แฝดคนละฝั่ง22 อนาคตของ grand three season group
แฝดคนละฝั่ง22อนาคตของ grandthree season group “โกรธผมเหรอพี่ตรี”มาร์คกอดตรีจากด้านหลัง ตรียังนิ่ง ความรู้สึกโกรธ หายไปนานแล้ว หายไปพร้อมกับทุก ๆความรู้สึก จนไม่เหลือความรู้สึกอะไรอีกแล้ว หลังจากที่มาร์คไปได้ไม่นานตรี ไม่ได้สนใจอ่านไลน์ของมาร์คอีกเลย อาจเพราะ เกิดจากความโกรธ พัฒนามาเป็นเสียใจจนใจด้านชาประกอบกับมีเรื่องมามากมาย จนเหมือนมาร์ค เลือนหายไปจากชีวิต “ผมพยามส่งไลน์มาหาตลอดน้าแต่พี่ไม่อ่านเลย รู้แหละว่าพี่โกรธ แต่ไม่รู้จะทำยังไง”มาร์คเอาคางเกยที่คอตรีเหมือนเด็กขี้อ้อน “ผมขอโทษนะพี่ ที่วันนั้นผมไม่กลับมาหาพี่ ผมรู้ว่า พี่ต้องเจออะไร แต่มันเป็นโอกาส ที่ดีที่สุดครั้งเดียวในชีวิตผม”มาร์คพูดไปกอดตรีไป “อือพี่ไม่ได้โกรธมาร์คนานแล้วละ”ตรีพูด เสียงนิ่ง “ดีจังครับผมดีใจที่พี่ไม่โกรธผม”มาร์คหอมแก้มตรี “แต่ …..มาร์ตพี่ก็ผิดกับมาร์ค” ตรีเสียงนิ่ง ทำมาร์ค ต้องหยุดปล่อยอารมณ์ แล้วตั้งใจฟัง “พี่มีคนอื่น”ตรีพูดออกมาแบบไม่อยากปิดบัง ไม่อยากเก็บเรื่องพี่ดล ไว้เป็นความลับ มาร์คนิ่ง “พี่รักเขาหรือเปล่าล่ะครับ”มาร์คเสียงนิ่งบ้างแต่แขนมาร์คโอบเอวตรีแน่นขึ้น เหมือนกลัวตรีจะหลุดไปจากเขา “พี่ไม่รู้ พี่บอกไม่ถูกพี่รู้สึกกับเขา ไม่เหมือนรู้สึกกับมาร์ค พี่บอกไม่ถูกจริง ๆ”ตรี น้ำตาเอ่อมันเป็นน้ำตาของความอัดอั้น “ไม่เป็นไรครับพี่ผมรอให้พี่ตัดสินใจ รอให้พี่รู้ใจตัวเอง ผมรอนะครับ รอคำตอบ แม้คำตอบนั้นจะทำให้ผมสมหวังหรือผิดหวังก็ตาม แต่พี่ต้องสัญญานะ ว่าจะมาบอกคำตอบกับผมด้วยตัวเอง”มาร์ค กอดแน่น ซบที่คอตรี ตรีหันหน้ามองหน้ามาร์คก่อนจูบลงที่หน้าผาก “พี่สัญญา”ตรีจูบหน้าผากอีกครั้งมาร์คเงยหน้าขึ้นลมหายใจของสองคนประสานกัน อย่างชิดใกล้ ตรีก้มลงจูบมาร์ค มันเป็นจูบที่ห่างหายไปแสนนาน มาร์คสอดลิ้นไปวนพันลิ้นตรีในปากมาร์คค่อย ๆ ดึงตัวตรีนอนลงบนเตียง “หลับตานะครับที่รัก วันนี้ผมจะให้พี่เห็นผมในจินตนาการเท่านั้น”มาร์คกระซิบข้างหู ให้ตรีหลับตา และห้ามลืมตา ในห้วงความมืดของตรี สัมผัสลิ้นกับริมฝีปากอุ่น ๆ อยู่แนบชิดกับริมฝีปากของตรีเนินนาน มือปลดชุดคลุมของตรีออกไปช้าๆ เนื้อของมาร์คแนบข้างลำตัวตรี ก่อนลิ้นกับริมฝีปากนั้นจะละออกจากปาก ไปที่แก้มใบหู ซอกคอ แผงอก หน้าท้อง ต้นขา ลิ้นวนเวียนอยู่นานที่เนินขนเหมือนยั่วเล่น ขาตรีสัมผัส ท่อนอุ่น ๆ ที่แข็ง ถูไปมา ช้า ๆ ตรีเริ่มโดนลิ้นลากที่โคน ช้า ๆ เน้น ๆ ไปถึงรอยหยัก มือ คลึงพวงของตรี เบา ๆเหมือนคลายเครียดลิ้นยังวนเวียนอยู่ที่โคนถึงรอยหยักจนเปียกชุ่มท่อนมันแข็ง ยิ่งที่หัวไม่โดน เหมือนทรมาน ยิ่งทำให้ หัวยิ่งบานเต่ง ทรมานตรีเผลอครางออกมา แบบไม่รู้ตัว ลิ้นยังทรมาน ท่อนของตรีอยู่ จนค่อย ๆ ดูดเน้น ๆ ที่ปลายหัว ก่อนครอบปาก ลงไปที่ท่อนของตรี ก่อนปากอุ่น ๆจะรูดขึ้นลง พร้อมแรงดูด และลิ้นที่วน อย่างไม่มีทิศทางอยู่ในปากตรีกัดฟันแอ่นเอว ไม่ติดที่นอนมือจิกที่นอนแน่น ใจอยากลืมตามา แต่ก็ยังหลับตา ตามสัญญาของมาร์ค “อ้า ซีสสสสส อ้ามาร์ค อ้าซีสสสสส ที่รัก อ้า”ตรีครางออกมาไม่อายแล้ว ตัวบิดเร่า ๆ ด้วยความเสียวในความมืด ท่อนของตรีเหมือนโดน ทุกรูปแบบ ทั้งอมรูด ดูด และลิ้นยังป่ายเลียอยู่ทั่วไปหมด มันมากกว่าความรู้สึกเคย ๆ มา “บ๊อก‼” เสียงปากจากท่อนของตรี ตรีถึงกับแอบถอนใจอย่างเสียดาย ความสุขเสียวที่ได้ยังไม่ทันจะรู้สึกอะไร ท่อนตรี กำลัง แทรกเข้าไปในช่องอุ่น ๆ แน่น ๆ ช้า ๆมันแน่นมาก เหมือนไม่ได้โดนอะไรผ่านเข้าไปนานตรีกัดฟันแน่นเพราะความเสียวจากท่อนที่ถูกตอดรัดมันค่อย ๆ แทรกเข้าไปช้า ๆจนอยู่นิ่งรับแรงตอดรัด ทั้งท่อน ก่อนที่หัวนมตรีจะโดนจู่โจม ด้วยลิ้นอีกครั้งพร้อมกับ การขยับเข้าออกของรูที่ท่อน มันเสียวเกินกว่าจะทนได้ตรีทำได้เพียงร้องออกมา เพื่อนระบายความเสียว พร้อมกระเด้งเอวสวนตามจังหวะ “อ้า ๆ ๆ โอ้ววว อ้า มาร์คอ้าพะพี่ เสียว อ้า ซีสสสสส”ตรีร้อง ลั่นตัวเกรง เวลาผ่านไปเนินนานมาร์คไม่ยอมเปลี่ยนท่า เหมือนอยากบริการ ที่รักของเขาให้นอนเฉย ๆ แล้วปล่อยน้ำใส่ตัวเขา ตรีรู้สึกถึงท่อนแข็ง ๆ ที่ตีอยู่ที่หน้าท้องเลยเอามือไปจับ มันแข็งมาก มากกว่าที่เคย ตรีจับไปชักไป คราวนี้ ไม่ใช่ตรีคนเดียวที่ร้อง มาร์คก็ร้องลั่นไม่แพ้ตรีเสียงร้องจะเบาคงก็เพราะปากสองคนประกบกันเป็นระยะ “อ้าๆ ๆ ๆ ๆ พี่ ผมจะแตกแล้วอ้าจะแตกแล้ว”มาร์คร้องลั่น พยาม ขย่มตรีแรง และเร็วกว่าเดิม มือตรี ยิ่งชักท่อนของมาร์คเร็วและแรงขึ้น “โอ้ย ๆ ๆ ๆ อ้า ๆ ๆ ๆเสร็จพร้อมกัน ที่รัก เสร็จพร้อมกันนะอ้าๆ ๆ ๆ”ตรีร้องลั่น มาร์คยิ่งขย่มแรงอีก จนทนไม่ไหวปล่อยน้ำ ออกมาเต็มหน้าท้องตรี และด้วยแรงขมิบทำให้ตรีก็ปล่อยน้ำออกมาเต็มรูของมาร์ค เหมือนกัน มาร์คลงซบ อกตรีทั้งคู่จูบกันอีกครั้งเป็นการขอบคุณความสุขที่มอบให้กัน ก่อนกอดกันแนบชิดเหมือนไม่อยากแยกจากกันไปตลอดกาล “ผมหลับเลยนะครับ”มาร์คซุกตัวลงกับอกตรีท่อนค่อย ๆ อ่อนตัวแต่ก็ยังคาอยู่ ตรีลูบหัวมาร์คเบา ๆ หอมหัวหน้าผาก แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฝันดีครับที่รัก”…….. ………………………………. ตรีมอง มาร์คที่กำลังนอนหลับอยู่ก่อนเข้ามากอด และแอบหอมแก้มทั้งที่ยังหลับ ความรู้สึก ที่บอกไม่ถูกเกิดขึ้นในใจใจหนึ่ง ก็ให้อภัยแล้ว ไม่ใช่เพราะเซ็กส์เมื่อคืน แต่แค่เห็นหน้าเห็นรอยยิ้มของมาร์คความโกรธ ทั้งหมด ก็หายไปหมดแล้ว แต่อีกใจ ก็ยังตอบตัวเองเรื่องความสัมพันธ์กับพี่ ดลตรีก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน วันนี้ ตรีมีนัด ที่พี่ดลให้ไปหาตามโลเคชั่น มันเป็นที่หลังโรงแรม แต่ตรีไม่เคยไปแถวนั้นเลยเพราะมันเป็นที่ติดกับบ้านพักคนงาน ตรีแต่งตัว พร้อม แล้วเดินไปทางด้านหลังโรงแรมพี่ดลสั่งให้ ตรีเดินไป โรงแรมที่ปิด มันดูเงียบเหงา จนน่าใจหายชั่วความคิดหนึ่ง ตรีคิดถึงหน้าพ่อ ตรีรู้ว่าพ่อรักโรงแรมนี้มาก แต่สุดท้ายกลับมาพัง เพราะมือของตรี แต่มันก็แค่ชั่วความคิดหนึ่ง “ช่างแม่ง” คำนี้ กลบความคิดนั้นออกไปหมดแล้วตรีเดินเลาะมาถึงข้างหลังข้ามลำน้ำเล็ก ๆ เจอช่องลอดไปได้ แล้วเดินไปตามทางรถ ขึ้นไปบนเขาเรื่อย ๆจนเห็นบ้านไม้ หลังหนึ่งปลูกริมเขา หันหน้าไปทางซีวิวตรีเดินเข้าไปเงียบ ๆ ในบ้านจัดแต่งอย่างพอดีดูอบอุ่น ใกล้ ๆ มีบ้านอีก สามหลัง เป็นบ้านไม้ แต่ปิดไว้ “ตรี”เสียงพี่ดลเรียกมา จากระเบียง ที่ยื่นออกไปทาง ซีวิวตรีเดินตามเสียง เห็นพี่ดล นั่งอยู่ที่เก้าอี้ริมระเบียง“บ้านสวยนะครับพี่ดล”ตรีไม่รู้จะทักอะไรดลหันมายิ้ม“ซีวิว ไม่เปิดดูเหงาเลยนะ”พี่ดลทอดสายตาไปข้างหน้า ตรีเดินมาข้าง ๆ ดูวิวด้านหน้า บ้านหลังนี้เห็นซีวิว เกือบทุกซอกมุม ตั้งแต่โรงแรม ลานกว้าง สระว่ายน้ำ ชายหาด“ครับ”ตรีตอบรับคำพี่ดลไม่ค่อยเต็มเสียง“พี่เรียกผมมามีเรื่องอะไรครับ”ตรีพยามเข้าเรื่องเลย“มีแน่ รอก่อนนะรอถึงเวลานัด”พี่ดล ดูนาฬิกาข้อมือ อีกสิบนาทีถึงเวลานัดเสียงรถ ขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน “พี่นัดใครหรือครับ”ตรีถาม“เดี๋ยวเขามาก็รู้เอง”ดลยิ้มมุมปากคนที่มาใหม่ เดินเข้ามาในบ้านช้า ๆ เหมือนพยามชื่นชมกับบ้านหลังนี้ จนมาถึงระเบียง“ไอ้ไตร‼” ตรีเผลออุทานสองคนสบตากัน ไตรคาดการณ์ไว้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างนี้ จึงบอกให้พี่นุไม่ต้องตามมา“มาแล้วเหรอนั่งสิ”พี่ดลให้สองคนนั่งที่โต๊ะกินข้าวริมระเบียง“สวัสดีครับคุณดล”ไตรยกมือไหว้“ผมรู้เรื่องทั้งหมดจากพี่นุแล้ว”“ดีครับ ผมจะได้ไม่ต้องคุยกันมาก”ดลยิ้มมันเป็นการเริ่มต้นเจรจาที่ดี แต่ไม่ใช่สำหรับตรี“อะไรกันพี่พี่รู้จักมัน แต่ไม่บอกผมเหรอ”ตรีลุกยืน พูดเสียงดัง พี่ดลยังนิ่ง“พี่ต้องการอะไรพี่ทำอย่างนี้ทำไม”ตรียัง ไม่หยุด ยังถามทุกคำถามด้วยเสียงดัง หน้าแดง ตาเขม้งเดินเข้าไปหาพี่ดล“ตรี มึงใจเย็นๆแล้วฟังก่อน”ไตรอดไม่ได้ที่จะพูด“มึงไม่ต้องเสือก‼”ตรีพูดโดยไม่หันมา“ตรีนั่งลงก่อน”พี่ดลลุกขึ้นจับบ่าตรี บีบเบา ๆ มันเหมือนมีพลังบางอย่าง ทำให้ตรียอมทำตามพี่ดล แม้ไม่เต็มใจก็ตาม “ไตรรู้เรื่องทั้งหมดแล้วใช่ไหม”ดลถาม“ครับ รู้แล้วพี่นุบอกหมดแล้ว”ไตรตอบเสียงนิ่งโดยไม่สนใจตรีที่กำลังแสดงอารมณ์เสียจนคุมตัวเองไม่อยู่ออกมาชัดเจน“มันเรื่องอะไรกันบอกหน่อยเถอะมันเรื่องอะไรกัน”ตรี อดไม่ไหว พูดออกมาเสียงดัง “เรื่องมันอยู่ตรงนี้”ดล บรรจงหยิบจดหมายเก่า ๆ สองฉบับออกจาก กระเป๋าเอกสาร ดูว่ามันเก็บไว้หลายปีแต่ก็ยังเก็บรักษาไว้อย่างดี ดลวางจดหมายสองฉบับลงบนโต๊ะ ฉบับหนึ่งเขียนหน้าซองว่า ไตรเทพ อีกฉบับ เขียนหน้าซองว่า ตรีเทพสองคนหยิบจดหมายขึ้นมา “ลายมือพ่อ”ไตร พูดหลังจากเห็นหน้าซองจดหมาย “ผมว่าคุณสองคนน่าจะอ่านจดหมายนี้ตอนอยู่คนเดียว คุณไตร ลองไปอ่านที่ระเบียงดูนะครับผมว่าที่ตรงนั้นน่าจะเหมาะกับคุณ”ดลบอก“ส่วนตรีลองไปที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านดูนะ อ่านให้จบ แล้วพร้อมจะคุยกันเมื่อไหร่พี่รออยู่ตรงนี้” พี่ดล พูด ไตรลุกไปอย่างว่าง่าย ตรีมีทีท่าจะไม่ทำตาม แต่ก็ไม่ขัดพี่ดล ความเงียบเข้ามาในห้อง ดลมองผนังแล้วหลับตาลง “พี่เทพ”……………………………………………..“กิจการใหญ่โตเลยนะเนี่ยพี่”ดลจิบไวน์แล้วนั่งเอนหลังกับที่นั่ง ริมทะเล“พี่ก็ไม่คิดว่านายจะขายร้าน”เทพเสียงนิ่งๆ “มันถึงจุดพี่มีนายทุนใหญ่กว่าเรา มาเสนอ อยากรวมเป็นของเขา ถ้าไม่ยอม เราก็โดนบีบตายเปล่า ๆยอมเขาซะเริ่มต้นใหม่ กับ ราคามหาศาลของร้านนั้น พี่เข้าใจผมนะ”ดลบอกหน้าเจื่อน ๆ“พี่ไม่ได้ว่าหรอกมันเป็นร้านของนาย ตั้งแต่พี่ขายหุ้นให้นายแล้ว”เทพ ส่งไวน์เข้าปากก่อนหยิบโทรศํพท์ โทรไปหานุชา“นุ วันนี้ฉันนอนโรงแรมนะ บอกตรี กับไตรด้วย” เทพสั่งทางโทรศํพท์ แล้ววางโทรศํพท์ลง“ลูกพี่โตแล้วนี่เนอะเวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ เรียนชั้นไหนแล้วครับ” ดล เปลี่ยนเรื่องคุย“มหาลัยหมดแล้ว แยกย้ายไปเรียนที่อื่นกันแล้ว”เทพยังบอก“เป็นหนุ่มกันหมดแล้วเนอะเราจะไม่แก่ทนไหวเหรอ ฮ่าๆ ๆ”ดลหัวเราะ“ดล‼”พี่เทพเสียงเรียบและจริงจัง ทำเอาดลหยุดหัวเราะ“พี่มีเรื่องจะขอ”ดลเงียบฟัง มองหน้าลึกลงไปในแววตาของเทพ“พี่กำลังจะตาย”เทพพูดออกมาเสียงนิ่งเหมือนกับมันเป็นเรื่องล้อเล่น“ตาย อะไรพี่ตายอะไร”ดลงง“พี่ตรวจเจอเนื้อร้ายหมอบอกว่า รักษายังไงก็ไม่หาย ทำได้แค่ยืดเวลาให้ตัวเองไปเท่านั้น“ไปรักษาเมืองนอกก็ได้นะพี่ผมมาดูแลที่นี่ให้ หายดีค่อยกลับมา”ดลเหมือนสติหลุด“มันยังไม่เร็วหรอกแต่ ก็ไม่กี่ปี ถ้าพี่ดูแลตัวเอง”พี่เทพหน้านิ่ง“พี่คง อยู่ไม่ทันจะทำอะไรต่ออะไรได้สำเร็จโดยเฉพาะเรื่องลูกสองคน กับโรงแรมนี้” “ดลพี่รู้จักพวกเขาดี ถ้าถึงวันหนึ่ง พวกเขาอาจจะทำให้ โรงแรมพังไปต่อหน้าต่อตาก็ได้”พี่เทพพูดตาลอย“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งพี่”ดลพยามดึงสถานการณ์ให้ดีขึ้น“พี่รู้จัก พวกเขาดีทั้งตรี และไตร พี่คิดว่า พี่จะมองสิ่งที่เหมาะสม ให้กับเขาสองคน เพื่อเอาไว้กินไปจนตาย”พี่เทพ พูดถึงตอนนี้ หยุดและหันมาสบตากับดล มันเป็นสายตาที่ดลบอกไม่ถูกทั้งเศร้า ห่วงใย มีอำนาจ รวมกันอยู่ในสายตาคู่เดียว“ดล รับปากกับพี่ถึงวันนั้น อย่างไรดลช่วยกลับมา รักษาโรงแรมทั้งสองที่ไว้ และรักษาชีวิตของทั้งสองคนให้อยู่รอดปลอดภัยไปตลอดด้วย”พี่เทพจ้องตาดลไม่วาง“มะ มันมะไม่ถึงขนาดนั้น …”ดลพยามพูดปลอบใจ ในสิ่งที่พี่เทพกังวล“ดล‼ รับปากพี่พี่ขอร้อง”เทพสบตาดลไม่วาง มันคงเป็นคำขอร้องจากผู้ชายที่ดลรักที่สุดในโลกมันมีแค่คำเดียวเท่านั้น ที่ดลตอบ “สำหรับพี่…..คนที่ผมรักที่สุดอะไรก็ได้ ทั้งนั้นครับ แม้แต่ชีวิตผม”ดล ตอบได้ในใจ“ได้ครับ ผมสัญญา”ดลรับปากพร้อมกุมมือเทพเบา ๆ…………………………………………………………………………………………ไตรละสายตาจากจดหมายหลังอ่านบรรทัดสุดท้ายจบเงยหน้ามอง ซีวิวที่อยู่ตรงหน้าเสียงที่มาจากตัวอักษรในมือไตร“คนที่พ่อรักที่สุดมีสองคนและสิ่งที่พ่อรักที่สุด มีสองสิ่ง”ตอนนี้คนที่พ่อรักที่สุด อยู่ตรงนี้ แต่สิ่งที่พ่อรักที่สุดกำลังจะพังพินาศลงไปด้วยมือของเขาน้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างไม่อาย แม้ไม่มีเสียงสะอื้น ร้องไห้ สักนิด แต่น้ำตา ไหลลงมาอาบแก้มอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเวลาเนินนานจนไตรเอามือเช็ดน้ำตา เก็บจดหมายนั้นใส่กระเป๋าเสื้อ เป็นอย่างดีราวกับมันเป็นของสำคัญที่สุดในชีวิต แล้วหันหลังเดินเข้าไปหา ธนาดล…………………………………………………………………………………………….ตรีนั่งนิ่งจดหมายยับตามรอยมือ ที่เกรงกำกระดาษจนยับไม่เป็นรูปเดิม“ไตร ช่วยซีวิวได้ไหม”ดลพูดเพราะรู้อยู่แล้วว่าคนที่ช่วยซีวิวได้ คือ ไตรเท่านั้น ตรี หันมามองหน้าไตรเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่สายตาสองคน มองกันแบบเป็นมิตร“ช่วยได้ครับ แต่……”ไตรพูดแล้วหยุดแค่นั้นเหมือนกำลังตัดสินใจครั้งสุดท้าย กับสิ่งที่จะพูดออกไป“แต่อะไรไตรลองเสนอมมาเถอะ เราจะได้ ทำทุกอย่างให้มัน จบซะที”พีดล เร่งเร้า“แต่ซีวิวต้องเป็นของผม”ไตรพูดเสียงแข็ง“ไอ้เหี้ยไตรหางมึงออก แล้วใช่ไหม”ตรีลุกขึ้นยืนพูดเสียงดัง“มึงจะเอาทุกอย่างมึงชนะนี่ มึงฆ่ากูเลย มึงจะได้ชนะ แบบสมบูรณ์”ตรีเสียงดัง แต่เป็นเสียงดังกลบเสียงสะอื้นของตัวเอง “ไตรทำเกินไปหรือเปล่า”พี่ดลหันมาถามไตร ที่ยังทำสีหน้านิ่งเฉย จนน่ากลัว“ไม่ครับ ผมคิดดีแล้ว”ไตรยืนยันคำเดิมตรี ดูผ่อนคลายลง นั่งลงได้ แต่ยังมองไตร ด้วยสายตาที่อยากกินเลือดกินเนื้อพี่ชายที่อยู่ตรงหน้า“เอาสิ กูแพ้แล้วเอาเลย เอาเลย‼”ตรีทำได้แค่นั้นแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายเหมือนทุกอย่างที่พยามมาตลอดมันไร้ค่า สุดท้าย ตรีไม่เคยชนะไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว ………………ไตรเดินไปกระชากคอเสื้อตรีที่เหมือนตุ๊กตา ที่ไม่มีแรงแม้แต่ขัดขึ้น “ไอ้เหี้ยตรีมึงคิดแต่แพ้ แต่ชนะ มึงก็แพ้กูตลอด ตอนนั้นมึงก็แพ้กู ตอนนี้มึงก็แพ้กู ไอ้สัสมึงแพ้ เพราะมึงคิดว่ามึงแพ้ กูไม่เคยแพ้มึงและกูก็ไม่เคยชนะมึง เพราะกูไม่เคยคิดจะสู้จะแข่งอะไรกับมึงแพ้ชนะมันเรื่องของมึงคนเดียว ความคิดมึงคนเดียว‼”ไตรตะโกนใส่หน้าน้องชายเสียงดังลั่น“มึง มีสติเมื่อไหร่กูจะคุยต่อ กูจะรอ”ไตรบอกแล้วเดินออกไปจุดบุหรี่สูบที่ระเบียง มองซีวิว น้ำตาเอ่อ “ไตร….”พี่ดลเดินมาเปิดประตูเรียกหลังจากปล่อยให้เวลา ทำหน้าที่พยาบาลจิตใจของตรีให้พอพูดรู้เรื่อง ไตรเดินเข้ามาในห้องนั่งลงที่เดิม พี่ดลเหมือนกำลังจะพูดแต่ไตรมองหน้าเหมือนยังไม่ให้พูด“กูไม่ให้มึงทำ ซีวิวหรือที่ไหน ๆ แล้ว แต่กูไม่ได้บอกให้มึงอดตาย กูจะเอาซีวิว กลับมาเพื่อทำให้แกรนด์ทรีซีซันกรุ๊ป กลับมาอีกครั้ง แต่สำหรับมึง รายได้ที่มึงพึงได้จากซีวิว จะเป็นของมึง กูขอแค่ให้มึงไป ไปจากที่นี่ ไปให้ไกล จนกว่า หัวใจมึงจะมึงว่าพร้อมสำหรับกลับมา กูจะยกซีวิวคืนให้มึง” ไตรพูดเสียงนิ่ง ไตรคิดมาทั้งคืนหลังจากได้รู้เรื่องจากพี่นุหากช่วยแล้ว ตรีกลับมาทำ มันจะกลับมาเหมือนเดิม ไม่มีประโยชน์ ตรียังไม่โตพอสำหรับธุรกิจอย่างซีวิว พ่อเลยตั้งใจยกพาร์ค พร้อม กลุ่มหลังร้าน ให้ตรีเพื่อให้ผู้ใหญ่ในกลุ่มหลังร้าน อบรมดูแลตรีให้ดีขึ้น แต่มันผิดไปหมด“มึงหมายถึง”ตรีพูดคำแรกกับพี่ชาย“กูหมายถึงกูจะทำงานเลี้ยงมืงเอง มึงน้องกู อยู่ไป กูมีเงินให้มึงกินมึงใช้ไม่หมดและสักวันมึงคงโตพอ ที่จะมาทำงานที่ซีวิว มึงก็กลับมาบ้านเท่านั้นเอง” ไตรลุกขึ้นยืนมือให้ตรีจับ ไม่มีคำพูดจากตรีแต่มือตรี ค่อย ๆ ยื่นออกมา จับมือกับไตร เป็นอันตกลง โดยมีพี่ดลเป็นพยาน“ขอบคุณนะ ไตร”พี่ดลเผลอขอบคุณที่ไตรช่วยตรี“ครับถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัว”ไตรเดินออกจากบ้านไป ส่วนตรี ยังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิมนิ่งเหมือนคนไร้สติ“ตรี”พี่ดลเดินมาบีบไหลตรีเบา ๆ ตรีเอามือมาจับมือพี่ดลที่ไหล“ผม ….ผม ….”ตรีพูดไม่ออก“ไม่ต้องพูดหรอกตรีนี่คืนทางออกที่ดีที่สุดแล้ว”พี่ดลพูดไปบีบไหลไป“ผมจะไปอยู่ต่างประเทศ”ตรีพูดเหมือนตั้งสติได้แล้ว“ดีแล้ว ไปเถอะ”พี่ดลสนับสนุนตรีเอามือมาจับมือพี่ดลแล้วหันมายิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มที่น่ารักเป็นรอยยิ้มที่ปราศจากทุกเรื่อง ที่เลวร้าย เป็นร้อยยิ้มที่ตรี ทำหายไปหลายปีตรีลุกขึ้นกำลังจะกลับ “ตรี ….”พี่ดลเรียกตรีให้หันหลังมา“พี่ขอโทษ กับทุก ๆเรื่องที่เกิดขึ้น”พี่ดลหันไปคุยกับตรี “ทุกเรื่องรวมถึงเรื่องของเราด้วยเหรอครับ”ตรีหันมาถาม จากสีหน้าดี กลายเป็นเครียดอีกครั้ง“ใช่ เรื่องของเราพี่ก็ขอโทษ พี่ไม่ควรทำอย่างนั้น พี่มันเลว”พี่ดล เดินเข้ามาหาตรี“ไม่หรอกครับพี่พี่ดีกับผมที่สุด”ตรียิ้มให้“ตรีพี่เสร็จธุระแล้ว พี่หมดบ่วงแล้ว พี่จะบวช”พี่ดลพูด ตรี บอกความรู้สึกหลังจากได้ยินไม่ถูก“ครับ พี่ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ”ตรียกมือไหว้อีกครั้ง มันเป็นการบอกลา การตัดบทความรักที่เกิดขึ้นในใจของสองคน ดล มองตรี ไปจนลับสายตา แผ่นหลังของตรีมันคือเงาแผ่นหลังของพี่เทพ ที่เขารัก………………………………….(จบตอน22)“โชคดีนะไม่กลับมาอยู่ กลับมาเยี่ยม มาเที่ยวก็ได้นะ”ไตร บีบไหลสองข้างน้องชาย“มาร์ค ดูแลมันด้วยล่ะมันไม่เคยไปอยู่ ต่างประเทศนะ” ไตรหันไปสั่งมาร์ค ที่ไปกับตรีด้วย“ครับ พี่ไตร ว่าง ๆก็ไปอิตาลีได้นะครับบ้านผมยินดีต้องรับนะครับ”มาร์คบอกไตร“มีโอกาสไปแน่นอนไปหามึงด้วย”ไตรรับคำ จนถึงเวลา สองคน ก็เดินหายไปในอาคาร“ซีวิวกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วนะครับทุกคนกลับมาทำงานกันหมด เริ่มมีคนสมัครงาน ใช้บริการอยู่แต่ทศยัง ขอพักต่ออีก”พี่นุรายงาน ตอนขับรถออก“ครับผมบอกให้ทศพักเอง รอให้ กรุ๊ป สมบูรณ์ เขาจะเป็นหัวหน้าการตลาดของกรุ๊ป สองคนคุยกันไปในรถเรื่องงานบ้าง เรื่องส่วนตัวบ้าง “สวัสดีครับ”พี่นุ กดเปิดลำโพงดูด“นุ นุ ฮือออ นุ”เสียงปลายสาย “ป้า ๆ ๆ เป็นอะไรเป็นอะไร”นุพยามถามเพื่อให้ปลายสายได้สติ“ไอ้ไข่ ไอ้ไข่ ฮือๆๆๆๆๆ ไอไข่มัน ฮือออออ”ดีจัง สองโรงแรมรวมกันจนได้ จังหวะที่ตรีมองโรมแรมแล้วคิดถึงพ่อคือแบบเอ้ออออ นี่ก็คิด จริงๆตรีก็ไม่ได้แย่หรอก จนมัน ช่างแม่ง หลังจากนั้นอ่ะ นี่แบบ เออ สมควรแล้วแหละ ไอ้ไข่มันเป็นอะไรอ่าาาา โอ้ยยย ลุ้นไปทุกตอนเถอะ ขอบคุณครับ แปลว่ายังมีต่อดีใจ ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณครับ มีอะไรอีกน้อ ขอบคุณครับ{:5_153:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ มีเรื่องอะไรอีกน้อ โอ้ยยยลุ้นตัวเกร็ง ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ
ขอบคุณครับ ขอบคุณนะ เออ
หน้า:
[1]
2