พยัคฆา เสือร้ายสุดที่รัก EP. 1
นิยายซีรีส์นี้เขียนจากจินตนาการเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โดยมีละครเรื่อง อังกอร์เป็นต้นแบบของงานเขียนนี้ หากไม่สนุกอย่างไรขออภัยด้วยครับ
............................................................................................................................................
ในยุคสมัยที่มีการเปลี่ยนแปลงการปกครองนายพลพยัคฆ์ ผู้บัญชาการทหารสูงสุดที่กำลังจะโดนยึดอำนาจ
จากกลุ่มคนที่คิดปองร้าย ท่านนายพลพยัคฆ์ จึงได้ทำการอะไรบ้างอย่างที่วิทยาศาสตร์ไม่สามารถพิสูจน์ได้
นั้นก็คือไสยศาสตร์ที่พ่อครูเขมราช อาจารย์ด้านขมังเวทย์ที่ท่านนายพลนับถือได้แนะนำให้
"นายพลตอนนี้ท่านดวงตกอย่างหนัก กำลังชะตาถึงขาด สิ่งเดียวที่จะช่วยได้คือเขี้ยวเสือโคร่งขาว"
"อะไรนะท่านอาจารย์ เขี้ยวเสือโคร่งขาว"
"ใช่ นี่คือกระสุนอาคม มีเพียง 3 ดอกเท่านั้น นายพลต้องล่าเสือตัวนั้นและะเอาเขี้ยวมันมาเป็นเครื่องราง"
"แต่อาจารย์ เท่าที่ข้ารู้มาเสือตัวนี้มันอยู่ในป่าลึกที่ยากต่อการพบเจอ ข้า...."
"มานะเท่านั้นที่ท่านจะรอดพ้นทุกอย่าง เลือกเอา ตอนี้เมียนายพลก็กำลังท้องแก่ใกล้คลอด หากพวกมันบุค
เข้ามายึดอำนาจได้ นายพลอาจต้องเสียทั้งเมียและลูก"
"แต่เสือตัวนี้มันมีดวงจิตอาฆาตสูงนะท่าน หากดวงจิตมันไม่สลายพร้อมตัว ลูกข้า...."
"ทุกอย่างมันถูกกำหนดมาเเล้ว เด็กในท้องเมียนายพลเป็นชาย ชื่อของเขาคือพยัคฆา นายพลเปลี่ยนอะไร
ไม่ได้ทั้งนั้น ทุกอย่างลิขิตมาเเล้ว นายพลมีเวลาเพียง 7 วันเท่านั้นก่อนวันพระขึ้น 15 ค่ำ ดวงจิตมันจะอ่อนล้า
หากถึงวันเพ็ญ 15 ค่ำ ดวงจิตมันจะมีแรงอาฆาตสูง"
"นั้นก็ตกลงตามนี้พรานยอด หมู่พล เก็บกระสุนอาคมไว้คนละดอก หากข้าพลาด ท่านทั้ง 2 จะได้จัดการต่อ"
"ครับท่านนายพล"
ในค่ำคืนนั้น หลังจากที่ท่านนายพลพยัคฆ์เดินทางกลับจากสำนักอาจารย์มาที่บ้าน คุณหญิงศิลาณี ภรรยา
ของท่านนายพลซึ่งกำลังท้องแก่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกรีดร้องด้วยความตกใจ
"อ๊ายยยยยยยอย่าาาาาาาาาาา"
"คุณหญิง คุณหญิงเป็นอะไรหรือคะ"
"แม่ปลายเราฝันร้าย เราฝันเห็นเสืองโคร่ง"
"ห๊ะ อะไรนะคะ คุณหญิงฝันเห็นเสือโคร่งอีกแล้วหรือ"
"ศิลาณี เป็นอะไรเสียงร้องดังไปถึงข้างล่าง"
"พี่พยัคฆ์ น้องฝันร้ายฝันว่าเสือโคร่งมันมาตะคุบและกัดท้องน้อง มันกินลูกของเราในท้องของน้องด้วย พี่..."
"ไม่มีอะไรหรอก น้องหญิงคิดมากอะไรหรือเปล่าช่วงนี้"
"พี่พยัคฆ์ มีอะไรที่ต้องทำเกี่ยวกับเสือหรือเปล่า น้องขอได้ไหมพี่ ปล่อยมันไปก่อน"
"ไม่ได้ ตอนนี้ชาวบ้านต่างหวาดกลัวไม่กล้าออกหาของป่ามาขาย"
"แต่น้อง...."
"นอนพักซะไม่ต้องอะไรมาก พี่ต้องทำเพื่อประชาชน แม่ปลายฝากดูศิลาณีด้วย"
"ได้คะท่านนายพล"
ท่านนายพลเดินออกไปจากห้องของเมีย แม่ปลายก็อยู่เป็นเพื่อนคุณหญิงจนกระทั้งคุณหญิงหลับไป
แม่ปลายจึงลงมาหาหมู่พล ลูกชายของตน
"เจ้าพล"
"แม่มีอะไร"
"ท่านนายพลมีงานใหญ่เกี่ยวกับเสือตัวนั้นใช่ไหม"
"แม่ไม่ต้องถามผมมาก ดูแลคุณหญิงและลูกชายผมด้วย"
"เจ้าพล"
"หน้าที่ของเราคือจงรักและภัคดีกับท่านนายพลไม่ใช่เหรอแม่"
"แม่ก็ขอให้ลุกของแม่โชคดี คุ้มกันท่านนายพลให้ดีนะลูก"
"ครับแม่"
ท่านนายพลกำชับทุกคนไม่ให้บอกคุณหญิงเรื่องการออกล่าเสือโคร่งขาว และเเล้วท่านนายพลกับทุกคน
ก็ออกเดินทางเข้าป่าในเช้าวันรุ่งขึ้น
นายพลพยัคฆ์ กับลูกน้องพร้อมด้วยชาวบ้านที่อาษาต่างก็เดินทางมุ่งหน้าเข้ามายังป่าต้องห้าม ระหว่างรอย
ต่อ ของป่ากับพื้นที่หากินของชาวบ้าน
"เอาหละทุกคนนอกจากพรานยอด หมู่พล และลูกน้องผมแล้ว ชาวบ้านคนไหนอยากไปก็ให้ตามมา ส่วนใคร
ที่ไม่กล้าเข้าไปจะกลับบ้าน ข้าก็ไม่ว่าขอบใจที่ทุกท่านมาส่ง"
"นายพล มาขนาดนี้ตายเป็นตาย ท่านเสี่ยงชีวิตเพื่อพวกเรามาเยอะ ถ้าสิ่งที่ท่านนายพลต้องการมันจะทำให้
ท่านนายพลมีอำนาจอยู่ต่อและปกครองพวกเราได้อย่างมีความสุข พวกเราก็ยินดีตายเพื่อท่าน"
"ขอบคุณ ขอบใขทุกคนมาก ๆ"
และแล้วทุกคนก็มุ่งหน้าเข้าไปในป่านั้น จู่ ๆ ก็เกิดพายุและปรากฎการณ์อาทิตย์ทรงกลด แต่ด้วยใจที่มุ่งมั่น
นายพลพยัคฆ์ก็ดั้นดลไปจนถึงหุบเขาศารทูล หุบเขาที่เชื่อว่าเป็นที่อยู่อาศัยของพญาเสือโคร่งขาว ภายใน
หุบเขานั้นดูเหยือกเย็นและน่ากลัวขนาดเป็นกลางวันที่ภายนอกร้อนจัดแต่ในนี้กับเย็นจนน่ากลัว
"พักก่อนไหมครับท่านนายพล ไว้เดินทางกันช่วงกลางคืนจะดีกว่า"
"บรรยากาศกลางวันยังน่ากลัว ถ้ากลางคืนคงจะนอนกันไม่หลับแน่ ๆ"
"พรานยอดกับหมู่พลถ้าเห็นว่าดีก็ตามใจข้าขอแค่ว่าไปให้ถึงและจัดการมันก่อนวันเพ็ญ 15 ค่ำ"
นายพลและพวกใช้เวลากัน 7 วันพอดีและในแต่ละคืนลูกน้องและชาวบ้านที่มาด้วยก็จะถูกเสือโคร่งที่แอบจู่โจม
ตะปบกินไปคืนละคนสองคน จนในที่สุดนายพลก็เจอกับพวกพรานป่าและ ตชด.ของประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งนั่น
ก็คือผู้พันไกรสีห์ หัวหน้าหน่วย ตชด.ที่เป็นเพื่อนของนายพลพยัคฆ์
"พี่พยัคฆ์"
"ไกรสีห์ อย่ายิง นั้นสหายข้า เป็นไงน้องมาที่นี่ได้"
"จุดประสงค์เราน่าจะเสือตัวดียวกัน"
"ถ้าเราร่วมมือกัน น้องจะยินดีไหม"
"ได้สิอย่างไรเราก็สนิทกันมากกว่าคำว่าสหาย อีกอย่างรีบกำจัดมันให้สิ้นผมจะได้กลับบ้านไปหาลูกเมีย"
ทั้งสองฝ่ายต่างร่วมมือและผนึกกำลังกันออกล่าเจ้าเสือโคร่งผู้ชะตาถึงฆาต
ในคืนวันเพ็ญ 15 ค่ำ คืนที่พระจันทร์เต็มดวง พญาเสือโคร่งขาวตัวใหญ่ก็ปรากฎตัวขึ้นและมันก็จู่โจมเข้ามาที่
นายพลพยัคฆ์ แต่อนิจจาหมู่พลเอาตัวเข้ากันเจ้านายของเขาเอาไว้ จึงทำให้พญาเสือโคร่งตัวนั้นกัดกินและฉีก
ร่างของพลอย่างสยดสยอง
"ไกรสีห์ รับปืน"
"ครับพี่"
"ท่านนายพลประจำการ"
"ได้ ผมจะเป็นนัดแรก นัดสองพรานยอด และนัดสามเป็นของไกรสีห์"
"ครับพี่นายพล"
"พร้อม ลุย"
นายพลยิงนัดนัดแรกเข้าที่อก พรานยอดและผู้พันไกรสีห์จึงยึงตาม ซึ่งผู้พันไกรยิงซ้ำที่เดียวกับนายลจนเสือร้าย
ตัวนั้นสิ้นฤทธิ์ ในที่สุดวิญญาณร้ายก็ออกจากร่างพญาเสือโคร่งและตรงไปที่บ้านของท่านนายพลพยัคฆ์
"กลับมากูอยู่นี้ อย่าไปทำร้ายลูกกู มาทำกู มาทำกูนี่ กลับมา กลับมาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
ท่านนายพลถึงกับเข่าทรุด เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามคำทำนายของอาจารย์เขมราช พรานยอดใช้กริชอาคม
เลาะเขี้ยวทั้ง 4 ออกมาให้นายพล
"นี่ครับท่าน ของดีที่ท่านต้องได้"
"เอ็งเก็บไว้ 1 เขี้ยวเถอะพรานยอดถือเป็นนำใจจากข้า อะนี่ไกรลูกเอ็งก็ต้องใช้สิ่งนี้ในการรักษา ส่วนอันนี้คือ
ของข้าเขี้ยวคู่หน้าของข้ากับของเอ็ง ส่วนชิ้นสุดท้ายเป็นของไอ้ภูมิลูกของไอ้พลที่มันสละชีวิตเพื่อกู"
"ตำรากล่าวไว้ เขี้ยวคู่หน้าคือเขี้ยวคู่ชีวิตข้าคงต้องให้เจ้าเก็บกริชนี้ไว้ เพราะอีก 20 ปีข้างหน้ากริชนี้แหละ
จะจบทุกเรื่องที่เกิดขึ้น"
"พรานยอดและวิญญาณร้ายมันไปบ้านท่านนายพลนะ ทำไมไม่ให้ท่านไป"
"ความรักของคุณหนูและลูกของท่านจะนำพาหากันจนเจอ เขี้ยวเสือคือเเผนที่ กริชคืออาวุธ ความรักคือ
ตัวทำลายวิญญาณร้ายนี้"
"แต่ลูกช้าเป็นชาย"
"ลูกผมก็เป็นชาย"
"ทุกอย่างกำหนดมาเเล้วมันคือข้อกำหนดของกรรมเปลี่ยนแปลงไม่ได้""นั้นรีบกลับเถอะ ข้าชักห่วงศิลาณีแล้ว พวกเอ็งเอาศพหมู่พลใส่หีบกลับไปที่อังกอร์วัด ข้าจะเป็นเจ้าภาพ
จัดงานให้มันเอง ส่วนลูกเสือ 2 ตัวนี้ข้าจะเอาไปเลี้ยง 1 ตัว ส่วนอีกตัวน้องพี่เอาไป"
"ได้ครับพี่พยัคฆ์ เราต้องได้เจอกันนะพี่"
"ใช่น้อง โชคดี"
"โชคดีพี่พยัคฆ์"
ย้อนมาที่บ้านของท่านนายพลในยาราตรีที่พระจันทร์เต็มดวงและทุกคนหลับกันอย่างมีความสุขจู่ ๆ ก็ต้อง
สะดุ้งตื่นเมื่อคุณหญิงศิลาณีเกิดเจ็บท้องและน้ำคล่ำเดินจะคลอดลูก ทุกคนและหมอที่มาประจำการต่างเร่ง
ทำคลอดให้คุณหญิง นาทีที่เสือโคร่งขาวตายคือนาทีที่คุณหญิงคลอดลูกชายออกมา อ๊ายยยยยยยยยยยย
"ได้ลูกชาย คุณหญิงได้ลูกชายนะคะ"
"ดีใจด้วยนะคะคุณหญิง"
"แม่ปลาย ข้าอยากกอดลูก"
หลังจากทำความสะอาดตัวเด็กจนเสร็จ แม่ปลายก็พาทารกน้อยมาให้คุณหญิงซึ่งดูท่าคุณหญิงจะอยู่ได้อีก
ไม่นานเพราะเสียเลือดมากในการคลอดลูก
"คุณหญิงคะ คุณหนูมาแล้วค่ะ"
"แม่ปลาย ลูกข้าน่าชังนักเชียว พยัคฆ์ แม่ขอตั้งชื่อลูกว่าพยัคฆานะลูก เสือที่องอาจของแม่ แม่บุญน้อยนัก
ที่ไม่ได้อยู่กับลูก อย่าดื้อ อย่างอแง กับพ่อนะลูก แม่ปลาย"
"คะคุณหญิง"
"ฝากเสือน้อยตัวนี้ของหญิงด้วยนะ หญิงคงไม่มีโอกาสอีกแล้วที่จะได้เลี้ยงเขา"
"ไม่นะคะ คุณหญิง คุณหญิงต้องอยู่ดูแลคุณหนูนะคะ คุณหญิง"
"หญิงไม่ไหว หญิงฝากลาพี่พยัคฆ์ด้วยนะคะ แม่ปลาย หญิงจะไม่มีแม่ปลายเลย แม่รักลูกนะ"
ทันทีที่คุณหญิงศิลาณีจูบหน้าผากลูกชายคุณหญิงก็สิ้นลมหายใจ ความโศกเศร้าจึงเกิดขึ้นมาในบ้านอีกครั้ง
แม่ปลายอุ้มคุณหนูออกมาเพื่อให้หมอเตรียมการส่งศพชันสูตร ระหว่างนั้นก็เกิดลมพายุโหมกระหน่ำ เสียงฟ้า
ร้อง ฟ้าผ่าดังสนั่นไปทั่วปฐพี คุณหนูพยัคฆาก็ร้องไห้งอแงเหมือนส่งเสียงให้วิญญาณร้ายของพญาเสือโคร่งขาว
ได้รับรู้ และแล้วเสียงหน้าต่างกระจกในห้องก็แตก แสงสว่างที่ส้มเลือดก็พุ่งเข้ามาสิงสู่ลงในร่างของคุณหนู
วิญญาณร้ายได้เข้าร่างทารกน้อยเป็นที่เรียบร้อย จากนั้นพายุและเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าก็สงบลง คุณหนูก็นอนหลับ
ภายในอ้อมกอดของแม่ปลาย รอเวลาที่ท่านนายพลจะกลับมา......
ถ้าไม่น่าเบื่อก็ตามต่อใน EP.2 นะครับ EP.นี้จะเป็นเน้นบรรยายโครงเรื่องเริ่มต้นนะครับ ถ้าอ่านแล้วน่าเบื่อ
ขอโทษด้วยนะครับ...
ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกคับ {:5_131:}{:5_131:}{:5_131:} ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ {:5_135:}
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เขียนได้สนุกครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ คราบ ตามครับตาม รอครับรอ ขอบคุณ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ น่าติดตามมากครับ
หน้า:
[1]
2