เป็นเพื่อนเดือนคณะ20 ความจริงของน้าเอก
ช่วย กดไลก์ กดแชร์เพจ พี่หมีไบstory ด้วยนะครับhttps://www.facebook.com/%E0%B8% ... ry-110069177374977/**** อ่านทุกเมนต์นะครับ ชอบอย่างไร คิดอย่างไรเมนต์ได้ มากกว่าคำว่าขอบคุณนะครับ********
เป็นเพื่อนเดือนคณะ20 ความจริงของน้าเอก โยขับรถกลับวันนั้นเลยส่วนผม ยังอยู่อีกคืนเพื่อกลับพร้อมคณะ อยู่เล่นกับเด็ก ๆ เพื่อน ๆซึ่งเช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็โดนทุกคนลากมากลางวง แล้วให้ เล่าเรื่องทั้งหมด เหตุผล เพราะ คำว่า “กูอึดอัดไม่ไหวแล้ว” “แล้วมึงจะเอาไงต่อ” โบถาม “ก็คงทางใครทางมันแหละพวกมึงจะคบ ไอ้โยก็ได้นะ แต่ถ้ามันไปด้วย กูก็คงต้องขอตัวแหละ”ผมตอบไปไม่ได้เกลียดนะครับ แต่มันเป็นสถานการณ์ที่ไม่อยากเจอ “ไอ้วอนพวกกูเพื่อนมึงนะ”คิวพูด “ไอ้โยน่ะ มาๆ หาย ๆ เวลาอะไรก็ตาม มันก็ไม่ค่อยมา พวกกูรู้ว่าติดแฟน แต่แม่งก็ไม่ค่อยโอนะสำหรับพวกกู”คิวยังพูดต่อ “ถ้าต้องเลือกมึงกับไอ้โยกูเลือกมึงนะ” โบ พูดเหมือนกัน จิ๊บไม่ต้องพูดถึง ส่วนอ.สองคน ก็เป็นเหมือนกลาง ๆแต่เวลาเที่ยวก็คงจะรวมกลุ่มกับพวกเราเหมือนเดิม หลังจากกลับไปแล้วพวกเราก็ได้พักอีก ไม่กี่สัปดาห์ ก็ต้องเปิดเทอม ปี 3 ทางต้นกับพี่พรเริ่มอยู่ได้จากการขายน้ำผลไม้เริ่มตั้งโต๊ะหน้าร้าน และในร้าน(นวด) เพราะกำลังรอ ที่เปิดสอนนวด อีกสองเดือน ร้านนี้กลายเป็นที่รวมตัว รวมหัวพวกเรา ตั้งแต่กินน้ำ กินข้าว ทำรายงาน รวมถึงกินเหล้า “กูว่า นะไม่ต้องเปิดหรอกร้านนวด เปิดร้านกาแฟดีกว่า”โบเสนอ “มีอาหารอีกหน่อยนะสุดเลย พวกอาหารตามสั่ง”คิวเสริม “พี่พรทำกับข้าวอร่อยอยู่นะ”โบเสริม “แต่กับแกล้มอร่อยกว่าอ่ะสิ”คิวเสริม “แหมเหมือนมึงไม่แดกงั้นแหละไอ้คิว”เล่นเอาเราหัวเราะ “จิ๊บว่าพี่พร ไปเรียนทำกาแฟสดดีกว่านะ จิ๊บลงเครื่องให้ จะได้มีร้านกินกาแฟประจำซะที”จิ๊บพูด พี่พรยิ้ม “มันแพงไม่ใช่เหรอคะคุณจิ๊บ” “โอ้ยก็เครื่องเล็กก่อนก็ได้ค่ะ พอจ่ายไหว เดี๋ยวหุ่นกับเสี่ยวอน”จิ๊บหันมา “เออ แล้วแต่ตอนนี้พ่อกูรวยอะไรมาไม่รู้ จ่ายเงินเป็นว่าเล่น”ผมบอก สรุปแล้ว ร้านนวดก็กลายเป็นร้านกาแฟ ส่วนเจ้าต้น ก็เรียนปี 3 ซึ่งเรียนดีทีเดียว “มึงรู้เรื่องไอ้โยบ้างไหม”ผมถาม “ก็เห็นมันอยู่กับกลุ่มนักบอลนะโง่ลง ๆ ทุกที เจ้วินยังบ่นเลย”โบบอก ผมแค่ถามข่าว แล้วก็แอบเป็นห่วงเพียงเท่านั้น มันผ่านไปสามสี่เดือนแล้วโยหายไปจากกลุ่ม แล้วก็หายไปจากชีวิตผมจริง ๆ ตอนแรกมันก็เศร้านะเหมือนมันขาดอะไรในชีวิต แต่ เวลาคนเศร้า เพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ นี่แหละเป็นยารักษาได้อย่างดี “ปิดเทอมแล้วไปเที่ยวไหนกันดีวะ”คิวถาม ปกติกลุ่มเราชอบไปเที่ยวกัน ล่าสุด ไปบ้านโบ ที่อีสานสนุกสุดเหวี่ยง แม่โบต้อนรับอย่างดี “ไปรีสอร์ทกูไหมไปถ่ายคลิปโฆษณาลงเว็บให้กูด้วย”ผมเสนอ เพราะคุณพ่อที่เคารพ ไปซื้อที่ข้าง ๆแถมสร้างที่พักเพิ่ม แถมทำสระว่ายน้ำ แบบพูลวิลล่าอีก พ่อโทรมาคุยว่ารีสอร์ทเริ่มดังในจังหวัด คนงานเยอะขึ้น แต่ยังอยากลงโฆษณา ออนไลน์อยู่ “เออ ดี ๆถล่มทีเดียวได้สองบ้าน บ้านไอ้วอน กับบ้านไอ้จิ๊บ”โบหัวเราะ “บ้านกูไม่มีอะไรให้ถล่มหรอกต้องบ้านเสี่ยวอนโน่น”บ้านจิ๊บเป็นเกษตรกร ธรรมดา พอมีพอกิน แต่ไม่ได้รวยอะไร “สรุปไปนะ”ผมสรุป ทุกคนไม่ขัด.........................................................................................ปิดเทอม 1 ของปี 3 ได้วันแรก เราก็รวมตัวกันที่ คอนโดผมเราเอารถผมไปคันเดียว ไปกัน สี่คนขับรถไปเรื่อย ผลัดกันขับเลยไม่ต้องแวะค้างคืนกลางทาง ออกตอนเย็น ๆ เช้าของอีกวันก็ถึง จิ๊บขอตัวไปบ้านก่อนผมเลยพาพวกนั้นเข้าไปบ้านผม ผมไม่ได้มานานมาก ตั้งแต่วันนั้น แม่ทำกับข้าวไว้รอพร้อมขนม เรากินกันเสร็จ ไอ้โบก็ร้องจะไปดูห้องผม มันทำอย่างนี้ทุกบ้านคิวโดนคนแรก แล้วก็ผม รวมถึงคอนโดพวกเราทั้งหมด มันบอกว่า ชอบดูห้องเพื่อนมันเหมือนไม่มีอะไรปิดบังดี “ห้องวอนน่ารักดีนะ” โบนั่งลงบนเตียง “โห เซย่ารุ่นนี้ หายากมากเลย”คิวตาโต เห็นหุ่นของเล่น ที่แถมมาจากขนม ผมตั้งไว้นานมากแล้ว “อยากได้กูให้”ผมบอก ดูคิวดีใจมาก (ผมคิดถึง รถราคา ถูกที่แม่คิวลดให้ยังไม่ได้ตอบแทนอะไรมันเลย) “จริง ๆมีอีกตัวนะ อยู่ในห้องน้าเอก”ผมบอก เพราะตอนที่แม่ซื้อของอะไรให้ผมตอนเด็กจะซื้อเผื่อน้าเอกเสมอ “โหยอยากเห็นจัง”คิวตาเป็นประกาย “ไปสิไม่เป็นไรหรอก เพราะน้าเอก ก็ย้ายบ้านไปนานแล้วนะ”ผมบอกแล้วเปิดห้องเดินไปห้องน้าเอก ที่อยู่ใกล้ ๆ กัน แต่ห้องล็อก เลยจบกัน เราลงมาข้างล่างเพื่อจะไปรีสอร์ท จิ๊บมาพร้อมกับลำไย เข่งใหญ่ กำลังนั่งคุยกับแม่ “แม่มีกุญแจห้องน้าเอกไหม ผมอยากได้ของในนั้นหน่อย”ผมถามแม่ “มีแหละแต่ไม่รู้เก็บไว้ไหน ต้องหาหน่อยนะ”แม่บอก เราเตรียมตัวจะไปรีสอร์ทกัน แม่เตรียมขนม แล้วก็ของกินไปเพียบ เราจัดการอะไรเรียบร้อยก็ออกเดินทางไป ที่รีสอร์ท พ่อยืนยิ้มต้องรับอยู่หน้ารีสอร์ท มันใหญ่ขึ้นมาก บ้านพักมาหลายหลังเพิ่มขึ้น ข้างในมีสระว่ายน้ำออกแบบอย่างดีไม่แพ้รีสอร์ทหรู ๆ เลยพ่อจัดให้เราพักห้องพักกันคนละห้อง “ไปรวยอะไรมาเนี่ยพ่อ”ผมถาม “ก็พ่อจัดการขายธุรกิจที่เกาหลีหมดแล้วจะมาอยู่เงียบ ๆ ที่นี่แล้ว ขี้เกียจบินไป บินมา”พ่อหัวเราะ “พ่อยังหล่ออยู่เลยนะคะ”โบแซวหลังจากคุยกันพอสมควร “555แต่สู้ไอ้วอนไม่ได้หรอก อันนั้นหล่อ ตอนเรียนมัธยม สาวชอบเยอะ”พ่อหัวเราะ “จริงเหรอวะทำไมไม่เห็นมึงเล่าเลย”คิว โบ ตาโต “แล้วทำไมมึงไม่มีแฟนตอนมัธยมวะ”โบสงสัย “เพราะมัน”ผมชี้ไปทางจิ๊บที่มันนั่งกินขนมที่แม่ทำมา แก้มตุ่ย “อ่อเป็นแฟนจิ๊บนี่เอง”คิวบอก “ไม่ใช่แม่งกันซีนหมดทุกคน”ผมบ่น จิ๊บไม่พูดอะไรแต่ทำหน้ากวนตีนใส่จนโดนผมเขกหัวไปทีหนึ่ง “ตามสบายนะ พ่อจะเข้าไปเคลียร์กับคุณนายเขาหน่อยไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว” พ่อ ต้องกลับไปรับชะตากรรมการโดนแม่บ่น เราเดินดูรีสอร์ทกันไปเพื่อดูโลเคชั้น ถ่ายคลิปโฆษณา “รีสอร์ทสวยนะถ้าถ่ายดี ๆ นี่ ดังเลย”คิวบอก “ไหน ๆก็มาแล้ว เอาแนวแบบถ่ายแบบด้วยดีไหม”โบเสนอ “ดีนะมันดึงดูดแน่”คิวเห็นด้วย “มีชุดกันมาหรือเปล่าหรือต้องไปซื้อ”ผมถาม “เอามา ๆจะถ่ายรูปลง IGอยู่แล้ว ชุดว่ายน้ำก็เอามาหลายชุดนะอิอิ”โบ กับจิ๊บ หัวเราะตาเป็นประกาย ที่จะได้คิว เป็นตากล้องให้ สรุปแล้วเราจะถ่ายทั้งภาพนิ่ง และคลิป โดยจะเป็น ภาพสระว่ายน้ำ สวนทั่วไปของรีสอร์ทและในห้อง โดย สองนางแบบ คืนนั้น เป็นการพักผ่อนนอนกันเงียบ ๆ ไม่มีปาร์ตี้เพราะเพิ่งขับรถมากัน และกะว่าจะพักเอาแรง แล้วเริ่มลุยถ่ายพรุ่งนี้ --------------------------- “อากาศดีจัง”จิ๊บถือแก้วกาแฟมาให้ผมที่ริมสระน้ำ “อืมไม่คิดว่า พ่อจะ ลงทุนขนาดนี้”ผมบอก “ใช่ ดูดีเลย”จิ๊บยิ้ม “ตอนนี้แกโอเคเหรอ”จิ๊บเปลี่ยนเรื่อง “ดูเหมือนไม่โอเคหรือไง”ผมย้อน เพราะรู้ว่ามันจะถามเรื่องโย “เออเห็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว กูจะได้ไม่ห่วง”จิ๊บยิ้ม “ต้องขอบคุณพวกมึงแหละที่ทำให้กูผ่านมาได้”ผมหันมองหน้ามัน “ไม่เป็นไงไอ้น้อง”จิ๊บเขย่งมาตบไหล่ผมอีกแล้ว สรุปเราเริ่มงานกันจากการถ่ายแบบจิ๊บกับโบ ใส่ชุดทูพีท เน้นเซ็กส์ซี่ เล่นเอาผมก็อดมองไม่ได้เหมือนกันเริ่มถ่ายแบบกันไป ทั้งตากล้อง ทั้งแบบ มืออาชีพจริง ๆ ทั้งวัน เราได้ถ่ายแบบเกือบครบ คือตอนกลางวัน ก็ถ่ายภาพภายนอกรีสอร์ท พอหัวค่ำ ก็ใช้แสงถ่ายในรีสอร์ทกับชุดนอนของสองสาวหลายเซท หลังถ่ายเสร็จ ก็เกือบสามทุ่ม คิวบอกว่า เดี๋ยวจะนั่งกินเบียร์กันไปแต่งรูปไป จิ๊บ เปิดเพจให้ เรียบร้อย รอรูป กับ คลิปพร้อม จะเริ่มจ่ายเงินลงโฆษณา การมีเพื่อนมันดีอย่างนี้เพราะทุกคนช่วยกันทำ ด้วยความเต็มใจ “รีสอร์ทสวยมากเลยนะที่ก็ยังเหลือเยอะ น่าจะขยายได้อีก”โบพูดหลังจากจิบเบียร์เข้าปาก “จบมาดูรีสอร์ทก็ดีนะน่าจะมีความสุขดี”จิ๊บบอก “มาช่วยกูดูไหมล่ะ”ผมย้อนไป “เงินเดือนกูแพงนะ”จิ๊บหัวเราะ “ถ้ามึงมาช่วยแชร์ฟังเสียงบ่นแม่กูได้ คุ้มแน่”ผมหัวเราะ “แม่มึงกะกูน่ะพวกเดียวกัน ฮ่า ๆ ๆ”จิ๊บหัวเราะ “ใช่สิพ่อแม่เห็นแกเป็นลูกสาวอีกคนเลย”พ่อแม่เอ็นดูจิ๊บตั้งแต่เด็ก ๆ จนทุกวันนี้ “พรุ่งนี้ถ่ายคลิปมึงถ่ายด้วยนะวอน”จิ๊บบอก เพราะจิ๊บเขียนบทคร่าว ๆ ไว้แล้ว ซึ่งผมก็โอเค โบลุกไปรับโทรศัพท์สักพกัก แล้วกลับมาบอกว่าขอตัวไปห้องก่อน ท่าทางคุยโทรศัพท์ยาวส่วนคิวก็กินอยู่สักพัก ก็บอกว่า ขอเข้าห้องไปลงแรงค์ เป็นอันว่าเหลือผมกับจิ๊บสองคน “มึงใส่สร้อยด้วย”จิ๊บสังเกต “เออก็มึงให้กูนี่”ผมบอก ปกติผมไม่ใส่สร้อยอะไร แต่เส้นนี้ ไหน ๆ จิ๊บ ก็ให้ผมก็ใส่ “กูดีใจนะที่มึงยังเห็นกูในสายตาบ้าง”จิ๊บพูด ผมยิ้ม “ทำไมมึงไม่ไปจากกูวะกูรู้ว่า มึงก็อยู่สภาพเดียวกับ กูกับโย”ผมรู้มาตลอด แต่ตอนนั้นใจผม มันอยู่แต่กับโย “กูก็อยากไปแต่ถ้าถึงจุดหนึ่งแล้ว มึงจะรู้ว่า มึงต้องการอะไร แล้วมึงจะคิดได้”จิ๊บเสียงเครียดขึ้น “แล้วมึงต้องการอะไร”ผมถาม “ต้องการเห็นรอยยิ้มมึงใกล้ ๆ ไง ไม่ต้องยิ้มเพราะกูก็ได้ แค่มึงยิ้ม”จิ๊บพูด หน้าแดง ๆ “มึงชอบกูจริงเหรอ”ผมถาม “ไอ้ควาย”คำตอบจากจิ๊บเล่นเอาเราเปลี่ยนอารมณ์ แล้วหัวเราะ “ไปนอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สวย”จิ๊บลุกจาก เก้าอีก แล้วกำลังเดินกลับที่พัก ผมลุกตาม ผมจับแขนจิ๊บดึงตัวมาในวงแขนผม เราสบตากัน ผมไม่เคยมองตาจิ๊บนานขนาดนี้มันเป็นความรู้สึกที่ส่งผ่านสายตา มันมีคำมายมากหลายคำ ที่ผมสัมผัสได้ “วอน มึง....”จิ๊บพูดได้แค่นั้นผมก้มลง ปาก ประกบปากกับจิ๊บ แรงจูบตอบอย่างแผ่วเบา และนุ่มนวลมันเหมือนหยุดเวลาไว้ เนินนาน ภาพระหว่างผมกับจิ๊บ มันเกิดชึ้นมากมายในหัว “วอน มึงทำอย่างนี้ทำไม”จิ๊บถอนปาก ไม่มีคำตอบจากผม “กูคงทำสิ่งที่ใจสั่งให้ทำมั้ง”ผมบอก “มึงโกรธเหรอ”ผมถาม “ไอ้บ้า”จิ๊บสะบัดตัวแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไป มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกมันไม่เหมือนกับเพื่อน กับคนที่เอา หรือแม้แต่กับโย คืนนั้นผมนอนหลับสบายมันเป็นคืนที่หลับได้สบายใจกว่าทุกคืนตั้งแต่เกิดเรื่อง .................................................................................................................... เช้ามา เราตื่นแต่เช้าตั้งหน้าตั้งตาถ่ายคลิปไม่ถึงสิบเอ็ดโมง ก็เสร็จ คิวบอกว่า เดี๋ยวตัดให้คืนนี้ “วอนกลับมากินข้าวที่บ้านไหม พ่อแกชวน บอกจะเลี้ยงข้าว ขอบคุณ เรื่อง โฆษณารีสอร์ท”แม่โทรมาพวกเราตกลง เพราะกับข้าวแม่อร่อยที่สุดอยู่แล้ว เรากลับมากินข้าวที่บ้านผมกับข้าวเต็มโต๊ะ “อร่อยเปิดร้านได้เลยนะคะเนี่ย”โบยอแม่ “ใช่ ๆแม่เปิดร้านได้เลยนะ”คิวเสริมอีกคน เล่นเอาแม่ยิ้มหน้าบาน “เออพวกเธอจะคิดค่าถ่ายทำหรือเปล่า ตอนแรกพ่อนึกว่า มาถ่ายกันเล่น ๆ ก็พอนี่มาซะมึอาชีพเลย”พ่อพูด “โอ้ยไม่เอาหรอกครับ แค่ขอมาพักฟรีอีกบ้างก็พอแล้ว อิอิ”คิวออกอาการงก “สำหรับพวกเธอ น่ะ ได้ทุกเวลาอยู่แล้ว” พ่อพูดทำเอาพวกเราเฮกัน “เออวอนนี่กุญแจห้องเอก”แม่ยื่นกุญแจเก่า ๆ ให้ดอกหนึ่ง ผมรับมา “ดี ๆจะได้เอาหุ่นอีกตัวให้คิว”ผมยิ้ม ดูคิวตาเป็นประกาย เรากินข้าวกันเสร็จพวกเราเลยไปที่ห้องน้าเอก ผมไขห้องเข้าไป ฝุ่นจับนานน้าเอกมาอยู่กับผมตั้งแต่ยายตาย ก็ตอนประมาณ น้าเอก ป5 ผม ป3แม่เลี้ยงน้าเอกมาตลอดจนน้าเอกเรียนมหาลัยปี 1 ก็ไปอยู่หอพอกลับจากหอมาก็ย้ายไปอยู่บ้านยาย ห้องนี้ผมไม่ได้เข้ามานาน แต่ถึงน้าเอกอยู่ผมก็ไม่ค่อยได้เข้ามาน้าเอกจะไปเล่นที่ห้องผมซะมากกว่า เราช่วยกันหาหุ่นเซย่าตัวนั้น สักพัก “เจอแล้ว ๆ”ผมเห็นมันอยู่ในกล่องใต้เตียงกับของเล่นต่าง ๆ ผมอดไม่ได้ที่จะหยิบมันขึ้นมาเล่น ขึ้นมาดู ระลึกความหลัง “วอน”จิ๊บเสียงเครียดตามองที่สมุดปกแข็ง เล่มหนึ่ง “อะไร”จิ๊บค่อย ๆ เงยหน้ามามองหน้าผม สีหน้าบอกไม่ถูก แล้วยื่นสมุดเล่มนั้นให้ ................................. ทำไมกูต้องกินเลี้ยงฉลองที่หนึ่งของมึงด้วย มันเหมือนตอกย้ำกู ที่กูโง่ มึงมันดีทุกอย่างมึงมันมีพ่อแม่ กูมันแค่เด็กกำพร้า ของเล่นแบบเดียวกับมึงกูไม่อยากได้หรอก มันเป็นบันทึกของน้าเอก ผมพอจะเดาได้ว่า มึงคงไม่พ้นผม แต่ทำไม น้าเอกถึงคิดอย่างนี้ ทั้ง ๆ ที่พ่อแม่ผมเวลาซื้อของ จะซื้อให้เหมือนกันทั้งสองชิ้น ไปไหน ก็พาไปทุกที่ยกเว้นเวลาผมไปเยี่ยมปู่ย่า ที่เกาหลี จิ๊บหยิบเอาไปอ่านต่อ จนยื่นสมุดเล่มนั้นให้ผมดูแล้วเปิดหน้าหนึ่งค้าง แต่หน้าจิ๊บดูตกใจเหมือนเจอผี สะใจว่ะเป็นไงมึง นอนไข้แดกตูดบานไปเลย เงินค่าเหล้าขาว สองสามขวด แลกกับความสะใจโคตรคุ้มไอ้พวกคนงาน แม่ง ก็ใช้ง่ายจริงๆ ชีวิตมึง ต้องไม่มีความสุข ความสุขมันควรจะต้องเป็นของกู ไอ้เหี้ย ผมช็อค โบกับคิว หยิบไปอ่านเหมือนกัน “เลว ฉิบหายล่าหัวกระทืบแม่งเลยดีไหม”โบอ่านแล้วของขึ้นเลย “แสดงว่าเรื่องโย แม่งก็คิดมาก่อน”จิ๊บพูด ผมเปิดหน้าที่เขียนไว้สุดท้ายมันมีรูปผม กูจะแย่งทุกอย่างของมึงกูจะทำลายความสุขมึงทุกอย่าง ไอ้วอน กูเกลียดมึงผมไม่พูดอะไรถ้าเป็นก่อนหน้านี้ คงจะทำอะไรไม่ถูก และจบลงที่เหล้าและน้ำตา แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่สงสัย ว่าทำไมน้าเอกคิดอย่างนี้ คนที่รู้ดีที่สุด ก็น่าจะเป็น “แม่” ……………………………………………….. “ไอ้เอกมันขี้ออิจฉาแม่ก็รู้ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงนะ หลัง ๆ ก็เห็นไม่มีอะไรแล้วนี่” แม่พูดไปทำงานบ้านไป “มันน่ะเรียนไม่เก่ง ไม่มีอะไรที่จะทำได้ดีเลย ตอนวอนแอดติดที่ กรุงเทพ มันโวยวาย ว่าทำไมตอนนั้นไม่ส่งมันไปเรียนใน กรุงเทพบ้าง มันต้องเรียนแถวบ้าน แม่ก็ด่ามันไปนะว่ามึงสอบไม่ติด ให้ส่งไปเรียนอะไร”แม่เล่าเหมือนเป็นเรื่องเก่า ที่ธรรมดา “มีอะไรเหรอวอน”แม่หันมาถามหลังจากผมตั้งใจฟัง “ปะเปล่าครับ”ผมตอบไป “ก็คงดีขึ้นแล้วมั้งล่าสุด เห็นบอกว่าได้งานดี เงินดี แถมพาแฟนมาบ้านด้วยนะ หน้าคล้าย ๆ โยเลย” แม่บอก ทุกคนหูฝึ่งหันมาตั้งใจฟัง “แต่เจอกันแป็บเดียวนะข้าวอะไรก็ไม่กิน เหมือนแค่จะพาแฟนมาให้เห็นหน้า”แม่บอก จบแบบจี๊ดเจ็บหัวใจผมอีกแล้ว ผมทรุดลงนั่งกับเก้าอี้ แม่เดินไปมาไม่ได้สังเกตผมแต่เพื่อนทุกคนเห็น จิ๊บเดินเข้ามาข้าง ๆ ตัวผม ลูบหัว ผมซบอกมัน น้ำตาไหลเออตา จิ๊บเอามือปาดน้ำตาผมจับหน้าผมหันมาสบตา แล้วยิ้มให้ “สู้วอน สู้เรามีทุกคนอยู่รอบข้าง สู้ด้วยการปล่อยเขาไป”ผมบอกตัวเองในใจ.............(จบตอน20) .......................................................................................................................................................................................................................................................................................... “เป็นอะไรเหรอครับโย”เอกเข้ามากอดโยทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่าหลังจากเซ็กส์บนเตียงจบลง “เอกเรารักกันจริงเหรอ”โยถาม “ทำไมถามอย่างนั้นล่ะเอกรักโยนะ”เอกกอดแล้วหอมแก้มโย “ไม่รู้สิทำไมผมรู้สึกแปลก ๆ”โยตอบหน้านิ่ง ในอกโยสายตาคู่หนึ่ง เปลี่ยนจากความสุข เป็นสายตา อาฆาต “ไอ้เหี้ยวอนมึง............................................”
ขอบคุณที่ติดตามครับ
บางตอนอาจไม่ถูกใจ บางอย่างอาจไม่พอใจ ขอโทษด้วยนะครับ
ดีใจมาก ที่ในเมนต์ มีการแสดงความเห็นที่หลายหลายจริง ๆ
สำหรับเรื่องความรัก เสือผู้หญิง ก็เป็นควายได้ ไม่แปลกนะครับ
ถ้าใช้อารมณ์ตัดสิน ทุกคนจะมั่งรวมกันด่าเอกด่าโยแล้วเชียร์จิ๊บ
แต่ในชีวิตจริงยังไงวอนก็เลือกโย เพราะจิ๊บไม่ใช่คือไม่ใช่ น่าสงสาร เจ็บแต่คือความจริง
ส่วนโย เรื่องบอกอยู่แล้วว่าโยมันโง่ มันหล่อโง่เย็ดกับเค้าไปวันๆ มันถึงได้ไม่รู้ใจตัวเอง โง่จนโดนน้าเอกหลอก
ถ้าให้พูดจริงๆโยมันน่าสงสารกว่าใครเลยนะ เพราะตัดสินใจผิดครั้งเดียวพังไปหมดเลย โดนเค้าหลอกใช้จนชีวิตพัง อยากให้ วอน เจอคนใหม่(หลังจากโยอ่านบันทึกน้าเอก) ที่มั่นคงในความรัก ไม่ใช่แบบโยที่ไม่เข็มแข็ง ไม่กล้าคิดนอกกรอบ นั่นไง เหี้ยจริงๆด้วย รอติดตามนะครับ ขอบคุณครับ รออ่านต่อนะครับ สนุกมากๆๆ ชอบๆๆครับ มาแล้วววว อยากจะบอกว่าสมน้ำหน้าโยน่ะ เพชรอยู่ใกล้ๆแต่กลับไปคว้าก้อนกรวดแทน ชีวิตโยไม่ควรจะมีใครเคียงช้างน่ะ ชีวิตที่ไม่รู้จักการให้ ส่วนวอน วอนก็ยังตัดใจจากโยไม่ได้อยูดี กับจิ๊บอาจจะเป็นอารมณ์แค่เหงาชั่ววูบแต่ก็อยากให้รักกันจริงๆ แต่เสือไบยังไงมันต้องมีเซกส์ทั้งหญิงและชาย เป็นแฟนกับจิ๊บ จิ๊บจะทำใจได้ไหมที่วอนไปเอากับผู้ชายอื่น สรุปว่า ละครทุกตัวเป็นโสด ใครอยากเยสกับใครก็ได้ น่าจะดีกว่า(อินกับเนื้อเรื่องมากกก) รออ่านตอนต่อไปน่ะ เป็นตามที่คิดไว้เหมือนกัน สุดท้ายอยากให้โยได้รู้ว่าเอกเอาไปทั่วแน่ฟและโยก็ต้องมาเสียใจทุรนทุรายไปขอคืนดีกับวอน ส่วนจิ๊บเรื่องของใจสุดท้ายถ้าคนเราจะมองแค่เพื่อนยังไงก็ไปไม่ถึงคำว่าแฟน[ปสก.ส่วนตัวที่โดนปฏิเสธเพราะมันยังไงก็มองเราแค่เพื่อน] ขอบคุณครับ เรื่องราวน่าติดตามจริงๆ อย่างน้อยคนที่รักวอนก็มีมากกว่าคนที่ไม่รัก
คนอย่างเอกสักวันก็จะต้องแพ้ภัยไปกับเรื่องที่ตัวเองทำ
ความอิจฉามีเป็นแรงผลักดันให้ชีวิตก้าวไปได้ แต่ความพยาบาท
มันจะสร้างทั้งรอยแผลให้กับคนรอบข้างและจะยิ่งสร้างความเลวร้าย
ให้เกิดกับชีวิตตัวเราเอง
เอกก็คงจะเป็นคนหนึ่งในนั้น รอลุ้นตอนต่อไปนะครับ{:5_130:} อยากจะตธโกนว่า "กูว่าแล้วววว" 5555
น้าเอกอยู่บื้องหลังการที่วอนโดนข่มขืนจริงด้วย และเป็นพวกขี้อิจฉา เลวจริงๆ
แต่ขอเหอะทอะไรก็ได้ให้จิ๊บไม่เจ็บ ไม่เสียใจ หรือน้อยที่สุดก็ยังดี
จอนนี้ไม่ต้องนึกถึงใคร ดูแลจิ๊บให้ดีที่สุด
สั่นไปทั้งตัวเลย อ้ากกก รอตอนต่อไป Kabigon ตอบกลับเมื่อ 2020-6-5 11:57
เป็นตามที่คิดไว้เหมือนกัน สุดท้ายอยากให้โยได้รู้ว่ ...
โยน่าจะคิดเชื้อจากเอกนะ(เอาก่อนโดยไม่รู้จักกันมาก่อน)เดาใจคนเขียน เอาละสิโย จะทำไงต่อ ขอบคุณมากคับ มันให้อารมณ์เหมือนละครทีวีเลยครับ น่าจะทำเป็นแนว นิยายมากกว่า ว่าแล้วว