ทศกัณฐ์ รักนะนายยักษ์เขี้ยวใหญ่ ตอนที่ 5

Maximam

เมื่อมาถึงโรงสีข้าว ทศกัณฐ์ก็พารามเดินดูกิจการของเสี่ยสุบรรณ พร้อมทั้งสอนงานต่างๆให้ราม
เหมือนอย่างที่เสี่ยสุบรรณเคยสอน
"กิจการคุณพ่อนี่ก็ใหญ่เหมือนกันนะครับ มีลูกแค่ 2 คนแต่กิจการนี่เพียบ"
"คุณอาท่านรักรามและพี่ชายรามมาก ๆ นะครับ ทำทุกอย่างไว้ให้รามหมด"
"ทั้งผับ โรงสี อสังหา และก็ผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มอีก นี่ก็วางแผนจะทำโรงงานอาหารสำเร็จรูปอีก"
"ก็รองรับว่าที่นักบัญชีคนเก่งของเสี่ยสุบรรณไงครับ"
"เห้อ...ถามไหมว่าอยากเรียนสายนี้เปล่า เออแล้วข้าวที่จะขายให้กับเสี่ยป้อมนี่"
"อ่อ อยู่โกดัง 2 ครับเป็นข้าวผสม คุณพ่อของรามไม่ให้ขายข้าวหอมแท้ให้ทั้งหมด"
"เพราะ"
"เพราะข้าวหอมของโรงสีเราคุณภาพดีกว่านะครับ หากขายไปอาจเสี่ยงต่อการโดนต่อว่าจากคนกิน"
"เอ้าทำไมเป็นอย่างนั้น"
"เสี่ยป้อมมีโรงสีเหมือนกันแต่แกชอบกดราคา คนเลยมาขายข้าวกับเสี่ยตู่พ่อของราม การที่เสี่ยป้อม
มาเอาข้าวเราไปขายก็จะขายให้ถูกกว่าราคาของเรา โดยเอาข้าวหอมพันธ์ุดีผสมกับของไม่มีคุณภาพ"
"แบบนี้ความเสียหายก็เกิดกับทางคุณพ่อสิ"
"ใช่ครับ คุณพ่อของรามจึงต้องขายข้าวผสมให้ เพื่อคนกินจะได้ไม่โดนปลอมข้าว"
"ทำไมคุณพ่อไม่เคยพูดเรื่องนี้"
"คงเห็นว่ารามยังเด็กอยู่มั้งครับ เรื่องนี้ส่วนมากก็มีพี่กับหนุมานที่รู้"
"คุณพ่อนะคุณพ่อลูกตัวเองแท้ๆกับมองว่าเด็ก ชิเด็กซะที่ไหน"
"ใช่ครับเด็กอะไรจะ....ใหญ่จัง 555"
"ไอ้พี่บ้า ไปโกดัง 2 เลย"
"อย่าเขินดิหอนาฬิกา"

ทั้งคู่ก็เดินหยอกกันมาจนถึงโกดัง 2
"นี่ครับคุณหนูเอกสารการซื้อขายที่เตรียมไว้คุณหนูตรวจสอบก่อนก็ได้นะครับ หากผิดพลาดตรงไหน
จะได้ให้ฝ่ายขายแก้ไข" โก้หัวหน้าฝ่ายขายได้เอาเอกสารมาให้รามตรวจแต่มันเยอะจัง
"ต้องดูทุกบรรทัดเลยเหรอครับ เยอะนะเนี่ย"
"เยอะก็ต้องตรวจครับ เพราะนี่คือผลได้เสียที่จะตามมา" ทศกัณฐ์พูดขึ้น โก้จึงย่ำเพิ่มว่า...
"ใช่ครับคุณหนู ลูกค้ารายนี้ต้องรอบครอบ ทศกัณฐ์น่าจะคุยงานให้คุณหนูทราบบ้างแล้ว"
"ได้ครับ แล้วนี่เขาใกล้มายังครับ"
"อีก 15 นาทีน่าจะถึงครับคุณหนู"
"แล้วรามจะอ่านทันไหมเนี่ย"
"มาครับเดี๋ยวทศกัณฐ์ช่วย หลักๆก็คือ ชื่อคู่ค้า ราคาที่เราขาย การจ่ายมัดจำ บลาๆๆๆๆ "
ทศกัณฐ์อธิบายและสอนอ่านแบบสรุปให้พระรามของเขาเข้าใจ ภายใน 5 นาที
"อ่อ OK เอกสารสารเราทำ 2 ชุดใช่ไหม"
"ใช่ครับคุณหนู เก็บรักษาฝ่ายละชุด"
"ดีครับ"
"เหมือนจะมากันเเล้วครับ"

และแล้วเสี่ยประวัติกับวัชระลูกชายก็มาถึงที่โกดังเก็บข้าวของโรงสีเสี่ยสุบรรณ
"อ้าววันนี้เสี่ยตู่ไม่อยู่เหรอ"
"สวัสดีครับเสี่ยประวัติ ผมรามลูกชายของเสี่ยสุบรรณ วันนี้คุณพ่อมีงานที่บริษัทอสังหา เลยให้ผม
กับลูกน้องคุยงานกับเสี่ยครับ"
"ยังเด็กอยู่ จะเจรจาได้เรื่องหรืออาตี๋น้อย"
"ถ้าไม่คิดจะมาโกงเราก็น่าจะคุยกันง่ายครับ" พระรามตอบกลับแบบเชือดนิ่ม ๆ วัชระที่เห็นรามก็รู้สึก
ชอบขึ้นมาทันที
"เอ่อน้องรามครับ พี่ว่าน้องรามมองโลกแง่ลบไปนะครับ พี่กับคุณพ่อมาในฐานะปิยมิตร"
"ครับ ผมก็ภาวนาให้เป็นปิยมิตร เชิญที่โต๊ะนี้ดีกว่าครับ"
"ธุรกิจเฉพาะเจ้านายขี้ข้า อย่าเสือก"
"พี่ทศกัณฐ์ เป็นคนที่ได้รับคำสั่งจากคุณพ่อให้มาดูแลผม และนี่คุณกีรติผู้จัดการฝ่ายขายที่ต้องมีส่วน
ในการคุย คุณพ่อของคุณวัชระพูดเองไม่ใช่หรือครับว่ารามยังเด็กอยู่เลย ถ้าไม่ให้ 2 คนนี้เข้าไป รามก็
คงต้องยกเลิกงานวันนี้นะครับ"
"ไม่ได้นะครับ ถ้ายกเลิกงานวันนี้ก็ต้องเลื่อนอีกทางพี่เสียหายนะครับ"
"เสียหายหรือเสียโอกาสโกงครับผม" พระรามนี่ก็ทันคนอยู่เหมือนกันนะเนี่ย ในที่สุดเสี่ยป้อมก็ยอมให้
ทศกัณฐ์กับโก้เข้าร่วมเจรจาได้ เพราะไม่เช่นนั้นจะเสียโอกาสขายข้าว แต่ถึงกระนั้น 2 พ่อลูกก็พยายาม
หลอกล่อให้รามหลงกล แต่ก็ได้ทศกัณฐ์และโก้คอยช่วยขัดให้ จนปิดการขายแบบว่าเสี่ยประวัติโกงเด็ก
ไม่ได้
"ก่อนเซนต์เอกสารเสี่ยอ่านก่อนไหมครับ"
"เอกสารมันก็เหมือนเดิมทุกครั้ง อ่านทำไม เซนต์ๆไปจะได้จบการขาย"
"นี่ครับครับเช็คมัดจำ 70% อีก 30% จะจ่ายหลังได้ของครบนะครับน้องราม"
"หวังว่าเช็คจะเไม่เป็นลูกชิ้นนะครับ"
"อะไรหรือครับคุณหนู"
"ก็ เด้ง ไงครับพี่โก้"
"ไปอาตี๋กลับ"
"จำไว้นะอาตี๋ลื้อทำไงก็ได้ให้อาเด็กปากกล้านั้นมาเป็นเมียลื้อ อั๊วจะหุบโรงสีและกิจการทุกอย่างของ
อาตู่มาเป็นของเรา 2 โคง"
"เตี่ยแต่เจ็กก็เพื่อนเตี่นเตี่ยนะ"
"ธุรกิจไม่มีมิตรแท้ จำไว้อาตี๋"
"ครับเตี่ย" สองพ่อลูกนั่งคุยกันไปในรถ เเละคิดเเผนการชั่วร้าย

กลับมาที่ทศกัณฐ์กับพระราม
"ขอบคุณนะครับที่ช่วย"
"ไม่เป็นไรครับหน้าที่ของบอดี้การ์ด"
"สงสัยต้องให้คุณพ่อเพิ่มเงินเดือน"
"เปลี่ยนจากเพิ่มเงินเดือนเป็นเพิ่มพี่ในใจรามได้เปล่า" รามหอมเข้าที่ไหล่ทศกัณฐ์พร้อมพูดว่า...
"สูดเข้าไปแล้วนะ"
"นั้นอย่าหายใจออกนะ แวะหาอะไรกินที่องค์พระปฐมเจดีย์ไหม"
"ก็ได้ครับ บ่ายโมงกว่าละ"
เมื่อจอดรถเสร็จทั้งคู่ก็ลงรถและไปไหว้พระร่วงที่องค์พระปฐมเจดีย์แต่เอ๊...มันยังไง จะหยิบจะจับอะไร
มือไม้ชนกันตลอด
"เอ่อ พี่หยิบให้เราดีกว่า นี่ครับดอกไม้ธุปเทียน"
"ขอบคุณครับ"
"สาธุ ขอพระร่วงดลใจให้คนที่พามาไหว้ใจอ่อนเร็วๆเถอะ" ทศกัณฐ์เอ่ยเสียงอธิฐานขอพรอย่างดังจน
พระรามเขินสายตาคนที่เขามอง ทั้งคู่จึงลงมาหาของกิน
"พี่เล่นอะไรเนี่ย"
"ขอพร แบบออกเสียง"
"เหรอ"
"ว่าแต่ รามขอพรอะไรอะ อย่าบอกนะขอให้พี่รักแต่รามคนเดียว"
"ไม่บอก ...."
"นิดนึง"
"ไม่"
"น๊าน๊า คนดี"
"ไม่"
ทั้งคู่ใช่เวลาวันนี้อย่างคุ้มค่ามากที่สุด ถึงแม้จะเริ่มเปิดใจทีะนิดแต่ก็คงเป็นอีกนิดที่จะเปิดเต็มที่

ทศกัณฐ์อาสาพาพระรามออกเที่ยวจนกระทั้งเริ่มมืดทั้งคู่ก็ขับรถกลับกรุงเเต่ว่า... เหมือนบรรกาศจะเป็นใจ
ฟ้าครึ้มมืดมาและไม่ช้าฝนก็ตกอย่างหนัก ทั้งคู่ขับรถมาถึงสาย 5 จู่ ๆ รถก็เกิดส่ายตัวเหมือนว่ายางจะมี
ปัญหา ทศกัณฐ์พยายามประครองรถให้จอดข้างทางอย่างเบาที่สุด เพื่อไม่ให้พระรามของเขาเกิดอันตราย
จนในที่สุดทศกัณฐ์ก็จอดรถได้อย่างปลอดภัย
"รามเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"ไม่เป็นไรครับ ฝนตกหนักด้วย"
"เดี๋ยวรามนั่งรอพี่ในรถนะครับเดี๋ยวพี่ลงไปดูก่อนจะได้โทรแจ้งช่าง"
ทศกัณถอดเสื้อเเจ็คเก็ตออกไว้ในรถพร้อมด้วยกระเป๋าตังค์และโทรศัพท์ เขาใส่เสื้อยืดคอวีสีดำกับกางเกง
ยีนส์ลงไป รามเห็นดังนั้นก็ชักหวั่นไหวกับบอดี้ทศกัณฐ์แล้วสิ ขืนดูต่อไปมีหวังเสร็จในรถแน่ ว่าแล้วรามก็
หยิบร่มที่อยู่ตรงประตูรถเเละลงไปกางให้กับทศกัณฐ์
"เปียกหมดเเล้วครับ"
"ออกมาทำไม่ครับฝนแรงมากเดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ"
"พี่นั้นแหละที่จะไม่สบาย มาหลบฝนตรงศาลเหอะ"
"รามนั่นแหละไปหลบฝน"
"ถ้าไม่ไปก็เปียกด้วยกันตรงนี้แหละ"
"ครับ ๆ เด็กดื้อ"

ทั้งคู่พากันมาหลบฝนที่ศาลาพักผู้โดยสาร ตาสบตาตัวแนบชิดแบบนี้มันก็หวั่นไหวนะสิ
"หนาวไหมครับ"
"ไม่เท่าไหร่ ถ้าหนาวรามจะกอดพี่เหรอ"
"บ้าเหรอ รามจะไปเอาแจ็กเก็ตมาให้ใส่ต่างหาก"
"เฮ้อ.....ใจแข็งขนาดนี้ แล้วหอนาฬิกาจะแข็งขนาดไหนเนี่ย"

"ทะลึ่งละ รามไลน์หาพ่อเเล้วนะ เดี๋ยวสักพักลูกน้องคงมาลากรถไป"
"เฮ้อ...ฝนตกนานๆ ก็ดีสินะ"
"ไม่ชอบฝนไม่ใช่เหรอ"
"55เเริ่มชอบติดฝนซะแล้วสิ"
"นี่ๆ คุณทศกัณฐ์ น้อยๆหน่อย อย่าง่วงนะ"
"55 ครับจะพยายาม" ว่าเเล้วทศกัณฐ์ก็ไม่ถูกกับอากาศเย็นและฝนตกในที่สุดทศกัณฐ์ก็เซหลับราม
จึงดึงแขนให้เซมาซบหลับที่ไหล่ ก่อนที่หัวทศกัณฐ์จะเซไปชนกับเสาศาลา
"ขอบคุณนะครับ ไหล่นุ่มจัง"
"นี่เเกล้งหรือจริง"
"ง่วงจริงสะดุ้งตอนรามดึงนี่เเหละ"
"นึกว่าแผนสูง"
"ขออนุญาตหลับได้ไหมครับ"
"ได้ครับ แพ้อากาศเย็นก็นอนก่อนเถอะเดี๋ยวลูกน้องคุณมมารามปลุกเอง"

และเเล้วทศกัณฐ์ก็นอนหนุนตักพระรามทันที แหม่หน้าตรงกับหอนาฬิกาพระรามพอดีเลยนะทศกัณฐ์
"นี่นาย ให้ซบไหล่ไม่ได้ให้นอนตัก"
"ทำไมครับกลัวอะไรทิ่มหน้าผมเหรอ"
"เปล่า ไม่มั่นใจไม่เคยให้ใครหนุนตัก"
"กลิ่นหอมขนาดนี้ ใช้อะไรล้างครับ"
"ไอ้พี่บ้า นอนไปเลย"......

kai009

ขอบคุณครับ

dojikung

ขอบคุณครับ

ball3225

ขอบคุณมากครับ

tidchoo2

เพลินเลย ขอบคุณนะครับ

ShangHai

น่ารักเกินไปแล้วคู่นี้

th3t0y

ขอบคุณครับ

Manhotman27

คู่นี้น่ารัก

pong18

ขอบคุณครับ

kangped

ขอบคุณครับ

tazman

นาารักดี

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​

lekthai

ขอบคุณครับ

tajarak

สนุกขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ

สมพร

สนุกดีครับ

kookkoo

ขอบคุณครับ

Eakkadoor

โอ๊ยยยยย น่ารักเกินไปแล้ว อิจฉาครับ อย่าหวานเกิน
ทศ ดูแลน้องดีๆละ มีคนจ้องจะทำร้ายน้องอยู่นะ

sa99

โอ้ยยยยยยย

nuangnut1996

สนุกมากครับ