อาเฉิน 01 [ 18/6/2565 ]
อาเฉินสวัสดีครับทุกคน ตื่นเต้นจัง...ไม่คิดว่าวันนึงจะได้มาเล่าเรื่องของตัวเองที่เว็บบอร์ดอันทรงเกียรติแห่งนี้ เพราะปกติผมอ่านแต่เรื่องคนอื่นตลอด ดีไม่ดียังไงก็ติชมกันได้ครับ...
ผม... นุ๊กอดิศร เอี่ยมสะอาด อายุตอนนี้ก็ปาเข้าไปเลขสามปลายๆ แล้วครับ...หน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้ ฮ่าๆ..เอ่อไม่รู้จะเริ่มยังไงดี...คือ ตอนนี้ผมทำงานที่ห้องพยาบาลของโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง...บอกใบ้เยอะไม่ได้ครับ..ขึ้นต้นด้วยเซนต์...ลงท้ายด้วยxxxxxel's อย่าไปตามหากันนะครับ เดี๋ยวผมตกงาน... ผมทำงานที่นี่ได้ 3 ปีแล้ว..หน้าที่หลักๆก็ไม่ทีอะไรมากครับ อยู่ประจำห้องพยาบาล คอยดูแลเด็กนักเรียนรวมถึงครูที่มาใช้บริการ ให้คำปรึกษาเรื่องสุขภาพรวมถึงจ่ายยาเบื้องต้น เคสไหนอาการหนักผมก็จะส่งโรงพยาบาล...
ความลับของผม คือ ผมไม่ได้จบพยาบาลโดยตรง ผมเรียนจบบริบาลและมีโอกาสได้เข้าทำงานที่โรงบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ผมอาศัยประสบการณ์การณ์ทำงานที่ผ่านมารวมถึงใช้เส้นนิดหน่อย (ผมไม่ได้รวยนะ แต่เพราะทำงานเอกชนรวมถึงเป็นคนช่างคุย เลยได้คอนแทคมา..) และนี่คือที่มาที่ไปว่าทำไมผมถึงได้มาอยู่ประจำห้องพยาบาลของโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้....
และความลับอีกอย่างนึงที่ทุกคนก็เดากันได้ นั่นคือ ผมเป็น....เป็น....เป็นกะหรี่ !!! พ่ามผ้าม !! 555 มีใครขำไหมครับฮ่าๆ ...ใช่ครับ...ผมเป็นอะไรสักอย่างที่พวกคุณคิดกันอยู่...
....ตลอดการทำงาน 3 ปีที่ผ่านมา เด็กหนุ่มหล่อๆ ผ่านมือผมมาแล้วนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นทายา ทำแผล ล้างตาล้างแผล เออ..คนที่คุณเห็นผ่านจอทีวีผมก็เคยทำแผลให้หลายคนนะครับ...ผ่านมือผมหมดแล้ว..แต่ ถามว่าเคยได้กินไหม...บอกเลย หึ...ไม่เคยจะตกถึงท้อง ใครจะกล้ากลับ ลูกผู้ดีมีตังค์ทั้งนั้น...เกิดผลทำไรสุ่มสี่สุ่มห้า มีหวังติดคุกหัวโต....ได้เห็น ได้ใกล้ชิด ได้แซวเล่นก็เพียงพอให้หัวใจสาวน้อยได้ชุ่มฉ่ำแล้ว...
ซะเมื่อไหร่ละ..!!!!
มันห้ามใจยากนะทุกคน ผมไม่ได้อวย แต่เด็กที่นี่หล่อจริง ฝั่งประถมไม่เท่าไหร่ แต่ฝั่งมัธยมคือแซ่บ...คือน่ากิน ขาวๆสูงๆ กรุบกรอบ...เห็นแล้วเข็ดฟันได้แต่นั่งน้ำลายสอ....
มีคนนึงผมชอบมาก ตอนนี้เป็นดาราดังไปแล้ว...เคยมานอนให้ผมทำแผลผ่าตัดไส้ติ่งให้...บอกเลยตอนถลกชายเสื้อขึ้น คือดี คือใจสั่นมือสั่น..ผิวขาวเนียนละเอียดนุ่มมือเป็นที่สุด....ว่าแล้วก็คิดถึงจัง ได้แต่เปิดรูปในเนตดู ผมยกให้คนนี้คือที่สุดของที่สุด...
แต่แล้วความคิดผมก็เปลี่ยนไป...
เมื่อมีเด็กใหม่ที่เข้ามากลางคัน...
เฉิน หวัง เด็กลูกครึ่งไทย-จีนที่เพิ่งย้ายเข้ามาเมื่ออาทิตย์ก่อน... แม่เจ้าประคุณเอ้ย !! หน้าเอย หุ่นเอย ราวกับเทพปั้นขนาดผมเห็นมันไกลๆ ยังรับรู้ได้ถึงออร่อความหล่อเลยอะ...อ่อ ที่ผมรู้ว่ามาเข้าใหม่เพราะผมต้องทำระเบียนประวัติของนักเรียนทุกคน เฉิน หวัง อายุ 18 เกิด 1 มกราคม 2004 พ่อจีน แม่ไทย ส่วนสูง 188 น้ำหนัก 69 กรุ๊ปเลือด เอบีไม่มีโรคประจำตัว แต่แพ้กุ้ง...นี่คือสิ่งที่ผมรู้...
...และผมยกให้เฉินคือเดอะเบสออฟเดอะเบสในใจเลย....
...............
'ก็อกๆ '
"เข้ามาเลยครับ.." ผมวางถุงยาในมือลงพร้อมกับตะโกนอนุญาต
"พี่นุ๊ก มีเด็กล้มครับพี่..." ครูมิกซ์ ครูสอนพละม.ปลายทำหน้าตาตื่นก่อนจะดันประตูเข้ามา "พาเพื่อนเข้ามา.." แล้วก็หันไปสั่งนักเรียนที่หิ้วปีกเพื่อนนักเรียนที่คาดว่าล้มเข้ามา..
"ขึ้นเตียงเลยครับ.." ผมบอกพร้อมกับเตรียมอุปกรณ์ทำแผล....พอหันกลับมามองคนที่นั่งอยู่บนเตียงเท่านั้นแหละ...ใจผมกระตุกวูบเลย...อาเฉิน...คนที่ผมเพิ่งเล่าให้ทุกคนฟังอะ..."อะ..เอ่อ ชันขาขึ้นหน่อยครับ..." ผมบอก คนเจ็บยกขาขึ้นช้าๆ ...แผลตรงหัวเข่าขวา ตรงนี้หายยากมากๆ บอกเลย...โอ้ย เสียดายขาขาวๆ มีแผลซะได้...
"ฝากด้วยนะครับพี่นุ๊ก เดี๋ยวผมไปสอนต่อละ.." มิกซืบอกก่อนจะตบไหล่นักเรียนอีกคนแล้วพากันออกไป ทิ่งไว้ให้ผมอยู่กับเฉินสองต่อสอง..ซึ่งมันอันตรายมาก เพราะผมไม่รู้ว่าเฉินจะคิดมิดีมิร้ายอะไรกับผมหรือเปล่า...ยิ่งผมตัวเล็กบอบบางดเวยแล้วนั้น...ยิ่งน่ากลัว อิอิ...
"ได้ครับ..." เสียงประตูปิดลง ห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง ... "ไปทำอิท่าไหนถึงล้มมาเนี่ย.." ผมถามเพื่อทำลายความอึดอัด ระหว่างชวนคุยก็ล้างแผลไปด้วย...
"เล่นบอลอยู่ แล้วชนกับเพื่อนครับ...อ๊ะ !! ซี้ดดดด แสบจังพี่ ..."
โอยยยยย...พวกคุณ สาบานให้ตกนรก เสียงซี้ดเมื่อกี้ทำเอาผมขนลุกซู่...อย่านะเฉิน อย่ามาอ่อยกันนะ...
"โทดครับ พี่จะทำเบาๆ นะ ... ชื่อไรอะเรา เดี๋ยวพี่จะได้ลงระเบียนประวัติได้ถูก..." ตอแหลถามไปวั่นแหละ ...
"เฉินครับ เฉิน หวัง " คนหล่อตอบ...เสียงนุ่มลึก ฟังแล้วมีเสน่ห์ชิบหาย... ผมทำแผลไปมือสั่นไป เด็กสมัยนี้กินอะไรเข้าไปนะ...ตัวสูงใหญ่ น่ากินมากกกก....
"โอเค.. เฉิน นะ ...แผลตรงนี้ต้องดูแลดีๆนะครับ ระวังอย่ามห้โดนน้ำ ไม่งั้นอาจเป็นคีลอยด์ได้ หมั่นล้างแผล แล้วก็พอแผลหายดีแล้วเนี่ยให้ใช้พวกยาลบรอยแผลเป็นด้วยนะครับ..." อืม...ระหว่างสาธยายไปสายตาเจ้ากรรมของผมก็ดั้นเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง....เออ ผมลืมบอกไปใช่ไหมว่าเด็กที่นี่แต่งกายยังไง เสื้อขาวทั่วไป กางเกงน้ำเงินถุงเท้าขาว แล้วก็รองเท้าหนังสีดำ... ทำไมผมถึงบอก อะ..ทุกคนนึกภาพตามนะ..เฉินนั่งอยู่บนเตียงทำแผล ข้างข้างนึงพาดลงข้างเตียง อีกข้างชันขึ้นมาเพื่อให้ผมทำแผลใช่ไหม...แล้วคือ..เป้ากางเกงมันรั้งอะทุกคน...
..ไข่อูมมาก...เห็นเป็นลูกๆเลย...
...ผมแอบกลืนน้ำลายกับภาพตรงหน้า....อย่างที่บอก แม้จะเงี่ยนหรืออยากแค่ไหนผมก็ไม่กล้าเล่นกับไฟผมไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงกับอะไรแบบนี้ ภาระที่บ้านผมเยอะ....ดังนั้นผมจึงได้แค่มอง และเอามาจินตนาการต่อ...ทำได้แค่นี้จริงๆ.
"เสร็จแล้วครับ...." ผมบอกหลังจากที่ปิดผ้ากอชให้เสร็จ...ถุงกระนั้น อาเฉินก็ยังไม่เอาขาที่ชันขึ้นลง คนหล่อพินิจพิจารณาดูที่ปิดแผลของตัวเอง...ส่วนผมนั้น แน่นอนว่าแอบเหล่ดูไข่อูมๆนั้นอยู่จ้า...โอ้ยยยย มันน่าบีบขยำ...คงเต็มมือน่าดู.... " อย่าลืมทำตามที่พี่บอกนะ ห้ามแผลโดนน้ำ แล้วก็ล้างแผลทุกคน..."
"ครับ ...ขอบคุณครับ.."คนหล่อยกมือไว้ ผมเลยยกตาม...เอาขาลงได้แล้วเฉิน ไม่งั้นพี่จะหัวใจวายตายแทนนะ...โอยยย หายใจเข้า ตุง หายใจออก อูม...."ก็คือ ผมมาล้างแผลที่นี่ทุกคนได้ใช่ไหมครับ..."
"ดะ ได้ครับ...เสร็จแล้วก็กลับไปเรียนตามปกติได้เลยครับ..."
"ครับ งั้นพรุ่งนี้เจอกันครับ..." คนหล่อโดดลงจากเตียงใส่รองเท้าเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป...
กรี้ดดด...ขอกรี้ดได้ไหม !!!!!
หล่อ...หล่อมากกกกกก
กรี้ดดดดดดดดดดดดดด.......
อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ จัง ....
..................
วันนี้ผมก็มาทำงานปกติครับทุกคน เข้างาน 6:30 เลิก 16:00 เช้าๆ แบบนี้ผมนี่ยืนข้างที่วัดอุณหภูมิเลย ช่วงนี้โควิดแม้จะซาๆแต่ก็วัดทุกวันครับ เด็กคนไหนวัดผ่านก็จะแปะติกเกอร์ให้...
"อ้าวพี่ หวัดดีครับ.."
"อ้าว เฉิน หวัดดีครับ.." เขินอะ..คนหล่อทัก... "แผลอะ.."
"ไม่โดนน้ำครับ ตอนอาบน้ำผมพาดขาไว้กับกำแพง...แบบนี้เลยครับ" ว่าแล้วคนหล่อก็พาดขากับกับแพงโชว์...โอ้ยยย มาอ่อยอะไรแต่เช้าเนี่ยเฉิน เห็นมันพาดขาก็อดจะเหล่ไปมองเป้าอูมๆไม่ได้... ดูสิทุกคน...ต้นขาขาวตัดกับกางเกงนักเรียนสีน้ำเงิน กับเป้ากางเกงที่รั้งขึ้นเพราะขาพาดกับกำแพง.... หิว แต่เช้าเลยผม... ใจหวิวไปกับไอ้เด็กหล่อคนนี้...
"ดะ ดีแล้ว อย่าลืมไปล้างแผลด้วยล่ะ..." ผมติดติกเกอร์ให้มันบนไหล่ซ้าย...ไหล่กว้าง แล้วก็แน่นด้วย...
"ได้เลยครับ.." คนหล่อว่าก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไป....
ทำยังไงหนอทุกคน...ผมต้องทำยังไงถึงจะได้เฉินมาครอง....
คิดแล้วก็เศร้านะ..อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ แต่กลับไขว่คว้าไม่ได้....
ชีวิตหนอชีวิต...
เฮ้อ... มาม่าไปงั้นแหละ ผมชินละ เดี๋ยวสักพักก็ทำใจได้เองแหละ..เหมือนที่ผ่านมา...แค่ตอนนี้ต้านทานออร่าความหล่อของเฉินไม่อยู่เท่านั้นเอง...
.....
...ผมพักเที่ยงเสร็จก็รีบขึ้นมาประจำการเพราะเวลานี้นักเรียนขอบแวะมาขอยาทายาเป็นประจำ...
'ก็อก ๆ'
นั่นไง... พูดไม่ทันขาดคำก็มาละ
"เชิญครับ..." สิ้นเสียงอนุญาตประตูก็เปิดออก
"ดีครับพี่..."คนหล่อยื่นหน้ามาทักทาย...เฉิน นั่นเอง .. "มาล้างแผลครับ..." ว่าแล้วเจ้าตัวก็ขึ้นไปนั่งบนเตียงพร้อมกับชั้นเข่าขึ้น...ท่าเดิมเหมือนเมื่อวานเด๊ะ!...เพียงแต่วันนี้สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ...เฉิน ไม่ได้รูดซิปกางเกง.....
...ขาที่ขันขึ้นมาข้างนึงทำให้รอยตะเข็บที่ไม่ได้รูดซิปมันอ้าออกจากกัน...ถ้าผมไม่ได้ตาฝาด...เฉินใส่เกงในสีขาว...
...ทุกคน ผมควรบอกเฉินไหม ว่าไม่ได้รูดซิป....
ผมขอกรี้ดในใจอีกที...
กรี้ดดดดดดดดด.....
เพิ่งเจอกันไม่กี่วัน ไอ้เด็กคนนี้มันทำผมใจเต้นผิดจังหวะไปแล้วกี่รอบเนี่ย....โอยยย จะเป็นลม...ผมลุกจากเก้าอร้ตรงไปที่เตียงล้างแผล...อยากตบตาตัวเองเพราะแม่งจะจ้องไปยังตรงจุดนั้นที่เดียวเลย....
ล้างแผล ไอ้นุ้ก ล้างแผล... ผมพยายามข่มใจตัวเอง....แต่ยิ่งเดินมาใกล้ ยิ่งเห็นชัดเจน เฉินเอ้ยยยย...พี่ขอโทษนะ...มันน่ามองจริงๆ ว่ะ..
ผมแกะผ้ากอชด้วยมืออันสั่นเทา ไม่รู้ว่าเฉินรู้ตัวรึป่าวนะ...แต่ผมบอกเลยว่าผมเหล่ไปมองบ่อยมากๆ ทำแผลไปตาเหล่ไป...
"อ๊ะ! / เฮ้ย !" ผมที่มัวแต่มองเป้าอูม ไม่ทันระวังว่าศอกตัวเองไปดันขวดน้ำเกลือจนมันล้มลง...
...แล้วคือ ล้มตรงไหนก็ไม่ล้มนะ ดันไปล้มใส่เฉิน กางเกงนักเรียนนี่เปียกไปหมด...
"ขะ ขอโทษ พี่ขอโทษ..." ผมรีบกุลีกุจอหาผ้ามาให้ แต่เหมือนว่าเจ้าตัวดูจะไม่ทุกร้อนอะไร...ดีนะที่ทำแผลเสร็จแล้วอะ...
"เปียกโชกขนาดนี้ผมจะไปเรียนยังไงอะพี่ ฮ่าๆๆ" ไม่โกรธไม่พอ ขำอีกต่างหาก " อ้าว ..ผมลิมรูดซิปนี่หว่า...แหะๆ.." เกาหัวแก้เขินก่อนเจ้าตัวจะรูดซิปขึ้น ไม่ทันแล้วเฉิน พี่เห็นเกงในเฉินแล้ว....
"พี่ไม่ทันระวัง..ขอโทษอีกทีครับ..."
"เอาไงล่ะครับทีนี้..." คนหล่อลุกขึ้นยืน เปียกขนาดนี้ คงเปียกยันเกงใน น้ำเกลือขวดใหญ่ด้วยสิ....
"อะ เอ่อ งั้นเดี๋ยวพี่ไปหากางเกงตัวใหม่มาเปลี่ยนให้...ที่สหกรณ์คงมี...เฉินรอพี่แปปนะ..." ผมว่าก่อนจะไปหยิบกระเป๋าตังค์บนโต๊ะ...
"เอ่อ พี่ครับ... " เฉินทักก่อนผมจะเปิดประตู "ผมว่าถอดแล้วตากแขวนไว้สักแปปคงแห้งมั้งครับ...ตากไว้ตรงหน้าต่างอะพี่ แดดแรงอยู่..." คนหล่อแนะนำ จะบ้าเหรอ...ถอดกางเกงนักเรียน เฉินจะใส่อะไรล่ะ...?
เออ...จะใส่อะไรล่ะ ? ก็เหลือแต่เกงในตัวเดียวอะดิ....
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด....ขอกรี้ดในใจอีกรอบครับ ผมชั่งใจตรงหน้าประตู เฉินมันจะกล้าเหรอ คือท่าทางผมก็ดูออกไม่ยากนะ ใครเห็นก็ดูออกว่าผมตุ้งติ้งอะ....ไม่ใช่ไรหรอก ผมกลัวเฉินมันอาย...
"เอางั้นเหรอ...?.." ผมถามย้ำ
"ครับ...เอ่อ..ระหว่างรอกางเกงแห้ง ผมว่าจะของีบสักแปปครับ เมื่อคืนเล่นเกมดึกไปหน่อย... ได้ปะพี่ ? พี่แจ้งครูประจำชั้นให้หน่อยดิ ว่าผมปวดหัวหรืออะไรก็ได้ ผมสัญญาว่างีบแปปเดียว..นะครับ..." คนหล่อเดินมาเกาะแขนทำหน้าอ้อน...แล้วใจผมจะไปเหลืออะไรล่ะ...
"ดะได้ครับ...ตามนั้นเลยครับ..." สมองผมตอนนี้มีแต่ภาพเฉินแก้ผ้าเหลือแต่เกงใน ไอ้เหร้ย เฉินเอาจริงเหรอ...แน่ใจเหรอ.???
"ขอบคุณครับ..." คนหล่อว่าก่อนจะหันหลังเดินไปตรงม่านกั้นเตียงนอน...เสียงก้อกแก้กบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังถอดกางเกงอยู่...
ส่วนผมยืนใบสั่นอยู่...เฉิน เราเพิ่งเจอกันสองวัน เฉินทำให้พี่น้ำเดินมากๆ เลยนะ...โอ้ยยยยย ผมยืนงงอยู่ในห้องตัวเอง ทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้...
"พี่ตากให้ผมหน่อยครับ..." เฉินโบกกางเกงนักเรียนเหนือฉากกั้น มันถอดจริงๆ ว่ะ...ไอ้เด็กนี่ ใจถึงจัง...ทำไงได้ขนาดนี้แล้วผมก็ต้องตามน้ำ แม้ในใจตอนนี้จะคิดเกเรไปถึงไหนต่อไหน....เฉินที่ไม่ได้ใส่กางเกงยืนอยู่ห่างแค่ฉากกั้น...โอ้ยยยย ใจผม...ทุกคน ผมใจสั่น ขาอ่อนเปลี้ยไปหมดแล้ว....
ผมรับกางเกงมาก่อนจะบิดน้ำเกลือออก สะบัดหน่อยๆ แบ้วก็พาดไว้กับราวนอกหน้าต่าง ที่ตรงนี้ผมเอาไว้ตากผ้าขี้ริ้ว แต่ตอนนี้กลับมีเกงนักเรียนสีน้ำเงินพาดอยู่ กางเกงของเฉิน ...
ผมกลับมานั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง มองจากมุมนี้ไม่เห็นเฉินหรอก ม่านมันกั้นอยู่...
"สักบ่ายสองพี่ปลุกผมด้วยนะครับ..." คนหล่อตะโกนบอก ผมก็ตกปากรับคำ...ก่อนจะโทรไปแจ้งครูประจำชั้นว่าเฉินปวดหัวขอนอนพัก แกก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมกำชับให้ผมดูแลให้ดี...
...ฟังสิ คงจะง่วงจริงๆ เผลอแปปเดียวผมก็ได้ยินเสียงฟี้ๆ ดังมาจากมุมหนึ่งของห้อง... แบบนี้ มันน่าลักหลับจริงๆอิอิ...
13:50 นาฬิกา...
ผมลุกจากเก้าอี้ จับดูกางเกงก็แห้งใช้ได้...ดีนะวันนี้แบบนี้แดดแรง..ผมหยิบกางเกงติดมือมาด้วย...บ่ายสองแล้ว ไปปลุกเฉินดีกว่า...
'พึ่บ!'
กางเกงที่ผมหยิบติดมือมาหล่นไปกองตรงพื้น...
....ทุกคนนนนนนนนน....
....เฉินนอนหันตีนมาทางผม...คนหล่อนอนหงายอ้าซ่า...แล้วคือผ้าห่มมันหล่นไปกองอยู่บนพื้นหมดแล้วไง....
ผมไม่อาจละสายตาไปจากส่วนกึ่งกลางลำตัวของเฉินได้.....
กางเกงในสีขาวสะอาดตาห่อหุ้มไข่ใบโต อูมดีจริงๆ...แต่...มันไม่น่าดูเท่ากับบางอย่างที่มันดุนกางเกงในจนเห็นเป็นลำนั่น....พระเจ้า....นั่นควยเด็ก 18 เหรอ...ใหญ่ยาวสุดๆ...
ลมหายใยสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเข้าตัวยังคงหลับลึก ผมเดินเข้าไปใกล้ ไม่รู้ทำไมต้องพยายามเดินให้เบาเสียงด้วย....
ป้าดดดดดดดดดดดดดด......อกอีแป้นจะแตก...
ผมอยู่ใกล้จนเห็นว่าลำอวบนั้นแข็งตัวเอียงซ้ายอีกนิดเดียว นิดเดียวจริงๆมันจะโผล่ออกมาจากขอบกางเกงอยู่รอมร่อ....อาเฉิน...สุดยอดจริงๆ...
"อืมมมมม...."
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆ คนที่นอนหลับอยู่ ยกมือมาเกาแกรกๆ ตรงหน้าท้อง เกาแปปเดียวก็นิ่งไป...ฟู่ๆ พี่ไม่ทำไรเฉินหรอกนะ ...พี่แค่จะยืนดูสักแปป...เดี๋ยวคืนนี้พี่จะเอาไปจิ้นต่อเอง...
" ตริ้ง ตริ้ง ๆๆๆ "
ผมสะดุ้งอีกรอบเมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น โอยยยย หัวใจจะวาย กำลังจ้องดูเป้าอาเฉินเพลินๆ ...
"อืมมม..." คนหล่อลืมตาขึ้น ก่อนจะยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ.... " บ่ายสองแล้วเหรอครับ..." เฉินงัวเงียถาม...
"คะ ครับ...พี่กำลังจะมาปลุกพอดีเลย..." ผมแถ..เหมือนเฉินจะยังไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพไหน คนเพิ่งตื่นอะเนอะ....
"ต่ออีกครึ่งชั่วโมงได้ปะพี่...ผมง่วงจริงๆ..."
"ไม่ได้ครับ พี่แจ้งครูประจำชั้นไปแล้ว ปกติ ให้นอนแค่ชั่วโมงเดียวนะครับ... นี่พี่เห็นว่า..." โอ้ยยย อดใจไม่ไหวจริงๆคือมันน่ามองอะ...ผมภาวนามห้มันดีดตัวออกมาจากขอบกางเกง...เพี้ยง....สวนรค์โปรดเห็นใจ...."เอ่อ พี่เห็นว่าเพิ่งเข้าใหม่...ก็เลย ต่อ ..เอ่อ ต่อเวลาให้..." พูดติดๆ ขัดๆ ไปหมดแบ้ว สมองเบลอกับขนาดควยตรงหน้า...
"คร้าบบบบ...อืออออออออ..." เฉินยันตัวขึ้นนั่ง...และนั่นแหละ เจ้าตัวคงรู้แล้วว่าไม่ได้ห่มผ้า.... "อ้าวว เอ่อ แหะๆ..." คนหล่อยิ้มเขินก่อนเจ้าตัวจะดึงชายเสื้อมาปิดส่วนกึ่งกลางลำตัว... "เรื่องปกติของผู้ชายอะพี่ นอนตื่นแล้วเป็นงี้ทุกที...แหะๆ..." ใช่เป็นเรื่องปกติของผู้ชาย แต่ขนาดเราไม่ปกตินะเฉิน ใหญ่ยาวเกินวัยมากนะ... "อย่าจ้องงั้นดิพี่ ผมเขินนะ..."
"อะ เอ่อ นี่พี่เอากางเกงมาให้ด้วย..." อ่าว ชิบ...เกงหายไปไหนวะ..หยิบมาด้วยนี่....เวร... ตกอยู่ปลายเตียง....
"ขอบคุณครับ..." เฉินเผลอยื่นมือมารับ ทำให้ผมได้เห็นของดีอีกรอบ.....
ถ้าผมมองไม่ผิด...นั่น
มันเหมือนมีน้ำซึมออกมาด้วยอะ....
เฉิน.....ผมจะทนยังไงไหวอะทุกคน...จู่ๆ ขาก็อ่อนเปลี้ย ความเสียวแล่นผ่านทุกอณูของร่างกาย ผมขนลุกตั้งแต่หัวยันปลายตีน เกินต้านจริงๆไอ้เจ้าเด็กคนนี้ ผมฟุบไปกองบนพื้น ไม่ได้เป็นลม..เพียงแค่ยืนไม่ไหว....
"อ้าว เฮ้ย...พี่..!" เฉินกระโดดลงมาจากเตียงแล้วร่างสูงก็เข้ามาประคองผมลุกขึ้น....เฉิน ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ ไปใส่กางเกงให้เรียบร้อยก่อน... "ไหวปะครับ...?" ไม่ไหว..ถ้าเฉินยังอยู่ในสภาพนี้พี่ไม่ไหวแน่นอน....
..... เฉินที่พยายามประคองผมให้ลุกขึ้น กับผม ที่ขาเปลี้ยเพลียร่างเพราะโดนความเสียวซ่านเข้าจู่โจมเป็นภาพที่ดูทุลักทุเลสุดๆ...แม้จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ใจผมก็ยังเกเร ยังเหลือบไปมองดูตรงนั้นของเฉินอยู่...
...อืมมม ชัดเลย...
...น้ำเงี่ยนชัดๆ ที่ซึมออกมา...
อืมมมมม
ผมได้ร้องกร้องกรี้ดในใจ
มองดูคนหล่อแต่งตัว และเดินออกจากห้องไป
คืนนี้ แม่นางทั้งห้าคงต้องทำงานอย่างหนัก
เฮ้อออออ.....
...........
ขอบคุณครับ กำลังจะนอนตาสว่างทันที 55555
น่าติดตามอีกเช่นเคยครับ เด็กอ่อยหรือเปล่าครับ รอตอนต่อไป ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมาก สนุกๆ ขอบคุณคับ เย้ เรื่องใหม่มาแล้ว ขอบคุณครับ ติดตามครับ อาเฉินนนไม่ได้ตั้งใจอ่อยใช่ไหมครับ
ร่วมลุ้น ร่วมเสียวไปด้วยครับอ้ากกกก สนุกดีครับ สนุกทุกเรื่องจริงๆ หายไปนานเลยยยย ขอบคุณที่มาต่อครับ เลิฟฟฟฟ สนุกตลกเสียว ขอบคุณ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ