ทศกัณฐ์ รักนะนายยักษ์เขี้ยวใหญ่ ตอนที่ 5
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-8-12 06:04เมื่อมาถึงโรงสีข้าว ทศกัณฐ์ก็พารามเดินดูกิจการของเสี่ยสุบรรณ พร้อมทั้งสอนงานต่างๆให้ราม
เหมือนอย่างที่เสี่ยสุบรรณเคยสอน
"กิจการคุณพ่อนี่ก็ใหญ่เหมือนกันนะครับ มีลูกแค่ 2 คนแต่กิจการนี่เพียบ"
"คุณอาท่านรักรามและพี่ชายรามมาก ๆ นะครับ ทำทุกอย่างไว้ให้รามหมด"
"ทั้งผับ โรงสี อสังหา และก็ผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มอีก นี่ก็วางแผนจะทำโรงงานอาหารสำเร็จรูปอีก"
"ก็รองรับว่าที่นักบัญชีคนเก่งของเสี่ยสุบรรณไงครับ"
"เห้อ...ถามไหมว่าอยากเรียนสายนี้เปล่า เออแล้วข้าวที่จะขายให้กับเสี่ยป้อมนี่"
"อ่อ อยู่โกดัง 2 ครับเป็นข้าวผสม คุณพ่อของรามไม่ให้ขายข้าวหอมแท้ให้ทั้งหมด"
"เพราะ"
"เพราะข้าวหอมของโรงสีเราคุณภาพดีกว่านะครับ หากขายไปอาจเสี่ยงต่อการโดนต่อว่าจากคนกิน"
"เอ้าทำไมเป็นอย่างนั้น"
"เสี่ยป้อมมีโรงสีเหมือนกันแต่แกชอบกดราคา คนเลยมาขายข้าวกับเสี่ยตู่พ่อของราม การที่เสี่ยป้อม
มาเอาข้าวเราไปขายก็จะขายให้ถูกกว่าราคาของเรา โดยเอาข้าวหอมพันธ์ุดีผสมกับของไม่มีคุณภาพ"
"แบบนี้ความเสียหายก็เกิดกับทางคุณพ่อสิ"
"ใช่ครับ คุณพ่อของรามจึงต้องขายข้าวผสมให้ เพื่อคนกินจะได้ไม่โดนปลอมข้าว"
"ทำไมคุณพ่อไม่เคยพูดเรื่องนี้"
"คงเห็นว่ารามยังเด็กอยู่มั้งครับ เรื่องนี้ส่วนมากก็มีพี่กับหนุมานที่รู้"
"คุณพ่อนะคุณพ่อลูกตัวเองแท้ๆกับมองว่าเด็ก ชิเด็กซะที่ไหน"
"ใช่ครับเด็กอะไรจะ....ใหญ่จัง 555"
"ไอ้พี่บ้า ไปโกดัง 2 เลย"
"อย่าเขินดิหอนาฬิกา"
ทั้งคู่ก็เดินหยอกกันมาจนถึงโกดัง 2
"นี่ครับคุณหนูเอกสารการซื้อขายที่เตรียมไว้คุณหนูตรวจสอบก่อนก็ได้นะครับ หากผิดพลาดตรงไหน
จะได้ให้ฝ่ายขายแก้ไข" โก้หัวหน้าฝ่ายขายได้เอาเอกสารมาให้รามตรวจแต่มันเยอะจัง
"ต้องดูทุกบรรทัดเลยเหรอครับ เยอะนะเนี่ย"
"เยอะก็ต้องตรวจครับ เพราะนี่คือผลได้เสียที่จะตามมา" ทศกัณฐ์พูดขึ้น โก้จึงย่ำเพิ่มว่า...
"ใช่ครับคุณหนู ลูกค้ารายนี้ต้องรอบครอบ ทศกัณฐ์น่าจะคุยงานให้คุณหนูทราบบ้างแล้ว"
"ได้ครับ แล้วนี่เขาใกล้มายังครับ"
"อีก 15 นาทีน่าจะถึงครับคุณหนู"
"แล้วรามจะอ่านทันไหมเนี่ย"
"มาครับเดี๋ยวทศกัณฐ์ช่วย หลักๆก็คือ ชื่อคู่ค้า ราคาที่เราขาย การจ่ายมัดจำ บลาๆๆๆๆ "
ทศกัณฐ์อธิบายและสอนอ่านแบบสรุปให้พระรามของเขาเข้าใจ ภายใน 5 นาที
"อ่อ OK เอกสารสารเราทำ 2 ชุดใช่ไหม"
"ใช่ครับคุณหนู เก็บรักษาฝ่ายละชุด"
"ดีครับ"
"เหมือนจะมากันเเล้วครับ"
และแล้วเสี่ยประวัติกับวัชระลูกชายก็มาถึงที่โกดังเก็บข้าวของโรงสีเสี่ยสุบรรณ
"อ้าววันนี้เสี่ยตู่ไม่อยู่เหรอ"
"สวัสดีครับเสี่ยประวัติ ผมรามลูกชายของเสี่ยสุบรรณ วันนี้คุณพ่อมีงานที่บริษัทอสังหา เลยให้ผม
กับลูกน้องคุยงานกับเสี่ยครับ"
"ยังเด็กอยู่ จะเจรจาได้เรื่องหรืออาตี๋น้อย"
"ถ้าไม่คิดจะมาโกงเราก็น่าจะคุยกันง่ายครับ" พระรามตอบกลับแบบเชือดนิ่ม ๆ วัชระที่เห็นรามก็รู้สึก
ชอบขึ้นมาทันที
"เอ่อน้องรามครับ พี่ว่าน้องรามมองโลกแง่ลบไปนะครับ พี่กับคุณพ่อมาในฐานะปิยมิตร"
"ครับ ผมก็ภาวนาให้เป็นปิยมิตร เชิญที่โต๊ะนี้ดีกว่าครับ"
"ธุรกิจเฉพาะเจ้านายขี้ข้า อย่าเสือก"
"พี่ทศกัณฐ์ เป็นคนที่ได้รับคำสั่งจากคุณพ่อให้มาดูแลผม และนี่คุณกีรติผู้จัดการฝ่ายขายที่ต้องมีส่วน
ในการคุย คุณพ่อของคุณวัชระพูดเองไม่ใช่หรือครับว่ารามยังเด็กอยู่เลย ถ้าไม่ให้ 2 คนนี้เข้าไป รามก็
คงต้องยกเลิกงานวันนี้นะครับ"
"ไม่ได้นะครับ ถ้ายกเลิกงานวันนี้ก็ต้องเลื่อนอีกทางพี่เสียหายนะครับ"
"เสียหายหรือเสียโอกาสโกงครับผม" พระรามนี่ก็ทันคนอยู่เหมือนกันนะเนี่ย ในที่สุดเสี่ยป้อมก็ยอมให้
ทศกัณฐ์กับโก้เข้าร่วมเจรจาได้ เพราะไม่เช่นนั้นจะเสียโอกาสขายข้าว แต่ถึงกระนั้น 2 พ่อลูกก็พยายาม
หลอกล่อให้รามหลงกล แต่ก็ได้ทศกัณฐ์และโก้คอยช่วยขัดให้ จนปิดการขายแบบว่าเสี่ยประวัติโกงเด็ก
ไม่ได้
"ก่อนเซนต์เอกสารเสี่ยอ่านก่อนไหมครับ"
"เอกสารมันก็เหมือนเดิมทุกครั้ง อ่านทำไม เซนต์ๆไปจะได้จบการขาย"
"นี่ครับครับเช็คมัดจำ 70% อีก 30% จะจ่ายหลังได้ของครบนะครับน้องราม"
"หวังว่าเช็คจะเไม่เป็นลูกชิ้นนะครับ"
"อะไรหรือครับคุณหนู"
"ก็ เด้ง ไงครับพี่โก้"
"ไปอาตี๋กลับ"
"จำไว้นะอาตี๋ลื้อทำไงก็ได้ให้อาเด็กปากกล้านั้นมาเป็นเมียลื้อ อั๊วจะหุบโรงสีและกิจการทุกอย่างของ
อาตู่มาเป็นของเรา 2 โคง"
"เตี่ยแต่เจ็กก็เพื่อนเตี่นเตี่ยนะ"
"ธุรกิจไม่มีมิตรแท้ จำไว้อาตี๋"
"ครับเตี่ย" สองพ่อลูกนั่งคุยกันไปในรถ เเละคิดเเผนการชั่วร้าย
กลับมาที่ทศกัณฐ์กับพระราม
"ขอบคุณนะครับที่ช่วย"
"ไม่เป็นไรครับหน้าที่ของบอดี้การ์ด"
"สงสัยต้องให้คุณพ่อเพิ่มเงินเดือน"
"เปลี่ยนจากเพิ่มเงินเดือนเป็นเพิ่มพี่ในใจรามได้เปล่า" รามหอมเข้าที่ไหล่ทศกัณฐ์พร้อมพูดว่า...
"สูดเข้าไปแล้วนะ"
"นั้นอย่าหายใจออกนะ แวะหาอะไรกินที่องค์พระปฐมเจดีย์ไหม"
"ก็ได้ครับ บ่ายโมงกว่าละ"
เมื่อจอดรถเสร็จทั้งคู่ก็ลงรถและไปไหว้พระร่วงที่องค์พระปฐมเจดีย์แต่เอ๊...มันยังไง จะหยิบจะจับอะไร
มือไม้ชนกันตลอด
"เอ่อ พี่หยิบให้เราดีกว่า นี่ครับดอกไม้ธุปเทียน"
"ขอบคุณครับ"
"สาธุ ขอพระร่วงดลใจให้คนที่พามาไหว้ใจอ่อนเร็วๆเถอะ" ทศกัณฐ์เอ่ยเสียงอธิฐานขอพรอย่างดังจน
พระรามเขินสายตาคนที่เขามอง ทั้งคู่จึงลงมาหาของกิน
"พี่เล่นอะไรเนี่ย"
"ขอพร แบบออกเสียง"
"เหรอ"
"ว่าแต่ รามขอพรอะไรอะ อย่าบอกนะขอให้พี่รักแต่รามคนเดียว"
"ไม่บอก ...."
"นิดนึง"
"ไม่"
"น๊าน๊า คนดี"
"ไม่"
ทั้งคู่ใช่เวลาวันนี้อย่างคุ้มค่ามากที่สุด ถึงแม้จะเริ่มเปิดใจทีะนิดแต่ก็คงเป็นอีกนิดที่จะเปิดเต็มที่
ทศกัณฐ์อาสาพาพระรามออกเที่ยวจนกระทั้งเริ่มมืดทั้งคู่ก็ขับรถกลับกรุงเเต่ว่า... เหมือนบรรกาศจะเป็นใจ
ฟ้าครึ้มมืดมาและไม่ช้าฝนก็ตกอย่างหนัก ทั้งคู่ขับรถมาถึงสาย 5 จู่ ๆ รถก็เกิดส่ายตัวเหมือนว่ายางจะมี
ปัญหา ทศกัณฐ์พยายามประครองรถให้จอดข้างทางอย่างเบาที่สุด เพื่อไม่ให้พระรามของเขาเกิดอันตราย
จนในที่สุดทศกัณฐ์ก็จอดรถได้อย่างปลอดภัย
"รามเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"ไม่เป็นไรครับ ฝนตกหนักด้วย"
"เดี๋ยวรามนั่งรอพี่ในรถนะครับเดี๋ยวพี่ลงไปดูก่อนจะได้โทรแจ้งช่าง"
ทศกัณถอดเสื้อเเจ็คเก็ตออกไว้ในรถพร้อมด้วยกระเป๋าตังค์และโทรศัพท์ เขาใส่เสื้อยืดคอวีสีดำกับกางเกง
ยีนส์ลงไป รามเห็นดังนั้นก็ชักหวั่นไหวกับบอดี้ทศกัณฐ์แล้วสิ ขืนดูต่อไปมีหวังเสร็จในรถแน่ ว่าแล้วรามก็
หยิบร่มที่อยู่ตรงประตูรถเเละลงไปกางให้กับทศกัณฐ์
"เปียกหมดเเล้วครับ"
"ออกมาทำไม่ครับฝนแรงมากเดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ"
"พี่นั้นแหละที่จะไม่สบาย มาหลบฝนตรงศาลเหอะ"
"รามนั่นแหละไปหลบฝน"
"ถ้าไม่ไปก็เปียกด้วยกันตรงนี้แหละ"
"ครับ ๆ เด็กดื้อ"
ทั้งคู่พากันมาหลบฝนที่ศาลาพักผู้โดยสาร ตาสบตาตัวแนบชิดแบบนี้มันก็หวั่นไหวนะสิ
"หนาวไหมครับ"
"ไม่เท่าไหร่ ถ้าหนาวรามจะกอดพี่เหรอ"
"บ้าเหรอ รามจะไปเอาแจ็กเก็ตมาให้ใส่ต่างหาก"
"เฮ้อ.....ใจแข็งขนาดนี้ แล้วหอนาฬิกาจะแข็งขนาดไหนเนี่ย"
"ทะลึ่งละ รามไลน์หาพ่อเเล้วนะ เดี๋ยวสักพักลูกน้องคงมาลากรถไป"
"เฮ้อ...ฝนตกนานๆ ก็ดีสินะ"
"ไม่ชอบฝนไม่ใช่เหรอ"
"55เเริ่มชอบติดฝนซะแล้วสิ"
"นี่ๆ คุณทศกัณฐ์ น้อยๆหน่อย อย่าง่วงนะ"
"55 ครับจะพยายาม" ว่าเเล้วทศกัณฐ์ก็ไม่ถูกกับอากาศเย็นและฝนตกในที่สุดทศกัณฐ์ก็เซหลับราม
จึงดึงแขนให้เซมาซบหลับที่ไหล่ ก่อนที่หัวทศกัณฐ์จะเซไปชนกับเสาศาลา
"ขอบคุณนะครับ ไหล่นุ่มจัง"
"นี่เเกล้งหรือจริง"
"ง่วงจริงสะดุ้งตอนรามดึงนี่เเหละ"
"นึกว่าแผนสูง"
"ขออนุญาตหลับได้ไหมครับ"
"ได้ครับ แพ้อากาศเย็นก็นอนก่อนเถอะเดี๋ยวลูกน้องคุณมมารามปลุกเอง"
และเเล้วทศกัณฐ์ก็นอนหนุนตักพระรามทันที แหม่หน้าตรงกับหอนาฬิกาพระรามพอดีเลยนะทศกัณฐ์
"นี่นาย ให้ซบไหล่ไม่ได้ให้นอนตัก"
"ทำไมครับกลัวอะไรทิ่มหน้าผมเหรอ"
"เปล่า ไม่มั่นใจไม่เคยให้ใครหนุนตัก"
"กลิ่นหอมขนาดนี้ ใช้อะไรล้างครับ"
"ไอ้พี่บ้า นอนไปเลย"...... ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ เพลินเลย ขอบคุณนะครับ น่ารักเกินไปแล้วคู่นี้ {:5_135:} ขอบคุณครับ คู่นี้น่ารัก
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ นาารักดี ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกดีครับ ขอบคุณครับ โอ๊ยยยยย น่ารักเกินไปแล้ว อิจฉาครับ อย่าหวานเกิน
ทศ ดูแลน้องดีๆละ มีคนจ้องจะทำร้ายน้องอยู่นะ โอ้ยยยยยยย{:5_119:} สนุกมากครับ
หน้า:
[1]