นมั้ย หรือว่าสมองส่วนนั้นมันได้ตายไปแล้ว"ครูธนวรรธน์โกรธจัดพูดเสียงดังลั่นอย่างที่ไม่เคยมาก่อนนักเรียนทุกคนเหวอนั่งเอ๋อเงียบยิ่งกว่าป่าช้าเลยครับ
"ความจริง ครูก็ไม่อยากจะใช้คำพูดแบบนี้กับพวกคุณ เห็นว่าโต ๆกันแล้วคาบแรกครูยังปล่อยเพราะว่าเห็นเป็นวันแรก ๆ แต่นี่เราต้องตั้งใจเรียนแล้วไม่เสียดายอนาคตก็เสียดายเงินที่พ่อแม่คุณส่งเสียให้เรียน ว่างัย ตกลงคุณจะพร้อมเรียนรึยังครูเห็นหัวหน้าห้องเค้าบอกให้คุณเงียบคุณก็ไม่ฟังเค้า ใครยังไม่พร้อม บอกครูคุณเชิญกลับไปบอกแม่ได้เลยว่าแม่ครับ ผมอยากเป็นควายครับ"เจอไปสองดอก แม่งเอ๋อแดกเลยครับ
"ว่าไง ตกลงใครไม่พร้อม มาเขียนใบบันทึกกับครู" พูดแบบนี้ใครจะกล้าบอกคำว่า ไม่พร้อม ทุกคนเงียบ
"พร้อมเรียนรึยัง"
"พร้อมแล้วครับ"ทุกคนตอบด้วยเสียงแผ่วเบาเป็นธรรมดาของนักเรียนที่โดนครูว่า
"สังคมเราพรั่งพร้อมปัญญาเลิศแล
รู้ตริตรองอัตตาสดับซ้ำ
พึงพิสูจน์วาจามีสติ
เห็นสิ่งปั้นจากน้ำใช่ได้เป็นตัว"
สายตาครูมองมาที่ผมอย่างมีนัยยะสำคัญ หรือว่าครูจะพูดถึงวันนี้
"ไหน ใครบอกครูสิ ว่านี่คือโคลงกลอนชนิดใด" ผมคิดในใจ ตอบได้ว่าโคลงสี่สุภาพ แต่ไม่ยกมือขึ้นมา
"โคลงสี่สุภาพคะ" ยัยแพรวยกมือขึ้นตอบคำถาม
"เก่งมาก เธอชื่อ....."
"พิริยาพรคะครู"
"อืม ชื่อเพราะดีนี่ ใครตั้งให้หละ"
"คุณแม่คะครู"
"รู้มั้ยหละ ว่าแปลว่าอะไร"
"ไม่ทราบคะ" ยัยแพรว ดูเรียบร้อยกว่าปกติคงเป็นเพราะมันชอบครูธนวรรธน์ยัยแพท แอบยิ้มปกติไม่เห็นตั้งใจขนาดนี้พูดจาก็เรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้
"พิริยาพร แปลว่า ผู้ประเสริฐในความเพียรขอให้เธอตั้งใจอย่างนี้ตลอดไปนะครูเป็นกำลังใจให้" ครูธนวรรธน์พูดด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มทุกคนมองครูธนวรรธน์และอมยิ้มประหนึ่งว่าครูธนวรรธน์ต้องจีบยัยแพรวแน่
"ที่ครูต้องถามชื่อ เพราะว่า ครูต้องนำไปเป็นคะแนนเก็บ ครูจะได้จดชื่อเอาไว้"
"อย่างที่เพื่อนบอก สิ่งที่ครูยกมาเป็นตัวอย่าง คือโคลงสี่สุภาพซึ่งวันนี้ เราจะเรียนการแต่งโคลงสี่สุภาพกัน"
"โคลงสี่สุภาพเป็นบทร้อยกรองที่มีความไพเราะมากผู้แต่งจำเป็นจะต้องศึกษาและทำความเข้าใจเกี่ยวกับลักษณะของฉันทลักษณ์การเลือกใช้คำการสรรคำที่ทำให้เกิดภาพและมีความหมายชัดเจนนอกจากนี้ยังต้องแสดงความคิดความรู้สึกต่อเรื่องราวที่นำมาแต่งโคลงสี่สุภาพด้วยโดยจัดลำดับความคิดให้เป็นลำดับขั้นตอนอย่างเป็นระบบดังนี้ขอให้พวกเธอตั้งใจฟัง"
"1. การใช้คำในการเขียนควรเป็นคำที่อยู่ในระดับเดียวกันไม่ควรเขียนโดยใช้คำต่างระดับเกินไปเพราะจะทำให้โคลงที่แต่งนั้นขาดความอลังการทางภาษาเช่นหากกใช้คำว่าทานรับประทานไปแล้วก็ไม่ควรเขียนคำว่ากินให้ปรากฏในโคลงบทนั้นๆผู้อ่านจะเสียอรรถรสในการอ่านได้
2. หากมีการเปรียบเทียบที่มีอุปมาโวหารการเปรียบเทียบนั้นต้องมีให้ครบทั้งอุปมาลักษณะอาการประเภทและอุปไมย
3. หลักสำคัญในการแสดงเหตุผลหรือความเชื่อมโยงต้องมีความถูกต้องในข้อมูลหรือทำให้เห็นภาพทชัดเจนเช่นเราอาจบอกว่าใจกว้างดั่งมหาสมุทรผิวขาวราวกับแตงร่มใบหากในบาทที่1 บอกสภาพความเป็นไปบาทที่ 2 ก็ต้องบอกสาเหตุที่มาของสภาพนั้นให้ผู้อ่านทราบบาทที่3 มีการเปรียบเทียบบาทที่ 4 ต้องสรุปให้จบเรื่องไม่เช่นนั้นจะไม่เข้าใจ
จะเห็นว่าการแสดงความสมเหตุสมผลนั้นราบรื่นเพราะมีการชี้ชัดให้ผู้อ่านเกิดจินตภาพได้ตรงตามที่ต้องการสื่อความหมายไม่วกวนไม่สับสนโดยเฉพาะการสรุปความหรือการเฉลยในบาทที่4 นั้นผู้อ่านจะรู้ได้ทันทีว่ากำลังกล่าวถึงผู้ใดอยู่
4. การเล่นสัมผัสข้ามวรรคถือเป็นพรสวรรค์ในการสรรคำของกวีเพราะการที่จะเขียนโคลงให้ไพเราะนั้นนอกจากต้องแม่นยำตำแหน่งเอกโทแล้วคลังคำที่จะเลือกมาต่อความในบาทเดียวกันก็ช่วยให้เกิดความเสนาะในเสียงอ่านได้
การแต่งโคลงสี่สุภาพจะต้องอาศัยการสร้างแนวคิดเพื่อลำดับเนื้อหาแล้วสรรคำที่มาใช้ให้เหมาะสมและมีระดับเดียวกันจึงจะทำให้โคลงสี่สุภาพมีความงามทั้งรสคำและรสความดังนั้นจึงควรหมั่นฝึกซ้อมการแต่งโคลงสี่สุภาพเป็นประจำเพื่อให้เกิดความชำนาญและสร้างสรรค์ผลงานให้ดียิ่งขึ้นที่ครูพูดมาทั้งหมดเข้าใจใช่มั้ย"ทุกคนตั้งใจฟังครูพูดอย่างผู้ชำนาญการไม่เปิดหนังสืออ่านแบบครูคนอื่นเลยสักนิดแถมยังเข้าใจง่าย
"อะ ทีนี้ เดี๋ยวเราลองมาแต่งโคลงสี่สุภาพกัน"
"ก่อนอื่น เรามารู้จักแผนผังของโคลงสี่สุภาพกันก่อน”
"เพื่อให้มองเห็นภาพโดยง่าย ครูจะขอไฮไลท์จากโคลงเมื่อครู่ให้เห็นถึงวรรณยุกต์เอกและโท"
"จากรูป เราจะเห็นได้ว่า คำที่ไฮไลท์สีน้ำเงิน เป็นเสียงเอก ส่วนสีแดงเป็นเสียงโท"
"ทีนี้มาดูสำผัส"
"คำที่เป็นสีส้ม และสีเขียว จะต้องสำผัสกันทั้งวรรณยุกต์ และสระหวังว่าพวกเธอคงเข้าใจ
“มนต์ภัทร เธอเข้าใจที่ครูพูดมั้ย" ทุกคนมองพรึบมาที่ผม
“เข้าใจครับครู” ผมตอบอย่างแผ่วเบา
"ในเมื่อทุกคนเข้าใจ เดี๋ยวเราลองมาแต่งกันให้หยิบสมุดขึ้นมาเขียนแผนผังและลองแต่งดู เอาเกี่ยวกับเรื่องอะไรก็ได้ครูไม่บังคับ"ทีนี้ครูก็เดินไปเดินไปเดินมาอยู่ด้านหน้า หันไปหันมาบางคนคุยปรึกษากันครูก็ไม่ว่าเพราะคุยปรึกษาเรื่องกลอน
"แพรว เดี๋ยวครูเค้าต้องเดินมาทางไอ้แม็คแกว่ามั้ย"ยัยแพทกระซิบกับยัยแพรว แต่แม่งกระซิบดัง ดังจนผมได้ยินผมหันไปมันก็หันมาพอดี แต่ไม่สะทกสะท้าน
"แพรว มึงตัดใจซะเถอะ ครูธนวรรธน์นะ เค้าชอบไอ้แม็ค" ผมถอนหายใจเบื่อในความกวนตีนของมันเลยได้แต่คิดจะแต่ง แต่ใจมันว้าวุ่นคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกจนในที่สุดครูธนวรรธน์ก็เดินมาจริงๆยัยแพทแอบสะกิดแพรวใต้โต๊ะให้ดู
"ว่างัย มนต์ภัทร คิดออกมั้ย ว่าจะแต่งไปในแนวใด"ครูธนวรรธน์ไม่พูดเปล่าเอามือมาจับบ่าผมอย่างอ่อนโยนสายตาหวานหยดแลดูห่วงใยมองมาที่ผม
"แต่งได้ครับ ครูดูแลคนอื่นบ้างก็ได้ครับ" ผมพูดปัดไปแต่ก็ยิ้มไปด้วยแต่ครูธนวรรธน์หน้าเสียเลยครับไอ้น้ำเหนืองงที่ผมพูดกับครูเค้าแบบนั้นปกติผมจะไม่พูดกับครูบาอาจารย์แบบนั้น
"ทำไมมึงไปพูดกับครูเค้าอย่างนั้นวะ กูว่าไม่แรงไปหน่อยหรอเค้าอุตส่าห์มาดูแลมึงเห็นมึงแต่งไม่ได้ นั่งจิ้มอยู่นั่นแหละกูบอกแล้วไง ให้มึงทำตัวปกติไม่ต้องสนใจไอ้พวกนั้นมัน"ไอ้น้ำเหนือไม่พอใจ แต่ผมคงทำใจไม่ได้ที่เดินไปที่ไหนก็มีแต่คนนินทา
"และมึงแต่งได้แล้วหรอ ไอ้เหนือ" ผมเฉไฉทั้งที่ควรจะเอาคำพูดของไอ้น้ำเหนือมาคิด
"เออ กูแต่งได้บ้างแล้ว มึงมาดูเลย" ผมยื่นหน้าไปดูของมัน
"บุญคุณครูพร่างเพี้ยง.............มหาสมุทร
เสกวชิรวิทยาวุธ...................อเนกคล้อง"
"โห ไอ้เหนือ มึงแต่งเก่งหวะ กูยังคิดไม่ออกเลย"
"กูมีสมาธิไงวะ เพื่อน มึงเอง จริงๆ เก่งไทยกว่ากูนะ แต่วันนี้มึงไม่มีสมาธิมึงไปคิดไร้สาระอะไรอยู่ก็ไม่รู้" นั่นงัยเจอมันด่าเข้าให้อีกดอกผมได้แต่ครุ่นคิดไม่รู้จะแต่งอย่างไรดีในใจนั้นยังสับสนจะวางตัวกับครูธนวรรธน์อย่างไรดีและแล้วก็นึกขึ้นได้
"อย่างไรนะจิตนี้ สับสน
คิดหมกมุ่นเวียนวน ร่ำร้อง"
ทำไมกูคิดกลอนเข้ากับสถานการณ์ตอนนี้เลยวะ โห้ย คิดไม่ออกหวะผมคิดในใจ
"อีกสิบนาทีนะ จะหมดเวลา" ผมหันไป ไอ้น้ำเหนือแต่งเสร็จแล้วแม่งมีลูกเล่นซะด้วย
"บุญคุณครูพร่างเพี้ยง.............มหาสมุทร
เสกวชิรวิทยาวุธ...................อเนกคล้อง
ข้าฯถวายสัตยบริสุทธิ์............พร้อมสละ พลาเฮย
กราบพ่อแม่พี่น้อง.................ช่วยน้องแต่งโคลง ให้ที"
และแล้วก็หมดเวลา
"อะ ส่งได้แล้ว แค่ไหนแค่นั้น มนต์ภัทรยกสมุดมาห้องครูด้วย"ผมทำหน้าอึดอัดอย่างเห็นได้ชัดและครูก็ออกไปสงสัยครูธนวรรธน์คงมีเรื่องจะคุยด้วยแต่ผมขี้เกียจไป
“ไอ้เหนือ กูยังแต่งไม่เสร็จเลย ยังไม่ไปส่งสมุดได้ปะวะ” ผมบ่ายเบี่ยง
"ไอ้แม็ค กูชักจะรำคาญมึงแล้วนะ ปกติมึงไม่งี่เง่าแบบนี้นะถ้ามึงไม่ไปส่ง เดี๋ยวกูไปส่งเอง"และผมก็ยื่นสมุดให้ไอ้น้ำเหนือให้มันเอาสมุดไปส่ง และทำเป็นฟุบโต๊ะ ผมไม่อยากเข้าใกล้ครูธนวรรธน์อีกเลย ณ ตอนนี้
.............................................................................................
วันนั้นทั้งวัน ผมก็ทำตั้งใจเรียนเพื่อลืมเรื่องครูธนวรรธน์ตอบคำถามนู่นนี่ ทำตัวเป็นยุ่งอยู่ทั้งวันทั้งที่จริง ๆไม่ยุ่งขนาดนั้นจนกระทั่งเย็นเลิกเรียน ผมเดินลงไปข้างล่างครูธนวรรธน์เดินเข้ามาหาทันที
"วันนี้กลับบ้านกับครูนะ" ครูธนวรรธน์ยิ้มอย่างจริงใจ
"วันนี้คงไม่ได้ครับ ผมต้องซ้อมมวย"
"อ้าวหรอ วันนี้เธอซ้อมมวยหรอ งั้นไว้วันหลังก็ได้"และครูธนวรรธน์ก็เดินจากไป
"ทำไมมึงไปบอกครูเค้าอย่างนั้นวะ กูจำได้ วันนี้มึงไม่ซ้อมมวย ไอ้แม็คถ้าเป็นกูนะนั่งรถฟรีแอร์เย็น ๆ กลับบ้านกูก็ไปและ"ไอ้น้ำเหนือบอก
"งั้นมึงไปกลับบ้านกับครูเค้าเลย" ผมบอก
"ถ้าเค้าชวนกูนะ กูไปนานแล้ว แต่นี่คนที่บ้านกูมารับหวะ"
"ไอ้เหนือ มึงก็ต้องเค้าใจไอ้แม็คมัน อยู่ที่โรงเรียนเค้าจะแสดงออกว่ารักกันมากไม่ได้พออยู่กันสองต่อสองสิ กูว่าหวานยิ่งกว่าน้ำตาลอีก" ไอ้รุจแซว
"ไอ้รุจ ปากหมานะมึง" ผมหันไปขวับ
"อ้าวเฮ้ย แค่แซวเล่น ทำไมต้องโกรธขนาดนี้วะ" ไอ้รุจฉุนมองผมหาเรื่อง
"เฮ้ย เอาน่า ไอ้รุจ มึงอย่าไปถือสามันเลย วันนี้ทั้งวันมันคงเครียดนะ” ไอ้น้ำเหนือบอก
“ไอ้แม็ค กูบอกตามตรงนะกูก็ชักจะคิดแบบไอ้รุจแล้วเนี่ยถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรกับครูเค้าจริง ๆมึงก็ต้องทำตัวให้เป็นปกติไม่ใช่หลบหน้าหลบตาเค้าไปแบบนี้"
"พวกมึงไม่เป็นกู ไม่เข้าใจหรอก กูเดินไปทางไหนก็มีแต่คนนินทากูว่ากูได้กับครู ขายตัวแลกเงินอย่างนี้ เอาตัวแลกเกรดอย่างนี้นู่นนี่นั่นกูไม่ได้มีความเป็นส่วนตัวเลย เดี๋ยวคนนั้นคนนี้ก็เข้ามาถามทั้งผู้ชายผู้หญิง ตุ๊ด ว่ากูได้ครูธนวรรธน์ไปกี่ยกแล้วอันที่จริงกูก็ช่วยเซฟครูเค้าด้วยนะเค้าจะได้ไม่ต้องเจอแบบกู"และผมก็เดินออกไปจากกลุ่มเลย เดินกลับบ้านให้เร็วที่สุดแม่งแทบจะอยากร้องไห้มันตรงนั้นโดยหารู้ไม่ว่า ครูธนวรรธน์แอบมองผมอยู่
“เฮ้ย ไอ้แม็ค กูขอโทษ” มันจะวิ่งตามผมแต่ผมเดินไปเลย ไม่ย้อนกลับไป
“กูไม่รู้นี่หว่า ว่าเพื่อนนอกห้องแม่งจะถามมันแบบนี้"ไอ้รุจพูดกับไอ้เหนือ
"ก็คงต้องปล่อยมันไปสักพักแหละหวะ มันเอง ก็เจอข้อหาที่แรงอยู่มันคงเครียดแหละพวกเราก็อย่าไปแซวมันและกัน"ไอ้เหนือพูดและปล่อยให้ผมเดินจากไป
.............................................................................................
พอผมนั่งรถไปซักครึ่งทาง เห็น ไอ้พวกเด็กแว้น มีไอ้ตูนนั่งอยู่ด้วยขับรถซิ่งกันอยู่แต่ก็ไม่ได้สนใจชีวิตใคร ชีวิตมันแค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว พอถึงที่หมายผมก็ลงจากรถสองแถวเห็นครูธนวรรธน์ รออยู่ข้างหน้าอพาร์ทเม้นท์
"ไหนว่าซ้อมมวยไงหละ" ครูถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"อ่อ บังเอิญเค้ายกเลิกครับ" ผมตอบไม่สบตา
"ยกเลิกหรือว่าไม่มี ครูไปที่โรงยิม ไม่เห็นมีใครซ้อมเลยพอถามครูที่นั่นเค้าบอกว่าวันนี้ไม่ซ้อม ทำไมต้องโกหกครูมนต์ภัทร"ครูธนวรรธน์ดึงข้อมือผมไป
"ครูอย่ามายุ่งกับผมได้ปะ ผมเป็นนักเรียน ครูเป็นครูเราจะมาตีตัวเสมอกันไม่ได้" ผมดึงมือครูธนวรรธน์ออก
"และทีเมื่อวานหละ มนต์ภัทร ตอนที่เธอนั่งกินโจ๊กกับครูเธอยังทำตัวปกติ ไม่เห็นเป็นแบบวันนี้เลย"
“วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น" ครูจับตัวผมเขย่าใหญ่เลยครับ
"ครู ปล่อยผม ผมเจ็บ" ผมดึงมือครูออกจากตัว และหันหลังน้ำตาที่กลั้นไว้ตั้งแต่เมื่อกี้ไหลออกมาคลอเบ้า
"เรื่องวันนี้ใช่มั้ย ที่มีพวกนักเรียนมันนินทากันใช่มั้ยเธอจะไปฟังพวกนั้นทำไม เธอจะไปแคร์พวกนั้นทำไม ครูไม่เห็นจะแคร์เลย"
"แต่ผมแคร์ ครูไม่เป็นผมไม่รู้หรอก ว่าวันนี้ผมเจอคำถามอะไรบ้าง"ผมไม่สบตาครู หันหลังให้
"อย่างไรนะจิตนี้สับสน
คิดหมกมุ่นเวียนวนร่ำร้อง"
ครูธนวรรธน์พูดกลอนที่ผมแต่งตอนอยู่ในคาบเรียนแต่ผมเดินนำครูไปไม่อยากรับฟัง
"มนต์ภัทร หันมาคุยกับครูให้รู้เรื่อง" ครูมนต์ภัทรเดินตามผมต้อยๆ ผมแอบเห็นยัยแพทยืนอยู่ เอาวะ ใช้มันนั่นแหละ เป็นเครื่องมือ
"ครูอย่าตามผมมาเลย แฟนผมรออยู่นั่นและเดี๋ยวเค้าจะเข้าใจผมผิด"ครูธนวรรธน์มองไปที่ยัยแพท
"อ่อ ถ้างั้นครูเข้าใจและ มนต์ภัทร" ครูธนวรรธน์พูดเสียงเครือๆและเดินหันหลังจากไป ผมหันตามไป เราแรงไปมั้ยวะแต่ก็ไม่ทำอย่างนี้เรื่องมันก็ไม่จบ ตัดไฟแต่ต้นลม ดีที่สุด ว่าแล้วผมก็กลับบ้านอย่างรวดเร็วมองไปอีกทีแม่งหายไปไหนและก็ไม่รู้ สรุปวันนั้นผมก็ต้องกลับบ้านคนเดียว
……………………………………………………………………………………………
พอรถจอดหน้าปากซอย ผมเดินเข้าไป ระหว่างทาง ซื้อน้ำเต้าหู้เห็นยัยแพทยืนอยู่ที่หน้าหอ ผมค่อย ๆ ย่องไป ไม่ให้มันได้สังเกต
"มึงมาทำอะไรหน้าหอกู" ผมจ้อง
"อ่อ กู.....กูมาหาของกิน" มันฝืนยิ้มทั้งที่ตกใจมากมองตามันก็รู้ว่ามันโกหก
"ไม่ใช่มาจับผิดกูนะ" ผมถามมันตรง ๆ
"เฮ้ย เพื่อน กูจะจับผิดมึงทำไมวะ"มันยิ้มกลบเกลื่อน
"เออ มึงไม่ทำก็ดีและ"
"ว่าแต่ มึงเจอของกินยังวะ" ผมรุกต่อ ดูดิมันจะแก้ตัวยังไง
"ยังว่ะ เพื่อน กูจะกลับบ้านและ"
"หรอวะ กูกะว่าจะให้มึงขึ้นไปช่วยดูรายงานบนห้องกูหน่อย"ผมยิ้มขึ้นมาแผนชั่วผมบังเกิด มึงจับผิดกูนักใช่มั้ยเย็นนี้มึงสนุกกับกูก่อนกลับบ้านก่อนและกัน
"รายงานไรวะ ช่วงนี้มีรายงานด้วยหรอวะ"มันถามสงสัยจริง ๆ
"มีดิวะ เป็นโครงการของจังหวัด มึงช่วยกูหาข้อมูลหน่อยดินะแพทนะ พรุ่งนี้ก็วันเสาร์"ในใจคิด โครงการเย็ดมึงงัยแพท
"เออ ก็ได้ แต่แปปเดียวนะ"มันไว้เนื้อเชื่อใจผมเนื่องจากขึ้นห้องผมเป็นประจำ แต่ครั้งนี้คงมันกว่าทุกครั้งเพราะที่ผ่านมามาก็เพื่อมาทำรายงานจริง ๆ ผมแอบยิ้มในใจ เข้าล็อกกูละทีนี้กูจะเย็ดให้มันหยดเลยหมั่นไส้ตั้งแต่อยู่ในห้องเรียนและ เลิกคบ ก็เลิกคบวะงานนี้
พอผมขึ้นห้องไปข้างบน ผมรีบเปิดประตูกลืนน้ำลายเอื้อกวันนี้แม่งตื่นเต้นกว่าทุกวันเนื้อตัวผมร้อนผ่าวเหงื่อแตกซกปกติไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยอย่างเก่งก็ชักว่าวแต่นี่กูจะข่มขืนเลยเย็ดแม่ง ยิ่งมองมันแม่งก็ยิ่งเอ็กสควยผมงี้ตุงอยู่ใต้กางเกงนักเรียนแล้วพอปิดประตูและรีบล๊อกยัยแพทไม่ได้เอะใจเพราะผมล๊อกอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว
"มึงรีบเอามาเลย โครงการของมึง" เอาหละครับ ทีนี้ลายผมก็ออกเลย ไม่ต้องเหนียมกันแล้ว
"โครงการนะหรอแพท เย็นนี้กูมีโครงการเย็ดมึงงัย"ยัยแพทหน้าซีดเลยครับเนื่องจากเตียงมันอยู่โคตรใกล้ผมเลยผลักมันลงเตียงและเอาตัวทับนมมันทันทีเพื่อนคนนี้แม่งเย้ดเอ็กสดีชิบหายนมแม่งเป็นนมนูนผมทั้งจูบทั้งไซ้มันกลิ่นแป้งมันที่มันทาหลังเลิกเรียนแม่งหอมสัตว์
"กูขอมึงเถอะนะ แพท ครั้งเดียวกูจะไม่ลืมพระคุณ ทีกับคนอื่นมึงยังยอมเลย และนี่เพื่อนมึงมึงจะไม่ยอมหรอ"
“เฮ้ย แม็ค มึงจะทำอะไรกูเนี่ย กูเป็นเพื่อนซี้มึงนะ”
“ก็เพราะมึงเป็นเพื่อนไง กูถึงอุ่นใจที่มีมึงเป็นคนแรก”
“คนแรกเลยหรอแม็ค” ยัยแพทถาม
"เออดิวะ " พอเออดิวะเท่านั้นแหละครับผมสอดลิ้นเข้าหามันมันก็สอดลิ้นเข้าหาผมสองมือลูบตามนมที่นูนอยู่ใต้เสื้อนักเรียนหน้าไซ้หน้าอกมันตามอย่างที่เคยดูในหนังเอ็กส์แม่งเย็ดโคตรของโคตรตื่นเต้นนี่มันเป็นคนแรกของผมหรอผมคิดในใจ รับรอง เย็นนี้มึงเตรียมสะกดคำว่ามันรอไว้เลย เมียแพท
.......................................................................
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 14:06
รอแต่งตอนที่ 10
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 12:24
ถ้าเป็นคุณ จะเลือกใคร
1. ครูณวัฒน์ครูคณิตมาดเฮี้ยบ เนี้ยบหล่อครบทุกองศา นักเรียนเกรงใจไม่มีใครกล้า แต่เวลาอยู่ใกล้ รู้สึกอบอุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ
2. ครูธนวรรธน์ครูภาษาไทยแสนหวาน มาดอบอุ่นยิ้มละมุน ใจดี เป็นกันเองกับนักเรียน และทำให้หลงรักเกินห้ามใจ
3. ครูพศุฒม์ครูสุดหล่อโคตรเซกซี่นักกีฬามาดเข้ม จริงจังกับเรื่องต่อยมวยและกีฬาทุกประเภท แต่ก็ทำให้สาวๆ ในโรงเรียนหลงเสน่ได้เช่นกัน
ตอนที่11 ไอ้ตูนหนีตำรวจ
พอตอนเที่ยงผมชักหิว เลยออกไปซื้ออาหารกินท้องของผมก็ฝากไว้กับร้านอาหารพวกนี้แหละผมไปก็สั่งข้าวผัดกระเพรามันเป็นเมนูสิ้นคิด แต่ผมก็ชอบสั่งทาน พอเดินออกจากร้านผมเห็นครูธนวรรธน์เดินเข้ามาพอดี ผมไหว้ครูเค้าตามมารยาทและก็เดินออกไปจากร้านเลยพอเสร็จสรรพ ก็ขึ้นห้องไปอ่านหนังสือ รวดเดียว 3 ชั่วโมง ตั้งแต่บ่ายสองจนถึงห้าโมงเย็นวันนี้อากาศแม่งโคตรร้อน ผมเลยถอดเสื้อผ้าเหลือแต่กางเกงยีนส์ซักพักมีเสียงเคาะประตู ผมคิดในใจ ใครวะ เดินออกไปดู
"ไอ้ตูนมึงมาหากูมีเรื่องอะไร"
"คืนนี้กูนอนบ้านมึงได้ปะ"
"ไม่ได้หวะวันนี้แม่กูกลับมานอนบ้าน" ผมโกหกแม่งไปงั้น จริง ๆ ก็ไม่ได้มาหรอก
"นะ ไอ้แม็คครั้งนี้กูขอร้องมึงนะ" สีหน้ามันดูกังวลมากเลยครับ
"มึงเป็นไรของมึงวะวันนี้ครูณวัฒน์เค้ามาตามหามึงด้วย มึงไปก่อวีรกรรมไว้ใช่มั้ย ไอ้ตูน"
"ใช่ ไอ้แม็คแต่เดี๋ยวกูค่อยเล่า กูไม่มีที่ไปแล้ว"
"และที่มึงแกล้งกูเมื่อก่อน"
"โห่ ไอ้แม็คก็เพื่อนกัน กูไม่รู้จะแกล้งใคร อะ กูขอโทษอะ" ผมทำนิ่งเมื่อก่อนแม่งแกล้งกูไว้เยอะ
"กูไหว้หละ แม็ค"ผมนิ่ง
"กูกราบตีนมึงก็ได้"มันก้มลงจะกราบตีนมึงก็ได้ ไอ้ตูนมันหน้าเสียเลยครับ มันจะก้มลงไปกราบตีนผม
"เฮ้ย ไอ้ตูนมึงต้องบอกกูตามตรงก่อน ว่ามึง ไปทำอะไรมา" ไอ้ตูนเงยหน้า
"กู เอออคือกู...." มันไม่แน่ใจ
"กูหนีตำรวจมา"
"ฮะและมึงไปทำไรมา"
"กูเป็นสายส่งยา"
"ไอ้ตูนมึงออกไปจากห้องกูเลย"และผมก็ปิดประตูดังปังแม่งเดี๋ยวความเดือดร้อนก็มาถึงกูหรอกผมคิดในใจ ผมรอซักพักและเปิดประตูออกดูว่ามันไปรึยัง ปรากฏว่ามันยังนั่งอยู่ปกติถ้ามีใครทำแบบนี้กับมันมันด่าแล้ว แต่นี่แม่งเงียบ ผมมองหามัน สรุปแม่งนั่งคุกเข่าอยู่หน้าประตูมันเอามือปาดน้ำตา
"เฮ้ยตูน"ผมเริ่มเห็นใจ ผมลงไปแตะบ่ามัน
"ถ้ากูออกไปให้ตำรวจจับสู้กูอยู่หน้าห้องมึงดีกว่า
"มึงอยู่กับกูนานมั้ย"
"กูอยู่กับมึงแค่คืนเดียวและพรุ่งนี้เช้ามืด กูจะหนี"
"และมึงจะหนีไปไหน"
"กูคงไปพิษณุโลกหวะกูพอรู้จักคนแถวนั้น"ไอ้ตูนมันเป็นเด็กเชียงรายที่มาใช้ชีวิตที่เชียงใหม่ที่นี่และที่นี่ก็ให้โอกาสให้มันได้เรียนแต่มันเลือกเส้นทางที่ไม่ดีเอง
"มึงเข้ามาก่อนก็ได้ไอ้ตูน กูให้คืนเดียวนะ" มันก้มกราบตีนผม
"เฮ้ย ตูนไม่ต้อง" ผมเดินไป และเอาน้ำให้มันกินและเอาหนังสือไปเก็บ ไอ้ตูนมันมอง
"กูฝากเรียนด้วยนะแม็ค มารู้ มันก็สายไปแล้ว" ผมเห็นสภาพแม่งย่ำแย่เลยครับ
"มึงจะดราม่าเหี้ยไรตอนนี้เนี่ยดูหนังดีกว่า" ผมเปิดทีวีให้มันดู อย่างมันต้องดูหนังเอกส์ ผมเลยเปิดให้มันดู
"หนังไรวะ"
"หนังเอกส์ถามได้"
"มึงนี่กูไม่คิดเลย ว่าเนิร์ด ๆ อย่างมึงจะดูหนังเอกส์"
"และมึงจะดูปะหละ"
"ดูดิ ดู"ผมก็เดินและมานั่งที่เตียง เย็ดแม่ง ผู้หญิงอย่างสุดยอด สะบึมชิบผู้ชายแม่งก็หุ่นโคตรดี
"แม็คกูเพิ่งเห็นหุ่นมึงชัด ๆ วันนี้ หุ่นโคตรดีเลยหวะ"
"เอ้ามึงลืมไปแล้วหรอ กูเป็นนักมวยโรงเรียน"
"เออวะกูลืม" ในหนังแม่งเริ่มดูดนมกันแล้ว ผู้หญิงก็ทำหน้าร่านชิบ บิดไปมา
"มึงว่าเวอร์เปล่าวะทำหน้าซะ"
"ไม่หรอกกูเคยโดนดูดนมแล้ว โคตรเสียว นี่ อย่าบอกนะว่ามึงไม่เคย"
"อย่างกูก็มีแต่เรียนกับต่อยมวยไม่มีเวลาเย็ดใครหรอก" ผมไม่ได้บอกว่าเมื่อวานเย็ดไอ้แพทเพื่อนสาวไป
"มึงไม่หาอะเดะหรือว่ามึงเป็น..."
"เฮ้ยไอ้ตูน" ไอ้ในหนังแม่งร้อง คิมุจิ คิมุจิ
"แม่งคือไรวะแม่งดูดิแม่งทำหน้าเสียวเวอร์ เสียวจริงปะวะ" ปกติผมดูดแต่นมไอ้แพทเมื่อวานมันก็ทำเสียวเหมือนกัน แต่ไม่เคยโดนใครดูดนมให้
"กูก็ไม่รู้วะว่าแม่งแปลว่าไรแต่ถ้ามึงอยากรู้ว่าเสียวมั้ยเวลาดูดนม เดี๋ยวกูทำให้"
"ไอ้ตูนมึงจะบ้าและ"
"เฮ้ยกูทำได้นะ กูตอบแทนมึงได้ทุกอย่างเลย" ผมหันไปดูหนังกลืนน้ำลายเอื้อกอยากมีคนดูดนมให้กูจังเลย แม่งเงี่ยนชิบควยผมก็แข็งตุงกางเกงบ๊อกเซอร์
"เงี่ยนก็ว่าวเลยได้นะไอ้แม็ค กูไม่ถือ" ผมหันไปมองหน้ามัน
"มองไรวะ"ผมดึงมันเข้ามา ความคิดที่มันบอกว่าดูดนมให้มันก็ลอยขึ้นมา
"ดูดนมให้กูทีตูน"เท่านั้นแหละ ไอ้ตูนก้มลงมาที่ยอดอกผมและตวัดลิ้นที่หัวนม ผมต้องหลับตาปี๋แม่งเย็ดเสียวสัตว์สัตว์ ครางซีดเบา ๆในลำคอ แม่งทั้งกัดทั้งเม้มจนควยแม่งแข็งโปคนมก็แข็งเป็นไต
"เย้ดแม่งซีดดดดดด"ผมร้องซีดยาว ๆ แบบเวอร์ ๆ
"เสียวอะดิไอ้แม็ค"
"เสียวดิถามได้ เก่งหวะ มึงอะ" ผมหลับตา มันละออกจากยอดอก ผมแม่งค้างดิ อยู่ดี ๆมันก็ละจากนมผม
"อ้าว ไอ้ตูนหยุดกันดื้อ ๆ ไหนบอกทำให้กูได้ทุกอย่างงัย โม้นี่หว่า"ผมไม่ค่อยพอใจรีบลุกขึ้นยืนที่ปลายเตียง มองนาฬิกา แม่งหกโมงกว่าแล้วผมเดินไปที่ตู้เย็นเอาน้ำกินน้ำแม่งหกตามตัวผม
"ใจร้อนนะมึงเนี่ยถ้ามึงอยากเสียวกว่านี้เดี๋ยวกูจัดให้"ผมชักงงว่ามันจะทำอะไร เท่านั้นแหละมันลุกขึ้นยืนข้างผม และมันก็มาไซ้ซอกคอผม
"นี่มึงจะทำอะไรวะ"
"ก็ทำให้มึงเสียวงัยแม็ค"มันเอามือมาบิดหัวนมผมผมคิดในใจนี่เรากำลังจะเล่นเสียวกับไอ้ตูนแบดบอยโรงเรียนหรอวะควยผมตุงบอกเซอร์น้ำเงี่ยนแม่งซึมออกมา มันดึงผมไปกอด ควยงี้แนบควยมาไอ้แนวนี้ถ้าเป็นผู้หญิงกูจับเย็ดไปนานและ
"แข็งเชียวนะแม็ค"
"มึงก็เหมือนกัน"ผมสำผัสได้ถึงควยที่อยู่ภายในกางเกงยีนส์ มือไม้แม่งไปเองไปกอดเอ็วมันมือมันก็มากอดเอ็วผม ยืนบดขยี้ควยกันอยู่ปลายเตียงลูบไล้หน้าอกมันที่มีเสื้อยืดสีขาว
“มึงก็หุ่นดีนี่หว่าตูน”
“ก็กูเล่นกล้าม”
“แบดบอยอย่างมึงเนี่ยนะเล่นกล้ามด้วย”
“มันก็มีบ้างกูพอมีซิกสแพคแล้ว”ผมไม่สะใจ ล้วงไปในเสื้อยืดไอ้ตูนบิดนมให้มันบ้างเออมันมีซิกแพคจริง ๆด้วย
“โม้เปล่าวะ” ผมกะหลอกให้มันถอดเสื้อได้ผลไอ้ตูนเลิกเสื้อยืดตัวเองออก และโยนกองไว้ที่พื้นเลยครับ
“เย้ดดดดดเจ๋งหวะเพื่อน"ผมเห็นซิกแพคบาง ๆ ของมันที่นี้มือเราก็ทำเสียวให้กันยืนบิดนมกันไปมายิ่งเนิ่นนานยิ่งเสียวความเงี่ยนมันทวีคูณ ตัวก็ใกล้กัน จนในที่สุดผมดึงมันจูบปากผมไอ้ตูนไม่หลบ แต่กลับพยายามที่จะเอาลิ้นเข้ามาในปากผมตอนแรกผมก็ขยักแขยงแต่พอแม่งลูบนมเท่านั้นแหละแทนที่ผมจะรังเกียจกลับเอาลิ้นสอดลิ้นฉ่ำมันอย่างเมามันแม่งไอ้ตูนขาวโอโม่เนื่องจากมันเป็นคนเชียงราย ไม่ต้องรอเหี้ยไรแล้วมันใจร้อนไอ้ตูนถอดกางเกงเองออกหมด เผยให้เห็นควยขาวของมันที่ลำยาวเกินวัย
"โหทำไมยาวจังวะตูน"
"และมึงชอบมั้ยหละ"ผมหันไปมองในหนังแม่งโม้คให้กันแล้ว
"ทำให้กูแบบในหนังหน่อยดิ"ไอ้ตูนบอก
"โห ไอ้ตูนกูไม่เคยอมควยผู้ชาย"
"ก็กูงัยคนแรกของมึง"
"อะ โอเคงั้นกูไปนอนและนะ"แม่งทำท่าจะไป
"โอเคโอเคโอเค"ผมจับมันนั่งบนโต๊ะเขียนหนังสือผมแม่งนั่งถ่างขาซะกว้างกลิ่นอับแม่งโชยมาเต็มเลยครับผมอมเข้าไปแม่งจะอ้วกแตกควยแม่งทั้งขาวทั้งยาว ขนาดแม่งดูสะอาดนะ กูจะไม่ไหวเลยไอ้แพทแม่งอมให้กูได้ไงวะเมื่อวาน
"ขอเหอะวะ กูจะอ้วก"ผมทำหน้าให้มันเห็นใจ
"เค้าอมกันแบบนี้ไอ้แม็ค"มันเดินเข้ามา และผลักผมนอนบนโต๊ะดึงบ๊อกเซ่อร์ผมออกมาควยผมก็แข็งปะทะหน้ามันไอ้ตูนมันเลียตั้งแต่ปากควยจนถึงไข่สองมือมันก็เอื้อมมาบิดหัวนมผมเล่นเอาเสียวทั้งนมเสียวทั้งไข่
"ซีดดด ไอ้ตูนมึงช่ำชองเรื่องพวกนี้จังนะ" ผมพูดไปก้มมองหน้ามันไป
"สุดยอดเลยหวะตูน" ผมบอกไอ้ตูนมันเอาลิ้นแหย่เส้นสลึงผมด้วย
"ไอ้ตูนกูขอเย็ดมึงทีเถอะ" ผมไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไป แต่พูดไปแล้ว เงี่ยนนมากกกตอนนั้นแม่งไม่รู้เป็นไร ขอเย็ดมันแก้ขัดก่อนและกัน
"ได้สิวะ แม็คเดี๋ยวกูไปทำธุระแป๊บ" ไอ้ตูนมันก็ตอบรับง่ายซะงั้นไอ้ตูนมันหายไปในห้องน้ำพอสมควร และเดินออกมา
"กูพร้อมให้มึงเอาและแม็ค"มันบอกกับผมพร้อมยืนที่ปลายเตียงท้าทายผมมันโก่งตูดรอเลยครับเย็ดแม่งแบดบอยอย่างมันผมไม่คิดเลยว่าจะร่านถึงขนาดนี้ผมหยิบถุงยางที่อยู่ใต้หมอนที่ไอ้แพทมันทิ้งไว้ให้มาสวมแม่งสีขาวบางเฉียบเชียวครับ
"พร้อมตลอดนะมึง ไอ้แม็ค"
"ก็ช่วยไม่ได้มึงทำให้กูเงี่ยนเองนี่ และอีกอย่างตอนนี้มึงก็ร่านแล้วด้วยใช่ปะ"ผมใส่ถุงยาง และค่อย ๆ สอด เย็ดแม่ง ตูดไอ้ตูนแม่งฟิตกว่าหีอีแพทอีกผมค่อย ๆสอดเข้าไป ก้นแม่งโคตรขาว หน้ามันบูดเบี้ยวเหยเกสงสัยมันคงเจ็บผมเลยเอามือไปบิดนมมัน เอาหน้าไซ้แผ่นหลังขาว ๆ ของมันกอดมันอย่างแน่นเอามือลูบซิกแพคบาง ๆ มัน
“ไงวะเสียวมั้ยวะ”ผมเย็ดเป็นจังหวะ ไอ้ตูนมันผิวขาวหน้าแดงก่ำเชียวครับแม่งโคตรภูมิใจ ได้เย็ดไอ้แบดบอยโรงเรียนที่ตอนอยู่โรงเรียนแกล้งกูตลอด กูจะเย็ดให้เดินไม่ไหวเลย ผมเย็ดมันเป็นจังหวะซอยมันเบา ๆมือสาวว่าวมันไปด้วยซักพักผมก็ซอยก้นมันถี่ยิบเลยครับ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ไอ้ตูนแม่งร้องดังลั่นจนผมต้องเอามือไปปิดปากมันเดี๋ยวกะหรี่ห้องข้างๆ จะได้ยินหน้าขากับก้นมันกระแทก หน้ามันแดงสะใจผมเลยครับ
"มึงเย็ดกูเบาๆ ก็ได้นะแม็ค กูรู้แล้วว่ามึงเป็นนักมวยโรงเรียน"
"เบา ๆก็เสียชื่อกูหมดสิ ตูน" ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าป ผมจับสะโพกมันซอยยิบเหงื่อแตกซกเลยครับ เนื่องจากอากาศแม่งร้อน แต่ลีลาผมแม่งร้อนกว่า แม่งโคตรแซบเลยไอ้ตูนเอ้ยเย็ดท่าก้นโค้งนี่อย่างมันสสชิบหายไอ้ตูนมันก้มลงฟุบที่นอนเดี๋ยวใครจะได้ยินร้อง อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ
"ไอ้แม็คมึงจะให้กูตายเลยหรอ" ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ
"ผัวเย็ดมันมั้ยไอ้ตูน"
"สุดยอดดเลยไอ้แม็ค"ผมเอาขามันขึ้นเตียงข้างนึงกระแทกรัวเลยครับซักพักผมชักเมื่อยขึ้นไปนอนบนเตียงและจับไอ้ตูนมันขึ้นมาผมก็กึ่งนั่งกึ่งนอนเตียงสปริงแม่งจะหมดอายุดัง เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยดเอี๊ยด เอี๊ยด แข่งกับเสียง ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ไอ้ตูนทั้งหลับตา เอามือปิดปากแต่แล้วแม่งก็ร้องดังลั่นซักพักผมจับมันนอนลงที่เตียง และตัวเองยืนกระแทก
"ซีดดด ไอ้ตูนครั้งนี้กูจะไม่ลืมมึงเลย" ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ ซีดดด อีกนิดนะตูน ซีด อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ แตกแล้ว ตูนนนนนซีดดดอ้าฮ”
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ พอแล้ว ไอ้แม็ค กูรู้แล้วว่ามึงเป็นนักมวย”ไอ้ตูนร้องดังลั่นหน้าตาเหยเกเลยครับ ไอ้ตูนร้องเสียงหลงเลยครับ ผมก็ปล่อยน้ำเงี่ยนอุ่นๆ ใส่ตูดมันและฟุบลงบนตัวมัน
"สุดยอดเลยไอ้ตูน" ผมงี้หอบแดกเลยครับแต่แม่งโคตรภูมิใจเลยเย็ดเด็กเกเรอย่างมันได้เสร็จแล้วก็พักเหนื่อยและก็เดินไปอาบน้ำในห้องน้ำต่างฟอกสบู่ให้กัน
"ตูน มึงคิดยังไงถึงไปขายยา" ผมถามมัน
"ก็กูอยากได้เงินไวๆ เรียนไปกูก็เรียนไม่รู้เรื่อง" ดูแม่งตอบแต่ก็ช่างเหอะมาถึงขั้นนี้และผมก็จัดการตูดมันไปแล้ว เสร็จสรรพก็ออกไปนั่งที่เตียงไอ้ตูนมันมานั่งข้าง ๆ ผม
"กูเช็ดตัวให้"มันพูดจบ ก็ก้มลงมาดูดนมผมต่อ
"อะไรวะ ตูนกูเหนื่อยแล้ว มึงทำแบบนี้เดี๋ยวมึงก็เจ็บตูดอีกหรอก"
"ไรวะนักมวยแบบมึงมีแรงแค่นี้หรอ" พูดอย่างนี้แม่งก็หยามดิผมเลยปล่อยให้มันทำไปซักพัก แม็คน้อยก็ผงาดอีกครั้ง
"กูเสียวแบบนี้ถ้ากูเย็ดมึงอีกรอบ มึงจะว่าไรมั้ยวะ"
"ไม่ว่าวะแม็ค งานนี้กูยอมเป็นของมึงทั้งคืน"เท่านั้นแหละครับผมจับมันนอนหงายราบกับเตียงดูดน้ำที่เกาะตามตัวมันตรงหัวนมแม่งนอนเกร็งเชียวครับคราวนี้ผมเปิดไฟนีออนส่วางจ้าจะได้เห็นผิวขาวโอโม่ของมันให้เต็มตายกแขนมันกางออกราบกับที่นอนเลียใต้วงแขนอย่างไม่รังเกียจ
"มึงนี่เป็นงานเร็วนักนะแม็ค"
"และมึงชอบป่าวหละเดชาพนต์" ผมเรียกชื่อจริงของมัน
"เสียดายวะที่มึงมาญาติดีกับกูช้าไป ไม่งั้นนะกูเย็ดมึงไปสอนการบ้านมึงไปจนได้ทอปเลย”ผมดูดนมมันไปกระเด้าบนตัวมันเบา ๆเตียงสปริงที่หมดอายุผมมันก็ดังเอี้ยดเอี้ยด
"เดี๋ยวกูจะทำให้มึงเย็ดกูสบาย"ไอ้ตูนมันขึ้นมานั่งบนควยผม ค่อยๆเอาควยสอดเข้าไป ผมนอนโคตรสบาย ผมค่อย ๆ เย็ดมันเตียงแม่งดังเป็นจังหวะเอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด
"ไอ้ตูนเอ้ยมึงนี่ เด็ดจริง ๆ เลย เอาใจกูชิบหายเลย" ผมจูบมัน กล้ามท้องซิกแผคแม่งขึ้น
"มึงชอบหุ่นกูมั้ยวะ"
"ชอบดิ"
"ถ้าชอบเดี๋ยวผัวจะจัดให้หนักๆ เลยนะ"คราวนี้ผมจัดถ้าหมาให้มันแม่งพลิกตัวทีก็ดังเอี๊ยดที ผมค่อย ๆสอดควยเข้าไป คราวนี้แหละไอ้ตูนมึงเตรียมมันได้เลย ผมกระแทกก้นแม่งไม่ยั้ง ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ "อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ "อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"ไอ้ตูนแม่งร้องเสียงหลงอีกแล้วครับคราวนี้ผมไม่ปิดปากแม่งแล้วใครได้ยินก็ช่าง
"ซีด เย็ดแม่งเย็ดเด็กหลังห้องนี่แม่งมันจริง ๆ เลยโว้ย" ผมตะโกนออกมาผมเริ่มช่ำชองเย้ดมัน ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ จับมันนอนหงายเอาขาเกาะเอ็วผมไว้"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"
"เย็ดแม่งเอ้ยซีดดตูนนนนนนนน" ผมต้องลากเสียงยาวไม่คิดว่าแบดบอยอย่างมันแม่งร่านยิ่งกว่าตัวเมียอีก เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยดเอี๊ยด เอี๊ยด ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ "ซีดดดอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"แม่งร้องกันระงมเลยครับเหงื่อผมหยดลงบนตัวมันผมเอามือยันที่นอนไว้
"ซีดดดดเย็ดดดดดอ้าฮตูนกูใกล้และ"
"ซีดดดไอ้สัตว์ตูนซีดดดดอ้าฮฮ อ้าฮฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"ผมปล่อยน้ำว่าวใส่ก้นมันเป็นครั้งที่สองที่สองกระแทกไปป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ และรีบดึงควยออกมาสาวว่าวออกมาใส่มันแบบในหนัง avญี่ปุ่นเย็ดแม่งเอ้ย โคตรได้ฟีลไอ้ตูนแม่งยิ่งกว่าตัวเมียอีกและนี่มันขาวซะด้วยผมลืมภาพที่มันเกเรในห้องเรียนไปสนิทเลย ครั้งนี้แม่งมันจริง ๆเสียดายที่มันให้มาเย็ดช้าไปหน่อยแต่ก็อย่างที่บอกตอนนี้มันต้องทำอย่างเดียวคือหนีกับหนี
เสร็จแล้วผมก็ลงไปซื้อข้าวเย็นมาให้มันกินและเอาขึ้นมากินกันและนั่งเล่นซักพัก พอย่อยเสร็จก็ต่อกับมันอีกยกหนึ่งไหน ๆ มันมาถึงที่แล้วเย็ดให้แม่งคุ้มผมสอยซะก้นมันแดงเลยครับพอเสร็จกิจกามก็ขึ้นเตียงนอนกับมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้มันต้องตื่นเช้า
........................................................................................................................
และแล้วก็เช้ามืด
"แม็คกูขอบคุณนะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ครั้งนี้กูจะไม่ลืมบุญคุณถ้ามีโอกาสกูจะกลับมาตอบแทน" ไอ้ตูนพูดในขณะที่ผมยังนอนหลับและมันก็ออกไปอย่างเงียบ ๆซึ่งตอนนั้นคือตีสามครึ่ง พอเช้าวันอาทิตย์ผมตื่นมา ไอ้ตูนก็ไปแล้วเรื่องเมื่อคืนแม่งอย่างกับฝัน ฟันไอ้ตูนไปสามยก กับไอ้ตูนที่ผมคงไม่มีวันลืมเสร็จแล้วก็ลงไปซื้อโจ๊กเจ้าประจำ
"เฮ้ย น้องเห็นไอ้ตูนเปล่าวะ" ผมซะดุ้งเฮือก
"พี่คนหนึ่งในแก้งค์แว้นพี่เวียร์ถามผม"
"ไม่เห็นครับ"
"ไม่เห็นนะดีแล้ว ตำรวจเค้าตามหามันอยู่ถ้ามึงเห็นมึงอย่าช่วยมันเชียวนะเดี๋ยวมึงจะโดนร่างแหไปด้วยมึงยิ่งไม่ทันมันอยู่ด้วย ไอ้นี่มันรอบจัดเกิดมึงให้มันอยู่ และมันยัดยาให้มึงมึงซวยเลยนะกูยิ่งเห็นมึงเป็นเด็กเรียน ยิ่งซื่อ ๆ อยู่ด้วย"พอผมได้ยินใจหายวาบเลยครับลืมนึกข้อนี้ไป
"ครับผมไม่ให้มันอยู่หรอกว่าแต่ พี่ชื่ออะไรครับ"
"กูชื่อเอ""ไมวะ ถามชื่อกูทำไมวะ"
"อ่อ เปล่าครับผมเห็นพี่มาตั้งนาน แต่ไม่รู้จักชื่อพี่อะครับ ไม่มีอะไรครับ"แม่งกูอุตส่าห์พูดกับมึงเพราะ ๆ พูดกับกู อย่างกับหมาเลยไอ้สัตว์ ผมได้แต่คิดในใจพอซื้อโจ๊กเสร็จก็ขึ้นไปดูว่าไอ้ตูนมันยัดยาไว้รึเปล่าสรุป ไม่มีครับแม่งโคตรใจหายเลย พี่เอพูดซะ ได้แต่คิด ไปดีเถอะมึง ไอ้ตูน
........................................................................................................................
พอกลางวันผมลงไปหาอะไรกิน แม่งกลุ่มตำรวจคุยกันให้วุ่น คุยกันประมาณว่า จะจับไอ้ตูนให้ได้และกูนี่จะโดนหางเลขไปด้วยมั้ยวะช่วยเสร็จ ผมก็ระแวง
"แม่งไม่น่าเลยหวะยังเด็กอยู่เลยไม่น่าขายยาเลย นี่ก็จะ ม 6 แล้ว" ตำรวจนายหนึ่งพูด
"มึงก็รู้ ๆกันอยู่ว่าภาคเหนือบ้านเฮานี่ มันดงยาเสพติด"ตำรวจอีกนายหนึ่งแซวอย่างขำ ๆแต่หารู้ไม่ ผมยืนฟังอยู่ไม่ขำด้วย
"ถ้าเข้าไปในห้องขังขาว ๆ อย่างมัน มีหวัง ตูดบานแน่"ผมนั่งข้างหลังสะดุ้งเฮือกเลยครับเวลาคนทำผิดแม้เพียงเล็กน้อยนี่ตื่นเต้นชิบหายผมแดกข้าวไม่เป็นอันแดกแม่งตื่นเต้นสัตว์และก็เดินไปจ่ายตังค์ป้า
"อ้าว เฮ้ยน้องคนนี้นี่" พี่ตำรวจคนหนึ่งหันมาทางผม
เฮ้ยหรือว่า...ผมคิดในใจ พี่เค้าจะรู้
"น้องคนนี้ที่อยู่ห้องเดียวกับไอ้ตูนใช่เปล่า"
"ใช่ครับผมพี่ตำรวจ" ผมพูดเรียบร้อยที่สุดในโลก ผมหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยม
"มึงเรียกน้องเค้าซะน้องเค้าสะดุ้งเลย" พี่อีกคนหนึ่งบอก
"ถ้าไอ้ตูนมันมาแจ้งเบาะแสด้วยนะ อย่าคิดช่วยมันนะ คุกนะ น้อง นี่นามบัตร"
"ครับพี่" ผมเอามือรับนามบัตรพี่เค้า ทำให้ธรรมชาติมากที่สุดแต่มืองี้เย็นเฉียบและก็รีบเดินออกไปอย่างไว
"มึงไปขู่เด็กมัน มันเด็กเรียนนะ ไอ้เด็กคนนี้ มันกลัวมันจนไข่ฝ่อแล้วนั่นนะ"
"กูว่าแม่งมีพิรุธหวะทำแปลก ๆ"
"มึงก็ คิดมากก็มันเป็นเด็กเรียน และอีกอย่าง กูได้ข่าวมา ไอ้ตูนเนี่ย แกล้งไอ้นี่เป็นประจำ มันจะรู้ได้ไงว่าไอ้ตูนมันอยู่ไหน"
"มึงก็ เออช่างแม่งเหอะ เดี๋ยวกูให้สายกูช่วยสืบให้อีกก็ได้”ผมเดินขึ้นห้องไป แม่งเอาไงดีวะไอ้ตูนเอ้ย จะพากูซวยไปด้วยมั้ยเนี่ยสรุปวันนั้นทั้งวันผมต้องอ่านหนังสืออย่างเยอะเลยครับ จะได้ลืม ๆไปเสร็จแล้วก็วิดพื้นออกกำลังกายให้แม่งหนัก ๆ จะได้เพลียและหลับไป ไอ้ตูนมึงนี่ทำกูเดือดร้อนกู ไม่น่าเลย ผมได้แต่บอกกับตัวเองแบบนั้น
ตอนที่12 พี่หมูนักศึกษาฝึกสอน
วันนี้เป็นวันจันทร์ผมไปโรงเรียนอย่างหวาดผวาไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นไอ้ตูนมันจะหนีไปไหนก็ช่างแม่งขอเพียงแต่ไม่นำความเดือดร้อนมาให้ผม เป็นพอวันนี้ผมก็เคารพธงชาติปกติ ผ อบอกว่า วันนี้จะมีนักศึกษาฝึกสอนมาแนะนำตัวผมหรอไม่ได้ฟังชื่อหรอกเพราะมันใจจดใจจ่อแต่เรื่องไอ้ตูนและแล้วก็ถึงคาบเค้าเค้าเดินเข้ามาสอน ยัยแพทผม กระซิบกับเพื่อนซี้ยัยแพรว
"แกหล่อน่ารักจังเลยแก" ยัยแพทบอก
"คนนี้ ฉันจองเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย ชื่อพี่หมู"ส่วนผม ยืนเหม่อลอย ก้มหน้า
"น้องครับนั่งที่ได้แล้วครับ"
"อ่อครับครับอาจารย์" ผมให้เกียรติพี่เค้าถึงแม้จะเป็นนักศึกษาฝึกสอนผมก็เรียกเค้าว่าอาจารย์ ผิดกับคนอื่นเรียกเค้าว่าพี่สรุปอาจารย์เค้าสอนฟิสิกส์ครับ ผมก็ตั้งใจเรียนกะจะให้มันลืมๆเรื่องไอ้ตูน พอเสร็จแล้วอาจารย์ก็ออกนอกห้อง ส่วนผมมีหน้าที่เก็บสมุดไปส่งทุกคนคุยไม่ให้เกียรติอาจารย์ฝึกสอนเลยครับ
พอไปถึงโต๊ะ
"อาจารย์ครับผมอยากได้ตารางธาตุนะครับ ผมไม่ค่อยเก่งฟิสิกส์ ผมจะเอาไว้ท่อง"
"น้องไม่ต้องเรียกพี่ว่าอาจารย์ก็ได้ พี่ยังไม่ได้เป็นครู"
"ไม่ได้หรอกครับต่อไป พี่ก็เป็นครู เอ้ย อาจารย์" และผมก็ขำเผลอหลุดคำว่าพี่ออกไป อาจารย์หยิบเอาตารางธาตุขึ้นมาผมไหว้ขอบคุณแกและก็เดินไปเข้าห้องเรียนปกติวันนั้นทั้งวันผมก็ตั้งใจเรียนจนถึงเย็นพอเย็นเสร็จก็กลับบ้านล่ำลาไอ้รุจกับไอ้เหนือพอเดินไปเดินมาคิดได้ว่าไอ้น้ำเหนือมันจะมาขอค้างด้วยสงสัยแม่งลืมแต่ก็ช่างเหอะ กลับเลยและกัน
........................................................................................................................
คืนนี้แม่ไม่อยู่เลยเอาซีดีโป๊ไอ้ตูนมาดูดีกว่า เย็ดแม่งหนังเด็ดชิบหายเลย ข้าวปลายังไม่แดก ซักพักฝนก็ตกลงมาปรอย ๆชิบหายและกูลืมตารางธาตุอยู่ที่โรงเรียนเลยกลับไปเอาใกล้สอบและด้วยตอนนั้นมันก็ประมาณ 5 โมงเย็น พอไปถึงก็เจออาจารย์ครับ
"อ้าว มนต์ภัทรมาที่โรงเรียนอีกทำไมละ" อาจารย์หมูเรียกผม ผมไม่รู้ชื่อจริงแกพี่แกบอกชื่อนี้ก็ตามนี้
"อ่อลืมตารางธาตุอะครับ"
"โหท่าทางน้องนี่ขยันน่าดูเดี๋ยวพี่มีอีกอันที่ห้อง จะเอาเปล่าเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เอามาให้"
"หรอครับดีจังเอ๊ะและคืนนี้ผมจะท่องอะไรละครับ"
"นั่นสิ เออว่าแต่ทำไมกังวลจังละ "
"กลัวตกนะครับหาเพื่อนติวให้ก็ยาก"
"ไม่หรอกครับถ้าขยันก็ได้นะ ของพวกนี้ ไหน เดี๋ยวพี่ดูในกระเป๋าสิว่ามีหลงอยู่มั้ย"อาจารย์หมู เปิดกระเป๋าตัวเอง ผมก็ยืนลอลุ้นว่าขอให้มี
"อ้าวมีพอดีเลยครับ อะ พี่ให้อีกอันหนึ่งเลย ไว้ดูที่บ้าน"
"จะดีหรอครับ"
"ดีสิ"
"ขอบคุณครับอาจารย์"
"นี่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเรียกอาจารย์"
“แต่ว่า…………..” ผมกังวล
“ไม่มีแต่ไม่งั้นไม่ให้ตารางธาตุ”
"ครับก็ได้ครับ พี่ เอ่อ พี่....พี่..." ผมไม่สะดวกใจที่จะพูด
"พี่หมูพี่ชื่อพี่หมู"แหม ไม่ต้องย้ำหรอกครับ ผมรู้แล้วว่าชื่อหมู
"ครับพี่หมูแต่ผมเรียกพี่แค่อยู่นอกโรงเรียนนะครับ ในโรงเรียนผมเรียกอาจารย์"
"ได้เลยครับน้องมนต์ภัทร รีบไปที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนกันดีกว่าเดี๋ยวฝนจะตกหนัก"พีหมูทำท่ามั่นใจ ผมเดินไปไร้บทสนทนาผมคงไม่ถามนู่นนี่นั่นเดี๋ยวจะกลายเป็นยุ่งเรื่องส่วนตัวอาจารย์เค้าผมนั่งรอจนกระทั่งรถสองแถวมาผมยืนขึ้นโบกรถ พี่หมูก็ลุกขึ้นด้วย ผมหันไป
"อ้าวกลับทางนี้เหมือนกันหรอ มนต์ภัทร" พี่หมูพูด
"ครับ อาจารย์เอ้ย พี่หมู"
"อืมพี่ก็กลับทางนี้นะ"และพี่หมูกับผมก็ขึ้นรถไปในรถเราไม่ได้คุยอะไรกันเพราะคนยังเยอะ พอลงก็ดันลงพร้อมกัน
"อ้าวพี่หมูอยู่แถวนี้หรอครับ"
"ครับเช่าอพาร์ทเม้นท์แถวนี้เนี่ยแหละครับ"ทันทีที่รถถึงบ้านผม พี่หมูก็ลงปรากฏว่าเป็นที่เดียวกับครูธนวรรธน์
"อ่อที่เดียวกับครูธนวรรธน์" ผมพึมพำ
"อะไรนะครับ"พี่หมูถาม
"อ่อครูธนวรรธน์ก็อยู่ที่นี่แหละครับ" ฝนเริ่มตกลงมาหนาเม็ด
"พี่ไม่รู้ผมจะจำได้เปล่าเนี่ย ตารางธาตุ"
"ไม่ยากหรอกครับมา ขึ้นมาติวกับพี่ข้างบนมา"
"อุ้ยจะดีหรอครับ พี่เป็นอาจารย์นะ" ผมคิดว่าไม่สมควรที่จะขึ้นห้องอาจารย์
"คิดมากนะเด็กชอบเรียน พี่อยากสอนนะ พวกนั้นมันชอบคุยกันในห้อง มันไม่ตั้งใจก็ไม่อยากสอน"
"งั้นก็ได้ครับ” พอจะขึ้น ก็นึกขึ้นได้ว่าหุงข้าวเอาไว้ ชิบหายและ
“เฮ้ย พี่หมูผมหุงข้าวเอาไว้อะครับ ลืมเอาปลั๊กออก ไว้วันหลังนะครับค่อยติว" เฮ้ยกูหุงข้าวไว้ ไม่ได้เอาปลั๊กออก ชิบหายและผมวิ่งแจ้นเดินไปที่หอและนี่กูพูดคำว่าเฮ้ย กับพี่หมูเนี่ยนะ เค้าจะโกรธกูมั้ยวะ
"น้องเดี๋ยวก่อนน้อง ตารางธาตุ" พี่หมูถือตารางธาตุเดินตามมา แต่ผมรีบครับเลยไม่ได้ฟังผมรีบเดินไปที่แฟลตตึกแถวผ่านห้องกะหรี่สองคนนั้นตามเดิมที่ชื่อพี่เปิ้ลกับพี่พริ้ง
“สุดหล่อกินน้ำหวานก่อน” พี่กะหรี่ห้องข้าง ๆยื่นน้ำหวานมาให้ผมพลางคิดในใจ เสร็จกูแน่
“ขอบคุณครับวันหลังและกันพี่”ผมรีบเปิดประตูเข้าไปรีบชักปลั๊ก โล่งใจ กูเอ้ากูลืมตารางธาตุไว้ที่พี่หมู พรุ่งนี้กูต้องไปเอาที่โรงเรียนอยู่ดี
“ไหนมึงบอกไม่พ้นวันจันทร์นี้งัยอีเปิ้ล อีโม้” พริ้งเพื่อนสาวบอก
“มึงอย่ามาซ้ำกูได้ปะวะใครจะไปรู้ละว่ามันรีบ ไม่ยอมแดกน้ำหวานกู”
“สงสัยมันคงรู้ว่ามึงแอบใส่ยาปลุกเซกส์ไว้”
“เออ เสียงดังเข้าไป” พี่เปิ้ลปิดประตูอย่างอารมณ์เสียซักพักมีเสียงประตูเคาะก๊อก ๆ ๆผมเลยเปิดประตูออกไป ชิบหายอีกแล้วใครมาวะผมรีบปิดหนังเอ็กส์ที่เปิดค้างไว้สงสัยอีพี่เปิ้ลอยากให้กูเย็ดนักเดี๋ยวกูก็จัดซะหรอก ให้แม่งเดินไม่ไหวเลย ผมเลยเปิดประตู
“พี่อยากโดนผมเย็ดนักก็เข้ามา” ผมบอก แต่ผลปรากฏคือพี่หมูมายืนอยู่ตรงหน้าห้องผมงี้โคตรอายเลย
"น้องมนต์ภัทรลืมนี่นะครับพี่เรียกเท่าไหร่ ไม่เห็นฟังเลย"
“เมื่อกี้น้องว่าอะไรนะ” พี่หมูชักติดใจคำพูดผมเมื่อกี้
“ไม่มีอะไรนี่ครับ” ผมบ่ายเบี่ยง ฝนข้างนอกตกหนัก
"โทษที่นะครับอาจารย์ อ่อ ครับ ขอบคุณครับ" ผมลืมไปว่าต้องเรียกพี่หมู
"อาจารย์เข้ามาข้างในก่อนก็ได้ครับฝนข้างนอกกำลังตกหนัก"ผมเปิดประตูให้อาจารย์เข้ามานั่งทันที่ที่พีหมูนั่งโซฟา แม่งดังเอี๊ยดผมหละกลัวจะพัง
"มันเก่าแล้วอะครับพี่หมู" ผมพูดในขณะที่เดินไปน้ำเย็น ๆให้พี่หมูดื่ม
"พี่ดูทีวีมั้ยครับพี่กดได้เลย รีโมทอยู่ตรงนั้นนะครับ"
"ครับผม"พี่หมูตอบ ผมรินน้ำ
"น้องมนต์ภัทรกำลังดูสารคดีอยู่หรอครับ"
"สารคดีอะไรครับ"
"ก็การสืบพันธ์นะครับ"
"เฮ้ย"ผมหันมา พี่หมูเปิดเจอหนังเอ็กส์ที่ค้างไว้เมื่อกี้
"พี่หมูอาจารย์ อาจารย์อย่าบอกใครนะ ผมตายแน่เลย" ผมโคตรอายถ้าเป็นพวกเพื่อนผมพอว่าแต่นี่เป็นอาจารย์ด้วยถึงจะเป็นอาจารย์ฝึกสอนก็เหอะหมดลุคเด็กเรียนอย่างผมหมดวันนี้เป็นวันเหี้ยไรวะเนี่ย พรุ่งนี้กูจะซวยมั้ยเนี่ย
"เป็นอะไรไม่เห็นต้องอายขนาดนั้นเลย ลูกผู้ชาย มันก็มีบ้างเป็นธรรมดา พี่ยังดูเลย"
"เพื่อนให้นะครับแม็คไม่ได้ซื้อเองนะ พี่หมูกินน้ำเหอะ" ผมรีบยื่นให้พี่หมู
"ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยพี่ว่าเยี่ยมหวะ หนังเพื่อนน้อง ไม่ต้องอาย ไม่ต้องปิดนะพี่ขอดูหน่อย"พี่หมูคงพูดปลอบใจผม
"ปิดก็ได้ครับ"ผมคว้ารีโมทปิดทีวีไปเลย และผมก็เอาตารางธาตุขึ้นมาท่องกูจะท่องรู้เรื่องมั้ยเนี่ย
"พี่หมูสอนตารางธาตุให้ผมดีกว่าครับ"ผมรีบพูด พี่หมูนั่งขำ
"แน่ใจหรอ มนต์ภัทรว่าตอนนี้อยากเรียน" พี่หมูพูดไปขำไป
"ครับแน่ใจครับ"
"แต่พี่อยากดูหนังโป้อะเปิดหน่อยดิ พี่หาเรื่องนี้มานาน" ผมอึ้งกับคำพูดพี่หมู เลยได้แก่ก้มหน้า
“จะดีหรอครับ” ผมชั่งใจ
“ดีสิถ้าไม่เปิดนะ พี่จะไปบอกครูณวัฒน์ว่ามนต์ภัทรมีหนังเอ็กส์ ว่าไง ทีนี้จะเปิดมั้ย”
"เอางั้นเลยหรอครับ"
"อืม ใช่"ผมคว้ารีโมทเปิดขึ้นมา แต่ผมทำเป็นท่องตารางธาตุ “พี่หมูดูไปเลยนะครับ ผมขอท่องตารางธาตุก่อนนะครับ” แม่งไตเติ้ลก็ขึ้นมาโคตรเสียว ผมชำเลืองมองโคตรอยากดูเลยครับผมนั่งตารางธาตุไปควยแข็งไปผมนั่งอยู่นานจนถึงตอนที่พระเอกถอดเสื้อนางเอกดูดนมผมสังเกตว่ากางเกงแสล้คพี่หมูแม่งตุงเชียวครับสงสัยคงเงี่ยนเหมือนกัน
"อยากดูก็เงยหน้าขึ้นมาก็ได้มนต์ภัทรไม่ต้องอาย เป้าตุงจนปริแล้วเนี่ย"ดูพูดเข้า แม่งนึกถึงตอนที่เย็ดกับไอ้ตูนเลยหวะกูก็เงี่ยนหวะ ตาท่องตารางธาตุ แต่แม่งโคตรเงี่ยนเลยอยากว่าวไม่ไหวแล้วเนี่ยความคิดเหี้ยแม่งก็บังเกิด ถ้ากูจะเย็ดพี่หมูนี่ได้มั้ยวะมองไปมองมาก็น่ารักดีเหมือนกัน เฮ้ย ไอ้แม็ค คิดเหี้ยอะไร เค้าเป็นอาจารย์ผมเตือนตัวเอง
“ฟ้องครูดีกว่ามั้ง” พี่หมูพูดในที่สุด ผมก็เงยหน้าขึ้นมาดู
"ก็แค่นั้นแหละมนต์ภัทรเงี่ยนก็ว่าวได้นะ พี่ไม่ถือ" ใครจะไปกล้าทั้งที่อยากทำแม่งแทงกันอย่างมันแล้วครับผมนั่งมองเป้ากางเกงแสล้คพี่หมูเย็ดดดอย่างตุงของผมก็ตุงกางเกงนักเรียนสีกากีเหมือนกันผมแม่งตั้งใจดูยิ่งกว่าอ่านตารางธาตุอีก
"มองอะไรมนต์ภัทร มองเป้าพี่ทำไม" เฮ้ย เราทำให้สังเกตขนาดนั้นเลยหรอ
"เปล่าครับ"
"เปล่าอะไรก็เห็นอยู่ว่ามองเป้าพี่ ทำไม อยากเห็นหรอ"พี่หมูรู้ทันผมทุกอย่างเลยคราวนี้ทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ ยิ่งเงียบก็ยิ่งเงี่ยนพี่หมูนั่งดูใหญ่เลยตาไม่กระพริบ ผมจินตนาการว่าถ้าพี่หมูเป็นเพื่อนป่านนี้คงได้มันไปถึงไหนต่อไหนแล้วนี่ถ้าไอ้ตูนอยู่ด้วยนะ มึงเอ้ยในหนังมันก็รวดเร็วทันใจ ไม่ทันไรเย็ดกัน ตัวเมียแม่งร้องลั่นเลย
"มองเป้าพี่อีกแล้วนะแม็ค"สายตาโคตรสื่อเลยถ้ากูขอเย็ดพี่หมูนี่ จะได้มั้ยวะ เอาวะ
"พี่หมูครับ..."ขอเย็ดตูดทีหนึ่งดินี่คือความคิดในใจที่ผมคิดแต่ไม่พูดออกไป แม่งตัวขาวน่ารักน่าเย็ดชิบหวะผมไม่รู้ว่าคิดกับนักศึกษาฝึกสอนที่อยู่ข้างหน้านี้ได้ไง
"อะไรครับ"
"อ่อเปล่าครับ" ผมกลืนน้ำลายเอื้อก
"อยากว่าวก็ว่าวเลยพี่ไม่ถือ" พี่หมูย้ำอีกครั้ง แต่ที่ผมคิดคืออยากเย็ดพี่หมูต่างหาก เอาวะไอ้แม็ค ลองเสี่ยงดูแค่อาจารย์ฝึกสอนจะอะไรกันวะ ผมค่อย ๆ เขยิบใกล้พี่หมูพี่หมูไม่เขยิบหนี ผมโคตรตื่นเต้นเลยยิ่งใกล้ก็ได้กลิ่นน้ำหอมจาง ๆหลังเลิกงานเย็ดแม่ง หอมชิบหายเลย หอมเบา ๆ เนี้ยบ ๆ ขนาดตอนเย็นแล้วนะ ผมค่อย ๆเอามือโอบเอ็ว ตอนนี้แม่งตื่นเต้นสุด ๆในหนังแม่งก็จูบกันดูดดื่มพี่หมูนิ่งครับเอาและ ทีนี้ลองอีก เอาหน้าไปใกล้ ๆคอ พี่หมูก็นิ่งอีก ค่อยๆ เลื่อนแม่งใกล้หน้าเลยครับอีกนิดเดียวก็ชนแก้มแล้ว พี่หมูหันมาผมสบตาพี่หมู กูจะจูบเลยดีมั้ยวะผมเลยสบตากับพี่หมูให้แน่ใจก่อน และค่อย ๆหอมแก้ม แต่พี่หมู ผลักผมให้พิงไปกับโซฟาคราวนี้เย็ดแม่งทีนี้ก็ไม่ต้องหยั่งเชิงและ พี่หมูก้มลงดูดหัวนมผมนอกเสื้อนักเรียน
"ผมขอพี่หมูซักครั้งนะครับพี่หมู" พี่หมูเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อผมงี้ตัวร้อนผ่าวนี่เรากำลังมีอะไรกับอาจารย์หรอวะพี่หมูปลดกระดุมผมออกทีละเม็ดและเอาลิ้นฉกโคตรตื่นเต้นเลย
"ได้สิครับมนต์ภัทร" เป็นคำตอบที่ผมอยากฟังมาก เลยจัดการอย่างไม่อายผมทำให้พี่หมูบ้างเลยเอามือเขี่ยหัวนมพี่หมูนอกเสื้อ สองมือค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาสีขาวอย่างอัตโนมัตจมูกก็ไซ้ไปด้วยเย้ดแม่งกลิ่นโคโลนแอกส์ผสมกลิ่นเหงื่อ โคตรหอมเร้าใจ
ผมแหวกเสื้อออกมาเยดดดดดด หัวนมเป็นสีน้ำตาลอ่อนเกือบจะชมพูก็พี่หมูเป็นคนขาวพี่หมูเสียวจนหน้าอกพี่หมูแอ่นคืนนี้กูได้เย็ดพี่หมูแน่ไอ้แม็ค คืนนี้สงสัยกูจะมันอีกแล้ว ผมใจร้อนปลดกระดุมพี่หมูออกจนหมดถอดเสื้อเชิตสีขาวทิ้งไปบนโซฟาดูดดุนลิ้นฉ่ำแดงของพี่หมูมือเขี่ยหัวนมไปด้วย รับรอง ว่าพี่หมูต้องติดใจลิ้นผมแน่ผมเลียตรงไหนพี่หมูก็สะดุ้งตรงนั้น คืนนี้ ผมก็เย็ดทั้งคืนนะพี่หมูผมต้องเลียตัวพี่หมูอย่างจัดเต็ม แน่นอนผมจับแขนพี่หมูกางออกและเอาหน้าเข้าไปซุกใต้รักแร้และเลียที่รักแร้ เย็ดแม่ง ขนรักแร้บาง ๆโคตรเร้าอารมณ์ผมน้ำหงี่ผมซึมแล้วครับควยผมงี้แข็งปักน้ำเดินแล้วครับเอามือลูบไปที่กางเกงแสล้กเย้ดดดดดดดดดตุงเชียวครับมันเต็มไม้เต็มมือกูจริง ๆ
ผมใจร้อนรูดซิบกางเกงสแล้กควยงี้อย่างแข็งเลยครับน้ำหงี่พี่หมูซึมบอกเซอร์เป็นดวงดวงเลยครับสงสัยคงเงี่ยนจัดเอาหน้าไซ้ลงมาทั้งตัวแม่งเย็ดหอมชิบหายคืนนี้เมียหมูมันก้นแน่แต่จะขอเย็ดต้องมีเทคนิคอย่าใจร้อนตอนนี้ต้องทำให้พี่หมูเสียวไปถึงก้นก่อนผมเลยเอามือล้วงไปในบ๊อกเซอร์ใช้นิ้วกลางถูๆที่รูตูด
ผมดึงบ๊อกเซอร์ออกควยแม่งแดงชิบหัวสวยด้วยผมตวัดลิ้นและอมเข้าที่หัวควยพี่หมูพี่หมูหลับตาปี๋เลยครับนั่งบิดที่โซฟาทำเหี้ยไรไม่ถูกเลยได้แต่ถ่างขาให้ผมโม้คเต็มที่น้ำพี่หมูก็ไหลเยิ้มแล้วเยิ้มอีกมือผมก็เขี่ยนมไปด้วย สุด ๆเลยครับพี่หมูของผม ผมไถขึ้นไปทั้งลากและตวัดลิ้นอย่างสุดฝีมือเลยครับเพื่อได้เย็ดพี่หมูครั้งนี้
"พี่หมูทำให้แม็คบ้างสิครับ"พี่หมูก้มลงดูดหัวนมผมผมครางซีดซาดซีดซาด ถ้ากูขอเย็ดนี่คงไม่ให้แน่ผมเลยหอมผมพี่หมูแทน
"เสียวจังครับที่รัก"
"พีหมูอยากเสียวกว่านี้มั้ยครับ"พี่หมูเงียบแต่ผมจับพี่หมูนอนหงายบนโซฟาผมเอาหน้าซุกตัวพี่หมู หงายรักแร้กางออกแล้วเอาลิ้นเลียวงแขนเย็ดแม่งกลิ่นโคโลญบาง ๆ ของเมียหมูทำให้ผมเสียวแทบขาดใจผมปรนเปรอให้พี่หมูจนพี่หมูนอนเกร็งบิดไปบิดมาอยู่บนที่นอนหลับตาปี๋ดิ้นพร่านไปตามแรงลิ้นผมและแล้วฝนก็ตกกระหน่ำมาเลยครับเย็ดแม่งโคตรได้บรรยากาศเลย
"ขอเลียไข่พี่หมูนะครับ"ผมเลียไข่พี่หมู ลากลงไปจนถึงเส้นสองสลึง ลากขึ้นลากล
"ได้ครับแม็ค"คำตอบนี้แหละครับผมรอมานานนนาทีนี้ผมบอกไว้ก่อนผมจับพี่หมูนอนคว่ำเอาเจลหล่อลื่นมาทาที่รูก้นพี่หมูนอนทับบนร่างบางพี่หมูมือเอื้อมไปบิดหัวนมไปด้วยพี่หมูบิดตัวเกร็ง อย่างนี้ มีลุ้นว่าจะได้เย็ดผมเอาลำตัวกำยำนาบไปที่ร่างบางๆของพี่หมู อากาศแม่งก็เย็น ๆ ชื้น ๆ
"ซีดดอ้าฮแม็คหุ่นแน่นจังครับ” พี่หมูครางเสียงสั่นเลยครับ
"ก็ผมเป็นนักมวยนี่ครับและพี่หมูชอบมั้ยหละ แน่น ๆ แข็งๆแบบเนี้ย"ผมจับหน้าพี่หมูมาหอมให้หนำใจเย็ดแม่งแก้มหอมยิ่งกว่าตัวเมียผมดูดลิ้นหวานของเมียหมูเนิ่นนานอยากเย็ดชิบแล้วดูดนมไปด้วยและเอาควยถูไถที่ปากถ้ำพี่หมูไม่เสียวก็ไม่รู้ว่างัยแล้วครับ
"เสียวมั้ยครับที่รัก" ผมบอกกับพี่หมูนักศึกษาฝึกสอน
"สุดยอดเลยแม็ค" ผมจับพี่หมูพลิกตัวนอนคว่ำ และใช้ลำตัวแน่นๆกดไปกับโซฟาโซฟาแม่งก็ดัง เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยดเอี๊ยดเด้าพี่หมูข้างนอกไปก่อน จับแขนพี่หมูกางออกและเอามือเอื้อมไปบิดหัวนมเย็ดแม่ง ท่าเซกซี่ชิบหาย อากาศก็สบายพี่หมูโคตรน่าเย็ดพี่หมูได้แต่แอ่นตูด ผมงี้อยากเย็ดใจแทบขาด
"อ้า ซีดดแม็คเล่นอะไรนะ พี่เสียว อะ" พี่หมูพูดไปแอ่นตูดไปคราวนี้แหละครับ ถ้าพี่หมูดิ้นกูก็เย็ดง่ายและ คราวนี้สงสัยพี่เค้าคงเก็บกด ร่านชิบหายเลยครับจนผมมั่นใจว่ามึงได้ตูดบานแน่
"วันนี้ขอผมเย็ดครูนะครับ"ผมถามพี่หมูเป็นครั้งแรก เย็ดแม่งตูดแดงชิบหาย เอาเจลหล่อลื่นเทลงไปครึ่งขวด
"จะดีหรอครับพี่ไม่เคยนะ" พี่หมูทำฟอร์มทั้งที่อยากโดน
"ดีสิครับนะครับ พี่หมู ให้แม็คเอานะครับ" พี่หมูไม่ตอบไม่ตอบก็คืออยากโดน ผมจึงเอาควยค่อย ๆ ทิ่มเข้าไปในรู มือบิดหัวนมพี่หมูเจอครั้งแรกด้วยรูแม่งอย่างฟิตอะทีงี้มาทำพูดอยากทำให้เงี่ยนเองทำไมวะ
"ซีดดดแม็ค เบาๆ กับพี่สิ พี่เจ็บ"
"สุดหล่ออดทนนิดนะครับเดี๋ยวได้มันสส" ผมเอาหน้าไซ้แผ่นหลังให้เสียวพี่หมูสะดุ้ง จากนั้นผมค่อย ๆแทงเข้าไปอีกผมใช้เวลาค่อนข้างนานในการให้พี่หมูเงี่ยนผมจับพี่หมูทำท่าคลานหมาและตัวเองคุกเข่า เอาเจลหล่อลื่นมาบีบอีกรูดควยพี่หมูไปด้วยทีนี้ก้นพี่หมูตอดควยผมตุบ ๆ เลยครับผมแทงไปมิดด้ามเลยครับพี่หมูหน้าตาเหยเก
"โอ้ยแม็ค เบาๆสิ"
"ครับที่รัก" ผมค้างแช่ไว้และก็รูดควยพี่หมูจนมันตอดอีกครั้งคราวนี้ก็เริ่มโยกและครับ ผมเริ่มโยกพี่หมูช้า ๆจนตอนหลัง ๆ พี่หมูก็สวนก้นมา คราวนี้ความมันสก็บังเกิดฝนแม่งตกลงมาอีกรอบหนึ่งคราวนี้ผมก็ใส่รัวเลยครับป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ โซฟาแม่งดัง เอี๊ยดเอี๊ยดเอี๊ยด เอี๊ยดแม่งจะพังลงมามั้ยเนี่ย เสียงดังแข่งกับฝนเลยครับ
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ แม็ค แม็คครับ เบาๆ สิครับ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ แม็ค แม็คครับ เบาๆ กับพี่สิครับ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"พี่หมูร้องเสียงหลงขอร้องแต่นาทีนี้ผมไม่ฟังแล้วครับใส่เกียหมาป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ เลยครับกล้ามท้องผมงี้ ขึ้นเป็นลูกเลยครับผมจับสะโพกพี่หมูซอยยิกเย็ดแม่ง เสียวชิบหายเลยเย็ดครูเนี่ย
"โอ้ยยยยแม็คซีดดดอ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ" พี่หมูหายใจไม่ทันเลยครับงานนี้ผมเย็ดพี่หมูอย่างมัน
"สุดยอดเลยหวะ"ผมพูด เสร็จแล้วผมเปลี่ยนท่า จับพี่หมูนอนหงายเอาแขนกางเลียที่รักแร้พี่หมูหลับตาปี๋ เอามือมาปิดหน้าตา คงจะเสียวพี่หมูเป็นคนขาว ควยเลยแดงก่ำจับขาพี่หมูล๊อกไว้กับเอ็วค่อย ๆสอดควยเข้าไป พี่หมูหน้าเหยเก
"โอ้ยแม็ค เบาๆกับพี่หน่อย พี่ไม่เคย"
"หรอครับงั้นพี่ก็ฝึกไว้นะครับ"ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ โซฟาแม่งดังอีกแล้วครับ เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยดเอี๊ยดเอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด นี่ขนาดยังไม่เคยนะเนี่ย ยังจุดง่ายขนาดนี้เลย
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ แม็ค"เมียหมูร้องเสียงหลงเลยครับ
"เมียมันมั้ยครับผมถาม"
"แม็ค เบา ๆสิ"พี่หมูบอก
"โดนนักมวยเย็ดก็แบบนี้แหละครับ"ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ผมอดใจไม่ไหวเย็ดพี่หมูรัวหน้าแดงก่ำเลยครับเย็ดแม่งก้นขาว ๆผมตีก้นพี่หมูไปหนึ่งทีลืมความเคารพที่ศิษย์ควรมีให้แก่นักศึกษาฝึกสอนผมจับเท้าพี่หมูชิดกันและซอยแหลกเลยครับ
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"คราวนี้พี่หมูร้องเสียงหลงเลยครับผมซอยไม่ยั้ง ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าป เสียงเนื้อนี่กระแทกกัน ผมผิวแทน ๆพี่หมูก็ผิวขาว เยดแม่งมันยิ่งกว่าเยดตัวเมียอีกพี่หมูก็ร้องดังลั่นห้องหมดลุคเนี้ยบกลายเป็นกระหรี่ชั้นดีเลยครับก้นพี่หมู แม่งเด้งดีจริง ๆ เลยผมอยากมันกว่าเดิมเลยนั่งยองๆและเอามือดันโซฟา ลุกขึ้นเสย ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ คราวนี้พี่หมูร้องไม่ทันเลยครับโซฟางี้เปียกเลยครับ
"ซีดดดดอีกนิดครับ เมียจ๋า ผัวจะแตกแล้ว"ผมซอยแหลก ไม่สนพี่หมูจะขอร้องอ้อนวอนยังไงผมไม่ฟัง ใกล้แตกแล้ว
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"พี่หมูแม่งร้องลั่นไม่รู้ว่าข้างนอกจะได้ยินรึเปล่าปาก ผมก็ไม่ปิดแม่งแล้วเย็ดกระหน่ำ
"อ้าฮฮฮฮฮ ซีดดดดพี่หมูครับ ผัวใกล้แล้ว ซีดดด อ้าฮ ซีดดอ้าฮ"ผมร้องในลำคอ และก็ปล่อยน้ำว่าวชักออกมารดตัวพี่หมูเสร็จแล้วผมฟุบตัวลงบนตัวพี่หมูเย็ดแม่งโคตรเหนื่อยผมไปนอนพักเหนื่อยกันบนเตียง แต่แล้ววันจันทร์วันนั้นผมก็ล่อตูดพี่หมูอีกยกก่อนจะให้พี่หมูไปนอนพักที่อพาร์ทเม้นท์พี่หมูเดินกลับออกไปขาถ่าง ๆ เลยครับอย่างว่าแหละครับครั้งแรกก็เจอศึกหนักซะแล้วพี่หมูนักศึกษาฝึกสอนของผมไม่รู้พรุ่งนี้พี่หมูจะเดินสอนไหวมั้ย พรุ่งนี้รู้กันพอกินข้าวเสร็จผมก็เอาตารางธาตุที่เมียเอ้ยที่หมูให้มานั่งท่องเพื่อเตรียมตัวสอบในวันพุธนี้งานนี้แม่งได้ทูอินวันได้ทั้งตารางธาตุและก็สอยตูดครู คุ้มจริง ๆเลยนายมนต์ภัทร ผมบอกกับตัวเอง
ตอนที่13 ไอ้ตูนไปสมัครงาน
และแล้ว ไอ้ตูนก็หนีตำรวจมาได้ถึงพิษณุโลกตลอดทางเพื่อนมันช่วยเหลือมาตลอดทางคงเป็นโชคดีของมันที่เพื่อนมันช่วยตลอดมันหิ้วกระเป๋าเป้เดินไปอย่างไร้จุดหมายใส่หมวกแก๊ปยีนส์เพื่ออำพรางใบหน้าน้ำตาไหลลงมาเล็กน้อย ไม่รู้จะไปที่ไหนดี ใช่สิกูต้องหางานไอ้ตูนคิดและแล้วก็ไปถามคนในท้องที่ซึ่งหารู้ไม่คือพี่นพแห่งสวนไม้ปัทมาของคุณหนูพีทนั่นเอง
"พี่ครับ แถวนี้มีให้สมัครงานมั้ยครับ"
"อายุเท่าไหร่เอ็ง" พี่นพตอบ
"17 ครับ"
"ยังเรียนอยู่เลยนี่หว่า ไปเรียนก่อนไป"ไอ้พี่คนนั้นบอกไอ้ตูนคิดถ้ากูไปเรียน ก็ติดคุกสิไอ้ตูนนิ่ง ระหว่างนั้นพี่นพมองไอ้ตูนไอ้นี่ ดูท่าทางหน่วยก้านดี ถ้าส่งขายต่อให้พ่อเลี้ยงธนากรพ่อเลี้ยงแทนไทคงได้ราคาดีน่าดู แผนชั่วเลยบังเกิด
"เออ มีงานอยู่งานหนึ่ง สนใจเปล่า"
"งานไรครับ"
"คนสวนของเจ้านายกูเองแหละ สนเปล่า เงินดีนะ ให้ 10,000กว่าเลยนะ"พี่นพพูดเงินเกินจริง เพราะจริง ๆแล้วคนสวนเหี้ยไรได้เงินตั้งหมื่นกว่าแต่ถ้าถึงหมื่น ไอ้ตูนต้องถวายตูดด้วย
"สนครับ" ไอ้ตูน ด้วยความที่อยากได้งานจึงตอบตกลง
"งั้นไปกับกู" พี่นพคิด งานนี้ มึงได้ทั้งเงินและโดนพวกพ่อเลี้ยงสอยตูดบานแน่ ขาว ๆอย่างมึง แถมวัยมัธยมอีกต่างหาก สนุกรูแน่มึง
"ว่าแต่ เอ็งชื่อไรวะ"
"ตูนครับ ตูน เดชาพนต์"
"ชื่อเพราะดีนี่หว่า ผิวดีด้วย เป็นคนที่ไหนวะ"
"เชียงรายครับ" มันบอก พี่นพคิด เยดดดดดงานนี้กูขอเปิดซิงตูดขาว ๆเด็กเชียงรายซักหน่อยวะ ก้นแม่งคงขาวน่าเย็ดดีว่าแล้วพี่นพก็พาไอ้ตูนขึ้นรถกระบะชวนมันคุยนู่นนี่นั่นเพื่อไม่ให้ไก่ตื่น เดี๋ยวความแตกซะก่อนแม่งแจ้งตำรวจ กูซวยพอดี ฉะนั้นพี่นพจึงให้ทำให้ไอ้ตูนไว้ใจที่สุด พอถึงสวน ค่อยว่ากัน
........................................................................................................................
พอมาถึงที่สวน พี่นพพาน้องตูนไปรอที่ออฟฟิศเล็ก
"ตูน เอ็งรอตรงนี้แหละ เดี๋ยวกูไปโทรศัพท์หานายข้าก่อน"ว่าแล้วพี่นพก็เข้าไปในห้องทำงานพ่อเลี้ยงแอบโทรศัพท์ กริ้งกริ้งกริ้ง
"ว่าไง วะ นพ โทรมาแต่เช้า"พ่อเลี้ยงตื่นมาอย่างเดียวดาย เพราะว่าตอนนี้ แม่ผมนอนกับพี่นนท์
"มีเด็กใหม่มาสมัครเป็นคนงานครับ"
"อายุเท่าไหร่วะ ช่วงนี้ มึงบอกไปเลยว่าเราไม่รับคนงานใหม่แล้วรายจ่ายเราเยอะ"พ่อเลี้ยงอินทัชบอกพี่นพด้วยเสียงงัวเงีย
"พ่อเลี้ยง เด็กตี๋หล่อขาวจั๊วเลยนะพ่อเลี้ยง อายุ 17 มาจากเชียงรายไม่สนหรอ"พี่นพบอกกับพ่อเลี้ยง
"จริงหรอวะ เออ มึงรับเลย"พ่อเลี้ยงตาสว่างทันทีลุกขึ้นมาอาบน้ำและรีบแต่งตัวออกไปอยู่ ๆกูก็มีลาบปากกูจะเย็ดให้ตูดแดงเลยว่าแล้วพ่อเลี้ยงก็ออกไปที่ออฟฟิศเล็กไอ้ตูนนั่งรอทันทีที่พ่อเลี้ยงเห็นก็ถูกใจเด็กคนนี้มาก
"เอ็งเข้าไปในห้องกับพ่อเลี้ยง เข้าไปสัมภาษณ์กับพ่อเลี้ยงเค้าเค้าจะดูว่าจะรับเอ็งรึเปล่า"ด้วยความซื่อไอ้ตูนเดินตามไปในห้องสัมภาษณ์
"มึงอย่าให้ใครมารบกวนข้าระหว่างสัมภาษณ์งานนะข้าต้องใช้สมาธิ"พ่อเลี้ยงอินทัชบอกพี่นพและล๊อกห้อง พี่นพรู้แล้วว่าพ่อเลี้ยงจะทำอะไรไอ้ตูนพี่นพยิ้มมุมปากและเดินออกไปไอ้ตูนเข้ามายืนในห้องทำงาน ยืนเก้กังในความคิดของไอ้ตูนห้องทำงานแม่งโคตรใหญ่เลย ใหญ่กว่าห้องนอนตัวเองอีก
"นั่งสิ" พ่อเลี้ยงทำพูดกับน้องคนนั้น น้องคนนั้นลากเก้าอี้และมานั่งพ่อเลี้ยงกลืนน้ำลายเอื้อก อย่างนี้ไม่รับไว้ก็ควายแล้วเดี๋ยวก่อนนะมึงกูจะเย็ดให้ตูดแดงเลย
"ชื่ออะไรละ"
"หวัดดีครับ พ่อเลี้ยง ผมชื่อเดชาพนต์ครับ"
"ชื่อเล่นหละ"
"ตูนครับ" เย็ดแม่งชื่อแม่งโคตรน่าปี้ ขาวจั๊วน่าเย็ดดีจริง ๆ เลยโว้ย
"อายุหละ เท่าไหร่"
"17 ครับ" เจี้ยวแม่งกำลังหวานเลย พ่อเลี้ยงกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก
"เรียนที่ไหนหละ"
"ผม เอ่อ คือผม ผม.." ไอ้ตูนอึกอัก
"ผมอะไรหละ”
"ผมยังไม่มีที่เรียนครับ ผมต้องมาหางานก่อนเก็บเงินครับ"
"ชั้นส่งเสียให้ เอาไหม" เอาอีกแล้วครับพ่อเลี้ยงอินทัชใช้มุขเดิมนี่ขนาดทางสวนไม่ค่อยมีเงินเข้านะเนื่องจากเพิ่งเจอพายุพ่อเลี้ยงเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็น แอบใส่ยานอนหลับไปหนึ่งเม็ด
"จะดีหรอครับ"
"ดีสิ อะ กินน้ำสิ" พ่อเลี้ยงเนียนมาก ด้วยความซื่อน้องตูนยกน้ำกินหมดแก้ว เนื่องจากหิวไอ้ตูนดื่มทีเดียวหมดแก้วเลยครับ
"ฉันรับเธอเข้าทำงาน" ดูมันง่ายดายมาไอ้ตูนดีใจยกมือไหว้พ่อเลี้ยง
"ไหน ฉันขอตรวจดูสิ ว่ามีอาวุธ อะไรเข้ามารึเปล่า"พ่อเลี้ยงลุกขึ้นยืนและจับมือน้องตูนวางไว้ที่โต๊ะทำทีเอามืออ้อมลูบที่กระเป๋าจากนั้นถูไปที่กางเกงน้องตูนพ่อเลี้ยงอินทัชให้ไอ้ตูนยืนจับหันหลังเข้าหาตัวและจับกางแขนออกก้นนิ่ม ๆกับควยชนกันแล้ว ไอ้ตูนสำผัสถึงควยที่โคตรแข็งของพ่อเลี้ยง
"พ่อเลี้ยงครับ ผมไม่มีอาวุธหรอกครับ"
"นี่งัยหละ อาวุธเธอ" พ่อเลี้ยงคว้าไปที่ควย
"เฮ้ย พ่อเลี้ยงทำไรผมนะ"
"ทำเมียงัย" พ่อเลี้ยงไม่อ้อมค้อมน้องตูนพอรู้ก็จะวิ่งหนีแต่พ่อเลี้ยงตัวใหญ่กว่า เลยจับไว้ทัน และฉีกเสื้อเชิตบางๆ ของตูนออกกระดุมนี้หลุดกระจายเต็มพื้นน้องตูนพยายามหนีพ่อเลี้ยงอินทัชก็คว้าไว้ได้
"ประตูข้างนอกมันล๊อคหมดแล้ว ตูน"พ่อเลี้ยงจับน้องตูนกดกับประตู กางแขนน้องตูนออก กดทับที่ประตู จนประตูมันดังกึกกึก
"ขาวจั๊วเลยนะมึง มึงหนีจะไปไหนละมาเป็นเมียกูซะเถอะ"น้องตูนชักไม่ค่อยมีแรงเนื่องจากกินน้ำมาเมื่อกี้น้องตูนเดินโซเซตั้งหลักไม่ทัน
"เฮ้ย มึงเกย์หรอ"
"กูไม่ได้เกย์โว้ย แต่กูคือยอดชายโว้ย"พ่อเลี้ยงกระชากน้องตูนอย่างแรงมาที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิมและจับหน้าแนบไปที่โต๊ะน้องตูนเดินโซเซเนื่องจากเจอยานอนหลับ
"ลำพังเดิน ยังเดินไม่ไหวเลย ทางที่ดี ยอมให้กูอึบซะดีกว่าเดชาพนต์"พ่อเลี้ยง พูดทั้งชื่อจริง ชื่อเล่น มั่วไปหมดรู้แต่ว่าวันนี้ต้องจับน้องตูนเดชาพนต์เย็ดตูดทำเมียให้ได้พ่อเลี้ยงลากน้องตูนและจับน้องตูนก้นโค้งไปกับโต๊ะทำงาน
"เดี๋ยวกูขอเย้ดตูดขาว ๆ จากเชียงรายหน่อยนะโว้ย ไอ้ตูนเดชาพนต์ อยากรู้ว่าเด็กเชียงรายมันจะฟิตแค่ไหนพ่อเลี้ยงจับแขนน้องตูนไขว้หลังและดึงกางเกงขาสามส่วนน้องตูนออกอย่างง่ายดายรีบเอาเข็มขัดของน้องตูนมัดมือไว้อย่างรวดเร็วทันทีที่ปลดเข็มขัดกางเกงมันหลวมเลยหลุดลงมาอย่างรวดเร็วเห็นบอกเซอร์ลายสก๊อตแบบวัยรุ่นใส่กัน
"บ๊อกเซอร์สวยดีนี่หว่า ลายแมนแบบนี้แหละ กูชอบ"
"นี่มึงใส่เหี้ยอะไรให้กูแดกเนี่ย ทำไมกูง่วงนี่มึงใส่ยานอนหลับกูหรอ"
"ก็ใช่ดิหวะ และก็มียาเซกส์ ด้วยต่อจากนี้แหละมึงมึงจะเรียกหาแต่ควย"
"พ่อเลี้ยง อย่าทำผม ผมยอมแล้ว ผมไม่อยากโดนเย็ด"น้องตูนมันร้องไห้อาบโต๊ะทำงานเมื่อรู้ว่าไม่มีทางสู้
"พ่อเลี้ยงนี่แม่งโคตรเทพเลย" พี่นพแอบมองอยู่ข้างนอกสุดยอดเลย เลยเอามือลูบเป้ากางเกงยีนส์ฟิตไว้
"เอาน่า ตูน เดี๋ยวต่อไปมึงได้สบายแน่ กูจะให้ทุกอย่างกับมึง"พ่อเลี้ยงดึงบ๊อกเซอร์ไอ้ตูนออกเผยให้เห็นก้นขาวจั๊วของเด็กหนุ่มเชียงรายพ่อเลี้ยงก้มลงเลียก้นไอ้ตูนอย่างไม่รังเกียจ
"ตูดหอมนะมึงนะ" น้องตูนอยู่ในสภาพล่อนจ้อนเปลือยเปล่าก้นขาวจั๊ว น่าให้เอาท้าทายพ่อเลี้ยงอินทัชอยู่
"มีแต่กลิ่นอับครับ พ่อเลี้ยง ผมเย็ดไม่มันหรอก"ไอ้ตูนพยายามบ่ายเบี่ยง ถ้าเจอควยพ่อเลี้ยงไป มีหวัง ตายแน่ ก็ควยทั้งใหญ่ยาว
"อย่างนั้นแหละ กูชอบ เย็ดแม่ง เด็กเชียงรายตูดโคตรขาวเลย"พ่อเลี้ยงยืนเอาควยแนบก้นและถอดเสื้อตัวเองออกพ่อเลี้ยงจับขาน้องตูนขึ้นข้างหนึ่งวางบนโต๊ะน้องตูนจะได้หนีลำบาก
"เด็กเชียงรายตูดแม่งขาวน่าเย็ดดีจริง ๆเลยโว้ย"ปากก้มลงไปกัดเม้มหัวนมแดงฉ่ำลากวนที่หัวนมแดงทั้งสองข้างจนมันแข็งเป็นไตหัวนมเม็ดชมพูของน้องตูนทำให้พ่อเลี้ยงเงี่ยนแทบใจจะขาดมือไม้พ่อเลี้ยงไม่นิ่งเฉยคอยชักว่าวให้น้องตูนจนน้ำงี้เยิ้มตรงปากควยแดงถอก
"ไอ้หนังควย มึงปล่อยกู" น้องตูนร้องสุดชีวิต
"ปากเก่งนักนะมึง หนังควยมึงแหละกูชอบนักขาวดีชิบ"พ่อเลี้ยงเลียตูดน้องตูนไปมือสาวว่าวให้ไอ้ตูนไปส่วนไอ้ตูนกึ่งหลับกึ่งตื่นรูงี้ขมิบควยพ่อเลี้ยงเพราะว่ายานอนหลับที่พ่อเลี้ยงให้ไป ไม่ค่อยแรงซักพักไอ้ตูนชักเงี่ยนเนื่องจากมันมียาเซกส์ผสมอยู่ด้วยไอ้ตูนเริ่มเสียวที่รูตูดใบหน้าเหยเกคราวนี้ ตูดขาว ๆของไอ้ตูนร่อนเลยครับ
"เนี่ยนะหรอ ไม่อยาก ร่อนเชียวนะมึงเดี๋ยวกูจะเย็ดให้สมใจมึง"พ่อเลี้ยงพูด เหลือบไปเห็นพี่นพยืนว่าวอยู่พ่อเลี้ยงเอานิ้วชี้แหย่ก้นไอ้ตูน จากหนึ่งเป็นสองสองเป็นสามไอ้ตูนหน้าแดงเชียวครับพ่อเลี้ยงหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่นพ
"ยืนว่าวไรข้างหน้าห้องวะ มึงเข้ามาในนี้เดี๋ยวเสร็จและกูให้เย็ด" ว่าแล้ว พี่นพก็เอากุญแจเปิด
"มึงล๊อกด้วย นพ" พี่นพก็ล๊อกห้องและเดินมา
"ตูน มึงโม้คควยให้พี่เค้า" พ่อเลี้ยงสั่งไอ้ตูน
"อย่ากัดนะมึง ไม่งั้นตาย" พี่นพแก้ผ้าล่อนจ้อนเอาควยจ่อปาก ไอ้ตูนมันก็เลยต้องทำตามโม้คควยให้พี่นพอีกคน ควยพี่นพทั้งยาวใหญ่โม้คคับปากเลยครับ พ่อเลี้ยงเอามืออกคราวนี้ก็เอาควยเข้าไปในรู
"นพ มึงไปหยิบเจลหล่อลื่นในลิ้นชักกูมาดิ"พี่นพทำตามอย่างว่าง่ายพ่อเลี้ยงเอาเจลหล่อลื่นชโลมบนตัวไอ้ตูนมันไปหมดบีบเจลใส่มือและสาวว่าวให้ไอ้ตูน ไอ้ตูนหน้าเหยเก เสียวทั้งควยทั้งก้นแทบขาดใจ
"แค่นี้ก็เสียวแล้วหรอวะ"พ่อเลี้ยงเอามือเขี่ยหัวนมไอ้ตูนให้เสียวอีก
"เฮ้ย ไอ้นพ มึงช่วยกันทำงานดูดนมให้ไอ้ตูนดิวะ"ว่าแล้วพี่นพก็ก้มลงดูดนมทีนี้แหละ ไอ้ตูนทั้งโดนเย็ดชักว่าวให้และเจอพี่นพดูดหัวนม ควยไอ้ตูนงี้แข็งโป้คน้ำงี้เยิ้มแต่ก็แยกไม่ออกอันไหนคือน้ำเงี่ยนอันไหนคือเจ็ลไอ้ตูนหน้าบูดเบี้ยวเหยเกปากงี้แดงฉ่ำรับกับหน้าขาว ๆของมัน
"ตูดขาวชิบเลยโว้ย" พ่อเลี้ยงโยกเป็นจังหวะ
"เป็นงัย เสียวหละสิมึง ไอ้นพ มึงดูหน้าไอ้ตูนเดะ"พ่อเลี้ยงค่อย ๆซอยจากนั้นก็ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ มือก็ชักไปด้วยทั้งลื่นทั้งมันไอ้ตูนแม่งเกร็งตัว
"อะไรวะ แค่นี้เกร็งแล้วหรอ" พ่อเลี้ยงพูดไม่ทันจบประโยคไอ้ตูนยืนเกร็งปล่อยน้ำว่าวเต็มมือพ่อเลี้ยงน้ำว่าวแม่งกระเซ็นไปโดนหน้าพี่นพพี่นพเอาหน้าไปเลียควยไอ้ตูนจนเกลี้ยง
"ไอ้นพ มึงนี่ ลงทุน"
"ไม่ได้ พ่อเลี้ยง น้ำว่าวเด็ก ม ปลาย ต้องกิน หน้าจะได้ใสๆ"พ่อเลี้ยงขำจากนั้น พ่อเลี้ยงก็ใส่เกียร์เดินหน้า ยืนเย็ดมันทั้งเหนื่อยแต่ก็มันกระแทกก้นไอ้ตูน ไม่มียั้ง ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ จนไอ้ตูนหายใจแทบไม่ทัน
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"ไอ้ตูนร้องไม่ขาดปากไอ้ตูนหลับตาปี๋พ่อเลี้ยงเอามือตีก้นจนแดงดัง ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ
"ซีดดดเสียวควยชิบหายเลยโว้ย"รูปร่างใหญ่หนากระแทกก้นไอ้ตูนอย่างไม่ปราณีพ่อเลี้ยงไม่คิดเปลี่ยนท่าลองเปลี่ยนบรรยากาศเป็นยืนเย็ดบ้างมันควยชิบหายแล้วป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ พ่อเลี้ยงกดคอไอ้ตูนแนบกับโต๊ะไว้แน่นจนไอ้ตูนมันเจ็บหน้าตอนนี้พ่อเลี้ยงทำอะไรมันก็ยอม ไม่ใช่เพราะว่ามัน แต่เป็นเพราะไม่มีแรงสู้ไอ้ตูนลุกเอามือยันโต๊ะร้องลั่นเลยครับ
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮซีดด พ่อเลี้ยง อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮพอแล้วครับ" ไอ้ตูนร้องสุดเสียงหน้าแดงก่ำ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ
"มันหละสิมึง" ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ พ่อเลี้ยงจับไอ้ตูนขึ้นไปบนโต๊ะทำงานจัดให้ไอ้ตูนทำท่าก้นโค้งเย็ดกระหน่ำเลยครับ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ
"อีกนิดนะ เมียจ๋า" ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ
"ซีดดดอ้าฮฮ แตกแล้ว ผัวแตกแล้ว ตูนจ๋า ผัวแตกแล้วอ้าฮซีดดด"พ่อเลี้ยงปล่อยน้ำว่าวใส่ก้นไอ้ตูน เหงื่อนี่แตกซกไอ้ตูนเหงื่อก็แตกซกพ่อเลี้ยงฟุบหอบทีหลังไอ้ตูน
"ซีดด มันจังเลยโว้ย ต่อไปตราเอ็ง ไอ้นพ " พ่อเลี้ยงค่อยๆ ถอนควยออกแม่งเป็นรูขาวโบ๋เลยครับพ่อเลี้ยงเข็มขัดที่มัดมือไอ้ตูนออกเห็นเป็นรอยแดงที่ข้อมือพ่อเลี้ยงแทงไอ้ตูนไม่ยั้งพร้อมเอาหางเข็มขัดฟาดตูด
"ซีดดดโอ้ย พ่อเลี้ยงครับ ตูนเจ็บ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ พ่อเลี้ยงไม่ปราณีนับวันพ่อเลี้ยงยิ่งซาดิสขึ้นทุกวันเอื้อมมือไปบิดหัวนมหนุ่มน้อยอย่างแแรง แทงแหลกไอ้ตูนหมดแรง พลางคิดรู้งี้กูไม่ขายยาก็ดี หนีเสือปะจระเข้จริง ๆไอ้ตูนได้แต่หมดแรงยืนโก่งตูดให้พ่อเลี้ยงเย็ดที่โต๊ะทำงาน
"มามะ มาสนุกกับผัวต่อ ผัวจะพาทัวร์ห้องทำงาน"พ่อเลี้ยงเห็นไอ้ตูนหมดแรงเลยจับอุ้มแตง พ่อเลี้ยงทำท่านั่งและจับไอ้ตูนสวนตูดลงมาตอนเอาออกก้นไอ้ตูนเป็นรูโบ๋แดงแปดเลย ไอ้ตูนเคยได้กับไอ้แม็คก็จริงแต่ก็ไอ้เพื่อนแม็คมันก็ไม่ใหญ่โตเท่าของไอ้พ่อเลี้ยงเหี้ยนี่ตัวก็หนาล่ำตัวใหญ่สูง 180 จับมันกระเด้าไม่ยั้ง
"มันจริง ๆ เลยโว้ย ช่วงนี้กูมือขึ้นจริง ๆ เลยโว้ยได้ปี้แต่เด็ก ม ปลาย" พ่อเลี้ยงอินทัชอุ้มไอ้ตูนไปวางไว้ที่โซฟาจับเอาขาพาดบ่าฟาดไปป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ จนไอ้ตูนหน้าแดงก่ำ น้ำตางี้ไหลออกมาเองไอ้ตูนร้องดังลั่นยิ่งทำให้พ่อเลี้ยงอินทัชยิ่งสะใจ
"ซีดดดดดดดด สะใจกูจริง ๆเลยโว้ย ไอ้นพมันตาแหลมจริง ๆตูดขาว ๆ แบบนี้กูไม่ได้เย็ดนานแล้ว" ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ พ่อเลี้ยงได้แต่เย็ดไอ้ตูนไม่มียั้งจับแขนไอ้ตูนกางออกและก้มลงเลียที่รักแร้มันกระแทกก้นอย่างหื่นกระหายถึงแม้ว่าเมื่อวานจะเย็ดคุณพีทแต่แรงก็ไม่มีตกเลยไอ้ตูนดิ้นจนหมดแรงก้นได้แต่เด้งเข้าออกตามควยพ่อเลี้ยงพ่อเลี้ยงตีก้นไอ้ตูนจนแดงไปหมด
"อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮอ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ อ้าฮ"ไอ้ตูนได้แต่ร้องเสียงหลงอยู่ในออฟฟิศเล็กแต่ไม่มีใครได้ยิน
"อีกนิดนะ เมียจ๋า ซีดดดดดอ้าฮฮ ซีดดดอ้าฮฮฮ แตกแล้วแตกแล้วโว้ย"พ่อเลี้ยงกระแทกก้นขาว ๆ เด็กเชียงรายอย่างไอ้ตูนและปล่อยน้ำกามออกมาพ่อเลี้ยงเน้นเข้าไป ไอ้ตูนก็จุกแทบสิ้นใจใบหน้าบูดเบี้ยวเหยเกไม่มีความมันเลยแม้แต่น้อยพ่อเลี้ยงถอนควยออกมาก้นไอ้ตูนเป็นรูโบ๋มีเลือดซิบเนื่องจากนี่เป็นเพียงครั้งที่สองของมันและวันนั้น พ่อเลี้ยงอินทัชก็ล่อไอ้ตูนไปสามยก และพ่อเลี้ยงขู่ว่าถ้าไอ้ตูนเอาเรื่องนี้ไปบอกใครจะเอาคลิปไปส่งให้ที่โรงเรียนดูไอ้ตูนเลยต้องทำตามพ่อเลี้ยงทุกกรณีไม่มีขัดคิดแล้วก็เจ็บใจตัวเองตอนเรียนที่เชียงใหม่กับพวกไอ้แม็คไม่เรียนเลยต้องมาขายตูดที่พิษณุโลกเรื่องนี้จะให้ใครที่โรงเรียนรู้ไม่ได้เด็ดขาดชีวิตคงต้องอยู่ที่นี่ต่อไปดีกว่าออกไปและเจอตำรวจจับ