ช่วย กดไลก์ กดแชร์เพจ พี่หมีไบstory ด้วยนะครับ
" ^ r3 K6 G3 {; W! g9 }/ R8 hhttps://www.facebook.com/%E0%B8% ... ry-110069177374977/**** อ่านทุกเมนต์นะครับ ชอบอย่างไร คิดอย่างไรเมนต์ได้ มากกว่าคำว่าขอบคุณนะครับ********
7 M5 G: P6 r8 m5 e
3 Q+ { o. N" {9 ?/ D
/ W7 j0 N! z& R9 Z# r H# ~เป็นเพื่อนเดือนคณะ20 ความจริงของน้าเอก โยขับรถกลับวันนั้นเลยส่วนผม ยังอยู่อีกคืนเพื่อกลับพร้อมคณะ อยู่เล่นกับเด็ก ๆ เพื่อน ๆซึ่งเช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็โดนทุกคนลากมากลางวง แล้วให้ เล่าเรื่องทั้งหมด เหตุผล เพราะ คำว่า “กูอึดอัดไม่ไหวแล้ว” “แล้วมึงจะเอาไงต่อ” โบถาม “ก็คงทางใครทางมันแหละพวกมึงจะคบ ไอ้โยก็ได้นะ แต่ถ้ามันไปด้วย กูก็คงต้องขอตัวแหละ”ผมตอบไปไม่ได้เกลียดนะครับ แต่มันเป็นสถานการณ์ที่ไม่อยากเจอ “ไอ้วอนพวกกูเพื่อนมึงนะ”คิวพูด “ไอ้โยน่ะ มาๆ หาย ๆ เวลาอะไรก็ตาม มันก็ไม่ค่อยมา พวกกูรู้ว่าติดแฟน แต่แม่งก็ไม่ค่อยโอนะสำหรับพวกกู”คิวยังพูดต่อ “ถ้าต้องเลือกมึงกับไอ้โยกูเลือกมึงนะ” โบ พูดเหมือนกัน จิ๊บไม่ต้องพูดถึง ส่วนอ.สองคน ก็เป็นเหมือนกลาง ๆแต่เวลาเที่ยวก็คงจะรวมกลุ่มกับพวกเราเหมือนเดิม หลังจากกลับไปแล้วพวกเราก็ได้พักอีก ไม่กี่สัปดาห์ ก็ต้องเปิดเทอม ปี 3 ทางต้นกับพี่พรเริ่มอยู่ได้จากการขายน้ำผลไม้ เริ่มตั้งโต๊ะหน้าร้าน และในร้าน(นวด) เพราะกำลังรอ ที่เปิดสอนนวด อีกสองเดือน ร้านนี้กลายเป็นที่รวมตัว รวมหัวพวกเรา ตั้งแต่กินน้ำ กินข้าว ทำรายงาน รวมถึงกินเหล้า “กูว่า นะไม่ต้องเปิดหรอกร้านนวด เปิดร้านกาแฟดีกว่า”โบเสนอ “มีอาหารอีกหน่อยนะสุดเลย พวกอาหารตามสั่ง”คิวเสริม “พี่พรทำกับข้าวอร่อยอยู่นะ”โบเสริม “แต่กับแกล้มอร่อยกว่าอ่ะสิ”คิวเสริม “แหมเหมือนมึงไม่แดกงั้นแหละไอ้คิว”เล่นเอาเราหัวเราะ “จิ๊บว่าพี่พร ไปเรียนทำกาแฟสดดีกว่านะ จิ๊บลงเครื่องให้ จะได้มีร้านกินกาแฟประจำซะที”จิ๊บพูด พี่พรยิ้ม “มันแพงไม่ใช่เหรอคะคุณจิ๊บ” “โอ้ยก็เครื่องเล็กก่อนก็ได้ค่ะ พอจ่ายไหว เดี๋ยวหุ่นกับเสี่ยวอน”จิ๊บหันมา “เออ แล้วแต่ตอนนี้พ่อกูรวยอะไรมาไม่รู้ จ่ายเงินเป็นว่าเล่น”ผมบอก สรุปแล้ว ร้านนวดก็กลายเป็นร้านกาแฟ ส่วนเจ้าต้น ก็เรียนปี 3 ซึ่งเรียนดีทีเดียว “มึงรู้เรื่องไอ้โยบ้างไหม”ผมถาม “ก็เห็นมันอยู่กับกลุ่มนักบอลนะโง่ลง ๆ ทุกที เจ้วินยังบ่นเลย”โบบอก ผมแค่ถามข่าว แล้วก็แอบเป็นห่วงเพียงเท่านั้น มันผ่านไปสามสี่เดือนแล้วโยหายไปจากกลุ่ม แล้วก็หายไปจากชีวิตผมจริง ๆ ตอนแรกมันก็เศร้านะเหมือนมันขาดอะไรในชีวิต แต่ เวลาคนเศร้า เพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ นี่แหละเป็นยารักษาได้อย่างดี “ปิดเทอมแล้วไปเที่ยวไหนกันดีวะ”คิวถาม ปกติกลุ่มเราชอบไปเที่ยวกัน ล่าสุด ไปบ้านโบ ที่อีสานสนุกสุดเหวี่ยง แม่โบต้อนรับอย่างดี “ไปรีสอร์ทกูไหมไปถ่ายคลิปโฆษณาลงเว็บให้กูด้วย”ผมเสนอ เพราะคุณพ่อที่เคารพ ไปซื้อที่ข้าง ๆแถมสร้างที่พักเพิ่ม แถมทำสระว่ายน้ำ แบบพูลวิลล่าอีก พ่อโทรมาคุยว่ารีสอร์ทเริ่มดังในจังหวัด คนงานเยอะขึ้น แต่ยังอยากลงโฆษณา ออนไลน์อยู่ “เออ ดี ๆถล่มทีเดียวได้สองบ้าน บ้านไอ้วอน กับบ้านไอ้จิ๊บ”โบหัวเราะ “บ้านกูไม่มีอะไรให้ถล่มหรอกต้องบ้านเสี่ยวอนโน่น”บ้านจิ๊บเป็นเกษตรกร ธรรมดา พอมีพอกิน แต่ไม่ได้รวยอะไร “สรุปไปนะ”ผมสรุป ทุกคนไม่ขัด ......................................................................................... ปิดเทอม 1 ของปี 3 ได้วันแรก เราก็รวมตัวกันที่ คอนโดผมเราเอารถผมไปคันเดียว ไปกัน สี่คนขับรถไปเรื่อย ผลัดกันขับเลยไม่ต้องแวะค้างคืนกลางทาง ออกตอนเย็น ๆ เช้าของอีกวันก็ถึง จิ๊บขอตัวไปบ้านก่อนผมเลยพาพวกนั้นเข้าไปบ้านผม ผมไม่ได้มานานมาก ตั้งแต่วันนั้น แม่ทำกับข้าวไว้รอพร้อมขนม เรากินกันเสร็จ ไอ้โบก็ร้องจะไปดูห้องผม มันทำอย่างนี้ทุกบ้านคิวโดนคนแรก แล้วก็ผม รวมถึงคอนโดพวกเราทั้งหมด มันบอกว่า ชอบดูห้องเพื่อนมันเหมือนไม่มีอะไรปิดบังดี “ห้องวอนน่ารักดีนะ” โบนั่งลงบนเตียง “โห เซย่ารุ่นนี้ หายากมากเลย”คิวตาโต เห็นหุ่นของเล่น ที่แถมมาจากขนม ผมตั้งไว้นานมากแล้ว “อยากได้กูให้”ผมบอก ดูคิวดีใจมาก (ผมคิดถึง รถราคา ถูกที่แม่คิวลดให้ยังไม่ได้ตอบแทนอะไรมันเลย) “จริง ๆมีอีกตัวนะ อยู่ในห้องน้าเอก”ผมบอก เพราะตอนที่แม่ซื้อของอะไรให้ผมตอนเด็กจะซื้อเผื่อน้าเอกเสมอ “โหย อยากเห็นจัง”คิวตาเป็นประกาย “ไปสิไม่เป็นไรหรอก เพราะน้าเอก ก็ย้ายบ้านไปนานแล้วนะ”ผมบอกแล้วเปิดห้องเดินไปห้องน้าเอก ที่อยู่ใกล้ ๆ กัน แต่ห้องล็อก เลยจบกัน เราลงมาข้างล่างเพื่อจะไปรีสอร์ท จิ๊บมาพร้อมกับลำไย เข่งใหญ่ กำลังนั่งคุยกับแม่ “แม่มีกุญแจห้องน้าเอกไหม ผมอยากได้ของในนั้นหน่อย”ผมถามแม่ “มีแหละแต่ไม่รู้เก็บไว้ไหน ต้องหาหน่อยนะ”แม่บอก เราเตรียมตัวจะไปรีสอร์ทกัน แม่เตรียมขนม แล้วก็ของกินไปเพียบ เราจัดการอะไรเรียบร้อยก็ออกเดินทางไป ที่รีสอร์ท พ่อยืนยิ้มต้องรับอยู่หน้ารีสอร์ท มันใหญ่ขึ้นมาก บ้านพักมาหลายหลังเพิ่มขึ้น ข้างในมีสระว่ายน้ำออกแบบอย่างดีไม่แพ้รีสอร์ทหรู ๆ เลย พ่อจัดให้เราพักห้องพักกันคนละห้อง “ไปรวยอะไรมาเนี่ยพ่อ”ผมถาม “ก็พ่อจัดการขายธุรกิจที่เกาหลีหมดแล้วจะมาอยู่เงียบ ๆ ที่นี่แล้ว ขี้เกียจบินไป บินมา”พ่อหัวเราะ “พ่อยังหล่ออยู่เลยนะคะ”โบแซวหลังจากคุยกันพอสมควร “555แต่สู้ไอ้วอนไม่ได้หรอก อันนั้นหล่อ ตอนเรียนมัธยม สาวชอบเยอะ”พ่อหัวเราะ “จริงเหรอวะทำไมไม่เห็นมึงเล่าเลย”คิว โบ ตาโต “แล้วทำไมมึงไม่มีแฟนตอนมัธยมวะ”โบสงสัย “เพราะมัน”ผมชี้ไปทางจิ๊บที่มันนั่งกินขนมที่แม่ทำมา แก้มตุ่ย “อ่อเป็นแฟนจิ๊บนี่เอง”คิวบอก “ไม่ใช่แม่งกันซีนหมดทุกคน”ผมบ่น จิ๊บไม่พูดอะไรแต่ทำหน้ากวนตีนใส่จนโดนผมเขกหัวไปทีหนึ่ง “ตามสบายนะ พ่อจะเข้าไปเคลียร์กับคุณนายเขาหน่อยไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว” พ่อ ต้องกลับไปรับชะตากรรมการโดนแม่บ่น เราเดินดูรีสอร์ทกันไปเพื่อดูโลเคชั้น ถ่ายคลิปโฆษณา “รีสอร์ทสวยนะถ้าถ่ายดี ๆ นี่ ดังเลย”คิวบอก “ไหน ๆก็มาแล้ว เอาแนวแบบถ่ายแบบด้วยดีไหม”โบเสนอ “ดีนะ มันดึงดูดแน่”คิวเห็นด้วย “มีชุดกันมาหรือเปล่าหรือต้องไปซื้อ”ผมถาม “เอามา ๆจะถ่ายรูปลง IGอยู่แล้ว ชุดว่ายน้ำก็เอามาหลายชุดนะอิอิ”โบ กับจิ๊บ หัวเราะตาเป็นประกาย ที่จะได้คิว เป็นตากล้องให้ สรุปแล้วเราจะถ่ายทั้งภาพนิ่ง และคลิป โดยจะเป็น ภาพสระว่ายน้ำ สวนทั่วไปของรีสอร์ทและในห้อง โดย สองนางแบบ คืนนั้น เป็นการพักผ่อนนอนกันเงียบ ๆ ไม่มีปาร์ตี้เพราะเพิ่งขับรถมากัน และกะว่าจะพักเอาแรง แล้วเริ่มลุยถ่ายพรุ่งนี้ --------------------------- “อากาศดีจัง”จิ๊บถือแก้วกาแฟมาให้ผมที่ริมสระน้ำ “อืมไม่คิดว่า พ่อจะ ลงทุนขนาดนี้”ผมบอก “ใช่ ดูดีเลย”จิ๊บยิ้ม “ตอนนี้แกโอเคเหรอ”จิ๊บเปลี่ยนเรื่อง “ดูเหมือนไม่โอเคหรือไง”ผมย้อน เพราะรู้ว่ามันจะถามเรื่องโย “เออเห็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว กูจะได้ไม่ห่วง”จิ๊บยิ้ม “ต้องขอบคุณพวกมึงแหละที่ทำให้กูผ่านมาได้”ผมหันมองหน้ามัน “ไม่เป็นไงไอ้น้อง”จิ๊บเขย่งมาตบไหล่ผมอีกแล้ว สรุปเราเริ่มงานกันจากการถ่ายแบบจิ๊บกับโบ ใส่ชุดทูพีท เน้นเซ็กส์ซี่ เล่นเอาผมก็อดมองไม่ได้เหมือนกันเริ่มถ่ายแบบกันไป ทั้งตากล้อง ทั้งแบบ มืออาชีพจริง ๆ ทั้งวัน เราได้ถ่ายแบบเกือบครบ คือตอนกลางวัน ก็ถ่ายภาพภายนอกรีสอร์ท พอหัวค่ำ ก็ใช้แสงถ่ายในรีสอร์ทกับชุดนอนของสองสาวหลายเซท หลังถ่ายเสร็จ ก็เกือบสามทุ่ม คิวบอกว่า เดี๋ยวจะนั่งกินเบียร์กันไปแต่งรูปไป จิ๊บ เปิดเพจให้ เรียบร้อย รอรูป กับ คลิปพร้อม จะเริ่มจ่ายเงินลงโฆษณา การมีเพื่อนมันดีอย่างนี้เพราะทุกคนช่วยกันทำ ด้วยความเต็มใจ “รีสอร์ทสวยมากเลยนะที่ก็ยังเหลือเยอะ น่าจะขยายได้อีก”โบพูดหลังจากจิบเบียร์เข้าปาก “จบมาดูรีสอร์ทก็ดีนะน่าจะมีความสุขดี”จิ๊บบอก “มาช่วยกูดูไหมล่ะ”ผมย้อนไป “เงินเดือนกูแพงนะ”จิ๊บหัวเราะ “ถ้ามึงมาช่วยแชร์ฟังเสียงบ่นแม่กูได้ คุ้มแน่”ผมหัวเราะ “แม่มึงกะกูน่ะพวกเดียวกัน ฮ่า ๆ ๆ”จิ๊บหัวเราะ “ใช่สิพ่อแม่เห็นแกเป็นลูกสาวอีกคนเลย”พ่อแม่เอ็นดูจิ๊บตั้งแต่เด็ก ๆ จนทุกวันนี้ “พรุ่งนี้ถ่ายคลิปมึงถ่ายด้วยนะวอน”จิ๊บบอก เพราะจิ๊บเขียนบทคร่าว ๆ ไว้แล้ว ซึ่งผมก็โอเค โบลุกไปรับโทรศัพท์สักพกัก แล้วกลับมาบอกว่าขอตัวไปห้องก่อน ท่าทางคุยโทรศัพท์ยาวส่วนคิวก็กินอยู่สักพัก ก็บอกว่า ขอเข้าห้องไปลงแรงค์ เป็นอันว่าเหลือผมกับจิ๊บสองคน “มึงใส่สร้อยด้วย”จิ๊บสังเกต “เออก็มึงให้กูนี่”ผมบอก ปกติผมไม่ใส่สร้อยอะไร แต่เส้นนี้ ไหน ๆ จิ๊บ ก็ให้ผมก็ใส่ “กูดีใจนะที่มึงยังเห็นกูในสายตาบ้าง”จิ๊บพูด ผมยิ้ม “ทำไมมึงไม่ไปจากกูวะกูรู้ว่า มึงก็อยู่สภาพเดียวกับ กูกับโย”ผมรู้มาตลอด แต่ตอนนั้นใจผม มันอยู่แต่กับโย “กูก็อยากไปแต่ถ้าถึงจุดหนึ่งแล้ว มึงจะรู้ว่า มึงต้องการอะไร แล้วมึงจะคิดได้”จิ๊บเสียงเครียดขึ้น “แล้วมึงต้องการอะไร”ผมถาม “ต้องการเห็นรอยยิ้มมึงใกล้ ๆ ไง ไม่ต้องยิ้มเพราะกูก็ได้ แค่มึงยิ้ม”จิ๊บพูด หน้าแดง ๆ “มึงชอบกูจริงเหรอ”ผมถาม “ไอ้ควาย”คำตอบจากจิ๊บเล่นเอาเราเปลี่ยนอารมณ์ แล้วหัวเราะ “ไปนอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สวย”จิ๊บลุกจาก เก้าอีก แล้วกำลังเดินกลับที่พัก ผมลุกตาม ผมจับแขนจิ๊บดึงตัวมาในวงแขนผม เราสบตากัน ผมไม่เคยมองตาจิ๊บนานขนาดนี้มันเป็นความรู้สึกที่ส่งผ่านสายตา มันมีคำมายมากหลายคำ ที่ผมสัมผัสได้ “วอน มึง....”จิ๊บพูดได้แค่นั้นผมก้มลง ปาก ประกบปากกับจิ๊บ แรงจูบตอบอย่างแผ่วเบา และนุ่มนวลมันเหมือนหยุดเวลาไว้ เนินนาน ภาพระหว่างผมกับจิ๊บ มันเกิดชึ้นมากมายในหัว “วอน มึงทำอย่างนี้ทำไม”จิ๊บถอนปาก ไม่มีคำตอบจากผม “กูคงทำสิ่งที่ใจสั่งให้ทำมั้ง”ผมบอก “มึงโกรธเหรอ”ผมถาม “ไอ้บ้า”จิ๊บสะบัดตัวแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไป มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกมันไม่เหมือนกับเพื่อน กับคนที่เอา หรือแม้แต่กับโย คืนนั้นผมนอนหลับสบายมันเป็นคืนที่หลับได้สบายใจกว่าทุกคืนตั้งแต่เกิดเรื่อง .................................................................................................................... เช้ามา เราตื่นแต่เช้าตั้งหน้าตั้งตาถ่ายคลิปไม่ถึงสิบเอ็ดโมง ก็เสร็จ คิวบอกว่า เดี๋ยวตัดให้คืนนี้ “วอนกลับมากินข้าวที่บ้านไหม พ่อแกชวน บอกจะเลี้ยงข้าว ขอบคุณ เรื่อง โฆษณารีสอร์ท”แม่โทรมาพวกเราตกลง เพราะกับข้าวแม่อร่อยที่สุดอยู่แล้ว เรากลับมากินข้าวที่บ้านผมกับข้าวเต็มโต๊ะ “อร่อยเปิดร้านได้เลยนะคะเนี่ย”โบยอแม่ “ใช่ ๆแม่เปิดร้านได้เลยนะ”คิวเสริมอีกคน เล่นเอาแม่ยิ้มหน้าบาน “เออพวกเธอจะคิดค่าถ่ายทำหรือเปล่า ตอนแรกพ่อนึกว่า มาถ่ายกันเล่น ๆ ก็พอนี่มาซะมึอาชีพเลย”พ่อพูด “โอ้ยไม่เอาหรอกครับ แค่ขอมาพักฟรีอีกบ้างก็พอแล้ว อิอิ”คิวออกอาการงก “สำหรับพวกเธอ น่ะ ได้ทุกเวลาอยู่แล้ว” พ่อพูดทำเอาพวกเราเฮกัน “เออวอนนี่กุญแจห้องเอก”แม่ยื่นกุญแจเก่า ๆ ให้ดอกหนึ่ง ผมรับมา “ดี ๆจะได้เอาหุ่นอีกตัวให้คิว”ผมยิ้ม ดูคิวตาเป็นประกาย เรากินข้าวกันเสร็จพวกเราเลยไปที่ห้องน้าเอก ผมไขห้องเข้าไป ฝุ่นจับนานน้าเอกมาอยู่กับผมตั้งแต่ยายตาย ก็ตอนประมาณ น้าเอก ป5 ผม ป3แม่เลี้ยงน้าเอกมาตลอดจนน้าเอกเรียนมหาลัยปี 1 ก็ไปอยู่หอพอกลับจากหอมาก็ย้ายไปอยู่บ้านยาย ห้องนี้ผมไม่ได้เข้ามานาน แต่ถึงน้าเอกอยู่ผมก็ไม่ค่อยได้เข้ามาน้าเอกจะไปเล่นที่ห้องผมซะมากกว่า เราช่วยกันหาหุ่นเซย่าตัวนั้น สักพัก “เจอแล้ว ๆ”ผมเห็นมันอยู่ในกล่องใต้เตียงกับของเล่นต่าง ๆ ผมอดไม่ได้ที่จะหยิบมันขึ้นมาเล่น ขึ้นมาดู ระลึกความหลัง “วอน”จิ๊บเสียงเครียดตามองที่สมุดปกแข็ง เล่มหนึ่ง “อะไร”จิ๊บค่อย ๆ เงยหน้ามามองหน้าผม สีหน้าบอกไม่ถูก แล้วยื่นสมุดเล่มนั้นให้ ................................. ทำไมกูต้องกินเลี้ยงฉลองที่หนึ่งของมึงด้วย มันเหมือนตอกย้ำกู ที่กูโง่ มึงมันดีทุกอย่างมึงมันมีพ่อแม่ กูมันแค่เด็กกำพร้า ของเล่นแบบเดียวกับมึงกูไม่อยากได้หรอก มันเป็นบันทึกของน้าเอก ผมพอจะเดาได้ว่า มึงคงไม่พ้นผม แต่ทำไม น้าเอกถึงคิดอย่างนี้ ทั้ง ๆ ที่พ่อแม่ผมเวลาซื้อของ จะซื้อให้เหมือนกันทั้งสองชิ้น ไปไหน ก็พาไปทุกที่ยกเว้นเวลาผมไปเยี่ยมปู่ย่า ที่เกาหลี จิ๊บหยิบเอาไปอ่านต่อ จนยื่นสมุดเล่มนั้นให้ผมดูแล้วเปิดหน้าหนึ่งค้าง แต่หน้าจิ๊บดูตกใจเหมือนเจอผี สะใจว่ะเป็นไงมึง นอนไข้แดกตูดบานไปเลย เงินค่าเหล้าขาว สองสามขวด แลกกับความสะใจโคตรคุ้ม ไอ้พวกคนงาน แม่ง ก็ใช้ง่ายจริงๆ ชีวิตมึง ต้องไม่มีความสุข ความสุขมันควรจะต้องเป็นของกู ไอ้เหี้ย ผมช็อค โบกับคิว หยิบไปอ่านเหมือนกัน “เลว ฉิบหายล่าหัวกระทืบแม่งเลยดีไหม”โบอ่านแล้วของขึ้นเลย “แสดงว่าเรื่องโย แม่งก็คิดมาก่อน”จิ๊บพูด ผมเปิดหน้าที่เขียนไว้สุดท้ายมันมีรูปผม กูจะแย่งทุกอย่างของมึงกูจะทำลายความสุขมึงทุกอย่าง ไอ้วอน กูเกลียดมึง ผมไม่พูดอะไรถ้าเป็นก่อนหน้านี้ คงจะทำอะไรไม่ถูก และจบลงที่เหล้าและน้ำตา แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่สงสัย ว่าทำไมน้าเอกคิดอย่างนี้ คนที่รู้ดีที่สุด ก็น่าจะเป็น “แม่” ……………………………………………….. “ไอ้เอกมันขี้ออิจฉาแม่ก็รู้ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงนะ หลัง ๆ ก็เห็นไม่มีอะไรแล้วนี่” แม่พูดไปทำงานบ้านไป “มันน่ะเรียนไม่เก่ง ไม่มีอะไรที่จะทำได้ดีเลย ตอนวอนแอดติดที่ กรุงเทพ มันโวยวาย ว่าทำไมตอนนั้นไม่ส่งมันไปเรียนใน กรุงเทพบ้าง มันต้องเรียนแถวบ้าน แม่ก็ด่ามันไปนะว่ามึงสอบไม่ติด ให้ส่งไปเรียนอะไร”แม่เล่าเหมือนเป็นเรื่องเก่า ที่ธรรมดา “มีอะไรเหรอวอน”แม่หันมาถามหลังจากผมตั้งใจฟัง “ปะเปล่าครับ”ผมตอบไป “ก็คงดีขึ้นแล้วมั้งล่าสุด เห็นบอกว่าได้งานดี เงินดี แถมพาแฟนมาบ้านด้วยนะ หน้าคล้าย ๆ โยเลย” แม่บอก ทุกคนหูฝึ่งหันมาตั้งใจฟัง “แต่เจอกันแป็บเดียวนะข้าวอะไรก็ไม่กิน เหมือนแค่จะพาแฟนมาให้เห็นหน้า”แม่บอก จบแบบจี๊ดเจ็บหัวใจผมอีกแล้ว ผมทรุดลงนั่งกับเก้าอี้ แม่เดินไปมาไม่ได้สังเกตผมแต่เพื่อนทุกคนเห็น จิ๊บเดินเข้ามาข้าง ๆ ตัวผม ลูบหัว ผมซบอกมัน น้ำตาไหลเออตา จิ๊บเอามือปาดน้ำตาผมจับหน้าผมหันมาสบตา แล้วยิ้มให้ “สู้วอน สู้เรามีทุกคนอยู่รอบข้าง สู้ด้วยการปล่อยเขาไป”ผมบอกตัวเองในใจ.............(จบตอน20) ............................................... ............................................... .............................................. .................................................. ................................................ ............................................ “เป็นอะไรเหรอครับโย”เอกเข้ามากอดโยทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่าหลังจากเซ็กส์บนเตียงจบลง “เอกเรารักกันจริงเหรอ”โยถาม “ทำไมถามอย่างนั้นล่ะเอกรักโยนะ”เอกกอดแล้วหอมแก้มโย “ไม่รู้สิทำไมผมรู้สึกแปลก ๆ”โยตอบหน้านิ่ง ในอกโยสายตาคู่หนึ่ง เปลี่ยนจากความสุข เป็นสายตา อาฆาต “ไอ้เหี้ยวอนมึง............................................” + G ]7 v. x a5 ~
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-6-5 11:31:28
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-6-5 12:25:09
โพสต์ 2020-6-5 11:51:18
โพสต์ 2020-6-5 12:01:11
โพสต์ 2020-6-5 12:07:05
