น้องคิมสตอรี่ [1] รู้จักครั้งแรกก็เศร้าเลย.... No[18-20+]

shamanking

เรื่องที่จะเอามาเล่าวันนี้เป็นน้องคนแรกที่ผมรู้สึกชอบ(กินนั่นแหละ) ตามนั้นคับ  เล่าไม่ดีก็โทษทีนะครับ ครั้งแรกที่เอามาแชร์ รู้จักครั้งแรกก็เศร้าเลย เมื่อช่วงประมาณปี 58 ด้วยว่าแต่ก่อนผมมีงานที่อาจจะได้เจอเด็กอยู่บ่อยๆ ผมทำงานที่สระน้ำแห่งหนึ่งญาติเป็นเจ้าของใน  กทม และได้เจอน้อยๆอยู่มากมายที่มีมาไม่ซ้ำกันทุกวัน จนมีวันหนึ่งผมเจอน้องอยู่คนหนึ่งจะว่าหล่อไหมก็ไม่เท่าไหร่นะคับ แต่ดูแล้วรวมๆก็เป็นเด็กน่ารักแถมเวลาน้องยิ้มมีลักยิ้มด้วยตัวก็ไม่ได้โตมากตอนที่เจอน้อง น่าจะซักประมาณ140-145นะ ตัวขาวแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ ผมได้เห็นน้องคนนี้มา2-3ครั้งแล้ว แต่น้องมากะครอบครัวผมก็ได้แต่นั่งมองน้องอยู่แบบนั้น และก็อย่างที่ใครๆก็เคยๆ เด็กใส่ชุดว่ายน้ำเห็นแล้วก็ใจแตกกันเลย 555+  แล้วก็มีอยู่วันหนึ่งผมก็ได้เจอกะเด็กคนนี้อีก เวลาที่ผมทำงานก็จะต้องดูและมองเด็กๆอยู่แล้ว มีกลุ่มเด็ก 4 - 5 คนเดินมาจากห้องเปลียนชุดและแน่นอนเด็กๆน่ารักใสๆทั้งนั้นและสายตาผมมันก็ได้ได้เห็นเด็กคนนั้น ตอนนั้นผมคิดว่าโอกาสมาแล้วที่จะได้รู้จักน้องคนนี้และเป็นเด็กกลุ่มแรกที่มาเล่นกลุ่มน้องก็เดินกันมาที่ขอบและก็โดดลงไปในน้ำ สายตาผมที่พยายามตามน้องอย่างมีความหวังและผมก็พยายามคิดว่าจะทำยังไงดีอยากรู้จักน้องมากผมก็ได้แต่นั่งมองเพราะไม่รู้จะไปคุยกะน้องยังไง ? จนกระทั่ง..........ผมก็ได้รู้จักชื่อน้อง


เสียงเด็กๆจากกลุ่มนั้นก็ดังขึ้น !!
เห้ย....มึงสอนกูหน่อยดิคิมทำไงว่ะ
"มันไปยากไรมึงดูกู....เนี่ยทำแบบนี้"
แล้วคิมก็ขึ้นจากสระแล้วมาตีลังกาหลังให้เพื่อนดู
ปรี๊ดดดดด...ไม่เอาครับไม่โดดกันแบบนั้นนะเดี๋ยวจะโดนคนอื่นเอา ผมตะโกนไปบอกเด็กกลุ่มนั้นที่เล่นน้ำกันอยู่และน้องๆก็เล่นตามปกติจน....เกิดเรื่อง
หลังจากที่น้องๆเล่นน้ำกันได้ ครึ่งวันเห็นจะได้...คิมที่เป็นตัวแสบในกลุ่มก็เล่นแผงๆแกล้งเพื่อน  พี่ๆคนจะรู้ดีว่ามีฝั่งตื้นและลึก ตื้นก็ 1 เมตร และ ฝั่งที่ลึกก็ 3 เมตรครึ่ง คิมแกล้งเพื่อนด้วยการทำเป็นว่าตัวเองจมน้ำ ช่วงนั้นผมไปห้องน้ำ และพี่อีกคนที่ทำงานด้วยกันก็ไปกินข้าวพอดี  ระหว่างนั้นเราก็ปวดท้องขึ้นมาเลยว่าจะไปห้องน้ำเพราะไม่ไหวแล้ว...หลังจากที่เสร็จแล้วเดินกลับมา...
"โห...ไอควายเจอหลอกแล้ว555+"
เป็นจริงเห๊อะพวกกุไม่ช่วยด้วย  
นั่นคือที่ผมได้ยินก่อนถึงตัวสระ ผมก็เดินไปที่ริมสระและถามคิมว่า
เห้ยๆเราอ่ะ  น้องหันมามองผม
"พี่เรียกผมหรอป่ะเมื่อกี้"
ใช่เรานั่นละว่ายน้ำเป็นไหมๆ อย่าออกมาลึกนะถ้าไม่แข็ง
"เป็นครับพี่"
บ่ายแก่ๆ
ระหว่างที่น้องเล่นกันอยู่ เสียงโทรศัพท์ผมที่วางอยู่ก็ดัง ตอนนั้นเสียงเด็กดังมากผมก็เลยไปที่ทางเดินไปห้องแต่งตัวเพื่อจะได้คุยธุระ
ตอนนั้นคิมมันก็เป็นตะคิวจริงๆ  ระหว่างที่เพื่อนและเขาว่ายแข่งกันและเลยกลางสระมาแล้ว....


เห้ย...มึงระวังมันหลอกอีกนะมึง
คิมที่พยายามตะโกนให้เพื่อนช่วย
"ช่วยกุด้วย..ย...กุตะคิวกิน"
ต่างคนต่างไม่สนใจคำๆนั้นที่เพื่อนตัวเองใกล้ตาย...แล้วคิมก็จมลงไปจน.....ได้ประมาณ1-2 นาที


เห้ยทำไมมันยังไม่ขึ้นมาว่ะ....เห้ยยยเหรอว่ามันจมจริงว่ะ
เด็กต่างกลัวไม่มีใครกล้าดำลงไปดึงเพื่อนขึ้นมา....
เห้ยย....พี่เขาไปไหนว่ะพี่   พี่......พี่ค้าบ !!  เด็กๆแยกกันตามหาผมจนเจอ...
พี่ๆเพือนผมจมน้ำ...  ผมวิ่งไปพร้อมเด็ก
จมนานแค่ไหนแล้ว....จมตรงไหน ผมถามน้อง กลางสระเลยพี่


ภาพที่เห็นเป็นเด็กกางเกงลายคาดน้ำเงินนั่นก็คือคิม..เด็กที่ผมแอบชอบ ผมรีบโดดลงไปทันที ตอนนั้นเด็กแต่ละคนเหมือนรู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยเพือน
พี่เพือนผมจะตายไหม น้องถามระหว่างที่ผมปั้มเพื่อนเขาอยู่  ตอนนั้นผมคิดแค่ว่าผมจะต้องช่วยเขาให้ได้ผมคิดแค่นั้น หลังจากที่ผมทั้งเป่าปากปั้มหัวใจให้คิมเกือบ5นาที พี่ที่ทำงานด้วยกันก็กับมาพอดี
"พี่มาพอดีเลยพี่...พี่ช่วยผมหนอ่ยพี่..พี่"ผมปั้มมาได้พักหนึ่งแล้ว...มาๆพี่ช่วย เราสองคนปั้มน้องช่วยกัน ผมได้แต่หวังว่าน้องจะตื่นขึ้นมา....เสียงนั้นก็ดังขึ้น


"คร่อกๆ.."
เห้ย...ไอ้คิมฟื้นแล้วๆ ผมต่างดีใจไม่ต่างกะเพื่อนเขาที่ยืนดูอยู่
ทีหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะมึงเกือบตายแล้วนะรู้ไหมถ้าไม่ได้พี่ๆเขาช่วยมึงไว้คิมที่ได้ยินเพื่อนๆพูดแบบนั้นก็ประคองมือขึ้น...แบบอ่อนๆ พยายามที่จะไหว้ขอบคุณ
"ขอบคุณพี่มากๆนะครับ"  
ไม่เป็นไรๆ.....ถอยๆพวกเราถอยไปผมบอกเพื่อนๆเขา  มาพี่ผมว่าอุ้มไปข้างในดีกว่าจะได้ไม่ร้อน ผมก็อาสาอุ้มน้องไปหลังจากที่ผมช่วงดูแลคิมเพื่อนๆเขาก็ไปเปลี่ยนชุดแล้วก็มานั่งรอเพื่อนจน..เย็นระหว่างที่คิมนอนหลับไป...
อ่าวจะกลับกันแล้วเหรอ....
ใช่พี่...พวกผมจะกลับก่อนมีเพื่อนผมบ้านอยู่ไกลเดี๋ยวแม่มันด่าพวกผมไม่มีรถด้วย.....
"แล้วกลับกันยังไง"
ก็รถเมล์แหละพี่...
"เดี๋ยวให้พี่เขาไปส่งไหมพี่เขามีรถยนต์"
ไม่เป็นไรพี่ผมกลับกันเองได้.....ผมฝากพี่ไปส่งเพื่อนผมหน่อยได้ไหม
"เคๆเด๊ะไปส่งให้"  หลังจากที่เพื่อนๆคิมได้กลับไปได้พักใหญ่ ตอนนั้นก็จะทุ่มแล้วน้องเขาก็ตื่น
อ้า...ตื่นแล้วเหรอเป็นยังไงบ้างผมถามน้อง
"มึนหัวหน่อยๆคับ" คิมพยายามลุก ผมเลยเข้าไปประคอง
ไหวไหม ๆ น้องหันมายิ้มให้นิดแล้วบอกว่าไหว
"เพื่อนๆผมไปไหนกันพี่"
กลับกันหมดแล้วเพื่อนเราฝากพี่ไปส่ง
"กี่โมงแล้วอ่าพี่"
ทุ่มกว่าแล้ววว
คิมพยายามลุกขึ้นเพราะอาจจะเป็นเพราะว่ามึนๆเลยเดินเซ....
ไงเราไหวไหมน้องก็ยังดึงดันคำเดิมว่า...ไหว
''ี่ยังไม่รู้จักชื่อเราเลยเราชื่อไรนะ''
คิมคับ
ผมรีบเดินไปประคองน้อง...
''มาๆพี่พาไปเปลี่ยนชุด''
ไม่เป็นไรพี่ผมไหวๆ (ดื้อจริงๆ) ^_^
''ไหวอะไรเมื่อกี้เดินยังเซเลย''
''ไหนเป๋าเราอยู่ไหน''
โต๊ะ 3 ใกล้สระคับ
''รอนี่พี้่ไปเอาให้''
ระหว่างนั้นเป็นเวลาที่ทำให้ผมยิ่งรักเขาเป็นห่วงเขามากขึ้น...
''ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า...''
น้องก็เดินออกมาหลังเปลี่ยนชุดเสร็จ  


จนถึงเวลาที่ต้องไปส่งน้องผมกะน้องก็ได้มีเวลาทำความรู้จักกันผมคิดว่าเนี้ยละจะเป็นเวลาที่ผมจะได้ทำความรู้จักน้องคนนี้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่ได้จนได้รู้ว่าน้องชื่อ คิม ตอนนี้ก็ 12 แล้ว เรียนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ย่านบางกะปิ แล้วพี่น้องสาวคนหนึ่งเป็นลูกคนโต และพ่อแม่ทำงาน ก็ดูดีน่าจะมีฐานะพอได้


พี่จอดแถวนี้ก็ได้
''ไม่ให้พี่ไปส่งที่บ้านเลยเราจะได้ไม่ต้องเดิน''
เนี่ยพี่เข้าไปครึ่งซอยก็บ้านผมแล่ว
''งั่นพี่ไปส่งที่บ้านดีกว่าเราจะไม่ได้ต้องเดิน''
ผมก็ไม่ได้จะรอที่น้องตอบเพราะใจก็อยากจะรู้จักบ้านน้องอยุ่เหมือนกันผมก็เลยได้ตั้งใจที่จะเลี้ยวไป
''เลยแล้วพี่ๆ''
ไหนละบ้านเรา
''หลังนี้พี่.....ขอบคุณพี่นะครับที่พี่มาส่ง...เอออพี่ยังไงก็ขอบคุณพี่นะมากๆนะครับถ่้าไม่ได้พี่ช่วยผม...ผมคงเป็นผีเฝ้าสระแล้ว''
แล้วไม?จมลงไปละตะคิวกินเหรอ
''ใช่พี่ผมแกล้งเพื่อนว่าผมจมน้ำแล้วรอบ 2  ผมจมจริงๆคับเพือนก็เลยไม่ช่วย"
ผมไม่อยากจะดุน้องเยอะเพราะไม่ได้สนิทเท่าไหร่มาก ก็เลยได้แต่เตือนๆไป
''เอาเป็นว่าไม่เอาแล้วนะอย่าไปทำแบบนั้นอีกรู้ไหมตายได้นะรู้เปล่าไม่เล่นแบบนั้น'' ผมบอกเขาด้วยความเป็นห่วง
''คับพี่ผมจะไม่ทำแล้วคับ'' และพยักหน้าให้ผม
ผมก็อยากที่จะมีโอกาสที่จะไปเที่ยวกะน้องบ้างผมก็เลยถามไปว่าแล้วพี่จะได้เจอเราอีกไหม
"ทำไมเหรอพี่''  
เปล่าๆ พี่แค่อยากจะเลี้ยงข้าวเราหน่อยแหละไม่ได้มีไรหรอก
''ออ...พี่งั้นเป็นพรุ่งนี้ก็ได้พี่ผมว่างอยู่''
แล้วพี่จะติดต่อเรายังไงละ..พี่ขอเบอร์เราไว้ได้ไหมละ
''ได้คับ''
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอน้องคิมมอีกเลย....และน้องก็ไม่ได้ติดต่อกับมามผมก็ไม่ได้โทรไปหาน้องเพราะผมก็กลัวน้องไม่ชอบเลยไม่ได้โทร หลังจากนั้นประมาณอาทิตย์หนึ่งในวันหยุด น้องคิมมาที่สระ แต่วันนี้น้องมากะเพื่อน 1 คน ชื่อเอฟ  (จำไม่ได้เท่าไหร่ว่าชื่ออะไรไม่แน่ใจ) ระหว่างนั้นเพื่อนเค้าเอาขอไปเก็บผม เลยเดินไปหาน้องเพราะน้องอยู่คนเดียวที่นั่งนับเงินที่จะจ่ายค่าสระ
''อ้าวพี่หวัดดีครับ"
   น้องหวัดดดีครับ มากะเพือนเหรอ
''ใช่ครับ''
แล้วทำไมวันนั้นไม่ออกมาที่พี่นัดไปเที่ยว
''ผมไม่ได้ออกจากบ้านครับแม่ไม่ให้ออก''
อออไม่เป็นไรๆ พี่คิดว่าพี่ไม่ได้เจอเราอีกละ
''เจอดีพี่ผมมาที่นี่บ่อยอยู่''
ออ หิวไหมพี่เลี้ยงๆ  
''ไม่เป็นไรครับพี่ขอบคุณคับ''
ผมลอยเล่นน้ำอยู่ใกล้ๆน้องทั้งคุยทั้งเล่น 55+ ทำตัวเหมือนเด็กๆมากที่สุด
''ต้นไปกินข้าวป่ะกุหิวแล้วอ่าหาไรกินดีกว่า''
ไปสั่งกินฝั่งตรงข้ามสิสั่งมากินที่สระได้นะ
''อ่อพี่ได้ครับ...มึงจะเอาอะไรกูจะได้สั่งด้วย''
ไอ่คิมกูกระเพรานะ


พี่ไปสั่งให้ไหมพี่ก็จะกินด้วยเหมือนกันพี่ก็หิว
''ไม่เป็นไรพี่ผมเกรงใจพร้อมกะมือเกาหัว ^_^
ไม่เป็นไรๆเรื่องนี้....  งั้นผมฝากด้วยแล้วกันนะพี่
ผมก็ข้ามไปซื้อให้น้อง อยากให้น้องๆอิ่มผมเลยสั่งพิเศษไข่ดาวไปเลย
''มาๆข้าวมาแล้วขึ้นมากินข้าวก่อนมาๆ'' ผมเรียกเด็กๆ มากินข้าว
''ทำไมมีไขหมดเลยอะพี่ผมไมม่ได้สั่งนะ''
ไม่เป็นไรๆ พี่เลี้ยงๆพี่กลัวเราจะไม่อิ่มกัน
''ขอบคุณมากเลยพีเอฟมึงไม่ขอบคุณพี่เขาเหรอไอห่า''  
เอาหน่าๆ ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เอ้ากิน ก่อนๆ  เอฟก็เลยยกมือขอบคุณผม  วันนี้ผมกะคิมก็ดูเป็นกันเองมากขึ้นกล้าคุยกล้าเล่นน้องเล่นน้องคุยกะผมมากขึ้นเรื่อยๆจนเราสนิทกันมากกกว่าเดิม...
2อาทิต....หลังจากนั้น


ข้อความแชทที่คุยกัน
ผม :คิมเราอยู่ที่บ้านป่ะอีกสองวันนี้....พี่หยุดไม่ได้ไปทำงานเราไปเที่ยวกันไหม
คิม :ไปที่ไหนพี่
ผม :ไปเซนก็ได้จากบ้านเราไปก็ไม่ไกลนิพี่ว่าพาเราไปดูหนังไปกันไหม
คิม :พี่มาหารับผมด่้วยละกันผมรอปากซอยนะ
ผม :ได้ ๆ
และหลังจากนั้น 2 วันวันผมก็ไปตามที่นัดกะน้องไว้
''แต่งตัวหล่อเลยนะเนี่้ย''
พี่ก็ชมผมเก่งเกินผมยังไม่มีแฟนด้วยซ้ำ
''แน่เหรอว่าไม่หล่อน่ารักจะตาย''
แน่ดิพี่แฟนผมยังไม่มีเลยผมจีบสาวไม่เป็น
''เอาหน่าๆเดี๋ยวก็มีเองไม่่ต้องรีบหรอกเราอ่าหล่ออยู่แล้ว''
ิ้น้องก็ยิ้มๆ แบบเขินๆเพราะผมพูดแบบแซวๆเค้าด้วย  เป็นคนที่ยิ้มได้น่ารักมากๆ
''แล้วกินไรยังเนี่ย''
ยังเลยพี่...เอาเงินมาไม่เยอะ


'''งั้นไปกินข้าวกันก่อนไหมพี่เลี้ยง''
จะดีเหรอพี่ผมเกรงใจ...
''ไม่เป็นไรหรอกเราก๋เหมือนน้องพี่แหละคิดมากงั้นเป็น แม็กโดนัลไหม''
เคพี่ก็ได้
พอถึงที่ร้าน....


''อยากกินไรก็สั่งเลยนะ''


''พี่ครับๆ เอาชุดนี้ครับ กับอันนี้แล้วก็ เพิ่มอันนี้ด้วยนะครับพี่''  คิมจิ้มชี้นิ้วไปที่รายการอาหารที่เมนูอย่างไว จนผมคิดว่ามันจะหมดไหมเนี้ยผมคิดว่าเราสองคนอาจจถกินมันไม่หมดด้วยซ้ำไป ผมก็ไม่ได้ห้ามคิมนะที่สั่ง เพราะผมได้เห็นลักยิ้มที่แก้มคิมก็ทำให้ผมอิ่มใจแล้ว ผมช่วยน้องยืมอาหารมาที่โต๊ะพอมาถึงเจ้าคิมก็กินด้วยความอร่อย


''ไงเราอร่อยไหม'' ผมถามเจ้าคิมที่กะลังวุ่นอยู่กะการกิน
''ฮับๆ'' คิมพยักหน้าตอบก่อนจะหันกับไปงับข้าวอยู่บนช้อนที่ตักขึ้นมา




''หิวเหรอเราอ่า''' ผมก้มมองไปถามน้องที่ตอนนี้กินงุ้มงับอย่างอร่อย
คิมมองมาที่ผมพร้อม...พร้อมกะคำถามพี่ไม่หิวเหรอครับ
''ไม่เป็นไรพี่กินแล้ว''  


''แล้วเรากลับบ้านกี่โมงเหรอ'' ผมถามคิมก่อนจะไป เดินซื้อตั๋วหนัง
"ก็อาจจะดูหนังเสร็จแล้วก็กลับมั้งผมบอกแม่แค่ว่ามาดูหนัง'' น้องหันมามองที่ผมพร้อมกะยิ้มเล็กๆที่มุมป่าก




หลังจากที่เราดูหนังกันเสร็จผมก็พาน้องเล่นตู้เกมส์บ้าง ดูโน้นนี่นั่นบ้าง


''พี่ดูเสื้อตัวนี้ดิพี่อย่างสวย'' คิมถามผม  ทำไมเหรอเราอยากได้หรอมันน่าจะแพงอ่าผมว่า
''เราอยากได้หรอพี่เดินไปถามเขาให้เอาไหม'' ไม่เป้นไรหรอกพี่ผมไม่ได้เอาเงินมาเยอะผมไม่มีตัง


สายตาน้องบอกได้ว่าอยากได้มากสุดๆแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง?ที่จะซื้อผมเรามองไปที่เด็กเด็กคนนั้นและจูงแขนเข้าไปในร้าน
''อ่าพี่จะซื้อเสื้อหรอ''   ใช่ๆพี่ว่าพี่จะซื้อให้คิมเอาใหม่...


''จะดีเหรอพี่ผมเกรงใจพี่อ่า''


''ไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่แพงมากพี่ซื้อให้'' คิมยิ้มกว้างขึ้นเหมือนหวังเล็กๆว่าเสื้อตัวนั้นจะไม่แพงมากเท่าไหร่


''พี่ครับผมขอโทษนะครับตัวนี้เท่าไหร่เหรอครับ'' ผมถามพี่พนักงาน


590 ครับผม พี่พนักงานหันมาตอบ (ราคาอนุมานเอานะครับ ราคาประมาณนั้น)


''พี่แพงอ่าผมไม่เอาแล้ว''


''ไม่เป็นไรหรอกนานๆซื้อพี่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรบ่อยเท่าไหร่  เอาเกงด้วยมั้ยตัวนี้ก็สวยนะ'' ผมชี้ไปที่เกงตัวหนึ่งที่คิดว่าเด็กคนนี้จะชอบ
''พี่ครับเกงตัวที่ลายๆตัวนั้นเท่าไหร่ครับ'' 990 ครับ หันมาตอบ แต่กับเป็นว่าทำให้เจ้าคิมตาโตเลย
''โหพี่ แพงอ่ะพี่ตั้ง 900 " ถ้าคิมอยากได้พี่จะซื้อให้เอาไหม เราก็รู้จักกันมานานแล้วนะไม่เป็นไรหรอกผมจับไปที่บ่าเล็กๆ เจ่าคิมก็ได้แค่พยักหน้าเบาๆ
พี่วัดไซร้ให้หน่อยได้นะครับ ผมบอกพนักงาน  ''ครับผม''


หลังจากที่ซื้อของให้น้องเพื่อหวังได้ใจเด็ก ^_^ ผลที่ไทด้น้องดูมีความสุขมากๆ ครับที่ได้เสื้อผ้าที่ชอบ


''แล้วให้พี่ไปส่งไหมเหรอว่าเราจะไปไหนต่อ''  ผมถามน้องด้วยความว่าเป็นห่วงผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับเด็กคนนี้ทำให้ผมมีความสุขมากในตอนนั้น
"แล้วผมก็ไปส่งง''น้องที่บ้านหลังจากที่เราเดินเที่ยวกันเสร็จ  หลังจากที่คิมลงรถ คิมเดินมาหาที่รถแล้วบอกพี่ยังไม่บอกผมเลยว่าพี่ชือไร
''จริงเหรอพี่ยังไม่บอกเราเลยหรอ'' ผมทำหน้างง ? มั้งเท่าที่จำได้
''ใช่พี่ก็ผมเรียกแต่พี่ๆเนี้ย''
''พี่ชื่อวิวนะ''
''เคพี่วิวขับรถกลับดีๆนะพี่ไว้เจอกัน'' น้องยิ้มให้พร้อมกะโบกมือลา  ยิ้มของน้องที่ใบหน้าเล็กของคิมนั้นผม...นิเห็นแล้วก็ยิ้มอยูตามแบบไม่หยุด  และก็ได้แต่หวังว่าจะได้ใจเด็กคนนี้ให้ได้แน่นอน ^_^


เสร็จแล้วผมก็กลับบ้านหลังจากที่ส่งน้องเสร็จ......

ฝากติดตามด้วยนะครับ.....


ผมอาจจะเล่าได่ไม่ดีเท่าไหร่แต่ก็จะพยายามจะเล่าและ ปรับให้ดีและ รับรู้ความรู้สึกผมช่วงนั้นให้ได้มากที่สุดนะครับขอบคุณครับผม
ถ้าชอบก็อย่างลืมกดให้กำลังใจกันด้วยนะครับขอบคุณครับผม  มีความเห็นยังไงก็ติชมได้นะครับ



ติดตามตอนหน้ามีฟิน..ครับ ^_^

nuangnut1996

ทำไปได้

kipa7777

ขอบคุณครับ

mojimaru

ขอบคุณครับ

audiwoods

เกือบตายเพราะชอบแกล้งนะคิม

cchheeooww

ขอบคุณครับ

aries0

ขอบคุนครับ

nnont

ขอบคุณ

Inkdeath

ขอบคุณครับ

akezaza

ขอบคุณครับ

Vivaboy

เปย์เพราะรัก

2936

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณ

Fammy

ขอบคุณครับ ชอบวิธีจีบเด็กอ่ะ

4554

ขอบคุณมากครับ

theera

ขอบคุณครับ

casino7

ฟินนนนนน ชอบจังแบบนี้

being2be

รออ่านเลยครับ

thai_boys

ขอบคุณครับ ได้สร้างความคุ้นเคยดีๆกับเด็กแล้ว....

Blackblood888

ขอบคุณครับ