แฝดคนละฝั่ง20 ธนาดล
แฝดคนละฝั่ง20ธนาดล “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”นุชานั่งลงตรงหน้าธนาดล “ใช่ครับ คุณนุชาสบายดีนะ” ดลยิ้มก่อนวางแก้วกาแฟ “ครับ คุณดลมาธุระที่นี่เหรอครับพอดีผมมาอยู่ที่พาร์ค แล้ว เลยไม่ได้ต้อนรับที่ซีวิว”นุดูนอบน้อมกับดล “ก็มาธุระแหละครับ ธุระสำคัญ”สายตาดลมีความนัยแฝงแม้นุชาสังเกตเห็น แต่ก็ไม่อาจรู้ได้ว่า มันหมายถึงอะไร ………………………… “จริงเหรอครับ”นุชา พูดโทรศัพท์แทบเก็บอาการไม่อยู่ “ครับ รบกวนขอเงินสดนะครับจ่ายกันที่ ที่ดินเลย”เสียงปลายสายบอกก่อนนัดวันเวลา นุชาใจเต้นแรง มันคงเป็นคำสั่งสุดท้ายของนายหัว ก่อนเสีย ที่นุชายังทำไม่ได้ นายหัวอยากได้ที่หลังโรงแรมแปลงหนึ่งแต่ติดที่เจ้าของที่ยังไงก็ไม่ขาย จะใช้อิทธิพลจากกลุ่มนายหัวก็ไม่ได้เพราะเจ้าของที่เป็นคนเก่าแก่ และเป็นคนที่เคารพในพื้นที่ นุชาพยามตามตื้อขอซื้อแม้จะด้วยเงินที่มากกว่า ราคาประเมินเกือบสิบเท่าก็ตาม ก็ไม่สำเร็จสักที “เออนายหัวครับ”นุเดินเข้ามาหานายหัวในห้อง “ว่าไงนุ”นายหัวกำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ไม่ซีเรียสมากนัก “เออ เรื่องที่หลังโรงแรม นายหัวเอาแปลงอื่น ที่อยู่ข้าง ๆ ดีไหมครับ”นุเสนอหลังจากได้รับคำปฏิเสธครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ นายหัววางเอกสารในมือ “นุ นุรู้ไหมว่าทำไมฉันอยากได้ที่แปลงนั้น” นุนิ่ง เพราะไม่รู้จะตอบอะไรใจคิดแค่ว่า นายหัวอยากขยายโรงแรม ออกไปอีก “ที่ตรงนั้นมันเป็นเนินเขาสวยฉันอยากสร้างบ้าน ที่จะได้อยู่ด้วยกันทั้งหมด ฉัน ไตร ตรี นายไข่”นายหัวมีรอยยิ้มและแววตาที่พาฝัน “นุคิดดูสิ ตื่นมาเปิดหน้าต่างออกมา เราจะเป็นซีวิวทั้งหมดเห็นสิ่งที่เราสร้างกันมาตั้งแต่ที่รกร้าง จนเป็นโรงแรมเล็ก ๆ และมันโตขึ้นจนทุกวันนี้”นายหัวเดินไปมองออกไปนอกหน้าต่างห้องทำงาน “ครับ ผมจะพยายามทำให้ได้”นุรับคำเพราะนุรู้ว่าที่แปลงนั้น นายอยากได้แค่ไหน แต่จนแล้วจนเล่าเจ้าของที่แปลงนั้นก็ไม่ยอมขายเสียที ทั้ง ๆที่ก็ไม่ได้ใช้ที่แปลงนั้นทำประโยชน์อะไร ……………………………………………………………………………………….. “นายหัวครับผมได้ที่แปลงนั้นมาแล้วนะครับ”นุยืนอยู่หน้ารูปของนายหัวที่วัด “มีนายหน้า จากกรุงเทพ มาซื้อที่นั้นได้แล้วยอมขายต่อให้ผม ในราคา ที่ไม่น่าเชื่อครับ”นุยังคุยกับนายหัว เจ้านายและคนที่เป็นเหมือนพ่อ ของนุ พร้อมโชว์โฉนดที่ดิน ที่นายหัวอยากได้ ให้นายหัวดู “ผมจะทำตามที่นายหัวต้องการนะครับแต่ตอนนี้มันวุ่นวายเหลือเกิน ถ้าอะไร ดีขึ้นแล้ว ผมจะดำเนินการตามที่นายหัวต้องการนะครับ”นุกราบลา นายหัวอีกครั้ง ก่อนจะกลับไป เพื่อเตรียมการ เรื่องเปิดพินัยกรม………………………………………………………………………………“คุณธนาดลจะอยู่สักกี่วันครับตั้งแต่คราวนั้น ผมยังไม่ได้เลี้ยงขอบคุณคุณเลย”นุเปลี่ยนเรื่อง“ก็จนกว่าธุระจะเสร็จแหละครับ”ธนาดลพูด “มีอะไรให้ผมช่วยบอกนะครับผมยินดีมากถ้าได้ช่วยคุณ”นุชาบอก“มีแน่ครับ มีแน่นอน”ธนาดลยิ้มละมัยความเงียบเข้าผ่านคู่สนทนาอยู่ชั่วขณะ“คุณนุอันที่จริงผมก็มีเรื่องจะรบกวนคุณนะ”ธราดล คิดอยู่นาน ก่อนเอ่ยปากพูดเสียงราบเรียบราวกับทะเลก่อนเกิดพายุ“ยินดีเลยครับ”นุยิ้มเพราะคิดอยากตอบแทน ดล เรื่องที่แปลงนั้นอยู่แล้ว“คุณดลต้องการอะไรล่ะครับ”นุถาม“ช่วยให้คนกลับมาทำงานที่ ซีวิวได้ไหม”ดลพูดออกมา ทำให้นุถึงกับหน้าถอดสี“ซีวิวคุณดลเกี่ยวอะไรกับ ซีวิว”นุเสียงเปลี่ยน“ผมมาช่วยงานนายหัวตรี ทำให้ซีวิว กลับมาเป็นโรงแรม อันดับต้น ๆ อีกครั้ง”ดลพูดทำนุหน้าเครียดเห็นได้ชัด“คุณดลคุณก็คงรู้สถานการณ์ ของผม นายหัวไตร กับซีวิว”นุพยามเก็บอาการให้เสียงนิ่งที่สุด“ผมรู้และรู้มากกว่าทุกคนด้วย”ดลนิ่ง นิ่งจนน่ากลัว“รู้แล้วมาขอผมอย่างนี้เหรอครับ”นุเริ่มเก็บอาการไม่อยู่จริงอยู่ที่นุยังรักซีวิว เพราะมันเป็นที่ ที่นายหัวสร้างมากับมือ และนุอยู่ในเหตุการณ์นั้น“ผมทราบ คุณนุผมทราบแต่ผมว่า มันเป็นทางออกที่ดีที่สุด ของทุกคน”ดลพูด“ไม่ใช่ทุกคนครับไม่ใช่”นุเริ่มเสียงดัง“ถ้าคุณดลอยากให้ผมช่วยอะไรอย่างอื่นผมยินดี แต่เรื่องนี้ ผมคงช่วยไม่ได้ครับ “นุ ลุกจากที่นั่งมีไม่กี่ครั้งที่นุ จะฟิวขาดอย่างนี้แต่ครั้งนี้ เกินไปสำหรับ เขาจริง ๆ ถ้าให้นุ ต้องทรยศไตร นุตายเสียดีกว่า“ผมคงเจรจาคราวนี้ไม่สำเร็จแล้ว”ดลลุกจากเก้าอี้ช้า ๆ มือล้วงไปในกระเป๋า นุมองระวัง กลัวเรื่องร้ายจะเกิดขึ้นเพราะรู้แล้วว่า คนตรงหน้า เป็นฝ่ายตรงข้าม“คุณอาจเข้าใจอะไรมากขึ้น”ดลหยิบซองเอกสารเก่า ๆ ปิดผนึกมาอย่างแน่นหนา ส่งให้นุ“ผมจะยังอยู่ที่นี่จนกว่าธุระจะเสร็จ ถ้าอย่างไร ติดต่อผม เบอร์นี้นะครับ” ดล ส่งนามบัตรให้พร้อมรอยยิ้มที่คนรับไม่อยากจะรับเท่าไหร่ ก่อนที่ดลจะเดินจากไป……………………………………………………………………………………“เป็นอะไรครับพี่นุเห็นเด็กหน้าห้องบอกว่า อารมณ์ไม่ดี”ไตรเดินเข้ามาหาพี่นุในห้องทำงานพี่นุ“อ่อ เปล่าครับ”พี่นุ รีบเปลี่ยนสีหน้า “มีอะไรหรือเปล่ามาหาผมถึงห้องทำงาน”นุถามตรีมือก็เก็บซองเก่า ๆ ไว้ใต้กองเอกสาร“ซื้อขนมมาฝากครับผมไปเยี่ยมไอ้ไข่มา”ไตรบอก แล้ววางซาลาเปาทอด เจ้าอร่อยที่ซื้อจากหน้าโรงพยาบาล“ขอบคุณนะครับแล้วไข่เป็นไงบ้าง”นุถามใจพยามเก็บอารมณ์ให้ปกติ“มันพยามคุยได้บ้างแล้วครับแต่ไม่กี่คำก็เหนื่อย”ไตรบอก“พี่นุ หมอบอกว่าภายในตัวไอ้ไข่มันช้ำมาก เกินจะรักษามันทำได้แค่ ประคองอาการแก้ปัญหาไปรายวัน”ไตรเสียงเครียดนี่คงเป็นเรื่องที่ไตรอยากมาคุยกับนุ“ก็มันดีขึ้น”นุสงสัย“นั้นแหละพี่มันดีขึ้นเพราะอะไร หมอก็ไม่รู้ แต่ร่างกายยังไงมันก็ต้องเป็นไปอย่างที่มันเป็น”ไตรพูดไป น้ำตาเริ่มคลอ“เรานับถอยหลังพี่นับถอยหลัง‼” ไตรปล่อยโอนุเข้าไปสวมกอด ให้หน้าของไตร ซบลงที่ไหล เพื่อซับน้ำตาแต่ตัวเองก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาได้เหมือนกัน“ถ้าอย่างนั้นเราต้องเข้มแข็งนะ ทำให้ไอ้ไข่มีความสุขที่สุด อยู่ได้นานที่สุด เท่าที่จะทำได้”พี่นุกอดไตรไม่ปล่อยแต่ตัวก็ต้องตั้งหลักได้ เพื่อเดินต่อไปสองคนร้องไห้กันเหมือนกับว่าจะใช้น้ำตาชะล้าง ทุกอย่างให้ทุเลเบาบางลง “พี่ต้องไปธุระนอกเมืองสักสองสามวันนะ ไตร อยู่ได้ใช่ไหม”พี่นุถาม ไตรพนักหน้า เป็นอันว่าวันนั้นไตรกลับบ้านไปก่อน นุยังขอตัวทำงานที่โรงแรมต่อไป ดึกเท่าไหร่ไม่รู้นุยังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน โทรจัดการทุกอย่างจนเรียบร้อย พร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้ที่จะต้องไปนอกเมือง นุนั่งเอนหลังกับเก้าอี้ทำงาน หลับตาพักสายตา เพียงแว็บหนึ่งในความคิดหน้าของธนาดล ก็ลอยมา ความสับสน คับแค้น มันพรั่งพรูมาในความรู้สึกอีกครั้ง นุ หยิบซองเอกสารเก่า ซองนั้นค่อย ๆเปิดออกอย่างระมัดระวัง เพราะ ดูสภาพมันเก่ามาก กระดาษเหลือง ร่องรอยหมึกจางจนแทบอ่านไม่ออกแต่ก็เห็นลาง ๆ ว่า“นุชา” นุค่อย ๆดึงกระดาษออกมาจากซอง ทีละใบ ๆ วางบนโต๊ะทำงาน มันเป็นเอกสารเกี่ยวกับการจัดตั้งบริษัทบริษัทหนึ่ง ที่นุไม่รู้จัก จนกระดาษใบสุดท้าย เป็นจดหมายเขียนด้วยลายมือ ลายมือที่คุ้นตาแต่ไม่ได้เห็นมานาน“ลายมือนายหัว”นุค่อย ๆ อ่านไปทีละบรรทัด เหมือนเด็กกลัวจะอ่านตกไป เพราะนุไม่อยากอ่านตกไปแม้แต่ตัวอักษรเดียวจนจบ…………………………… “คุณดล” นุเสียงสั่นรอคำพูดจากปลายทาง“คุณนุ ผมนึกแล้วว่าคุณต้องโทรมา”เสียงดล ผ่านสัญญาณมาถึงหูนุ“เราคงต้องคุยกัน”นุบอก“ยินดีครับ ยินดีคุณสะดวก ตอนไหน ก็บอกแล้วกันนะครับ ผมรอได้”“ครับ ผมจัดการเรื่องบางเรื่องเสร็จ ผมจะติดต่อไป”นุบอกก่อนวางสายมันเกิดอะไรขึ้นมันคืออะไรกันแน่ ในหัวของนุชา มืดมน สับสน มึงงงไปหมด……………..(จบ)…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….…………………………………….…………………………………….ถึงนุชาถ้านายได้อ่านจดหมายฉบับนี้แสดงว่า อะไรหลาย ๆ อย่างเปลี่ยนไป และเป็นไปในทางที่น่าเป็นห่วงมันก็คงเป็นอย่างที่ฉันเป็นห่วงมีอะไรอีกหลายเรื่องที่นายยังไม่รู้ รวมถึงเรื่องนี้ด้วยนุคนที่ถือจดหมายฉบับนี้มา คือ น้อง ที่ฉันรัก เรารู้จักกันที่กรุงเทพ ตอนที่ฉันยังหนุ่มไปหาชีวิตใหม่ ที่ไม่ใช่ชาวสวนปาล์ม ความลำบากมันทำให้ฉันเจอคนที่ฉันไว้ใจได้คนหนึ่ง เราสู้ชีวิตจากเด็กวัดทำงานรับจ้าง จนเก็บทุนเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ได้ดล เป็นคนเก่ง ขยันและฉลาด เราทำร้านอาหารนั้นด้วยกัน จนดลเรียนจบ แล้วมาทำร้านอาหารแห่งนี้ เต็มตัวร้านดีขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันมีเงิน เก็บพอ พอที่จะกลับบ้าน นุ ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าฉันคงอยู่ได้อีกไม่นาน สิ่งเดียวที่ฉันห่วง คือ ตรี และไตร ฉันคงต้องพึงนายนะเพราะฉันไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว นายรักไตรได้แต่ฉันขอแค่อย่าเกลียดตรี นายช่วยไตรได้แต่อย่าทำลายอีกฝ่าย นายเป็นคนเดียว ที่ฉันมั่นใจ ว่านายจะรู้ว่าต้องทำอะไรและนายจะทำสิ่งที่ถูกต้อง สำหรับทุกคนฉันฝากด้วยนะ รักลูกชายอีกคนของฉัน พ่อ…….ขอบคุณครับ ถ้านุช่วยฝั่งนั้น ไตรจะไม่คิดว่าโดนหักหลังหรอ แล้วยิ่งเป็นนุที่ทำอีก อ่าาาาา ไม่อยากจะคิดเลยอ่ะ อยากรู้ว่านุจะจัดการยังไงอ่ะ เกิดมาเป็นนุลำบากใจ แต่ก็อยากให้2พี่น้องนั้นเข้าใจกันไวๆ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบใจ {:7_312:} อีกหนึ่งความลับที่ถูกเปิดเผย ขอบคุณมากเลยครับ ว้าวววววว นุจะช่วยฝั่งนู้นยังไง ไม่ให้ไตรรู้สึกว่านุหักหลังละ
เครียดแทนนุเลยละครับ สงสาร
แต่ผมว่า นุกับดลนี่แหละจะทำให้เรื่องนี้
จบอย่างสมบูรณ์แบบ และมีความสุข ขอบคุณครับ สุดยอดเลยครับ ขอบคุณครับ ซับซ้อนซ่อนเงื่อน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ กลับมาต่อเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ