Petchza2021 โพสต์ 2021-9-29 00:04:53

เรื่องเสียว..."นายร้อยปากน้ำโพ" ตอนที่11 ยายปริก!!!(เนื้อเรื่องทั้งตอน)

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Petchza2021 เมื่อ 2021-9-29 01:19

             "ไอ้ก้าน!... เอ็งเห็นเหมือนที่ข้าเห็นไหม!... ยาย!...ยายปริก!ยายปริกมัน!!!.....    "
ไอ้แสนเสียงสั่นตื่นกับภาพเบื้องหน้าไอ้ก้านตั้งสติรีบเอามือป้องปากอุดเสียงร้องของนายร้อยหนุ่มลูกกำนันทันท่วงที   หัวใจของพวกมันทั้งสองเต้นเร็วรัวตื่นตะหนกและหวาดวิตกไปพร้อมๆกัน.....



                  ภาพของหญิงสาวสวยที่ทำท่าทางเหมือนกับว่าเป็นคนแก่   กำลังหัวเราะร่าอารมณ์ดี โดยมีไอ้วันชัยบีบนวดหัวไหล่   เธอสวมใส่เสื้อคอกระเช้าและผ้าถุงผืนเก่าๆหากแต่มีรอยเลือดเปรอะเลอะเสื้อผ้านั้น!....   วรรณาดูเหมือนกำลังไม่ใช่สาวรุ่หากแต่กำลังแสดงท่าทางคับคล้ายคับคลาหญิงแก่!!!.....


               
             "หรือว่า.... ยายปริกไม่เคยมีตัวตนอยู่ที่นี่เลย!!"
ไอ้แสนกระซิบปรึกษากับไอ้ก้านเสียงแผ่วเบา   ท่าทางของวรรณาที่กำลังทำท่าทางและหัวเราะด้วยน้ำเสียงคนแก่    ทำให้สองร้อยหนุ่มถึงกับขนลุกซู่!!!!   




"ไม่หรอก...ยายปริกมีตัวตนอยู่จริงๆข้าเดาว่าจะถูกสองพี่น้อง   ทนการเลี้ยงดูด้วยวิธีโรคจิตผิดมนุษย์ต่อไปไม่ไหว   เลยพลั้งเผลอฆ่ายายแท้ๆของตัวเอง   และการที่วรรณาทำแบบนี้อาจจะเป็นเพราะลึกๆแล้วรู้สึกผิดที่ฆ่ายายตัวเองก็ได้....   "
ไอ้ก้านพยายามวิเคราะห์สถานณ์ตรงหน้าซึ่งหากเป็นดั่งที่มันคาด   สองพี่น้องวันชัย-วรรณาก็อันตรายเกินกว่าที่พวกมันจะช่วยเหลือได้อีกต่อไป!!!




"นวดดีมากเอ็งอยากได้อะไรจากยายล่ะหือออ...ฮ่าๆๆๆๆ"
เสียงวรรณาที่แหบพร่าเหมือนหญิงแก่    ท่าทางบุคลิกที่แสดงออกมา   ถอดกระเบียดเป็นสาววัยชราจนไม่เหลือเค้าโครงสาวสวย    นั่นทำให้สองนายร้อยขนลุกซู่กับกริยาท่าทางของวรรณา!....


"หลานรัก...เอ๋ย...ร้องเพลงโปรด.....ของยาย....ให้ยายฟัง...สักหน่อยสิ!..... ฮิฮิฮิ!!!"


วรรณา ลูบหัวพี่ชายแท้ๆตัวจริง    หากแต่การแสดงออกของมันสองพี่น้อง   กลับเป็นเหมือนดั่งยายหลานจริงๆ!!!.....




                           "คิดถึงฉันบ้าง.......คืนนี้......
                      หากเธอ....ไม่มี...พันธะใดๆ....
                      และพอจะซึ้ง.....ถึงเรื่องหัวใจ......
                      ว่าฉันมิได้...ผูกพันธ์...เสน่หา......
                           """""""""""""""""""""""""""""""
                      ก่อนนอน......คืนนี้.........
                      จอมขวัญคนดี.......
                      อย่าคิดถึงใครกว่าฉัน........
                      สวดมนต์ไหว้พระ.....ก่อนนอนทุกวัน......
                      และให้หลับฝัน.....ถึงฉันทุกคืน....... !!!!!"

ไอ้วันชัยร้องเพลงคุ้นหูให้วรรณาที่กำลังสวมบุคลิกเป็นยายปริกนั่งอยู่เก้าอี้ไม้สานหลับตาฟังเสียงขับร้องของไอ้วันชัยอย่างสุนทรีย์อารมณ์    เสียงร้องที่แฝงด้วยความเศร้าและโกธรแค้นพลังที่ดุดัน ผสมผสานแทรกผ่านมาเสียงร้องเพลงลูกกรุงเก่า    จนไอ้แสนและไอ้ก้านที่แอบฟังอยู่นั้นสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ไอ้วันชัยกำลังรู้สึกอยู่ข้างใน!.....




            เป็นคำตอบว่าเนื้อเพลงลูกกรุงที่วันชัยชอบร้องให้เหล่านายร้อยในโรงเรียนแห่งนี้ได้หลอนโสตประสาทมาตลอดเวล่นั้นแท้ที่จริงเป็นเพลงโปรดของยายปริก   ซึ่งพวกไอ้ก้านไอ้แสนเอง ก็ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้เห็นร่างที่แท้จริงของยายปริก!   ลองจินตนาการตามว่าหากยายปริกกำลังจะฆ่าใครสักคนหนึ่ง แล้วร้องเพลงนั้น   แค่คิดก็ขนลุกซู่ไปทั้งร่าง!!!...

"ยายจ๋า...มะรืนนี้ก็จะเปิดเทอมแล้วนะ   ฉันจะได้เจอไอ้ก้านอีกแล้ว    อีกไม่นานเราจะได้อยู่พร้อมหน้ากันแล้วนะยาย   ฮ่าๆๆๆๆ!!!!!"   
ไอ้วันชัยบีบนวดร่างวรรณาที่กำลังท่าทางเป็นยายปริก   สองพี่น้องอยู่ในบ้านพักครัวที่มืดทึบไร้แสงสว่างจากภายนอก   ไอ้วันชัยและวรรณาต่างระเบิดเสียงหัวเราะออกมาสนั่นลั่นบ้านแห่งนั้น   ราวกับว่าโลกทั้งใบนี้มีเพียงมันสองพี่น้องเท่านั้น!!!....



                ประโยคสนทนานั้น   ทำให้สองนายร้อยหนุ่มถึงกับต้องถอยออกมาตั้งหลักกันอีกครั้ง   ด้วยหากถูกสองพี่น้องจับได้ว่าพวกมันล่วงรู้ความลับตัวจริงของยายปริก    อาจทำให้สองพี่น้องคุ้มคลั่งทำอันตรายมันทั้งสองได้หากจะจบเรื่องนี้ลงอย่างสันติทุกอย่างต้องวางแผนอย่างรัดกุมรอบคอบ!...




"ข้าเกรงว่า อาการของวันชัยและวรรณามันเกินจะเยียวยาแล้วล่ะไอ้ก้าน   "
ไอ้แสนสนทนากับนายร้อยบ้านทุ่งหลังจากที่พวกมันทั้งสองพ้นจากที่มันทั้งสองพ้นจากชายคาบ้านหลังนั้นแล้ว...




"แต่ข้าคิดว่า   ในบ้านนั้นต้องมีอะไรเก็บซ่อนไว้   ถ้าพวกมันกำลังต้องการตัวข้า   เราอาจใช้ข้าเป็นเหยื่อล่อให้พวกมันมาติดกับเราก็ได้   "
ได้ก้านเสนอแผนอย่างกล้าหาญ    แต่ไอ้แสนกลับไม่เห็นด้วย!




"ไม่ได้นะเว้ย!    ข้าไม่ยอมให้เอ็งไปสุ่มเสี่ยงเช่นนั้นคนเดียวแน่    ถ้าเกิดสองพี่น้องมันฆ่ายายปริกไปแล้วจริงๆแบบที่เราคิดไว้   ศพต่อไปก็หนีไม่พ้นเอง   ถ้าเอ็งตายแล้วข้าจะอยู่ยังไงล่ะไอ้ก้าน!! "
ไอ้แสนระเบิดอารมณ์ใส่ไอ้ก้าน    ทุกอย่างเพราะมันเป็นห่วงชีวิตของไอ้ก้านมากกว่าตัวเอง   ไอ้ก้านจึงดึงไอ้แสนมากอดไว้พลางปลอบโยน...



"ข้าและเอ็ง   จะอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป   ชีวิตข้าก็ขาดเอ็งไปไม่ได้เช่นกันไอ้แสน..."
ไอ้ก้านมองนายร้อยลูกกำนันด้วยสายตามีความหมาย    สองนายร้อยใบหน้าแนบชิดถ่ายทอดความรู้สึกเบื้องลึกในจิตใจให้อีกฝ่ายรับรู้ผ่านสายตา   ก่อนไอ้แสนจะถูกไอ้ก้านจูบปากด้วยสัมผัสอ่อนโยน...    หากมันทั้งสองจบเรื่องวันชัยและวรรณาได้ทุกชีวิตที่โรงเรียนนายร้อยปากน้ำโพแห่งนี้จะได้นอนหลับอย่างสงบสุขเสียที!!!



                     ในที่สุดก็ถึงวันเปิดภาคเรียนอีกครั้งนักเรียนนายร้อยทุกนายกลับมาสู่รั้วโรงเรียนกันครบทุกนาย   ขณะที่ไอ้ก้านและไอ้แสนต่างจับตาดูไอ้วันชัย-วรรณาสองพี่น้องมหาภัยแทบไม่คลาดสายตา   ซึ่งพวกมันก็มักจะขลุกตัวอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม กับลูกน้องทั้งสาม   ไอ้ฟักไอ้เสือไอ้ปาน   ทำให้สองพี่น้องโรคจิตไม่มีโอกาสแม้แต่จะแตะร่างไอ้ก้านได้แม้แต่ปลายเล็บ!




               สองเดือนผ่านไป... เหตุการณ์ในรั้วโรงเรียนนายร้อยปากน้ำโพกลับปกติดีทุกอย่าง   ไอ้ก้านไอ้แสนที่แปรเปลี่ยนสถานะจากคู่กัดชังขี้หน้าหลายเป็นคู่ขาที่รักกันดูดดื่ม    โดยลูกน้องมันทั้งสามก็ร่วมปรนเปรอสวาทไอ้ก้านไอ้แสนไม่ว่างเว้น   โดยส่วนมากมันทั้งสองจะชื่นชอบการเป็นฝ่ายเย็ดเองเสียมากกว่าฝ่ายถูกเย็ด!


               
                      ทว่าก่อนพายุใหญ่จะคืบคลาน   มักจะนิ่งเงียบภายใต้ท้องฟ้าที่สดใสเสมอ!!!....


                   คืนหนึ่ง   ไอ้แสนตื่นมาปวดท้องกลางดึกมันตื่นขึ้นมานั่งสลึมสลืออยู่บนเตียง   ท่ามกลางความมืดมิด...ก่อนลุกจากเตียงในโรงนอน   มันมองมายังร่างของไอ้ก้านที่หลับตาสนิทอยู่ข้างเตียงมัน   ด้วยความที่ไม่อยากปลุกไอ้ก้านที่หลับไหลด้วยความเหนื่อยล้าจากการฝึกฝนวิชานายร้อยใช้แรงมาหนักหน่วงตลอดทั้งวัน   ไอ้แสนจึงเดินมาเข้าห้องน้ำผู้เดียว....


                     ทว่า!!!หลังจากทำธุระเสร็จ   ไอ้แสนกลับพบมีดปริศนาปักอยู่ฝาประตูห้องน้ำที่มันเพิ่งเข้าเมื่อครู่!

                   ปึกกกกกกก!!!!!!

                      ไอ้แสนเอี้ยวตัวหลบปลายมีดอีกด้ามที่ไอ้วันชัยที่พุ่งมายังร่างของมันจนรอดพ้นได้อย่างฉิวเฉียด!มีดไอ้วันชัยปักไปโดนผนักกำแพงขณะที่ไอ้แสนมันก็รีบตั้งสติเพื่อหนีตายเอาตัวรอดจากไอ้วันชัยทันที!




"เอ็งตั้งสติก่อน...เอ็งทำแบบนี้ทำไมเอ็งฆ่าข้าตายแล้วเอ็งจะทำอะไร   เอ็งตั้งสติสิวันชัย!   "
ไอ้แสนพยายามดึงสติของไอ้แสน   หากแต่นายร้อยลึกลับกลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา!




"เอ็งตายแล้วข้าได้อะไรเหรอ!.....   ก็ทำให้ไอ้ก้านมันรู้รสชาติการที่เวลาคนรักตายจากไป   มันเจ็บปวดทรมาณเพียงไหน   มันและไอ้มิ่งทำลายชีวิตครอบครัวข้าพังยับเยิน   ฆ่ามันตรงๆจะไปสาแก่ใจข้าได้อย่างไร    ฆ่าเอ็งนี่แหละ   มันจะได้ทรมาณยิ่งกว่าตายทั้งเป็น!!! "
ไอ้วันชัยดึงมีดออกจากกำแพง   ก่อนจะกระโจนร่างใส่ไอ้แสนอีกครั้ง   นายร้อยหนุ่มลูกกำนันรีบวิ่งหนีตายจากคมมีดไอ้วันชัยทันที   มันตั้งสติอาศัยจังหวะ ที่ไอ้วันชัยกำลังพูดกล่าวใช้ถีบฝ่าเท้าไปยังมือไอ้วันชัยที่กำลังถือมีดขู่ฆ่ามันจนมันปล่อยมีดร่วงหล่นพื้น   ไอ้แสนรีบถอยออกมาและวิ่งหนีห่างมันทันที!.....



               และเมื่อถึงทางแยกระหว่างกลับไปยังโรงนอน เพื่อไปหาไอ้ก้าน   หรือไปที่ห้องพักครูฝึกเพื่อแจ้งเหตุด่วนเหตุร้ายยุติความคุ้มคลั่งของไอ้วันชัยนี้!...    หากมันไปหาไอ้ก้าน และไอ้วันชัยเกิดฆ่าไอ้ก้านตายล่ะ!   ไอ้แสนจึงเปลี่ยนใจวิ่งฝ่าความมืดออกไปยังห้องพักครูฝึกอย่างรวดเร็ว!



"ลูกพี่!....ลูกพี่!...ไอ้ก้านแย่แล้ว   มันถูกอีวรรณาลากตัวไปบ้านพวกมันแล้ว!!! "
ไอ้ปานวิ่งหน้าตาตื่นมาหาไอ้แสนด้วยความตื่นตะหนกตกใจ    ความเครียดของไอ้แสนพุ่งทะยานถึงขีดสุด!....


"งั้นเอ็งตามข้ามาเราต้องบอกเรื่องนี้กับพวกครูฝึกให้เร็วที่สุด!"
ไอ้แสนเดินมายังบ้านพักครูฝึกโดยมีไอ้ปานตามมาติดๆ   ครูฉลองเปิดประตูรับเสียงเรียกร้องของไอ้แสนด้วยสีหน้างุนงง...



"ครูฉลองครับ!!!. ช่วยพวกผมด้วยครับไอ้วันชัย!ไอ้วันชัยมันเป็นโรคจิตมันกำลังจะฆ่าพวกผมครับครู!!!"
ไอ้แสนรีบบอกครูฉลองด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก...




"นายร้อยใจเย็นๆ... ตอนนี้วันชัยอยู่ที่ไหน..."
ครูฉลองพยายามสงบสติอารมณ์ของไอ้แสนที่กำลังตกใจสุดขีดโดยครูฝึกหนุ่มส่งสายตาชำเลืองมองมายังร่างของไอ้ปานลูกน้องไอ้แสนหนึ่งครั้งเหมือนส่งสัญญาณบางอย่าง!


         ก่อนที่ไอ้แสนจะเริ่มฉุกคิดได้ว่า   เหตุใดจึงมีไอ้ปานมากับมันแค่คนเดียว   ไอ้ฟัก ไอ้เสือไปไหน?


"เฮ้ย!!   ไอ้ปาน   แล้วคนที่...เหลื.....อ   อ๊ะสสส์!!!"


ตุ้บบบบบบบ!!!!!!


เสียงท่อนไม้หวดใส่ที่ศรีษะไอ้แสนเต็มเหนี่ยว    ทำให้นายร้อยลูกกำนันหมดสติในทันที!    ครูฉลองยิ้มอย่างสะใจ    ขณะที่ไอ้ปานกลับรู้สึกสลดใจที่มันต้องหักหลังลูกพี่ตัวเอง!....




"ลากตัวมันไปที่บ้านพักแม่ครัวระวังอย่าให้ร่างกายมันมีริ้วรอยล่ะ....ฮ่าๆๆๆ!!!!"
ครูฉลองหัวเราะสั่งการไอ้ปานอีกครั้ง.....




"ฉันขอโทษนะลูกพี่!   มันจำเป็นจริงๆ    หากฉันไม่ทำแบบนี้   มันจะฆ่าฉันแทน   ฮือๆ.... "
ไอ้ปานบอกกับร่างไอ้แสนที่สลบเหมือด   ที่หัวไอ้แสนมีเลือดไหลซึมไม้ที่โดนฟาดเมื่อครู่....    มันลากร่างกำยำของไอ้แสนไปที่บ้านพักแม่ครัวอย่างทุลักทุเล   ก่อนที่เช้าวันต่อมาไอ้ก้านจะตื่นนอนขึ้นมาและพบว่าไอ้แสนนั้นได้หายตัวไปแล้ว!!!




"ลูกพี่ ฝากให้ข้ามาบอกเอ็งว่า   ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว
ลูกพี่ไม่อยากระแวงไอ้วันชัยมันตอนนี้ลูกพี่กลับไปบ้านกำนันหาญแล้ว"
ไอ้ปานฝืนใจโกหกไอ้ก้าน    นายร้อยบ้านทุ่งไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้แสนจะทิ้งมันไปเช่นนี้!...

                ข้าวของใช้ของไอ้แสนหายไปหมดเกลี้ยง...ไอ้ก้านหัวใจสลาย   แต่มันเริ่มรู้สึกเป็นห่วงไอ้แสน   ครูฉลองที่รู้เหตุการณ์เบื้องลึกดีทุกอย่าง จึงออกอุบายบอกครูฝึกนายอื่นว่าไอ้แสนหนีกลับบ้านที่ชุมแสงไปแล้ว    ทุกคนจึงไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร?!


               
                  ไอ้ก้านจึงอาศัยจังหวะช่วงพักกินข้าวเช้าแอบเอ่ยขอร้องกับไอ้ฟักนายร้อยขี้แยซึ่งเป็นห่วงไอ้แสนไม่ต่างจากมันด้วยน้ำเสียงจริงจัง   สถานการณ์ตอนนี้ทำให้มันไม่ไว้วางใจใครทั้งนั้นิเรื่องนี้มีแค่มันสองคนที่รู้....




"ไอ้ฟัก... ข้าอยากให้เอ็งแอบหนีออกจากโรงเรียนเดินทางไปที่ชุมแสงบ้านไอ้แสนมันข้าอยากรู้ว่ามันกลับบ้านจริงหรือไม่   หากไม่พบมันรีบบอกกำนันหาญให้ส่งคนออกตามหาตัวไอ้แสนทันทีและรีบกลับมาส่งข่าวแจ้งข้าให้เร็วที่สุดคืนนี้ข้าจะไปตามหา   มันอาจจะโดนจับซุกซ่อนตัวอยู่รั้วโรงเรียนนี้อยู่ก็เป็นได้!....   "


ไอ้ก้านบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง   กึ่งร้องขอ   จนไอ้ฟักปกติที่มักจะมีนิสัยขี้แย ขี้กลัว   แต่หนนี้มันกลับฮึดสู้เพื่อลูกพี่นายร้อยของมัน   ไอ้ฟักตบปาก รับคำขอร้องของไอ้ก้านโดยจะเป็นม้าเร็วรีบไปที่บ้านกำนันหาญให้เร็วที่สุด!    ก่อนที่ไอ้ฟักมันจะฉวยโอกาสที่นักเรียนนายร้อยและครูฝึกทุกท่าน ออกไปฝึกภาคสนาม   ปีนข้ามออกจากโรงเรียน   รีบออกเดินทางทันที!.....


                   แน่นอนว่าสำหรับไอ้ก้าน   สถานที่ที่มันสงสัยที่สุดหนีไม่พ้นบ้านพักยายปริกโดยแท้ที่จริงวรรณาอยู่คนเดียวมาโดยตลอด   หากเป็นไปตามคาดการณ์ไอ้แสนน่าจะโดนจับซ่อนร่างอยู่ในบ้านหลังนั้นมันหวังอย่างยิ่งว่าจะช่วยคนรักออกมาได้โดยที่ยังลมหายใจ!....


                      ไอ้ก้านและไอ้เสือบุกไปที่บ้านพักแม่ครัวที่อยู่ในหลังโรงเรียน   ทุกอย่างเงียบสงัดพวกมันตัดสินใจใช้ชะแลงงัดประตูไม้ บ้านหลังนั้นออก   ด้านในมีกลิ่นเหม็นอับ   ฝุ่นหนาเกาะเกรอะกรัง...หยากไย่ขึ้นทั่วบ้านไปหมด    วรรณาอยู่บ้านสภาพเช่นนี้ได้อย่างไร!!!.....




"เอ็งกับข้ารีบแยกย้ายหากัน...ไอ้แสนต้องอยู่ที่นี่แหละ...."

ไอ้ก้านรีบสั่งการมันแยกย้ายกับไอ้เสือช่วยกันหาไอ้แสนทันที!




                     แต่แล้ว   เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมงมันทั้งสองกลับไม่เห็นวี่แววจะเจอไอ้แสนหรือแม้แต่ตัวของวรรณาและไอ้วันชัยเลย!


"หรือว่าลูกพี่จะกลัวจนหนีกลับไปชุมแสงแล้วจริงๆวะไอ้ก้าน?"
ไอ้เสือหอบเบาๆพวกมันรื้อค้นหาบ้านหลังนี้ทุกซอกทุกมุมแล้วแต่กลับพบเพียงเสื้อผ้าข้าวของวรรณา   โดยที่ก็ยังไม่ทราบได้ว่าวรรณาหายไปไหน!....




"งั้นเราถอยกันก่อน   ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหาไอ้แสน   ข้าก็จะทำ !!!"
ไอ้ก้านกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว    ทุกวินาทีที่ไอ้แสนหายตัวไป   ใจเหมือนจะขาดเสียให้ได้....


            สองนายร้อยหนุ่มจึงแอบออกมาจากบ้านพักหลังนั้น... โดยที่ไม่รู้ว่าพื้นไม้ที่พวกมันกำลังเหยียบย่ำอยู่เบื้องล่างเป็นพื้นไม้ที่สร้างจากกระดานกลซ่อนห้องลับที่ขังร่างไอ้แสนอยู่!   ในห้องใต้ดินที่มืดมิดไอ้แสนได้กลิ่นเหม็นเน่าของซากศพลอยเตะจมูกอบอวล   มันอยากจะหนีให้ออกมาจากที่นั่นเสียให้ได้   หนึ่งวันแล้วที่มันถูกขังอยู่ที่แห่งนี้   และยังไม่มีอะไรตกถึงท้องมันเลย!......





.
.
.

"ได้ยินเสียงพวกไอ้ก้าน ที่มันกำลังหามึงอยู่ใช่มั้ย!!!ฮ่าๆๆเชื่อกูหรือยังว่าต่อให้มึงแหกปากร้องเรียกยังไงพวกมันก็ไม่มีทางค้นหามึงเจอ!!!   "
ครูฉลองที่บัดนี้ เผยธาตุแท้ความอำมหิต   ลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาของไอ้แสนที่ถูกมัดตรึงร่างแน่นอยู่กับเก้าอี้ไม้เก่าๆ    โดยมีไอ้วันชัยยิ้มเหี้ยมอย่างสะใจและวรรณาที่กำลังสวมใส่เสื้อผ้าเก่าๆของยายปริกหัวเราะด้วยเสียงที่เหมือนกับคนแก่!!!...




"พวกมึงจะทำอะไรกู....ต่อให้มึงฆ่ากู   กูก็จะไม่มีทางกลัวพวกมึง!!ครูฉลองครับ   ทำไมครูถึงทำแบบนี้   ทำไมถึงมาร่วมมือกับไอ้วันชัย!! "
ไอ้แสนทำใจดีสู้เสือ   แม้ลึกๆจะกลัวสุดขีดจะเหงื่อกาฬไหลตลอดเวลา!......




"มึงอยากนักใช่ไหม!ว่ากูร่วมมือกับพวกมันทำไม   ?
กูนี่แหละ   ผัวอีอร!!!มันจะฆ่ากู   แต่กูเสือกรอดมาได้    อีอรมันเลยถูกกูฆ่าแทนไงล่ะฮ่าๆๆๆ!!!"
ครูฉลองเผยด้านมืดออกมาสิ้นเล่าอดีตที่ทุกคนไม่มีใครเคยรู้แม้แต่ไอ้มิ่ง   ให้ไอ้แสนฟังด้วยน้ำเสียงที่สะใจ!




"กูอยู่อาศัยอยู่กับพวกมันหลังจากนั้นได้อีกไม่นาน   อีแก่นั่นอีแก่นั่นมันก็เริ่มสอนหลานๆให้หันมาฆ่ากู แทน!!!มันเลี้ยงดูไอ้วันชัย กับอีวรรณาให้เป็นโรคจิตเหมือนกับมันอีแก่นั่นเลี้ยงหลานสองคนนี้ด้วยความแค้น!   พวกมันมีแต่ความแค้นไอ้มิ่งและไอ้ก้าน   มึงรู้อะไรไหม? ขนาดกูฆ่าลูกมันตาย   มันยังโทษว่าเป็นความผิดไอ้มิ่งกับอียุพิณเลย   ฮ่าๆๆๆ!!!แล้วหลังจากอีกไม่นาน   ไอ้ก้านก็จะมาอยู่ในสภาพเดียวกับมึงนี่แหละ   ไอ้มิ่งก็จะยิ่งกว่าตายทั้งเป็น!!!ฮ่าๆๆๆ!!!   "




ไอ้ฉลองหัวเราะสะใจ   ไอ้แสนมองครูฝึกหนุ่มด้วยสายตาเคียดแค้น   มันนึกเอะใจมาตลอดว่าเหตุใดวันชัยและวรรณาจึงทำทุกอย่างได้ง่ายดายนักที่แท้ก็มีครูฉลองคอยหนุนอยู่เบื้องหลังทุกอย่าง!






"แล้วถ้าพวกมึงแค้นไอ้ก้านนัก   แรกเริ่มเดิมทีพวกมึงเอากูมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยทำไมเล่า!! "
ไอ้แสนถามเสียงดุดันแต่เจตนาที่แท้จริงคือถ่วงเวลาพวกโรคจิตนี้ไปเรื่อยๆ!!.....




"ก็เพราะว่ามึงเป็นลูกกำนันหาญ   ที่มีอิทธิพลคับเมืองนครสวรรค์ยังไงล่ะ   หากมึงชังขี้หน้าไอ้ก้าน   มันก็อยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้ยากลำบากเหมือนที่มึงต่อยตีกับมันช่วงแรกๆ   แต่มึงก็เสือกเงี่ยนไม่เลือก!   รักกันเองได้จนแผนการกูทุกอย่างพังทลาย    ไอ้แสน!!!"


ไอ้วันชัยกัดฟันกราม    ดุไอ้แสนเสียงดัง....   ไอ้แสนพยายามตั้งสติ   ในสถานการณ์ที่ทุกอย่างเป็นตายเท่ากัน   มันจะเอาตัวรอดอย่างไรดี?....




"ไอ้วันชัยกับอีวรรณา   มันเป็นทาสบำเรอกามให้กูมาตั้งแต่เด็กๆ   ตอนพวกมันเผลอฆ่ายายตัวเองตาย   กูก็ช่วยซ่อนอำพรางศพให้!   จะว่าไปก่อนมึงตาย   กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมนักเรียนนายร้อยที่นี่ถึงได้คลั่งไคล้มึงนัก!   ฮ่าๆๆๆ!!!"


ครูฉลองหัวเราะสะใจก่อนจะค่อยๆลากลิ้นไปตามใบหน้าหล่อเหลาของไอ้แสนอย่างย่ามใจ    มันพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่เชือดที่มัดร่างกำยำมันแน่นก็ไม่อาจทำให้มันหนีได้   ขณะที่ไอ้วันชัย และอีวรรณาต่างหัวเราะสะใจกับสภาพเหยื่ออย่างไอ้แสน!




                ใบหน้าที่ดูเหมือนคนธรรมดาแต่กลับเผยให้เห็นความหื่นกามและดิบเถื่อนผิดมนุษย์มนาทั่วไป ของครูฉลองกำลังเริ่มนัวเนียกับร่างของไอ้แสนอย่างสะใจ!    มันบีบริมฝีปากหนาน่าจูบของไอ้แสนอ้าออก   ก่อนที่มันจะประกบปากสอดลิ้นดูดดุน   แต่มันกลับถูกไอ้แสนกัดลิ้นจนเลือดไหลกลบปาก   ไอ้ฉลองเจ็บลิ้นจนร้องโอ๊ยลั่น!




"ไอ้เหี้ย!   อยากหาเรื่องเจ็บตัวนักใช่ไหม!   ก่อนมึงตายมึงได้รู้ซึ้งแน่ว่านรกบนดินเป็นยังไง!!!!"
ไอ้ฉลองตะคอกใส่ไอ้แสนด้วยความโกธรแค้นที่โดนไอ้แสนทำร้ายตอบโต้ได้แม้จะอยู่ในสภาพที่เป็นรองพวกมันทุกอย่าง   ไอ้ฉลองใช้ฝ่ามือตบหน้าไอ้แสนหลายฉาดจนเลือดไหลย้อยมุมปาก...หน้าไอ้แสนแดงเป็นรอยฝ่ามือ   แต่ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความแค้น    แม้จะใกล้ตายแค่ไหน มันก็ยังมีความห้าวหาญเปี่ยมล้น    โดยไม่ได้แสดงความกลัวให้พวกโรคจิตเห็นแม้แต่นิดเดียว!






"มึงคิดหรือว่ามึงเป็นลูกกำนันหาญแล้วพวกกูจะไม่กล้าทำร้ายคนอย่างมึง!    คนที่พูดไม่ได้คือคนที่ตายแล้วเท่านั้นโว้ยฮ่าๆๆ!"
ไอ้วันชัยยิ้มเหี้ยมเกรียม    ก่อนจะใช้มีด กรีดไปตามลำตัวของไอ้แสนอย่างเพลิดเพลิน!!!   แม้จะไม่ได้ลงคมมีดแทงทะลุเข้าเนื้อ    แต่คมมีดก็ค่อยๆ บาดผิวหนังของไอ้แสนจนเลือดไหลซึมทั่วร่าง   เสื้อผ้าที่ไอ้แสนสวมใส่ขาดวิ่นกระจุยกระจายจากคมมีดไอ้วันชัย    ขณะที่ไอ้ฉลอง   และอีวรรณาหัวเราะสะใจ!




"ยายจ๋า....   เดี๋ยวอีกไม่นาน   พวกหนูจะส่งไอ้เวรนี่ไปเป็นผีรับใช้ยายที่นรกนะจ้ะ   ยายทนเหงาอีกไม่นานนะจ้ะ...   มึงได้ยินแล้วใช่มั้ยไอ้แสน   ตายไปแล้วมึงต้องไปเป็นผีรับใช้ให้ยายกู!   ฮ่าๆๆๆ!!!"


อีวรรณากระชากดึงของเสื้อของไอ้แสนหล่อนหัวเราะอย่างวิปริตสะใจ    อีวรรณายามนี้ไม่เหลือเค้าโครงความเป็นสาวสวยเลยแม้แต่น้อย!!!


                  
                     อีวรรณาที่ใส่ชุดคนแก่เดินขึ้นไปด้านบน   ทิ้งให้ไอ้ฉลองกับไอ้วันชัยเสวยสุขกับเรือนร่างกำยำที่น่าลงลิ้นไปทั่วร่างของไอ้แสน!.....




                     ไอ้ฉลองใช้ลิ้นเลียไปตามมัดกล้ามของไอ้แสนก่อนจะดึงกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างนายร้อยลูกกำนันอย่างรุนแรง    ร่างของไอ้แสนเปลือยเปล่า   มันพยายามดิ้นรนหนีจากลิ้นของไอ้ฉลองและไอ้วันชัยที่กำลังแทะโลมเลียร่างกายของมันอย่างหื่นกระหาย   แม้ร่างกายกำยำเปลือยเปล่าของไอ้แสนจะเลอะกรังไปด้วยคราบเหงื่อ จากอากาศที่ร้อนอบอ้าวในห้องลับใต้ดิน    และเลือดที่ซึมไหลออกมาเป็นระยะๆจากคมมีดไอ้วันชัยที่กรีดไปตามร่างกายของไอ้แสนทั่วร่าง!    ไอ้วันชัยเอาปลายมีดจ่อไปที่ลูกกระเดือกกลมกลึงของไอ้แสนพลางขู่ด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม!!!


"มึงจะอยู่?หรือมึงจะตาย?!   "ไอ้วันชัยเอามีดจ่อที่ลำคอของไอ้แสนพลางตะคอกถามเสียงดัง!!!.....






               ทางด้านไอ้ก้านมันพยายามค้นหาไอ้แสนทั่วทั้งโรงเรียน แต่ในที่สุดไอ้ปานก็ทนความรู้สึกผิดไม่ไหว   มันตัดสินใจแอบบอกความจริงกับไอ้ก้านทั้งน้ำตา...   


"เอ็งอย่าโกธรข้าเลยนะ....ข้าโดนพวกมันขู่จะฆ่าหากไม่ช่วยหลอกลูกพี่ไปให้พวกมัน   ข้าคงอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว   ถ้าพวกมันรอดมาได้ต้องฆ่าข้าตายแน่ๆ    ข้าฝากเอ็งขอโทษลูกพี่ด้วยข้าเสียใจจริงๆไอ้ก้านเอ๋ย..."


ไอ้ปานกล่าวเศร้าๆ.....


ไอ้ก้านตกตะลึง!เป็นห่วงไอ้แสนสุดหัวใจ!




       "อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะไอ้แสน ข้าจะต้องไปช่วยเอ็งให้ทันจนได้!!!"
         
         ไอ้ก้านและไอ้เสือวิ่งฝ่าไปในความมืดมุ่งหน้าไปยังบ้านพักของพวกไอ้วันชัย    ขณะที่บ้านกำนันหาญหลังจากรู้ข่าวจากไอ้ฟักว่าลูกชายหายตัวไปไอ้หาญพร้อมด้วยพรรคพวกก็ไม่รอช้า   ขับรถจากชุมแสงมุ่งหน้ามายังปากน้ำโพในคืนนั้นทันที!   




          อีพเยียกรอกกระสุนใส่กระบอกปืนอย่างแค้นใจ   กัดฟันพูดเสียงดังลั่นบนรถที่ทิดอ่ำกำลังขับแล่นบนท้องถนนด้วยความเร็วสูง!!!...



         "ใครกล้ามาแตะต้องน้องกู   มันต้องตายโว้ยยยยยย!!!"




****รูปภาพประกอบตัวละคร ผู้เขียนใช้เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาเผยแพร่หลอกลวง หรือสมอ้างเป็นเจ้าของรูปใดๆหรือค้าขายเชิงพานิชย์ในรูปภาพนั้นๆ***




.
อ่านเรื่องราวย้อนหลัง

"นายร้อยปากน้ำโพ"   (พาร์ทวันชัย )

ตอนที่9 ความหลัง-ความลับ-ความรักที่ทุ่งนาเนินมะกอก!!!

http://www.g4guys.com/thread-155142-1-1.html

ตอนที่10 ก่อนถึงวันเปิดภาคเรียน!!!

http://www.g4guys.com/thread-155230-1-1.html

Petchza2021 โพสต์ 2021-9-29 00:53:44

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Petchza2021 เมื่อ 2021-9-29 02:42

พบกับบทสรุปไอ้แสนและไอ้ก้าน ได้ใน"นายร้อยปากน้ำโพ" ตอนที่12เป็นตอนจบครับ{:5_136:}   ตอน12 ช่วงท้าย จะมีช่วงEnd creditเชื่อมโยงไปสู่เนื้อเรื่อง"เขยร่านบ้านกำนัน"ด้วยใครกำลังรอไอ้จอมและกำนันหาญรออ่านได้เลยครับ...สวัสดี{:5_119:}

zhanes โพสต์ 2021-9-29 00:35:36

ชอบพเยียจริง เดือดจัดๆ อยากอ่านภาคบ้านกำนันไม่ไหวแล้ว

redboy โพสต์ 2021-9-29 00:38:54

ทรมานใจจัง

montree254 โพสต์ 2021-9-29 00:54:56

พี่พเยียแม่งได้ว่ะ

crossnon โพสต์ 2021-9-29 00:55:57

เรื่องกำลังตื่นเต้นเลย fc พี่พเยีย

ngeanollo โพสต์ 2021-9-29 00:59:40

ลุ้นโคตรๆ

talhiw โพสต์ 2021-9-29 01:10:48

ขอบคุณครับ

Pelapela โพสต์ 2021-9-29 01:15:05

ชักสงสัยว่า ครูฉลองที่เห็นเป็นตัวจริงหรือว่าพ่อของวันชัย ฆ่าครูฉลองตัวจริงแล้วสวมทะเบียนปลอมมาเป็นครูฝึกกันแน่ ?

แต่แน่นอนคือ ครูฉลองที่เห็นในตอนนี้ โรคจิตไม่ต่างอะไรจากลูกๆเลย คิดว่าไม่น่าจะมีปมในวัยเด็กหรอก หรือต่อให้มีก็ไม่น่าจะมีเยอะภ แค่เป็นพวกโรคจิตมากกว่า

และคนที่ไล่ล่าตามฆ่าแสน ก็น่าจะเป็นครูฉลองนี่ละ

/คิดว่า หวัง คงเป็นศพแน่นอนแต่ใครเป็นคนฆ่านี่ละ ระหว่างครูฉลอง หรือ วันชัย หรือ วรรณา หรือ ทั้ง3คน

และที่คาดเดาแน่นอนคือ ครูฉลอง น่าจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการฆ่าแม่ครัวคนเก่า แต่ให้วันชัยเป็นคนลงมือ

Eakkadoor โพสต์ 2021-9-29 01:15:18

โคตรลุ้นนนน ปังมากทุกเรื่องทุกตอนเลย
เก่งมากเลยครับ สนุกมาก ชอบบบบบ

mojimaru โพสต์ 2021-9-29 01:18:24

รอลุ้นครับ

nuangnut1996 โพสต์ 2021-9-29 01:55:52

สนุกมากครับ

wiput โพสต์ 2021-9-29 02:13:46

ขอบคุณครับ

Blackblood888 โพสต์ 2021-9-29 02:38:59

ขอบคุณครับ

lekthai โพสต์ 2021-9-29 03:11:55

ลุ้นระทึก รอตอนต่อไป ขอบคุณ

Vishanu โพสต์ 2021-9-29 03:23:38

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

Yud6565 โพสต์ 2021-9-29 03:25:35

ลุ้นๆครับ

Darmmek โพสต์ 2021-9-29 03:49:33

มารอลุ้นตอนจบกัน

prakanboy โพสต์ 2021-9-29 03:54:29

เสียวปนตื่นเต้น

evenstar โพสต์ 2021-9-29 04:06:22

... รอตอนจบครับ สนุกมาก ๆ ครับ ขอบคุณครับผม ...
หน้า: [1] 2 3 4 5 6
ดูในรูปแบบกติ: เรื่องเสียว..."นายร้อยปากน้ำโพ" ตอนที่11 ยายปริก!!!(เนื้อเรื่องทั้งตอน)