|
อาเฉิน
สวัสดีครับทุกคน ตื่นเต้นจัง...ไม่คิดว่าวันนึงจะได้มาเล่าเรื่องของตัวเองที่เว็บบอร์ดอันทรงเกียรติแห่งนี้ เพราะปกติผมอ่านแต่เรื่องคนอื่นตลอด ดีไม่ดียังไงก็ติชมกันได้ครับ...
ผม... นุ๊ก อดิศร เอี่ยมสะอาด อายุตอนนี้ก็ปาเข้าไปเลขสามปลายๆ แล้วครับ...หน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้ ฮ่าๆ..เอ่อ ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี...คือ ตอนนี้ผมทำงานที่ห้องพยาบาลของโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง...บอกใบ้เยอะไม่ได้ครับ..ขึ้นต้นด้วยเซนต์...ลงท้ายด้วยxxxxxel's อย่าไปตามหากันนะครับ เดี๋ยวผมตกงาน... ผมทำงานที่นี่ได้ 3 ปีแล้ว..หน้าที่หลักๆก็ไม่ทีอะไรมากครับ อยู่ประจำห้องพยาบาล คอยดูแลเด็กนักเรียนรวมถึงครูที่มาใช้บริการ ให้คำปรึกษาเรื่องสุขภาพรวมถึงจ่ายยาเบื้องต้น เคสไหนอาการหนักผมก็จะส่งโรงพยาบาล...
ความลับของผม คือ ผมไม่ได้จบพยาบาลโดยตรง ผมเรียนจบบริบาลและมีโอกาสได้เข้าทำงานที่โรงบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ผมอาศัยประสบการณ์การณ์ทำงานที่ผ่านมารวมถึงใช้เส้นนิดหน่อย (ผมไม่ได้รวยนะ แต่เพราะทำงานเอกชนรวมถึงเป็นคนช่างคุย เลยได้คอนแทคมา..) และนี่คือที่มาที่ไปว่าทำไมผมถึงได้มาอยู่ประจำห้องพยาบาลของโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้....
และความลับอีกอย่างนึงที่ทุกคนก็เดากันได้ นั่นคือ ผมเป็น....เป็น....เป็นกะหรี่ !!! พ่ามผ้าม !! 555 มีใครขำไหมครับฮ่าๆ ...ใช่ครับ...ผมเป็นอะไรสักอย่างที่พวกคุณคิดกันอยู่...
....ตลอดการทำงาน 3 ปีที่ผ่านมา เด็กหนุ่มหล่อๆ ผ่านมือผมมาแล้วนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นทายา ทำแผล ล้างตาล้างแผล เออ..คนที่คุณเห็นผ่านจอทีวีผมก็เคยทำแผลให้หลายคนนะครับ...ผ่านมือผมหมดแล้ว..แต่ ถามว่าเคยได้กินไหม...บอกเลย หึ...ไม่เคยจะตกถึงท้อง ใครจะกล้ากลับ ลูกผู้ดีมีตังค์ทั้งนั้น...เกิดผลทำไรสุ่มสี่สุ่มห้า มีหวังติดคุกหัวโต....ได้เห็น ได้ใกล้ชิด ได้แซวเล่นก็เพียงพอให้หัวใจสาวน้อยได้ชุ่มฉ่ำแล้ว...
ซะเมื่อไหร่ละ..!!!!
มันห้ามใจยากนะทุกคน ผมไม่ได้อวย แต่เด็กที่นี่หล่อจริง ฝั่งประถมไม่เท่าไหร่ แต่ฝั่งมัธยมคือแซ่บ...คือน่ากิน ขาวๆสูงๆ กรุบกรอบ...เห็นแล้วเข็ดฟันได้แต่นั่งน้ำลายสอ....
มีคนนึงผมชอบมาก ตอนนี้เป็นดาราดังไปแล้ว...เคยมานอนให้ผมทำแผลผ่าตัดไส้ติ่งให้...บอกเลยตอนถลกชายเสื้อขึ้น คือดี คือใจสั่นมือสั่น..ผิวขาวเนียนละเอียดนุ่มมือเป็นที่สุด....ว่าแล้วก็คิดถึงจัง ได้แต่เปิดรูปในเนตดู ผมยกให้คนนี้คือที่สุดของที่สุด...
แต่แล้วความคิดผมก็เปลี่ยนไป...
เมื่อมีเด็กใหม่ที่เข้ามากลางคัน...
เฉิน หวัง เด็กลูกครึ่งไทย-จีนที่เพิ่งย้ายเข้ามาเมื่ออาทิตย์ก่อน... แม่เจ้าประคุณเอ้ย !! หน้าเอย หุ่นเอย ราวกับเทพปั้นขนาดผมเห็นมันไกลๆ ยังรับรู้ได้ถึงออร่อความหล่อเลยอะ...อ่อ ที่ผมรู้ว่ามาเข้าใหม่เพราะผมต้องทำระเบียนประวัติของนักเรียนทุกคน เฉิน หวัง อายุ 18 เกิด 1 มกราคม 2004 พ่อจีน แม่ไทย ส่วนสูง 188 น้ำหนัก 69 กรุ๊ปเลือด เอบีไม่มีโรคประจำตัว แต่แพ้กุ้ง...นี่คือสิ่งที่ผมรู้...
...และผมยกให้เฉินคือเดอะเบสออฟเดอะเบสในใจเลย....
...............
'ก็อกๆ '
"เข้ามาเลยครับ.." ผมวางถุงยาในมือลงพร้อมกับตะโกนอนุญาต
"พี่นุ๊ก มีเด็กล้มครับพี่..." ครูมิกซ์ ครูสอนพละม.ปลายทำหน้าตาตื่นก่อนจะดันประตูเข้ามา "พาเพื่อนเข้ามา.." แล้วก็หันไปสั่งนักเรียนที่หิ้วปีกเพื่อนนักเรียนที่คาดว่าล้มเข้ามา..
"ขึ้นเตียงเลยครับ.." ผมบอกพร้อมกับเตรียมอุปกรณ์ทำแผล....พอหันกลับมามองคนที่นั่งอยู่บนเตียงเท่านั้นแหละ...ใจผมกระตุกวูบเลย...อาเฉิน...คนที่ผมเพิ่งเล่าให้ทุกคนฟังอะ... "อะ..เอ่อ ชันขาขึ้นหน่อยครับ..." ผมบอก คนเจ็บยกขาขึ้นช้าๆ ...แผลตรงหัวเข่าขวา ตรงนี้หายยากมากๆ บอกเลย...โอ้ย เสียดายขาขาวๆ มีแผลซะได้...
"ฝากด้วยนะครับพี่นุ๊ก เดี๋ยวผมไปสอนต่อละ.." มิกซืบอกก่อนจะตบไหล่นักเรียนอีกคนแล้วพากันออกไป ทิ่งไว้ให้ผมอยู่กับเฉินสองต่อสอง..ซึ่งมันอันตรายมาก เพราะผมไม่รู้ว่าเฉินจะคิดมิดีมิร้ายอะไรกับผมหรือเปล่า...ยิ่งผมตัวเล็กบอบบางดเวยแล้วนั้น...ยิ่งน่ากลัว อิอิ...
"ได้ครับ..." เสียงประตูปิดลง ห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง ... "ไปทำอิท่าไหนถึงล้มมาเนี่ย.." ผมถามเพื่อทำลายความอึดอัด ระหว่างชวนคุยก็ล้างแผลไปด้วย...
"เล่นบอลอยู่ แล้วชนกับเพื่อนครับ...อ๊ะ !! ซี้ดดดด แสบจังพี่ ..."
โอยยยยย...พวกคุณ สาบานให้ตกนรก เสียงซี้ดเมื่อกี้ทำเอาผมขนลุกซู่...อย่านะเฉิน อย่ามาอ่อยกันนะ...
"โทดครับ พี่จะทำเบาๆ นะ ... ชื่อไรอะเรา เดี๋ยวพี่จะได้ลงระเบียนประวัติได้ถูก..." ตอแหลถามไปวั่นแหละ ...
"เฉินครับ เฉิน หวัง " คนหล่อตอบ...เสียงนุ่มลึก ฟังแล้วมีเสน่ห์ชิบหาย... ผมทำแผลไปมือสั่นไป เด็กสมัยนี้กินอะไรเข้าไปนะ...ตัวสูงใหญ่ น่ากินมากกกก....
"โอเค.. เฉิน นะ ...แผลตรงนี้ต้องดูแลดีๆนะครับ ระวังอย่ามห้โดนน้ำ ไม่งั้นอาจเป็นคีลอยด์ได้ หมั่นล้างแผล แล้วก็พอแผลหายดีแล้วเนี่ยให้ใช้พวกยาลบรอยแผลเป็นด้วยนะครับ..." อืม...ระหว่างสาธยายไปสายตาเจ้ากรรมของผมก็ดั้นเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง....เออ ผมลืมบอกไปใช่ไหมว่าเด็กที่นี่แต่งกายยังไง เสื้อขาวทั่วไป กางเกงน้ำเงินถุงเท้าขาว แล้วก็รองเท้าหนังสีดำ... ทำไมผมถึงบอก อะ..ทุกคนนึกภาพตามนะ..เฉินนั่งอยู่บนเตียงทำแผล ข้างข้างนึงพาดลงข้างเตียง อีกข้างชันขึ้นมาเพื่อให้ผมทำแผลใช่ไหม...แล้วคือ..เป้ากางเกงมันรั้งอะทุกคน...
..ไข่อูมมาก...เห็นเป็นลูกๆเลย...
...ผมแอบกลืนน้ำลายกับภาพตรงหน้า....อย่างที่บอก แม้จะเงี่ยนหรืออยากแค่ไหนผมก็ไม่กล้าเล่นกับไฟ ผมไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงกับอะไรแบบนี้ ภาระที่บ้านผมเยอะ....ดังนั้นผมจึงได้แค่มอง และเอามาจินตนาการต่อ...ทำได้แค่นี้จริงๆ.
"เสร็จแล้วครับ...." ผมบอกหลังจากที่ปิดผ้ากอชให้เสร็จ...ถุงกระนั้น อาเฉินก็ยังไม่เอาขาที่ชันขึ้นลง คนหล่อพินิจพิจารณาดูที่ปิดแผลของตัวเอง...ส่วนผมนั้น แน่นอนว่าแอบเหล่ดูไข่อูมๆนั้นอยู่จ้า...โอ้ยยยย มันน่าบีบขยำ...คงเต็มมือน่าดู.... " อย่าลืมทำตามที่พี่บอกนะ ห้ามแผลโดนน้ำ แล้วก็ล้างแผลทุกคน..."
"ครับ ...ขอบคุณครับ.."คนหล่อยกมือไว้ ผมเลยยกตาม...เอาขาลงได้แล้วเฉิน ไม่งั้นพี่จะหัวใจวายตายแทนนะ...โอยยย หายใจเข้า ตุง หายใจออก อูม.... "ก็คือ ผมมาล้างแผลที่นี่ทุกคนได้ใช่ไหมครับ..."
"ดะ ได้ครับ...เสร็จแล้วก็กลับไปเรียนตามปกติได้เลยครับ..."
"ครับ งั้นพรุ่งนี้เจอกันครับ..." คนหล่อโดดลงจากเตียงใส่รองเท้าเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป...
กรี้ดดด...ขอกรี้ดได้ไหม !!!!!
หล่อ...หล่อมากกกกกก
กรี้ดดดดดดดดดดดดดด.......
อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ จัง ....
..................
วันนี้ผมก็มาทำงานปกติครับทุกคน เข้างาน 6:30 เลิก 16:00 เช้าๆ แบบนี้ผมนี่ยืนข้างที่วัดอุณหภูมิเลย ช่วงนี้โควิดแม้จะซาๆ แต่ก็วัดทุกวันครับ เด็กคนไหนวัดผ่านก็จะแปะติกเกอร์ให้...
"อ้าวพี่ หวัดดีครับ.."
"อ้าว เฉิน หวัดดีครับ.." เขินอะ..คนหล่อทัก... "แผลอะ.."
"ไม่โดนน้ำครับ ตอนอาบน้ำผมพาดขาไว้กับกำแพง...แบบนี้เลยครับ" ว่าแล้วคนหล่อก็พาดขากับกับแพงโชว์...โอ้ยยย มาอ่อยอะไรแต่เช้าเนี่ยเฉิน เห็นมันพาดขาก็อดจะเหล่ไปมองเป้าอูมๆไม่ได้... ดูสิทุกคน...ต้นขาขาวตัดกับกางเกงนักเรียนสีน้ำเงิน กับเป้ากางเกงที่รั้งขึ้นเพราะขาพาดกับกำแพง.... หิว แต่เช้าเลยผม... ใจหวิวไปกับไอ้เด็กหล่อคนนี้...
"ดะ ดีแล้ว อย่าลืมไปล้างแผลด้วยล่ะ..." ผมติดติกเกอร์ให้มันบนไหล่ซ้าย...ไหล่กว้าง แล้วก็แน่นด้วย...
"ได้เลยครับ.." คนหล่อว่าก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไป....
ทำยังไงหนอทุกคน...ผมต้องทำยังไงถึงจะได้เฉินมาครอง....
คิดแล้วก็เศร้านะ..อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ แต่กลับไขว่คว้าไม่ได้....
ชีวิตหนอชีวิต...
เฮ้อ... มาม่าไปงั้นแหละ ผมชินละ เดี๋ยวสักพักก็ทำใจได้เองแหละ..เหมือนที่ผ่านมา...แค่ตอนนี้ต้านทานออร่าความหล่อของเฉินไม่อยู่เท่านั้นเอง...
.....
...ผมพักเที่ยงเสร็จก็รีบขึ้นมาประจำการเพราะเวลานี้นักเรียนขอบแวะมาขอยาทายาเป็นประจำ...
'ก็อก ๆ'
นั่นไง... พูดไม่ทันขาดคำก็มาละ
"เชิญครับ..." สิ้นเสียงอนุญาตประตูก็เปิดออก
"ดีครับพี่..."คนหล่อยื่นหน้ามาทักทาย...เฉิน นั่นเอง .. "มาล้างแผลครับ..." ว่าแล้วเจ้าตัวก็ขึ้นไปนั่งบนเตียงพร้อมกับชั้นเข่าขึ้น...ท่าเดิมเหมือนเมื่อวานเด๊ะ!...เพียงแต่วันนี้สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ...เฉิน ไม่ได้รูดซิปกางเกง.....
...ขาที่ขันขึ้นมาข้างนึงทำให้รอยตะเข็บที่ไม่ได้รูดซิปมันอ้าออกจากกัน...ถ้าผมไม่ได้ตาฝาด...เฉินใส่เกงในสีขาว...
...ทุกคน ผมควรบอกเฉินไหม ว่าไม่ได้รูดซิป....
ผมขอกรี้ดในใจอีกที...
กรี้ดดดดดดดดด.....
เพิ่งเจอกันไม่กี่วัน ไอ้เด็กคนนี้มันทำผมใจเต้นผิดจังหวะไปแล้วกี่รอบเนี่ย....โอยยย จะเป็นลม...ผมลุกจากเก้าอร้ตรงไปที่เตียงล้างแผล...อยากตบตาตัวเองเพราะแม่งจะจ้องไปยังตรงจุดนั้นที่เดียวเลย....
ล้างแผล ไอ้นุ้ก ล้างแผล... ผมพยายามข่มใจตัวเอง....แต่ยิ่งเดินมาใกล้ ยิ่งเห็นชัดเจน เฉินเอ้ยยยย...พี่ขอโทษนะ...มันน่ามองจริงๆ ว่ะ..
ผมแกะผ้ากอชด้วยมืออันสั่นเทา ไม่รู้ว่าเฉินรู้ตัวรึป่าวนะ...แต่ผมบอกเลยว่าผมเหล่ไปมองบ่อยมากๆ ทำแผลไปตาเหล่ไป...
"อ๊ะ! / เฮ้ย !" ผมที่มัวแต่มองเป้าอูม ไม่ทันระวังว่าศอกตัวเองไปดันขวดน้ำเกลือจนมันล้มลง...
...แล้วคือ ล้มตรงไหนก็ไม่ล้มนะ ดันไปล้มใส่เฉิน กางเกงนักเรียนนี่เปียกไปหมด...
"ขะ ขอโทษ พี่ขอโทษ..." ผมรีบกุลีกุจอหาผ้ามาให้ แต่เหมือนว่าเจ้าตัวดูจะไม่ทุกร้อนอะไร...ดีนะที่ทำแผลเสร็จแล้วอะ...
"เปียกโชกขนาดนี้ผมจะไปเรียนยังไงอะพี่ ฮ่าๆๆ" ไม่โกรธไม่พอ ขำอีกต่างหาก " อ้าว ..ผมลิมรูดซิปนี่หว่า...แหะๆ.." เกาหัวแก้เขินก่อนเจ้าตัวจะรูดซิปขึ้น ไม่ทันแล้วเฉิน พี่เห็นเกงในเฉินแล้ว....
"พี่ไม่ทันระวัง..ขอโทษอีกทีครับ..."
"เอาไงล่ะครับทีนี้..." คนหล่อลุกขึ้นยืน เปียกขนาดนี้ คงเปียกยันเกงใน น้ำเกลือขวดใหญ่ด้วยสิ....
"อะ เอ่อ งั้นเดี๋ยวพี่ไปหากางเกงตัวใหม่มาเปลี่ยนให้...ที่สหกรณ์คงมี...เฉินรอพี่แปปนะ..." ผมว่าก่อนจะไปหยิบกระเป๋าตังค์บนโต๊ะ...
"เอ่อ พี่ครับ... " เฉินทักก่อนผมจะเปิดประตู "ผมว่าถอดแล้วตากแขวนไว้สักแปปคงแห้งมั้งครับ...ตากไว้ตรงหน้าต่างอะพี่ แดดแรงอยู่..." คนหล่อแนะนำ จะบ้าเหรอ...ถอดกางเกงนักเรียน เฉินจะใส่อะไรล่ะ...?
เออ...จะใส่อะไรล่ะ ? ก็เหลือแต่เกงในตัวเดียวอะดิ....
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด....ขอกรี้ดในใจอีกรอบครับ ผมชั่งใจตรงหน้าประตู เฉินมันจะกล้าเหรอ คือท่าทางผมก็ดูออกไม่ยากนะ ใครเห็นก็ดูออกว่าผมตุ้งติ้งอะ....ไม่ใช่ไรหรอก ผมกลัวเฉินมันอาย...
"เอางั้นเหรอ...?.." ผมถามย้ำ
"ครับ...เอ่อ..ระหว่างรอกางเกงแห้ง ผมว่าจะของีบสักแปปครับ เมื่อคืนเล่นเกมดึกไปหน่อย... ได้ปะพี่ ? พี่แจ้งครูประจำชั้นให้หน่อยดิ ว่าผมปวดหัวหรืออะไรก็ได้ ผมสัญญาว่างีบแปปเดียว..นะครับ..." คนหล่อเดินมาเกาะแขนทำหน้าอ้อน...แล้วใจผมจะไปเหลืออะไรล่ะ...
"ดะได้ครับ...ตามนั้นเลยครับ..." สมองผมตอนนี้มีแต่ภาพเฉินแก้ผ้าเหลือแต่เกงใน ไอ้เหร้ย เฉินเอาจริงเหรอ...แน่ใจเหรอ.???
"ขอบคุณครับ..." คนหล่อว่าก่อนจะหันหลังเดินไปตรงม่านกั้นเตียงนอน...เสียงก้อกแก้กบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังถอดกางเกงอยู่...
ส่วนผมยืนใบสั่นอยู่...เฉิน เราเพิ่งเจอกันสองวัน เฉินทำให้พี่น้ำเดินมากๆ เลยนะ...โอ้ยยยยย ผมยืนงงอยู่ในห้องตัวเอง ทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้...
"พี่ตากให้ผมหน่อยครับ..." เฉินโบกกางเกงนักเรียนเหนือฉากกั้น มันถอดจริงๆ ว่ะ...ไอ้เด็กนี่ ใจถึงจัง...ทำไงได้ขนาดนี้แล้วผมก็ต้องตามน้ำ แม้ในใจตอนนี้จะคิดเกเรไปถึงไหนต่อไหน....เฉินที่ไม่ได้ใส่กางเกงยืนอยู่ห่างแค่ฉากกั้น...โอ้ยยยย ใจผม...ทุกคน ผมใจสั่น ขาอ่อนเปลี้ยไปหมดแล้ว....
ผมรับกางเกงมาก่อนจะบิดน้ำเกลือออก สะบัดหน่อยๆ แบ้วก็พาดไว้กับราวนอกหน้าต่าง ที่ตรงนี้ผมเอาไว้ตากผ้าขี้ริ้ว แต่ตอนนี้กลับมีเกงนักเรียนสีน้ำเงินพาดอยู่ กางเกงของเฉิน ...
ผมกลับมานั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง มองจากมุมนี้ไม่เห็นเฉินหรอก ม่านมันกั้นอยู่...
"สักบ่ายสองพี่ปลุกผมด้วยนะครับ..." คนหล่อตะโกนบอก ผมก็ตกปากรับคำ...ก่อนจะโทรไปแจ้งครูประจำชั้นว่าเฉินปวดหัวขอนอนพัก แกก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมกำชับให้ผมดูแลให้ดี...
...ฟังสิ คงจะง่วงจริงๆ เผลอแปปเดียวผมก็ได้ยินเสียงฟี้ๆ ดังมาจากมุมหนึ่งของห้อง... แบบนี้ มันน่าลักหลับจริงๆอิอิ...
13:50 นาฬิกา...
ผมลุกจากเก้าอี้ จับดูกางเกงก็แห้งใช้ได้...ดีนะวันนี้แบบนี้แดดแรง..ผมหยิบกางเกงติดมือมาด้วย...บ่ายสองแล้ว ไปปลุกเฉินดีกว่า...
'พึ่บ!'
กางเกงที่ผมหยิบติดมือมาหล่นไปกองตรงพื้น...
....ทุกคนนนนนนนนน....
....เฉินนอนหันตีนมาทางผม...คนหล่อนอนหงายอ้าซ่า...แล้วคือผ้าห่มมันหล่นไปกองอยู่บนพื้นหมดแล้วไง....
ผมไม่อาจละสายตาไปจากส่วนกึ่งกลางลำตัวของเฉินได้.....
กางเกงในสีขาวสะอาดตาห่อหุ้มไข่ใบโต อูมดีจริงๆ...แต่...มันไม่น่าดูเท่ากับบางอย่างที่มันดุนกางเกงในจนเห็นเป็นลำนั่น....พระเจ้า....นั่นควยเด็ก 18 เหรอ...ใหญ่ยาวสุดๆ...
ลมหายใยสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเข้าตัวยังคงหลับลึก ผมเดินเข้าไปใกล้ ไม่รู้ทำไมต้องพยายามเดินให้เบาเสียงด้วย....
ป้าดดดดดดดดดดดดดด......อกอีแป้นจะแตก...
ผมอยู่ใกล้จนเห็นว่าลำอวบนั้นแข็งตัวเอียงซ้าย อีกนิดเดียว นิดเดียวจริงๆมันจะโผล่ออกมาจากขอบกางเกงอยู่รอมร่อ....อาเฉิน...สุดยอดจริงๆ...
"อืมมมมม...."
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆ คนที่นอนหลับอยู่ ยกมือมาเกาแกรกๆ ตรงหน้าท้อง เกาแปปเดียวก็นิ่งไป...ฟู่ๆ พี่ไม่ทำไรเฉินหรอกนะ ...พี่แค่จะยืนดูสักแปป...เดี๋ยวคืนนี้พี่จะเอาไปจิ้นต่อเอง...
" ตริ้ง ตริ้ง ๆๆๆ "
ผมสะดุ้งอีกรอบเมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น โอยยยย หัวใจจะวาย กำลังจ้องดูเป้าอาเฉินเพลินๆ ...
"อืมมม..." คนหล่อลืมตาขึ้น ก่อนจะยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ.... " บ่ายสองแล้วเหรอครับ..." เฉินงัวเงียถาม...
"คะ ครับ...พี่กำลังจะมาปลุกพอดีเลย..." ผมแถ..เหมือนเฉินจะยังไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพไหน คนเพิ่งตื่นอะเนอะ....
"ต่ออีกครึ่งชั่วโมงได้ปะพี่...ผมง่วงจริงๆ..."
"ไม่ได้ครับ พี่แจ้งครูประจำชั้นไปแล้ว ปกติ ให้นอนแค่ชั่วโมงเดียวนะครับ... นี่พี่เห็นว่า..." โอ้ยยย อดใจไม่ไหวจริงๆคือมันน่ามองอะ...ผมภาวนามห้มันดีดตัวออกมาจากขอบกางเกง...เพี้ยง....สวนรค์โปรดเห็นใจ.... "เอ่อ พี่เห็นว่าเพิ่งเข้าใหม่...ก็เลย ต่อ ..เอ่อ ต่อเวลาให้..." พูดติดๆ ขัดๆ ไปหมดแบ้ว สมองเบลอกับขนาดควยตรงหน้า...
"คร้าบบบบ...อืออออออออ..." เฉินยันตัวขึ้นนั่ง...และนั่นแหละ เจ้าตัวคงรู้แล้วว่าไม่ได้ห่มผ้า.... "อ้าวว เอ่อ แหะๆ..." คนหล่อยิ้มเขินก่อนเจ้าตัวจะดึงชายเสื้อมาปิดส่วนกึ่งกลางลำตัว... "เรื่องปกติของผู้ชายอะพี่ นอนตื่นแล้วเป็นงี้ทุกที...แหะๆ..." ใช่เป็นเรื่องปกติของผู้ชาย แต่ขนาดเราไม่ปกตินะเฉิน ใหญ่ยาวเกินวัยมากนะ... "อย่าจ้องงั้นดิพี่ ผมเขินนะ..."
"อะ เอ่อ นี่พี่เอากางเกงมาให้ด้วย..." อ่าว ชิบ...เกงหายไปไหนวะ..หยิบมาด้วยนี่....เวร... ตกอยู่ปลายเตียง....
"ขอบคุณครับ..." เฉินเผลอยื่นมือมารับ ทำให้ผมได้เห็นของดีอีกรอบ.....
ถ้าผมมองไม่ผิด...นั่น
มันเหมือนมีน้ำซึมออกมาด้วยอะ....
เฉิน.....ผมจะทนยังไงไหวอะทุกคน...จู่ๆ ขาก็อ่อนเปลี้ย ความเสียวแล่นผ่านทุกอณูของร่างกาย ผมขนลุกตั้งแต่หัวยันปลายตีน เกินต้านจริงๆไอ้เจ้าเด็กคนนี้ ผมฟุบไปกองบนพื้น ไม่ได้เป็นลม..เพียงแค่ยืนไม่ไหว....
"อ้าว เฮ้ย...พี่..!" เฉินกระโดดลงมาจากเตียงแล้วร่างสูงก็เข้ามาประคองผมลุกขึ้น....เฉิน ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ ไปใส่กางเกงให้เรียบร้อยก่อน... "ไหวปะครับ...?" ไม่ไหว..ถ้าเฉินยังอยู่ในสภาพนี้พี่ไม่ไหวแน่นอน....
..... เฉินที่พยายามประคองผมให้ลุกขึ้น กับผม ที่ขาเปลี้ยเพลียร่างเพราะโดนความเสียวซ่านเข้าจู่โจมเป็นภาพที่ดูทุลักทุเลสุดๆ...แม้จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ใจผมก็ยังเกเร ยังเหลือบไปมองดูตรงนั้นของเฉินอยู่...
...อืมมม ชัดเลย...
...น้ำเงี่ยนชัดๆ ที่ซึมออกมา...
อืมมมมม
ผมได้ร้องกร้องกรี้ดในใจ
มองดูคนหล่อแต่งตัว และเดินออกจากห้องไป
คืนนี้ แม่นางทั้งห้าคงต้องทำงานอย่างหนัก
เฮ้อออออ.....
...........
| 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-6-16 04:29:37
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-6-16 04:49:53
โพสต์ 2022-6-16 05:02:48