บาปรัก(กรงกรรม) ตอนที่ 4

Maximam

เช้าวันต่อมา แม่ชะม้อยกับเถ่าแก่เม้งก็ออกไปงานแต่ลูกสาวเจ๊ราตรีซึ่งเจ๊ราตรีมีศักดิ์เป็นพี่สาวของเถ่าแก่
เม้ง ช่วงที่ทานเลี้ยงตอนเที่ยง
"อ้าวเม้ง ชะม้อย เป็นไงบ้างเจ้ไม่ได้มาดูแลน้อง ๆ เลย"
"ไม่เป็นไรพี่ งานใหญ่โตขนาดนี้พี่ต้องเหนื่อยอยู่แล้ว มามากินข้าวกินปลาก่อน"
"เออ นี่เห็นเม้งบอกเจ้ว่าจะเเต่งเจ้าทิด ทำไมน้องเเต่งก่อนพี่หละ แม็กมันต้องแต่งก่อนสิ"
"โอ๊ยพี่แต่งไปก็อายคน ดูสิไปคว้าเอามาจากไหนก็ไม่รู้ ฉันหละเครียด"
"หือแต่เขาก็ขยันขันแข็งดีนะ เอางานเอาการแถมทำขนมอร่อยอีกต่างหาก"
"โอ๊ยพี่ พูดไปน้ำหน้าอย่างนั้นก็ทำเป็นแต่ตะโก้ ถั่วแปป สาคู ใส่ไส้ ขนมบ้าน ๆ แบบนั้นใครก็ทำได้ นี่ขนม
มีสกุลรุนช่องแบบนี้มันทำเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"เฮ้ยชะม้อยพูดไป ฝีมือคนมันไม่เหมือนกันนะ"
"เออพี่ขนมเม็ดขนุนนี่อร่อยนะหวานมันกำลังดี ฝอยทอง ทองหยอด ก็ไม่หวานจนเกินไป อร่อยนะพี่ พี่สั่ง
ที่ไหมมา หรือบ้านดองพี่เขาทำมาให้"
"เออ"
"แหมถ้าไม่ติดว่าเป็นงานพี่ฉันก็ว่าจะใส่ถุงกลับบ้านเลยนะเนี่ย เอออร่อยจริง สังขยาเขาก็ทำนุ่มดีแท้ เออ
เฮ้ยมันลงตัวมากเลยนะ ข้าวเหนียวก็ทำดี"
"ฝีมืออรชุน สะใภ้ใหญ่เธอไงชะม้อย เนี่ยคนชมทั้งงานว่าทำอร่อย เกย์อะไรทำขนมได้อร่อยขนาดนี้ ฝีมือ
ประณีตกว่าผู้หญิงอีก"

แม่ชะม้อยถึงกับหยุดกิน เถ่าแก่เม้งถึงกับแอบขำ แม่ชะม้อยเลยถามกลับเจ้ราตรีว่า...
"พี่ว่าฝีมือใครนะ"
"ฝีมืออรชุน นี่เจ้ไปเอาของตอนตี 2 เขายังไม่นอนเลยทำของเจ้เสร็จก็ทำของขายต่อทั้งๆที่มือก็เจ็บ เออแล้ว
ร้านรวงหละสรุปจะให้ทิดสานต่อเหรอ"
"ก็คงงั้นพี่ ว่าที่สะใภ้รองฉันเขาจบด้านพาณิชบริหารธุรกิจมา ฉันก็ว่าจะให้เขามาสานต่อ"
"เเล้วเจ้าแม้กมันจะะไม่น้อยใจเหรอ"
"มันเลือกเองนี่พี่ เออนั้นฉันขอตัวก่อนนะพี่ เดี๋ยวเจอกันงานเลี้ยงคืนนี้"
"อะอะตามใจเอาขนมไหมเจ้ใส่กล่องให้"
"พี่เอาไว้เลี้ยงแขกเถอะ ปะเฮีย"
"อั๊วกลับก่อนนะเจ้"
"ขอบใจนะเม้ง ชะม้อยด้วย"

ตลอดทางจนถึงบ้านแม่ชะม้อยทั้งขากทั้งถุยกินแทบอิ่มขนาดนี้ดูท่าอร่อยจริง....
"แม่ชะม้อย ลื้อก็จะอะไรของลื้อนักหนา เมื่อกี๊ลื้อยังชมอยู่เลยว่าอร่อย"
"ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าเป็นขนมมัน ถ้ารู้สองตาก็ไม่แล ดีแค่ไหนละที่่ฉันไม่ถุยทิ้งกลางงาน"
"แต่ลื้อก็กินไปตั้งเยอะนะ"
"เฮีย เงียบไปเลย มนต์ มนต์โว้ยย มนต์"
"ครับม๊าาาาาาาา"
"อรชุน ใครใช้ให้มึงเข้ามาในร้านกู"
"ม๊าไม่ได้ขึ้นป้ายไว้นี่ครับ ชุนก็เลยเสือกเข้ามาเองจะมาซื้อของหนะครับพอดีไม่เจอน้องมนต์"
"ไอ้มนต์ ไอ้มนต์"
"ครับม๊า อ้าวซ้อ เอาอะไรครับ"
"ท็อปจัดของให้เเล้วอะนี่เงิน จะเอาไปก่อนเดี๋ยวคนแถวนี้จะหาว่ามาขโมยเอา"
"อีนี่ มึงรีบจ่ายแล้วออกไปจากร้านกูเลยนะอีตัวภาระนางกวัก มึงเข้าร้านกูเนี่ยนางกวักร้านกูเนี่ยขึ้นเยอะ"
"แม่ชะม้อย ไม่เอาหน่า เออเเล้วมือลื้อหายดีเเล้วหรือไงถึงบออกไปขายของ"
"พอไหวครับเตี่ยบ่ายว่าจะขายก๋วยเตี๋ยว"
"มือลื้อจะลวกเส้นลวกผักได้หรือ ขายแค่ขนมก็พอมั้งวันนี้ รอให้มือดีขึ้นก่อน"
"ไม่ได้หรอกครับเตี่ย ค่าเช่าที่แพ๊งงงงงงเดี๋ยวไม่ทันวันศุกร์หนูไม่อยากดึงทุนออกมาจ่ายอะครับ ไปก่อนนะครับ"

เมื่ออรชุนออกจากร้านไป แม่ชะม้อยก็เข้าดูบัญชีร้านรอบเช้าก็พบว่า...
"หือ ทำไมวันนี้ของขายดีจัง ครึ่งวันได้เกือบ 3 พัน ท็อป ไทน์ ลูกค้าเยอะเหรอ"
"ใช่ครับเถ่าแก่เนี้ย พี่อรชุนเขามาช่วย"
"ช่วย ช่วยอะไรกูจ้างมึงสองคนมานะ"
"ม๊าใจเย็นก่อน เมื่อเช้าอั๊วท้องเสีย เฮียมาร์คเลยไปซื้อยามาให้แล้วก็ไปโรงสี ช่วงอั๊วเข้าห้องน้ำ ซ้อก็มาช่วย
ดูร้าน เรียกลูกค้าได้เยอะเลยนะ ทั้งแนะนำของ ทั้งบริการยิ้มแย้มแจ่มใส่ ลูกค้าเข้าเพียบ นางกวักได้พักครึ่งวัน
เลยนะม๊า"
"จริงเหรอ กูไม่เชื่อ"
"อะหรือม๊าจะเปิดกล้องวงจรดู"
"กูเปิดเป็นไหมหละ มาเฝ้าเก๊ะเดี๋ยวม๊าไปเปลี่ยนชุดก่อน"
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จแม่ชะม้อยก็แอบเปิดกล้องดู ก็พบว่าจริงอย่างที่ลูกพูด อรชุน....แกไม่โกรธไม่เกลียด
ฉันหรือ เป็นคนอื่นมันคงไม่สนใจดีไม่ดีมันคงเอาของไปโดยไม่รอจ่ายเงิน หวังว่าตาพัชคงไม่ทำฉันอายนะ

ที่ตลาด บ่ายนี้อรชุนตั้งเตาเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวพร้อมทั้งขนมหม้อแกงและข้าวเหนียวสังขยาทั้ง ๆ ที่มือ
ยังเจ็บ
"ก๋วยเตี๋ยวจ้าก๋วยเตี๋ยว วันนี้มีหม้อแกง สังขยาข้าวเหนียวด้วยนะ"
ทันใดนั้นเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น....
"ขยันจริงนะ อรชู๊นนนนนนน"
"พี่จิ๋ม พี่พร พี่ปั๋ง กรณ์ มาได้ไงเนี่ย"
"กูสี่คนก็นั่งรถตู้มาสิอีควาย มีผัวแล้วโง่นะมึง"
"อีจิ๋ม มึงนี่มาถึงก็ให้พรน้องเลยนะ"
เจ้พรเอ่ยขึ้น ทั้ง 4 คนเป็นเพื่อนที่ทำงานเดิมของอรชุนตัวขายราคาดีของร้านวันนี้ จิ๋มมาไหว้กระดูกและ
ทำบุญให้พ่อกับแม่ที่เสียไป ซึ่งนั้นก็คือปมแค้นระหว่างเจ๊จิ๋มกับเจ๊ชะม้อย
"กินเตี๋ยวก่อนไหมพี่ ๆ น้อง ๆ"
"เออเอามาฟาดปากซักสองชามสิ อีดอกจิ๋มพากูมาไม่เลี้ยงกูเลยอีเหี้ย"
"เอ้าก็บอกพามาเที่ยวไม่ได้พามาเลี้ยงนะพี่พร"
"อีสัด"
"มือมึงเป็นไรวะไอ้ชุน มากูช่วย"
"มึงทำเป็นเหรอไอ้ปั๋ง"
"เป็นสิเจ้ แดกไรกันดีดูแล้วร้านมึงนี่น่าจะมีต้มยำ น้ำใส เกาเหลาใช่ไหมชุน"
"ใช่พี่ เดี๋ยวหนูทำให้ไปนั่งรอเถอะ"
"พี่อะมานั่ง มือพันผ้าก็อตขนาดนี้ มาพี่ปั๋งกรณ์ช่วย"
"ขอบใจนะ"
"ปั๋งโว๊ย ต้มยำแซ่บ ๆ ให้แม่ชามนึง"
"อ้าวไอ้ปั๋ง พ่อมึงได้เจ๊พรเป็นเมียเหรอว่ะ"
"อีจิ๋ม อีเหี้ยชามอีจิ๋มใส่ตีนเยอะๆ"
"อ้าวพี่พร ให้กูแดกตีนซะแล้ว"
"ตีนไก่เหรอเเม่"
"ตีนกูนี่แหละไอ้กรณ์"

ระหว่างกินเตี๋ยวจิ๋มก็เอ่ยถถามอรชุน
จิ๋ม: มึงผอมลงไปไหมไอ้ชุน
อรชุน: นิดนึงมั้งพี่
จิ๋ม: กูว่าไม่นิด นี่อีม้อยมันคงใช้มึงอย่างทาสเลยสิ มือไม้พองขนาดนี้
อรชุน: เปล่าพี่ เขาไล่หนูมาอยู่บ้านหลังโรงสี ที่มือพองๆนี่ก็หนูทำมาหากินนี่แหละ
พร: ดีแล้วชุน เด็กดีดีอย่างมึงนะกูว่ามันต้องชนะใจแม่ผัวมึงสักวัน
จิ๋ม: ชาติหน้าหนะสิพี่พร คนอย่างอีม้อยไม่เคยญาติดีกับใครยิ่งคนจน ๆ ไม่มีจะแดกแล้วด้วยอย่าหวังว่า
มันจะช่วย ฉันเจอมาเเล้ว พ่อแม่ฉันต้องตรอมใจตายก็เพราะมัน ฉันต้องไปเป็นกะหรี่ขายตัวสร้างตัวก็เพราะมัน
อรชุน: จริงหรือพี่
จิ๋ม: คิดว่ากูตอแหลหรือไง กูว่ามึงลองเล่นของหน่อยก็ดีนะอีม้อยจะได้รักหลงมึงเหมือนที่ไอ้แม็กเป็น
อรชุน: ไม่เอาอะพี่จิ๋ม
จิ๋ม: อะไรทีไอ้แม็กมึงยัง เอ๊....อย่าบอกกูนะว่ามึงไม่ได้ทำของใส่ไอ้แม็ก
อรชุน: ใช่พี่หนูไม่ได้ทำ หนูรักเขาและอยากให้เขารักหนูแบบบริสุทธิ์ใจ
จิ๋ม: อีควาย แล้วเป็นยังไง
อรชุน: เขาก็รักหนูดีนะพี่
จิ๋ม: อรชุน มึงลืมหรือไงว่ามึงมาจากผับบาร์ที่ใครก็ว่ามึงเป็นไอ้ตัว ถึงมึงจะไม่ได้ขายแต่ปลาข้องเดียวกันคิดเหรอ
ว่าไอ้แม็กจะเอามึงจริง
พร:  อีจิ๋ม แต่ที่กูดู ๆ นะ ไอ้แม้กมันคงรักอรชุนจริงๆ ไม่งั้นมันเอาเสร็จเเล้วคงไม่สานต่อ แต่นี่มันสานต่อเองทั้ง ๆ ที่
อรชุนไม่ทำของกูว่าบุพเพสันนิวาสของมันแล้วหละ
ปั๋ง: ใช่ จริงอย่างที่แม่ว่า น้าจิ๋ม ฉันว่าประเด็นผัวไอ้ชุนเราตัดเหอะ เอาประเด็นแม่ผัวมันดีกว่าเราจะเอาไงดี
อรชุน: พี่ อย่าทำอะไรเขาเลย หนูอยากเริ่มต้นแบบขาวสะอาด
จิ๋ม: มึงจะไม่ทำใช่ไหม ได้กูทำเอง
อรชุน: พี่เขาจับได้เขาจะเกลียดหนูเพิ่มขึ้นได้นะ หนูเอาชนะใจพี่แม็กได้ หนูก็ต้องเอาชนะใจแม่เขาได้เหมือนกัน
จิ๋ม: อรชุน มึงคิดดี ทำดี กูไม่ว่า แต่อย่าทำมากกับอีม้อยมันไม่มีประโยชน์ ชีวิตมึงมันลำบากมาตลอดกู
สงสารมึงนะ ให้รับงานมึงก็รักศักดิ์ศรี ชงเหล้าโดนลวนลามมึงก็ชกแขกจนต้องไปทำงานล้างก้นครัว แต่ก็ตลก
ไอ้แม้กเสือกเดินไปเยี่ยวทางนั้นจนเจอมึง
อรชุน: ช่างเขาเถอะพี่ เรื่องของหนูมันก็ตลกดีแบบนี้แหละ อยู่บ้านนอกที่ทุ่งทับกระดานก็เกือบเสร็จพี่เขย
ดีที่แม่กับพ่อมาช่วยและเห็นเหตุการณ์ แต่สุดท้ายก็ผิดใจกับพี่สาวจนต้องออกจากบ้านเพื่อความสบายใจ
พอมุ่งหน้ามากรุงเทพกะจะเป็นนักร้องอย่างแม่ผึ้งก็โดนเขาปรามาดว่ามาเป็นนักร้องหรือมาให้เขาล้วง
สุดท้าย วุฒิ ม.6 ก็ผมหนูมาเจอพวกพี่นี่แหละ หนูชินละพี่กับโชคชะตาพี่เหอะกินเตี๋ยวกินหนมไป มาหาน้อง
หรือมาหาเรื่องโจทย์เก่า
พร: กูอะมาหามึง อีจิ๋มนี่กูไม่รู้
จิ๋ม: เฮ้ยนั่นร้านอีแป๊ดขาเสือกนี่ มันยังขายของอยู่อีกเหรอว่ะ เสือก ๆ แบบนี้กูนึกว่าโดนส้นตีนตายห่าไปเเล้ว
อรชุน: พี่ ปล่อยแกเหอะนางแก่แล้ว
จิ๋ม: เสียใจ กูหาไรเล่นก่อนนะ พี่พรยืมพันนึงเดี๋ยวโอนคืน
พร: อีสัด ไม่โอนหละก็กูด่าหอยฟ่อเลยแหละมึง
อรชุน: 5555 พี่พรพี่นี่ปากจัดเหมือนเดิมเลยนะ
จิ๋ม: ปากจัดแบบนี้แหละเรียกแขกดีนัก
พร: อีเหี้ย

จิ๋มเดินออกไปร้านยายเเป๊ด ส่วนอรชุนก็ขายของโดยมีกรณ์กับปั๋งช่วยเป็นลูกมือ โดยที่ไม่รู้ว่าแม่ชะม้อย
แอบฟังอยู่ร้านข้าง ๆ นี่แหละครับความดีของอรชุน แม่ชะม้อยเดินเอายามาให้แต่ก็ได้ฟังเรื่องราวของอรชุน
ก็ยิ่งทำให้แม่ชะม้อยรู้สึกว่า อรชุนก็คือคนดีคนหนึ่ง แต่เดี๋ยวก่อนจะใจอ่อนไม่ได้ยังไม่รู้ฤทธิ์สะใภ้รอง งานนี้
ต้องลองใจกันไปก่อนละกัน
"แม่ชะม้อย ลูกสะใภ้แม่นี่น่าสงสารนะ ชีวิตลำบากขนาดนี้แม่ก็ลดอคติบ้างเถอะ"
"ฉันก็มีวิธีจัดการในแบบของฉันพี่สุ เออฉันฝากยาไว้ให้มันหน่อยละกันอย่าบอกหละะว่าฉันเอามาให้"
"ได้"

Addy6699

ขอบคุณครับ

Netnotnet

ขอบคุณครับ

daisuke338

ขอบคุณครับ

supawa

ขอบคุณครับ

Palm16727

ขอบคุณ

theera

ให้เจ๊จิ๋มตบเลยครับ

th3t0y

ปากร้ายใจดีนะแม่ผัว

nuvo

ขอบคุณคับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Homealone

ขอบคุณครับ

rar01

ขอบคุณครับ

danzalion

ขอบคุณครับ

atten456

ขอบคุณ คับ

lekthai

ขอบคุณนะครับ

audiwoods

แม่ผัวเริ่มใจอ่อนลงแล้ว​ เมื่อไรจะยอมรับกันครับ

kookkoo

ขอบคุณครับ