orama
โพสต์ 2019-6-4 19:05:51
หลอกเย็ดเพื่อนร่วมหอ 109 ตอนพิเศษ 3 เจอทางตันโดย Orama
หลอกเย็ดเพื่อนร่วมหอ 109 ตอนพิเศษ 3 เจอทางตันโดย Orama ผมว่างจากการเรียนก็ติวให้น้องบีตามที่ตกลง ส่วนใหญ่ก็ในห้องสมุด บางครั้งอาจารย์ติดธุระไม่เข้าสอนผมก็ขออนุญาตมาติวให้น้อง ๆ ที่ห้องเรียนบ้างหรือห้องสมุดบ้าง เป็นกลุ่มเล็ก ๆ 3-5 คน ส่วนใหญ่ก็คนที่เคยเข้าติวกันเมื่อครั้งที่แล้วแต่ส่วนใหญ่จะติวให้น้องบีคนเดียว จนผ่านไปหลายสัปดาห์“พอพี่ต๊ะสอนผมเข้าใจขึ้นเยอะมากเลยครับ”“พี่ก็สอนเหมือนครูสอนนั่นแหละ...ว่าแต่เราเถอะ เวลาอยู่ในห้องเรียนตั้งใจเรียนแบบนี้หรือเปล่า”“คือตั้งใจเรียนยังไงก็ไม่เข้าใจนะครับ พอไม่เข้าใจผมก็ไม่รู้จะเริ่มต้นถามยังไงอีกอย่างพอถามเพื่อน ๆ ก็หัวเราะเลยไม่กล้าถามอีก”นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ส่วนใหญ่พอถามแล้วเพื่อน ๆ หัวเราะเลยขาดความมั่นใจว่าเราตั้งคำถามโง่ ๆ ออกไปหรือเปล่าเพื่อนผมเองบางคนเวลาใครถามอะไรในห้องก็หัวเราะทั้งที่ตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันหัวเราะทำไม แต่ขอก็ให้ได้หัวเราะเพื่อน เวลาที่เพื่อนถามครูในห้องบางคนกลัวเพื่อนหัวเราะ พอไม่รู้ ไม่ถาม ก็ตามไม่ทัน นิ่งเงียบ เก็บตัว เรียนไปก็ไม่รู้เรื่อง สุดท้ายก็โดดเรียน ยิ่งบางห้องมีนักเรียน นักศึกษาที่มีพื้นฐานต่างกันมาก ยิ่งจะเกิดปัญหา สมัยนี้เขาถึงได้มีการสอบคัดความรู้เพื่อให้อยู่ในระดับเดียวกัน แต่ก็เป็นแค่ทางเลือกหนึ่ง เพราะบางครั้งสอบได้คะแนนสูงแต่ใช่ว่าจะเรียนรู้เรื่องไปเสียทุกคนอย่างไอ้นะเพื่อนผม มันถามอาจารย์ทุกเรื่อง ทั้งเรื่องเรียน เรื่องอื่น ๆ เลยถูกมองว่ามันกวนตีนเพื่อน ๆ ก็จะหัวเราะทุกครั้งที่ไอ้นะมันตั้งคำถาม แต่มันไม่เคยแคร์ผิดกับไอ้เจต สงสัยทุกเรื่องแต่ไม่เคยตั้งคำถาม มาถามแต่กับผม หรือเพื่อนคนอื่นก็อาศัยคุยกันเอง ผมเองก็เคยปรึกษาประเด็นนี้กับอาจารย์หลังจากที่ติวให้น้อง ๆ ครั้งนั้น อาจารย์เองก็รับทราบปัญหา แต่พอจะไปถามเด็กในห้องที่ไม่เข้าใจก็เลยถูกมองว่าไปจี้ตัวเด็กก็เลยกลัวหนักเข้าไปอีก“เสาร์นี้พี่ต๊ะว่างปะ” น้องบีมาดักพบผมหลังเลิกเรียนภาคเช้าของวันพฤหัส“มีไร........”“คือที่บ้านทำบุญให้อาม่า แม่เลยให้ชวนพี่ต๊ะไปด้วย”“อ๋อ.......ทำที่ปั๊มน้ำมันนะหรอ”“เปล่าครับ.......ทำที่บ้าน...ตรงนั้นเป็นแค่ปั๊มน้ำมันเฉย ๆ”“อ๋อ...แล้วบ้านอยู่แถวไหน”“ออกไปทางวัดนะครับ” วัดที่เราพูดถึงหมายถึงวัดประจำจังหวัดที่ออกจากเมืองไปอีกประมาณ 5 กิโลกว่า ๆ “ถึงวัดหรือยัง”“เลยไปอีกนิดนึงครับ...พี่ต๊ะเคยไปหรอ”“พี่เคยไปแค่วัด ไกลกว่านั้นยังไม่เคย”“อ้าวแล้วบีมาเรียนยังไง”“อ๋อ...วันจันทร์-พฤหัสผมนอนที่ปั๊ม ศุกร์-อาทิตย์ก็ไปนอนบ้าน แต่บางทีก็ไปกลับที่บ้าน ถ้าแม่ไม่ติดธุระอะไร”“แล้วอยู่ที่ปั๊มอยู่กับใคร”“อยู่กับลุงเวก”“ใครลุงเวก”“เป็นลุงที่ดูแลปั๊มนะครับ”“อ๋อ........แล้วมาเรียนยังไง”“ผมขี่มอไซต์มาเรียน”“พี่ดูก่อนแล้วกัน เพราะพี่ไม่มีมอไซต์มีแต่จักรยานปั่นไปคงไม่ถึง”“เดี๋ยวผมมารับก็ได้”“อย่าเลย เดี๋ยวพี่ลองถามเพื่อน ๆ ก่อนว่ามีใครให้ยืมบ้าง”“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยววันศุกร์ผมนอนที่ปั๊มแล้ววันเสาร์ไปด้วยกันก็ได้”“งั้นเดี๋ยววันศุกร์บอกอีกทีนะว่าจะเอายังไง....ว่าแต่ไม่เป็นการรบกวนแน่นะ”“ไม่เลยพี่ หลาย ๆ คนสนุกดี”“แล้วบ้านเราอยู่กี่คน”“เออ.....มีพ่อ แม่ อาม่า อากง เจ็กชัย เจ๊กตุ้ย อี้ชมพู่ อี้ลี อี้เงาะ แล้วก็ลูก ๆ ของแก แล้วก็มีพี่ชายผม 4 คน พี่สาว 2 คนแล้วน้องชายกับน้องสาวผมอย่างละคน”“โห................ ทำไมเยอะอย่างนี้ว๊ะ อยู่บ้านหลังเดียวกันหมดเลยหรอ”“มีบ้านผม บ้านอาม่า แล้วก็บ้านเจ๊กอีก 3 หลัง อยู่ในรั้วเดียวกัน”“อ๋อ.................” ผมนึกภาพไม่ออกว่ามันจะใหญ่ขนาดไหน*****************************วันเสาร์ประมาณ 8 โมงเช้า น้องบีขี่มอไซต์มารับผมที่หน้าวิทลัย ผมชวนไอ้เจตมันไม่ไปด้วย มันบอกว่าเขาไม่ได้เชิญ ทั้งที่น้องบีบอกว่าแม่เชิญทุกคนผมเป็นคนขี่มอไซต์โดยให้น้องบีซ้อนท้าย ผมขี่ออกไปช้า ๆ โดยไม่รีบ อากาศยังไม่ร้อน มาถึงวัดประมาณ 8 โมงกว่าๆ น้องบีบอกให้ขี่ไปอีกประมาณสัก 1 กิโลก็จะเห็นหลังคาบ้านผมขี่ไปเรื่อย ๆ จนมองเห็นหลังคาบ้านสีแดง หลายหลังปลูกเรียงรายกัน รั้วบ้านเป็นเสาร์ปูนใส่เหล็กคัดสวยงาม ยิ่งขี่เข้าไปใกล้ ยิ่งเห็นความใหญ่โตของบ้าน เป็นครอบครัวใหญ่จริง ๆ ผมเลี้ยวรถเข้าไปในบ้าน เห็นคนพรุ้งพล่าน ไม่ต่ำกว่า 30 คน “งานอะไรทำไมคนเยอะขนาดนี้”“งานแซยิดอาม่า” งานแซยิดคืองานฉลองอายุครบ 60 ปี คนจีนจะจัดใหญ่โตมาก และดูก็รู้ว่าบ้านน้องบีเป็นไทยเชื้อสายจีน ดูตั้งแต่หลังคาบ้านสีแดงเพลิงขนาดนั้น ตั้งแต่หน้าบ้านก็มีอักษรจีนตัวใหญ่แปะไว้มีโคมไฟห้อยตามเชิงชายบ้านบ้านแต่ละหลังปลูกแบบสมัยใหม่สองชั้น ออกแบบอย่างสวยงาม บางจุดตกแต่งด้วยหินกาบมีน้ำพุหน้าบ้านด้วย “ไปบ้านหลังไหน” ผมเห็นคนอยู่เกือบทุกหลังเลยไม่รู้จะไปหลังไหน“บ้านอาม่าหลังใหญ่โน่นครับ ส่วนบ้านผม หลังทางโน้น” ผมมองไปตามมือน้องบี เป็นบ้านหลังใหญ่ที่สุด แต่อยู่ลึกเข้าไปในสุด มีถนนเข้าบ้านสวยงาม“พี่ไปบ้านผมก่อน แม่บอกไว้” ผมเลี้ยวรถไปตามทางเพื่อไปบ้านน้องบี“คุณบีมาแล้วค่ะ” ท่าทางจะเป็นคนรับใช้พอเจอน้องบีตะโกนเข้าไปในบ้าน ไม่นานคุณแม่น้องบีก็ออกมา“หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้คุณแม่น้องบีก่อน โดยที่คุณแม่รับไว้ทั้งที่ถือห่ออะไรสักอย่าง“หวัดดีค่ะ.....ไปบีพาพี่ต๊ะเข้าบ้านก่อน เดี๋ยวแม่มา” คุณแม่พูดเสร็จก็รีบถือถาดอาหารแล้วเดินไปที่เรือนอาม่าอย่างรวดเร็ว โดยมีคนรับใช้วิ่งถือของตามไปติด ๆ น้องบีพาผมไปนั่งที่โซฟาหรูสีครีมที่ตั้งอยู่กลางบ้าน ผมมองไปรอบ ๆ บ้านตกแต่งแบบจีน เป็นส่วนใหญ่ “พี่ต๊ะหิวหรือยัง”“ยัง...ปกติพี่กินเกือบเที่ยง”น้องบีเข้าไปหาน้ำมาให้ผมดื่ม ผมได้ยินรถวิ่งเข้าวิ่งออกหลายคัน พร้อมกับเสียงพูดคุยเซ็งแซ่ดังมาแต่ไกลผมนั่งคิดไปว่าคนเยอะขนาดนี้แล้วชวนเรามาทำไมหรือว่าชวนมาเพื่อเป็นมารญาต ความคิดผมเริ่มสับสน และดูจากการแต่งตัวของแต่ละคนเน้นหนักไปทางสีแดง สีชมพู ผิดกับผมที่เสื้อยืดสีขาว กับกางเกงยีนส์สีซีด ๆ ดีที่มีแจ็กเก็ตสีน้ำตาลอ่อนทับมา ไม่งั้นคงดูไม่จืดน้องบีเองวันนี้ก็ใส่เสื้อยืดสีแดงสดใส กางเกงสีน้ำตาลอ่อน ทำให้ผิวขาวผ่องขึ้นมาก หน้าตาก็อาตี๋จีนดี ๆ นี่เอง แต่ผิวไม่ขาวเท่าไอ้หยก ขานั้นขาวจนเผือก ไม่รู้ว่ามันจะขาวไปถึงไหน เจอมันแก้ผ้าทีไรตกใจทุกทีผมนั่งอยู่กับน้องบีประมาณชั่วโมงกว่า ๆ ฟังเสียงจากทางบ้านอาม่า ค่อย ๆ เบาลงเรื่อย ๆ น้องบีเองก็นั่ง ๆ นอน ๆ เดิน ๆ “ต้องขอโทษด้วยที่ให้รอ พอดีแขกมาอวยพรอาม่าเยอะ”“ไม่เป็นไรครับ”“เสร็จแล้วหรอแม่....บีหิว”“บีจะกินที่นี่หรือไปกินบ้านอาม่า”“กินที่นี่กว่าเนาะพี่ต๊ะเนาะ”“ยังไงก็ได้ครับ” ผมเองก็เริ่มหิวตงิดตะหงิด“นวล ไปเอาอาหารที่ชั้นจัดไว้มาไป้” นวลคือสาวใช้คนเมื่อกี้ วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงอึดใจก็หิ้วตะกล้ากับข้าวมา“ไปๆ ไปนั่งที่โต๊ะ เดี๋ยวแม่จัดให้”“ซ้อ ๆ อาม่าให้มาตาม” มีผู้ชายวิ่งมาตามแม่น้องบี“แปบนึง ๆ” แม่น้องบีกำลังจะเตรียมอาหารให้เราสองคน“เออ......เดี๋ยวผมกับบีจัดการทางนี้เองก็ได้ครับ เชิญคุณแม่เถอะครับ”“เอางั้นหรอ...รบกวนหน่อยนะค๊ะ...งั้นเดี๋ยวให้นวลมาจัดให้” คุณแม่พูดเสร็จก็รีบวิ่งออกไป เราสองคนนั่งมองดูอาหารบนโต๊ะ สภาพเหมือนอาหารที่เขาไหว้เจ้าเลย มีแต่ชิ้นใหญ่ ๆ หมูสามชั้นต้ม ไก้ต้ม เป็ดพะโล้ หูฉลาม ปลานึ่ง ขนมเข่ง ขนมเทียน ขนมแป้ง บัวลอย ส้ม แอปเปิ้ล องุ่น ฯลฯ ผมหันไปมองหน้าบีแบบขอความเห็นว่าจะเอายังไง เพราะของทุกอย่างยังเป็นชิ้นใหญ่ ๆ โดยเฉพาะไก่ยังเป็นตัวอยู่เลย หมูสามชั้นเองก็แท่งเกือบเท่าแขนผม“เอาไปหั่นมั้ยพี่ต๊ะ…เขียงอยู่โน่น”ผมหันไปตามมือน้องบี เป็นห้องครัวที่ตกแต่งอย่างสวยงาม พื้นปูด้วยกระเบื้องสีครีมมันแพลบ โต๊ะเตรียมกับข้าวปูด้วยหินอ่อนผมเดินเข้าไปในครัวสะอาดมากเหมือนไม่เคยใช้งาน มองซ้ายมองขวามีดเขียงไม่รู้อยู่ตรงไหน มีแต่ตู้รอบห้องไม่กล้าเปิด“มีดอยู่นี่พี่ต๊ะ” ผมหันไปทางบีถือมีดปอกผลไม้อันเล็ก ๆ มาจากไหนไม่รู้ เขียงก็ไม่มี สุดท้ายเราสองคนเอามีดปอกผลไม้ออกไปเฉือนหมู เฉือนไก่ แบ่งกันกินสองคนกับน้องบีแบบทุลักทุเลยน้องบีกินหมูสามชั้นจิ้มน้ำจิ้มแบบซีฟูดอย่างเอร็ดอร่อย เราสองคนอยากกินตรงไหนก็เจาะกินตรงนั้นอย่างสนุกสนาน เสียงคนเสียงรถเริ่มเบาลงจนถึงกับเงียบ จนผ่านไปเกือบชั่วโมง“ตายแล้ว....นังนวล แกทำไมไม่มาหั่นให้น้อง....แล้วนี่กินกันไปได้ไง” เราสองคนหันไปทางประตูอย่างตกใจแม่น้องบีเข้ามาเอะอะโวยวายที่เห็นเราสองคนกินอาหารกระจายเต็มโต๊ะแบบนั้น ผมเองก็ตกใจคิดว่าโดนดุแน่ ๆ “ต้องขอโทษด้วยค่ะ นึกว่านังนวลมันกลับมาเตรียมไว้แล้ว”“ก็คุณนายเรียกนวลออกไปด้วยนี่ค๊ะ” นวลที่เอ่ยถึง วิ่งตามเข้ามาพอดี“โอ้ย............ชั้นจะบ้าตาย แล้วนี่กินกันยังไงลูก”“ก็อย่างที่เห็นแหละแม่” น้องบีชี้มือไปที่โต๊ะ โดยที่มือยังถือหมูสามชั้นรอเอาเข้าปาก“เหมือนหนูแทะอาหารเลยค่ะคุณนาย 55555555” นวลมองดูอาหารบนโต๊ะที่เราสองคนทำกระจาย“เอ็งยังจะมาหัวเราะอีก...ไปจัดการทำให้เรียบร้อย”“ค่ะ” นวลรีบเก็บกวาดแล้วมาเอาอาหารบนโต๊ะไปจัดแจงหั่นเรียบร้อยอย่างสวยงามแล้วมาวางไว้บนโต๊ะเช่นเดิม“อิ่มแล้วนะแม่”“กินกันไปนิดเดียวเองลูก คุณต๊ะกินเยอะ ๆ นะค๊ะ”“เออ.......ผมเองก็อิ่มเหมือนกันครับ” จริง ๆ แล้วก็คือเลี่ยนนั่นแหละครับ มันกินไม่ลง มีแต่หมู ไก่ ข้าวก็ไม่มี“ไหนครูเจ้าบีอยู่ไหน” ผมหันไปตามเสียง เป็นหญิงสูงอายุผิวขาว แต่งหน้าแต่งตาสวยงาม นุ่งผ้าไหมสีชมพูเข้มกับเสื้อลูกไม้สีชมพูอ่อน ๆ เดินกระฉับกระเฉงแข็งแรง“หวัดดีครับอาม่า” น้องบีวิ่งไปกอดอาม่าแน่น“ไม่เข้าไปหาอาม่าล่ะ”“คนเยอะมากกกกกกกกกกก” น้องบีทำปากกว้างเพื่อให้รู้ว่าคนเยอะมากแค่ไหน“5555555555เขามาอวยพรอาม่า....คนก็ต้องเยอะซิ”“หวัดดีครับ” ผมยืนตรงก้มหัวแล้วยกมือไหว้อาม่าอย่างนอบน้อม“กริยาท่าทางน่ารัก อย่างที่เราบอกจริงๆ” ผมหันไปทางแม่น้องบี สงสัยเอาผมมาพูดให้อาม่าฟังบ้างแล้ว“ไป ๆ ไปนั่งตรงโน้นดีกว่า” อาม่าเดินไปนั่งที่โซฟา ผมเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม โดยมีน้องบีเดินไปนั่งเบียดแล้วโอบกอดอาม่าแน่น“ไม่อายพี่เขาหรอมากอดอาม่าแบบนี้”“ไม่อาย....อายทำไมเนาะพี่ต๊ะเนาะ”ผมได้แต่ยิ้ม“คืออาม่ามาจะขอบใจอาต๊ะที่ช่วยเป็นธุระเรื่องอาบี ไปเรียนแรก ๆ ก็ดีอยู่หรอก แต่หลัง ๆ มาก็เงียบเก็บเนื้อเก็บตัว ถามคำตอบคำ อาม่าเป็นห่วง เห็นบอกแต่ว่าเรียนไม่รู้เรื่อง ตามเพื่อนไม่ทัน จะเปลี่ยนสายเรียนก็เสียเวลาใจเค้าอยากเรียนช่างก็ตามใจ ส่วนพี่ ๆ คนอื่นเขาเรียนสายสามัญกันหมด..ไม่รู้แหกคอกเหมือนใคร 5555555555”“เรียนสายช่างแรก ๆ ก็จะสับสนนิดนึงครับ เพราะมันจะต่างจากสายสามัญ ถ้าปีแรกปรับตัวไม่ทันก็จะเป๋ได้เหมือนกัน”“นั่นแหละ ตอนแรกก็ดูท่าว่าจะโดนไล่ออกเพราะเกรดไม่ถึง กำลังดูว่าจะให้เขาไปเรียนที่เดียวกับพี่ชาย ยอมเสียเวลาไปปีนึง”“เขาเรียกรีไทครับอาม่า ไม่ใช่ไล่ออก” น้องบีพูดเสียงใส“มันก็ออกเหมือนกันนั่นแหละ 55555555555555” ผมสังเกตอาม่าดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หน้าตาเบิกบาน“แต่สองเดือนที่ผ่านมา อาบีอีสดใสร่าเริงขึ้นผิดหูผิดตา ซนเป็นลิงเมื้อนเดิม อาม่าแปลกใจเลยถามอากิมว่ามันเกิดอะไรขึ้น” อากิมคือแม่ของน้องบี“คือชั้นมาเล่าให้อาม่าฟังว่าคุณต๊ะช่วยติวให้ หลังจากนั้นน้องบีก็เรียนดีขึ้น สดใจร่างเริงขึ้นกว่าแต่ก่อนอีก อาม่าเลยอยากเห็นตัวว่าหน้าตาเป็นยังไงถึงทำให้น้องบีดีขึ้นขนาดนี้”“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ น้องบีมีพื้นฐานดีอยู่แล้ว แนะนิดหน่อยก็ไปได้สวย อีกอย่างพี่ ๆ คนอื่นก็ช่วย ๆ กัน”“พี่ต๊ะสอนเก่งที่สุดเลยอาม่าผมเข้าใจหมดเลย”“เข้าใจหมดเลยหรอ555555555555”อาม่าหัวเราะเสร็จก็ล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อหยิบถุงกำมะหยี่สีแดงถุงเล็ก ๆ ออกมา ผมเดาก็รู้ว่าเป็นทองแน่ ๆ และยังถือซองแดงออกมาอีก 1 ซอง เอาถุงกำมะหยี่สีแดงวางบนซองแดงอีกครั้ง“อย่าหาว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะ อันนี้ถือเป็นการขอบคุณที่อาต๊ะเอ็นดูและช่วยให้อาบีกลับมาสดใสเหมือนเดิม อีกอย่างหลัง ๆ มาก็ยังช่วยสอนให้อีก”“ไม่รบกวนอะไรเลยครับ เป็นหน้าที่ของผมต้องดูแลรุ่นน้องอยู่แล้ว”“พี่ต๊ะรับเลยอาม่าใจดีอยู่แล้ว”“อย่าขัดใจเลย อีกอย่างวันนี้อาม่าแซยิดด้วยได้มีโอกาสให้...อาม่าก็มีความสุข”“เออ...................” ผมลังเลว่าจะรับดีหรือไม่รับ“รับไปเถอะค่ะคุณต๊ะอย่าให้อาม่าเสียกำลังใจที่จะให้เลย”“เออ...............” ผมลังเลอีกครั้ง คิดว่างานนี้ไม่น่ามาเลยกูผมยังนั่งนิ่งไม่รับของจนอาม่าเดินมานั่งข้าง ๆ แล้วยื่นถุงกำมะหยี่กับซองสีแดงใส่มือผม“อย่าคิดว่านี่เป็นค่าจ้างเลย เพราะของแค่นี้มันเทียบไม่ได้กับน้ำใจอันเปี่ยมล้นที่อาต๊ะมีต่ออาบีหลานอาม่าหรอก”“เออ...ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”“ของชิ้นนี้อาม่าให้เพราะอยากให้ ไม่เกี่ยวกับที่อาต๊ะดูแลอาบี”“ครับ....กราบขอบพระคุณครับ” ผมพนมมือกราบไปที่ฝ่ามือของอาม่า“บุญรักษาลูก” อาม่าเอามือขึ้นมาลูบหัวผมเบา ๆ แม่น้องบียืนอมยิ้มอยู่ห่าง ๆ โดยมีพ่อ อากง และบรรดาญาต ๆ น้องบีมายืนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้“หวัดดีครับ” ผมนั่งตัวตรงได้ก็ไหว้ไปโดยรอบ“โชคดีจริง ๆ ที่เจ้าบีมีรุ่นพี่ดี ๆ แบบนี้” ท่าทางจะเป็นคุณพ่อน้องบี เพราะยืนจนชิดแม่น้องบีขนาดนั้น“ขอบคุณครับ” ผมกราบอาม่าอีกครั้งในความกรุณาในครั้งนี้“ไป ๆ กินข้าวกันบ้านอาม่ากันหิวแล้ว” อาม่าเอ่ยปากชวนทุกคนไปกินข้าวบ้านอาม่า“อาม่ายังไม่ทานอะไรหรอครับ” พ่อน้องบีพูดขึ้นอย่างตกใจ“โอ้ย....จะกินอะไรลง มัวแต่ปลื้ม...แต่ตอนนี้เริ่มหิวแล้ว 55555555555”ทุกคนกรูออกไปบ้านอาม่าเพราะอาหารถูกจัดเตรียมไว้ที่บ้านอาม่ามากมายเหมือนแม่น้องบีจะเดาใจผมถูกว่าอยากกลับเต็มที“บีไปส่งพี่ต๊ะนะแล้วไปรอแม่ที่ปั๊ม เย็น ๆ แม่จะให้ป๊ะไปรับ”“ได้ครับ”“เออ....แม่เตรียมอาหารไว้ให้ด้วยตรงโน้นอย่าลืมเอาไปด้วย เอาไปแบ่งให้พี่ ๆ เขากินด้วยนะ”“ครับผม”พอทุกคนออกไปหมดแล้ว บีเข้าไปหยิบอาหารถุงใหญ่ที่เตรียมไว้ไปใส่ตะแกรงหน้ารถ“ไปพี่ต๊ะ......พี่ต๊ะขับนะ 5555555”ผมขี่รถออกมาด้วยความสับสนคิดผิดหรือคิดถูกที่มา เหมือนมารับค่าสอนพิเศษยังไงไม่รู้.......เฮ่อ“พี่ต๊ะให้บีไปส่งไหน”“ไปส่งพี่ที่หอแล้วกัน” “หอพี่อยู่ที่ไหน”“เดี๋ยวก็รู้”ผมขี่มอไซต์เข้าเมืองไปเรื่อย ๆ ไม่ผ่านวิทลัยแต่เลี้ยวไปทางโรงพยาบาล ตัดออกถนนแล้วเลี้ยวเข้าซอยหอพักผม“อ๋อ....อยู่นี่เอง”“บีเคยมาหรอ”“ฮึ”“แหม.......พูดเหมือนเคยมา 555555”“เฮ้ยเจต.....มาไง” ผมเห็นไอ้เจตกำลังจะเดินลงจากหอผมพอดี“อ้าวต๊ะไปไหนมา”“อ้าว....ก็ไปบ้านน้องบีมาไง ที่กูชวนมึงเมื่อวาน”“อ๋อ.....”“หวัดดีครับพี่เจต”“หวัดดีบี”“แล้วนี่มาไม....มาหากูหรอ”“กูว่าจะมาเอารายงาน”“ได้ยัง....”“เข้าห้องไม่ได้”“อ้าว...กุญแจมึงก็มี”“กูคิดว่ามึงอยู่หอ....เลยไม่ได้ถือมาด้วย”“ไป ๆ งั้นขึ้นไปก่อน แม่น้องบีฝากของกินมาเยอะเลย”พอไอ้เจตเห็นของกินเท่านั้นแหละมันตาลุกวาว“แหม.....กำลังอยากกินเลยมึง”ไอ้เจตคว้าถุงอาหารวิ่งขึ้นหออย่างรวดเร็ว“รีบมาเปิดประตูดิ.....หนัก”“เออ........บีขอขึ้นไปด้วยได้มั้ยครับ”“เฮ้ย...ทำไมจะไม่ได้ล่ะตามพี่เจตขึ้นไปเลยเดี๋ยวพี่จอดรถก่อน”“ครับ” บีลงจากรถแล้วรีบวิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ผมเดินตามขึ้นไปเห็นสองคนยืนคุยกันหน้าประตูพอเปิดประตูได้ไอ้เจตจัดการรื้อถุงอาหารอย่างรวดเร็ว บางอันใส่จาน บางอันกินมันในถุง“555555555555” บีหัวเราะเสียงใส“หัวเราะทำไมว๊ะ” ไอ้เจตสงสัย“พี่เจตกินเหมือนผมกับพี่ต๊ะเมื่อกี้เลย”“..........................” ไอ้เจตทำหน้าเหรอ ว่าบีหมายถึงอะไร“เมื่อกี้กูกับบีก็กินมูมมามแบบมึงนี่แหละ หามีดหาเขียงไม่เจอ 555555555”“ที่โน่นเขาไม่จัดโต๊ะให้กินหรอ”“เขาจัดที่บ้านอาม่า แต่กูกับบีกินที่บ้านบี”“อ๋อ..................” ไม่รู้มันเข้าใจหรือเปล่า“มึงสองคนไม่กินหรอ”“อิ่มมาแล้วกินเสร็จก็กลับมานี่”“แล้วอาหารนี่เอามาทำไมเยอะแยะ กินกี่วันจะหมด”“แม่น้องบีบอกฝากมาให้พวกมึงกิน”“จริงง่ะ”“จริงครับพี่เจตถ้าไม่พอเดี๋ยวผมบอกให้ป๊ะเอามาให้อีก”“เฮ้ย....ไม่ต้อง แค่นี้ก็ไม่หมดแล้ว”“ใจมึงจะกินคนเดียวหรอ”“กว่าจะถึงวันจันทร์ มันไม่บูดหรอตู้เย็นก็ไม่มี”เออ.....ผมเองก็ลืมประเด็นนี้ไปเสียสนิทผมสองคนนั่งดูได้เจตกินไปเรื่อย ๆ อย่างเอร็ดอร่อย ก่อนที่จะค่อย ๆ ขยับเข้าไปนั่งรวมวงกินกันอย่างสนุกสนานไอ้เจตกับน้องบีกินเสร็จก็ค่อย ๆ หาที่นอนแล้วหลับไปในที่สุด ผมเก็บอาหารที่เหลืออีกเยอะเอาจานปิดไว้กินต่อสำหรับมื้อเย็น เอาผ้าไปแช่แล้วมานอนข้าง ๆ จนหลับไปผมตื่นขึ้นมาสี่โมงกว่า ๆ ไม่เห็นไอ้เจตแต่ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ อีกมุมเป็นน้องบียังหลับใหลไม่ได้สติ“บี บี ตื่น เดี๋ยวป๊ะมารับไม่ใช่หรอ”“กี่โมงแล้วพี่ต๊ะ”“สี่โมงกว่าแล้ว”“แม่บอกป๊ะจะมาค่ำ ๆ ป่านนี้คงยังไม่มามั้ง”“พวกมึงจะไปไหนต่อกันหรอ”ไอ้เจตออกมาจากห้องน้ำพอดี“ป๊ะน้องบีจะมารับน้องบีกลับบ้านค่ำ ๆ”“รับที่นี่หรอ”“เปล่า...ที่ปั๊มน้ำมัน”“อ๋อ............”“แล้วมึงล่ะ ไปไหนต่อ”“ไม่รู้ไปไหน...อยู่กับมึงที่นี่แหละ อาหารยังเหลืออีกมาก”“ไอ้ตะกละ”“5555555555555” น้องบีหัวเราะเสียงใสกับความตะกละของไอ้เจต“งั้นบีกลับก่อนนะครับ”“ไปเดี๋ยวพี่ลงไปส่ง”“ครับ” ผมเดินลงไปส่งน้องบีข้างล่าง“เออ....พี่ต๊ะครับ”“ว่าไง”“เออ.....ถ้าผมจะมาหอพี่อีกได้มั้ยครับ”“เฮ้ย....ทำไมจะไม่ได้ล่ะยินดีต้อนรับ มาได้ทุกเมื่อ”“ขอบคุณครับ” น้องบีฉีกยิ้มจนตาหยี ก่อนที่จะรีบขี่มอไซต์ออกไปผมเดินขึ้นมาบนห้องเห็นไอ้ต๊ะนอนอ้าแขนอ้าขาผึ่งกลางห้อง“บ้านใหญ่มั้ยว๊ะ”“กูกะไม่ถูกว่ะ........ว่าใหญ่แค่ไหน”“รวยมากหรอ”“ก็เจ้าของปั๊มน้ำมันใหญ่ที่สุดในจังหวัดนี้...มึงว่ารวยมั้ยล่ะ”“อืม......ท่าทางจะรวยจริงๆ….”“เฮ้ย....กูนึกออกแล้ว” อยู่ ๆ ไอ้เจตก็ตะโกนขึ้นมา“อะไรของมึง....ตกใจหมด”“กูว่าไอ้บีมันเหมือนใคร.....เหมือนไอ้หยกนะมึงว่ามั้ย”“เหมือนตรงไหนก็แค่รูปร่างใกล้เคียง”“ผิวมันขาวเหมือนกัน” ไอ้เจตพูดแบบใช้ความคิด“ไอ้หยกมันไม่เรียกว่าขาว ไอ้นั่นเขาเรียกว่าเผือกหรือซีดคนห่าอะไรว๊ะขาวยังกะกระดาษ ยืนแก้ผ้าทีกูยังตกใจ....เดี๋ยวก่อน....มึงอย่าคิดเชียวนะว่ามึงจะเอาไอ้บีเหมือนไอ้หยก”“โอ้ย........แค่ไอ้หยกคนเดียวกูก็ไม่มีเวลาผลิตน้ำแล้ว....กลัวแต่มึงเถอะ” ไอ้เจตพูดเสร็จก็ชายหางตามาทางผม“ขืนไปทำดิพ่อแม่เขาจะได้เอากูตาย ดูอาม่ามันก็หวงแสนหวง แถมรวยซ๊ะขนาดนั้น”“เออ...ก็จริง แต่บ้านไอ้หยกมันก็รวยนะ..มันยังให้มึงเอาเลย”“มึงเคยไปเห็นบ้านมันหรอ”“ฮึ...แต่มันเคยเล่าให้ฟัง ว่าเป็นร้านขายข้าวสารและมีโกดังเก็บข้าวสารขนาดใหญ่ด้วย”“หน้าตาก็คนละอย่าง ไอ้หยกมันออกสวยหมวยหวานตาโต ส่วนบีออกตี๋ๆ” ผมยังแย้งไอ้เจต“ก็จริง ๆ แต่ดูเผิน ๆ ก็มีส่วนเหมือน ถ้าเดินคู่กันแล้วมองจากข้างหลังแทบจะแยกกันไม่ออกเลยนะ”“แต่กูว่ามึงแยกกลิ่นและลีลาออกว่า 555555555”“ไอ้เหี้ยต๊ะ...มึงก็เหมือนกันแหละ” มันพูดเสร็จก็พลิกตัวมาหนุนตักผม“เหี้ยไรนี่...พูดถึงไอ้หยกแค่นี้ถึงกลับพลิกมาซบกูเชียว”“มึงก็รู้ว่ากูคิดกับไอ้หยกแบบไหน แล้วกูคิดกับมึงแบบไหน”“................................” ผมก้มลงจ้องตามันนิ่ง ก่อนที่จะค่อย ๆ ก้มลงจูบหน้าผากมันเบา ๆ “กูรักมึงนะต๊ะ”ผมไม่ตอบแต่ค่อย ๆ เหยียดขาออกแล้วลงไปนอนข้าง ๆ ไอ้เจตไอ้เจตพลิกตัวขึ้นมานอนตะแคงทับอกผมอย่างช้า ๆ เอานิ้วมือมาเขี่ยอกผมไปมาจนทำให้ผมสยิว ขนลุกชันขึ้นมาทันที ผมเอาหมอนขิดมาหนุนหัว ปล่อยให้ไอ้เจตเล่นหน้าอกไปเรื่อย ๆ “เจต...........” ผมแหงนมองเพดานแล้วเรียกไอ้เจตเบา ๆ “หือ”“เป็นแฟนกันมั้ย” ผมตัดสินใจพูดออกไปแบบเบาหวิวกับคำพูดและความรู้สึกในครั้งนี้“เฮ้ย.........................” ไอ้เจตลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ“มึงจะตกใจทำเหี้ยไร”“ก็......ที่มึงพูดเมื่อกี้”“อ้าว...ไหน ๆ มึงก็รักกู แล้วมาเป็นแฟนกัน....มันจะเป็นไร”“ไม่เอา........” ไอ้เจตพูดอย่างตกใจ“อ้าว....................” ผมเอาแขนสองข้างยันตัวขึ้นจ้องหน้ามันนิ่ง เออ....เล่นเอาผมงงกับอาการของไอ้เจต“กูขอแค่ได้รักมึง แต่กูไม่อยากเป็นแฟนมึง”“เออ......กูไม่เข้าใจคนรักกันมันก็ต้องเป็นแฟนกันซิว๊ะ”“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” ก่อนที่จะได้รับคำตอบก็มีเสียงเคาะประตู“ต๊ะ...ต๊ะ อยู่มั้ย”“อยู่คราบบบบบบบบบ” ผมรีบลุกไปเปิดประตู“พี่จิ๋มมีอะไรครับ”“ไปดูไฟที่ห้องให้พี่หน่อย แม่งเป็นห่าอะไรไม่รู้กระพริบตลอดพี่ตาลาย เวียนหัว ปวดหัวไปหมดแล้ว”“หลอดเสื่อมมั้งพี่”“พี่เพิ่งซื้อมาไม่ถึงเดือนเลย”“ครับ.....งั้นเดี๋ยมผมตามลงไป ผมเอาเครื่องมือแป๊บ” พี่จิ่มเดินลงไปรอที่ห้องชั้นล่าง“ใครว๊ะต๊ะ”“อ๋อพี่จิ๋ม......พี่แกพักห้องชั้นล่างให้ไปช่วยดูไฟ”“เออ....ไปเถอะ”ผมคว้าได้ถุงเครื่องมือประจำตัวก็รีบวิ่งลงไปห้องพี่จิ๋ม ตรวจอยู่ประมาณ 10 กว่านาทีก็รู้สาเหตุ“มันเป็นไรต๊ะ”“ขั้วบาลาสมันหลวมนะครับ ผมขันให้แล้ว สงสัยหลวมตอนที่พี่เปลี่ยนหลอด”“ดีนะที่ต๊ะอยู่ ไม่งั้นพี่ประสาทเสียแน่นอน”“เป็นมานานหรือยังครับ”“ตั้งแต่เช้าแล้ว พี่ขึ้นไปหาต๊ะไม่อยู่”“อ๋อ...เมื่อเช้าผมไปงานบ้านเพื่อนมานะครับ”“ขอบใจจ๊ะต๊ะ”“ไม่เป็นไรครับ” ผมเองก็เหมือนช่างประจำหอ ใครมีปัญหาอะไรเรียกใช้ทุกอย่าง ค่าแรงไม่เคยรับนอกจากต้องไปหาซื้ออุปกรณ์มาเปลี่ยนให้เท่านั้น ถ้าเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ทุกคนแค่ขอบคุณหรือขอบใจก็พอ ป้าเจ้าของหอเองก็รู้สึกเกรงใจที่ไหว้วานผมทำให้ตลอด จะให้เป็นเงินผมก็ไม่รับ แกก็เลยชอบทำกับข้าวมาให้กินอยู่ประจำผมขึ้นมาถึงห้องมองไปบนเตียงเห็นใครนอนตายบนเตียง“ไอ้อ้อม” ไอ้เจตพูดเบา ๆ “.............................” ผมมองหน้าไอ้เจตด้วยความสงสัยว่าไอ้อ้อมมันมาทำไม ไอ้เจตกางมือแบออกสองข้างแสดงว่ามันก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน“เป็นไรอ้อม...สภาพมึงเหมือนคนใกล้ตาย” ผมเดินไปใกล้ ๆ เอามือแตะขามัน“เบื่อว่ะ” พูดเสร็จมันก็นอนพลิกตัวคว่ำหน้านิ่งบนเตียง“มันมาได้ไง”“กูจะไปรู้หรอ...โผล่เข้ามามันไม่พูดอะไรล้มตัวลงบนเตียงโครม...ไม่พูดห่าไรสักคำ”“ปล่อยมันเถอะ” ผมเองก็พอรู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร ช่วงนี้ที่มันหงุดหงิดงุ่นงาน เพราะเงี่ยนหาทางออกไม่ได้ 555555555555“มันทะเลาะกับไอ้วิทหรอ” ไอ้เจตแอบกระซิบเพราะรู้ว่าไอ้อ้อมกับไอ้วิทมีอะไรกัน“มันไม่มีอะไรกันมาเป็นชาติแล้ว” ผมตอบไอ้เจตเบา ๆ “อ้าว.................” ไอ้เจตทำหน้าเหรอหรา เกาหัวแกรก ๆ ผมเดินเข้าไปล้างหน้า ล้างมือในห้องน้ำ จู่ ๆ ไอ้เจตก็วิ่งพรวดเข้าไปในห้องน้ำเกาะเอวผมแน่นเล่นเอาผมตกใจ“เฮ้ย.......เชี้ยเจต...มีไร” ไอ้เจตไม่พูด แต่มันดันผมออกมาตรงประตู
minone
โพสต์ 2019-6-4 19:35:37
รอลุ้นตอนต่อไปนะคับ{:5_130:}
barlagu
โพสต์ 2019-6-4 20:32:15
ค้างเลยยยยยย
ton_gori
โพสต์ 2019-6-4 20:33:03
ต๊ะ แห้วเลย อุตส่าห์ขอเจตเป็นแฟน
mootun99
โพสต์ 2019-6-4 20:52:01
ขอบคุณครับ
bluep
โพสต์ 2019-6-4 22:01:44
ขอบคุณครับ
theera
โพสต์ 2019-6-4 22:18:22
ขอบคุณครับ
freezz
โพสต์ 2019-6-4 22:38:17
เกิดไรขึ้น อยากรุ้เลย
kondee1234
โพสต์ 2019-6-4 23:10:29
ขอบคุณครับ
jumboa
โพสต์ 2019-6-4 23:18:05
ขอบคุณครับ.
piarokung
โพสต์ 2019-6-4 23:31:19
ขอบคุณครับ
princo78
โพสต์ 2019-6-5 00:04:00
ขอบคุณครับ
gang2520
โพสต์ 2019-6-5 00:26:01
ค้างเลยอยากรู้ครับมาไวๆๆนะ
maxum
โพสต์ 2019-6-5 01:26:36
ขอบคุณมากครับ
istheresomeone
โพสต์ 2019-6-5 02:48:19
ยังไงกัน
sensedevil
โพสต์ 2019-6-5 05:34:54
ขอบคุณมากครับ
Intra
โพสต์ 2019-6-5 05:37:42
อ้อมตามมาแจกทองอีกรอบเหรอ 555
kookkoo
โพสต์ 2019-6-5 06:49:45
ขอบคุณครับ
watkrub
โพสต์ 2019-6-5 07:42:16
ขอบคุณมากครับผม
loki1234
โพสต์ 2019-6-5 07:45:20
ขอบคุณครับ