เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 6
เรื่องของเบนซ์ตอนที่ 6“เบนซ์พอแล้ว มันมากเกินไปแล้ว” โต้ประตูฟุตบอลที่เป็นเพื่อนสนิทเบนซ์กันไม่ให้เบนซ์ทำร้ายผม
“มึงจะไปสงสารมันทำไม มันคิดไม่ดีต่อกู”
“ไอ้บ้ามึงห้ามความคิดคนได้หรือวะ”โต้ขึ้นเสียงจนเพื่อนอีกคนที่ไม่ค่อยชอบหน้าผมเพราะผมมาเล่นบอลแทนตำแหน่งเขาแย้งขึ้นมา
“ไปกันเถอะเบนซ์ เสียเวลากับมันไปทำไมหยะแหยงว่ะกินเหล้ามันกว่าเยอะ”ทุกคนเดินจากผมไปเหลือเพียงโต้
“บอล นายกลับบ้านเถอะนะอย่าไปถือสาเบนซ์มันเลยเวลามันโกธรก็เป็นแบบนี้ทุกที แต่มันง้อเก่งนะ” ผมไม่ฟังคำปลอบใจนี้เลยผมรู้ว่าเบนซ์เอาจริงเพราะอยู่กันมาเบนซ์ไม่เป็นแบบนี้“โต้นายไปเถอะนะเราจะนั่งสักพักเราจะกลับ”
“ไม่เราห่วงนายเราจะนั่งเป็นเพื่อน” โต้กอดผมเพียงไม่นานเพื่อนก็มาเรียกโต้ให้ไปหาเบนซ์โต้ก็ต้องไป
“เราไปไม่นานเดี๋ยวเรามานะ”
“ไม่ต้องหรอก เราจะกลับแล้ว” ผมโกหกเพื่อให้โต้ได้ไปกินเหล้าฉลองกับเพื่อนเพราะวันนี้ทีมพึ่งเอาชนะพวกจอมกวนที่รร.มาทุกคนดีจัยมากที่เราชนะได้ แต่ผมไปทำให้บรรยากาศเสียหมด
“เราไปนะ นายรีบกลับบ้าน พรุ่งนี้เชื่อเราเหตุการณ์จะดีขึ้น”โต้ไปจากผมเสียใจมากนอนกลิ้งอยู่กับพื้น ทรมานที่สุดมันมากพอกับตอนที่พ่อกับแม่จากไปซะอีกหวังจะพึ่งเบนซ์แต่ผมก็ต้องเสียไปอีกคนทุกอย่างมันหมดนอนร้องให้จนหลับไปตอนไหนไม่รู้มารู้สึกอีกทีก็เช้าแล้วผมก็งัวเงียกลับบ้านเป็นไข้ครับนอนตากหมอกทั้นคืนกลับถึงบ้านตากับยายถามผม
“หน้าไปโดนอะไรมาหรอลูก”ท่านถามอย่างตกใจ
“อ๋อผมล้มน่ะยาย เตะบอลใงครับ”
“เมื่อคืนนอนไหนบอล” ผมจำต้องโกหก
“ผมนอนบ้านเบนซ์ครับ ยายผมไปนอนนะครับ” ผมไม่อาบน้ำไปถึงห้องก็นอนเลยเพลียมากครับที่จริงวันนี้ผมต้องไปบ้านเบนซ์ต้องไปขายผ้ากับเบนซ์พอตอนสายเห็นยายไปปลุก“บอลแม่เบนซ์โทรมาเดี๋ยวเบนซ์จะมารับไปขายผ้า”ผมไม่ลืมตามันลืมไม่ขึ้น คุณยายก็จับดูตัวผม
“บอล นี่หลานเป็นไข้หรอ ตายแล้ว” ไม่นานผมก็ได้ทานยาผมก็พอรู้สึกตัวถึงแม้จะเป็นไข้หนักแค่ไหนผมก็รอว่าเบนซ์จะมารับจริงมั้ยแล้วเบนซ์ก็มาจริงๆ ผมพยายามลุกไปที่หน้าต่างเพื่อแอบมองเบนซ์ผมได้ยินชัด 2หูคำที่เบนซ์พูด
“ยายครับ บอกบอลด้วยนะครับวันนี้ผมไม่ได้ขายผ้า”
“ถึงไปบอลก็ไปไม่ได้หรอก มันเป็นไข้หนักเลย ไม่ไปเยี่ยมมันหน่อยหรือ”
“ไม่ ล่ะครับผมต้องรีบไปธุระ” น้ำตาผมมันไหลออกมาเองเมื่อเขาหมดเยื่อใยจิงๆผมต้องนอนร้องไห้จนหลับผมป่วยอยู่ 4 วันถึงไปโรงเรียนได้ผมต้องขี่รถไปคนเดียวบางวันผมก็เจอเบนซ์ขับรถแซงเขาขี่เร็วมากครับผมมองไม่ทันซักที ตอนที่ผมไปเรียนทุกวันผมจะโดนเพื่อนล้อว่าเป็นเมียเบนซ์ตลอดตั้งแต่น้องม.1ถึงพี่ ม.6 ผมต้องหลบหน้าอยู่ตลอดส่วนเบนซ์เขาก็ไม่มายุ่งกับผมอีกเลยมีอยู่วันหนึ่งผมไปบังเอิญเจอกับศัตรูของเบนซ์ มันชื่อต่อ เบนซ์กับต่อสองคนนี้เขาเป็นคู่แข่งกันแข่งไปทุกเรื่อง ตอนนั้นโต้กำลังมาคุยกับผมไอ้ต่อมันก็มาพูดกับผม
“ไอ้บอล เป็นไงกูได้ข่าวว่ามึงเลิกกะผัวมึงแล้วหรอ” มันหัวเราะชอบใจผมไม่ตอบซักคำ
“หูมึงแตกหรือกูถามน่ะ” มันทำท่าขู่ผม
“ต่อเราขอร้องล่ะ อย่าไปว่าถึงเบนซ์ ให้ว่าเราคนเดียวได้ไหม”ผมไม่อยากให้คัยว่าเบนซ์
“ทำไมกูเกลียดมันอ่ะ ถ้ากูจะต่อยมัน กูต่อยมึงแทนได้หรือเปล่าล่ะ”ผมรีบตอบเพื่อตัดปัญหา
“ได้ตามใจนาย” โต้จับแขนผมไว้แต่ผมก็สะบัดออก“บอลนายจะบ้าหรอ”“ช่างเถอะโต้ เรื่องนี้เราผิดนะ คัยจะล้อต้องล้อเราคนเดียวเบนซ์ไม่เกี่ยว”ครับผมก็โดนต่อมันทั้งชกทั้งเตะจน ปากผมแตกผมจุกมากโต้รีบวิ่งผมสงสัยว่าโต้จะวิ่งไปบอกเบนซ์แน่เพราะต่อมันสู้เบนซ์ไม่ได้โต้หายไปนานมาก ผมโดนต่อทำร้ายจนส่ะใจผมไม่ยอมสู้ โต้ก็มาโต้เอาท่อนไม้มาอันหนึ่งทุบที่กลางหลังต่อไอ้ต่อก็หันมาทางโต้แต่โต้ก็ขู่ก่อน “มึงแน่ใจหรอไอ้เบนซ์มันกำลังมานะโว้ยพวกกูมากันครบ”แค่นี้ไอ้ต่อมันก็เดินหายไปผมไม่เชื่อที่โต้พูดผมเลยถามโต้“เบนซ์มาจิงหรอต่อ” ผมเจ็บแทบพูดไม่ออก“เปล่าเราไปบอกมัน รู้ไหมมันบอกว่างัย” โต้พูดเสียงเศร้าผมรู้ว่าคำตอบไม่ดีแน่“มันบอกไม่ใช่เรื่องของมัน บอลต่อไปนายไม่ต้องทำดีกับมันนะมันไม่มีประโยชน์หรอก ลืมมันซะ” เสียงออดดังพอดี ที่รร.ผมต้องมีการเข้าแถวเคารพธงชาติก่อนกลับบ้านผมจึงบอกให้โต้ไปเข้าแถวโต้ก็ไม่ยอมไปเขาอยากอยู่ผม วันนั้นโต้พยุงผมไปทำแผลที่ห้องพยาบาลจากวันนั้นเป็นต้นมาผมกับโต้ก็สนิทกัน โต้หน้าตาดีโต้มีแฟนเรียนรุ่นเดียวกันพอมาสนิทกับผมแฟนโต้ก็เลิกกับโต้หมดผมเคยถามโต้เสมอ ว่าทำไมต้องมาคบมาดูแลผมด้วย ผมเป็นคนไม่ดี แต่คำตอบที่ได้คือ ช่างมันเถอะผมสงสารโต้มาก ช่วงหลัง ๆ โต้ไม่ได้ไปซ้อมฟุตบอลกับทีมเบนซ์อีกเลยผมไม่รู้เพราะอะไรวันนี้ผมเลยถามโต้ซะเลย“โต้ นายหมดหลายอย่างเลยนะตั้งแต่มาคบเรา”“บอกแล้วงัยอย่าพูดแบบนี้อีก” โต้ไม่ค่อยพอใจถ้าผมพูดเรื่องนี้“พ่อแม่เราให้เรามาเรียน ไม่ได้ให้มาจีบสาว ไม่ให้มาเตะบอลนะ”เขาตอบแบบเด็ดขาดเลย“นายอย่ามัวแต่เกรงจัยเราเลยน่า เพื่อนมีค่ากว่าสิ่งเหล่านี้” นี่ล่ะครับเมื่อผมรู้จักโต้มากขึ้นผมก็ค่อยทำใจได้หน่อย แต่ให้เลิกรักเบนซ์ไม่มีทางผมก็รักของผมอยู่งั้น“เออ บอลเราไปเที่ยวกันมะ วันหยุดนี้” โต้เอ่ยปากชวนนี่เป็นครั้งแรกที่จะได้ไปด้วยกัน“ไปดิไปไหนกันล่ะ”“ไปตลาด เราจะไปซื้อของหน่อย ไปเป็นเพื่อนเรานะ” โต้ขอร้องผม“เมื่อก่อนนายไปกับแฟนใช่มั้ยล่ะ” ผมแซวโต้“เอออย่า ว่าแต่เขาเลย นายก็ไปกับแฟนเหมือนกันแหละแหมเห็นจู๋จี๋กันดีนี่เมื่อก่อน มาตอนนี้ก็แห้วเหมือนกันแหละน่า” โดนสวนคับเมื่อถึงวันหยุดโต้ก็มารับผมไปตลาดแต่ดันเป็นตลาดที่เบนซ์ไปขายของพอดี ผมจำได้ว่าเคยมาขายกะเบนซ์ ผมจึงรีบชวนให้โต้ไปที่ไหม่“โต้ เราไม่อยากเจอเบนซ์ว่ะ”“เหอะน่า ไม่มีไรหรอก จบกันแล้วไม่ใช่หรอ” โต้ยังดันไปอยู่ดีแล้วผมก็ต้องไปเดินที่ตลาดยังงัยก็ต้องผ่านร้านเบนซ์อยู่แล้ว พอใกล้ถึงร้านเบนซ์ โต้ก็กอดคอผมทำเหมือนสนิทกันมาก โต้แทบจะหอมผมอดไม่ได้ที่จะมองเบนซ์
-------------------- จบตอนที่ 6 --------------------
วันนี้ผมขอลงให้ 2 ตอน เป็นพิเศษเลยนะครับ ^^ปกติผมว่าจะลงให้วันละตอนก็พอแล้ว เพราะแอบเวลางานมาลงให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน เดี๋ยวโดนจับได้ 555+ :P
วันนี้ผมไม่ค่อยสบายด้วย อาหารเป็นพิษ อยากให้เพื่อนๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ อากาศมันร้อน ระวังเรื่องอาหารการกินด้วยน๊า เดี๋ยวจะเป็นเหมือนผมเอานะครับ :D
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ง่ะ
ขอบคุณคับ กว่ามาอยู่ด้วยกัน
ทำมาหากิน เลี้ยงชีพกันได้ ลำบากน่าดู
คิดถึงจังครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ ขอบคุณครับ ลำคาคอีบอลจะอะไรนักหนา ขอบคุนครับ
ขอบคุณคับ
หน้า:
[1]
2