ประสบการณ์นักศึกษาวิชาทหาร รด 5 วัน ณ เขาชนไก่ (ep.3)
ปี้ดดดดด “จัดแถว!”เฮ้! นักศึกษาวิชาทหารทุกคนตะโกนส่งเสียง เฮ จัดแถวอีกครั้งหลังสัญญาณนกหวีด ทุกคนมีความกระตือรือร้นในการจัดแถวเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะเพิ่งได้อาบน้ำเปลี่ยนชุดมาเลยทำให้ไม่อยากโดนเล่น ลงโทษให้ตัวเลอะก่อนเข้านอน.หลังจากจัดแถวเสร็จเรียบร้อย แน่นอนว่าเป็นช่วงเวลาของครูฝึกให้โอวาทต่างๆซึ่งผมเองก็ไม่ได้สนใจฟังมากเท่าไหร่ ส่วนไอ้ปันน่ะหลับรอแล้ว คงเป็นเพราะเหนื่อยมากๆทั้งๆที่เป็นวันแรกและยังไม่ได้ฝึกอะไรมากเลย.“พรุ่งนี้เช้า สัญญาณนกหวีดจะดังเป็นเวลา…” ครูฝึกถอนหายใจ ผมเองก็ลุ้นตัวโก่งถึงเวลาตื่น “ตี 4”“ห้ะ!” เสียงนักศึกษาวิชาทหารทุกคนอุทาน“จะตื่นเช้าไปไหนว้ะ” คนข้างๆผมบ่นออกมา แต่ผมเองก็ไม่ได้ประหลาดใจอะไรมากนัก เพราะว่าตี 4 ก็คือเวลาปกติที่ผมตื่นตอนออกจากบ้านมา การมาเข้าค่ายเขาชนไก่ก็ไม่มีการคาดหวังว่าจะได้ตื่นสายๆอยู่แล้ว ตี 4 ก็อาจจะเป็นเวลาที่เช้าแล้วสำหรับ รด.ครูฝึกให้โอวาทต่ออีกไม่นาน เขาก็ปล่อยให้พวกเราทุกคนเข้าเต้นท์นอนได้ โดยเขาปล่อยพวกเราตอน 3 ทุ่มครึ่งและบังคับให้ทุกคนเข้าเต้นท์ไปนอนก่อน 4 ทุ่ม หลัง 4 ทุ่มถ้าใครยังออกมาเดินเพ่นพ่านต้องถูกลงโทษ และจะมีคู่นอนบางเต้นท์ที่โชคร้ายต้องออกมานั่งเฝ้ายามเป็นกะๆ แต่โชคดีที่วันนี้เต้นท์ผมกับปันยังไม่โดน แต่นี่ก็เพิ่งวันแรกเลยอาจจะมีโอกาสโดนให้เฝ้ายามได้อีกวันหลังๆ.“เห้ยปันตื่น ไปนอนในเต้นท์ไป” ผมสะกิดไอ้ปันให้ตื่น มันจึงเดินตามหลังผมมาจนไปถึงเต้นท์.“เห้ยบอม ไปเอาโทรศัพท์มึงยัง” ผมลืมไปซะสนิท ลืมได้ไง“เออเหี้ย เดี๋ยวกูไปเอาแป้บนึงนะ”“ให้กูไปเป็นเพื่อนมั้ย” ปันถาม“ไม่เป็นไร มึงนอนเถอะ” พูดจบ ผมก็รีบวิ่งเข้าไปที่เต้นท์ใหญ่ของครูฝึกทันที.ผมรวบรวมความกล้าเข้าไปเล็กน้อย เพราะมีโอกาสสูงมากที่ผมจะโดนเล่น.“ครูครับ ผมมาเอาโทรศัพท์คืนครับ” ผมเอ่ยทันทีที่เข้าไปด้านในได้ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าด้านในเต้นท์นั้นมีครูฝึกนั่งกันอยู่เต็มไปหมด ภายในเต้นท์นั้นอากาศเย็นกว่าข้างนอกมากๆเหมือนกับติดแอร์ยังไงอย่างงั้นเลย.“ออ มานี่ๆๆๆ” ครูฝึกคนนึงกวักมือเรียกผมเข้าไปด้านในสุดของเต้นท์ ผมมองลอดผ่านเข้าไปก็เห็นครูฝึกคนที่ยึดโทรศัพท์ผมไปเมื่อเย็น.“ดันพื้น 10” ครูฝึกสั่ง“10 ครั้ง” ผมรีบลงไปทำท่าเตรียมดันพื้นและทวนคำสั่ง ก่อนจะเริ่มดันพื้น “1 2 3 4 5 6 7 8 10”“ลุก” ครูฝึกพูดลอยๆ แต่ผมก็รีบปฎิบัติเพราะอยากได้โทรศัพท์คืน และไม่อยากตัวเลอะไปมากกว่านี้แล้ว“ขอบคุณครับ”“อะไร… ยังไม่ได้บอกว่าจะให้คืนเลย” ครูฝึกเล่นผมแล้ว “เอ็งมีเมียยัง?”“มีแล้วครับ” ผมแกล้งตอบไปเล่นๆ หาซักคนยังหาไม่ได้เลยครู“ผู้หญิง/ผู้ชาย?”“ผู้หญิงดิครู”“นมใหญ่มั้ย”“ใหญ่ครับ”“เปิดรูปให้ครูดูหน่อย” ครูฝึกยื่นโทรศัพท์คืนมาให้ผม… เอาล่ะ ผมจะทำยังไงในเมื่อผมยังไม่มีแฟนจริงๆ ไหนๆก็ไหนๆ ผมเลยเปิดรูปโป้ที่ผมเซฟเอาไว้ในอัลบั้มในโทรศัพท์ให้ครูฝึกดู“เห้ย โป้นี่หว่า มึงเย็ดกันแล้วหรอ”“จะเหลือหรอครู555” ผมขำแห้งโคตรๆ“ร้ายว่ะ เอ็งอายุเท่าไหร่แล้ว”“19 ครับ”“ห้ะ ยังเด็กเลย แม่งเย็ดเก่งซะแล้ว… อย่าติดหีมากนะมึง”“ไม่ติดหีแล้วครับ” ผมแกล้งตอบ “ติดควยแทนแล้ว5555”“ห้ะ มึงมาเขาชนไก่วันเดียว เปลี่ยนมาชอบผู้ชายแล้วหรอ” เปล่า ผมตอบแบบนั้นเพื่อให้ครูปล่อยผมไปซักที “หอมแก้มครูหน่อย”“ห้ะ”“หอมแก้มครูก่อนแล้วครูจะปล่อยเอ็งไป”//“เหี้ยปัน” ผมรีบพึ่งตัวเข้ามาในเต้นท์นอนทันที “เหี้ยๆๆๆ เหี้ยสัสๆ”“ไรว้ะ” ปันที่กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั้นลืมตาขึ้นมาถามผม“ครูฝึกแม่งเหี้ยสัส แม่งให้กูหอมแก้มแม่งแลกกับโทรศัพท์”“เหี้ยยยยย” ปันอุทานด้วยความตกใจเช่นกัน “แล้วมึงทำป้ะ”ผมไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากหันหน้าไปหาปันแล้วพยักหน้า“เหี้ยยยยย” ปันอุทานเสียงดังมากๆจนผมต้องบอกให้มันลดเสียงลง “มึงแม่ง สเป็คทหารรีป่าว”“ไอ้สัสไม่เอานะ กูยังไม่มีเมียเลย จะมีผัวไม่ได้”“555555” ปันขำ “นอนได้แล้วไอ้สัส”“เออๆ” ผมตอบ “ขอกูเปลี่ยนกางเกงแป้บ”.“ข้างในเต้นท์แม่งร้อนจริงๆด้วยว่ะ” ปันบ่น“กูบอกแล้ว”“มึง…”“ห้ะ”“เป็นเมียทหารมันไม่แย่นะเว้ย อาจจะมียศด้วย”“ไอ้สัสไม่เอา5555 กูยังไม่อยากเสียตูดให้แม่ง หน้าแก่ชิบหายล่ะยังจะมาให้กูหอมแก้มอีก”“แปลว่า…” ปันพลิกตัวหันมาหาผม “ถ้าหน้าเด็กมึงจะยอมเสียตูดให้หรอ”“ไม่ครับไอ้สัส” ผมยิ้มให้มันแบบกวนตีน “แม่งให้กูเปิดรูปนมเมียกูให้ดูด้วย กูเลยเปิดรูปโป้ให้แม่งดูเลย555”“ไอ้สัส555 มึงมีเมียแล้วหรอว้ะ กูไม่เห็นรู้”“ยังดิ… ยังหาอยู่เลยเนี่ย… มึงอ่ะ มาเขาชนไก่ไม่คิดถึงเมียมึงเลยหรอ”.ถึงผมจะไม่ได้มาจากโรงเรียนเดียวกับปัน แต่ว่าพวกเราก็สนิทกันมากๆจนแทบจะรู้เรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย ทุกครั้งที่มาเรียนรดด้วยกันที่ศูนย์ฝึกวิภาวดี พวกเราก็จะตัวติดกันตลอดจนสามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ.ปันถอนหายใจ “บอม… กูเลิกกับแฟนแล้วว่ะ”“ห้ะ” ผมรีบหันมาหาปันด้วยความตกใจ “มึงพึ่งไปกินข้าวอะไรกันมาก่อนมาที่นี่ไม่ใช่ออ กูเห็นมึงลงสตอรี่กับเมียมึงอยู่เลย”“ใช่…ก็จริงๆกูก็โดนบอกเลิกวันนั้นแหละ ก่อนมาที่นี่เลยด้วย แม่ง เหี้ยชิบหาย”“เห้ย” ผมพลิกตัวไปแล้วใช้มือข้างหนึ่งตบที่ไหล่ปันเบาๆ ผมเองถึงจะไม่ค่อยมีประสบการณ์เรื่องการมีแฟนมากเท่าไหร่นัก แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของปันได้ หลายๆครั้งที่ผมเปิดสตอรี่ไอจีของปันผ่านๆไปก็จะเห็นปันใช้เวลาส่วนใหญ่กับแฟนมันตลอดจนผมไม่คิดเลยว่ามันจะเลิกกันได้“กูอาจจะเหี้ยไปสำหรับเขาว่ะ” จากที่น้ำเสียงมีความสุข น้ำเสียงของปันเริ่มเปลี่ยนไป รวมทั้งน้ำตาเริ่มไหลออกมา “กูอาจจะทำอะไรผิดโดยที่ไม่ได้รู้ตัว และทำให้เค้าต้องลำบากใจอ่ะ แต่กูแม่งก็โง่ ยังคงทำนิสัยเหี้ยๆอยู่แบบนั้นอ่ะ”“ไอ้สัส” ผมเอ่ยพร้อมกับลูบที่ไหล่ปัน “มึงไม่ได้ทำผิดเว้ย มึงทำดีที่สุดแล้วกูเข้าใจมึงนะเว้ย มึงไม่ต้องกังวลนะ กูเข้าใจเว้ยว่ามันเพิ่งเกิดขึ้น แผลสดอ่ะ มันใช้เวลาเว้ย กูเชื่อว่ามึงทำดีที่สุดแล้วนะเว้ย” ความดึงดราม่าของผมนั้นทำให้ปันร้องไห้ออกมาทันที ผมไม่รู้จะปลอบมันยังไงดีเลยดึงมันเข้ามานอนกอดและมันก็เข้ามาซบที่หน้าอกผมเพื่อร้องไห้“ไอ้สัส ไม่เป็นไรเว้ย” ผมกอดมันไว้ด้วยความเศร้าเสียใจเช่นกัน ผมลูบหัวมันเบาๆ แต่ก็นะ ผมก็ไม่ได้ชำนาญขนาดนั้นเลยอาจจะให้คำปรึกษาที่ดีไม่ได้ “เดี๋ยว 4 วันหลังจากนี้กูจะเป็นแฟนมึงเองนะปัน ดูแลกูด้วย” ปันชะงักและดึงหน้าออกมาจากผมทันที“ควย” ปันพูดคำเดียวออกมาอย่างชัดเจน มาพุ่งเข้ามาเต็มหน้าผมอย่างจัง“55555 ไอ้สัส เห็นเพื่อนเศร้า”“ควย” ปันพูดซ้ำอีกครั้ง“ครับ ควยครับ ทราบแล้วครับ”“เค้าเรียกว่าบัดดี้เว้ย” ปันพูดต่อ “มึงไม่ต้องมาเป็นแฟนกู กูก็จะต้องดูแลมึงอยู่แล้ว มันหน้าที่กู”“เออ” ผมตอบ “มันก็หน้าที่กูเหมือนกันที่ต้องดูแลมึง”“นอนๆๆ กูง่วงแล้วเนี่ยไอ้สัส” ปันพูด“ให้นอนกอดมั้ยครับ คนเศร้า” ผมแกล้งพูด “ผมจะดูแลคุณเองนะครับ บัดดี้จ๋า”“เอาดิ” ปันตอบ“เห้ย ให้กูนอนกอดเลยออ”“เอามือมึงไปไกลๆตีนกูครับไอ้สัส… ถ้ามึงแตะตัวกูคืนนี้นะ เดี๋ยวมึงจะโดนถีบ”//ปี้ดดดดดด…เสียงนกหวีดดังขึ้นท่ามกลางหมอกสีส้มอิฐที่นักศึกวิชาทหารทุกคนกำลังรีบวิ่งมารวมกันที่ลานกว้างของสถานีการฝึกที่ 33.“เดี๋ยวเราจะเดินกลับกองพันกัน” นี่แหละก็คือคำพูดที่ผมรอคอยมาตลอดทั้งวัน ในที่สุดเมื่อถึงเวลาเย็น นักศึกษาวิชาทหารทุกคนก็ได้เดินทางกลับไปกองพันที่ 34 บ้านที่เรารัก ที่ที่เรามานอนตั้งแต่วันแรก.“เชี่ย” ปันที่นั่งอยู่ข้างหน้าผมในตอนแรกหันหลังกลับมาหาผม “เราผ่านมันไปได้แล้วเว้ย”//พวกเราทุกคนแบกเป้สนามขึ้นหลัง และเดินแถวตอนเรียง 1 ไปตามถนนเส้นหนึ่งที่พวกเราไม่คุ้นเคย แต่ทั้ง 2 ข้างทางนั้นไม่ได้เป็นป่าไม้ทึบอย่างที่คาดไว้ มันเป็นทุ่งหญ้าเขียวที่ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา ทางด้านหนึ่งของทุ่งหญ้า เมื่อเดินต่อไปเรื่อยๆก็จะเห็นหุบเขาใหญ่ตระหง่านอยู่ ผมสูดหายใจเข้าลึกๆเพราะนี่แหละคืออากาศที่บริสุทธิ์จริงๆ เนื่องจากเวลาที่พวกเรากำลังเดินกลับกองพันอยู่นี้เป็นเวลาเย็นแล้ว ที่ขอบของหุบเขาใหญ่นั้นจึงมีพระอาทิตย์สีส้มจ้าที่กำลังจะพ้นลับขอบฟ้าไป ผมก้าวเดินต่อไปข้างหน้าท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สวยงามนั้นแต่หัวกลับไม่ได้มองทาง หันมามองแต่ดวงอาทิตย์นั้นอย่างเดียว ในชีวิตในเมืองหลวงของผมไม่เคยได้เห็นดวงอาทิตย์ตกที่สวยงามขนาดนี้มาก่อน.“โรแมนติกเนอะ” ปันหันมาบอกผม“อืม”“ขาดหญิงมาด้วย ไม่งั้นจะดีกว่านี้”“สัส555 ติดหีว่ะ”“หึ ไม่มีหีให้ติดแล้ว5555” ปันก้มหน้าลงมองพื้นพร้อมกับส่ายหัว “คืนนี้กูต้องหลับเป็นตายแน่ๆเลยว่ะ วันนี้แม่งเหนื่อยสัสๆ”“เละเป็นขี้เลยไอ้เหี้ย”“จะได้อาบน้ำแล้วเว้ยไอ้เหี้ย” ปันดีใจขึ้นมาทันที ไม่น่าเชื่อว่าสำหรับชีวิตนักศึกษาวิชาทหารนั้น สิ่งที่มีความสุขที่สุดจะเป็นการอาบน้ำ.ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายพระอาทิตย์นั้นเก็บไว้โดยไม่ได้สนใจเลยว่าจะมีครูฝึกมายึดอีกหรือเปล่า“ไอ้สัส เดี๋ยวก็โดนยึดอีกหรอก” ปันเอ่ย ผมรีบแพนกล้องมือถือไปที่ไอ้ปันทันที“มึงพูดว่าไรนะ”“เดี๋ยวก็โดนยึดหรอกครับ คุณชายบอม”“555555”“โรแมนติกมั้ย บอกกับผู้ชมทางบ้านหน่อย”“โห ได้ดูพระอาทิตย์ตกกับคุณชายบอมแบบนี้ โรแมนติกสุดๆไปเลยครับ5555”//คืนนั้นผมแทบจะนอนไม่หลับเลยด้วยซ้ำ เพราะอากาศที่ร้อนอบมากๆจนผมต้องลุกขึ้นมาถอดเสื้อนอน ใจหนึ่งก็กลัวแมลงมากัด อีกใจก็ร้อนชิบหายแบบไม่ไหวแล้ว ผมนอนดิ้นพลิกตัวไปหาเพื่อหาจุดที่ผมจะสามารถนอนได้ไม่สบายตัวแต่ก็แทบจะไม่มี อีกทั้งยังมีเสียงยุงมาบินตอมหูตลอดทั้งคืน ทำให้ผมหลับไม่ลงแล้วต้องคอยปัดยุงที่หูตลอดเวลา ในขณะที่ไอ้ปันนั้นหลับสนิทแทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมแอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล่นแต่ก็กลัวแสงโทรศัพท์จะลอดไปแยงตาปันตื่นอีก แต่ทำยังไงก็นอนหลับไปลงสักที อีกใจก็พยายามอยากให้ตัวเองนอนหลับเพราะว่าวันพรุ่งนี้อาจจะต้องเจอกิจกรรมที่กิจแรงมากๆ ถ้านอนไม่หลับคืนนี้ พรุ่งนี้ก็อาจจะไม่มีแรงเลยก็ได้.ผมนอนดิ้น พลิกตัวไปมาอยู่อย่างนั้นจนถึงเวลาประมาณตี 3 ครึ่งผมก็นึกขึ้นได้ว่า ถ้าครูฝึกเรียกรวมตอนตี 4 พอดี เราก็ต้องออกจากเต้นท์ไปเตรียมตัว ล้างหน้า แปรงฟันก่อนตี 4 ซึ่งก็คือตอนนี้ที่ตี 3 ครึ่งแล้วแน่ๆ ผมจึงพลิกตัวหันไปปลุกปัน.“ไอ้ปัน ตื่น” ผมสะกิดปัน “ปันตื่น”“ไรว้ะ” ปันเอ่ยขึ้นมาอย่างงัวเงีย“ไปแปรงฟันป่าว” ผมถาม “จะตี 4 แล้วจะได้เตรียมตัวก่อน”ปันไม่ได้ตอบเพียงแต่พยักหน้าอย่างเดียว แล้วจึงหลับต่อแบบไม่รู้ตัวอะไรเลย“เออก็ได้เว้ย เดี๋ยวกูไปคนเดียว” ว่าแล้วผมก็ลุกออกจากเต้นท์พร้อมกับหยิบอุปกรณ์อาบน้ำติดตัวไป.เมื่อผมเดินมาถึงห้องอาบน้ำก็ดูเหมือนกับว่าจะมีคนคิดเหมือนกับผมอยู่บ้าง ก็คือตื่นนอนมาก่อนเวลาเพื่อมาล้างหน้าล้างตาและแปรงฟันให้เรียบร้อยก่อน ผมเองก็ไม่รอช้า เอาผ้าเช็ดตัวแขวนไว้กับราวแล้วก็เดินมาบีบยาสีฟันลงที่แปรง แล้ววางขันตักน้ำไว้ที่ขอบอ่าง.“เห้ยนาย ขอยืมสบู่ล้างหน้าหน่อยได้มั้ย” ผมหันไปมองคนข้างๆที่ยืนจ้องผมอยู่“ได้ๆ” ผมตอบด้วยเสียงอู้อี้เพราะกำลังแปรงฟันอยู่“ขอบใจ” เขารับโฟมล้างหน้าของผมไป แต่ยังไม่ได้ล้างหน้าเลยทีเดียว เขาวางมันไว้บนขอบอ่างแล้วจึงถอดเสื้อยืดออก ทำให้เห็นกล้ามหน้าอกและหน้าท้องเป็นลอนๆ ผมยืนมองด้วยความอิจฉา ทำให้เพื่อนรดถึงได้หุ่นดีกันทุกคนเลย อยากหุ่นดีแบบพวกเขาบ้าง.ได้สติกลับมา ผมก็กลับมายืนแปรงฟันอยู่เหมือนเดิมโดยที่ทำเป็นเหมือนไม่สนใจ.“ขอบใจเว้ย” เพื่อนคนนั้นหลังจากล้างหน้าเสร็จแล้วก็เอาโฟมล้างหน้าส่งกลับมาให้ผมเหมือนเดิม “นาย ชื่ออะไรอ่ะ”“บอม”“ห้ะ อะไรนะ” ผมเองที่กำลังแปรงฟันอยู่เลยอาจจะพูดไม่ชัด“บอม”“ยอม?” ผมทนไม่ไหวเลยต้องเอาแปรงสีฟันออกจากปาก“บอม”“ออ… บอม” เขาพยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มให้ “เราชื่อแม็กนะ”“เออ หวัดดีๆ” ผมพูด เพราะไม่รู้จะตอบว่าอะไร555“แต้งกิ้วที่ให้ยืมโฟมล้างหน้า ไว้เจอกันนะบอม” แม็กเอ่ยพร้อมกับเดินออกไปจากห้องน้ำ.คนอะไร จะเฟรนลี่ไปไหน.ปี้ด…เสียงนกหวีดสั้นๆดังขึ้น วินาทีนั้นผมรู้เลยว่าความชิบหายต้องเกิดขึ้น“ใครให้มาอาบน้ำตอนนี้หรอครับ” ครูฝึกคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำ “ผมสั่งพวกคุณว่าอะไรครับ ให้ตื่นมารวมพลก่อนตอนตี 4 ใช่มั้ย… ใช่มั้ย?”“ครับ” เสียงนักศึกษาวิชาทหารทุกคนในห้องน้ำขานตอนพร้อมกัน“ดันพื้นท่าเตรียม” ครูฝึกสั่ง ทุกคนรีบทำตามทันทีถึงแม้พื้นห้องน้ำจะสกปรกมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ต้องยอมเอามือสะอาดๆลงไปแตะยืนเพื่อยันตัวเองขึ้นมา.“บอม” ผมเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นแม็กวิ่งมายันพื้นอยู่ข้างๆ“มึงไม่ได้ออกไปแล้วหรอว้ะ” ผมถาม“โดนดักไว้อ่ะ ออกไปทัน555”.“10 ครั้ง” “10 ครั้ง” ทุกคนทวนคำสั่งเป็นเสียงเดียวกัน“เสียงเบา… 20 ครั้ง”“20 ครั้ง” ผมตะโกนอย่างเต็มสุดเสียง“เริ่ม”.“1 2 3 4 5…” ทุกคนในห้องน้ำเริ่มวิดพื้น แต่เรื่องอะไรที่ผมจะยอมวิดแบบเต็มกำลังล่ะครับ ผมก็หย่อนเข่าลงไปแตะพื้นแล้วก็ทำเหมือนกับวิดพื้นขึ้นๆลงๆไปอย่างงั้นเอง.“ลุก!” ครูฝึกสั่ง “ไอ้พวกนี้ เดี๋ยวตอนเขาเรียกรวมพลไม่ต้องไป อยู่ในห้องน้ำ ทำความสะอาดห้องน้ำนี่ ทราบ?”“ทราบ!”“อุปกรณ์อยู่ข้างห้องน้ำ ออกไปเอามา แล้วมาปฏิบัติเดี๋ยวนี้”.“ซวยว่ะ” แม็กเอ่ย โดนแดกในห้องน้ำตั้งแต่คืนแรกเลย“เออ” ผมตอบขณะเดินออกจากห้องน้ำมาที่ด้านข้าง “เห้ย หนีกันป่าวว้ะ”แม็กพยักหน้าทันที เพราะตอนนี้รอบๆห้องน้ำยังมืดอยู่เลยทำให้มองเห็นได้ยากผมพยักหน้าตอบแม็ก และค่อยย่องอ้อมหลังห้องน้ำออกมาทางที่จะกลับไปเต้นท์ตัวเองทันที.“เห้ย จะไปไหน” เสียงครูฝึกตะโกนมา พร้อมกับเอาไฟฉายส่องเข้าที่หน้าของพวกเราเต็มๆ เรียกว่าโดนจับได้คาหนังคาเขา“ชิบหายล่ะ” ผมอุทานออกมา“ใช่ พวกมึงอ่ะ ชิบหายแล้ว” ครูฝึกคนนั้นเดินเข้ามาใกล้และลดไฟฉายลง เชี่ย…เขาคือครูฝึกคนที่ยึดโทรศัพท์ผมไปเมื่อวาน “พวกมึง 2 คนนะ อยู่ทำความสะอาดห้องน้ำเนี่ยแทนเพื่อนๆคนที่เหลือ”.ว่าแล้วครูฝึกก็บังคับให้ผมกับแม็กเดินกลับไปที่ห้องน้ำ เมื่อมาถึงก็บอกให้คนอื่นๆที่กำลังเริ่มทำความสะอาดอยู่นั้นรีบกลับไปที่เต้นท์และเตรียมรวมพล.“ไป พวกมึง ทำความสะอาดต่อ และอย่าคิดอู้อีกนะเว้ย เดี๋ยวกูจะอยู่คุมเอง”.ผมกับแม็กต่างก็คว้าแปรงขัดกับสายยางฉีดน้ำมาจากเพื่อนคนอื่น ในขนาดนี้คนอื่นนั้นรีบวิ่งออกไปจากห้องน้ำด้วยความกลัวและความดีใจ ผมกับแม็กยังต้องมารับใช้กรรมต่อไป.ภายในห้องน้ำนั้นสกปรกมากๆ บริเวณรอบๆอ่างน้ำก็มีขี้ดินเต็มไปหมดเพราะเป็นเศษดินที่ติดตัวนักศึกษาวิชาทหารทุกคนมาระหว่างการฝึก ส่วนห้องน้ำกับโถฉี่นั้น ไม่ต้องพูดถึง.“เห้ย” ครูฝึกเรียก “เอ็งนี่มัน ที่กูยึดโทรศัพท์เมื่อวานนี้หนิ”ผมหันไปหาครูฝึกแล้วส่งสายตาแสดงความชิบหายที่เขาจำผมได้ให้เขา“เอ็งนี่มันไม่เข็ดนักใช่มั้ย” ครูฝึกเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วมองที่ตัวผมที่ไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่แต่กางเกงบอลอยู่ “เชี่ยกางเกงบอลเอ็งสวยดีนี่หว่า…” ผมก้มหน้าไม่ได้สนใจว่าเขาจะพูดอะไร “ครูขอ”“ห้ะ” ผมอุทาน แม็กเองก็หันมามองเช่นกัน“ถอดออกมา” ครูฝึกยังคงพูดต่อไป “ถอดกางเกงให้ครูแล้วจะปล่อยไป ไม่ต้องทำความสะอาดต่อ”“ไม่ได้ครับ” ผมตอบ“ทำไม่ได้”“ไม่ได้…ใส่กางเกงในครับ”“ผมไม่ได้ถาม” ครูฝึกเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น “ถอดออกมา”“ครูเอาของผมไปแทนนะครับ” แม็กเอ่ยขึ้น“เห้ย มันยุ่งไรว้ะ” ครูฝึกฉุนแล้วจึงหันกลับมาทางผม “ถอดออกมา”ผมยืนตัวแข็ง ทำเหมือนไม่สนใจคำพูดของครูฝึก เหี้ยนี่แม่งโรคจิตป่าวว้ะ“มึงไม่ถอดใช่มั้ย ได้” ครูฝึกหันไปทางแม็ก “ดันพื้นท่าเตรียม…” แม็กทิ้งสายยางฉีดน้ำในมือ แล้วลงไปดันพื้นทันที “100ครั้ง” ครูฝึกสั่ง“100 ครั้ง” แม็กทวนคำสั่ง“เริ่ม!”“1 2 3…”“จนกว่ามันจะถอดกางเกงบอลออก”.ผมก้มลงไปดูแม็กที่วิดพื้นอยู่อย่างน่าสงสาร“เชี่ยเอ้ย” ผมอุทานแล้วจึงล้วงมือข้างหนึ่งไปกุมไข่ไว้ในกางเกงบอล แล้วจึงเอาอีกมือดึงกางเกงออกจากขาแล้วส่งให้ครูฝึก.“วิดพื้นอยู่หยุด” ครูฝึกสั่ง “ต่ออีก 100 ครั้ง”“ต่ออีก 100 ครั้ง” แม็กทวนคำสั่ง“จนกว่ามันจะปล่อยมีออกจากไข่ตัวเอง”“สัส” ผมปล่อยมือที่กุมอยู่ออก เพราะไม่อยากให้แม็กต้องเหนื่อยไปมากกว่านี้.“เออ ใหญ่นี่หว่า สาวในรูปเมื่อวานแม่งคงจะติด” ครูฝึกเอ่ย “ก็แค่นี้แหละ ทำง่ายๆทำดีๆตั้งแต่แรกเพื่อนเอ็งก็ไม่ต้องเหนื่อย… วิดพื้นอยู่ลุก” แม็กรีบเด้งตัวขึ้นมาทันที “พวกเอ็งกลับไปรวมพลกับเพื่อนตอนเค้าเรียก เอาอุปกรณ์ไปเก็บด้วย”“ครับ” ว่าแล้วผมกับแม็กก็เดินจากครูฝึกไป.“เชี่ย มึง…” แม็กพูดทันทีที่เดินออกพ้นห้องน้ำ “ใส่นี่ไว้ๆ” แม็กถอดกางเกงบอลของตัวเองออกมาให้ผม“ขอบใจเว้ย” ผมตอบพร้อมกับรีบเอากางเกงบอลของแม็กมาสวมทันที“เชี่ยแม่งโรคจิตสัสๆ…มึงเอากางเกงกูไปเลยนะ กูมีกางเกงในอยู่”
“มึงวิดพื้นไม่เป็นไรใช่มั้ย” ผมถาม“โอ้ย ชิว วิดพื้นปกติอยู่แล้ว ฟิตๆ555” แม็กตอบ “เดี๋ยวรีบกลับไปแต่งตัว รวมพลเหอะ”“เออ ขอบใจ เดี๋ยวไว้กูเอามาคืนนะ”
ขอบคุณครับ อยากอ่านแล้ว ต่อเลยสนุกมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณมากเลยครับ สนุกมากเลยคับ สนุกคับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอๆ สนุกมากเลยครับ ยังรอดอยุ่ อิอิ ขอบคุณครับ