ลิขิตฟ้า บัญชาใจ... (ปฐมบท)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 3009 เมื่อ 2023-2-21 07:18ปฐมบท
(มีขายเป็นe bookฉบับล่าสุด ในmeb กับ readandwrite และในธัญวลัย ...กดsearch ลิขิตฟ้า บัญชาใจ ... (มี ... ด้วยนะ กับหน้าปกใหม่ตามนี้))
ต้นไม้สักต้นกว่าจะผลิใบ ผลิดอกออกผลให้ได้ชื่นชม ต้องผ่านการประคบประหงมตั้งแต่คัดสรรเมล็ดตามด้วยบ่มเพาะจนงอกออกเป็นต้นกล้า และเมื่อวันเวลาเหมาะสมก็เริ่มผุดใบแท้ทดแทนกลีบอ่อนแออันเปราะบาง ก่อนก้าวเข้าถึงวัยเติบโตต้านพายุฝน จำทนแดดกร้านพันธุ์ไม้เล็กๆ ต้นหนึ่งที่กำลังเริ่มเติบใหญ่ใต้ร่มเงาแมกไม้น้อยใหญ่หลายหลากและแม้จะผ่านแรงท้าทายแห่งสายกระแสชีวิตมาบ้าง หากคงถึงคราที่ฟ้าได้ลิขิตอีก...บททดสอบสำคัญ
พันธุ์อภัย อรุณแรก ...ไพน์หลานชายอีกคนของตระกูลชุมชนเชื้อสายเขมรผู้สืบทอดผืนแผ่นดินมรดกจากบรรพบุรุษรายรอบเทือกเขาบรรทัดอย่าง... เราเด็กชาย ที่เพิ่งเปลี่ยนคำนำหน้ามาเป็นนาย เมื่อ3ปีก่อน
ไอ้เจ้าไพน์...อย่างที่พ่อกับแม่ใช้เรียกลูกชายคนสุดท้องหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ตั้งแต่จำได้ใช้ชีวิตอย่างไม่ทุกข์ร้อนออกจะสุขสบายด้วยซ้ำกับตระกูลธุรกิจค้าผลไม้ที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยปู่ทวด ซึ่งแต่ละครอบครัวถูกจัดสรรปันส่วนการครอบครองทั้งที่ดินและหน้าที่ชัดเจนการวางแผนอย่างดีนั่น ทำให้แต่ละบ้านของตระกูลอรุณแรกที่มีญาติพี่น้องสายเลือดเดียวกันร่วมครึ่งร้อยอยู่ได้อย่างมีความสุขตามอัตภาพภายในอาณาเขตร่มรื่นกว้างใหญ่ประกอบด้วยบ้านต้นตระกูลหลังใหญ่ของ ปู่กับย่า กับ บรรดาลุงป้าน้าอาปลูกรายรอบในระยะคงความเป็นส่วนตัวหนึ่งในนั้นคือบ้านคอนกรีตสองชั้นรูปทรงยอดฮิตเมื่อหลายสิบปีก่อน ที่ตอนนี้เหลือสมาชิกในครอบครัวแค่พี่ชาย น้องชาย
กับ ...ปฐมบทแห่งบททดสอบที่เพิ่งผ่านพ้นของลูกชายทั้งสอง เมื่อไม้ใหญ่ผู้ให้กำเนิดอย่างพ่อและแม่ เพิ่งล้มหายตายจาก ปล่อยทิ้งให้ต้นไม้ต้นหนึ่งที่ยังแค่เริ่มผลิดอกกับอีกต้นเติบโตมาถึงช่วงเริ่มแตกยอดอ่อนปลายกิ่งใช้ชีวิตใต้ร่มชายคาบ้านหลังนี้ร่วมกัน
วันคืนอันแสนร้ายกาจ กับช่วงเวลาปีกว่าๆที่ความทุกข์เริ่มมาเยือน และเบียดเปียนความสุข เปรียบราวต้นไม้เล็กๆที่เคยอยู่ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ แต่วันหนึ่งกลับต้องมาผจญแสงแดดแผดเผาเผชิญพายุสายลมกระหน่ำ
เด็กน้อยที่แม้จะทุกข์แค่ทางใจไปเพราะความเดียวดายความเหงาจากการไร้ที่พึ่งพิง แต่การที่ถูกอบรมเลี้ยงดูมาให้รักตัวเองเก่งจนถึงขั้นเอาแต่ใจด้วยซ้ำ การที่ประกอบตัวเองจากการแตกสลายง่ายเมื่อไม่ได้อย่างที่ต้องการก็มักจะเปลี่ยนไปร้องขออีกอย่างแทน
พันธุ์อภัย ดูเหมือนไม่ต้องการความรักจากใคร
สิ่งมีชีวิตที่รักตัวเองได้ กอดตัวเองเป็นกับภาพลักษณ์อันเข้มแข็งในสายตาคนในครอบครัวแต่ภายใต้ความนิ่งเงียบเป็นปรกติของเด็กไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงออกคนนี้ได้ซ่อนความโหยหาใครสักคนให้มารักอย่างร่ำร้องอ้อนวอนไว้อย่างแนบเนียนทว่าคนคนนั้น คนที่ต่างกันสุดขั้วและทำตัวราวกับเป็นแสงแดดคอยแผดเผาเป็นสายลมคอยพัดพาให้โยกไหวไร้ทิศทางตั้งแต่จำความได้
พี่ชาย...ที่ต้องมาใช้ชีวิตด้วยกันเต็มตัวในบ้านหลังเดียวกัน
..." ทำไม๊ ทำไม??? ชีวิตที่เริ่มจะเหงา จะยาก อยู่แล้ว ต้องยากขึ้นไปอี๊ก!!!...ให้ตายเถอะไอ้เจ้าไพน์"...
คนน้อง...นิสัยติดหวานเเต่เด็กจนพ่อแม่ในฐานะผู้ปกครองคนก่อน ทำใจยอมรับได้นานแล้วคนละขั้วกับคนพี่... ผู้ก้าวเข้ามาทำหน้าที่ผู้ปกครองคนใหม่พี่ชายแพทเทิร์นผู้ชายแท้ๆ นิสัย ภาพลักษณ์ ดิบ เถื่อน กักขฬะ หยาบคายและการแสดงออกถึงความไม่ชอบใจ ชัดเจนด้วยการดุด่า เสียดสี หาเรื่องแกล้งเรื่องด่าทอสารพัดจะสรรหามาตั้งแต่จำความได้
เรา...ถูกตีตรา
ไอ้เจ้าไพน์ อยู่ในฐานะความแปลกปลอม ความไม่คุ้นเคยความไม่เข้าพวกสำหรับพี่พันธุ์ศร แต่โชคยังเข้าข้างที่มี ปู่ กับ ย่ายังคอยดูแลหลานทั้งสอง เป็นฝ่ายคอยปราม คอยห้ามเพราะญาติพี่น้องทั้งหมดดูเหมือนจะเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่เรา ...เป็น
พี่ชายร่วมสายเลือดเจ้าปัญหา ที่อายุห่างจาก...ลูกหลงอย่างน้องชายคนนี้เกือบ 9 ปี พันธุ์ศร อรุณแรก หรือ ...พี่พันธุ์ศร...
หนุ่มเข้ม ไม่แน่ใจว่าได้เชื้อพ่อมาเต็มๆด้วยความเป็นลูกหลานคนพื้นถิ่นเชื้อสายเขมรหรือยังไง??? เพราะช่างจะตรงข้ามเหมือนออกมาจากคนละท้องแม่กับเราผู้รับกรรมพันธุ์ลูกสาวร้านทองในตัวจังหวัดมาโดดๆยิ่งรูปร่างสูงใหญ่เกือบไม่พ้นขอบประตู ไล้หนวดเคราอ่อนๆบนผิวเนื้อสีน้ำผึ้งคล้ำของพี่ ต่างกับน้องตัวน้อยๆ ยืนเต็มที่ยังไปได้แค่หัวไหล่ผอมบางแต่ไม่ถึงกับผอมกะหร่อง มีดีที่ตัวขาวเนื้อเนียนแทบไร้เส้นขนแต่แรกเกิดจนทุกวันนี้ทุกองค์ประกอบของหลานชายคนโตเจ้าของสวนผลไม้หนึ่งในเจ้าใหญ่ของจังหวัดนับว่าเป็นจุดสนใจของบรรดาสาวน้อย สาวใหญ่ รวมถึงสาวเทียมทั้งหลายแต่ก็ยังดีที่พี่พันธุ์ศรรักเดียวใจเดียวกับแฟนสาวหน้าหมวยที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพจนพอกลับมาอยู่ที่บ้านเต็มตัว ทั้งคู่ก็ยังแวะเวียนไปมาหาสู่กันเนืองๆโดยผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้ แค่ยังไม่ได้ตบแต่งด้วยเหตุผลที่เคยให้คำสัญญากับพ่อแม่ในช่วงสุดท้ายของคนเป็นมะเร็ง ว่า
จะแต่งงาน ...หลังน้องจบมัธยม
ที่ว่ามา คือข้อดี แต่ใครหน้าไหนบนโลกกลมๆใบนี้จะสมบูรณ์แบบขนาดนั้น เพราะข้อเสียที่ขอเรียกว่า แย่หลังพ่อแม่จากพวกเราไปปีกว่านอกจาก..." เมื่อไหร่จะเข้าใจ ไอ้เจ้าไพน์ซะที"...และยิ่งหลังปฐมบทแห่งบททดสอบพี่พันธุ์ศรก็เริ่มกินเหล้าเมาเละเทะทุกวันหลังกลับจากทำงานในสวนทั้งที่ก่อนหน้ามีแค่ประปรายตามโอกาส สำคัญคือเริ่มออกอาการไม่ชอบใจ...ความเป็นเรา หนักถึงขั้นเหยียดด้วยคำพูด สีหน้าท่าทาง การกระทำบ่อยขึ้นเรื่อยๆ กว่าที่เป็นอยู่ก่อนแล้ว
ดึกสงัดคืนนี้ ก็เหมือนเคย...
"ไอ้ไพน์!...ไอ้ไพน์! เปิดประตูเว๊ย!!! เอ็งเสือกล๊อกทำห่าไร"แหกปากลั่นไม่มีคำว่ามารยาท นั่นแหละ...พี่เราของแท้เสียงตะโกนลั่นบ้านช่วงดึกๆโชคยังดีที่บริเวณบ้านอยู่ห่างจากอีกหลายหลังในละแวกอาณาเขตตระกูลพอสมควรเลยไม่ไปรบกวนลุงป้าน้าอามากนัก ที่สำคัญสุดบ้านปู่กับย่าหรือที่เรียก...บ้านใหญ่บ้านต้นตระกูลที่อยู่ใกล้บ้านหลังนี้ที่สุดแต่ก็ยังห่างออกไปพอสมควรจนน่าจะไม่ได้ยิน
..."ไม่ได้ยินไรละ แหกปากขนาดนี้...แต่ดีที่ปู่กับย่าหลับไปแล้วไม่งั้นเป็นเรื่องอีกจนได้"...
"โอ๊ย!!!เงียบๆเถอะ... หนู รู้แล้วพี่พันธุ์ศรรอแป๊บหนึ่ง"ได้แต่คิดแล้วส่ายหัว ก่อนพูดออกมาอีกอย่างด้วยคำแทนตัวและ คำเรียกอีกฝ่ายปกติด้วยสำเนียงภาษาไทยกลางที่เฉพาะบ้านเราใช้ไม่ใช่อย่างภาษาพื้นถิ่น ไม่งั้นคงได้ตะโกนกลับว่า...เหียพันธุ์ศร
น้องชาย ที่จู่ๆกลับจากโรงเรียนเข้ามาบ้านปุ๊บก็เริ่มปวดหัว เวียนหัวเหมือนมีมือที่ไหนมารุมบีบทั้งหัว แถมพากันจับควงจับหมุนไปมาอย่างที่รู้สึกได้ชัดเจนเลยว่าไม่ต่างจากครั้งแรกที่เคยเป็นเมื่อนานมาแล้วจนต้องรีบประคองสังขารขึ้นห้องนอนตัวเองที่อยู่ชั้น2 แต่ก็แปลกที่ผ่านไปสักพัก...หายเองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น!!!
เด็กน้อยที่ยังสวมชุดนักเรียน เชิ๊ตขาวแขนยาวผูกเนกไทสีน้ำเงินกางเกงขายาวสีดำตอนเพิ่งหายรีบจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สบายตัวขึ้นแล้วมานั่งเล่นอินเทอร์เน็ตส่องนั่น ดูนี่ เรื่อยเปื่อยตามประสาก่อนต้องรีบลงบันไดไปชั้นล่างเพื่อไม่ให้อีกคนส่งเสียงดังกว่านี้ ส่วนไอ้ที่เงียบๆ ไปไม่ได้สำนึก หรืออะไร...นอนสลบบนชานหน้าบ้าน
"เมาเป็นหมาอีกละ!!! ...ไอ้พี่หนวด"เด็กผู้ชายที่ร่างกายแทบไม่มีเส้นขนนอกจากบางจุดบ่นเหมือนทุกทีด้วยคำเรียกแทนเวลาไหนที่พี่ชายผู้ไว้หนวดเคราอ่อนๆไม่ได้รกรุงรังเหมือนพวกฤๅษีทำตัวน่ารำคาญจัดก่อนจะเข้าไปใช้ความพยายามสุดใจขยับคนตัวหนักๆมาพร้อมกลิ่นเหล้าขาวเริ่มตลบอบอวลหนักข้อ ชวนเวียนหัว เหมือนอาบแอลกอฮอล์มาเอง"มาวว มเ เมาววววออาออาอะไรแล้วเอ็งเรียกใครไอ้พี่หนวด รีบพากูเข้าบ้านเร็ว อิน้องตุ๊ด…เวร เกิดมาเป็นน้องกูเสือกเป็นตุ๊ด.…."
ทำมีแรงเถียงกลับ และแค่คำเรียก...เอ็ง กับน้องชายแทนตัวคนพูดว่า...กู ทุกครั้ง ยัง...ยังไม่เท่าไหร่!!!
แต่น้ำเสียง พร้อมคำเหยียดแสดงนัยเชิงลบชัดจนไม่รู้จะชัดยังไง ด้วยคำที่ยังถูกใช้อย่างดาษดื่นทั่วไปในสังคม และยังคงผลิตซ้ำคำเหล่านี้ทุกครั้งที่เจอหน้ากันทีไรหาเรื่องทะเลาะหาเรื่องกัด เรื่องด่า ดูถูก ด้อยค่าสารพัดกันได้ทุกวี่วันจนเอือม จนชินจนชาตั้งแต่จำความได้มาจนบัดนี้ไอ้เจ้าไพน์ก็ยอมทำตามจะคำสั่ง หรือ คำขอ ...ก็ไม่แน่ใจเพราะเจ้าความเป็นเด็กในปกครองค้ำคออยู่นี่สิ!!!
แล้วถึงจะเกือบ...จริง อย่างพี่ชาย แขวะ น้องชายแต่เรา ก็ไม่ได้ออกอาการตุ้งติ้ง สาวแตก วี๊ดวายอะไรหรือฝันอยากเปลี่ยนเพศสภาพตัวเองอาจจะมีแค่รูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้มาตรฐานเด็กวัยรุ่นผู้ชายสมัยนี้เหมือนคำจำกัดความว่า
Gender nonconforming หรือ คนที่แสดงออกทางเพศไม่ตรงกับบรรทัดฐานของสังคม ง่ายๆ ...ไม่แมนพอ ด้วยรูปร่างโปร่งเนื้อตัวผอมเพรียว ตัวเล็กบาง บุคลิกเรียบร้อย พูดจาสุภาพไม่เคยหยาบคายและไม่เล่นกีฬาอะไรทั้งนั้น
พ่วง Sexual orientation หรือ รสนิยมทางเพศส่วนตัวอย่าง ...ผู้ชายที่ชอบผู้ชาย
ทันทีที่ผิวนุ่มนิ่มบดเบียดผิวแน่นๆทุกเซลล์ประสาทบนร่างความสูงสุดปลายเส้นผมยังไม่พ้นไหล่ได้ถูกก้อนถ่านบ่มความร้อนจนแดงไหม้ย่างสดอยู่เหตุผลปิดบังซ่อนเร้นไว้ในส่วนลึกที่สุดในหลุมสีดำฤษณาแห่งห้วงหัวใจตั้งแต่การกลับมาร่วมชายคากันอีกครั้งเหตุผลที่ทำให้พันธุ์อภัย ผู้ถูกกดความเป็นตัวตนความเป็นคนลงไปให้ต่ำกว่า
... "จะดุ จะด่า จะเกลียดมากกว่านี้ยังไงไอ้เจ้าไพน์...ยอม"...
เหตุผลจาก บททดสอบ ...บทใหม่ สำหรับวัยรุ่นวัยฮอร์โมน วัยเรียนรู้และพร้อมที่จะค้นหาและก็เพราะความต่างทุกมิติทั้งความสูง น้ำหนักตัวมวลร่างกายชนิดคูณสอง คูณสามเท่า ทำไอ้เจ้าไพน์ออกแรงเกือบเหนื่อยเปล่าเพราะสารร่างพี่พันธุ์ศรยังไปไกลได้แค่จากหน้าบ้านเข้าในบ้านระยะพ้นบานลูกกรงมุ้งลวดด้านในที่เพิ่งเลื่อนปิดพร้อมประตูไม้คู่หน้าบ้าน
ลากแขนก็แล้ว ลากขาก็แล้ว ...มาได้ไม่ถึงเมตร
ปกติ เวลาพี่เราเมาหนักเบอร์ต้องหิ้วปีกลากมาขนาดนี้เพื่อนพี่หรือบรรดาคนงาน...ก๊วนสุราก้าวหน้า จะอยู่คอยช่วยแบกขึ้นห้องเสมอแต่วันนี้หายหัวหมดคงเพราะฟ้าฝนเริ่มตั้งเค้าว่าจะลงหนักไม่น้อยช่วงใกล้จะเปลี่ยนฤดู
... "ปล่อยนอนแบบนี้ให้เข็ด "...
คิด เดินอ้อมมนุษย์พี่ที่ยังนอนคว่ำน้ำลายยึดอยู่ไปคอยเช็กว่าปิดประตูหน้าต่างทุกบานครบลงกลอนแน่นดีแล้วทุกบานตั้งแต่หน้าบ้านจรดหลังบ้าน แต่พอแค่จังหวะหันกลับปรากฏว่าความสูงเหมือนนักบาสกล้ามเนื้ออดีตนักกีฬาฟุตบอลระดับภาคและนิสิตคณะวิทยาศาสตร์การกีฬาที่ต้องมาทำงานใช้แรงในสวนผลไม้ทั้งวัน
พี่เรา พลิกตัวนอนแผ่ไปเรียบร้อย... "ดีที่ยังรู้จักสูดน้ำลายกลับเข้าที่เข้าทาง"...
ใบหน้าคมเข้มของลูกเสี้ยวได้ฝั่งเขมรมาเต็มๆที่ยังนอนนิ่ง ศีรษะทุยสวยไล้ปอยผมสั้นๆ เส้นหนาดำขลับปรกรกหน้าผาก ผิวท่อนแขนเนื้อแน่นลามเส้นเลือดปูดอย่างคนแบกหามลังผลไม้ที่มียิมส่วนตัวในบ้านรอดพ้นจากการปิดบังโดยขอบแขนเสื้อเงาวาวสะท้อนสู่สองตากลมโตเรียวไปทางหางตากล้ามแขน บวกกับความจะหด หรือผ้าทิ้งน้ำหนัก??? ของเสื้อฟุตบอลสีฟ้าเข้ม สกรีนหมายเลข ...9...ฟอนต์ตัวเลขตัวโตกลางอกกว้าง
น่าจะเสื้อหดแหละ!!! ...
และความหดของเนื้อผ้าจนแนบไปกับผิวทุกส่วนเป็นเส้นโค้งนูนเดียวกันของร่างกายยามที่ไม่มีเสื้อฟุตบอลตัวนี้ช่างบีบรัดขับมวลเนื้อเป็นก้อนฟูชัด ชัดเจนจนสองติ่งชูบนเนินนั้นแทบทะลุออกมา พอๆกับลอนคลื่นเนื้อกลางลำตัว ที่กำลังขยับร่ายรำการกระเพื่อมไหวแห่งท่วงทำนองจังหวะลมหายใจถี่ หนักหายใจเข้า ทุกมัดกล้ามนูน หายใจออก กลับไปราบเรียบ
เอือก!!!...
เสียงกลืนน้ำลายจังหวะลูกกระเดือกบางแทบไม่เห็นขยับกลืนของน้องชาย ร่างกายคล้ายถูกสะกดด้วยอำนาจไสยเวทมนตร์คาถา มนตราของเรือนร่างกระเพื่อมแสดงความมีชีวิตใดๆ ให้ไล้สายตาลาม พี่ชายใต้แสงโคมไฟเพดานให้แสงสีขาวสว่างจ้าสาดสะท้อนเนื้อตัวบนพื้นกระเบื้องเซรามิกลายไม้ความศักดิ์สิทธิ์ของรูปร่างงามสง่าและสถิตนิ่งทำให้สองหน่วยตานี้ศิโรราบมวลพลังงานมีเลือดมีเนื้อ มีชีวิต จากเสื้อพอดีตัวจนเป็นเส้นเดียวกับรูปร่างท่อนบนยามปลดเปลือยร่ายรำออกมาให้ลำคอเเห้งผากต้องขยับลูกกระเดือกบางๆ กลืน... เอือก อีกรอบและไม่ใช่ครั้งเเรกที่รู้สึกแบบนี้กับพี่ชายตัวเอง เเต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็
..."อย่านับเลยเอาง่ายๆ ...แทบทุกวัน" ...
และเริ่มนับหนึ่งตั้งแต่พี่พันธุ์ศรย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านเต็มตัวเมื่อปีกว่าที่พันธุ์อภัยเคยพยายามคิดหาสาเหตุ ที่ทำให้ความรู้สึกที่มีต่อพี่ชายตัวเองบิดเบี้ยวไปได้ขนาดนี้
ผ่านมาจากนับหนึ่งถึงนับที่เท่าไหร่ไม่รู้พอสรุปได้ว่าอาจเพราะความผูกพันที่เริ่มลึกซึ้งขึ้นของคนในบ้านที่ตอนนี้มีกันแค่สองคน หรือจะด้วย น้อง ที่ห่าง พี่ไปเกือบ 5 ปี ช่วงพี่พันธุ์ศรไปเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพมีกลับบ้านปีๆหนึ่งแค่ไม่กี่วัน แล้วจากนั้นก็เริ่มทำงานที่นั่นอีก
ไม่งั้นก็... ฮอร์โมนวัยรุ่น ที่กำลังเปลี่ยน???
หรือ...ของมันใช่???...เหตุผลข้อนี้ที่เหมือนจะไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยแต่กลับคือเหตุผลสำคัญที่สุดด้วยอาการคล้ายเหมือนตกอยู่ในภวังค์ หัวใจเต้นรั่วหายใจสั้นถี่ มือไม้เย็นเฉียบทุกครั้งที่คนคนนี้อยู่ตรงหน้า
แต่ที่แน่ ยิ่งกว่าแน่ ...ตอนพี่พันธุ์ศร ที่แสดงออกชัดเจนว่าเป็นพวก Toxic Musculinity หรือการรังเกียจคนรักร่วมเพศเดินถอดเสื้อโชว์กล้ามเนื้อไหปลาร้า ลามมาลาดไหล่กว้างๆ ลงแผงอก หนา เต็ม ตัด ชัดแต้มสองป้านนมคล้ำกว่าสีผิวน้ำผึ้งเข้มทั้งตัวขยับแขนแต่ละทีท่อนแขนผุดปล้องลูกแน่นๆ ไล้เส้นเลือดปูดยิ่งไล่สายตาลงแผงหน้าท้องแกร่งอุดมด้วยกล้ามเนื้อเป็นลอนลามไรขนอ่อนไล่จากหลุมเล็กพากันหลุบใต้ขอบผ้าลื่นสีเข้มบ้างอ่อนบ้าง ตามวัน
ด้วยชุดบอล ...ที่เป็นยูนิฟอร์มประจำตัวแทบจะทุกวัน
นอกจากฟุตบอล พี่พันธุ์ศรก็ยังคลั่งกีฬาแทบทุกประเภทและพี่ชายคนนี้ก็ยังปล่อยเนื้อปล่อยตัวจะนั่ง จะนอนตามสบายไม่เคยคำนึงหัวอกหัวใจน้องที่ไม่เคยจะชอบเล่นกีฬาชนิดไหนเลยนี่ยังไม่นับท่อนขาทั้งสองที่ผลัดเผยปลีน่องแข็งแรง ลามเส้นขนรุงรังตามน่อง ขึ้นๆลงๆ ทั้งวัน... "เดี๋ยวชันเข่า เดี๋ยวยกแข้งยกขาอยู่นั่น"...
สำคัญสุดตรงกลางกาย... ของขลัง พี่ชายร่วมสายเลือดของที่ออกฤทธิ์บริกรรมคาถาแสดงความขลังศักดิ์สิทธิ์ในทุกการตวัดกวัดแกว่งร่ายรำปะทะผืนผ้ากางเกงฟุตบอลที่บางวันก็ทะลึ่งไม่มีชิ้นในรองรับเนื้อนูนเด่นที่ขดอยู่ในนั้น
เอาจริงๆทุกครั้ง เราไม่กล้ามองความงามอันลึกลับน่าค้นหาบนร่างกายคนที่ว่ามาหรอกเพราะกลัวโดนฝ่าเท้านักเตะ แต่ถ้าได้แอบเห็นจะด้วยบังเอิญหรือหลบสายตาไม่ทันเนื้อตัวบางๆก็แทบดิ้นพล่านเหมือนเฉียดอาการหัวใจวายสิ่งที่ทำได้อย่างเดียวคือรีบหนีขึ้นห้องสงบสติอารมณ์ ทั้งตอก ทั้งย้ำกับหัวอกหัวใจ
..."นั่น...พี่...นั่นพี่ชายแท้ๆ...ห้ามคิดอะไรเลวๆ ไอ้เจ้าไพน์" ...
ตอนนี้ เวลานี้ ...ขณะเขาคนนั้นน่าจะไม่รู้สึกตัว
อารมณ์ได้กระโดดข้ามเส้นแบ่งผิดชอบชั่วดีสองตาเริ่มไล่มองต่ำ ต่ำ ต่ำลงเรื่อยตามแรงเส้นร่างกายลากต่ำลามทั่วกางเกงยีนซีดๆขาดๆ อีกหนึ่งสไตล์การแต่งตัวสุดโปรดของพี่พันธุ์ศรกางเกงยีนพอดีตัว เนื้อผ้าหนา หนาอัดแน่นจากภายในด้วยมวลต้นขา ปลีน่องอัดแนบเป็นเส้นต่อเนื่องชุดเดียวกับร่างกายท่อนบนจึงไม่แปลกที่จุดทอดสายตาสำคัญนูนโด่งเป็นเนิน..."ไม่ใช่เนินละ ...เทือกเขาเลยดีกว่า"...
ฟากฟ้าคำรามลั่นเป็นสัญญาณตามถล่มมาด้วยสายน้ำหล่อเลี้ยงสรรพชีวิต คลอเป็นจังหวะพร้อมลมพายุซัดสาดยอดไม้หวีดหวิวร่างบางที่ได้ตกอยู่ใต้อำนาจเวทมนตร์คาถาด้วยเรือนกายไม่สมปฤดี ทรุดกายศิโรราบโน้มเข่าเนื้อนวลที่โผล่พ้นจากขอบกางเกงสั้น ฝังตรึงลงต่ำกับพื้นกระเบื้องเย็นวาบสะท้านขั้วหัวใจความเย็นจากสายฝนด้านนอกความเยือกของพื้นกระเบื้องตรงข้ามเหมือนร้อนเย็น เหมือนหยินหยาง เหมือนชายหญิงเหมือนดำขาว เพราะเนื้อตัวกลับร้อนผ่าววูบวาบหัวใจเต้นรัวตามจังหวะเม็ดฝนกระทบหลังคา และการกระตุกของเส้นเลือดเดือดฉ่าผิดปกติต่อส่วนโหนกนูนแห่งเทือกเขาอย่างที่เพศสภาพเดียวกันตระหนักรู้รู้อย่ารู้ชัดว่าอวัยวะส่วนนั้นกำลังอัดแน่นด้วยเรื่องราวที่ความปรารถนาของร่างกายมอบให้อัดแน่นเต็มเปี่ยมด้วยแรงปรารถนาตามธรรมชาติอันเกิดจากการสั่งสมด้วยสิ่งปลุกเร้าร่วมกับฤทธิ์แอลกอฮอล์
... "นั้นพี่ชายแท้ๆ นะ!!!...หยุด!!!...หยุดเดี๋ยวนี้!!!"...
ฟ้าผ่าโครมดังสนั่นฟาดสำนึกผิดชอบชั่วดีสำแดงอำนาจขึ้นเช่นทุกครั้งพันธุ์อภัยถึงกับสะดุ้งตัวโหยงรีบฉุดอุ้งมือตัวเองออก อุ้งมือที่ทำตามบัญชาหัวใจนำไปก่อนแล้วทั้งที่แค่ไม่ถึงหน่วยมิลลิเมตรก็จะถึงจุดหมายเด็กน้อยวิ่งหนีจากทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้าพุ่งขึ้นห้องนอนชั้นสองด้วยหัวจิตหัวใจสะท้านไหวคล้ายจะทะลักพอปิดประตูล๊อกก็ถึงเวลาลงมือปลดปล่อยแรงอารมณ์ที่ถูกทั้งกด ทั้งทับด้วยแรงอัดอั้นตันหัวใจมหาศาลจากสิ่งที่เรียกว่าศีลธรรม
ศีลธรรมที่ช่างขัดแย้งกับธรรมชาติความเป็นมนุษย์อย่างร้ายกาจ
ร่างกาย ดิ่งสู่ห้วงจินตนาการพร้อมชายหนุ่มผิวน้ำผึ้งเข้มสองหูกาง คิ้วหนาพอๆ กับเส้นผมรองทรงสั้น สองตาโตเรียวไปทางหางตา นัยน์ตาดำขลับสันจมูกหนาปีกบาน ริมฝีปากบนล่างอิ่มเกินพอดีหนวดเครารุงรังตามกรอบโครงหน้าเหลี่ยมออกยาว
สัดส่วนเครื่องหน้า ...ช่างไม่สมบูรณ์หากเมื่อหลอมรวมกลับ...สมบูรณ์แบบ
ยิ่งสัดส่วนของร่างกายแต่ละชิ้นไล่จากลำคอหนาขนาดรับพอดีกับโครงหน้าแม้จะดูตัน ลาดไหล่กว้างสมคำอกสามศอกท่อนแขนแบ่งสัดส่วนชัดทุกปลีมัด แผงอกอัดสองเนิน ตัด เต็มขึ้นลูกกลมสวยแต้มป้านนมคล้ำดูราวเม็ดช็อกโกแลตริ้วลอนกลางลำตัวตีเป็นแผงแน่นเหยาะหลุมเล็กเป็นจุดเริ่มไล่ไรขนที่รีบหลบใต้ผ้ามันวาวบนเอวร่องสอบเป็นตัววีเส้นสาย รูปทรง มวล มิติ ลงตัวอย่างที่... ใช่มาตลอดจะ 2 ปีใช่ในทุกหุ่นห้างและมัดกล้ามเนื้อแข็งแกร่งที่ได้มองทีไรช่างดูลึกลับโดยเฉพาะสัดส่วนสำคัญของความเป็นพี่ชายสัดและส่วนอันน่าค้นหาที่ยังไม่เคยผ่านการสำรวจแม้พยายามลองสำรวจด้วยสายตาผ่านสิ่งปกปิดร่างกายไว้ก็ตาม
แต่ทั้งหมดนั่น ไม่ใช่ทุกเหตุผลที่...ใช่เพราะแค่รูปลักษณ์ภายนอกซึ่งไม่ต่างจากอีกหลายร้อยหลายล้านที่ออกกำลังดูแลตัวเอง ตั้งกล้อง อัดคลิป ใช้ร่างกายตัวเองเป็นสินค้าคงไม่ทำให้อีกคนบนโลกที่ถูกสนับสนุนให้มัวแต่หมกมุ่นอยู่ในโลกส่วนตัวหลังหน้าจอตกอยู่ใต้อำนาจของพี่ชายที่ชื่อ พันธุ์ศรทั้งหมดนั่นไม่ทำให้พันธุ์อภัย...ศิโรราบ หากไม่เคยต้องสัมผัส
สุ้มเสียง...
ความเข้มของเสียง โทน เนื้อหาในประโยค ทำนองทุ้มต่ำทุกสิ่งที่ผลัดบริกรรมจากริมฝีปากอิ่มสุมเปลวเพลิงปรารถนาโหมแผดเผากำแพงศีลธรรม เสียงจากบทสวาส ...พี่ชายและ พี่ซายน์
วันคืนฟ้าถล่มเมื่ออดีต...เช่นวินาทีปัจจุบัน
ฟ้าประทาน หรือ นรกทดสอบ??? ...ระหว่างเดินลงชั้นล่างเพื่อหาของกินประทังความหิวยามดึกทั้งที่อากาศหนาวจัดเพราะฝนตกหนักทั้งคืนทำเอาเด็กน้อย เดินไปตัวตัวสั่นไปไอ้เจ้าไพน์ที่กลับจากโรงเรียนถึงบ้านจู่ๆก็ปวดหัว เวียนหัวอาการเหมือนมีคนเป็นสิบๆเป็นร้อยพากันเอามือมารุมปีบ รุมกดหัวแล้วพากันจับหมุนจับควงไปมา นั่น คืออาการผิดปกติครั้งแรกในรอบหลายปีของพันธุ์อภัยคนที่แม้รูปร่างจะผอมบางดูจะไม่แข็งแรง แต่กลับเป็นเด็กสุขภาพดีมากตั้งแต่เกิดและเด็กคนที่ว่าเมื่อกลับถึงบ้านก็รีบยกมือไหว้ทักทายแอร์โฮสเตสคนสวยในฐานะแฟนพี่ชายก่อนต้องขอตัวขึ้นห้องไปพัก
..."ปล่อยให้แฟนที่ไม่ได้เจอกันหลายเดือนเค้า...สวีทหวานกันไปเถอะ"...
"พี่พันธุ์ศร!!!…เบาๆซายน์เจ็บ…""อย่าร้องดังสิคะถึงฝนจะตกหนักแต่เดี๋ยวไอ้ไพน์มันได้ยิน…""ก็ซายน์เจ็บจริงๆนะพี่...อย่าเพิ่งเข้ามาหมด""อีกนิดเดียวเอง….อีกนิดนะซายน์ไม่ถึงครึ่งเลย"
เคยฟังเพลง หรือได้ยินอะไรแล้วเหมือนทุกองค์ประกอบทุกไวยากรณ์อันฮึกเหิมในนั้นซ่านซึมสู่โสตประสาท...นั่นแหละที่ไอ้เจ้าไพน์กำลังได้ยินตอนนี้ ที่บังเอิญได้ยินได้ฟังตอนนี้เป็นเหมือนมวลของความรู้สึกพากันปะทะทั้งที่เป็นแค่เสียงแว่วแผ่ว...แต่ทำไม???กระจ่างชัดทุกคำ...เต็มสองหู แหล่งที่มาของเสียงแค่ลอดผ่านช่องใต้ประตูไม้แคบๆของห้องนอนชั้นล่างห้องที่พี่ชายเราเอาไว้นอนเวลากลับดึกๆ หรือนานทีที่แฟนตัวเองมาเยี่ยมจากกรุงเทพแทนอีกห้องบนชั้นสองข้างห้องน้องคนนี้
..."คงไม่แค่...สวีท แล้วละ"...
ประโยคออดอ้อนที่ผู้ชายคนหนึ่งเว้าวอนผู้หญิงอีกคนออกมาเป็นท่วงทำนองอันยั่วเย้า โลมไล้ด้วยช่องเสียงลุ่มลึกเล้าโลมด้วยพลังงานชวนหัวใจหยุดเต้นท่ามกลางค่ำคืนอากาศหนาวเย็นจากฝนตกหนักมากติดกันมาหลายวันและจำได้ขึ้นใจจากที่ข่าวบอกว่าเป็นฝนร้อยปีรวมทั้ง
คืนวันเกิดครบ 25 ของพี่พันธุ์ศร ที่ผ่านมาแล้ว...9 เดือน
9เดือนพอดิบพอดีตรงตามปฏิทินจากถูกอะไรสักอย่างดลจิตดลใจให้น้องชายที่พอรู้ว่าว่าที่พี่สะใภ้คนสวยนิสัยน่ารัก คนละโลกกับแฟนตัวเองจะมาเยี่ยมหลังไม่ได้แวะมานานนั่งนับย้อนหลัง
"พี่จะเข้าไปแล้วนะคะ คนดีของพี่พันธุ์ศรคนสวยคนเก่งของพี่...อย่าเกร็งนะ"ทุกคำในประโยคร่ายมนตร์ใส่คนฟังอย่างเหลือร้ายจนฉวยเวลาไม่ถึงครึ่งอึดใจเนื้อจิ๋วในกางเกงขาสั้นตัวหลวมก็ถูกย่ำยีเชื่อมโยงตัวเองไปกับที่มาของเสียงระบายตามจังหวะขึ้นลงฉ่ำแฉะ ฟันซี่คมขบกลีบปากชมพูบางฝั่งล่างจนแดงห้อเลือดเนื้อตัวบอบบางแต่ไม่ถึงกับผอมกะหร่องบิดเกร็งหยัดปลายเท้าโหย่งพัลวัน"เอาเลยพี่จ๋าาาา….พี่พันธุ์ศรเข้ามาเลย...เข้ามา...เข้ามาให้หมดเลยพี่...หนูขอรับแทนพี่ซายน์เอง…."
เสน่ห์ลึกลับที่แทรกผ่านใบหูเชื้อเชิญให้น้องชายลอบครวญถึงพี่ชายออกมาอย่างไร้ศีลธรรมด้วยประโยคผิดบาปขยับออกจากกลีบปากบางเสียงผะแผ่วแต่กลับถล่มความสุขสมซาบซ่านล้นทะยานชี้วัดเป็นตัวเลขได้ตามจำนวนเม็ดฝนกระหน่ำด้านนอก
"พี่พันธุ์ศร…เเค่นี้ไม่ได้เหรอซายน์เจ็บเหมือนจะฉีกโอ๊ยยย!!! เหมือนมันแข็งขึ้นหรือมันใหญ่ขึ้นยังไงเนี่ย""ก็ของพี่มันทนรอซายน์มานานไง ...อีกนิดทนอีกนิดนะคนดี""พี่!!!ขืนเข้าหมด…ซายน์ขาดใจตายเเน่….""พูดอะไรเเบบนั้น…..น่านะนะคะ อีกนิดเดียว เดี๋ยวพี่พาฉลองวันเกิดย้อนหลังไง อุตส่าห์ทนรอมาตั้งนานนะนะครับ นะซายน์ วันเกิดจริงๆ ซายน์ก็มัวแต่บิน มัวแต่ยุ่งเรื่องบ้านใหม่รถใหม่สารพัดจนต้องให้รอมาตั้ง9เดือนเลยนะ...."
"อ๊ายยยยยยย!!!......พี่พันธุ์ศร!!!....."
เสียงกรีดร้องแหลมดังลั่นฟังราวสุดแสนเจ็บปวดไม่ต่างจากเหยื่อถูกฆาตกรโฉดลงมือฟาดฟันทำร้ายตามทันทีด้วยเสียงทุ้มกว้างคำรามความผิดปกติฟังคล้ายอาการการสิ้นหวัง"ซายน์ ซายน์เป็นอะไร ...ซายน์ตอบพี่อย่าเป็นอะไรนะ ซายน์ อย่าเป็นอะไรนะ ...ซายน์!!!"สิ้นสุดแค่จังหวะสะอึกสะอื้น จนกระชากให้เด็กน้อยผู้ผิดบาปชะงักการกระทำเมื่อไม่สามารถจัดการอารมณ์ความรู้สึกตัวเองได้ทันที
ครั้งเเรก และ ครั้งสุดท้าย...
หากพันธุ์อภัยกลับยังจดจำทุกเสียง ทุกจังหวะทำนองทุกถ้อยคำกระเส่าลุ่มลึกทุกคารมเจ้าเสน่ห์ได้อย่างไม่เคยลืมว่าเสียงในห้วงเวลานั้นได้เหวี่ยงตัวเองออกจากตัวตนเดิมก่อนได้ยินเหวี่ยงความเป็นน้องชายไปได้ไกลจากความเป็นแค่ น้องของพี่ ได้ไกลแค่ไหนเหตุการณ์คืนนั้น ได้กลายเป็นตราบาปประทับแน่นในความทรงจำอย่างที่น่าจะเป็นเหตุผลให้พี่พันธุ์ศรกินเหล้าหนักกว่าตอนพ่อแม่เสียด้วยซ้ำ
รวมทั้งเป็น... ตราบาป สำหรับน้องคนนี้ด้วยบาป เพราะสุ้มเสียงที่ยังก้องในหัว เสียง คำ เนื้อหากระชากกรอบที่ถูกล้อมไว้ด้วยเส้นด้ายสายสิญจน์ขาดสะบั้น ปล่อยให้ไสย หรือพลังมนตราดำมืดในโลกแห่งจินตนาการใดๆแผดอำนาจรุกล้ำเข้าแผลงฤทธิ์สู่โลกแห่งความเป็นจริงทั้งที่ถูกกักขังแน่นหนาล่วงเลยมาเกือบจะสองปีตั้งแต่พี่ชายร่วมสายเลือด หวนกลับมาบททดสอบอันแสนร้ายกาจ ... ได้เริ่มขึ้นแล้ว
ระยะเวลาเกือบเดือนหลังมีคนเสียชีวิต เป็นคนที่ 3 ในบ้านหลังนี้ของพวกเราพี่พันธุ์ศร ไม่เคยย่างกรายเข้าห้องนอนชั้นล่างอีกเลยอีกทั้งยังมีอาการนอนละเมอส่งเสียงดังลั่นข้ามมาถึงห้องข้างๆที่เป็นห้องนอนน้องชายคนนี้เหมือนต้องการระบายความรู้สึกในใจต่อแฟนสาวที่คบกันมาหลายปีจนเกือบจะได้แต่งงาน
"ซายน์ พี่ขอโทษพี่ขอโทษซายน์...พี่ขอโทษ...ขอโทษ"
แทบทุกคืนเช่นกัน ที่อีกคนข้างห้อง...ระบายเร่งระบายตัวตนเข้าสู่พันธนาการอันร้อนรุ่มระบายแรงเร่าร้อนดั่งวิญญาณตกลงสู่ขุมนรกอันร้อนเร่ารุมเร้าระบายพร้อมตราบาปแห่งประโยคเสริมแต่งตามจินตนาการต่อจากสุ้มเสียงรัญจวนกึกก้องไม่ลืม
"เอาเลยพี่จ๋าาาา….พี่พันธุ์ศรเข้ามาเลย...เข้ามา เข้ามาให้หมดเลยพี่...หนูจะรับแทนพี่ซายน์เอง อ่าาาห์!!!"มโนจริตของพันธุ์อภัย เลยเถิดไปได้แค่แอบล่วงล้ำด้วยสองตาสองหู แต่กลับไม่กล้าพอเพราะกรอบที่เขากล่าวขานว่าศีลธรรมอันดีงามอันช่างจะขัดแย้งกับธรรมชาติของความเป็นมนุษย์อย่างเหลือร้ายจึงทำได้แค่เสพสมอยู่กับจินตนาการของตัวเอง
ความเชื่อทางไสยศาสตร์ คำตอบที่ลงตัวที่สุดในทุกปัญหาที่มนุษย์ยังหาคำตอบไม่ได้เพราะสิ่งนั้นไม่ต้องการกระบวนการพิสูจน์ ขอแค่เชื่อ มันก็มีอยู่จริงและบันดาลเรื่องชั่วร้ายได้ทุกอย่างคำตอบอันฝังรากหยั่งลึกแทบจะเป็นความเชื่อหลักของพุทธแบบไทย
"มีคนเล่นของใส่แฟนเจ้านาย" "โดนของเขมร จนหัวใจวายตายคาบ้าน" "คนหนุ่มเบญจเพส ของมันแรง...เผลอๆดวงกินเมียด้วย"
เมื่อไม่มีคำตอบและปัญหาบานปลายคำร่ำลือพวกนี้ก็เริ่มสะพัดหนาหูจากปากบรรดาพี่ๆ คนงานในสวนตามวิถีชุมชนแนวตะเข็บชายแดนที่รายล้อมด้วยเทือกเขาสูงแบ่งอาณาเขต ไทย กัมพูชา
หลังเกิดเรื่องทีแรกเรากะจะไปเล่าความจริงจากสิ่งที่ได้ยินให้ปู่กับย่าฟัง แต่พอมานั่งคิดไปคิดมาก็กลัวว่าจะไม่มีใครเชื่อ แถมจะมีคำถามตามมาอีกกับอีกเหตุผลสำคัญภายใต้ห้วงดำฤษณาอันมืดมิดที่ดูเหมือนว่าทุกความเป็นพี่ชายที่ชื่อ พันธุ์ศรทำให้ผู้ไม่มีโอกาสได้สัมผัสลิ้มลองกำลังเป็นฝ่ายถูกลงทัณฑ์จากอำนาจไสย หรือมนต์ดำแห่งของขลังเขมรตามคำร่ำลือไปเสียเองและพลังงานไร้รูปร่างเหล่านั้นได้ต่อกรกับความปรารถนาของน้องชายอย่าง พันธุ์อภัยจนพ่ายแพ้ราบคาบ
..."ไอ้เจ้าไพน์ อยากพิสูจน์ให้เห็นกับตา" ...อยากพิสูจน์ให้รู้ว่า...ของขลัง ลูกผู้ชายเสี้ยวเขมร วัย 25ปี 9 เดือนกว่าอย่างนายพันธุ์ศร อรุณรุ่ง จะร้ายกาจเพียงไหนถึงขั้นสามารถ
...สังหารคนๆหนึ่งได้ ในแค่เสี้ยววินาที
ฝากอุดหนุนebookใน meb กับในธัญวลัย และ readandwriteราคา 119 บาทด้วยเน้อ
พิมพ์ : ลิขิตฟ้า บัญชาใจ ... ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ
หน้า:
[1]