มันบอกผมว่าเป็นชายแท้ (ตอนที่ 3) - ไอ้เพื่อนตอแหล
หลังจากเหตุการณ์ชวนช็อคที่ผมเจอไปเมื่อวานผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรกับไอ้พี่เนทครับ ผมทำเป็นไม่รู้เรื่องไปเพราะยังไงผมกับมันก็ยังต้องอยู่เป็นรูมเมทกันไปอย่างน้อยก็หนึ่งปีจะมามีเรื่องกันตอนนี้ชีวิตผมจะไม่สงบสุขเอา แต่ยอมรับเลยว่า หลังจากที่มันออกจากห้องน้ำมาท่าทางของมันแม่งโคตรตลก มันนุ่งผ้าขนหนูออกมา เห็นผมแล้วก็สะดุ้งโหยงจนผ้าเกือบหลุดตาเบิกกว้างมองผมแล้วหันควับไปมองหน้าจอโน้ตบุ๊คของตัวเอง แล้วรีบวิ่งไปพับหน้าจอทันทีผมก็ไม่ให้เสียชื่อนักศึกษาใหม่คณะนิเทศฯ โชว์การแสดงไขสือ มองมันงง ๆ แต่มันก็ไม่ได้ถามอะไรผมยกเว้นถามว่ากลับมาตอนไหน เพราะเห็นหน้าจอมันเสร็จผมก็จัดการเป็นพลเมืองดีเข้าโหมดพักหน้าจอให้มันเสร็จสรรพแต่อย่างที่บอกละครับว่าผมไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้นและตอนนี้ผมรู้ความลับของไอ้ขี้เก๊กนี่แล้วด้วย....หึหึหึ...สนุกแน่
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกแล้วครับผมแต่งตัวชุดนักศึกษาเต็มยศอย่างตื่นเต้นไอ้พี่เนทมันยังไม่แหกขี้ตาตื่นมาหรอกครับ นอนผ้าผ่อนไม่ใส่ ผมแอบเผลอไปมองมันผ่านกระจกแต่งตัวแสงแดดจากหน้าต่างส่องลงมาใส่ร่างของมันพอดิบพอดี มันดูดีจริง ๆ ครับยกเว้นท่าทางโคตรน่าหมั่นไส้ของมัน แถมเวลาหลับยังดูไร้พิษสง ทั้ง ๆที่หล่อขนาดนี้แต่ผมก็ไม่ได้เห็นมันจะมีใครคุยด้วย วัน ๆก็เห็นแต่นั่งเล่นเกมกับเพื่อนมัน คงเพราะท่าทางไร้มนุษยสัมพันธ์ของมันนั่นแหละ
เสียดายของจริงๆ
ผมแต่งตัวเสร็จก็ออกจากห้องจัดการล็อคห้องให้มันเรียบร้อย ไม่งั้นขโมยขโจรเข้ามา ได้ยกเค้าไปหมดห้องโดยที่มันยังไม่รู้สึกตัวตื่นด้วยซ้ำผมลงมาจากห้องก็เจอกับพี่เฟมที่กำลังเดินเข้าหอมา พร้อมกับของกินเต็มไม้เต็มมือ พอพี่เขาเห็นผมก็ยิ้มกว้างให้ทันทีผมยังเขินไม่หายเลย เพราะเมื่อคืนผมกับพี่เขาก็แชทคุยกันจนดึกดื่นเลยล่ะครับ พี่เขาเดินเข้ามาหาพร้อมกับยื่นถุงในมือให้
“อ่ะ ข้าวเช้า พี่กะจะเอาไปแขวนไว้ให้หน้าห้อง แต่เจอแล้วก็ให้เลยละกัน”ในถุงเป็นข้าวเหนียวหมูปิ้งครับ ผมรับมาพร้อมกับส่งยิ้มหวานกลับไปให้ “ขอบคุณนะครับ” “ตั้งใจเรียนละ” ผมพยักหน้าให้ก่อนจะเดินแยกออกมา แต่ก็ต้องหยุดแล้วหันกลับไปเพราะพี่เขาทักอีกรอบ “เอ้อ พีท เลิกเรียนแล้วไปหาอะไรกินกันไหม?” “ได้เลยครับ เดี๋ยวผมทักหานะ” ผมตอบตกลงกระชุ่มกระชวยหัวใจแต่เช้าเลยง่ะ สดชื่นน...
............................................................................................................................................................................... ผมลงจากรถบริการของมหาลัยมาอยู่หน้าคณะนิเทศศาสตร์ที่ผมตั้งใจจะเข้าเอาไว้ตั้งแต่แรกคณะนี้เป็นคณะแรกและคณะเดียวเลยที่ผมตั้งใจจะเข้า อย่างที่บอกล่ะครับว่าผมเป็นคนชอบดูหนังมากๆ เลยเลือกเข้าเอกภาพยนตร์ แล้วก็สมหวัง แต่มันก็ต้องแลกมากับการที่ผมต้องจากบ้านมาไกลแถมบ้านผมก็ไม่ได้มีฐานะอะไรมากมาย ผมเลยต้องขอทุนเรียน ยังดีที่ได้นะครับไม่งั้นผมคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แน่ ๆ ฮ่าๆๆ
ผมเดินงง ๆ เข้าไปในคณะ ก่อนจะได้ยินเสียงกลองตีเป็นจังหวะเพลงสันทนาการผมเดินไปตามเสียงจนเจอกับลานกว้างที่ล้อมรอบด้วยตึกคณะ ก็เห็นบรรดาพวกรุ่นพี่ยืนรวมกลุ่มกันเป็นซุ้มต่างๆ แยกตามเอกของแต่ละสาขา ยิ่งเห็นความคึกครื้นแบบนี้ยิ่งตื่นเต้นเลยล่ะครับ เสียงกลองดังมาจากเอกการแสดงนี่เองผมเดินหาเอกภาพยนตร์ของผม ก็ไปเจอกับพี่ ๆ ที่ยืนถือป้ายกันอยู่ ผมเดินเข้าไปหาพี่ๆ เขาก็ยิ้มทักทายกันทันที
“เอกภาพยนตร์หรอคะน้อง” พี่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆสวมแว่นถามผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“ใช่ครับ”“งั้นไปลงชื่อตรงนี้ แล้วเข้าไปนั่งรวมกับเพื่อนๆ ข้างในเลยนะคะ” พี่เขาชี้ไปยังโต๊ะลงทะเบียนที่ตั้งอยู่ข้างใน ผมยิ้มรับแล้วเดินไปตามทางลงชื่อแล้วเดินไปนั่งรวมกับเพื่อนคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ก่อนแล้วอีกประมาณ 4 – 5 คน
ผมพยักหน้าแล้วยิ้มทักทายให้ทุกคน ทุกคนยิ้มตอบนะครับแต่คงยังไม่คุ้นเคยกันเลยยังไม่มีใครชวนใครคุยผมเองก็ไม่ใช่คนที่จะเริ่มบทสนทนากับใครก่อนซะด้วยสิ เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นไปพลางกับกินข้าวเหนียวหมูปิ้งที่พี่เฟมซื้อมาให้ไปด้วย
“นายชื่ออะไรอ่ะ”เสียงกระตือรือร้นของใครคนนึงทักผมขึ้นผมเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับหมูปิ้งที่คาปาก ก็เจอกับเพื่อนรุ่นเดียวกับผม (มั้ง) กับบุคลิกที่ผมชะงักไปนิดนอกจากใบหน้าที่ละอ่อนแล้ว ไอ้คนนี้มันก็ไม่มีอะไรละมุนเลยครับ ผมแดงแปร๊ดบ่งบอกความเป็นตัวของตัวเองแววตาเป็นมิตรแต่ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจสุดตัว พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“พีท นายอ่ะ”“เราฮาร์ทนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”เจ้านั่นตอบแล้วนั่งลงข้าง ๆ ผมผมถามสิ่งที่สงสัยที่สุดออกไปทันที “นายอยู่ปีหนึ่งหรอ?”“ห๊า...ปีหนึ่งดิ หน้าเราดูแก่ขนาดนั้นเลยหรอจริงอ่ะ? บ้า”มันตกใจรีบคว้าโทรศัพท์มาเปิดกล้องหน้าส่องหน้าตาตัวเองทันทีจนผมต้องรับแก้ตัวก่อนจะเสียเพื่อนคนแรกไป“เปล่า ๆ คือ นายดู...อ่า...เป็นตัวของตัวเองดีมั้ง”ผมพยายามเลือกคำให้ดูซอฟต์ที่สุด พอได้ยินงั้นฮาร์ทมันก็ยิ้มออกมา“นายนี่เข้าใจพูดนะ”
แล้วฮาร์ทมันก็หยิบแซนวิชออกมากิน ผมกับมันก็นั่งคุยทำความรู้จักกันไปครับและประโยคข้างบนนั่นก็เป็นการแทนตัวอย่างสุภาพครั้งสุดท้ายของพวกผม เพราะไอ้ฮาร์ทมันละลายพฤติกรรมผมด้วยการเริ่มแทนตัวเองว่ากูมึง ในประโยคถัดมา ก่อนจะเล่าว่าจริง ๆ แล้วมันตั้งใจจะเข้าเอกการแสดงแต่คะแนนไม่ถึง เลยได้อันดับรองลงมาเป็นเอกภาพยนตร์แทน มันก็ไม่ติดเพราะมันอยากเรียนคณะนี้อยู่แล้ว คุยกันไปได้สักพัก ก็มีรุ่นพี่ในเอกเข้ามาทักทายพวกเรา
คณะผมไม่มีกิจกรรมรับน้องจำพวก SOTUS อะไรพวกนั้นหรอกนะครับแต่จะมีกิจกรรมที่ให้ปีหนึ่งกับรุ่นพี่ได้ทำความรู้จักกันแทนโดยจะจัดขึ้นหลังจากเลิกเรียน วันละไม่เกินชั่วโมงหนึ่ง ใครอยากเข้าร่วมก็เข้า ใครติดธุระหรือไม่สะดวกใจก็ไม่เป็นไร ส่วนตัวผมอ่ะอยากเข้าอยู่แล้ว ผมอยากมีเพื่อนครับ ฮ่าๆๆ
หลังจากพี่ ๆ เขาแนะนำตัวกัน ก็ปล่อยพวกผมให้ไปเข้าเรียนคาบแรกคาบแรกก็ไม่มีอะไรมากครับ อาจารย์เขาก็แนะนำรายวิชาไปตามธรรมเนียมพร้อมบอกหนังสือที่ต้องไปซื้อ ชีทที่ต้องเรียน ไม่ได้เริ่มเรียนกันอย่างจริงจังเท่าไรผมก็นั่งฟังบ้าง จดบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะนั่งฟังไอ้ฮาร์ทพูดมากกว่าครับไอ้นี่มันพูดมากสุดใจเลยจริง ๆ เรียนกันไปสองคาบก็ถึงเวลาพักเที่ยงเพื่อเตรียมเรียนอีกวิชาตอนบ่าย พวกผมก็ว่างละ ผมกับไอ้ฮาร์ทเลยพากันเดินไปโรงอาหารกัน
“น้องคะน้อง” เสียงเรียกหยุดพวกผม 2 คนเอาไว้พอหันไปก็เจอกับรุ่นพี่ชายหญิงสองคนเดินยิ้มแย้มเข้ามาหาพวกผม“มีอะไรหรอครับ” ไอ้ฮาร์ทถามกลับไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ครับ ไอ้ฮาร์ทมันมีบุคลิกอยู่อย่างนึงครับ ถ้าคนที่มันไม่คุ้นเคย ไม่เคยคุยด้วยไอ้นี่มันจะดูหยิ่งมาก ๆ เลย คนละเรื่องตอนมันคุยกับผมเลยล่ะ“คือ...พวกพี่มาจากชมรมผู้นำเชียร์ของคณะอ่ะครับเห็นน้อง ๆ ดูหน่วยก้านดี สนใจเข้าชมรมไหมครับ” ปากพี่ผู้ชายเขาก็ชวนพวกผมสองคนแต่สายตาจ้องแต่ไอ้ฮาร์ทเลยอ่ะครับ“มึงว่าไงพีท” ไอ้ฮาร์ทมันหันมาถามผมผมอ่ะอยากทำกิจกรรมนะ แต่ให้เป็นหลีดคณะนี่ไม่ไหวจริง ๆ ผมไม่ค่อยชอบเป็นเป้าสายตาคนเยอะๆ ซะด้วยสิ“กูไม่ว่ะ แต่ถ้ามึงสนมึงจะเป็นก็ได้นะ”
“งั้นผมก็ไม่สนครับพี่ ขอบคุณที่ชวนนะครับ”ไอ้ฮาร์ทตอบทันควัน แล้วหันหลังดึงมือผมเดินตามมาทันทีแต่ก็ต้องชะงักเพราะมันถูกพี่ผู้ชายจับแขนรั้งเอาไว้ ไอ้ฮาร์ทก้มมองตาขวางเลยครับ พอพี่เขาเห็นสายตามันปุ๊ปก็รีบปล่อยมือทันทีเลยครับ“ใจเย็น ๆ สิครับน้อง ลองเอาไปคิดดูก่อนไหม?พวกพี่มีคัดตัวกันวันศุกร์นี้ที่ลานคณะ ถ้าเราสนใจก็มาได้นะครับ”ไอ้ฮาร์ทไม่ตอบอะไร แต่จ้องหน้าพี่เขากลับไปนิ่งๆ จนผมกับพี่ผู้หญิงอีกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก กลัวว่าสองคนนี้จะตีกันไหมผมเลยตัดสินใจตอบกลับไป “ได้ครับ ขอบคุณนะครับพี่”แล้วผมก็เป็นฝ่ายลากไอ้ฮาร์ทออกมาทันที
................................................................................................................................................................................
พอออกมาได้ ผมก็เหลือบไปมองอาการไอ้เพื่อนหัวแดงนิดหนึ่งแต่ยังไม่ทันได้ถามอะไร มันก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “ตื๊อชิบหายกูไม่ชอบเลย”“มึงใจเย็น ๆ ดิ พวกพี่เขาอาจจะคิดว่ามึงเหมาะก็ได้นะ”ผมพูดพลางเดินมองร้านข้าวที่เรียงรายกันอยู่เต็มโรงอาหาร พอ ๆกับบรรดานักศึกษาที่เต็มไปหมด“เนี่ย พวกแม่งชอบตัดสินคนจากภายนอกไงถึงกูจะดูเป็นแบบนี้ แต่กูเป็นอินโทรเวิร์ดนะเว้ย”ผมหยุดเดินแล้วมองหน้ามันแบบโคตรไม่เชื่อทันทีมันเห็นผมมีท่าทางอย่างนั้นก็ยืนเท้าเอวใส่ผม
“มึงไม่เชื่อกูเหรอ”“เชื่อก็เหี้ยละ” พูดมากอย่างมันเป็นอินโทรเวิร์ดผมก็เป็นใบ้แล้วล่ะครับ “แล้วมึงเอาไง จะลองไปป่ะ”“ไม่รู้ว่ะ กูเคยเป็นหลีดตอนม.ปลายนะแต่กูไม่ชอบหน้าไอ้พี่คนที่มาชวนว่ะ”“ถ้าจะไปก็บอกกูละกัน เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน”แล้วพวกผมก็ไปหาข้าวกินกัน แต่กว่าจะหาที่นั่งได้นี่เดินกันจนเหงื่อตกเลยล่ะครับคนเยอะชิบหาย
................................................................................................................................................................................
แล้วคาบบ่ายก็ผ่านไปแบบชิล ๆ พวกผมก็พากันเดินลงมาที่ลานคณะตามที่พวกรุ่นพี่เขานัดกันเอาไว้มีเพื่อนรุ่นเดียวกับผม 2– 3 คนที่ไม่ได้ลงมาด้วยครับ พวกผมที่เหลือเลยมานั่งรวมกันที่โต๊ะที่เรานั่งกันเมื่อเช้าซึ่งพวกพี่ ๆ เขาก็รออยู่ล่ะ แต่รอบนี้ดูเหมือนคนจะเยอะกว่าเมื่อเช้าแยะเลยล่ะครับ
“สวัสดีครับน้อง ๆ พี่ชื่อ เยี่ยม นะครับ เป็นประธานปี2 ของเอกภาพยนตร์ยินดีต้อนรับทุกคนอย่างเป็นทางการนะ”
พี่ผู้ชายสวมแว่นหน้าตายิ้มแย้มก็กล่าวทักทายพวกผมก่อนจะตามมาด้วยเสียงปรบมือโห่ร้องของพวกรุ่นพี่ที่อยู่รอบ ๆ ในขณะที่ผมกำลังงง ๆเสียงปรบมือก็ดังมาจากไอ้คนที่นั่งข้าง ๆ ผม พอผมหันไปดูก็เจอไอ้ฮาร์ทกำลังปรบมือพร้อมยิ้มหวานสายตามองไปยังพี่เยี่ยมคนที่เพิ่งพูดจบ แล้วผมก็หันไปมองหน้าพี่เยี่ยมก็เห็นพี่เขายิ้มตอบกลับมา เลยรู้ได้เลยว่า โอเค...เพื่อนกูชอบหนุ่มแว่น
พอเสียงปรบมือโห่ร้องจบลง พี่เยี่ยมก็พูดต่อ “อย่างที่ทุกคนรู้นะครับว่าคณะแล้วก็เอกเราไม่มีการรับน้อง แต่จะมีกิจกรรมเล็ก ๆ ให้พวกเราได้ทำความรู้จักกันกิจกรรมพวกนี้ไม่มีการบังคับนะครับ แล้วพวกเราก็จะพยายามไม่รบกวนเวลาทุกคนมากจนเกินไปด้วยสำหรับวันนี้จะเป็นการจับสลากสายรหัสกันนะ น้อง ๆ ทุกคนจะได้คำใบ้ของพี่รหัสปี 2 ไปแล้วมีเวลา 1 สัปดาห์ในการตามหาให้เจอถ้าไม่เจอจะโดนลงโทษนะครับ”
“ลงโทษยังไงเหรอครับ?” ไอ้ฮาร์ทชูมือถามทันที มองสายตามันก็รู้ครับว่าอยากจะโดนพี่เยี่ยมลงโทษเสียเต็มประดาพี่เยี่ยมยิ้มแล้วตอบว่า “ไว้หาไม่เจอเดี๋ยวก็รู้ครับ”เสียงแหมจากบรรดาพี่ ๆ รอบข้างดังมาประปรายเหมือนทุกคนก็เดาได้ล่ะครับ ว่าสองคนนี้กำลังอ่อยกันอยู่ชัด ๆ
“เอาล่ะ เดี๋ยวเรามาเริ่มกันเลยดีกว่าเนอะ”สิ้นเสียงก็มีพี่ ๆ เขายกราวที่มีกระดาษผูกเชือกห้อยอยู่ออกมาวางหน้าพวกเรา คล้ายๆ ซุ้มสอยดาว “กติกาก็คือ น้อง ๆ จะต้องออกมาแนะนำตัวเองข้างหน้านี้แล้วก็เลือกกระดาษหนึ่งใบ ซึ่งจะเป็นคำใบ้ไปนะครับ ใครจะเป็นคนแรกดี?”
ให้ทายว่าใครจะยกมือก่อน...แน่นอนครับว่าเป็นไอ้หัวแดงข้าง ๆ ผมไอ้ฮาร์ท ไหนมึงบอกว่ามึงเป็นอินโทรเวิร์ดไง ไอ้เพื่อนตอแหล!
“เชิญเลยครับน้องผมแดง” พี่เยี่ยมเรียกมันออกไปมันก็ออกไปอย่างกระตือรือร้นแบบไม่เก็บอาการเลยสักนิด “แนะนำตัวเลยครับ”
“ผมชื่อ ฮาร์ท ครับ ยังโสด ชอบการแสดงชอบดูหนัง ชอบคนใส่แว่น อ่า...อันหลังคงไม่เกี่ยว ฮ่าๆๆ” เสียงกรี๊ดดังมาจากพวกพี่ๆ ผู้หญิง พร้อม ๆ กับเสียงหัวเราะของทุกคนที่นั่งอยู่ส่วนพี่เยี่ยมนั้นหน้าแดงไปแล้วครับ
“อ่ะแฮ่ม...โอเคครับน้องฮาร์ท เลือกคำใบ้เลยครับ”
ไอ้ฮาร์ทหยิบคำใบ้มาใบหนึ่ง แล้วพี่เยี่ยมก็ให้มันบอกคำใบ้ที่เขียนเอาไว้ไอ้ฮาร์ทแกะอ่านแล้วยิ้มกว้างเลยครับ มันพูดด้วยเสียงดังฟังชัดว่า “คำใบ้ที่ผมได้เขียนว่าดีที่สุด ครับ”
เท่านั้นล่ะ เสียงโห่ฮิ้วแซวดังมาทันทีพร้อมกับพี่เยี่ยมที่ถึงขั้นสำลักเสียอาการไปเรียบร้อย จนพี่คนอื่นต้องมาบอกให้ไอ้ฮาร์ทกลับไปนั่งที่
ผมก็นึกในใจว่า ใบ้แบบนี้บอกชื่อมาเลยก็ได้มั้งจะเป็นใครไปได้อีกล่ะครับ นอกจากไอ้พี่แว่นที่หน้าแดงจนแว่นปิดไม่มิดคนเดียวกับที่ยืนอยู่ข้างหน้านั่นล่ะ
“อ่า...คนต่อไปเชิญเลยครับ” พี่เยี่ยมพยายามเก็บทรงแล้วหันมาเดินงานต่อ ไอ้ฮาร์ทก็สะกิดผมยิก ๆ ผมเลยลุกขึ้นเดินออกไปอย่างเสียไม่ได้พวกพี่เขาก็ปรบมือให้กำลังใจ คงคาดหวังว่าผมจะมาแรงเหมือนไอ้ฮาร์ทเพราะเห็นนั่งด้วยกัน แต่เอ่อ...ปล่อยเพื่อนผมมันบ้าไปคนเดียวเถอะครับ“แนะนำตัวเลยครับน้อง” พี่เยี่ยมบอกผมผมพยักหน้ารับ “สวัสดีครับ ผม พีท ชอบดูหนังมากๆ ครับเลยเลือกเรียนเอกนี้ เพื่อน ๆ คนไหนอยากดูชวนผมได้นะ” ผมจบด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร “เชี่ยยย”
จู่ ๆ เสียงนี้ก็ดังขึ้น จนทุกคนหัวขวับไปตามเสียงรวมถึงผมด้วย ก็เลยเจอกับรุ่นพี่คนหนึ่ง หน้าตี๋ดูละอ่อนแต่บอดี้นี่มาร์เวลสุด ๆมองผมด้วยสายตาตะลึง จนผมเอียงคอสงสัย จนเพื่อนพี่เขาก็ตบหัวเรียกสติไปหนึ่งที “เป็นเชี่ยไรมึงไอ้ฮัท”“น่ารักสัด” พี่เขาตอบมาลอย ๆ แบบไม่มีอับมีอายเสียงโห่ฮิ้วดังมาอีกระลอก พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังระงม รวมทั้งไอ้พี่เยี่ยมที่หัวเราะลั่นผมก้มหน้าเขินทันที จนหันไปเห็นสายตามองแบบรู้ทันพร้อมการคว่ำปากของไอ้เพื่อนฮาร์ท
“ฮ่าๆๆ บันเทิงว่ะ... ถ้าไหวแล้วจับคำใบ้เลยนะครับน้องพีท”สนุกนักนะมึงไอ้พี่เยี่ยม เมื่อกี้ยังเสียอาการอยู่เลยนะผมสลัดความคิดนั้นแล้วหันไปจับคำใบ้เลือกเอาที่ใกล้มือที่สุดเพราะเขินมากครับ อยากกลับไปนั่งที่แล้วเลยรีบแกะคำใบ้แล้วอ่านออกเสียงทันที “ข้างในเป็นสีแดงครับ”
“แม่ง เสียดายว่ะ” เสียงเดิมจากไอ้พี่ฮัทคนเดิมดังมาอีกครั้งเรียกเสียงหัวเราะอีกรอบ พร้อม ๆ กับการตัดตัวเลือกผมไปได้ทันที แต่ข้างในเป็นสีแดงนี่อะไรอ่ะ...ทำไมคำใบ้ผมไม่ง่ายเหมือนไอ้ฮาร์ทบ้างล่ะครับ
แล้วการจับคำใบ้สายรหัสก็ดำเนินต่อไป บรรยากาศเป็นไปอย่างสนุกสนานครื้นเครงดีครับพวกพี่ ๆ เขาอัธยาศัยดีกันมาก ๆ เลย จนคนสุดท้ายบอกคำใบ้เสร็จก็กลับมานั่งที่พร้อมกับเสียงปรบมือปิดงาน พี่เยี่ยมก็พูดต่อว่า...
“เรียบร้อยแล้วนะครับ ระหว่างนี้ก็ตามหาพี่รหัสของตัวเองให้เจอนะครับแล้วอีก 1 สัปดาห์เราจะมาเจอกันอีกครั้งก่อนจะจบกิจกรรมวันนี้ มีใครสงสัยอะไรอยากถามไหมครับ?”แน่นอนว่าไอ้ฮาร์ทยกมือขึ้นตามเคย...
“ว่าไงครับน้องฮาร์ท”“ถ้าผมรู้แล้วล่ะครับว่าพี่รหัสของผมเป็นใคร” เสียงโห่แซวดังขึ้นมาทันทีไม่รู้ก็แปลกแล้วครับ คำใบ้มันชัดแบบไม่รู้จะชัดยังไงได้แล้วอ่ะรอบนี้พี่เยี่ยมไม่เสียอาการตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มว่า “ก็เข้าไปทักพี่เขาเลยสิครับ”
เท่านั้นล่ะ เสียงแซวดังขึ้นกว่าเดิมอีกแล้วคนที่เสียอาการก็กลายเป็นไอ้หัวแดงเพื่อนตอแหลของผม พี่ฮาร์ทเองก็ขำกับท่าทางของมัน“ถ้าไม่มีใครสงสัยอะไรแล้ว ก็แยกย้ายกันได้ครับ เจอกันสัปดาห์หน้านะ”
................................................................................................................................................................................
ผมกับไอ้ฮาร์ทก็เดินกันออกมาที่หน้าคณะ โดยที่มันก็ยังคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ต้องสืบครับ เพราะหลังจากพี่เขาปล่อยมา ไอ้ฮาร์ทก็เดินเข้าไปหาพี่เยี่ยมแบบไม่เกรงกลัวใดๆ ทั้งสิ้น แล้วดูเหมือนว่าทั้งคู่จะแลกไลน์กันเรียบร้อยแล้วด้วย ไวชิบหาย พอถึงจุดที่ต้องแยกกันจริงๆ ไอ้ฮาร์ทก็หันมาถามผม “มึงกลับไงอ่ะ? กูไปส่งป่ะ กูเอารถมา”
“ไม่เป็นไรมึง กูอยู่หอในใหม่นั่งรถของม.ไปแปปเดียว”“เหรอ แน่ใจนะ”ผมพยักหน้า“เออ งั้นเจอกันพรุ่งนี้ กูไปละ”แล้วมันก็เดินจากไป ผมที่กำลังจะเดินไปยังป้ายประจำทาง ก็ถูกเรียกเอาไว้ก่อน
“น้องพีท”ผมหันไปก็เจอกับไอ้พี่หน้าตี๋หุ่นมาร์เวล พี่ฮัทกำลังเดินเข้ามาหาผม “พี่ฮัทนะอยู่ปีสองเอกเดียวกับเรา คือ...พี่ขอไลน์เราหน่อยได้ไหม พี่อยากรู้จักเราอ่ะ” พี่เขาถามพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ผมตรงชิบหาย ไม่มีอ้อมไม่มีค้อมยอมรับว่าตั้งตัวไม่ทันครับ “ไลน์ผม?”
“อื้ม เราสะดวกไหม? หรือพีทมีแฟนแล้ว?”พี่ฮัทถามหน้าซื่อๆ
ผมนิ่งคิดไปแปปนึง ส่วนตัวผมไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไรกับพี่ฮัทนะครับแต่ก็ไม่ได้รู้สึกชอบเชิงชู้สาวอะไรขนาดนั้น ยังไงพี่เขาก็เป็นรุ่นพี่ในเอกให้ไลน์ไว้ทำความรู้จักกันก็คงไม่เป็นไรมั้ง “ส...สะดวกครับ”ผมรับมาแล้วก็พิมพ์ไลน์ตัวเองส่งไปให้พี่เขา พี่ฮัทรับไปพร้อมยิ้มให้ผม“ไว้พี่ทักไปนะ เจอกันพรุ่งนี้เจ้าตัวเล็ก” ................................................................................................................................................................................
ผมยืนรอรถบริการของมหาลัยฯอยู่นานสองนานมันก็ยังไม่มาสักที เลยตัดสินใจเดินกลับหอเองดีกว่า อย่างน้อยก็เดินสำรวจอะไรเรื่อยเปื่อยไปด้วยแต่ระหว่างที่เดินนั้นเอง เสียงฟ้าร้องก็ดังมา แล้วตามมาด้วยฝนที่โปรยลงมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
ไอ้ชิบหาย
ผมที่ไม่ได้พกร่มติดตัวมาก็เลยรีบวิ่งไปหลบในอาคารที่ใกล้ที่สุดทันที แล้วมันก็ตกหนักมาแบบไม่ลืมหูลืมตาผมเลยเดินขึ้นตึกนั้นไป ดูเหมือนจะเป็นตึกเรียนของสักคณะนะครับ เพราะเห็นมีนักศึกษานั่งกันอยู่ประปรายแต่บุคลิกของนักศึกษาคณะนี้โคตรต่างกับคณะผมเลยอ่ะ ทุกคนดูแต่งตัวกันเซอร์สุด ๆผมยาวบ้าง กางเกงที่ไม่เหมือนกางเกงนักศึกษาที่ผมใส่อยู่ผมเดินไปหาที่นั่งแล้วก็มองไปรอบ ๆ สายตาก็ไปเจอกับไอ้คนคุ้ยเคย เลยได้รู้ว่านี่มันคณะสถาปัตยกรรมแน่ๆ เพราะผมเห็น ไอ้พี่เนท ยืนสูบบุหรี่อยู่กับเพื่อนมันครับ
เหมือนมันจะสังเกตเห็นผม มันขมวดคิ้วทิ้งบุหรี่แล้วเดินมาหาผม ไอ้พี่เนทหยุดยืนอยู่หน้าผม ผมเลยเงยหน้ามองขึ้นไป “มึงมาทำอะไรทีนี่?”
“หลบฝนครับ” ผมตอบซื่อ ๆ ให้กับคำถามโง่ ๆ ของมัน“ไม่ให้แฟนมึงมารับล่ะ”“แฟนผม?”“ไอ้พี่เฟมไง กูเห็นออกไปด้วยกันเมื่อวาน”ผมหลุดขำ “พี่เฟมไม่ใช่แฟนผม อีกอย่างผมกลับเองได้พี่”มันจ้องผมนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาหน่อยนึง “แล้วแดกไรยังฝนคงตกอีกนาน”“ไม่เป็นไรพี่ ขอบคุณนะครับ” มิน่าล่ะ ฝนถึงตกมันขมวดคิ้วใส่ผมอีกแล้ว “นั่งนี่แหละ เดี๋ยวกูไปหาน้ำมาให้แดก”
แล้วมึงจะถามกูเพื่อ??
“ไปไหนวะไอ้เนท” เสียงผู้หญิงทักมันครับ ผมหันไปมองตามก็เจอกับพี่ผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางทะมัดทะแมงดูสวยเลยแหละ พี่เขามองผมสลับกับไอ้พี่เนทเป็นเชิงสงสัย“ไปหาน้ำให้น้องแดก มึงจะเอาไรป่ะ”พี่เนทมันตอบแต่เหมือนจะยิ่งไปเพิ่มความสงสัยให้กับพี่ผู้หญิงคนนั้น“น้อง?”“รุ่นน้องรูมเมทกู”พี่เนทตอบสั้น ๆแล้วเดินออกไป พี่ผู้หญิงทำท่าอ๋อแล้วก็เดินยิ้มมานั่งลงตรงข้ามผม“ดีจ้ะ พี่ชื่อ น้ำ นะ เป็นเพื่อนไอ้เนทมันเราชื่ออะไรเหรอ?”“พีทครับ ยินดีที่รู้จักครับ”“เป็นรูมเมทไอ้เนทใช่ไหม? มิน่าล่ะ ปกติไม่เคยเห็นมันใจดีแบบนี้เลย”
ผมก็ไม่คิดเหมือนกันครับว่าคนอย่างมันจะใจดี
ผมได้แต่หัวเราะแหะ ๆ เป็นคำตอบกลับไป แล้วพี่น้ำก็โน้มตัวลงต่ำยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมแล้วพูดเสียงเบา ๆ พลางมองไปทางที่ไอ้พี่เนทเดินไป “อยากรู้ความลับของไอ้เนทป่ะ”
หืมมมมม....ความลับอีกแล้วเหรอสนุกกูล่ะ....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..............................................................................................................
คิดว่าความลับของไอ้พี่เนทคืออะไรครับ?จะใช่เรื่องที่พีทไปเจอรึเปล่าน้า?เจอกันตอนหน้าครับ
อัยยะ!!!!!!!
ว่าที่พระเอกพาเหรดกันมาหลายคนเลย
ตามเชียร์ใครดีล่ะครับ 555
ถ้าเอาชื่อเรื่องเป็นหลักก็ควรเชียร์ได้พี่เนทไว้ก่อน
แต่อีกหลายคนก็งานดี ให้เป็นพระรองก็น่าสงสารนะ
ลุ้นๆ
ขอบคุณครับ รอตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณ ความลับพี่เนทอีกแล้ว คืออะไรครับ ไม่รู้จะเชียร์ใครดี{:5_153:} ขอบคุณครับ รอ ติดตาม คับ ความหลับชายแท้อะดิเริ่มเลอ พี่เนทมีความลับเยอะจังครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. เนทจะชนะใจพีทยังไงก่อนสวยขนาดนี้ผชรุมล้อมไม่ไหว matkkojo30 ตอบกลับเมื่อ 2022-7-2 20:51
เนทจะชนะใจพีทยังไงก่อนสวยขนาดนี้ผชรุมล้อมไม่ไหว
55555555555 คนที่ใช่อาจไม่ต้องทำอะไรมากก็ได้ครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ มาต่อเร็วๆนะครับ เนื้อหอมจริงๆ ผ่านไป3ตอน ผู้ชายพร้อมพุ่งชนไป3คนละ เบาได้เบา555555555 รอลุ้นเลยครับ ขอบคุณครับ