น้องคิมสตอรี่ [1] รู้จักครั้งแรกก็เศร้าเลย.... No[18-20+]
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย shamanking เมื่อ 2021-1-26 19:59เรื่องที่จะเอามาเล่าวันนี้เป็นน้องคนแรกที่ผมรู้สึกชอบ(กินนั่นแหละ) ตามนั้นคับเล่าไม่ดีก็โทษทีนะครับ ครั้งแรกที่เอามาแชร์ รู้จักครั้งแรกก็เศร้าเลย เมื่อช่วงประมาณปี 58 ด้วยว่าแต่ก่อนผมมีงานที่อาจจะได้เจอเด็กอยู่บ่อยๆ ผมทำงานที่สระน้ำแห่งหนึ่งญาติเป็นเจ้าของในกทม และได้เจอน้อยๆอยู่มากมายที่มีมาไม่ซ้ำกันทุกวัน จนมีวันหนึ่งผมเจอน้องอยู่คนหนึ่งจะว่าหล่อไหมก็ไม่เท่าไหร่นะคับ แต่ดูแล้วรวมๆก็เป็นเด็กน่ารักแถมเวลาน้องยิ้มมีลักยิ้มด้วยตัวก็ไม่ได้โตมากตอนที่เจอน้อง น่าจะซักประมาณ140-145นะ ตัวขาวแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ ผมได้เห็นน้องคนนี้มา2-3ครั้งแล้ว แต่น้องมากะครอบครัวผมก็ได้แต่นั่งมองน้องอยู่แบบนั้น และก็อย่างที่ใครๆก็เคยๆ เด็กใส่ชุดว่ายน้ำเห็นแล้วก็ใจแตกกันเลย 555+แล้วก็มีอยู่วันหนึ่งผมก็ได้เจอกะเด็กคนนี้อีก เวลาที่ผมทำงานก็จะต้องดูและมองเด็กๆอยู่แล้ว มีกลุ่มเด็ก 4 - 5 คนเดินมาจากห้องเปลียนชุดและแน่นอนเด็กๆน่ารักใสๆทั้งนั้นและสายตาผมมันก็ได้ได้เห็นเด็กคนนั้น ตอนนั้นผมคิดว่าโอกาสมาแล้วที่จะได้รู้จักน้องคนนี้และเป็นเด็กกลุ่มแรกที่มาเล่นกลุ่มน้องก็เดินกันมาที่ขอบและก็โดดลงไปในน้ำ สายตาผมที่พยายามตามน้องอย่างมีความหวังและผมก็พยายามคิดว่าจะทำยังไงดีอยากรู้จักน้องมากผมก็ได้แต่นั่งมองเพราะไม่รู้จะไปคุยกะน้องยังไง ? จนกระทั่ง..........ผมก็ได้รู้จักชื่อน้อง
เสียงเด็กๆจากกลุ่มนั้นก็ดังขึ้น !!
เห้ย....มึงสอนกูหน่อยดิคิมทำไงว่ะ
"มันไปยากไรมึงดูกู....เนี่ยทำแบบนี้"
แล้วคิมก็ขึ้นจากสระแล้วมาตีลังกาหลังให้เพื่อนดู
ปรี๊ดดดดด...ไม่เอาครับไม่โดดกันแบบนั้นนะเดี๋ยวจะโดนคนอื่นเอา ผมตะโกนไปบอกเด็กกลุ่มนั้นที่เล่นน้ำกันอยู่และน้องๆก็เล่นตามปกติจน....เกิดเรื่อง
หลังจากที่น้องๆเล่นน้ำกันได้ ครึ่งวันเห็นจะได้...คิมที่เป็นตัวแสบในกลุ่มก็เล่นแผงๆแกล้งเพื่อนพี่ๆคนจะรู้ดีว่ามีฝั่งตื้นและลึก ตื้นก็ 1 เมตร และ ฝั่งที่ลึกก็ 3 เมตรครึ่ง คิมแกล้งเพื่อนด้วยการทำเป็นว่าตัวเองจมน้ำ ช่วงนั้นผมไปห้องน้ำ และพี่อีกคนที่ทำงานด้วยกันก็ไปกินข้าวพอดีระหว่างนั้นเราก็ปวดท้องขึ้นมาเลยว่าจะไปห้องน้ำเพราะไม่ไหวแล้ว...หลังจากที่เสร็จแล้วเดินกลับมา...
"โห...ไอควายเจอหลอกแล้ว555+"
เป็นจริงเห๊อะพวกกุไม่ช่วยด้วย
นั่นคือที่ผมได้ยินก่อนถึงตัวสระ ผมก็เดินไปที่ริมสระและถามคิมว่า
เห้ยๆเราอ่ะน้องหันมามองผม
"พี่เรียกผมหรอป่ะเมื่อกี้"
ใช่เรานั่นละว่ายน้ำเป็นไหมๆ อย่าออกมาลึกนะถ้าไม่แข็ง
"เป็นครับพี่"
บ่ายแก่ๆ
ระหว่างที่น้องเล่นกันอยู่ เสียงโทรศัพท์ผมที่วางอยู่ก็ดัง ตอนนั้นเสียงเด็กดังมากผมก็เลยไปที่ทางเดินไปห้องแต่งตัวเพื่อจะได้คุยธุระ
ตอนนั้นคิมมันก็เป็นตะคิวจริงๆระหว่างที่เพื่อนและเขาว่ายแข่งกันและเลยกลางสระมาแล้ว....
เห้ย...มึงระวังมันหลอกอีกนะมึง
คิมที่พยายามตะโกนให้เพื่อนช่วย
"ช่วยกุด้วย..ย...กุตะคิวกิน"
ต่างคนต่างไม่สนใจคำๆนั้นที่เพื่อนตัวเองใกล้ตาย...แล้วคิมก็จมลงไปจน.....ได้ประมาณ1-2 นาที
เห้ยทำไมมันยังไม่ขึ้นมาว่ะ....เห้ยยยเหรอว่ามันจมจริงว่ะ
เด็กต่างกลัวไม่มีใครกล้าดำลงไปดึงเพื่อนขึ้นมา....
เห้ยย....พี่เขาไปไหนว่ะพี่ พี่......พี่ค้าบ !!เด็กๆแยกกันตามหาผมจนเจอ...
พี่ๆเพือนผมจมน้ำ...ผมวิ่งไปพร้อมเด็ก
จมนานแค่ไหนแล้ว....จมตรงไหน ผมถามน้อง กลางสระเลยพี่
ภาพที่เห็นเป็นเด็กกางเกงลายคาดน้ำเงินนั่นก็คือคิม..เด็กที่ผมแอบชอบ ผมรีบโดดลงไปทันที ตอนนั้นเด็กแต่ละคนเหมือนรู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยเพือน
พี่เพือนผมจะตายไหม น้องถามระหว่างที่ผมปั้มเพื่อนเขาอยู่ตอนนั้นผมคิดแค่ว่าผมจะต้องช่วยเขาให้ได้ผมคิดแค่นั้น หลังจากที่ผมทั้งเป่าปากปั้มหัวใจให้คิมเกือบ5นาที พี่ที่ทำงานด้วยกันก็กับมาพอดี
"พี่มาพอดีเลยพี่...พี่ช่วยผมหนอ่ยพี่..พี่"ผมปั้มมาได้พักหนึ่งแล้ว...มาๆพี่ช่วย เราสองคนปั้มน้องช่วยกัน ผมได้แต่หวังว่าน้องจะตื่นขึ้นมา....เสียงนั้นก็ดังขึ้น
"คร่อกๆ.."
เห้ย...ไอ้คิมฟื้นแล้วๆ ผมต่างดีใจไม่ต่างกะเพื่อนเขาที่ยืนดูอยู่
ทีหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะมึงเกือบตายแล้วนะรู้ไหมถ้าไม่ได้พี่ๆเขาช่วยมึงไว้คิมที่ได้ยินเพื่อนๆพูดแบบนั้นก็ประคองมือขึ้น...แบบอ่อนๆ พยายามที่จะไหว้ขอบคุณ
"ขอบคุณพี่มากๆนะครับ"
ไม่เป็นไรๆ.....ถอยๆพวกเราถอยไปผมบอกเพื่อนๆเขามาพี่ผมว่าอุ้มไปข้างในดีกว่าจะได้ไม่ร้อน ผมก็อาสาอุ้มน้องไปหลังจากที่ผมช่วงดูแลคิมเพื่อนๆเขาก็ไปเปลี่ยนชุดแล้วก็มานั่งรอเพื่อนจน..เย็นระหว่างที่คิมนอนหลับไป...
อ่าวจะกลับกันแล้วเหรอ....
ใช่พี่...พวกผมจะกลับก่อนมีเพื่อนผมบ้านอยู่ไกลเดี๋ยวแม่มันด่าพวกผมไม่มีรถด้วย.....
"แล้วกลับกันยังไง"
ก็รถเมล์แหละพี่...
"เดี๋ยวให้พี่เขาไปส่งไหมพี่เขามีรถยนต์"
ไม่เป็นไรพี่ผมกลับกันเองได้.....ผมฝากพี่ไปส่งเพื่อนผมหน่อยได้ไหม
"เคๆเด๊ะไปส่งให้"หลังจากที่เพื่อนๆคิมได้กลับไปได้พักใหญ่ ตอนนั้นก็จะทุ่มแล้วน้องเขาก็ตื่น
อ้า...ตื่นแล้วเหรอเป็นยังไงบ้างผมถามน้อง
"มึนหัวหน่อยๆคับ" คิมพยายามลุก ผมเลยเข้าไปประคอง
ไหวไหม ๆ น้องหันมายิ้มให้นิดแล้วบอกว่าไหว
"เพื่อนๆผมไปไหนกันพี่"
กลับกันหมดแล้วเพื่อนเราฝากพี่ไปส่ง
"กี่โมงแล้วอ่าพี่"
ทุ่มกว่าแล้ววว
คิมพยายามลุกขึ้นเพราะอาจจะเป็นเพราะว่ามึนๆเลยเดินเซ....
ไงเราไหวไหมน้องก็ยังดึงดันคำเดิมว่า...ไหว
''ี่ยังไม่รู้จักชื่อเราเลยเราชื่อไรนะ''
คิมคับ
ผมรีบเดินไปประคองน้อง...
''มาๆพี่พาไปเปลี่ยนชุด''
ไม่เป็นไรพี่ผมไหวๆ (ดื้อจริงๆ) ^_^
''ไหวอะไรเมื่อกี้เดินยังเซเลย''
''ไหนเป๋าเราอยู่ไหน''
โต๊ะ 3 ใกล้สระคับ
''รอนี่พี้่ไปเอาให้''
ระหว่างนั้นเป็นเวลาที่ทำให้ผมยิ่งรักเขาเป็นห่วงเขามากขึ้น...
''ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า...''
น้องก็เดินออกมาหลังเปลี่ยนชุดเสร็จ
จนถึงเวลาที่ต้องไปส่งน้องผมกะน้องก็ได้มีเวลาทำความรู้จักกันผมคิดว่าเนี้ยละจะเป็นเวลาที่ผมจะได้ทำความรู้จักน้องคนนี้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่ได้จนได้รู้ว่าน้องชื่อ คิม ตอนนี้ก็ 12 แล้ว เรียนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ย่านบางกะปิ แล้วพี่น้องสาวคนหนึ่งเป็นลูกคนโต และพ่อแม่ทำงาน ก็ดูดีน่าจะมีฐานะพอได้
พี่จอดแถวนี้ก็ได้
''ไม่ให้พี่ไปส่งที่บ้านเลยเราจะได้ไม่ต้องเดิน''
เนี่ยพี่เข้าไปครึ่งซอยก็บ้านผมแล่ว
''งั่นพี่ไปส่งที่บ้านดีกว่าเราจะไม่ได้ต้องเดิน''
ผมก็ไม่ได้จะรอที่น้องตอบเพราะใจก็อยากจะรู้จักบ้านน้องอยุ่เหมือนกันผมก็เลยได้ตั้งใจที่จะเลี้ยวไป
''เลยแล้วพี่ๆ''
ไหนละบ้านเรา
''หลังนี้พี่.....ขอบคุณพี่นะครับที่พี่มาส่ง...เอออพี่ยังไงก็ขอบคุณพี่นะมากๆนะครับถ่้าไม่ได้พี่ช่วยผม...ผมคงเป็นผีเฝ้าสระแล้ว''
แล้วไม?จมลงไปละตะคิวกินเหรอ
''ใช่พี่ผมแกล้งเพื่อนว่าผมจมน้ำแล้วรอบ 2ผมจมจริงๆคับเพือนก็เลยไม่ช่วย"
ผมไม่อยากจะดุน้องเยอะเพราะไม่ได้สนิทเท่าไหร่มาก ก็เลยได้แต่เตือนๆไป
''เอาเป็นว่าไม่เอาแล้วนะอย่าไปทำแบบนั้นอีกรู้ไหมตายได้นะรู้เปล่าไม่เล่นแบบนั้น'' ผมบอกเขาด้วยความเป็นห่วง
''คับพี่ผมจะไม่ทำแล้วคับ'' และพยักหน้าให้ผม
ผมก็อยากที่จะมีโอกาสที่จะไปเที่ยวกะน้องบ้างผมก็เลยถามไปว่าแล้วพี่จะได้เจอเราอีกไหม
"ทำไมเหรอพี่''
เปล่าๆ พี่แค่อยากจะเลี้ยงข้าวเราหน่อยแหละไม่ได้มีไรหรอก
''ออ...พี่งั้นเป็นพรุ่งนี้ก็ได้พี่ผมว่างอยู่''
แล้วพี่จะติดต่อเรายังไงละ..พี่ขอเบอร์เราไว้ได้ไหมละ
''ได้คับ''
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอน้องคิมมอีกเลย....และน้องก็ไม่ได้ติดต่อกับมามผมก็ไม่ได้โทรไปหาน้องเพราะผมก็กลัวน้องไม่ชอบเลยไม่ได้โทร หลังจากนั้นประมาณอาทิตย์หนึ่งในวันหยุด น้องคิมมาที่สระ แต่วันนี้น้องมากะเพื่อน 1 คน ชื่อเอฟ(จำไม่ได้เท่าไหร่ว่าชื่ออะไรไม่แน่ใจ) ระหว่างนั้นเพื่อนเค้าเอาขอไปเก็บผม เลยเดินไปหาน้องเพราะน้องอยู่คนเดียวที่นั่งนับเงินที่จะจ่ายค่าสระ
''อ้าวพี่หวัดดีครับ"
น้องหวัดดดีครับ มากะเพือนเหรอ
''ใช่ครับ''
แล้วทำไมวันนั้นไม่ออกมาที่พี่นัดไปเที่ยว
''ผมไม่ได้ออกจากบ้านครับแม่ไม่ให้ออก''
อออไม่เป็นไรๆ พี่คิดว่าพี่ไม่ได้เจอเราอีกละ
''เจอดีพี่ผมมาที่นี่บ่อยอยู่''
ออ หิวไหมพี่เลี้ยงๆ
''ไม่เป็นไรครับพี่ขอบคุณคับ''
ผมลอยเล่นน้ำอยู่ใกล้ๆน้องทั้งคุยทั้งเล่น 55+ ทำตัวเหมือนเด็กๆมากที่สุด
''ต้นไปกินข้าวป่ะกุหิวแล้วอ่าหาไรกินดีกว่า''
ไปสั่งกินฝั่งตรงข้ามสิสั่งมากินที่สระได้นะ
''อ่อพี่ได้ครับ...มึงจะเอาอะไรกูจะได้สั่งด้วย''
ไอ่คิมกูกระเพรานะ
พี่ไปสั่งให้ไหมพี่ก็จะกินด้วยเหมือนกันพี่ก็หิว
''ไม่เป็นไรพี่ผมเกรงใจพร้อมกะมือเกาหัว ^_^
ไม่เป็นไรๆเรื่องนี้....งั้นผมฝากด้วยแล้วกันนะพี่
ผมก็ข้ามไปซื้อให้น้อง อยากให้น้องๆอิ่มผมเลยสั่งพิเศษไข่ดาวไปเลย
''มาๆข้าวมาแล้วขึ้นมากินข้าวก่อนมาๆ'' ผมเรียกเด็กๆ มากินข้าว
''ทำไมมีไขหมดเลยอะพี่ผมไมม่ได้สั่งนะ''
ไม่เป็นไรๆ พี่เลี้ยงๆพี่กลัวเราจะไม่อิ่มกัน
''ขอบคุณมากเลยพีเอฟมึงไม่ขอบคุณพี่เขาเหรอไอห่า''
เอาหน่าๆ ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เอ้ากิน ก่อนๆเอฟก็เลยยกมือขอบคุณผมวันนี้ผมกะคิมก็ดูเป็นกันเองมากขึ้นกล้าคุยกล้าเล่นน้องเล่นน้องคุยกะผมมากขึ้นเรื่อยๆจนเราสนิทกันมากกกว่าเดิม...
2อาทิต....หลังจากนั้น
ข้อความแชทที่คุยกัน
ผม :คิมเราอยู่ที่บ้านป่ะอีกสองวันนี้....พี่หยุดไม่ได้ไปทำงานเราไปเที่ยวกันไหม
คิม :ไปที่ไหนพี่
ผม :ไปเซนก็ได้จากบ้านเราไปก็ไม่ไกลนิพี่ว่าพาเราไปดูหนังไปกันไหม
คิม :พี่มาหารับผมด่้วยละกันผมรอปากซอยนะ
ผม :ได้ ๆ
และหลังจากนั้น 2 วันวันผมก็ไปตามที่นัดกะน้องไว้
''แต่งตัวหล่อเลยนะเนี่้ย''
พี่ก็ชมผมเก่งเกินผมยังไม่มีแฟนด้วยซ้ำ
''แน่เหรอว่าไม่หล่อน่ารักจะตาย''
แน่ดิพี่แฟนผมยังไม่มีเลยผมจีบสาวไม่เป็น
''เอาหน่าๆเดี๋ยวก็มีเองไม่่ต้องรีบหรอกเราอ่าหล่ออยู่แล้ว''
ิ้น้องก็ยิ้มๆ แบบเขินๆเพราะผมพูดแบบแซวๆเค้าด้วยเป็นคนที่ยิ้มได้น่ารักมากๆ
''แล้วกินไรยังเนี่ย''
ยังเลยพี่...เอาเงินมาไม่เยอะ
'''งั้นไปกินข้าวกันก่อนไหมพี่เลี้ยง''
จะดีเหรอพี่ผมเกรงใจ...
''ไม่เป็นไรหรอกเราก๋เหมือนน้องพี่แหละคิดมากงั้นเป็น แม็กโดนัลไหม''
เคพี่ก็ได้
พอถึงที่ร้าน....
''อยากกินไรก็สั่งเลยนะ''
''พี่ครับๆ เอาชุดนี้ครับ กับอันนี้แล้วก็ เพิ่มอันนี้ด้วยนะครับพี่''คิมจิ้มชี้นิ้วไปที่รายการอาหารที่เมนูอย่างไว จนผมคิดว่ามันจะหมดไหมเนี้ยผมคิดว่าเราสองคนอาจจถกินมันไม่หมดด้วยซ้ำไป ผมก็ไม่ได้ห้ามคิมนะที่สั่ง เพราะผมได้เห็นลักยิ้มที่แก้มคิมก็ทำให้ผมอิ่มใจแล้ว ผมช่วยน้องยืมอาหารมาที่โต๊ะพอมาถึงเจ้าคิมก็กินด้วยความอร่อย
''ไงเราอร่อยไหม'' ผมถามเจ้าคิมที่กะลังวุ่นอยู่กะการกิน
''ฮับๆ'' คิมพยักหน้าตอบก่อนจะหันกับไปงับข้าวอยู่บนช้อนที่ตักขึ้นมา
''หิวเหรอเราอ่า''' ผมก้มมองไปถามน้องที่ตอนนี้กินงุ้มงับอย่างอร่อย
คิมมองมาที่ผมพร้อม...พร้อมกะคำถามพี่ไม่หิวเหรอครับ
''ไม่เป็นไรพี่กินแล้ว''
''แล้วเรากลับบ้านกี่โมงเหรอ'' ผมถามคิมก่อนจะไป เดินซื้อตั๋วหนัง
"ก็อาจจะดูหนังเสร็จแล้วก็กลับมั้งผมบอกแม่แค่ว่ามาดูหนัง'' น้องหันมามองที่ผมพร้อมกะยิ้มเล็กๆที่มุมป่าก
หลังจากที่เราดูหนังกันเสร็จผมก็พาน้องเล่นตู้เกมส์บ้าง ดูโน้นนี่นั่นบ้าง
''พี่ดูเสื้อตัวนี้ดิพี่อย่างสวย'' คิมถามผมทำไมเหรอเราอยากได้หรอมันน่าจะแพงอ่าผมว่า
''เราอยากได้หรอพี่เดินไปถามเขาให้เอาไหม'' ไม่เป้นไรหรอกพี่ผมไม่ได้เอาเงินมาเยอะผมไม่มีตัง
สายตาน้องบอกได้ว่าอยากได้มากสุดๆแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง?ที่จะซื้อผมเรามองไปที่เด็กเด็กคนนั้นและจูงแขนเข้าไปในร้าน
''อ่าพี่จะซื้อเสื้อหรอ'' ใช่ๆพี่ว่าพี่จะซื้อให้คิมเอาใหม่...
''จะดีเหรอพี่ผมเกรงใจพี่อ่า''
''ไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่แพงมากพี่ซื้อให้'' คิมยิ้มกว้างขึ้นเหมือนหวังเล็กๆว่าเสื้อตัวนั้นจะไม่แพงมากเท่าไหร่
''พี่ครับผมขอโทษนะครับตัวนี้เท่าไหร่เหรอครับ'' ผมถามพี่พนักงาน
590 ครับผม พี่พนักงานหันมาตอบ (ราคาอนุมานเอานะครับ ราคาประมาณนั้น)
''พี่แพงอ่าผมไม่เอาแล้ว''
''ไม่เป็นไรหรอกนานๆซื้อพี่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรบ่อยเท่าไหร่เอาเกงด้วยมั้ยตัวนี้ก็สวยนะ'' ผมชี้ไปที่เกงตัวหนึ่งที่คิดว่าเด็กคนนี้จะชอบ
''พี่ครับเกงตัวที่ลายๆตัวนั้นเท่าไหร่ครับ'' 990 ครับ หันมาตอบ แต่กับเป็นว่าทำให้เจ้าคิมตาโตเลย
''โหพี่ แพงอ่ะพี่ตั้ง 900 " ถ้าคิมอยากได้พี่จะซื้อให้เอาไหม เราก็รู้จักกันมานานแล้วนะไม่เป็นไรหรอกผมจับไปที่บ่าเล็กๆ เจ่าคิมก็ได้แค่พยักหน้าเบาๆ
พี่วัดไซร้ให้หน่อยได้นะครับ ผมบอกพนักงาน''ครับผม''
หลังจากที่ซื้อของให้น้องเพื่อหวังได้ใจเด็ก ^_^ ผลที่ไทด้น้องดูมีความสุขมากๆ ครับที่ได้เสื้อผ้าที่ชอบ
''แล้วให้พี่ไปส่งไหมเหรอว่าเราจะไปไหนต่อ''ผมถามน้องด้วยความว่าเป็นห่วงผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับเด็กคนนี้ทำให้ผมมีความสุขมากในตอนนั้น
"แล้วผมก็ไปส่งง''น้องที่บ้านหลังจากที่เราเดินเที่ยวกันเสร็จหลังจากที่คิมลงรถ คิมเดินมาหาที่รถแล้วบอกพี่ยังไม่บอกผมเลยว่าพี่ชือไร
''จริงเหรอพี่ยังไม่บอกเราเลยหรอ'' ผมทำหน้างง ? มั้งเท่าที่จำได้
''ใช่พี่ก็ผมเรียกแต่พี่ๆเนี้ย''
''พี่ชื่อวิวนะ''
''เคพี่วิวขับรถกลับดีๆนะพี่ไว้เจอกัน'' น้องยิ้มให้พร้อมกะโบกมือลายิ้มของน้องที่ใบหน้าเล็กของคิมนั้นผม...นิเห็นแล้วก็ยิ้มอยูตามแบบไม่หยุดและก็ได้แต่หวังว่าจะได้ใจเด็กคนนี้ให้ได้แน่นอน ^_^
เสร็จแล้วผมก็กลับบ้านหลังจากที่ส่งน้องเสร็จ......
ฝากติดตามด้วยนะครับ.....{:1_1:}
ผมอาจจะเล่าได่ไม่ดีเท่าไหร่แต่ก็จะพยายามจะเล่าและ ปรับให้ดีและ รับรู้ความรู้สึกผมช่วงนั้นให้ได้มากที่สุดนะครับขอบคุณครับผม
ถ้าชอบก็อย่างลืมกดให้กำลังใจกันด้วยนะครับขอบคุณครับผม:Dมีความเห็นยังไงก็ติชมได้นะครับ
ติดตามตอนหน้ามีฟิน..ครับ ^_^
ทำไปได้ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เกือบตายเพราะชอบแกล้งนะคิม
ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เปย์เพราะรัก ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ชอบวิธีจีบเด็กอ่ะ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ฟินนนนนน ชอบจังแบบนี้ รออ่านเลยครับ ขอบคุณครับ ได้สร้างความคุ้นเคยดีๆกับเด็กแล้ว....
ขอบคุณครับ