เรื่องราวของเจ้าเติร์ก 4 (คู่แข่ง)

Elenai

เนื้อหาในตอนที่ 3 ตามลิงค์http://www.g4guys.com/forum.php? ... 2843&fromuid=155129)

            เจ้าเติร์กมองเจ้าบิวที่นอนหลับปุ๋ยบนเตียงมันรู้สึกอึ้งต่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนมันจะเอื้อมทั้งสองมือไปเขย่าตัวของเจ้าบิว“บิว บิว ตื่น ตื่นครับ” เสียงเรียกของเจ้าเติร์กทำเอาเจ้าบิวที่กำลังนอนสบายๆลืมตาขึ้น“มีไรอะพี่เติร์ก ฮื้มมมม” เจ้าบิวพูดด้วยนำเสียงอันงัวเงียมันหาวยาวๆและขยี้ตาสองข้างพร้อมกับค่อยๆชันตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้าของเจ้าเติร์กที่อยู่ในอาการตื่นตระหนก“พี่เติร์กเปงรายอะค๊าบ ทำมายทำหน้าแบบนั้นล่ะค๊าบบ” มันถามกลับด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม “บิวครับพี่ถามอะไรบิวหน่อยเมื่อคืนบิวได้ทำอะไรพี่หรือเปล่า” เจ้าเติร์กเอื้อมมือซ้ายไปจับที่ไหล่เจ้าบิวพร้อมจ้องมองเข้าไปที่ตาของเจ้าบิวด้วยแววตานิ่งและเยือกเย็นเมื่อเจ้าบิวได้ยินคำถามและเห็นสีหน้าของเจ้าเติร์กแล้วใบหน้าที่ยิ้มแย้มของมันได้เปลี่ยนเป็นสีหน้าแหยๆทันที “บิวทำอะไรหรอค๊าบพี่เติร์ก”เจ้าเติร์กถอนหายใจยาวๆ “บิวเห็นคราบพวกนี้ไหมที่ติดอยู่ตามที่นอนและเสื้อของบิวอยู่เนี่ย เนี่ยบิว เห็นปะ” เจ้าเติร์กพูดไปพลางพร้อมชี้ให้เจ้าบิวดูคราบดังกล่าว เจ้าบิวที่กำลังจ้องมองคราบสีขาวๆใสๆอยู่นั้นจมูกของมันรับรู้ถึงกลิ่นของคราบสีขาวๆใสๆดังกล่าว ลอยโชยขึ้นมา ทำให้เจาบิวรู้ทันทีว่ามันคือคราบของน้ำที่พวยพุ่งออกจากท่อนลำของเจ้าเติร์กหลังจากที่มันได้ดูดอมในช่วงที่เจ้าเติร์กนอนหลับสนิทเจ้าบิวถึงกับหวาดวิตกขึ้นมาทีละนิดๆในใจถึงกระนั้นมันก็ยังไม่แสดงอาการใดๆออกมาให้เจ้าเติร์กเห็นหรือมีพิรุต“มันคือรายอะค๊าบพี่เติร์ก” เจ้าเติร์กกำขมับตัวเองพร้อมกรุ่นคิดในหัวว่าหากพูดไปตรงๆก็อาจจะทำให้เด็กป.2อย่างเจ้าบิวรับรู้ในเรื่องที่เกินกว่าวัยของมันที่ควรจะรู้ “มันก็ อืม มันก็ เอ่อ เอาเป็นว่าคราบนี้พวกทำไมถึงเลอะเต็มที่นอนและเสื้อบิวล่ะ” คำถามของเจ้าเติร์กทำเจ้าบิวหวาดวิตกยิ่งกว่าเก่าแต่มันยังคงตีหน้าซื่อเพื่อกลบเกลื่อนในสิ่งที่มันทำลงไปเมื่อคืน “บิว บิวไม่รู้ค๊าบเมื่อคืนบิวนอนดู Powerpuff girls และบิวก็หลับไปตอนไหนไม่รู้อะค๊าบบิวมาตกใจตื่นก็ตอนพี่เติร์กมาปลุกนี่แหละ”  เจ้าบิวตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆและค่อยๆก้มหน้าลง “แน่ใจนะบิว ว่าบิวไม่ได้เป็นคนทำ” เจ้าบิวพยักหน้าตอบกลับเบาๆความคิดของเจ้าเติร์กยังคงปักใจเชื่อคำพูดเจ้าบิวเพียงครึ่งเดียวส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะมันเป็นเด็กป.2แต่ด้วยอาการที่มันตุ้งติ้งคล้ายผู้หญิงเลยทำให้เป็นจุดที่ทำให้เจ้าเติร์กยังคงสงสัยใสและเริ่มหวาดระแวงเจ้าบิวขึ้นทันทีความตึงเครียดที่เกิดขึ้นกับทั้งสองทำให้บรรยากาศในห้องเงียบลงเหลือเพียงแค่เสียงพัดลมและเสียงรถที่วิ่งผ่านหน้าร้านเป็นช่วงๆ แต่ทันใดนั้น “ตึงๆๆๆ พี่บิว พี่เติร์ก  ตื่นยางงงง” เสียงทุบประตูและเสียงเรียกของเจ้าบอลดังขึ้นเล่นเอาทั้งสองที่กำลังนิ่งเงียบถึงกับตกใจทันที “เดี๋ยวๆใจเย็นบอล”เจ้าเติร์กตะโกนออกไปพร้อมกับเดินไปเปิดประตูห้องและพบกับเจ้าบอลที่สวมชุดนอนลายสก็อตยืนเงยหน้ามองร่างอันสูงใหญ่ที่ปรากฏต่อหน้ามัน “อ้าวพี่เติร์ก นี่พี่บิว ตื่นยางครับ แม่ให้มาเรียก” เจ้าบอลพูดแลชะโงกตัวมองหาเจ้าบิว “บิวหรอ” เจ้าเติร์กพูดไม่ทันจบ เสียงตอบกลับเสียงเจ้าบิวรีบพูดสวนขึ้นมาทันที “พี่ตื่นแล้วบอล” เจ้าบิวโดดลงจากเตียงและเดินมาหาเจ้าบอลอย่างรวดเร็ว “บิวไปอาบน้ำก่อนนะพี่เติร์ก” มันเหงยหน้ามองเจ้าเติร์กก่อนจะใช้มือขวาจับมือของเจ้าบอลและพาเดินกลับไปที่ห้องน้าเอมอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เจ้าเติร์กยืนนิ่งเงียบอยู่แบบนั้นไม่นานเจ้าเติร์กถอนหายใจยาวๆและส่ายหัวไปมาแบบปลง พร้อมกับปิดประตูเดินกลับเข้าห้องของมันเพื่อทำกิจวัตรยามเช้าเหมือนเช่นเคย  เหตุการณ์เป็นปกติโดยไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น แต่จิตลึกๆของเจ้าเติร์กยังคงจดจำเหตุการณ์ที่ยังหาคำตอบไม่ได้นี้อย่างไม่มีวันลืม  เลยทำให้เจ้าเติร์กหวาดระแวงในตัวเจ้าบิว ตั้งแต่นั้นมาหากเจ้าบิวขอมานอนด้วยหรือขอเข้ามานั่งเล่นในห้องช่วงกลางคืนเหมือนที่ผ่านมาก็มักจะถูกเจ้าเติร์กปฏิเสธหรือไม่ก็ถูกเจ้าเติร์กอ้างโน่นนี่นั่นโดยตลอดจนทำให้เจ้าบิวเริ่มถอดใจ และรู้สึกเหมือนถูกพี่ชายทอดทิ้งและห่างเหินทำเอามันต้องกลับไปน้ำตาซึมอยู่ใต้ผ้าห่มที่ห้องนอนหลายต่อหลายครั้ง  ส่วนเจ้าเติร์กเองก็ยังคงวางตัวกับเจ้าบิวเจ้าบอลเหมือนปกติ มันเบนความสนใจไปหมกมุ่นอยู่กับการเรียนกวดวิชาให้จบครอสและช่วยงานที่ร้านหลังเลิกเรียนทุกวันจนเวลาล่วงเลยมาถึงกลางเดือนมิถุนายน

                นับแต่ตั้งที่เปิดเทอมวันแรกที่เจ้าเติร์กได้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนใหม่แห่งนี้ด้วยความหล่อ ขาวและหุ่นดี ที่ไม่เกรงใจใครทำให้เจ้าเติร์กกลายเป็นรุ่นพี่ม.6 สุดฮอตของโรงเรียนภายในระยะเวลาไม่นานทำเอาบุคคลรอบข้างทั้งรุ่นน้องและรุ่นเดียวกันทั้งสาวแท้สาวเทียมทั้งหลายต่างพากันปลื้มอกปลื้มใจกับเจ้าเติร์กเอามากๆบางรายถึงกับแอบซื้อขนมมายัดไว้ใต้โต๊ะเรียนเจ้าเติร์กแทบทุกวัน  ยิ่งนานวันยิ่งทำให้เจ้าเติร์กไม่กล้าเดินไปไหนคนเดียวเพราะมักจะถูกพวกรุ่นน้องและรุ่นเดียวกันแซวเล่นจนได้อายเจ้าเติร์กมีกลุ่มเพื่อนสนิทในห้องเรียนอยู่ 6 คนรวมเจ้าเติร์กแล้วโดยมี แป้ง เจนและ แป๋ม ที่เป็นผู้หญิง และ เตอร์ กับ เคน ที่เป็นผู้ชาย โดยกลุ่มนี้มักจะถูกคนในโรเงรียนเรียกว่ากลุ่มดาวเด่นอันเนื่องจากเป็นกลุ่มที่สร้างผลงานโดดเด่นทางด้านการเรียนและกิจกรรมให้กับห้องเรียนอย่างสม่ำเสมอ  ด้วยการที่เจ้าเติร์กหัวดีที่สุดในกลุ่มจึงทำให้มันมักจะถูกเพื่อนดึงตัวไปช่วยติวช่วยสอนการบ้านให้กับเพื่อนๆในห้องเรียนและเพื่อนๆในกลุ่มโดยเฉพาะกับเจน  เจนมีน้องชายชื่อเจมส์เรียนอยู่ชั้นม.3 โรงเรียนเดียวกัน โดยเจมส์เป็นผู้ชายที่มีนิสัยเรียบร้อยเจ้าระเบียบนิดๆติดเพื่อนและเรียนไม่เก่ง ทำให้ครอบครัวอันเข้มงวดของเจนกับเจมส์ต้องดิ้นรนเพื่อทำให้เจมส์มีผลการเรียนดีขึ้นเพื่อที่จะได้สอบเรียนต่อในระดับชั้นม.4 โรงเรียนเดียวกับพี่สาวของเจมส์ จึงทำให้เจนนั้นมักมาขอความช่วยเหลือจากเจ้าเติร์กอยู่เสมอเพื่อช่วยน้องชายของเจนให้มีผลการเรียนดีขึ้นตามความคาดหวังของพ่อกับแม่เจนและด้วยเจนนั้นเป็นเพื่อนหญิงที่สนิทและเข้าใจเจ้าเติร์กพอๆกับไอ้เตอร์ เจ้าเติร์กเลยต้องทำตามคำขอของเจนอย่างปฏิเสธไม่ได้จึงทำให้ช่วงเวลาหลังเลิกเรียน เติร์ก เจนและเจมส์ต้องมานั่งจับกลุ่มกันสามคนเพื่อติวครอสพิเศษสำหรับเจมส์โดยเฉพาะ บางวันไอ้เตอร์มักชอบมาชวนเจ้าเติร์กไปเล่นบอลเล่นบาสที่โรงยิมแต่ก็มักจะถูกเจนออกหน้าปฏิเสธทำเอาไอ้เตอร์ต้องหัวเสียไปเกือบทุกครั้ง  มีวันหนึ่งที่เจ้าเติร์กกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้องเรียนไอ้เตอร์เดินเข้ามาตบหลังเจ้าเติร์ก “เห้ยหน้าหล่อ ดูไรวะ” เจ้าเติร์กถึงกับสะดุงและหันกลับไปมองอย่ารวดเร็ว “เชี้ยเตอร์ ไรของมึงวะ ตบไหล่ซะกูตกใจเกือบเยี่ยวเล็ด” ไอ้เตอร์หัวเราะพร้อมลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามเจ้าเติร์ก “ฮ่าๆๆ ถ้ามึงเยี่ยวเล็ดจริง กูคงได้ภาพเด็ดลงเฟสวะ” เจ้าเติร์กก้มหน้าไปสนใจกับโทรศัพท์ต่อ “เอ่อ อย่าลืมว่าความลับมึงอยู่กับกูเยอะเชี้ยเตอร์” ไอ้เตอร์ใช้มือตบโต๊ะเบาๆ “เฮ้ยไอ้เติร์กกูว่ามึงไปติวให้กับน้องเจน มึงไม่ตงิดใจหน่อยหรอวะ กูว่าไอ้เจมส์แม่งดูไม่ใช่ผู้ชายแท้วะท่าทางมันแม่งยังกะตุ๊ดเงียบ กูดูแล้วไม่แมนวะ” เจ้าเติร์กถึงกับรีบละสายตาจากโทรศัพท์และเงยหน้าขึ้นมาทันใด“มึงก็พูดเกินไปไอ้เตอร์ น้องเขาเป็นแค่เป็นคนเรียบร้อยเฉยๆ กูก็เห็นมันคบเพื่อนอยู่ในกลุ่มผู้ชายห้องมันอยู่นิ แต่ละคนนี่ห้าวทั้งๆนั้น มึงคิดไปเองป่าว” ไอ้เตอร์เอานิ้วขึ้นมาจิ้มหน้าผากเจ้าเติร์กเบาๆ “มึงนี่ก็แม่งมองโลกแง่ดีเกินไปวะ มึงรู้ไว้ ยิ่งผู้ชายเรียบร้อยนี่แหละมักจะมีไรแอบแฝงเยอะเมื่อวานกูยังเห็นไอ้เจมส์แม่งเดินจับมือกันกับไอ้ดิว กระเทยม.2 ที่แอบชอบมึงน่ะ แม่งเห็นเดินไปด้วยกันที่ตลาดข้างบ้านกู กูนี่เห็นเต็มสองตาเลยนะมึง  ระวังจะโดนล่อตูด”  “แล้วมึงไม่บอกเจนวะ ไอ้เตอร์”  “กูเพิ่งโดนมันด่ามาเนี่ยแม่งหาว่ากูใส่ร้ายน้องมัน แม่งเป็นพี่น้องกันไงวะ แม่งดูไม่ออกรึไง ว่าแต่มึงเถอะไอ้เติร์กไอ้เจมส์เวลาอยู่กับมึงแม่งไม่ออกอาการไรหรอวะ” “ก็ไม่นิ เวลากูพูดหรือแนะนำอะไร กูก็เห็นมันตั้งใจฟังดีนะ เหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป” “อืม ถือว่ากูบอกมึงให้รับรู้ไว้แล้วกัน นี่จะห้าโมงแล้วนะวันนี้มึงไม่ติวไอ้เจมส์หรอ”  “วันนี้ร้านมีของมาลงเยอะน่ะอาปลื้มเลยขอให้กูกลับไปช่วยที่ร้าน กูไปนะไอ้เตอร์ ขอบใจมากมึงที่คอยอัพเดทข่าวต่างๆให้กูตลอด เจอกันพรุ่งนี้” เติร์กหยิบกระเป๋าสะพายหลังและเดินออกจากห้องไป ในระหว่างทางที่เจ้าเติร์กกำลังเดินไปที่โรงรถจู่ๆก็มีเสียงเรียกทักเจ้าเติร์กดังขึ้น “พี่เติร์กหวัดดีครับ วันนี้ไม่อยู่ติวผมหรอพี่ผมอุตสาห์ไปนั่งรออยู่หน้าห้องสมุดตั้งนาน” เจ้าเติร์กหันไปมองเจมส์และเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนที่ยืนหิ้วกระเป๋านักเรียนสีดำอยู่บันไดทางขึ้นหอประชุม “อ้าวเจนไม่ได้บอกหรอว่าวันนี้พี่ไม่สะดวกเพราะติดงานที่ร้าน”  เจมส์ยิ้มที่มุมปาก “พี่เจนไม่ได้บอกครับ” เจ้าเติร์กมองนักเรียนหญิงสองคนที่หลบหน้าหลบตาอยู่หลังเจ้าเจมส์ด้วยอาการเขินอาย “โห่น้อง เป็นไรน่ะ พี่ไม่กัดหรอกครับ” เจมส์รีบพูดสวนขึ้นมา “เอ่อพี่เติร์ก พี่ทำงานอยู่ร้านสรุกิจพรรณไม้หรอครับ เมื่ออาทิตย์ก่อนผมไปซื้อครีมให้พี่เจนที่ร้านโยมิผมเห็นพี่รดน้ำต้นไม้อยู่ที่ร้านน่ะครับ “อ๋อใช่แล้วครับเป็นร้านของอาพี่เองแหละน้อง พี่ย้ายจากเชียงใหม่มาเรียนที่นี่เลยต้องไปอาศัยกับอาและช่วยงานในร้านไปด้วยว่างๆแวะไปอุดหนุนสิน้อง ไงพี่ขอตัวกลับก่อนนะเดี๋ยวค่ำซะก่อน”  เจมส์ยิ้มและรีบยกมือไหว้เจ้าเติร์ก “โชคดีครับพี่ ขับรถกลับดีๆครับ” หลังเจ้าเติร์กเดินจากไปนักเรียนหญิงสองคนที่หลบอยู่หลังเจ้าเจมส์ถึงกับรีบจับแขนเสื้อเจมส์พร้อมกับเขย่าไปมา “มึงงงงงงงงงง ตะกี้พี่เค้าพูดกับกูด้วยแหละ  มึงสนิทกับพี่เค้าขนาดนั้นเลยหรอ” เจมส์ถึงกับอมยิ้มและรีบตอบทั้งสองไป “ก็ไม่สนิทมากหรอก คือพี่เติร์กเป็นเพื่อนสนิทกับพี่เจนน่ะ พี่เจนเลยให้มาช่วยติวเราทุกเย็น”  “เฮ้ยจริงดิ เจมมมมมมมึงขอไลน์พี่เค้าให้พวกกูหน่อยสิ ขอเบอร์ก็ได้ นะนะนะ”

                เจ้าเติร์กขับมอเตอร์ไซค์ถึงร้านมันรีบขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุดและดิ่งตรงมาช่วยอาปลื้มกับน้าเอมที่หน้าร้านอย่างรวดเร็วซึ่งของที่มาลงที่ร้านวันนี้ค่อนข้างเยอะทั้งกระสอบดินปลูก ต้นกล้าอ่อน  และเครื่องมือทางการเกษตรเล่นเอาเจ้าเติร์กกับคนงานต้องขนจากรถไปยังโกดังหลังร้านจนเกือบหกโมงเย็น ระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังนั่งพักเหนื่อยอยู่นั้นอาปลื้มเดินเข้ามาพร้อมกับยื่นขวดน้ำเปล่าให้ “อะเติร์กเหนื่อยหน่อยนะวันนี้ เดี๋ยวอากับน้าเอมจะไปเช็คของที่โกดังไงฝากเติร์กช่วยปิดหน้าร้านให้อาด้วย” “ครับอาปลื้ม”เจ้าเติร์กนั่งดื่มน้ำ ได้สักพักมันจึงลุกขึ้นเดินตรงไปกดสวิตซ์ปิดประตูเหล็กแต่ทันใดนั้นสายตาของเจ้าเติร์กก็ไปสะดุดกับ ผู้ชายเสื้อเขียวคนหนึ่งที่ขับรถมาจอดหน้าร้านและเดินเข้าร้านมามันถึงกับรีบเอ่ยปากทักทายลูกค้าแบบทุกครั้ง “สวัสดีครับ อ้าว เจมส์มาซื้ออะไรครับ พี่กำลังจะปิดร้านพอดี” เจมส์สะดุ้งเสียงของเจ้าเติร์กเล็กน้อยและเดินตรงเข้าไปหาเจ้าเติร์ก “เอ่อ ผมจะมาซื้อต้นไม้น่ะครับพี่” “ต้นไม้หรอ แล้วเจมส์อยากได้ต้นอะไรล่ะ” เจมส์หันซ้ายหันขวาไปมา “ร้านพี่มีต้นรักขายไหมครับ” เจ้าเติร์กได้ยินถึงกับหลุดขำออกมาทันที“อืม  มี อยู่ทางนี้  ว่าแต่เจมส์จะซื้อไปให้ใครหรอ” เจมส์ที่เดินตามหลังเจ้าเติร์กมาติดๆสายตามันจ้องพิจารณาหุ่นและรูปร่างอันสูงใหญ่ของเจ้าเติร์กจากด้านหลัง“ผมจะซื้อไปปลูกที่บ้านครับพี่เติร์ก ผมเห็นดอกมันสวยดีครับเลยอยากได้” เจ้าเติร์กเดินไปยืนตรงอ่างเลี้ยงปลาและชี้มือไปยังโซนไม้ล้มลุก “ตรงนั้นครับน้อง อยากได้กี่ต้นเลือกเอาเลยครับมันเป็นต้นที่เพิ่งแยกลงปลูกใหม่นะน้อง เวลาซื้อไปน้องต้องดูแลมันเป็นพิเศษนะ”เจมส์เดินเข้าไปหยิบต้นรักขึ้นมาเลือกดูทีละต้นทีละต้น “พี่ผมไม่รู้จะเอาต้นไหนดี ผมอยากได้สัก 2 ต้น พี่ช่วยเลือกให้ผมหน่อยดิ”  “น้องเป็นคนจะซื้อไปปลูกนะจะให้พี่เลือกได้ไง”  “นะพี่เติร์ก ช่วยเลือกให้ผมหน่อยครับ” เจ้าเติร์กเดินเข้าไปหยิบขึ้นมาสองต้นพร้อมกับยืนให้กับเจมส์“อะ นี่น้อง พี่ว่าสองต้นนี่ดูแข็งแรงที่สุดแล้ว” แสงไฟในร้านส่องสะท้อนใบหน้าขาวๆที่อาบไปด้วยเหงื่อของเจ้าเติร์กเจ้าเจมส์มองด้วยสายตาอันหลงใหล “ขอบคุณครับแล้วมันต้นเท่าไหร่ครับพี่” “ แปปนะน้อง  เอ่อ ต้นละ 50 บาทครับ”  เจมส์หยิบกระเป๋าตังออกมาพร้อมยื่นแบงค์ 100 ให้เจ้าเติร์ก “ลดหน่อยดิพี่ผมอุตสาห์ขับจากบ้านมาซื้อร้านพี่เลยนะ” เจ้าเติร์กที่กำลังห่อต้นไม้ใส่ถุงหัวเราะเบาๆ “โห่น้อง พี่ไม่ใช่เจ้าของร้านเนาะ ถ้าซื้อเยอะก็ว่าไปอย่าง” เจมส์ถึงกับยิ้มออกมาทันใด “งั้นถ้าซื้อพี่ไปด้วยนี่จะลดให้ไหมครับ” “ฮ่าๆทะลึ่งละไอ้นี่” ระหว่างที่เจมส์รอเจ้าเติร์กห่อต้นไม้มันกวาดสายตามองไปรอบๆร้าน และมันก็ไปสะดุดกับเจ้าบิวที่กำลังยืนมองตาแป๋วจากหน้าต่างๆบานเลื่อนตรงทางขึ้นบนบ้าน “เด็กนั่นใครหรอครับพี่เติร์กที่อยู่หน้าต่างบานเลื่อนตรงนั้น” เจ้าเติร์กหันหน้ากลับไปอย่างรวดเร็วเจ้าบิวที่กำลังยืนดูทั้งสองอยู่นมนานเมื่อมันเห็นเจ้าเจมส์และเจ้าเติร์กที่หันมามองมันพร้อมกัน เจ้าบิวถึงกับรีบก้มตัวลับจากขอบหน้าต่างทันที “คงเป็น บิวไม่ก็บอลมั้งน้อง ลูกของอาปลื้มกับน้าเอมเจ้าของร้านน่ะ” เจมส์พยักหน้าและเม้มปาก “น่าเอ็นดูนะพี่” เจ้าเติร์กยื่นถุงใส่ต้นรักให้กับเจมส์ “ซนอย่าบอกใคร  นี่ครับน้อง ซื้อไปแล้วดูแลอย่าให้มันตายล่ะ”  เจมส์ยื่นมือไปหยิบถุงใส่ต้นรักพร้อมกับยิ้มให้เจ้าเติร์ก “ได้ครับ ขอบคุณครับพี่” และมันก็ค่อยๆเดินออกจากร้านไป  เจ้าบิวที่แอบมองเจ้าเติร์กอยู่ริมหน้าต่างเมื่อมันเห็นเจ้าเติร์กปิดหน้าร้านเสร็จและกำลังเดินตรงมาที่ประตูหน้าบ้านมันถึงกับรีบก้มตัววิ่งกระโดดพุ่งตัวไปนอนบนโซฟาพร้อมกับหยิบรีโมทขึ้นมาทำทีกดเปลี่ยนช่องทีวี เจ้าบอลเดินลงบันไดมาจากชั้นบน ทันทีที่มันเห็นเจ้าเติร์กมันถึงกับรีบวิ่งเข้ามากอดขาเจ้าเติร์กไว้แน่น “พี่เติร์ก วันนี้มานั่งดู Tom & Jerry กับผมนะครับ” เจ้าเติร์กยิ้มพร้อมหัวเราะเบาๆและก้มตัวแกะมือทั้งสองของเจ้าบอลออกจากขามัน “บอลวันนี้พี่ไม่ไหวล่ะ ขอตัวขึ้นอาบไปอาบน้ำก่อนครับดูสิเหงื่อเหม็นๆเต็มตัวพี่เลย บอลก็ดูกับพี่บิวไปก่อนนะวันนี้โน่นไงพี่บิวนั่งอยู่หน้าทีวีรอแล้ว ” เจ้าบอลเชื่อฟังอย่างง่ายดายมันจึงรีบเดินผละจากเจ้าเติร์กไปนั่งข้างๆเจ้าบิว“ตะกี้บิวใช่หรือป่าวครับที่อยู่ตรงหน้าต่างเมื่อกี้”เจ้าบิวหันควบมาด้วยแววตาอันตื่นกลัว หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ “บะ บะ บิวเองค๊าบ ก็บิวได้ยินเสียงพี่เติร์กคุยกับใครไม่รู้บิวอยากรู้เลยลองลุกไปดูอะค๊าบ  ตะกี้พี่เติร์กพูดกับใครหรอค๊าบ” “เจมส์ รุ่นน้องที่รร.น่ะ เขามาซื้อต้นไม้ไปปลูกที่บ้าน บิวอยู่ดูน้องนะพ่อกับแม่อีกสักพักคงเข้ามา อย่าแกล้งน้องล่ะ” ทันทีที่เจ้าเติร์กเดินขึ้นห้องไปเจ้าบิวถึงกับถอนหายใจยาวๆพร้อมเอามือทั้งสองกุมที่หน้าอกมันคิดคำนึงในใจว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวของมันกันแน่

เช้าวันเสาร์ที่30 มิถุนายน ขณะที่เจ้าเติร์กกำลังนั่งทำการบ้านวิชาเคมีอยู่ในห้องเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น เจ้าเติร์กที่กำลังง่วนกับการคิดเลขถึงกับต้องวางดินสอและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว“เคนหรอ โทรมาไมตอนนี้วะ”

เติร์ก– ฮัลโหล เคนมีไรวะ โทรหากูซะเช้าเลย

เคน – เติร์ก วันนี้กูกับเจนจะไปเที่ยวเซนฯหน่อยวะ  ไงกูกับเจนจะแวะเข้าไปหามึงเช้านี้นะ

เติร์ก –  เห้ยไอ้เคนเช้านี้กูไม่สะดวกวะ กูนั่งทำการบ้านอยู่เสร็จแล้วกูต้องรีบลงไปช่วยงานข้างล่างอีก

เคน – มึงช่วยกูหน่อยดิ วันนี้กูกับเจนอุตสาห์รอวันดีๆที่จะได้ไปเที่ยวด้วยกัน 2/2 กูเลยบอกพ่อกูว่าจะออกมาติวที่บ้านมึงตั้งแต่เช้าไม่งั้นกูมีหวังโดนลากไปบริษัทกับพ่อกูแน่ นะไอ้เติร์กช่วยกูหน่อยเช้านี้ขอกูกับเจนเข้าไปบ้านมึงรอจนถึงเวลาเซนฯเปิด แล้วกูค่อยออกไป

เติร์ก – มึงนี่แม่งชอบทำยังกะว่าเป็นปัญหาของกูไปด้วยนะมึง

เคน – โธ่ๆๆขอร้องล่ะเติร์ก ถือว่าเจ๊ากันเรื่อง ที่มึงให้กูบากหน้าไปขอเบอร์ขอไลน์หนิงห้อง6/3ไง

เติร์ก – เอ่อๆ ก็ได้ กูจะได้บอกอาปลื้มว่าเดี๋ยวมาเพื่อนมาหา เดี๋ยวมึงมามึงขับมาจอดที่โรงรถหลังบ้านนะวันนี้หน้าร้านช่วงสายๆจะมีรถจากต่างจังหวัดมาซื้อเหมาไม้ดอก

เคน – ขอบใจมากไอ้เติร์ก ต้องแบบนี้สิ เพื่อนเลิฟๆๆๆ

                 10 นาทีหลังการสนทนาระหว่างเติร์กกับเคนจบลงเสียงมอเตอร์ไซค์CBR ขับเข้ามาจอดหลังร้าน เจ้าเติร์กที่กำลังเก็บกวาดห้องนอนรีบวิ่งลงไปรับทั้งสองอย่างรวดเร็ว “เฮ้ย หน้าหล่อ” เคนและเจนที่นั่งซ้อนท้ายมาด้วยกันทั้งคู่โบกมือทักทายเจ้าเติร์กที่กำลังเดินเข้ามา  และในระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังทักทายคุยเล่นกับทั้งคู่อยู่นั้น ได้มีผู้ชายสวมเสื้อโปโลสีขาวลายดำกางเกงยีนส์พร้อมสวมหมวกกันนอกสีดำขับ Scoopy I S12 คันสีส้มเข้ามาจอดข้างๆรถของเคนกับเจนเจ้าเติร์กถึงกับยืนนิ่งมองผู้ชายคนดังกล่าว ไม่นานนักหลังหมวกกันน๊อคถูกถอดออก ภาพผู้ชายหน้าหวานปากแดงๆที่มันรู้จักปรากฏแก่สายตาเจ้าเติร์กทันที “อ้าว เจมส์ มาได้ไงเนี่ย” เจมส์วางหมวกกันน๊อคลงที่เบาะรถพร้อมกับยกมือไหว้เจ้าเติร์ก  เจนมองหน้าเจ้าเติร์กพร้อมชักสีหน้ารู้สึกผิดนิดๆ “เป็นความผิดเราเองแหละเติร์กเราเผลอหลุดปากว่าจะมาแวะที่บ้านแกก่อนจะไปเซนฯ พอหมอนี่ได้ยินเลยตื้อจะตามเรามาให้ได้”เจ้าเติร์กยืนทำหน้างงๆ “อืม หรอ แล้วนี่กินอะไรกันมายังถ้ายัง มันมีเค้กชาเขียวกับนมกล่องของเราอยู่ในตู้เย็นน่ะ”  เคนกับเจนมองหน้ากันแล้วยิ้มก่อนจะตอบพร้อมกันว่า“ไม่เป็นไรแค่นี้ก็รบกวนแกมากพอล่ะ” เจ้าเติร์กถึงกับทึ่งในความเปะของทั้งสองคน “โห  เอ่อเจมส์พี่ว่าน้องไม่น่าจะมาเป็น กขค พี่สาวเลยนะ ดูดิ เข้ากันยิ่งกว่าปี่ขลุ่ยซะอีก”“นั่นดิครับพี่ แบบนี้ผมควรกลับบ้านดีไหมครับนิ” เจนถึงกับรีบตอบสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงเข้มๆทันที “กลับไปเลยก็ดีบอกว่าให้อยู่บ้านๆ จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ น่ารำคาญจริง” “ใจเย็นๆเจน บ้านแกอยู่ไกลไม่ใช่หรอ ไหนๆน้องแกก็อุตสาห์ขับตามมาถึงนี่แล้วก็อย่าว่ามันเลย ปะเดี๋ยวไปนั่งคุยกันข้างบน” เจ้าบิวกับเจ้าบอลที่กำลังเล่นต่อสู้กันในห้องน้าเอม พอมันได้ยินเสียงคนคุยกันและฝีเท้าเดินผ่านหน้าห้องทั้งสองถึงกับรีบเปิดประตูชะโงกหัวออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น “พี่บิวใครอะที่เดินเข้าไปในห้องพี่เติร์ก” “เพื่อนพี่เติร์กมั้งบอล จะพากันไปไหนนะ” “งั้นเราไปเล่นที่ห้องพี่เติร์กดีไหมพี่บิว”เจ้าบิวส่ายหัวทันที “พี่เติร์กไม่ยอมให้พี่เข้าห้อง” “ไมอะพี่บิว” เจ้าบิวนิ่งเงียบมันรู้ดีแก่ใจว่าเพราะอะไร “ไม่รู้เหมือนกัน บอลอย่าพูดเรื่องนี้ให้แม่ฟังนะ” เจ้าบิวมองไปที่ประตูห้อง หูของมันยังพอได้เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะดังเล็ดลอดออกมาเป็นช่วงๆก่อนที่มันจะเดินกลับเข้าห้องไปพร้อมกับเจ้าบอล

บทสนทนาต่างๆมากมายของพวกเจ้าเติร์กหลายต่อหลายเรื่องทั้งเรื่องเรียน  เรื่องทั่วไปรวมถึงเรื่อง 18+ ที่เคน เจมส์รวมถึงเติร์กได้หยิบขึ้นมาพูดคุยกันสร้างความสนุกสนานเพลิดเพลินจนกินเวลาไปถึง 10.20น. เจนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาถึงกับตกใจ “เฮ้ยเคน นี่จะสิบโมงครึ่งแล้วนะ ไปกันเถอะ  เติร์กขอบใจนะมึงกูพึ่งรู้ว่ามึงคุยเก่งเหมือนกันนิ” เจนลุกยืนขึ้นพร้อมหยิบเสื้อแขนยาวมาสวม “ใช่ๆกูก็ว่า ยังกะคนละคนที่ รร.” เคนพูดเสริมขึ้นมาและเดินตามหลังเจนออกจากห้อง “เจมส์พวกกูจะไปเซนฯแล้วนะ มึงทำไรในห้องน้ำแต่เมื่อกี้ล่ะตกส้วมหรอ”  เจมส์รีบตะโกนสวนออกมาจากห้องน้ำ“ถ่ายหนักอยู่ ถ้ารีบพี่ไปกับพี่เคนก่อนเลยไม่ต้องรอเสร็จเดี๋ยวจะขับตามไปเอง” “ปะเคนไปเลย เดี๋ยวให้มันตามไปเองดูท่าแล้วคงอีกนาน ลีลานักนะไอ้นิ” เจนแสดงอาการไม่พอใจออกมาเล็กน้อย “เติร์กไงบอกมันให้รีบตามไปนะ หรือไม่ก็ให้มันกลับบ้านไปเลย” มันรีบดึงแขนเคนพาไปที่รถและขับออกไปทันที “เจ้าเติร์กที่เห็นเจนหัวร้อนใส่น้องของมันถึงกับหน้าเหว๋อไม่เป็นท่าเจ้าเติร์กเดินกลับขึ้นห้องไปขณะมันกำลังเก็บเบาะรองนั่งกับซองขนมอยู่นั้น เจมส์เปิดประตูเดินออกจากห้องน้ำและดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมาเช็ดน้ำบนหน้าของมัน “ท้องเสียหรอ ไปกินไรมาเจมส์”  “ เมื่อคืนผมทำผัดมาม่าใส่ไส้กรอกน่ะสงสัยไส้กรอกท่าจะหมดอายุมั้งพี่” เจมส์เดินเข้ามาเก็บซองขนมและขวดน้ำ “เอ้ย ไม่เป็นไรน้องพี่เก็บเองได้ ผัดมาม่าไส้กรอกหรอ เจมส์นี่กินของยังกะเด็กเล็ก” “ก็มันเป็นของโปรดของผมนี่น่า” “ฮ่าๆ ผัดมาม่าไส้กรอกน่ะหรอ” “ป่าว หมายถึงไส้กรอกต่างหาก ผมชอบกินไส้กรอกนะพี่ ยิ่งไส้กรอกชีสนี่อร่อยสุดๆเลยพี่” เจมส์หันมองหน้าเจ้าเติร์กพร้อมยักคิ้วสองที  เติร์กทำหน้างง “ฮ่าๆๆ เอ่อใช่เจนบอกพี่ว่า ถ้าเจมส์จะไปให้รีบตามไปครับ” เจมส์ถอนหายใจและเดินไปนั่งที่โต๊ะญี่ปุ่นที่เจ้าเติร์กกำลังเก็บกวาด “เฮ้อ ใจเย็นพี่ เดี๋ยวผมค่อยตามไปครับ ว่าแต่ห้องพี่เติร์กเป็นระเบียบดีนะครับพี่จัดเองทุกวันเลยเหรอครับ” เจมส์กวาดสายตาไปรอบๆห้อง “ไม่ขนาดนั้นน้อง ถ้ามันสกปรกก็เก็บกวาดที” “ครับ  พี่เติร์กรู้อะไรไหม พวกนักเรียนสายชั้นม.3เกือบทุกคนปลื้มพี่มากๆ ตั้งแต่ผมมาเรียนที่นี่ตั้งแต่ม.1 ถึงตอนนี้ยังไม่เคยเห็นใครฮอตในโรงรียนเท่าพี่เลยสุดยอดครับ” เจมส์ชวนเจ้าเติร์กคุยเรื่องโน่นนี่นั่นและพยายามถามซักไซร้เรื่องต่างๆของเจ้าเติร์กจนเจมส์ค่อยๆคุยถลำลึกลงไปถึงเรื่องเซ็กส์  เจ้าเติร์กถึงกับบ่ายเบี่ยงเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นหลายต่อหลายครั้งแต่สุดท้ายเจมส์ก็วกกลับมาเรื่องเซ็กส์เช่นเดิม ยิ่งนานไปเรื่องเซ็กส์ที่เจ้าเจมส์คุยให้เจ้าเติร์กฟังยิ่งมีความเข้มข้นน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆทำให้เจ้าเติร์กที่นั่งฟังอยู่ห่างๆถึงกับเดินมานั่งฟังเจมส์ที่โต๊ะด้วยความสนใจ เมื่อเห็นเช่นนั้นเจมส์ถึงกับยิ่งคำถามเรื่องเซ็กส์กับเจ้าเติร์กไปแบบตรงๆซึ่งคำตอบที่มันได้รับทำให้เจมส์ทราบทันทีว่าพี่เติร์กคนนี้ยังซิงสุดๆและอ่อนประสบการณ์ในด้านนี้  เจมส์เลยแต่งเรื่องเซ็กส์ต่างๆกระตุ้นเจ้าเติร์กอย่างต่อเนื่อง  ทำให้เจ้าเติร์กที่ได้ฟังเริ่มเกิดอารมณ์ทางเพศสะสมขึ้นทีละนิดๆมันรับรู้ได้ถึงท่อนลำใต้กางเกงที่ค่อยพองตัวขึ้น หัวใจของมันเต้นรัวๆสูบฉีดเลือดไปทั่วร่างกายจนใบหน้าขาวๆและใบหูของมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจางๆมันยังคงนั่งนิ่งและคอยถามกลับเจมส์เป็นช่วงๆ ซึ่งเจมส์พอมันสังเกตสีหน้าและอาการของร่างกายเจ้าเติร์กที่แสดงออกถึงความต้องการทางเพศมันเลยหยุดพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปากก่อนจะกลื้นน้ำลายอึกใหญ่ๆ จากนั้นมันจึงค่อยๆขยับตัวเข้าไปไกล้ๆ เจ้าเติร์กมันหายใจออกยาวๆจนลมหายใจพัดผ่านมือทั้งสองข้างของเจ้าเติร์กที่ประสานกันอยู่บนโต๊ะพร้อมขมิบริมฝีปากแดงๆไปมา “พี่เติร์ก นอกจากใช้มือช่วยตัวเองแล้วมันยังมีวิธีอื่นอีกนะพี่ที่สนุกและดีกว่ากว่าการใช้มือแบบที่พี่เคยทำ  พี่เติร์กคือผม…….” ในขณะเดียวกันเจ้าบิวที่แอบยืนฟังอยู่หน้าประตูห้อง แม้ว่ามันจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เจมส์พูดออกมาสักเท่าไหร่แต่เจ้าบิวรู้โดยสำนึกทันทีว่าเจมส์กำลังจะทำบางสิ่งกับพี่เติร์กของมันแน่นอนมันกำมือทั้งสองไว้แน่นพร้อมคิดในใจ “บิวจะทำไงดีบิวจะต้องทำไงดี”

  

ไว้มาต่อครับ

เนื้อหาในตอนที่ 5 ตามลิงค์

http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=123315&fromuid=155129

winnataa

แบ่งๆกันกินสิจ้ะน้องบิว 5555

lekthai

love

tazman

,ลุ้นๆ

thaiboy2012

สนุกครับ

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

pom951

สนุกมากครับมาต่อไวๆนะครับ

asanai

ขอบคุนครับ

takeshi

ขอบคุณมากเลยครับ

danzalion

ขอบคุณครับ

Aonnaruk

ชอบๆ

pantip1234

ขอบคุณ

theera

ขอบคุณครับ

sukmongkon

บิวเด็กไป ป2 แต่ขนาดนี้
ทำให้ไม่อินอะเอาตรงๆ
แต่อย่างอื่นดีหมด

haohan

ลุ้นมากครับ กำลังสนุกเลย รอติดตามตอนต่อไป

abc55

ตัดจบค้างมากกก รอตอนต่อไปนะครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

topto

สงสารบิวต่อไวไวนะ

Bunbunkup

ขอบคุณครับ

pollraill

ขอบคุณ