#### เรื่อง “ รักของเราสามคน ” ๗ ####
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nutnakrobh เมื่อ 2018-5-30 13:31มาต่อให้แล้ว.............
ช่วงนี้ก็เริ่มว่างๆบ้างแล้วเพราะละครเวทีเพิ่งจะเสร็จไป...ตอนนี้ก็เหลือแค่ส่งงานอีกสองสามชิ้น
แต่ข่าวร้ายก็คือ... เราคงจะจบไม่พร้อมเพื่อนๆเพราะว่าเราคงจะเรียนไม่ผ่านตัวนึง....
เฮ้ออ.. เครียดช่วงนี้พยายามทำใจสบายไม่ให้เครียดอยู่.................
เปลี่ยนเรื่องดีก่ะ......... เดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อ................
มาอ่านเรื่องต่อกันดีก่ะเนอะ...............
หลังจากวันนั้น.... วันที่ป็อบหมั้นกะพี่แอน................ เรากะป็อบก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย..............
นี่ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว...ส่วนเราเองก็ทำใจได้เยอะแล้ว... ก่อนที่ป็อบกะเราจะแยกจากกันในวันนั้นป็อบให้ของเราไว้อย่างนึง...มันเป็นเกียร์วิศวป็อบบอกว่ามันเป็นสิ่งที่มีความหมายมากสำหรับป็อบป็อบก็เลยอยากจะมอบมันให้กับคนที่มีความหมายป็อบเลยให้มันไว้กับเราให้มันเป็นตัวแทนของป็อบเพราะป็อบอยากให้เรารู้ว่าถึงตัวป็อบจะอยู่ที่ไหนแต่ใจป็อบก็จะอยู่ที่เรา..... (แอบน้ำเน่าเหมือนกันนะเนี่ย.....)
แต่มันก็จริงอย่างที่ป็อบเคยพูดไว้จริงๆเพราะทุกๆครั้งที่เราหยิบเกียร์อันนั้นมาดู เราก็จะนึกถึงป็อบ... แม้ว่าตอนนี้ป็อบจะเป็นสามีที่ดีของพี่แอนและเป็นพ่อที่ดีของลูกชายทั้งสองคนของป็อบไปแล้วก็ตาม.....
หมดจากเรื่องป็อบไปภีมก็ดูจะทำคะแนนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ............
จากที่เราได้อ่านเม้นของหลายๆคนในเล้า........... มีแต่คนที่ไม่อยากให้เราไปคืนดีกะภีมให้ดูๆมันไปก่อน
ตอนนั้นหนะ.....เราก็ทำแบบนั้นนะ... เราดูทีท่ามันอยู่นานเลยหละ....เรื่องที่เราเล่ามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้วหนะ...เกิดขึ้นตั้งกะตอนที่เรายังไม่รู้จักเล้าซะอีกถ้าการตัดสินใจของเราในตอนนั้นมันทำให้ใครหลายๆคนเซ็งๆเราก็ต้องขอโทษด้วยนะ
สิ่งที่มันทำดีกะเราก็มีอยู่หลายเรื่องอ่ะนะตอนนั้น............ เช่น
เอารถเราไปล้างให้....... เวลารถเสียเป็นไรภีมมันก็จะเอาไปซ่อมให้ตลอดแถมยังออกเงินให้ด้วยดิ
ส่งข้อความให้เราบ่อยๆจริงๆเรื่องส่งข้อความมันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนอื่นนะแต่สำหรับภีมตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่เคยส่งข้อความให้เราเลย..............เพิ่งมามีช่วงนี้แหละ
ภีมมันโทรหาเราบ่อยจากเมื่อก่อนสมัยที่อยู่มอปลายส่วนใหญ่คนที่โทรก็จะเป็นเราตลอดแต่พอมาตอนนี้กลับกลายเป็นภีมที่มันเป็นคนโทรหาเรา
ภีมมันแคร์ความรู้สึกของเรามากขึ้น........อันนี้เราสังเกตได้จากหลายๆเรื่องจนฟันธงอ่ะนะว่ามันแคร์เรามากขึ้นตรงนี้เราขอไม่เล่าที่ตัวเหตุการณ์นะเพราะมันยาวมาก
จริงๆเราก็ไม่ได้มานั่งนับหรอกนะว่าภีมมันดีกะเราพอที่เราจะกลับไปคบกะมันได้รึยังเพราะเราก็รู้ตัวเองว่าเราก็ไม่ใช่คนที่ดีพอที่ใครจะมารักได้เราไม่ใช่ผู้หญิงหนิ...... ถึงให้เราพยายามทำทุกอย่างมากมายขนาดไหนแต่เราก็ไม่ใช่ผู้หญิงอยู่ดีเพราะสิ่งที่ผู้ชายต้องการจากผู้หญิงแท้ๆเราก็ไม่มีให้อย่างเช่นเรื่องท้องไงเรามันท้องไม่ได้หนิ... เพราะงี๊เราถึงไม่ได้มานั่งมองว่าภีมมันดีกะเราพอรึยัง.....เราแค่เอาตามความรู้สึกเรามากกว่าถ้าเรารู้สึกว่าเรารักใครเราก็จะยอมรับตามที่เรารู้สึกเรายอมรับนะว่าตอนที่ภีมมันมาดีๆกะเราหนะเราใจอ่อนเลยนะเพราะหลายๆอย่างที่เราเคยทำให้ภีมตอนนั้นมันกลับกลายเป็นว่าภีมทำมันแทนเราและที่สำคัญภีมมันทำให้เราไม่ใช่ว่าเราใจง่ายนะ....... เราเป็นกับภีมคนเดียวเท่านั้นแหละคนที่ทำให้เราโกรธและเกลียดได้ยากที่สุด........ คงเพราะว่าภีมเป็นรักครั้งแรกหนะ.......ความรู้สึกที่มีต่อภีมมันถึงมากมายเหลือเกินมันมากมายจนเกินความพอดีเชียวแหละ.... เดี๋ยวต่อๆไปเพื่อนๆก็คงจะรู้เองถ้าไม่รำคาญเรื่องเราไปซะก่อนอ่ะนะ
ที่เรายังทำใจแข็งกะมันหนะ....... จริงๆแล้วเป็นเพราะเรายังไม่อยากพูดคำว่าแฟนออกไปเพราะพอเป็นแฟนกันทีไรคำๆนี้มันมักจะทำให้เรามีปัญหาทุกทีเพราะทีไรที่พูดคำนี้มันเหมือนเป็นการกำหนดความสัมพันธ์ที่แน่นอนเกินไปจนทำให้เราทั้งคู่อดที่จะคาดหวังถึงการเป็นแฟนกันไม่ได้เช่นว่าเป็นแฟนกันทำไมเป็นแบบนี้หรือทำไมไม่เป็นแบบนั้นแล้วสุดท้ายก็จะเกิดปัญหาทุกครั้ง..........
เราขออยู่แบบนี้ไปก่อนดีกว่า...... เค้าห่วงแกแกห่วงเค้าเราเข้าใจคุยกันรู้เรื่องมันก็น่าจะพอแล้วเอาไว้รอให้อะไรๆมันลงตัวซะก่อนแล้วเราค่อยบอกภีมมัน
“ แป๊ปนะเดี๋ยวมา............. คุยโทรศัพท์แป๊ปนึง ” เราหันไปบอกเพื่อนๆในกลุ่ม
“ ใครโทรมาอีกอ่ะ.........” แช็ปถาม
“ แหม....... ภีมอ่ะดิ ” บิวแซว
“ เออน่า........ เดี๋ยวมานะ ” เราพูดแล้วก็เดินออกจากห้องบิวแล้วลงไปคุยที่สนามหน้าหอพัก
“ อืม...... คุยได้แล้วเค้าลงมาข้างล่างแล้ว ” เราพูด
“ ทำไรอยู่เหรอ ” ภีมพูด
“ นั่งคุยนั่งเล่นกะเพื่อนอยู่อ่ะ” เราพูด
“ เหรอ...... คิดถึงจัง ” ภีมพูด
“ เน่าอีกแล้วเนี่ย.......... ” เราพูด
“ เอ๊า..... พอพูดก็ว่าพอไม่พูดก็อยากให้พูด ” ภีมพูด
“ เออน่า..... ” เราพูด
“ แล้วตกลงว่าไง ” ภีมพูดด้วยเสียงที่ต่างออกไปจากเมื่อกี๊
“ ตกลง... เรื่องไรเหรอ ” เราพูด
“ เรื่องเราไง ” ภีมพูด
“ เค้ายังไม่รู้อ่ะ........” เราพูด
“ เออๆ....... เอาไว้ก่อนก็ได้เค้ามันไม่ดีเองแหละ.... ไม่ต้องมาสนใจก็ได้ ” ภีมพูดเสียงน้อยใจ
“ อย่าทำเป็นมาเล่นซีนอารมณ์ พอเลยๆ” เราพูดเสียงกวนๆ
“ รู้ทุกที ” ภีมพูดเสียงเซ็งๆ
“ แหม...... เค้ารู้จักแกมากี่ปีแล้ว.... ไมแค่นี้จะไม่รู้ว้ะ ” เราพูด
“ ให้มันได้งี๊ดิ ” ภีมพูด
“ พอเลยๆ ทำเค้าไว้ซะเยอะอ่ะจะให้ไว้ใจง่ายๆได้ไง ” เราพูด
“ ครับๆเคเค....... ” ภีมพูด
“ อืม....... ” เราพูด
“ พรุ่งนี้จะมีประกวดมิสทิฟฟานี่หนิ ” ภีมพูด
“ เออช่าย.... พรุ่งนี้แล้วนี่หว่าลืมไปเลย ” เราพูด
“ แกจะดูป่าว...... ดูแล้วโทรมาเล่าให้ฟังด้วยนะเพราะเค้าคงไม่ได้ดูอ่ะ ” ภีมพูด
“ ก็คงดูอ่ะ...... แล้วไมแกถึงจะไม่ดูอ่ะ ” เราพูด
“ เค้าจะดูได้ไงอ่ะเดี๋ยวเพื่อนมันก็สงสัยดิ ” ภีมพูด
“ เออ... งั้นเดี๋ยวเค้าโทรไปเล่าให้ฟัง ” เราพูด
“ แกแค่นี้ก่อนนะ... เพื่อนชวนไปกินเหล้าที่หาดอ่ะ ” ภีมพูด
“ กินเหล้าอีกแล้วเหรอ ” เราพูดเสียงเซ็งๆ
“ ก็เพื่อนมันชวนไปอ่ะ..... ไม่มีไรหรอกน่าเดี๋ยวก็กลับ ” ภีมพูด
“ อย่างงี๊ทุกทีอ่ะ ” เราพูด
“ เออน่า..... ไปนะ ” ภีมพูด
“ เอ้อ....... แล้วเสื้อหนะ.. หมดยัง ” เราถาม
“ เออหมดแล้วอ่ะเพิ่งไปเอามาจากร้านซักรีดเมื่อเย็นเอง ” ภีมพูด
“ แกรีดผ้าไม่เป็นหนิเอามาให้เค้ารีดให้ก็ได้นะ ” เราพูด
“ เดี๋ยวให้ไอ้ยูรีดให้ก็ได้ ” ภีมพูด
“ เกรงใจยูมันป่าวๆเอามาให้เค้ามา.... เค้าว่างอยู่เดี๋ยวรีดให้ ” เราพูด
“ เอางั้นเหรอ..... ” ภีมถาม
“ เออน่า..... เอามาๆ ” เราพูด
“ งั้นเดี๋ยวเค้าเอาไปให้ที่ริมรั้วนะ ” ภีมพูด แล้วก็วางสายไป
อ่ะต่อๆ.......... เดี๋ยวขาดตอนดีนะที่ยังไม่มีคนเข้ามาอ่าน
คือว่าหอในที่เราอยู่ตอนนั้นหนะ........ เอาเฉพาะตรงบริเวณที่เราอยู่นะมันมีอยู่หกหอสามหอแรกจะอยู่ด้วยกันภายใต้รั้วเดียวกันส่วนหอสี่ถึงหอหกจะอยู่ด้วยกันภายใต้รั้วเดียวกันเหมือนกันโดยที่รั้วของหอทั้งสองกลุ่มจะอยู่ติดกันเรากะภีมก็มักจะนัดเจอกันตรงนั้นเป็นประจำ
เราลงไปยืนรอแป๊ปนึงภีมก็มา
“ อ่ะนี่ ” ภีมพูดพร้อมกับยื่นเสื้อใส่ไม้แขวนมาให้เราห้าตัว
“ จะเอาเมื่อไหร่ ........ พรุ่งนี้แกมีเรียนเช้าหนิ ” เราถาม
“ เอาไงดีอ่ะแกจะรีดตอนไหนอ่ะ ” ภีมพูด
“ เนี่ย..... เดี๋ยวก็รีดเลยเอางี๊.... เดี๋ยวเค้าเอามาให้พรุ่งนี้ตอนเช้า” เราพูด
“ แกจะเอางั้นเหรอ.... เค้าเรียนแปดโมงเช้านะแกก็ต้องตื่นเช้าอ่ะดิ ” ภีมพูด
“ ถ้าเอาคืนนี้...... กว่าแกจะกลับเค้าขี้เกียจรอเอาพรุ่งนี้เช้าแหละ ......”เราพูด
“ เออก็ได้.. งั้นแกโทรมาปลุกเค้าด้วยนะ ” ภีมพูด
“ งั้นเอาโทรศัพท์ไว้ใกล้ๆตัวล่ะ.... แล้วรับด้วยนะ ” เราสั่ง
“ คร๊าบบบบบ ถ้าแกว่างก็สอนเค้ารีดผ้าบ้างนะจะได้ไม่ต้องลำบากแก” ภีมพูด
“ เออๆไว้ว่างๆจะสอนให้ ” เราพูด
“ งั้นเค้าไปนะ...... ” ภีมพูด
“ กลับมาก็โทรมาบอกด้วยนะ ......อย่าเบอะบะล่ะ” เราพูด
“ จร้า......” ภีมพูด
หลังจากนั้นเราก็เดินถือเสื้อภีมเข้าไปในหอแล้วก็ตรงไปตรงที่รีดผ้าพอเดินไปถึงเราก็เห็นฮัทมันกำลังยืนรีดผ้าอยู่ใกล้จะเสร็จแล้ว
เอ้อ... เราขะบอกว่าช่วงหลังๆมาเรากะฮัทไม่เคยได้คุยกันเลยแม้ว่ากลุ่มเราจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดก็ตามแต่เรากะมันก็ไม่เคยได้คุยกันเพราะความกวนของมันนั่นแหละเราถึงไม่อยากจะสนใจคุยกะมันถึงมันจะหล่อตี๋ตรงสเป็กก็เหอะ........ แต่ปากดีนักไม่ไหวอ่ะอย่าไปมองมันมากเดี๋ยวเคลิ้ม..........
พอเราเห็นมันยังรีดผ้าอยู่เราก็เลยนั่งรอ................. แล้วหันหน้าไปทางอื่นแต่ก็ชายตามาดูมันเป็นพักๆเพื่อดูว่ามันเสร็จรึยัง
“ รีดให้ใครเนี่ย............. ” ฮัทมันพูดแต่เราก็ไม่ได้หันไปสนเพราะคิดว่ามันคงคุยกะคนอื่น
“ เดี๋ยวนี้หยิ่งจริงนะคุยด้วยทำเมิน ” ฮัทมันพูดเราถึงรู้ว่ามันคุยกะเราเราเลยหันหน้าไปที่มันแล้วพูดว่า
“ ไม่หยิ่งแต่แค่อยากนั้งเงียบๆ ” เราพูด
“ แล้วเอาเสื้อใครเค้ามารีดเนี่ย......... รึว่ารับจ้างรีดผ้าเหรอ ” ฮัทพูดด้วยท่าทางอยากรู้จริงๆ
“ เรื่องส่วนตัว... อย่ารู้เลย ” เราพูด
“ งั้นแสดงว่าเจ้าของเสื้อก็คงจะส่วนตัวกะปออ่ะดิถึงบอกไม่ได้หนะ ” ฮัทพูด
“ อยู่เฉยๆก็ไม่มีใครเค้าว่าไรหรอกนะ ” เราพูดด้วยท่าทางโมโหหน่อยๆ
“ กลับไปคบกะแฟนเก่าแล้วดิ...... คนไรเจ็บไม่จำ ” ฮัทพูดทำเอาเราสะอึกเลย.....
“ รู้เยอะไปแล้วแหละ........ ” เราพูด
“ ฮัทหนะรู้ทุกเรื่องแหละ........ แค่ไม่พูดก็เท่านั้นเอง ” ฮัทมันเดินมาพูดกระซิบใกล้ๆเราแล้วมันก็เดินไปทำเอาเราใจหายเลยตอนที่มันเอาหน้ามาใกล้ๆหนะ
เราก็หันไปมองมันแต่ฮัทก็ไม่สนใจมันเดินลงไปห้องมันหน้าตาเฉยเราก็เลยตั้งหน้าตั้งจารีดผ้าให้ภีมต่อจนเสร็จเราก็อาบน้ำเตรียมเข้านอน
เนื่องจากเรานอนไม่หลับก็เลยกะว่าจะเอาไดอารี่มาเขียนบันทึกประจำวันซะหน่อยแต่หาไดอารี่ไมเจอไม่รู้ว่าไปหลงอยู่ที่ไหนเลยเข้านอนดีกว่า.............
พอเราเคลิ้มหลับไปได้สักพักภีมก็โทรมาหาเรา..........
“ ฮัลโหล ”เราพูดเสียงงัวเงีย
“ แกนอนแล้วเหรอ....... เค้าโทรมากวนป่ะเนี่ย...” ภีมพูด
“ ไม่เป็นไรหรอก........ นี่แกกลับแล้วเหรอ ” เราพูด
“ อืม....... กลับมาแล้วอยู่ที่หอแล้วเนี่ย ” ภีมพูด
“ เมามากป่าว ” เราถาม
“ นิดหน่อย......... เมื่อกี๊ปืนรั้วเข้าหอเค้าดันตกอ่ะ....... นี่ยังเจ็บแขนอยู่เลย ” ภีมพูดเสียงอ้อนๆทำเอาเราตาสว่างเลย
“ เฮ้ย..... จริงดิเป็นไรมากป่าว ” เราถามด้วยความตกใจ
“ ไม่เป็นไรมากหรอก....... แต่ถลอกนิดหน่อยเอง ” ภีมพูด
“ เห็นมั้ยล่ะ...... อยากไปกินดีนักแล้วเป็นไงล่ะ ” เราบ่น
“ ไม่สงสารกันเลยเหรอ” ภีมพูดเสียงน้อยใจ
“ ก็สงสารแหละ....... แต่โมโหที่ไปกินเหล้าแล้วเป็นแบบนี้อ่ะ....... แล้วนี่ทายารึยัง ” เราพูด
“ ล้างแผลไปแล้ว...... นี่ปิดพลาสเตอร์ไว้ ” ภีมพูด
“ เหล็กมันเป็นสนิมป่าว.... ระวังเป็นบาดทะยักนะ ” เราพูด
“ คงไม่หรอก.... ” ภีมพูด
“ ทีหลังก็ระวังดีๆแล้วกัน ” เราพูด
“ อืม.... งั้นแกไปนอนเหอะเดี๋ยวเค้าก็จะนอนแล้วเหมือนกัน...” ภีมพูด
“ อืม...........” เราพูด
แล้วก็วางสายกันไป...........เราก็นอนหลับทันที..................
#########################################################################
คืบหน้าไปแล้วอีกตอนนึง.........เราเล่าเรื่องข้ามไปเยอะเลย........ https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/16.gif
เราอาจจะเอาตอนพิเศษมาแทรกให้นะ........https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook-16512-1366.gif
ขอบคุณครับ อ่า ขอบคุณครับ {:5_146:}
หน้า:
[1]