เรื่องเสียว..."นายร้อยปากน้ำโพ" ตอนที่11 ยายปริก!!!(เนื้อเรื่องทั้งตอน)

Petchza2021

             "ไอ้ก้าน!... เอ็งเห็นเหมือนที่ข้าเห็นไหม!... ยาย!...ยายปริก!  ยายปริกมัน!!!.....    "
ไอ้แสนเสียงสั่นตื่นกับภาพเบื้องหน้า  ไอ้ก้านตั้งสติรีบเอามือป้องปากอุดเสียงร้องของนายร้อยหนุ่มลูกกำนันทันท่วงที   หัวใจของพวกมันทั้งสองเต้นเร็วรัว  ตื่นตะหนกและหวาดวิตกไปพร้อมๆกัน.....



                    ภาพของหญิงสาวสวยที่ทำท่าทางเหมือนกับว่าเป็นคนแก่   กำลังหัวเราะร่าอารมณ์ดี โดยมีไอ้วันชัยบีบนวดหัวไหล่   เธอสวมใส่เสื้อคอกระเช้าและผ้าถุงผืนเก่าๆหากแต่มีรอยเลือดเปรอะเลอะเสื้อผ้านั้น!....   วรรณาดูเหมือนกำลังไม่ใช่สาวรุ่  หากแต่กำลังแสดงท่าทางคับคล้ายคับคลาหญิงแก่!!!.....


               
             "หรือว่า.... ยายปริกไม่เคยมีตัวตนอยู่ที่นี่เลย!!"  
ไอ้แสนกระซิบปรึกษากับไอ้ก้านเสียงแผ่วเบา   ท่าทางของวรรณาที่กำลังทำท่าทาง  และหัวเราะด้วยน้ำเสียงคนแก่    ทำให้สองร้อยหนุ่มถึงกับขนลุกซู่!!!!     




"ไม่หรอก...ยายปริกมีตัวตนอยู่จริงๆ  ข้าเดาว่าจะถูกสองพี่น้อง   ทนการเลี้ยงดูด้วยวิธีโรคจิตผิดมนุษย์ต่อไปไม่ไหว   เลยพลั้งเผลอฆ่ายายแท้ๆของตัวเอง   และการที่วรรณาทำแบบนี้อาจจะเป็นเพราะลึกๆแล้วรู้สึกผิดที่ฆ่ายายตัวเองก็ได้....   "
ไอ้ก้านพยายามวิเคราะห์สถานณ์ตรงหน้า  ซึ่งหากเป็นดั่งที่มันคาด   สองพี่น้องวันชัย-วรรณาก็อันตรายเกินกว่าที่พวกมันจะช่วยเหลือได้อีกต่อไป!!!




"นวดดีมาก  เอ็งอยากได้อะไรจากยายล่ะหือออ...ฮ่าๆๆๆๆ  "
เสียงวรรณา  ที่แหบพร่าเหมือนหญิงแก่    ท่าทางบุคลิกที่แสดงออกมา   ถอดกระเบียดเป็นสาววัยชราจนไม่เหลือเค้าโครงสาวสวย    นั่นทำให้สองนายร้อยขนลุกซู่กับกริยาท่าทางของวรรณา!....


"หลานรัก...เอ๋ย...  ร้องเพลงโปรด.....ของยาย....ให้ยายฟัง...สักหน่อยสิ!..... ฮิฮิฮิ!!!"


วรรณา ลูบหัวพี่ชายแท้ๆตัวจริง    หากแต่การแสดงออกของมันสองพี่น้อง   กลับเป็นเหมือนดั่งยายหลานจริงๆ!!!.....




                           "คิดถึงฉันบ้าง.......คืนนี้......
                      หากเธอ....ไม่มี...พันธะใดๆ....
                      และพอจะซึ้ง.....ถึงเรื่องหัวใจ......
                      ว่าฉันมิได้...ผูกพันธ์...เสน่หา......
                             """""""""""""""""""""""""""""""
                      ก่อนนอน......คืนนี้.........
                      จอมขวัญคนดี.......
                      อย่าคิดถึงใครกว่าฉัน........
                      สวดมนต์ไหว้พระ.....ก่อนนอนทุกวัน......
                      และให้หลับฝัน.....ถึงฉันทุกคืน....... !!!!!"

ไอ้วันชัยร้องเพลงคุ้นหูให้วรรณาที่กำลังสวมบุคลิกเป็นยายปริก  นั่งอยู่เก้าอี้ไม้สาน  หลับตาฟังเสียงขับร้องของไอ้วันชัยอย่างสุนทรีย์อารมณ์    เสียงร้องที่แฝงด้วยความเศร้าและโกธรแค้น  พลังที่ดุดัน ผสมผสานแทรกผ่านมาเสียงร้องเพลงลูกกรุงเก่า    จนไอ้แสนและไอ้ก้านที่แอบฟังอยู่นั้นสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ไอ้วันชัยกำลังรู้สึกอยู่ข้างใน!.....




              เป็นคำตอบว่าเนื้อเพลงลูกกรุงที่วันชัยชอบร้องให้เหล่านายร้อยในโรงเรียนแห่งนี้ได้หลอนโสตประสาทมาตลอดเวล่นั้น  แท้ที่จริงเป็นเพลงโปรดของยายปริก   ซึ่งพวกไอ้ก้านไอ้แสนเอง ก็ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้เห็นร่างที่แท้จริงของยายปริก!   ลองจินตนาการตามว่า  หากยายปริกกำลังจะฆ่าใครสักคนหนึ่ง แล้วร้องเพลงนั้น   แค่คิดก็ขนลุกซู่ไปทั้งร่าง!!!...

"ยายจ๋า...มะรืนนี้ก็จะเปิดเทอมแล้วนะ   ฉันจะได้เจอไอ้ก้านอีกแล้ว    อีกไม่นานเราจะได้อยู่พร้อมหน้ากันแล้วนะยาย   ฮ่าๆๆๆๆ!!!!!"   
ไอ้วันชัยบีบนวดร่างวรรณาที่กำลังท่าทางเป็นยายปริก   สองพี่น้องอยู่ในบ้านพักครัวที่มืดทึบไร้แสงสว่างจากภายนอก     ไอ้วันชัยและวรรณาต่างระเบิดเสียงหัวเราะออกมาสนั่นลั่นบ้านแห่งนั้น   ราวกับว่าโลกทั้งใบนี้มีเพียงมันสองพี่น้องเท่านั้น!!!....



                ประโยคสนทนานั้น   ทำให้สองนายร้อยหนุ่มถึงกับต้องถอยออกมาตั้งหลักกันอีกครั้ง   ด้วยหากถูกสองพี่น้องจับได้ว่าพวกมันล่วงรู้ความลับตัวจริงของยายปริก    อาจทำให้สองพี่น้องคุ้มคลั่งทำอันตรายมันทั้งสองได้  หากจะจบเรื่องนี้ลงอย่างสันติ  ทุกอย่างต้องวางแผนอย่างรัดกุมรอบคอบ!...




"ข้าเกรงว่า อาการของวันชัยและวรรณา  มันเกินจะเยียวยาแล้วล่ะไอ้ก้าน   "
ไอ้แสนสนทนากับนายร้อยบ้านทุ่ง  หลังจากที่พวกมันทั้งสอง  พ้นจากที่มันทั้งสองพ้นจากชายคาบ้านหลังนั้นแล้ว...




"แต่ข้าคิดว่า   ในบ้านนั้นต้องมีอะไรเก็บซ่อนไว้   ถ้าพวกมันกำลังต้องการตัวข้า   เราอาจใช้ข้าเป็นเหยื่อล่อให้พวกมันมาติดกับเราก็ได้   "
ได้ก้านเสนอแผนอย่างกล้าหาญ    แต่ไอ้แสนกลับไม่เห็นด้วย!




"ไม่ได้นะเว้ย!    ข้าไม่ยอมให้เอ็งไปสุ่มเสี่ยงเช่นนั้นคนเดียวแน่    ถ้าเกิดสองพี่น้องมันฆ่ายายปริกไปแล้วจริงๆแบบที่เราคิดไว้   ศพต่อไปก็หนีไม่พ้นเอง   ถ้าเอ็งตาย  แล้วข้าจะอยู่ยังไงล่ะไอ้ก้าน!! "
ไอ้แสนระเบิดอารมณ์ใส่ไอ้ก้าน    ทุกอย่างเพราะมันเป็นห่วงชีวิตของไอ้ก้านมากกว่าตัวเอง     ไอ้ก้านจึงดึงไอ้แสนมากอดไว้พลางปลอบโยน...



  "ข้าและเอ็ง   จะอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป   ชีวิตข้าก็ขาดเอ็งไปไม่ได้เช่นกันไอ้แสน..."
ไอ้ก้านมองนายร้อยลูกกำนันด้วยสายตามีความหมาย    สองนายร้อยใบหน้าแนบชิด  ถ่ายทอดความรู้สึกเบื้องลึกในจิตใจให้อีกฝ่ายรับรู้ผ่านสายตา   ก่อนไอ้แสนจะถูกไอ้ก้านจูบปากด้วยสัมผัสอ่อนโยน...    หากมันทั้งสองจบเรื่องวันชัยและวรรณาได้  ทุกชีวิตที่โรงเรียนนายร้อยปากน้ำโพแห่งนี้จะได้นอนหลับอย่างสงบสุขเสียที!!!



                     ในที่สุดก็ถึงวันเปิดภาคเรียนอีกครั้ง  นักเรียนนายร้อยทุกนายกลับมาสู่รั้วโรงเรียนกันครบทุกนาย   ขณะที่ไอ้ก้านและไอ้แสนต่างจับตาดูไอ้วันชัย-วรรณา  สองพี่น้องมหาภัยแทบไม่คลาดสายตา   ซึ่งพวกมันก็มักจะขลุกตัวอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม กับลูกน้องทั้งสาม   ไอ้ฟัก  ไอ้เสือ  ไอ้ปาน   ทำให้สองพี่น้องโรคจิตไม่มีโอกาสแม้แต่จะแตะร่างไอ้ก้านได้แม้แต่ปลายเล็บ!




                 สองเดือนผ่านไป... เหตุการณ์ในรั้วโรงเรียนนายร้อยปากน้ำโพกลับปกติดีทุกอย่าง   ไอ้ก้านไอ้แสนที่แปรเปลี่ยนสถานะจากคู่กัดชังขี้หน้า  หลายเป็นคู่ขาที่รักกันดูดดื่ม    โดยลูกน้องมันทั้งสามก็ร่วมปรนเปรอสวาทไอ้ก้านไอ้แสนไม่ว่างเว้น   โดยส่วนมาก  มันทั้งสองจะชื่นชอบการเป็นฝ่ายเย็ดเองเสียมากกว่าฝ่ายถูกเย็ด!


                 
                      ทว่าก่อนพายุใหญ่จะคืบคลาน   มักจะนิ่งเงียบภายใต้ท้องฟ้าที่สดใสเสมอ!!!....


                   คืนหนึ่ง   ไอ้แสนตื่นมาปวดท้องกลางดึก  มันตื่นขึ้นมานั่งสลึมสลืออยู่บนเตียง   ท่ามกลางความมืดมิด...  ก่อนลุกจากเตียงในโรงนอน   มันมองมายังร่างของไอ้ก้านที่หลับตาสนิทอยู่ข้างเตียงมัน     ด้วยความที่ไม่อยากปลุกไอ้ก้านที่หลับไหลด้วยความเหนื่อยล้าจากการฝึกฝนวิชานายร้อยใช้แรงมาหนักหน่วงตลอดทั้งวัน   ไอ้แสนจึงเดินมาเข้าห้องน้ำผู้เดียว....


                     ทว่า!!!  หลังจากทำธุระเสร็จ   ไอ้แสนกลับพบมีดปริศนา  ปักอยู่ฝาประตูห้องน้ำที่มันเพิ่งเข้าเมื่อครู่!

                   ปึกกกกกกก!!!!!!

                      ไอ้แสนเอี้ยวตัวหลบปลายมีดอีกด้ามที่ไอ้วันชัยที่พุ่งมายังร่างของมัน  จนรอดพ้นได้อย่างฉิวเฉียด!  มีดไอ้วันชัยปักไปโดนผนักกำแพง  ขณะที่ไอ้แสนมันก็รีบตั้งสติเพื่อหนีตายเอาตัวรอดจากไอ้วันชัยทันที!




"เอ็งตั้งสติก่อน...  เอ็งทำแบบนี้ทำไม  เอ็งฆ่าข้าตายแล้วเอ็งจะทำอะไร   เอ็งตั้งสติสิวันชัย!   "
ไอ้แสนพยายามดึงสติของไอ้แสน   หากแต่นายร้อยลึกลับกลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา!




"เอ็งตายแล้วข้าได้อะไรเหรอ!.....   ก็ทำให้ไอ้ก้านมันรู้รสชาติการที่เวลาคนรักตายจากไป   มันเจ็บปวดทรมาณเพียงไหน   มันและไอ้มิ่งทำลายชีวิตครอบครัวข้าพังยับเยิน   ฆ่ามันตรงๆจะไปสาแก่ใจข้าได้อย่างไร    ฆ่าเอ็งนี่แหละ   มันจะได้ทรมาณยิ่งกว่าตายทั้งเป็น!!! "
ไอ้วันชัยดึงมีดออกจากกำแพง   ก่อนจะกระโจนร่างใส่ไอ้แสนอีกครั้ง     นายร้อยหนุ่มลูกกำนันรีบวิ่งหนีตายจากคมมีดไอ้วันชัยทันที     มันตั้งสติ  อาศัยจังหวะ ที่ไอ้วันชัยกำลังพูดกล่าว  ใช้ถีบฝ่าเท้าไปยังมือไอ้วันชัยที่กำลังถือมีดขู่ฆ่ามันจนมันปล่อยมีดร่วงหล่นพื้น   ไอ้แสนรีบถอยออกมา  และวิ่งหนีห่างมันทันที!.....



                 และเมื่อถึงทางแยก  ระหว่างกลับไปยังโรงนอน เพื่อไปหาไอ้ก้าน   หรือไปที่ห้องพักครูฝึก  เพื่อแจ้งเหตุด่วนเหตุร้าย  ยุติความคุ้มคลั่งของไอ้วันชัยนี้!...    หากมันไปหาไอ้ก้าน และไอ้วันชัยเกิดฆ่าไอ้ก้านตายล่ะ!   ไอ้แสนจึงเปลี่ยนใจวิ่งฝ่าความมืดออกไปยังห้องพักครูฝึกอย่างรวดเร็ว!



"ลูกพี่!....ลูกพี่!...  ไอ้ก้านแย่แล้ว   มันถูกอีวรรณาลากตัวไปบ้านพวกมันแล้ว!!! "
ไอ้ปานวิ่งหน้าตาตื่นมาหาไอ้แสนด้วยความตื่นตะหนกตกใจ    ความเครียดของไอ้แสนพุ่งทะยานถึงขีดสุด!....


"งั้นเอ็งตามข้ามา  เราต้องบอกเรื่องนี้กับพวกครูฝึกให้เร็วที่สุด!  "
ไอ้แสนเดินมายังบ้านพักครูฝึกโดยมีไอ้ปานตามมาติดๆ     ครูฉลองเปิดประตูรับเสียงเรียกร้องของไอ้แสนด้วยสีหน้างุนงง...



"ครูฉลองครับ!!!. ช่วยพวกผมด้วยครับ  ไอ้วันชัย!  ไอ้วันชัยมันเป็นโรคจิต  มันกำลังจะฆ่าพวกผมครับครู!!!  "
ไอ้แสนรีบบอกครูฉลองด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก...




"นายร้อยใจเย็นๆ... ตอนนี้วันชัยอยู่ที่ไหน...  "
ครูฉลองพยายามสงบสติอารมณ์ของไอ้แสนที่กำลังตกใจสุดขีด  โดยครูฝึกหนุ่มส่งสายตาชำเลืองมองมายังร่างของไอ้ปาน  ลูกน้องไอ้แสนหนึ่งครั้งเหมือนส่งสัญญาณบางอย่าง!


           ก่อนที่ไอ้แสนจะเริ่มฉุกคิดได้ว่า   เหตุใดจึงมีไอ้ปานมากับมันแค่คนเดียว   ไอ้ฟัก ไอ้เสือไปไหน?


"เฮ้ย!!   ไอ้ปาน   แล้วคนที่...เหลื.....อ     อ๊ะสสส์!!!"


ตุ้บบบบบบบ!!!!!!


เสียงท่อนไม้หวดใส่ที่ศรีษะไอ้แสนเต็มเหนี่ยว    ทำให้นายร้อยลูกกำนันหมดสติในทันที!    ครูฉลองยิ้มอย่างสะใจ    ขณะที่ไอ้ปานกลับรู้สึกสลดใจที่มันต้องหักหลังลูกพี่ตัวเอง!....




"ลากตัวมันไปที่บ้านพักแม่ครัว  ระวังอย่าให้ร่างกายมันมีริ้วรอยล่ะ....  ฮ่าๆๆๆ!!!!  "
ครูฉลองหัวเราะสั่งการไอ้ปานอีกครั้ง.....




"ฉันขอโทษนะลูกพี่!   มันจำเป็นจริงๆ    หากฉันไม่ทำแบบนี้   มันจะฆ่าฉันแทน   ฮือๆ.... "
ไอ้ปานบอกกับร่างไอ้แสนที่สลบเหมือด   ที่หัวไอ้แสนมีเลือดไหลซึมไม้ที่โดนฟาดเมื่อครู่....    มันลากร่างกำยำของไอ้แสนไปที่บ้านพักแม่ครัวอย่างทุลักทุเล   ก่อนที่เช้าวันต่อมา  ไอ้ก้านจะตื่นนอนขึ้นมาและพบว่าไอ้แสนนั้น  ได้หายตัวไปแล้ว!!!




"ลูกพี่ ฝากให้ข้ามาบอกเอ็งว่า   ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว  
ลูกพี่ไม่อยากระแวงไอ้วันชัยมัน  ตอนนี้ลูกพี่กลับไปบ้านกำนันหาญแล้ว"
ไอ้ปานฝืนใจโกหกไอ้ก้าน    นายร้อยบ้านทุ่งไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้แสนจะทิ้งมันไปเช่นนี้!...

                ข้าวของใช้ของไอ้แสนหายไปหมดเกลี้ยง...ไอ้ก้านหัวใจสลาย   แต่มันเริ่มรู้สึกเป็นห่วงไอ้แสน   ครูฉลองที่รู้เหตุการณ์เบื้องลึกดีทุกอย่าง จึงออกอุบายบอกครูฝึกนายอื่นว่าไอ้แสนหนีกลับบ้านที่ชุมแสงไปแล้ว    ทุกคนจึงไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร?!


               
                  ไอ้ก้านจึงอาศัยจังหวะช่วงพักกินข้าวเช้าแอบเอ่ยขอร้องกับไอ้ฟัก  นายร้อยขี้แยซึ่งเป็นห่วงไอ้แสนไม่ต่างจากมันด้วยน้ำเสียงจริงจัง   สถานการณ์ตอนนี้ทำให้มันไม่ไว้วางใจใครทั้งนั้น  ิเรื่องนี้มีแค่มันสองคนที่รู้....




"ไอ้ฟัก... ข้าอยากให้เอ็งแอบหนีออกจากโรงเรียน  เดินทางไปที่ชุมแสงบ้านไอ้แสนมัน  ข้าอยากรู้ว่ามันกลับบ้านจริงหรือไม่   หากไม่พบมันรีบบอกกำนันหาญให้ส่งคนออกตามหาตัวไอ้แสนทันที  และรีบกลับมาส่งข่าวแจ้งข้าให้เร็วที่สุด  คืนนี้ข้าจะไปตามหา   มันอาจจะโดนจับซุกซ่อนตัวอยู่รั้วโรงเรียนนี้อยู่ก็เป็นได้!....   "


ไอ้ก้านบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง   กึ่งร้องขอ   จนไอ้ฟักปกติที่มักจะมีนิสัยขี้แย ขี้กลัว   แต่หนนี้มันกลับฮึดสู้เพื่อลูกพี่นายร้อยของมัน   ไอ้ฟักตบปาก รับคำขอร้องของไอ้ก้าน  โดยจะเป็นม้าเร็วรีบไปที่บ้านกำนันหาญให้เร็วที่สุด!    ก่อนที่ไอ้ฟักมันจะฉวยโอกาสที่นักเรียนนายร้อยและครูฝึกทุกท่าน ออกไปฝึกภาคสนาม   ปีนข้ามออกจากโรงเรียน   รีบออกเดินทางทันที!.....


                   แน่นอนว่าสำหรับไอ้ก้าน   สถานที่ที่มันสงสัยที่สุด  หนีไม่พ้นบ้านพักยายปริก  โดยแท้ที่จริงวรรณาอยู่คนเดียวมาโดยตลอด   หากเป็นไปตามคาดการณ์  ไอ้แสนน่าจะโดนจับซ่อนร่างอยู่ในบ้านหลังนั้น  มันหวังอย่างยิ่งว่าจะช่วยคนรักออกมาได้โดยที่ยังลมหายใจ!....


                      ไอ้ก้านและไอ้เสือ  บุกไปที่บ้านพักแม่ครัวที่อยู่ในหลังโรงเรียน   ทุกอย่างเงียบสงัด  พวกมันตัดสินใจใช้ชะแลงงัดประตูไม้ บ้านหลังนั้นออก   ด้านในมีกลิ่นเหม็นอับ   ฝุ่นหนาเกาะเกรอะกรัง...  หยากไย่ขึ้นทั่วบ้านไปหมด    วรรณาอยู่บ้านสภาพเช่นนี้ได้อย่างไร!!!.....




"เอ็งกับข้ารีบแยกย้ายหากัน...  ไอ้แสนต้องอยู่ที่นี่แหละ....  "

  ไอ้ก้านรีบสั่งการ  มันแยกย้ายกับไอ้เสือ  ช่วยกันหาไอ้แสนทันที!




                     แต่แล้ว   เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมง  มันทั้งสองกลับไม่เห็นวี่แววจะเจอไอ้แสนหรือแม้แต่ตัวของวรรณาและไอ้วันชัยเลย!


"หรือว่าลูกพี่จะกลัวจนหนีกลับไปชุมแสงแล้วจริงๆวะไอ้ก้าน?  "
ไอ้เสือ  หอบเบาๆ  พวกมันรื้อค้นหาบ้านหลังนี้ทุกซอกทุกมุมแล้ว  แต่กลับพบเพียงเสื้อผ้าข้าวของวรรณา   โดยที่ก็ยังไม่ทราบได้ว่าวรรณาหายไปไหน!....




"งั้นเราถอยกันก่อน   ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหาไอ้แสน   ข้าก็จะทำ !!!"
ไอ้ก้านกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว    ทุกวินาทีที่ไอ้แสนหายตัวไป   ใจเหมือนจะขาดเสียให้ได้....


              สองนายร้อยหนุ่มจึงแอบออกมาจากบ้านพักหลังนั้น... โดยที่ไม่รู้ว่า  พื้นไม้ที่พวกมันกำลังเหยียบย่ำอยู่  เบื้องล่างเป็นพื้นไม้ที่สร้างจากกระดานกล  ซ่อนห้องลับที่ขังร่างไอ้แสนอยู่!   ในห้องใต้ดินที่มืดมิด  ไอ้แสนได้กลิ่นเหม็นเน่าของซากศพลอยเตะจมูกอบอวล   มันอยากจะหนีให้ออกมาจากที่นั่นเสียให้ได้     หนึ่งวันแล้วที่มันถูกขังอยู่ที่แห่งนี้   และยังไม่มีอะไรตกถึงท้องมันเลย!......





.
.
.

"ได้ยินเสียงพวกไอ้ก้าน ที่มันกำลังหามึงอยู่ใช่มั้ย!!!  ฮ่าๆๆ  เชื่อกูหรือยัง  ว่าต่อให้มึงแหกปากร้องเรียกยังไง  พวกมันก็ไม่มีทางค้นหามึงเจอ!!!   "
ครูฉลองที่บัดนี้ เผยธาตุแท้ความอำมหิต   ลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาของไอ้แสนที่ถูกมัดตรึงร่างแน่นอยู่กับเก้าอี้ไม้เก่าๆ    โดยมีไอ้วันชัยยิ้มเหี้ยมอย่างสะใจ  และวรรณาที่กำลังสวมใส่เสื้อผ้าเก่าๆของยายปริก  หัวเราะด้วยเสียงที่เหมือนกับคนแก่!!!...




"พวกมึงจะทำอะไรกู....  ต่อให้มึงฆ่ากู   กูก็จะไม่มีทางกลัวพวกมึง!!ครูฉลองครับ   ทำไมครูถึงทำแบบนี้   ทำไมถึงมาร่วมมือกับไอ้วันชัย!! "
ไอ้แสนทำใจดีสู้เสือ   แม้ลึกๆจะกลัวสุดขีดจะเหงื่อกาฬไหลตลอดเวลา!......




"มึงอยากนักใช่ไหม!  ว่ากูร่วมมือกับพวกมันทำไม   ?
กูนี่แหละ   ผัวอีอร  !!!  มันจะฆ่ากู   แต่กูเสือกรอดมาได้    อีอรมันเลยถูกกูฆ่าแทนไงล่ะ  ฮ่าๆๆๆ!!!"
ครูฉลองเผยด้านมืดออกมาสิ้น  เล่าอดีตที่ทุกคนไม่มีใครเคยรู้แม้แต่ไอ้มิ่ง   ให้ไอ้แสนฟังด้วยน้ำเสียงที่สะใจ!




"กูอยู่อาศัยอยู่กับพวกมันหลังจากนั้นได้อีกไม่นาน   อีแก่นั่น  อีแก่นั่น  มันก็เริ่มสอนหลานๆให้หันมาฆ่ากู แทน!!!  มันเลี้ยงดูไอ้วันชัย กับอีวรรณาให้เป็นโรคจิตเหมือนกับมัน  อีแก่นั่นเลี้ยงหลานสองคนนี้ด้วยความแค้น!   พวกมันมีแต่ความแค้นไอ้มิ่งและไอ้ก้าน   มึงรู้อะไรไหม? ขนาดกูฆ่าลูกมันตาย   มันยังโทษว่าเป็นความผิดไอ้มิ่งกับอียุพิณเลย   ฮ่าๆๆๆ!!!  แล้วหลังจากอีกไม่นาน   ไอ้ก้านก็จะมาอยู่ในสภาพเดียวกับมึงนี่แหละ   ไอ้มิ่งก็จะยิ่งกว่าตายทั้งเป็น!!!  ฮ่าๆๆๆ!!!   "




ไอ้ฉลองหัวเราะสะใจ     ไอ้แสนมองครูฝึกหนุ่มด้วยสายตาเคียดแค้น     มันนึกเอะใจมาตลอดว่า  เหตุใด  วันชัยและวรรณาจึงทำทุกอย่างได้ง่ายดายนัก  ที่แท้ก็มีครูฉลองคอยหนุนอยู่เบื้องหลังทุกอย่าง!






"แล้วถ้าพวกมึงแค้นไอ้ก้านนัก   แรกเริ่มเดิมที  พวกมึงเอากูมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยทำไมเล่า!! "
ไอ้แสนถามเสียงดุดัน  แต่เจตนาที่แท้จริงคือถ่วงเวลาพวกโรคจิตนี้ไปเรื่อยๆ!!.....




"ก็เพราะว่ามึงเป็นลูกกำนันหาญ   ที่มีอิทธิพลคับเมืองนครสวรรค์ยังไงล่ะ   หากมึงชังขี้หน้าไอ้ก้าน   มันก็อยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้ยากลำบาก  เหมือนที่มึงต่อยตีกับมันช่วงแรกๆ   แต่มึงก็เสือกเงี่ยนไม่เลือก!   รักกันเองได้จนแผนการกูทุกอย่างพังทลาย    ไอ้แสน!!!  "


ไอ้วันชัยกัดฟันกราม    ดุไอ้แสนเสียงดัง....   ไอ้แสนพยายามตั้งสติ   ในสถานการณ์ที่ทุกอย่างเป็นตายเท่ากัน   มันจะเอาตัวรอดอย่างไรดี?....




"ไอ้วันชัย  กับอีวรรณา   มันเป็นทาสบำเรอกามให้กูมาตั้งแต่เด็กๆ   ตอนพวกมันเผลอฆ่ายายตัวเองตาย   กูก็ช่วยซ่อนอำพรางศพให้!   จะว่าไป  ก่อนมึงตาย   กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมนักเรียนนายร้อยที่นี่ถึงได้คลั่งไคล้มึงนัก!   ฮ่าๆๆๆ!!!"


ครูฉลองหัวเราะสะใจ  ก่อนจะค่อยๆลากลิ้นไปตามใบหน้าหล่อเหลาของไอ้แสนอย่างย่ามใจ    มันพยายามดิ้นรนขัดขืน  แต่เชือดที่มัดร่างกำยำมันแน่นก็ไม่อาจทำให้มันหนีได้     ขณะที่ไอ้วันชัย และอีวรรณาต่างหัวเราะสะใจกับสภาพเหยื่ออย่างไอ้แสน!




                ใบหน้าที่ดูเหมือนคนธรรมดา  แต่กลับเผยให้เห็นความหื่นกามและดิบเถื่อนผิดมนุษย์มนาทั่วไป ของครูฉลอง  กำลังเริ่มนัวเนียกับร่างของไอ้แสนอย่างสะใจ!    มันบีบริมฝีปากหนาน่าจูบของไอ้แสนอ้าออก   ก่อนที่มันจะประกบปากสอดลิ้นดูดดุน   แต่มันกลับถูกไอ้แสนกัดลิ้นจนเลือดไหลกลบปาก   ไอ้ฉลองเจ็บลิ้นจนร้องโอ๊ยลั่น!




"ไอ้เหี้ย!   อยากหาเรื่องเจ็บตัวนักใช่ไหม!   ก่อนมึงตายมึงได้รู้ซึ้งแน่ว่านรกบนดินเป็นยังไง!!!!"
ไอ้ฉลองตะคอกใส่ไอ้แสนด้วยความโกธรแค้นที่โดนไอ้แสนทำร้ายตอบโต้ได้แม้จะอยู่ในสภาพที่เป็นรองพวกมันทุกอย่าง   ไอ้ฉลองใช้ฝ่ามือตบหน้าไอ้แสนหลายฉาด  จนเลือดไหลย้อยมุมปาก...  หน้าไอ้แสนแดงเป็นรอยฝ่ามือ   แต่ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความแค้น    แม้จะใกล้ตายแค่ไหน มันก็ยังมีความห้าวหาญเปี่ยมล้น    โดยไม่ได้แสดงความกลัวให้พวกโรคจิตเห็นแม้แต่นิดเดียว!






"มึงคิดหรือว่ามึงเป็นลูกกำนันหาญ  แล้วพวกกูจะไม่กล้าทำร้ายคนอย่างมึง!    คนที่พูดไม่ได้  คือคนที่ตายแล้วเท่านั้นโว้ย  ฮ่าๆๆ!"
ไอ้วันชัยยิ้มเหี้ยมเกรียม    ก่อนจะใช้มีด กรีดไปตามลำตัวของไอ้แสนอย่างเพลิดเพลิน!!!   แม้จะไม่ได้ลงคมมีดแทงทะลุเข้าเนื้อ    แต่คมมีดก็ค่อยๆ บาดผิวหนังของไอ้แสนจนเลือดไหลซึมทั่วร่าง   เสื้อผ้าที่ไอ้แสนสวมใส่ขาดวิ่นกระจุยกระจายจากคมมีดไอ้วันชัย    ขณะที่ไอ้ฉลอง   และอีวรรณาหัวเราะสะใจ!




"ยายจ๋า....   เดี๋ยวอีกไม่นาน   พวกหนูจะส่งไอ้เวรนี่  ไปเป็นผีรับใช้ยายที่นรกนะจ้ะ   ยายทนเหงาอีกไม่นานนะจ้ะ...   มึงได้ยินแล้วใช่มั้ยไอ้แสน   ตายไปแล้วมึงต้องไปเป็นผีรับใช้ให้ยายกู!   ฮ่าๆๆๆ  !!!"


อีวรรณากระชากดึงของเสื้อของไอ้แสน  หล่อนหัวเราะอย่างวิปริตสะใจ    อีวรรณายามนี้ไม่เหลือเค้าโครงความเป็นสาวสวยเลยแม้แต่น้อย!!!


                  
                     อีวรรณาที่ใส่ชุดคนแก่  เดินขึ้นไปด้านบน   ทิ้งให้ไอ้ฉลองกับไอ้วันชัยเสวยสุขกับเรือนร่างกำยำที่น่าลงลิ้นไปทั่วร่างของไอ้แสน!.....




                     ไอ้ฉลองใช้ลิ้นเลียไปตามมัดกล้ามของไอ้แสน  ก่อนจะดึงกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างนายร้อยลูกกำนันอย่างรุนแรง    ร่างของไอ้แสนเปลือยเปล่า   มันพยายามดิ้นรนหนีจากลิ้นของไอ้ฉลองและไอ้วันชัยที่กำลังแทะโลมเลียร่างกายของมันอย่างหื่นกระหาย   แม้ร่างกายกำยำเปลือยเปล่าของไอ้แสนจะเลอะกรังไปด้วยคราบเหงื่อ จากอากาศที่ร้อนอบอ้าวในห้องลับใต้ดิน    และเลือดที่ซึมไหลออกมาเป็นระยะๆจากคมมีดไอ้วันชัยที่กรีดไปตามร่างกายของไอ้แสนทั่วร่าง!    ไอ้วันชัยเอาปลายมีดจ่อไปที่ลูกกระเดือกกลมกลึงของไอ้แสน  พลางขู่ด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม!!!


"มึงจะอยู่?  หรือมึงจะตาย?  !   "ไอ้วันชัยเอามีดจ่อที่ลำคอของไอ้แสน  พลางตะคอกถามเสียงดัง!!!.....






               ทางด้านไอ้ก้าน  มันพยายามค้นหาไอ้แสนทั่วทั้งโรงเรียน แต่ในที่สุดไอ้ปานก็ทนความรู้สึกผิดไม่ไหว   มันตัดสินใจแอบบอกความจริงกับไอ้ก้านทั้งน้ำตา...   


"เอ็งอย่าโกธรข้าเลยนะ....  ข้าโดนพวกมันขู่จะฆ่าหากไม่ช่วยหลอกลูกพี่ไปให้พวกมัน   ข้าคงอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว   ถ้าพวกมันรอดมาได้ต้องฆ่าข้าตายแน่ๆ    ข้าฝากเอ็งขอโทษลูกพี่ด้วย  ข้าเสียใจจริงๆไอ้ก้านเอ๋ย..."


ไอ้ปานกล่าวเศร้าๆ.....


ไอ้ก้านตกตะลึง!  เป็นห่วงไอ้แสนสุดหัวใจ!




       "อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ  ไอ้แสน ข้าจะต้องไปช่วยเอ็งให้ทันจนได้!!!  "
         
         ไอ้ก้านและไอ้เสือวิ่งฝ่าไปในความมืดมุ่งหน้าไปยังบ้านพักของพวกไอ้วันชัย    ขณะที่บ้านกำนันหาญ  หลังจากรู้ข่าวจากไอ้ฟักว่าลูกชายหายตัวไป  ไอ้หาญพร้อมด้วยพรรคพวกก็ไม่รอช้า   ขับรถจากชุมแสงมุ่งหน้ามายังปากน้ำโพในคืนนั้นทันที!   




          อีพเยียกรอกกระสุนใส่กระบอกปืนอย่างแค้นใจ   กัดฟันพูดเสียงดังลั่นบนรถที่ทิดอ่ำกำลังขับแล่นบนท้องถนนด้วยความเร็วสูง!!!...



           "ใครกล้ามาแตะต้องน้องกู   มันต้องตายโว้ยยยยยย!!!"




****รูปภาพประกอบตัวละคร ผู้เขียนใช้เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น  ไม่ได้มีเจตนาเผยแพร่หลอกลวง หรือสมอ้างเป็นเจ้าของรูปใดๆ  หรือค้าขายเชิงพานิชย์ในรูปภาพนั้นๆ***




.
อ่านเรื่องราวย้อนหลัง

"นายร้อยปากน้ำโพ"   (พาร์ทวันชัย )

ตอนที่9 ความหลัง-ความลับ-ความรักที่ทุ่งนาเนินมะกอก!!!

http://www.g4guys.com/thread-155142-1-1.html

ตอนที่10 ก่อนถึงวันเปิดภาคเรียน!!!

http://www.g4guys.com/thread-155230-1-1.html

Petchza2021

พบกับบทสรุปไอ้แสนและไอ้ก้าน ได้ใน"นายร้อยปากน้ำโพ" ตอนที่12  เป็นตอนจบครับ     ตอน12 ช่วงท้าย จะมีช่วงEnd credit  เชื่อมโยงไปสู่เนื้อเรื่อง"เขยร่านบ้านกำนัน"ด้วย  ใครกำลังรอไอ้จอมและกำนันหาญรออ่านได้เลยครับ...สวัสดี

zhanes

ชอบพเยียจริง เดือดจัดๆ อยากอ่านภาคบ้านกำนันไม่ไหวแล้ว

redboy

ทรมานใจจัง

montree254

พี่พเยียแม่งได้ว่ะ

crossnon

เรื่องกำลังตื่นเต้นเลย fc พี่พเยีย

ngeanollo

ลุ้นโคตรๆ

talhiw

ขอบคุณครับ

Pelapela

ชักสงสัยว่า ครูฉลองที่เห็นเป็นตัวจริงหรือว่าพ่อของวันชัย ฆ่าครูฉลองตัวจริงแล้วสวมทะเบียนปลอมมาเป็นครูฝึกกันแน่ ?

แต่แน่นอนคือ ครูฉลองที่เห็นในตอนนี้ โรคจิตไม่ต่างอะไรจากลูกๆเลย คิดว่าไม่น่าจะมีปมในวัยเด็กหรอก หรือต่อให้มีก็ไม่น่าจะมีเยอะภ แค่เป็นพวกโรคจิตมากกว่า

และคนที่ไล่ล่าตามฆ่าแสน ก็น่าจะเป็นครูฉลองนี่ละ

/คิดว่า หวัง คงเป็นศพแน่นอนแต่ใครเป็นคนฆ่านี่ละ ระหว่างครูฉลอง หรือ วันชัย หรือ วรรณา หรือ ทั้ง3คน

และที่คาดเดาแน่นอนคือ ครูฉลอง น่าจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการฆ่าแม่ครัวคนเก่า แต่ให้วันชัยเป็นคนลงมือ

Eakkadoor

โคตรลุ้นนนน ปังมากทุกเรื่องทุกตอนเลย
เก่งมากเลยครับ สนุกมาก ชอบบบบบ

mojimaru

รอลุ้นครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

wiput

ขอบคุณครับ

Blackblood888

ขอบคุณครับ

lekthai

ลุ้นระทึก รอตอนต่อไป ขอบคุณ

Vishanu

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

Yud6565

ลุ้นๆครับ

Darmmek

มารอลุ้นตอนจบกัน

prakanboy

เสียวปนตื่นเต้น

evenstar

... รอตอนจบครับ สนุกมาก ๆ ครับ ขอบคุณครับผม ...