บาปรัก(กรงกรรม) ตอนที่ 4
เช้าวันต่อมา แม่ชะม้อยกับเถ่าแก่เม้งก็ออกไปงานแต่ลูกสาวเจ๊ราตรีซึ่งเจ๊ราตรีมีศักดิ์เป็นพี่สาวของเถ่าแก่เม้ง ช่วงที่ทานเลี้ยงตอนเที่ยง
"อ้าวเม้ง ชะม้อย เป็นไงบ้างเจ้ไม่ได้มาดูแลน้อง ๆ เลย"
"ไม่เป็นไรพี่ งานใหญ่โตขนาดนี้พี่ต้องเหนื่อยอยู่แล้ว มามากินข้าวกินปลาก่อน"
"เออ นี่เห็นเม้งบอกเจ้ว่าจะเเต่งเจ้าทิด ทำไมน้องเเต่งก่อนพี่หละ แม็กมันต้องแต่งก่อนสิ"
"โอ๊ยพี่แต่งไปก็อายคน ดูสิไปคว้าเอามาจากไหนก็ไม่รู้ ฉันหละเครียด"
"หือแต่เขาก็ขยันขันแข็งดีนะ เอางานเอาการแถมทำขนมอร่อยอีกต่างหาก"
"โอ๊ยพี่ พูดไปน้ำหน้าอย่างนั้นก็ทำเป็นแต่ตะโก้ ถั่วแปป สาคู ใส่ไส้ ขนมบ้าน ๆ แบบนั้นใครก็ทำได้ นี่ขนม
มีสกุลรุนช่องแบบนี้มันทำเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"เฮ้ยชะม้อยพูดไป ฝีมือคนมันไม่เหมือนกันนะ"
"เออพี่ขนมเม็ดขนุนนี่อร่อยนะหวานมันกำลังดี ฝอยทอง ทองหยอด ก็ไม่หวานจนเกินไป อร่อยนะพี่ พี่สั่ง
ที่ไหมมา หรือบ้านดองพี่เขาทำมาให้"
"เออ"
"แหมถ้าไม่ติดว่าเป็นงานพี่ฉันก็ว่าจะใส่ถุงกลับบ้านเลยนะเนี่ย เอออร่อยจริง สังขยาเขาก็ทำนุ่มดีแท้ เออ
เฮ้ยมันลงตัวมากเลยนะ ข้าวเหนียวก็ทำดี"
"ฝีมืออรชุน สะใภ้ใหญ่เธอไงชะม้อย เนี่ยคนชมทั้งงานว่าทำอร่อย เกย์อะไรทำขนมได้อร่อยขนาดนี้ ฝีมือ
ประณีตกว่าผู้หญิงอีก"
แม่ชะม้อยถึงกับหยุดกิน เถ่าแก่เม้งถึงกับแอบขำ แม่ชะม้อยเลยถามกลับเจ้ราตรีว่า...
"พี่ว่าฝีมือใครนะ"
"ฝีมืออรชุน นี่เจ้ไปเอาของตอนตี 2 เขายังไม่นอนเลยทำของเจ้เสร็จก็ทำของขายต่อทั้งๆที่มือก็เจ็บ เออแล้ว
ร้านรวงหละสรุปจะให้ทิดสานต่อเหรอ"
"ก็คงงั้นพี่ ว่าที่สะใภ้รองฉันเขาจบด้านพาณิชบริหารธุรกิจมา ฉันก็ว่าจะให้เขามาสานต่อ"
"เเล้วเจ้าแม้กมันจะะไม่น้อยใจเหรอ"
"มันเลือกเองนี่พี่ เออนั้นฉันขอตัวก่อนนะพี่ เดี๋ยวเจอกันงานเลี้ยงคืนนี้"
"อะอะตามใจเอาขนมไหมเจ้ใส่กล่องให้"
"พี่เอาไว้เลี้ยงแขกเถอะ ปะเฮีย"
"อั๊วกลับก่อนนะเจ้"
"ขอบใจนะเม้ง ชะม้อยด้วย"
ตลอดทางจนถึงบ้านแม่ชะม้อยทั้งขากทั้งถุยกินแทบอิ่มขนาดนี้ดูท่าอร่อยจริง....
"แม่ชะม้อย ลื้อก็จะอะไรของลื้อนักหนา เมื่อกี๊ลื้อยังชมอยู่เลยว่าอร่อย"
"ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าเป็นขนมมัน ถ้ารู้สองตาก็ไม่แล ดีแค่ไหนละที่่ฉันไม่ถุยทิ้งกลางงาน"
"แต่ลื้อก็กินไปตั้งเยอะนะ"
"เฮีย เงียบไปเลย มนต์ มนต์โว้ยย มนต์"
"ครับม๊าาาาาาาา"
"อรชุน ใครใช้ให้มึงเข้ามาในร้านกู"
"ม๊าไม่ได้ขึ้นป้ายไว้นี่ครับ ชุนก็เลยเสือกเข้ามาเองจะมาซื้อของหนะครับพอดีไม่เจอน้องมนต์"
"ไอ้มนต์ ไอ้มนต์"
"ครับม๊า อ้าวซ้อ เอาอะไรครับ"
"ท็อปจัดของให้เเล้วอะนี่เงิน จะเอาไปก่อนเดี๋ยวคนแถวนี้จะหาว่ามาขโมยเอา"
"อีนี่ มึงรีบจ่ายแล้วออกไปจากร้านกูเลยนะอีตัวภาระนางกวัก มึงเข้าร้านกูเนี่ยนางกวักร้านกูเนี่ยขึ้นเยอะ"
"แม่ชะม้อย ไม่เอาหน่า เออเเล้วมือลื้อหายดีเเล้วหรือไงถึงบออกไปขายของ"
"พอไหวครับเตี่ยบ่ายว่าจะขายก๋วยเตี๋ยว"
"มือลื้อจะลวกเส้นลวกผักได้หรือ ขายแค่ขนมก็พอมั้งวันนี้ รอให้มือดีขึ้นก่อน"
"ไม่ได้หรอกครับเตี่ย ค่าเช่าที่แพ๊งงงงงงเดี๋ยวไม่ทันวันศุกร์หนูไม่อยากดึงทุนออกมาจ่ายอะครับ ไปก่อนนะครับ"
เมื่ออรชุนออกจากร้านไป แม่ชะม้อยก็เข้าดูบัญชีร้านรอบเช้าก็พบว่า...
"หือ ทำไมวันนี้ของขายดีจัง ครึ่งวันได้เกือบ 3 พัน ท็อป ไทน์ ลูกค้าเยอะเหรอ"
"ใช่ครับเถ่าแก่เนี้ย พี่อรชุนเขามาช่วย"
"ช่วย ช่วยอะไรกูจ้างมึงสองคนมานะ"
"ม๊าใจเย็นก่อน เมื่อเช้าอั๊วท้องเสีย เฮียมาร์คเลยไปซื้อยามาให้แล้วก็ไปโรงสี ช่วงอั๊วเข้าห้องน้ำ ซ้อก็มาช่วย
ดูร้าน เรียกลูกค้าได้เยอะเลยนะ ทั้งแนะนำของ ทั้งบริการยิ้มแย้มแจ่มใส่ ลูกค้าเข้าเพียบ นางกวักได้พักครึ่งวัน
เลยนะม๊า"
"จริงเหรอ กูไม่เชื่อ"
"อะหรือม๊าจะเปิดกล้องวงจรดู"
"กูเปิดเป็นไหมหละ มาเฝ้าเก๊ะเดี๋ยวม๊าไปเปลี่ยนชุดก่อน"
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จแม่ชะม้อยก็แอบเปิดกล้องดู ก็พบว่าจริงอย่างที่ลูกพูด อรชุน....แกไม่โกรธไม่เกลียด
ฉันหรือ เป็นคนอื่นมันคงไม่สนใจดีไม่ดีมันคงเอาของไปโดยไม่รอจ่ายเงิน หวังว่าตาพัชคงไม่ทำฉันอายนะ
ที่ตลาด บ่ายนี้อรชุนตั้งเตาเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวพร้อมทั้งขนมหม้อแกงและข้าวเหนียวสังขยาทั้ง ๆ ที่มือ
ยังเจ็บ
"ก๋วยเตี๋ยวจ้าก๋วยเตี๋ยว วันนี้มีหม้อแกง สังขยาข้าวเหนียวด้วยนะ"
ทันใดนั้นเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น....
"ขยันจริงนะ อรชู๊นนนนนนน"
"พี่จิ๋ม พี่พร พี่ปั๋ง กรณ์ มาได้ไงเนี่ย"
"กูสี่คนก็นั่งรถตู้มาสิอีควาย มีผัวแล้วโง่นะมึง"
"อีจิ๋ม มึงนี่มาถึงก็ให้พรน้องเลยนะ"
เจ้พรเอ่ยขึ้น ทั้ง 4 คนเป็นเพื่อนที่ทำงานเดิมของอรชุนตัวขายราคาดีของร้านวันนี้ จิ๋มมาไหว้กระดูกและ
ทำบุญให้พ่อกับแม่ที่เสียไป ซึ่งนั้นก็คือปมแค้นระหว่างเจ๊จิ๋มกับเจ๊ชะม้อย
"กินเตี๋ยวก่อนไหมพี่ ๆ น้อง ๆ"
"เออเอามาฟาดปากซักสองชามสิ อีดอกจิ๋มพากูมาไม่เลี้ยงกูเลยอีเหี้ย"
"เอ้าก็บอกพามาเที่ยวไม่ได้พามาเลี้ยงนะพี่พร"
"อีสัด"
"มือมึงเป็นไรวะไอ้ชุน มากูช่วย"
"มึงทำเป็นเหรอไอ้ปั๋ง"
"เป็นสิเจ้ แดกไรกันดีดูแล้วร้านมึงนี่น่าจะมีต้มยำ น้ำใส เกาเหลาใช่ไหมชุน"
"ใช่พี่ เดี๋ยวหนูทำให้ไปนั่งรอเถอะ"
"พี่อะมานั่ง มือพันผ้าก็อตขนาดนี้ มาพี่ปั๋งกรณ์ช่วย"
"ขอบใจนะ"
"ปั๋งโว๊ย ต้มยำแซ่บ ๆ ให้แม่ชามนึง"
"อ้าวไอ้ปั๋ง พ่อมึงได้เจ๊พรเป็นเมียเหรอว่ะ"
"อีจิ๋ม อีเหี้ยชามอีจิ๋มใส่ตีนเยอะๆ"
"อ้าวพี่พร ให้กูแดกตีนซะแล้ว"
"ตีนไก่เหรอเเม่"
"ตีนกูนี่แหละไอ้กรณ์"
ระหว่างกินเตี๋ยวจิ๋มก็เอ่ยถถามอรชุน
จิ๋ม: มึงผอมลงไปไหมไอ้ชุน
อรชุน: นิดนึงมั้งพี่
จิ๋ม: กูว่าไม่นิด นี่อีม้อยมันคงใช้มึงอย่างทาสเลยสิ มือไม้พองขนาดนี้
อรชุน: เปล่าพี่ เขาไล่หนูมาอยู่บ้านหลังโรงสี ที่มือพองๆนี่ก็หนูทำมาหากินนี่แหละ
พร: ดีแล้วชุน เด็กดีดีอย่างมึงนะกูว่ามันต้องชนะใจแม่ผัวมึงสักวัน
จิ๋ม: ชาติหน้าหนะสิพี่พร คนอย่างอีม้อยไม่เคยญาติดีกับใครยิ่งคนจน ๆ ไม่มีจะแดกแล้วด้วยอย่าหวังว่า
มันจะช่วย ฉันเจอมาเเล้ว พ่อแม่ฉันต้องตรอมใจตายก็เพราะมัน ฉันต้องไปเป็นกะหรี่ขายตัวสร้างตัวก็เพราะมัน
อรชุน: จริงหรือพี่
จิ๋ม: คิดว่ากูตอแหลหรือไง กูว่ามึงลองเล่นของหน่อยก็ดีนะอีม้อยจะได้รักหลงมึงเหมือนที่ไอ้แม็กเป็น
อรชุน: ไม่เอาอะพี่จิ๋ม
จิ๋ม: อะไรทีไอ้แม็กมึงยัง เอ๊....อย่าบอกกูนะว่ามึงไม่ได้ทำของใส่ไอ้แม็ก
อรชุน: ใช่พี่หนูไม่ได้ทำ หนูรักเขาและอยากให้เขารักหนูแบบบริสุทธิ์ใจ
จิ๋ม: อีควาย แล้วเป็นยังไง
อรชุน: เขาก็รักหนูดีนะพี่
จิ๋ม: อรชุน มึงลืมหรือไงว่ามึงมาจากผับบาร์ที่ใครก็ว่ามึงเป็นไอ้ตัว ถึงมึงจะไม่ได้ขายแต่ปลาข้องเดียวกันคิดเหรอ
ว่าไอ้แม็กจะเอามึงจริง
พร:อีจิ๋ม แต่ที่กูดู ๆ นะ ไอ้แม้กมันคงรักอรชุนจริงๆ ไม่งั้นมันเอาเสร็จเเล้วคงไม่สานต่อ แต่นี่มันสานต่อเองทั้ง ๆ ที่
อรชุนไม่ทำของกูว่าบุพเพสันนิวาสของมันแล้วหละ
ปั๋ง: ใช่ จริงอย่างที่แม่ว่า น้าจิ๋ม ฉันว่าประเด็นผัวไอ้ชุนเราตัดเหอะ เอาประเด็นแม่ผัวมันดีกว่าเราจะเอาไงดี
อรชุน: พี่ อย่าทำอะไรเขาเลย หนูอยากเริ่มต้นแบบขาวสะอาด
จิ๋ม: มึงจะไม่ทำใช่ไหม ได้กูทำเอง
อรชุน: พี่เขาจับได้เขาจะเกลียดหนูเพิ่มขึ้นได้นะ หนูเอาชนะใจพี่แม็กได้ หนูก็ต้องเอาชนะใจแม่เขาได้เหมือนกัน
จิ๋ม: อรชุน มึงคิดดี ทำดี กูไม่ว่า แต่อย่าทำมากกับอีม้อยมันไม่มีประโยชน์ ชีวิตมึงมันลำบากมาตลอดกู
สงสารมึงนะ ให้รับงานมึงก็รักศักดิ์ศรี ชงเหล้าโดนลวนลามมึงก็ชกแขกจนต้องไปทำงานล้างก้นครัว แต่ก็ตลก
ไอ้แม้กเสือกเดินไปเยี่ยวทางนั้นจนเจอมึง
อรชุน: ช่างเขาเถอะพี่ เรื่องของหนูมันก็ตลกดีแบบนี้แหละ อยู่บ้านนอกที่ทุ่งทับกระดานก็เกือบเสร็จพี่เขย
ดีที่แม่กับพ่อมาช่วยและเห็นเหตุการณ์ แต่สุดท้ายก็ผิดใจกับพี่สาวจนต้องออกจากบ้านเพื่อความสบายใจ
พอมุ่งหน้ามากรุงเทพกะจะเป็นนักร้องอย่างแม่ผึ้งก็โดนเขาปรามาดว่ามาเป็นนักร้องหรือมาให้เขาล้วง
สุดท้าย วุฒิ ม.6 ก็ผมหนูมาเจอพวกพี่นี่แหละ หนูชินละพี่กับโชคชะตาพี่เหอะกินเตี๋ยวกินหนมไป มาหาน้อง
หรือมาหาเรื่องโจทย์เก่า
พร: กูอะมาหามึง อีจิ๋มนี่กูไม่รู้
จิ๋ม: เฮ้ยนั่นร้านอีแป๊ดขาเสือกนี่ มันยังขายของอยู่อีกเหรอว่ะ เสือก ๆ แบบนี้กูนึกว่าโดนส้นตีนตายห่าไปเเล้ว
อรชุน: พี่ ปล่อยแกเหอะนางแก่แล้ว
จิ๋ม: เสียใจ กูหาไรเล่นก่อนนะ พี่พรยืมพันนึงเดี๋ยวโอนคืน
พร: อีสัด ไม่โอนหละก็กูด่าหอยฟ่อเลยแหละมึง
อรชุน: 5555 พี่พรพี่นี่ปากจัดเหมือนเดิมเลยนะ
จิ๋ม: ปากจัดแบบนี้แหละเรียกแขกดีนัก
พร: อีเหี้ย
จิ๋มเดินออกไปร้านยายเเป๊ด ส่วนอรชุนก็ขายของโดยมีกรณ์กับปั๋งช่วยเป็นลูกมือ โดยที่ไม่รู้ว่าแม่ชะม้อย
แอบฟังอยู่ร้านข้าง ๆ นี่แหละครับความดีของอรชุน แม่ชะม้อยเดินเอายามาให้แต่ก็ได้ฟังเรื่องราวของอรชุน
ก็ยิ่งทำให้แม่ชะม้อยรู้สึกว่า อรชุนก็คือคนดีคนหนึ่ง แต่เดี๋ยวก่อนจะใจอ่อนไม่ได้ยังไม่รู้ฤทธิ์สะใภ้รอง งานนี้
ต้องลองใจกันไปก่อนละกัน
"แม่ชะม้อย ลูกสะใภ้แม่นี่น่าสงสารนะ ชีวิตลำบากขนาดนี้แม่ก็ลดอคติบ้างเถอะ"
"ฉันก็มีวิธีจัดการในแบบของฉันพี่สุ เออฉันฝากยาไว้ให้มันหน่อยละกันอย่าบอกหละะว่าฉันเอามาให้"
"ได้"
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ให้เจ๊จิ๋มตบเลยครับ ปากร้ายใจดีนะแม่ผัว ขอบคุณคับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ คับ ขอบคุณนะครับ แม่ผัวเริ่มใจอ่อนลงแล้ว เมื่อไรจะยอมรับกันครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]