เรื่องราวของเจ้าเติร์ก 4 (คู่แข่ง)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Elenai เมื่อ 2022-5-15 04:10เนื้อหาในตอนที่ 3 ตามลิงค์http://www.g4guys.com/forum.php? ... 2843&fromuid=155129)
เจ้าเติร์กมองเจ้าบิวที่นอนหลับปุ๋ยบนเตียงมันรู้สึกอึ้งต่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนมันจะเอื้อมทั้งสองมือไปเขย่าตัวของเจ้าบิว“บิว บิว ตื่น ตื่นครับ” เสียงเรียกของเจ้าเติร์กทำเอาเจ้าบิวที่กำลังนอนสบายๆลืมตาขึ้น“มีไรอะพี่เติร์ก ฮื้มมมม” เจ้าบิวพูดด้วยนำเสียงอันงัวเงียมันหาวยาวๆและขยี้ตาสองข้างพร้อมกับค่อยๆชันตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้าของเจ้าเติร์กที่อยู่ในอาการตื่นตระหนก“พี่เติร์กเปงรายอะค๊าบ ทำมายทำหน้าแบบนั้นล่ะค๊าบบ” มันถามกลับด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม “บิวครับพี่ถามอะไรบิวหน่อยเมื่อคืนบิวได้ทำอะไรพี่หรือเปล่า” เจ้าเติร์กเอื้อมมือซ้ายไปจับที่ไหล่เจ้าบิวพร้อมจ้องมองเข้าไปที่ตาของเจ้าบิวด้วยแววตานิ่งและเยือกเย็นเมื่อเจ้าบิวได้ยินคำถามและเห็นสีหน้าของเจ้าเติร์กแล้วใบหน้าที่ยิ้มแย้มของมันได้เปลี่ยนเป็นสีหน้าแหยๆทันที “บิวทำอะไรหรอค๊าบพี่เติร์ก”เจ้าเติร์กถอนหายใจยาวๆ “บิวเห็นคราบพวกนี้ไหมที่ติดอยู่ตามที่นอนและเสื้อของบิวอยู่เนี่ย เนี่ยบิว เห็นปะ” เจ้าเติร์กพูดไปพลางพร้อมชี้ให้เจ้าบิวดูคราบดังกล่าว เจ้าบิวที่กำลังจ้องมองคราบสีขาวๆใสๆอยู่นั้นจมูกของมันรับรู้ถึงกลิ่นของคราบสีขาวๆใสๆดังกล่าว ลอยโชยขึ้นมา ทำให้เจาบิวรู้ทันทีว่ามันคือคราบของน้ำที่พวยพุ่งออกจากท่อนลำของเจ้าเติร์กหลังจากที่มันได้ดูดอมในช่วงที่เจ้าเติร์กนอนหลับสนิทเจ้าบิวถึงกับหวาดวิตกขึ้นมาทีละนิดๆในใจถึงกระนั้นมันก็ยังไม่แสดงอาการใดๆออกมาให้เจ้าเติร์กเห็นหรือมีพิรุต“มันคือรายอะค๊าบพี่เติร์ก” เจ้าเติร์กกำขมับตัวเองพร้อมกรุ่นคิดในหัวว่าหากพูดไปตรงๆก็อาจจะทำให้เด็กป.2อย่างเจ้าบิวรับรู้ในเรื่องที่เกินกว่าวัยของมันที่ควรจะรู้ “มันก็ อืม มันก็ เอ่อ เอาเป็นว่าคราบนี้พวกทำไมถึงเลอะเต็มที่นอนและเสื้อบิวล่ะ” คำถามของเจ้าเติร์กทำเจ้าบิวหวาดวิตกยิ่งกว่าเก่าแต่มันยังคงตีหน้าซื่อเพื่อกลบเกลื่อนในสิ่งที่มันทำลงไปเมื่อคืน “บิว บิวไม่รู้ค๊าบเมื่อคืนบิวนอนดู Powerpuff girls และบิวก็หลับไปตอนไหนไม่รู้อะค๊าบบิวมาตกใจตื่นก็ตอนพี่เติร์กมาปลุกนี่แหละ”เจ้าบิวตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆและค่อยๆก้มหน้าลง “แน่ใจนะบิว ว่าบิวไม่ได้เป็นคนทำ” เจ้าบิวพยักหน้าตอบกลับเบาๆความคิดของเจ้าเติร์กยังคงปักใจเชื่อคำพูดเจ้าบิวเพียงครึ่งเดียวส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะมันเป็นเด็กป.2แต่ด้วยอาการที่มันตุ้งติ้งคล้ายผู้หญิงเลยทำให้เป็นจุดที่ทำให้เจ้าเติร์กยังคงสงสัยใสและเริ่มหวาดระแวงเจ้าบิวขึ้นทันทีความตึงเครียดที่เกิดขึ้นกับทั้งสองทำให้บรรยากาศในห้องเงียบลงเหลือเพียงแค่เสียงพัดลมและเสียงรถที่วิ่งผ่านหน้าร้านเป็นช่วงๆ แต่ทันใดนั้น “ตึงๆๆๆ พี่บิว พี่เติร์กตื่นยางงงง” เสียงทุบประตูและเสียงเรียกของเจ้าบอลดังขึ้นเล่นเอาทั้งสองที่กำลังนิ่งเงียบถึงกับตกใจทันที “เดี๋ยวๆใจเย็นบอล”เจ้าเติร์กตะโกนออกไปพร้อมกับเดินไปเปิดประตูห้องและพบกับเจ้าบอลที่สวมชุดนอนลายสก็อตยืนเงยหน้ามองร่างอันสูงใหญ่ที่ปรากฏต่อหน้ามัน “อ้าวพี่เติร์ก นี่พี่บิว ตื่นยางครับ แม่ให้มาเรียก” เจ้าบอลพูดแลชะโงกตัวมองหาเจ้าบิว “บิวหรอ” เจ้าเติร์กพูดไม่ทันจบ เสียงตอบกลับเสียงเจ้าบิวรีบพูดสวนขึ้นมาทันที “พี่ตื่นแล้วบอล” เจ้าบิวโดดลงจากเตียงและเดินมาหาเจ้าบอลอย่างรวดเร็ว “บิวไปอาบน้ำก่อนนะพี่เติร์ก” มันเหงยหน้ามองเจ้าเติร์กก่อนจะใช้มือขวาจับมือของเจ้าบอลและพาเดินกลับไปที่ห้องน้าเอมอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เจ้าเติร์กยืนนิ่งเงียบอยู่แบบนั้นไม่นานเจ้าเติร์กถอนหายใจยาวๆและส่ายหัวไปมาแบบปลง พร้อมกับปิดประตูเดินกลับเข้าห้องของมันเพื่อทำกิจวัตรยามเช้าเหมือนเช่นเคยเหตุการณ์เป็นปกติโดยไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น แต่จิตลึกๆของเจ้าเติร์กยังคงจดจำเหตุการณ์ที่ยังหาคำตอบไม่ได้นี้อย่างไม่มีวันลืมเลยทำให้เจ้าเติร์กหวาดระแวงในตัวเจ้าบิว ตั้งแต่นั้นมาหากเจ้าบิวขอมานอนด้วยหรือขอเข้ามานั่งเล่นในห้องช่วงกลางคืนเหมือนที่ผ่านมาก็มักจะถูกเจ้าเติร์กปฏิเสธหรือไม่ก็ถูกเจ้าเติร์กอ้างโน่นนี่นั่นโดยตลอดจนทำให้เจ้าบิวเริ่มถอดใจ และรู้สึกเหมือนถูกพี่ชายทอดทิ้งและห่างเหินทำเอามันต้องกลับไปน้ำตาซึมอยู่ใต้ผ้าห่มที่ห้องนอนหลายต่อหลายครั้งส่วนเจ้าเติร์กเองก็ยังคงวางตัวกับเจ้าบิวเจ้าบอลเหมือนปกติ มันเบนความสนใจไปหมกมุ่นอยู่กับการเรียนกวดวิชาให้จบครอสและช่วยงานที่ร้านหลังเลิกเรียนทุกวันจนเวลาล่วงเลยมาถึงกลางเดือนมิถุนายน นับแต่ตั้งที่เปิดเทอมวันแรกที่เจ้าเติร์กได้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนใหม่แห่งนี้ด้วยความหล่อ ขาวและหุ่นดี ที่ไม่เกรงใจใครทำให้เจ้าเติร์กกลายเป็นรุ่นพี่ม.6 สุดฮอตของโรงเรียนภายในระยะเวลาไม่นานทำเอาบุคคลรอบข้างทั้งรุ่นน้องและรุ่นเดียวกันทั้งสาวแท้สาวเทียมทั้งหลายต่างพากันปลื้มอกปลื้มใจกับเจ้าเติร์กเอามากๆบางรายถึงกับแอบซื้อขนมมายัดไว้ใต้โต๊ะเรียนเจ้าเติร์กแทบทุกวันยิ่งนานวันยิ่งทำให้เจ้าเติร์กไม่กล้าเดินไปไหนคนเดียวเพราะมักจะถูกพวกรุ่นน้องและรุ่นเดียวกันแซวเล่นจนได้อายเจ้าเติร์กมีกลุ่มเพื่อนสนิทในห้องเรียนอยู่ 6 คนรวมเจ้าเติร์กแล้วโดยมี แป้ง เจนและ แป๋ม ที่เป็นผู้หญิง และ เตอร์ กับ เคน ที่เป็นผู้ชาย โดยกลุ่มนี้มักจะถูกคนในโรเงรียนเรียกว่ากลุ่มดาวเด่นอันเนื่องจากเป็นกลุ่มที่สร้างผลงานโดดเด่นทางด้านการเรียนและกิจกรรมให้กับห้องเรียนอย่างสม่ำเสมอด้วยการที่เจ้าเติร์กหัวดีที่สุดในกลุ่มจึงทำให้มันมักจะถูกเพื่อนดึงตัวไปช่วยติวช่วยสอนการบ้านให้กับเพื่อนๆในห้องเรียนและเพื่อนๆในกลุ่มโดยเฉพาะกับเจนเจนมีน้องชายชื่อเจมส์เรียนอยู่ชั้นม.3 โรงเรียนเดียวกัน โดยเจมส์เป็นผู้ชายที่มีนิสัยเรียบร้อยเจ้าระเบียบนิดๆติดเพื่อนและเรียนไม่เก่ง ทำให้ครอบครัวอันเข้มงวดของเจนกับเจมส์ต้องดิ้นรนเพื่อทำให้เจมส์มีผลการเรียนดีขึ้นเพื่อที่จะได้สอบเรียนต่อในระดับชั้นม.4 โรงเรียนเดียวกับพี่สาวของเจมส์ จึงทำให้เจนนั้นมักมาขอความช่วยเหลือจากเจ้าเติร์กอยู่เสมอเพื่อช่วยน้องชายของเจนให้มีผลการเรียนดีขึ้นตามความคาดหวังของพ่อกับแม่เจนและด้วยเจนนั้นเป็นเพื่อนหญิงที่สนิทและเข้าใจเจ้าเติร์กพอๆกับไอ้เตอร์ เจ้าเติร์กเลยต้องทำตามคำขอของเจนอย่างปฏิเสธไม่ได้จึงทำให้ช่วงเวลาหลังเลิกเรียน เติร์ก เจนและเจมส์ต้องมานั่งจับกลุ่มกันสามคนเพื่อติวครอสพิเศษสำหรับเจมส์โดยเฉพาะ บางวันไอ้เตอร์มักชอบมาชวนเจ้าเติร์กไปเล่นบอลเล่นบาสที่โรงยิมแต่ก็มักจะถูกเจนออกหน้าปฏิเสธทำเอาไอ้เตอร์ต้องหัวเสียไปเกือบทุกครั้งมีวันหนึ่งที่เจ้าเติร์กกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้องเรียนไอ้เตอร์เดินเข้ามาตบหลังเจ้าเติร์ก “เห้ยหน้าหล่อ ดูไรวะ” เจ้าเติร์กถึงกับสะดุงและหันกลับไปมองอย่ารวดเร็ว “เชี้ยเตอร์ ไรของมึงวะ ตบไหล่ซะกูตกใจเกือบเยี่ยวเล็ด” ไอ้เตอร์หัวเราะพร้อมลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามเจ้าเติร์ก “ฮ่าๆๆ ถ้ามึงเยี่ยวเล็ดจริง กูคงได้ภาพเด็ดลงเฟสวะ” เจ้าเติร์กก้มหน้าไปสนใจกับโทรศัพท์ต่อ “เอ่อ อย่าลืมว่าความลับมึงอยู่กับกูเยอะเชี้ยเตอร์” ไอ้เตอร์ใช้มือตบโต๊ะเบาๆ “เฮ้ยไอ้เติร์กกูว่ามึงไปติวให้กับน้องเจน มึงไม่ตงิดใจหน่อยหรอวะ กูว่าไอ้เจมส์แม่งดูไม่ใช่ผู้ชายแท้วะท่าทางมันแม่งยังกะตุ๊ดเงียบ กูดูแล้วไม่แมนวะ” เจ้าเติร์กถึงกับรีบละสายตาจากโทรศัพท์และเงยหน้าขึ้นมาทันใด“มึงก็พูดเกินไปไอ้เตอร์ น้องเขาเป็นแค่เป็นคนเรียบร้อยเฉยๆ กูก็เห็นมันคบเพื่อนอยู่ในกลุ่มผู้ชายห้องมันอยู่นิ แต่ละคนนี่ห้าวทั้งๆนั้น มึงคิดไปเองป่าว” ไอ้เตอร์เอานิ้วขึ้นมาจิ้มหน้าผากเจ้าเติร์กเบาๆ “มึงนี่ก็แม่งมองโลกแง่ดีเกินไปวะ มึงรู้ไว้ ยิ่งผู้ชายเรียบร้อยนี่แหละมักจะมีไรแอบแฝงเยอะเมื่อวานกูยังเห็นไอ้เจมส์แม่งเดินจับมือกันกับไอ้ดิว กระเทยม.2 ที่แอบชอบมึงน่ะ แม่งเห็นเดินไปด้วยกันที่ตลาดข้างบ้านกู กูนี่เห็นเต็มสองตาเลยนะมึงระวังจะโดนล่อตูด”“แล้วมึงไม่บอกเจนวะ ไอ้เตอร์”“กูเพิ่งโดนมันด่ามาเนี่ยแม่งหาว่ากูใส่ร้ายน้องมัน แม่งเป็นพี่น้องกันไงวะ แม่งดูไม่ออกรึไง ว่าแต่มึงเถอะไอ้เติร์กไอ้เจมส์เวลาอยู่กับมึงแม่งไม่ออกอาการไรหรอวะ” “ก็ไม่นิ เวลากูพูดหรือแนะนำอะไร กูก็เห็นมันตั้งใจฟังดีนะ เหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป” “อืม ถือว่ากูบอกมึงให้รับรู้ไว้แล้วกัน นี่จะห้าโมงแล้วนะวันนี้มึงไม่ติวไอ้เจมส์หรอ”“วันนี้ร้านมีของมาลงเยอะน่ะอาปลื้มเลยขอให้กูกลับไปช่วยที่ร้าน กูไปนะไอ้เตอร์ ขอบใจมากมึงที่คอยอัพเดทข่าวต่างๆให้กูตลอด เจอกันพรุ่งนี้” เติร์กหยิบกระเป๋าสะพายหลังและเดินออกจากห้องไป ในระหว่างทางที่เจ้าเติร์กกำลังเดินไปที่โรงรถจู่ๆก็มีเสียงเรียกทักเจ้าเติร์กดังขึ้น “พี่เติร์กหวัดดีครับ วันนี้ไม่อยู่ติวผมหรอพี่ผมอุตสาห์ไปนั่งรออยู่หน้าห้องสมุดตั้งนาน” เจ้าเติร์กหันไปมองเจมส์และเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนที่ยืนหิ้วกระเป๋านักเรียนสีดำอยู่บันไดทางขึ้นหอประชุม “อ้าวเจนไม่ได้บอกหรอว่าวันนี้พี่ไม่สะดวกเพราะติดงานที่ร้าน”เจมส์ยิ้มที่มุมปาก “พี่เจนไม่ได้บอกครับ” เจ้าเติร์กมองนักเรียนหญิงสองคนที่หลบหน้าหลบตาอยู่หลังเจ้าเจมส์ด้วยอาการเขินอาย “โห่น้อง เป็นไรน่ะ พี่ไม่กัดหรอกครับ” เจมส์รีบพูดสวนขึ้นมา “เอ่อพี่เติร์ก พี่ทำงานอยู่ร้านสรุกิจพรรณไม้หรอครับ เมื่ออาทิตย์ก่อนผมไปซื้อครีมให้พี่เจนที่ร้านโยมิผมเห็นพี่รดน้ำต้นไม้อยู่ที่ร้านน่ะครับ “อ๋อใช่แล้วครับเป็นร้านของอาพี่เองแหละน้อง พี่ย้ายจากเชียงใหม่มาเรียนที่นี่เลยต้องไปอาศัยกับอาและช่วยงานในร้านไปด้วยว่างๆแวะไปอุดหนุนสิน้อง ไงพี่ขอตัวกลับก่อนนะเดี๋ยวค่ำซะก่อน”เจมส์ยิ้มและรีบยกมือไหว้เจ้าเติร์ก “โชคดีครับพี่ ขับรถกลับดีๆครับ” หลังเจ้าเติร์กเดินจากไปนักเรียนหญิงสองคนที่หลบอยู่หลังเจ้าเจมส์ถึงกับรีบจับแขนเสื้อเจมส์พร้อมกับเขย่าไปมา “มึงงงงงงงงงง ตะกี้พี่เค้าพูดกับกูด้วยแหละมึงสนิทกับพี่เค้าขนาดนั้นเลยหรอ” เจมส์ถึงกับอมยิ้มและรีบตอบทั้งสองไป “ก็ไม่สนิทมากหรอก คือพี่เติร์กเป็นเพื่อนสนิทกับพี่เจนน่ะ พี่เจนเลยให้มาช่วยติวเราทุกเย็น”“เฮ้ยจริงดิ เจมมมมมมมึงขอไลน์พี่เค้าให้พวกกูหน่อยสิ ขอเบอร์ก็ได้ นะนะนะ” เจ้าเติร์กขับมอเตอร์ไซค์ถึงร้านมันรีบขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุดและดิ่งตรงมาช่วยอาปลื้มกับน้าเอมที่หน้าร้านอย่างรวดเร็วซึ่งของที่มาลงที่ร้านวันนี้ค่อนข้างเยอะทั้งกระสอบดินปลูก ต้นกล้าอ่อนและเครื่องมือทางการเกษตรเล่นเอาเจ้าเติร์กกับคนงานต้องขนจากรถไปยังโกดังหลังร้านจนเกือบหกโมงเย็น ระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังนั่งพักเหนื่อยอยู่นั้นอาปลื้มเดินเข้ามาพร้อมกับยื่นขวดน้ำเปล่าให้ “อะเติร์กเหนื่อยหน่อยนะวันนี้ เดี๋ยวอากับน้าเอมจะไปเช็คของที่โกดังไงฝากเติร์กช่วยปิดหน้าร้านให้อาด้วย” “ครับอาปลื้ม”เจ้าเติร์กนั่งดื่มน้ำ ได้สักพักมันจึงลุกขึ้นเดินตรงไปกดสวิตซ์ปิดประตูเหล็กแต่ทันใดนั้นสายตาของเจ้าเติร์กก็ไปสะดุดกับ ผู้ชายเสื้อเขียวคนหนึ่งที่ขับรถมาจอดหน้าร้านและเดินเข้าร้านมามันถึงกับรีบเอ่ยปากทักทายลูกค้าแบบทุกครั้ง “สวัสดีครับ อ้าว เจมส์มาซื้ออะไรครับ พี่กำลังจะปิดร้านพอดี” เจมส์สะดุ้งเสียงของเจ้าเติร์กเล็กน้อยและเดินตรงเข้าไปหาเจ้าเติร์ก “เอ่อ ผมจะมาซื้อต้นไม้น่ะครับพี่” “ต้นไม้หรอ แล้วเจมส์อยากได้ต้นอะไรล่ะ” เจมส์หันซ้ายหันขวาไปมา “ร้านพี่มีต้นรักขายไหมครับ” เจ้าเติร์กได้ยินถึงกับหลุดขำออกมาทันที“อืมมี อยู่ทางนี้ว่าแต่เจมส์จะซื้อไปให้ใครหรอ” เจมส์ที่เดินตามหลังเจ้าเติร์กมาติดๆสายตามันจ้องพิจารณาหุ่นและรูปร่างอันสูงใหญ่ของเจ้าเติร์กจากด้านหลัง“ผมจะซื้อไปปลูกที่บ้านครับพี่เติร์ก ผมเห็นดอกมันสวยดีครับเลยอยากได้” เจ้าเติร์กเดินไปยืนตรงอ่างเลี้ยงปลาและชี้มือไปยังโซนไม้ล้มลุก “ตรงนั้นครับน้อง อยากได้กี่ต้นเลือกเอาเลยครับมันเป็นต้นที่เพิ่งแยกลงปลูกใหม่นะน้อง เวลาซื้อไปน้องต้องดูแลมันเป็นพิเศษนะ”เจมส์เดินเข้าไปหยิบต้นรักขึ้นมาเลือกดูทีละต้นทีละต้น “พี่ผมไม่รู้จะเอาต้นไหนดี ผมอยากได้สัก 2 ต้น พี่ช่วยเลือกให้ผมหน่อยดิ”“น้องเป็นคนจะซื้อไปปลูกนะจะให้พี่เลือกได้ไง”“นะพี่เติร์ก ช่วยเลือกให้ผมหน่อยครับ” เจ้าเติร์กเดินเข้าไปหยิบขึ้นมาสองต้นพร้อมกับยืนให้กับเจมส์“อะ นี่น้อง พี่ว่าสองต้นนี่ดูแข็งแรงที่สุดแล้ว” แสงไฟในร้านส่องสะท้อนใบหน้าขาวๆที่อาบไปด้วยเหงื่อของเจ้าเติร์กเจ้าเจมส์มองด้วยสายตาอันหลงใหล “ขอบคุณครับแล้วมันต้นเท่าไหร่ครับพี่” “ แปปนะน้องเอ่อ ต้นละ 50 บาทครับ”เจมส์หยิบกระเป๋าตังออกมาพร้อมยื่นแบงค์ 100 ให้เจ้าเติร์ก “ลดหน่อยดิพี่ผมอุตสาห์ขับจากบ้านมาซื้อร้านพี่เลยนะ” เจ้าเติร์กที่กำลังห่อต้นไม้ใส่ถุงหัวเราะเบาๆ “โห่น้อง พี่ไม่ใช่เจ้าของร้านเนาะ ถ้าซื้อเยอะก็ว่าไปอย่าง” เจมส์ถึงกับยิ้มออกมาทันใด “งั้นถ้าซื้อพี่ไปด้วยนี่จะลดให้ไหมครับ” “ฮ่าๆทะลึ่งละไอ้นี่” ระหว่างที่เจมส์รอเจ้าเติร์กห่อต้นไม้มันกวาดสายตามองไปรอบๆร้าน และมันก็ไปสะดุดกับเจ้าบิวที่กำลังยืนมองตาแป๋วจากหน้าต่างๆบานเลื่อนตรงทางขึ้นบนบ้าน “เด็กนั่นใครหรอครับพี่เติร์กที่อยู่หน้าต่างบานเลื่อนตรงนั้น” เจ้าเติร์กหันหน้ากลับไปอย่างรวดเร็วเจ้าบิวที่กำลังยืนดูทั้งสองอยู่นมนานเมื่อมันเห็นเจ้าเจมส์และเจ้าเติร์กที่หันมามองมันพร้อมกัน เจ้าบิวถึงกับรีบก้มตัวลับจากขอบหน้าต่างทันที “คงเป็น บิวไม่ก็บอลมั้งน้อง ลูกของอาปลื้มกับน้าเอมเจ้าของร้านน่ะ” เจมส์พยักหน้าและเม้มปาก “น่าเอ็นดูนะพี่” เจ้าเติร์กยื่นถุงใส่ต้นรักให้กับเจมส์ “ซนอย่าบอกใครนี่ครับน้อง ซื้อไปแล้วดูแลอย่าให้มันตายล่ะ”เจมส์ยื่นมือไปหยิบถุงใส่ต้นรักพร้อมกับยิ้มให้เจ้าเติร์ก “ได้ครับ ขอบคุณครับพี่” และมันก็ค่อยๆเดินออกจากร้านไปเจ้าบิวที่แอบมองเจ้าเติร์กอยู่ริมหน้าต่างเมื่อมันเห็นเจ้าเติร์กปิดหน้าร้านเสร็จและกำลังเดินตรงมาที่ประตูหน้าบ้านมันถึงกับรีบก้มตัววิ่งกระโดดพุ่งตัวไปนอนบนโซฟาพร้อมกับหยิบรีโมทขึ้นมาทำทีกดเปลี่ยนช่องทีวี เจ้าบอลเดินลงบันไดมาจากชั้นบน ทันทีที่มันเห็นเจ้าเติร์กมันถึงกับรีบวิ่งเข้ามากอดขาเจ้าเติร์กไว้แน่น “พี่เติร์ก วันนี้มานั่งดู Tom & Jerry กับผมนะครับ” เจ้าเติร์กยิ้มพร้อมหัวเราะเบาๆและก้มตัวแกะมือทั้งสองของเจ้าบอลออกจากขามัน “บอลวันนี้พี่ไม่ไหวล่ะ ขอตัวขึ้นอาบไปอาบน้ำก่อนครับดูสิเหงื่อเหม็นๆเต็มตัวพี่เลย บอลก็ดูกับพี่บิวไปก่อนนะวันนี้โน่นไงพี่บิวนั่งอยู่หน้าทีวีรอแล้ว ” เจ้าบอลเชื่อฟังอย่างง่ายดายมันจึงรีบเดินผละจากเจ้าเติร์กไปนั่งข้างๆเจ้าบิว“ตะกี้บิวใช่หรือป่าวครับที่อยู่ตรงหน้าต่างเมื่อกี้”เจ้าบิวหันควบมาด้วยแววตาอันตื่นกลัว หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ “บะ บะ บิวเองค๊าบ ก็บิวได้ยินเสียงพี่เติร์กคุยกับใครไม่รู้บิวอยากรู้เลยลองลุกไปดูอะค๊าบตะกี้พี่เติร์กพูดกับใครหรอค๊าบ” “เจมส์ รุ่นน้องที่รร.น่ะ เขามาซื้อต้นไม้ไปปลูกที่บ้าน บิวอยู่ดูน้องนะพ่อกับแม่อีกสักพักคงเข้ามา อย่าแกล้งน้องล่ะ” ทันทีที่เจ้าเติร์กเดินขึ้นห้องไปเจ้าบิวถึงกับถอนหายใจยาวๆพร้อมเอามือทั้งสองกุมที่หน้าอกมันคิดคำนึงในใจว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวของมันกันแน่ เช้าวันเสาร์ที่30 มิถุนายน ขณะที่เจ้าเติร์กกำลังนั่งทำการบ้านวิชาเคมีอยู่ในห้องเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น เจ้าเติร์กที่กำลังง่วนกับการคิดเลขถึงกับต้องวางดินสอและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว“เคนหรอ โทรมาไมตอนนี้วะ”เติร์ก– ฮัลโหล เคนมีไรวะ โทรหากูซะเช้าเลยเคน – เติร์ก วันนี้กูกับเจนจะไปเที่ยวเซนฯหน่อยวะไงกูกับเจนจะแวะเข้าไปหามึงเช้านี้นะเติร์ก –เห้ยไอ้เคนเช้านี้กูไม่สะดวกวะ กูนั่งทำการบ้านอยู่เสร็จแล้วกูต้องรีบลงไปช่วยงานข้างล่างอีกเคน – มึงช่วยกูหน่อยดิ วันนี้กูกับเจนอุตสาห์รอวันดีๆที่จะได้ไปเที่ยวด้วยกัน 2/2 กูเลยบอกพ่อกูว่าจะออกมาติวที่บ้านมึงตั้งแต่เช้าไม่งั้นกูมีหวังโดนลากไปบริษัทกับพ่อกูแน่ นะไอ้เติร์กช่วยกูหน่อยเช้านี้ขอกูกับเจนเข้าไปบ้านมึงรอจนถึงเวลาเซนฯเปิด แล้วกูค่อยออกไปเติร์ก – มึงนี่แม่งชอบทำยังกะว่าเป็นปัญหาของกูไปด้วยนะมึงเคน – โธ่ๆๆขอร้องล่ะเติร์ก ถือว่าเจ๊ากันเรื่อง ที่มึงให้กูบากหน้าไปขอเบอร์ขอไลน์หนิงห้อง6/3ไงเติร์ก – เอ่อๆ ก็ได้ กูจะได้บอกอาปลื้มว่าเดี๋ยวมาเพื่อนมาหา เดี๋ยวมึงมามึงขับมาจอดที่โรงรถหลังบ้านนะวันนี้หน้าร้านช่วงสายๆจะมีรถจากต่างจังหวัดมาซื้อเหมาไม้ดอกเคน – ขอบใจมากไอ้เติร์ก ต้องแบบนี้สิ เพื่อนเลิฟๆๆๆ 10 นาทีหลังการสนทนาระหว่างเติร์กกับเคนจบลงเสียงมอเตอร์ไซค์CBR ขับเข้ามาจอดหลังร้าน เจ้าเติร์กที่กำลังเก็บกวาดห้องนอนรีบวิ่งลงไปรับทั้งสองอย่างรวดเร็ว “เฮ้ย หน้าหล่อ” เคนและเจนที่นั่งซ้อนท้ายมาด้วยกันทั้งคู่โบกมือทักทายเจ้าเติร์กที่กำลังเดินเข้ามาและในระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังทักทายคุยเล่นกับทั้งคู่อยู่นั้น ได้มีผู้ชายสวมเสื้อโปโลสีขาวลายดำกางเกงยีนส์พร้อมสวมหมวกกันนอกสีดำขับ Scoopy I S12 คันสีส้มเข้ามาจอดข้างๆรถของเคนกับเจนเจ้าเติร์กถึงกับยืนนิ่งมองผู้ชายคนดังกล่าว ไม่นานนักหลังหมวกกันน๊อคถูกถอดออก ภาพผู้ชายหน้าหวานปากแดงๆที่มันรู้จักปรากฏแก่สายตาเจ้าเติร์กทันที “อ้าว เจมส์ มาได้ไงเนี่ย” เจมส์วางหมวกกันน๊อคลงที่เบาะรถพร้อมกับยกมือไหว้เจ้าเติร์กเจนมองหน้าเจ้าเติร์กพร้อมชักสีหน้ารู้สึกผิดนิดๆ “เป็นความผิดเราเองแหละเติร์กเราเผลอหลุดปากว่าจะมาแวะที่บ้านแกก่อนจะไปเซนฯ พอหมอนี่ได้ยินเลยตื้อจะตามเรามาให้ได้”เจ้าเติร์กยืนทำหน้างงๆ “อืม หรอ แล้วนี่กินอะไรกันมายังถ้ายัง มันมีเค้กชาเขียวกับนมกล่องของเราอยู่ในตู้เย็นน่ะ”เคนกับเจนมองหน้ากันแล้วยิ้มก่อนจะตอบพร้อมกันว่า“ไม่เป็นไรแค่นี้ก็รบกวนแกมากพอล่ะ” เจ้าเติร์กถึงกับทึ่งในความเปะของทั้งสองคน “โหเอ่อเจมส์พี่ว่าน้องไม่น่าจะมาเป็น กขค พี่สาวเลยนะ ดูดิ เข้ากันยิ่งกว่าปี่ขลุ่ยซะอีก”“นั่นดิครับพี่ แบบนี้ผมควรกลับบ้านดีไหมครับนิ” เจนถึงกับรีบตอบสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงเข้มๆทันที “กลับไปเลยก็ดีบอกว่าให้อยู่บ้านๆ จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ น่ารำคาญจริง” “ใจเย็นๆเจน บ้านแกอยู่ไกลไม่ใช่หรอ ไหนๆน้องแกก็อุตสาห์ขับตามมาถึงนี่แล้วก็อย่าว่ามันเลย ปะเดี๋ยวไปนั่งคุยกันข้างบน” เจ้าบิวกับเจ้าบอลที่กำลังเล่นต่อสู้กันในห้องน้าเอม พอมันได้ยินเสียงคนคุยกันและฝีเท้าเดินผ่านหน้าห้องทั้งสองถึงกับรีบเปิดประตูชะโงกหัวออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น “พี่บิวใครอะที่เดินเข้าไปในห้องพี่เติร์ก” “เพื่อนพี่เติร์กมั้งบอล จะพากันไปไหนนะ” “งั้นเราไปเล่นที่ห้องพี่เติร์กดีไหมพี่บิว”เจ้าบิวส่ายหัวทันที “พี่เติร์กไม่ยอมให้พี่เข้าห้อง” “ไมอะพี่บิว” เจ้าบิวนิ่งเงียบมันรู้ดีแก่ใจว่าเพราะอะไร “ไม่รู้เหมือนกัน บอลอย่าพูดเรื่องนี้ให้แม่ฟังนะ” เจ้าบิวมองไปที่ประตูห้อง หูของมันยังพอได้เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะดังเล็ดลอดออกมาเป็นช่วงๆก่อนที่มันจะเดินกลับเข้าห้องไปพร้อมกับเจ้าบอลบทสนทนาต่างๆมากมายของพวกเจ้าเติร์กหลายต่อหลายเรื่องทั้งเรื่องเรียนเรื่องทั่วไปรวมถึงเรื่อง 18+ ที่เคน เจมส์รวมถึงเติร์กได้หยิบขึ้นมาพูดคุยกันสร้างความสนุกสนานเพลิดเพลินจนกินเวลาไปถึง 10.20น. เจนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาถึงกับตกใจ “เฮ้ยเคน นี่จะสิบโมงครึ่งแล้วนะ ไปกันเถอะเติร์กขอบใจนะมึงกูพึ่งรู้ว่ามึงคุยเก่งเหมือนกันนิ” เจนลุกยืนขึ้นพร้อมหยิบเสื้อแขนยาวมาสวม “ใช่ๆกูก็ว่า ยังกะคนละคนที่ รร.” เคนพูดเสริมขึ้นมาและเดินตามหลังเจนออกจากห้อง “เจมส์พวกกูจะไปเซนฯแล้วนะ มึงทำไรในห้องน้ำแต่เมื่อกี้ล่ะตกส้วมหรอ”เจมส์รีบตะโกนสวนออกมาจากห้องน้ำ“ถ่ายหนักอยู่ ถ้ารีบพี่ไปกับพี่เคนก่อนเลยไม่ต้องรอเสร็จเดี๋ยวจะขับตามไปเอง” “ปะเคนไปเลย เดี๋ยวให้มันตามไปเองดูท่าแล้วคงอีกนาน ลีลานักนะไอ้นิ” เจนแสดงอาการไม่พอใจออกมาเล็กน้อย “เติร์กไงบอกมันให้รีบตามไปนะ หรือไม่ก็ให้มันกลับบ้านไปเลย” มันรีบดึงแขนเคนพาไปที่รถและขับออกไปทันที “เจ้าเติร์กที่เห็นเจนหัวร้อนใส่น้องของมันถึงกับหน้าเหว๋อไม่เป็นท่าเจ้าเติร์กเดินกลับขึ้นห้องไปขณะมันกำลังเก็บเบาะรองนั่งกับซองขนมอยู่นั้น เจมส์เปิดประตูเดินออกจากห้องน้ำและดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมาเช็ดน้ำบนหน้าของมัน “ท้องเสียหรอ ไปกินไรมาเจมส์”“ เมื่อคืนผมทำผัดมาม่าใส่ไส้กรอกน่ะสงสัยไส้กรอกท่าจะหมดอายุมั้งพี่” เจมส์เดินเข้ามาเก็บซองขนมและขวดน้ำ “เอ้ย ไม่เป็นไรน้องพี่เก็บเองได้ ผัดมาม่าไส้กรอกหรอ เจมส์นี่กินของยังกะเด็กเล็ก” “ก็มันเป็นของโปรดของผมนี่น่า” “ฮ่าๆ ผัดมาม่าไส้กรอกน่ะหรอ” “ป่าว หมายถึงไส้กรอกต่างหาก ผมชอบกินไส้กรอกนะพี่ ยิ่งไส้กรอกชีสนี่อร่อยสุดๆเลยพี่” เจมส์หันมองหน้าเจ้าเติร์กพร้อมยักคิ้วสองทีเติร์กทำหน้างง “ฮ่าๆๆ เอ่อใช่เจนบอกพี่ว่า ถ้าเจมส์จะไปให้รีบตามไปครับ” เจมส์ถอนหายใจและเดินไปนั่งที่โต๊ะญี่ปุ่นที่เจ้าเติร์กกำลังเก็บกวาด “เฮ้อ ใจเย็นพี่ เดี๋ยวผมค่อยตามไปครับ ว่าแต่ห้องพี่เติร์กเป็นระเบียบดีนะครับพี่จัดเองทุกวันเลยเหรอครับ” เจมส์กวาดสายตาไปรอบๆห้อง “ไม่ขนาดนั้นน้อง ถ้ามันสกปรกก็เก็บกวาดที” “ครับพี่เติร์กรู้อะไรไหม พวกนักเรียนสายชั้นม.3เกือบทุกคนปลื้มพี่มากๆ ตั้งแต่ผมมาเรียนที่นี่ตั้งแต่ม.1 ถึงตอนนี้ยังไม่เคยเห็นใครฮอตในโรงรียนเท่าพี่เลยสุดยอดครับ” เจมส์ชวนเจ้าเติร์กคุยเรื่องโน่นนี่นั่นและพยายามถามซักไซร้เรื่องต่างๆของเจ้าเติร์กจนเจมส์ค่อยๆคุยถลำลึกลงไปถึงเรื่องเซ็กส์เจ้าเติร์กถึงกับบ่ายเบี่ยงเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นหลายต่อหลายครั้งแต่สุดท้ายเจมส์ก็วกกลับมาเรื่องเซ็กส์เช่นเดิม ยิ่งนานไปเรื่องเซ็กส์ที่เจ้าเจมส์คุยให้เจ้าเติร์กฟังยิ่งมีความเข้มข้นน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆทำให้เจ้าเติร์กที่นั่งฟังอยู่ห่างๆถึงกับเดินมานั่งฟังเจมส์ที่โต๊ะด้วยความสนใจ เมื่อเห็นเช่นนั้นเจมส์ถึงกับยิ่งคำถามเรื่องเซ็กส์กับเจ้าเติร์กไปแบบตรงๆซึ่งคำตอบที่มันได้รับทำให้เจมส์ทราบทันทีว่าพี่เติร์กคนนี้ยังซิงสุดๆและอ่อนประสบการณ์ในด้านนี้เจมส์เลยแต่งเรื่องเซ็กส์ต่างๆกระตุ้นเจ้าเติร์กอย่างต่อเนื่องทำให้เจ้าเติร์กที่ได้ฟังเริ่มเกิดอารมณ์ทางเพศสะสมขึ้นทีละนิดๆมันรับรู้ได้ถึงท่อนลำใต้กางเกงที่ค่อยพองตัวขึ้น หัวใจของมันเต้นรัวๆสูบฉีดเลือดไปทั่วร่างกายจนใบหน้าขาวๆและใบหูของมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจางๆมันยังคงนั่งนิ่งและคอยถามกลับเจมส์เป็นช่วงๆ ซึ่งเจมส์พอมันสังเกตสีหน้าและอาการของร่างกายเจ้าเติร์กที่แสดงออกถึงความต้องการทางเพศมันเลยหยุดพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปากก่อนจะกลื้นน้ำลายอึกใหญ่ๆ จากนั้นมันจึงค่อยๆขยับตัวเข้าไปไกล้ๆ เจ้าเติร์กมันหายใจออกยาวๆจนลมหายใจพัดผ่านมือทั้งสองข้างของเจ้าเติร์กที่ประสานกันอยู่บนโต๊ะพร้อมขมิบริมฝีปากแดงๆไปมา “พี่เติร์ก นอกจากใช้มือช่วยตัวเองแล้วมันยังมีวิธีอื่นอีกนะพี่ที่สนุกและดีกว่ากว่าการใช้มือแบบที่พี่เคยทำพี่เติร์กคือผม…….” ในขณะเดียวกันเจ้าบิวที่แอบยืนฟังอยู่หน้าประตูห้อง แม้ว่ามันจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เจมส์พูดออกมาสักเท่าไหร่แต่เจ้าบิวรู้โดยสำนึกทันทีว่าเจมส์กำลังจะทำบางสิ่งกับพี่เติร์กของมันแน่นอนมันกำมือทั้งสองไว้แน่นพร้อมคิดในใจ “บิวจะทำไงดีบิวจะต้องทำไงดี” ไว้มาต่อครับ
เนื้อหาในตอนที่ 5 ตามลิงค์http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=123315&fromuid=155129
แบ่งๆกันกินสิจ้ะน้องบิว 5555 {:5_119:}{:5_119:}love{:5_119:}{:5_119:} ,ลุ้นๆ สนุกครับ ขอบคุณมากเลยครับ สนุกมากครับมาต่อไวๆนะครับ
ขอบคุนครับ
ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณครับ ชอบๆ ขอบคุณ ขอบคุณครับ บิวเด็กไป ป2 แต่ขนาดนี้
ทำให้ไม่อินอะเอาตรงๆ
แต่อย่างอื่นดีหมด ลุ้นมากครับ กำลังสนุกเลย รอติดตามตอนต่อไป ตัดจบค้างมากกก รอตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ. สงสารบิว{:5_139:}{:5_139:}ต่อไวไวนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณ