|
แฝดคนละฝั่ง22อนาคตของ grandthree season group “โกรธผมเหรอพี่ตรี”มาร์คกอดตรีจากด้านหลัง ตรียังนิ่ง ความรู้สึกโกรธ หายไปนานแล้ว หายไปพร้อมกับทุก ๆความรู้สึก จนไม่เหลือความรู้สึกอะไรอีกแล้ว หลังจากที่มาร์คไปได้ไม่นานตรี ไม่ได้สนใจอ่านไลน์ของมาร์คอีกเลย อาจเพราะ เกิดจากความโกรธ พัฒนามาเป็นเสียใจจนใจด้านชาประกอบกับมีเรื่องมามากมาย จนเหมือนมาร์ค เลือนหายไปจากชีวิต “ผมพยามส่งไลน์มาหาตลอดน้าแต่พี่ไม่อ่านเลย รู้แหละว่าพี่โกรธ แต่ไม่รู้จะทำยังไง”มาร์คเอาคางเกยที่คอตรีเหมือนเด็กขี้อ้อน “ผมขอโทษนะพี่ ที่วันนั้นผมไม่กลับมาหาพี่ ผมรู้ว่า พี่ต้องเจออะไร แต่มันเป็นโอกาส ที่ดีที่สุดครั้งเดียวในชีวิตผม”มาร์คพูดไปกอดตรีไป “อือพี่ไม่ได้โกรธมาร์คนานแล้วละ”ตรีพูด เสียงนิ่ง “ดีจังครับผมดีใจที่พี่ไม่โกรธผม”มาร์คหอมแก้มตรี “แต่ …..มาร์ตพี่ก็ผิดกับมาร์ค” ตรีเสียงนิ่ง ทำมาร์ค ต้องหยุดปล่อยอารมณ์ แล้วตั้งใจฟัง “พี่มีคนอื่น”ตรีพูดออกมาแบบไม่อยากปิดบัง ไม่อยากเก็บเรื่องพี่ดล ไว้เป็นความลับ มาร์คนิ่ง “พี่รักเขาหรือเปล่าล่ะครับ”มาร์คเสียงนิ่งบ้างแต่แขนมาร์คโอบเอวตรีแน่นขึ้น เหมือนกลัวตรีจะหลุดไปจากเขา “พี่ไม่รู้ พี่บอกไม่ถูกพี่รู้สึกกับเขา ไม่เหมือนรู้สึกกับมาร์ค พี่บอกไม่ถูกจริง ๆ”ตรี น้ำตาเอ่อมันเป็นน้ำตาของความอัดอั้น “ไม่เป็นไรครับพี่ผมรอให้พี่ตัดสินใจ รอให้พี่รู้ใจตัวเอง ผมรอนะครับ รอคำตอบ แม้คำตอบนั้นจะทำให้ผมสมหวังหรือผิดหวังก็ตาม แต่พี่ต้องสัญญานะ ว่าจะมาบอกคำตอบกับผมด้วยตัวเอง”มาร์ค กอดแน่น ซบที่คอตรี ตรีหันหน้ามองหน้ามาร์คก่อนจูบลงที่หน้าผาก “พี่สัญญา”ตรีจูบหน้าผากอีกครั้งมาร์คเงยหน้าขึ้นลมหายใจของสองคนประสานกัน อย่างชิดใกล้ ตรีก้มลงจูบมาร์ค มันเป็นจูบที่ห่างหายไปแสนนาน มาร์คสอดลิ้นไปวนพันลิ้นตรีในปากมาร์คค่อย ๆ ดึงตัวตรีนอนลงบนเตียง “หลับตานะครับที่รัก วันนี้ผมจะให้พี่เห็นผมในจินตนาการเท่านั้น”มาร์คกระซิบข้างหู ให้ตรีหลับตา และห้ามลืมตา ในห้วงความมืดของตรี สัมผัสลิ้นกับริมฝีปากอุ่น ๆ อยู่แนบชิดกับริมฝีปากของตรีเนินนาน มือปลดชุดคลุมของตรีออกไปช้าๆ เนื้อของมาร์คแนบข้างลำตัวตรี ก่อนลิ้นกับริมฝีปากนั้นจะละออกจากปาก ไปที่แก้มใบหู ซอกคอ แผงอก หน้าท้อง ต้นขา ลิ้นวนเวียนอยู่นานที่เนินขนเหมือนยั่วเล่น ขาตรีสัมผัส ท่อนอุ่น ๆ ที่แข็ง ถูไปมา ช้า ๆ ตรีเริ่มโดนลิ้นลากที่โคน ช้า ๆ เน้น ๆ ไปถึงรอยหยัก มือ คลึงพวงของตรี เบา ๆเหมือนคลายเครียด ลิ้นยังวนเวียนอยู่ที่โคนถึงรอยหยักจนเปียกชุ่มท่อนมันแข็ง ยิ่งที่หัวไม่โดน เหมือนทรมาน ยิ่งทำให้ หัวยิ่งบานเต่ง ทรมานตรีเผลอครางออกมา แบบไม่รู้ตัว ลิ้นยังทรมาน ท่อนของตรีอยู่ จนค่อย ๆ ดูดเน้น ๆ ที่ปลายหัว ก่อนครอบปาก ลงไปที่ท่อนของตรี ก่อนปากอุ่น ๆจะรูดขึ้นลง พร้อมแรงดูด และลิ้นที่วน อย่างไม่มีทิศทางอยู่ในปาก ตรีกัดฟันแอ่นเอว ไม่ติดที่นอนมือจิกที่นอนแน่น ใจอยากลืมตามา แต่ก็ยังหลับตา ตามสัญญาของมาร์ค “อ้า ซีสสสสส อ้า มาร์ค อ้า ซีสสสสส ที่รัก อ้า”ตรีครางออกมาไม่อายแล้ว ตัวบิดเร่า ๆ ด้วยความเสียวในความมืด ท่อนของตรีเหมือนโดน ทุกรูปแบบ ทั้งอมรูด ดูด และลิ้นยังป่ายเลียอยู่ทั่วไปหมด มันมากกว่าความรู้สึกเคย ๆ มา “บ๊อก‼” เสียงปากจากท่อนของตรี ตรีถึงกับแอบถอนใจอย่างเสียดาย ความสุขเสียวที่ได้ยังไม่ทันจะรู้สึกอะไร ท่อนตรี กำลัง แทรกเข้าไปในช่องอุ่น ๆ แน่น ๆ ช้า ๆมันแน่นมาก เหมือนไม่ได้โดนอะไรผ่านเข้าไปนานตรีกัดฟันแน่นเพราะความเสียวจากท่อนที่ถูกตอดรัดมันค่อย ๆ แทรกเข้าไปช้า ๆจนอยู่นิ่งรับแรงตอดรัด ทั้งท่อน ก่อนที่หัวนมตรีจะโดนจู่โจม ด้วยลิ้นอีกครั้งพร้อมกับ การขยับเข้าออกของรูที่ท่อน มันเสียวเกินกว่าจะทนได้ตรีทำได้เพียงร้องออกมา เพื่อนระบายความเสียว พร้อมกระเด้งเอวสวนตามจังหวะ “อ้า ๆ ๆ โอ้ววว อ้า มาร์คอ้า พะพี่ เสียว อ้า ซีสสสสส”ตรีร้อง ลั่นตัวเกรง เวลาผ่านไปเนินนานมาร์คไม่ยอมเปลี่ยนท่า เหมือนอยากบริการ ที่รักของเขาให้นอนเฉย ๆ แล้วปล่อยน้ำใส่ตัวเขา ตรีรู้สึกถึงท่อนแข็ง ๆ ที่ตีอยู่ที่หน้าท้อง เลยเอามือไปจับ มันแข็งมาก มากกว่าที่เคย ตรีจับไปชักไป คราวนี้ ไม่ใช่ตรีคนเดียวที่ร้อง มาร์คก็ร้องลั่นไม่แพ้ตรีเสียงร้องจะเบาคงก็เพราะปากสองคนประกบกันเป็นระยะ “อ้าๆ ๆ ๆ ๆ พี่ ผมจะแตกแล้วอ้า จะแตกแล้ว”มาร์คร้องลั่น พยาม ขย่มตรีแรง และเร็วกว่าเดิม มือตรี ยิ่งชักท่อนของมาร์คเร็วและแรงขึ้น “โอ้ย ๆ ๆ ๆ อ้า ๆ ๆ ๆเสร็จพร้อมกัน ที่รัก เสร็จพร้อมกันนะอ้าๆ ๆ ๆ”ตรีร้องลั่น มาร์คยิ่งขย่มแรงอีก จนทนไม่ไหวปล่อยน้ำ ออกมาเต็มหน้าท้องตรี และด้วยแรงขมิบทำให้ตรีก็ปล่อยน้ำออกมาเต็มรูของมาร์ค เหมือนกัน มาร์คลงซบ อกตรีทั้งคู่จูบกันอีกครั้งเป็นการขอบคุณความสุขที่มอบให้กัน ก่อนกอดกันแนบชิดเหมือนไม่อยากแยกจากกันไปตลอดกาล “ผมหลับเลยนะครับ”มาร์คซุกตัวลงกับอกตรีท่อนค่อย ๆ อ่อนตัวแต่ก็ยังคาอยู่ ตรีลูบหัวมาร์คเบา ๆ หอมหัวหน้าผาก แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฝันดีครับที่รัก”…….. ………………………………. ตรีมอง มาร์คที่กำลังนอนหลับอยู่ก่อนเข้ามากอด และแอบหอมแก้มทั้งที่ยังหลับ ความรู้สึก ที่บอกไม่ถูกเกิดขึ้นในใจใจหนึ่ง ก็ให้อภัยแล้ว ไม่ใช่เพราะเซ็กส์เมื่อคืน แต่แค่เห็นหน้าเห็นรอยยิ้มของมาร์คความโกรธ ทั้งหมด ก็หายไปหมดแล้ว แต่อีกใจ ก็ยังตอบตัวเองเรื่องความสัมพันธ์กับพี่ ดลตรีก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน วันนี้ ตรีมีนัด ที่พี่ดลให้ไปหาตามโลเคชั่น มันเป็นที่หลังโรงแรม แต่ตรีไม่เคยไปแถวนั้นเลยเพราะมันเป็นที่ติดกับบ้านพักคนงาน ตรีแต่งตัว พร้อม แล้วเดินไปทางด้านหลังโรงแรมพี่ดลสั่งให้ ตรีเดินไป โรงแรมที่ปิด มันดูเงียบเหงา จนน่าใจหายชั่วความคิดหนึ่ง ตรีคิดถึงหน้าพ่อ ตรีรู้ว่าพ่อรักโรงแรมนี้มาก แต่สุดท้ายกลับมาพัง เพราะมือของตรี แต่มันก็แค่ชั่วความคิดหนึ่ง “ช่างแม่ง” คำนี้ กลบความคิดนั้นออกไปหมดแล้ว ตรีเดินเลาะมาถึงข้างหลังข้ามลำน้ำเล็ก ๆ เจอช่องลอดไปได้ แล้วเดินไปตามทางรถ ขึ้นไปบนเขาเรื่อย ๆจนเห็นบ้านไม้ หลังหนึ่งปลูกริมเขา หันหน้าไปทางซีวิว ตรีเดินเข้าไปเงียบ ๆ ในบ้านจัดแต่งอย่างพอดีดูอบอุ่น ใกล้ ๆ มีบ้านอีก สามหลัง เป็นบ้านไม้ แต่ปิดไว้ “ตรี”เสียงพี่ดลเรียกมา จากระเบียง ที่ยื่นออกไปทาง ซีวิว ตรีเดินตามเสียง เห็นพี่ดล นั่งอยู่ที่เก้าอี้ริมระเบียง “บ้านสวยนะครับพี่ดล”ตรีไม่รู้จะทักอะไรดลหันมายิ้ม “ซีวิว ไม่เปิดดูเหงาเลยนะ”พี่ดลทอดสายตาไปข้างหน้า ตรีเดินมาข้าง ๆ ดูวิวด้านหน้า บ้านหลังนี้เห็นซีวิว เกือบทุกซอกมุม ตั้งแต่โรงแรม ลานกว้าง สระว่ายน้ำ ชายหาด “ครับ”ตรีตอบรับคำพี่ดลไม่ค่อยเต็มเสียง “พี่เรียกผมมามีเรื่องอะไรครับ”ตรีพยามเข้าเรื่องเลย “มีแน่ รอก่อนนะรอถึงเวลานัด”พี่ดล ดูนาฬิกาข้อมือ อีกสิบนาทีถึงเวลานัด เสียงรถ ขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน “พี่นัดใครหรือครับ”ตรีถาม “เดี๋ยวเขามาก็รู้เอง”ดลยิ้มมุมปากคนที่มาใหม่ เดินเข้ามาในบ้านช้า ๆ เหมือนพยามชื่นชมกับบ้านหลังนี้ จนมาถึงระเบียง “ไอ้ไตร‼” ตรีเผลออุทานสองคนสบตากัน ไตรคาดการณ์ไว้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างนี้ จึงบอกให้พี่นุไม่ต้องตามมา “มาแล้วเหรอนั่งสิ”พี่ดลให้สองคนนั่งที่โต๊ะกินข้าวริมระเบียง “สวัสดีครับคุณดล”ไตรยกมือไหว้ “ผมรู้เรื่องทั้งหมดจากพี่นุแล้ว” “ดีครับ ผมจะได้ไม่ต้องคุยกันมาก”ดลยิ้มมันเป็นการเริ่มต้นเจรจาที่ดี แต่ไม่ใช่สำหรับตรี “อะไรกันพี่พี่รู้จักมัน แต่ไม่บอกผมเหรอ”ตรีลุกยืน พูดเสียงดัง พี่ดลยังนิ่ง “พี่ต้องการอะไรพี่ทำอย่างนี้ทำไม”ตรียัง ไม่หยุด ยังถามทุกคำถามด้วยเสียงดัง หน้าแดง ตาเขม้งเดินเข้าไปหาพี่ดล “ตรี มึงใจเย็นๆ แล้วฟังก่อน”ไตรอดไม่ได้ที่จะพูด “มึงไม่ต้องเสือก‼”ตรีพูดโดยไม่หันมา “ตรีนั่งลงก่อน”พี่ดลลุกขึ้นจับบ่าตรี บีบเบา ๆ มันเหมือนมีพลังบางอย่าง ทำให้ตรียอมทำตามพี่ดล แม้ไม่เต็มใจก็ตาม “ไตรรู้เรื่องทั้งหมดแล้วใช่ไหม”ดลถาม “ครับ รู้แล้วพี่นุบอกหมดแล้ว”ไตรตอบเสียงนิ่งโดยไม่สนใจตรีที่กำลังแสดงอารมณ์เสียจนคุมตัวเองไม่อยู่ออกมาชัดเจน “มันเรื่องอะไรกันบอกหน่อยเถอะมันเรื่องอะไรกัน”ตรี อดไม่ไหว พูดออกมาเสียงดัง “เรื่องมันอยู่ตรงนี้”ดล บรรจงหยิบจดหมายเก่า ๆ สองฉบับออกจาก กระเป๋าเอกสาร ดูว่ามันเก็บไว้หลายปีแต่ก็ยังเก็บรักษาไว้อย่างดี ดลวางจดหมายสองฉบับลงบนโต๊ะ ฉบับหนึ่งเขียนหน้าซองว่า ไตรเทพ อีกฉบับ เขียนหน้าซองว่า ตรีเทพสองคนหยิบจดหมายขึ้นมา “ลายมือพ่อ”ไตร พูดหลังจากเห็นหน้าซองจดหมาย “ผมว่าคุณสองคนน่าจะอ่านจดหมายนี้ตอนอยู่คนเดียว คุณไตร ลองไปอ่านที่ระเบียงดูนะครับผมว่าที่ตรงนั้นน่าจะเหมาะกับคุณ”ดลบอก “ส่วนตรีลองไปที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านดูนะ อ่านให้จบ แล้วพร้อมจะคุยกันเมื่อไหร่พี่รออยู่ตรงนี้” พี่ดล พูด ไตรลุกไปอย่างว่าง่าย ตรีมีทีท่าจะไม่ทำตาม แต่ก็ไม่ขัดพี่ดล ความเงียบเข้ามาในห้อง ดลมองผนังแล้วหลับตาลง “พี่เทพ” …………………………………………….. “กิจการใหญ่โตเลยนะเนี่ยพี่”ดลจิบไวน์แล้วนั่งเอนหลังกับที่นั่ง ริมทะเล “พี่ก็ไม่คิดว่านายจะขายร้าน”เทพเสียงนิ่งๆ “มันถึงจุดพี่มีนายทุนใหญ่กว่าเรา มาเสนอ อยากรวมเป็นของเขา ถ้าไม่ยอม เราก็โดนบีบตายเปล่า ๆยอมเขาซะเริ่มต้นใหม่ กับ ราคามหาศาลของร้านนั้น พี่เข้าใจผมนะ”ดลบอกหน้าเจื่อน ๆ “พี่ไม่ได้ว่าหรอกมันเป็นร้านของนาย ตั้งแต่พี่ขายหุ้นให้นายแล้ว”เทพ ส่งไวน์เข้าปากก่อนหยิบโทรศํพท์ โทรไปหานุชา “นุ วันนี้ฉันนอนโรงแรมนะ บอกตรี กับไตรด้วย” เทพสั่งทางโทรศํพท์ แล้ววางโทรศํพท์ลง “ลูกพี่โตแล้วนี่เนอะเวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ เรียนชั้นไหนแล้วครับ” ดล เปลี่ยนเรื่องคุย “มหาลัยหมดแล้ว แยกย้ายไปเรียนที่อื่นกันแล้ว”เทพยังบอก “เป็นหนุ่มกันหมดแล้วเนอะเราจะไม่แก่ทนไหวเหรอ ฮ่าๆ ๆ”ดลหัวเราะ “ดล‼”พี่เทพเสียงเรียบ และจริงจัง ทำเอาดลหยุดหัวเราะ “พี่มีเรื่องจะขอ” ดลเงียบฟัง มองหน้าลึกลงไปในแววตาของเทพ “พี่กำลังจะตาย”เทพพูดออกมาเสียงนิ่งเหมือนกับมันเป็นเรื่องล้อเล่น “ตาย อะไรพี่ตายอะไร”ดลงง “พี่ตรวจเจอเนื้อร้ายหมอบอกว่า รักษายังไงก็ไม่หาย ทำได้แค่ยืดเวลาให้ตัวเองไปเท่านั้น “ไปรักษาเมืองนอกก็ได้นะพี่ผมมาดูแลที่นี่ให้ หายดีค่อยกลับมา”ดลเหมือนสติหลุด “มันยังไม่เร็วหรอกแต่ ก็ไม่กี่ปี ถ้าพี่ดูแลตัวเอง”พี่เทพหน้านิ่ง “พี่คง อยู่ไม่ทันจะทำอะไรต่ออะไรได้สำเร็จโดยเฉพาะเรื่องลูกสองคน กับโรงแรมนี้” “ดลพี่รู้จักพวกเขาดี ถ้าถึงวันหนึ่ง พวกเขาอาจจะทำให้ โรงแรมพังไปต่อหน้าต่อตาก็ได้”พี่เทพพูดตาลอย “ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งพี่”ดลพยามดึงสถานการณ์ให้ดีขึ้น “พี่รู้จัก พวกเขาดีทั้งตรี และไตร พี่คิดว่า พี่จะมองสิ่งที่เหมาะสม ให้กับเขาสองคน เพื่อเอาไว้กินไปจนตาย”พี่เทพ พูดถึงตอนนี้ หยุดและหันมาสบตากับดล มันเป็นสายตาที่ดลบอกไม่ถูกทั้งเศร้า ห่วงใย มีอำนาจ รวมกันอยู่ในสายตาคู่เดียว “ดล รับปากกับพี่ถึงวันนั้น อย่างไรดลช่วยกลับมา รักษาโรงแรมทั้งสองที่ไว้ และรักษาชีวิตของทั้งสองคนให้อยู่รอดปลอดภัยไปตลอดด้วย”พี่เทพจ้องตาดลไม่วาง “มะ มันมะไม่ถึงขนาดนั้น …”ดลพยามพูดปลอบใจ ในสิ่งที่พี่เทพกังวล “ดล‼ รับปากพี่พี่ขอร้อง”เทพสบตาดลไม่วาง มันคงเป็นคำขอร้องจากผู้ชายที่ดลรักที่สุดในโลกมันมีแค่คำเดียวเท่านั้น ที่ดลตอบ “สำหรับพี่…..คนที่ผมรักที่สุด อะไรก็ได้ ทั้งนั้นครับ แม้แต่ชีวิตผม”ดล ตอบได้ในใจ “ได้ครับ ผมสัญญา”ดลรับปากพร้อมกุมมือเทพเบา ๆ ………………………………………………………………………………………… ไตรละสายตาจากจดหมายหลังอ่านบรรทัดสุดท้ายจบเงยหน้ามอง ซีวิวที่อยู่ตรงหน้า เสียงที่มาจากตัวอักษรในมือไตร “คนที่พ่อรักที่สุดมีสองคนและสิ่งที่พ่อรักที่สุด มีสองสิ่ง” ตอนนี้คนที่พ่อรักที่สุด อยู่ตรงนี้ แต่สิ่งที่พ่อรักที่สุดกำลังจะพังพินาศลงไปด้วยมือของเขา น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างไม่อาย แม้ไม่มีเสียงสะอื้น ร้องไห้ สักนิด แต่น้ำตา ไหลลงมาอาบแก้มอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เวลาเนินนานจนไตรเอามือเช็ดน้ำตา เก็บจดหมายนั้นใส่กระเป๋าเสื้อ เป็นอย่างดีราวกับมันเป็นของสำคัญที่สุดในชีวิต แล้วหันหลังเดินเข้าไปหา ธนาดล ……………………………………………………………………………………………. ตรีนั่งนิ่งจดหมายยับตามรอยมือ ที่เกรงกำกระดาษจนยับไม่เป็นรูปเดิม “ไตร ช่วยซีวิวได้ไหม”ดลพูดเพราะรู้อยู่แล้วว่าคนที่ช่วยซีวิวได้ คือ ไตรเท่านั้น ตรี หันมามองหน้าไตรเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่สายตาสองคน มองกันแบบเป็นมิตร “ช่วยได้ครับ แต่……”ไตรพูดแล้วหยุดแค่นั้นเหมือนกำลังตัดสินใจครั้งสุดท้าย กับสิ่งที่จะพูดออกไป “แต่อะไรไตรลองเสนอมมาเถอะ เราจะได้ ทำทุกอย่างให้มัน จบซะที”พีดล เร่งเร้า “แต่ซีวิวต้องเป็นของผม”ไตรพูดเสียงแข็ง “ไอ้เหี้ยไตรหางมึงออก แล้วใช่ไหม”ตรีลุกขึ้นยืนพูดเสียงดัง “มึงจะเอาทุกอย่างมึงชนะนี่ มึงฆ่ากูเลย มึงจะได้ชนะ แบบสมบูรณ์”ตรีเสียงดัง แต่เป็นเสียงดังกลบเสียงสะอื้นของตัวเอง “ไตรทำเกินไปหรือเปล่า”พี่ดลหันมาถามไตร ที่ยังทำสีหน้านิ่งเฉย จนน่ากลัว “ไม่ครับ ผมคิดดีแล้ว”ไตรยืนยันคำเดิมตรี ดูผ่อนคลายลง นั่งลงได้ แต่ยังมองไตร ด้วยสายตาที่อยากกินเลือดกินเนื้อพี่ชายที่อยู่ตรงหน้า “เอาสิ กูแพ้แล้วเอาเลย เอาเลย‼”ตรีทำได้แค่นั้นแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายเหมือนทุกอย่างที่พยามมาตลอดมันไร้ค่า สุดท้าย ตรีไม่เคยชนะไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว ……………… ไตรเดินไปกระชากคอเสื้อตรีที่เหมือนตุ๊กตา ที่ไม่มีแรงแม้แต่ขัดขึ้น “ไอ้เหี้ยตรีมึงคิดแต่แพ้ แต่ชนะ มึงก็แพ้กูตลอด ตอนนั้นมึงก็แพ้กู ตอนนี้มึงก็แพ้กู ไอ้สัสมึงแพ้ เพราะมึงคิดว่ามึงแพ้ กูไม่เคยแพ้มึง และกูก็ไม่เคยชนะมึง เพราะกูไม่เคยคิดจะสู้จะแข่งอะไรกับมึงแพ้ชนะมันเรื่องของมึงคนเดียว ความคิดมึงคนเดียว‼”ไตรตะโกนใส่หน้าน้องชายเสียงดังลั่น “มึง มีสติเมื่อไหร่กูจะคุยต่อ กูจะรอ”ไตรบอกแล้วเดินออกไปจุดบุหรี่สูบที่ระเบียง มองซีวิว น้ำตาเอ่อ “ไตร….”พี่ดลเดินมาเปิดประตูเรียกหลังจาก ปล่อยให้เวลา ทำหน้าที่พยาบาลจิตใจของตรีให้พอพูดรู้เรื่อง ไตรเดินเข้ามาในห้องนั่งลงที่เดิม พี่ดลเหมือนกำลังจะพูดแต่ไตรมองหน้าเหมือนยังไม่ให้พูด “กูไม่ให้มึงทำ ซีวิวหรือที่ไหน ๆ แล้ว แต่กูไม่ได้บอกให้มึงอดตาย กูจะเอาซีวิว กลับมาเพื่อทำให้แกรนด์ทรีซีซันกรุ๊ป กลับมาอีกครั้ง แต่สำหรับมึง รายได้ที่มึงพึงได้จากซีวิว จะเป็นของมึง กูขอแค่ให้มึงไป ไปจากที่นี่ ไปให้ไกล จนกว่า หัวใจมึงจะมึงว่าพร้อมสำหรับกลับมา กูจะยกซีวิวคืนให้มึง” ไตรพูดเสียงนิ่ง ไตรคิดมาทั้งคืนหลังจากได้รู้เรื่องจากพี่นุหากช่วยแล้ว ตรีกลับมาทำ มันจะกลับมาเหมือนเดิม ไม่มีประโยชน์ ตรียังไม่โตพอสำหรับธุรกิจอย่างซีวิว พ่อเลยตั้งใจยกพาร์ค พร้อม กลุ่มหลังร้าน ให้ตรีเพื่อให้ผู้ใหญ่ในกลุ่มหลังร้าน อบรมดูแลตรีให้ดีขึ้น แต่มันผิดไปหมด “มึงหมายถึง”ตรีพูดคำแรกกับพี่ชาย “กูหมายถึงกูจะทำงานเลี้ยงมืงเอง มึงน้องกู อยู่ไป กูมีเงินให้มึงกินมึงใช้ไม่หมดและสักวันมึงคงโตพอ ที่จะมาทำงานที่ซีวิว มึงก็กลับมาบ้านเท่านั้นเอง” ไตรลุกขึ้นยืนมือให้ตรีจับ ไม่มีคำพูดจากตรีแต่มือตรี ค่อย ๆ ยื่นออกมา จับมือกับไตร เป็นอันตกลง โดยมีพี่ดลเป็นพยาน “ขอบคุณนะ ไตร”พี่ดลเผลอขอบคุณที่ไตรช่วยตรี “ครับถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัว”ไตรเดินออกจากบ้านไป ส่วนตรี ยังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิมนิ่งเหมือนคนไร้สติ “ตรี”พี่ดลเดินมาบีบไหลตรีเบา ๆ ตรีเอามือมาจับมือพี่ดลที่ไหล “ผม ….ผม ….”ตรีพูดไม่ออก “ไม่ต้องพูดหรอกตรีนี่คืนทางออกที่ดีที่สุดแล้ว”พี่ดลพูดไปบีบไหลไป “ผมจะไปอยู่ต่างประเทศ”ตรีพูดเหมือนตั้งสติได้แล้ว “ดีแล้ว ไปเถอะ”พี่ดลสนับสนุนตรีเอามือมาจับมือพี่ดลแล้วหันมายิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มที่น่ารักเป็นรอยยิ้มที่ปราศจากทุกเรื่อง ที่เลวร้าย เป็นร้อยยิ้มที่ตรี ทำหายไปหลายปี ตรีลุกขึ้นกำลังจะกลับ “ตรี ….”พี่ดลเรียกตรีให้หันหลังมา “พี่ขอโทษ กับทุก ๆเรื่องที่เกิดขึ้น”พี่ดลหันไปคุยกับตรี “ทุกเรื่องรวมถึงเรื่องของเราด้วยเหรอครับ”ตรีหันมาถาม จากสีหน้าดี กลายเป็นเครียดอีกครั้ง “ใช่ เรื่องของเราพี่ก็ขอโทษ พี่ไม่ควรทำอย่างนั้น พี่มันเลว”พี่ดล เดินเข้ามาหาตรี “ไม่หรอกครับพี่พี่ดีกับผมที่สุด”ตรียิ้มให้ “ตรีพี่เสร็จธุระแล้ว พี่หมดบ่วงแล้ว พี่จะบวช”พี่ดลพูด ตรี บอกความรู้สึกหลังจากได้ยินไม่ถูก “ครับ พี่ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ”ตรียกมือไหว้อีกครั้ง มันเป็นการบอกลา การตัดบทความรักที่เกิดขึ้นในใจของสองคน ดล มองตรี ไปจนลับสายตา แผ่นหลังของตรีมันคือเงาแผ่นหลังของพี่เทพ ที่เขารัก………………………………….(จบตอน22) “โชคดีนะไม่กลับมาอยู่ กลับมาเยี่ยม มาเที่ยวก็ได้นะ”ไตร บีบไหลสองข้างน้องชาย “มาร์ค ดูแลมันด้วยล่ะมันไม่เคยไปอยู่ ต่างประเทศนะ” ไตรหันไปสั่งมาร์ค ที่ไปกับตรีด้วย “ครับ พี่ไตร ว่าง ๆก็ไปอิตาลีได้นะครับ บ้านผมยินดีต้องรับนะครับ”มาร์คบอกไตร “มีโอกาสไปแน่นอนไปหามึงด้วย”ไตรรับคำ จนถึงเวลา สองคน ก็เดินหายไปในอาคาร “ซีวิวกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วนะครับทุกคนกลับมาทำงานกันหมด เริ่มมีคนสมัครงาน ใช้บริการอยู่ แต่ทศยัง ขอพักต่ออีก”พี่นุรายงาน ตอนขับรถออก “ครับผมบอกให้ทศพักเอง รอให้ กรุ๊ป สมบูรณ์ เขาจะเป็นหัวหน้าการตลาดของกรุ๊ป สองคนคุยกันไปในรถเรื่องงานบ้าง เรื่องส่วนตัวบ้าง “สวัสดีครับ”พี่นุ กดเปิดลำโพงดูด “นุ นุ ฮือออ นุ”เสียงปลายสาย “ป้า ๆ ๆ เป็นอะไรเป็นอะไร”นุพยามถามเพื่อให้ปลายสายได้สติ “ไอ้ไข่ ไอ้ไข่ ฮือๆๆๆๆๆ ไอไข่มัน ฮือออออ”
3 H0 `) m- s$ R" l | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-4-8 15:16:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-4-8 15:29:13
โพสต์ 2021-4-8 18:47:26
โพสต์ 2021-4-8 19:59:16
โพสต์ 2021-4-10 11:41:20