เด็กหอ ตอน 6 โจรปล้นใจ (พาร์ท 1)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kiano เมื่อ 2023-4-6 08:36คำเตือน : บทนี้ไม่มีฉากเสียว
มันเหมือนเป็นสันดานดิบของพวกผู้ชายในการที่อยากจะสืบพันธุ์ โดยการเย็ดสดแตกในหีจนท้องจะทำให้พวกเขารู้สึกเสียวสุดยอดที่สุด ฟินที่สุด เหมือนเป็นการเย็ดที่แท้จริง เป็นการแสดงความเป็นชายของตัวเองออกมา เป็นการเย็ดแห่งลูกผู้ชาย และเต้อร์เองนั้นก็มีความรู้สึกแบบนี้อยู่ลึก ๆ ในใจ แต่เขานั้นก็รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่งี่เง่าสิ้นดี สิ่งที่ต่อสู้กับความรู้สึกนี้คือความละอายใจที่มีต่อเฟิร์น แฟนสาวของตัวเอง แม้ไม่รู้ว่าอ.พัชรีที่ได้รับน้ำเชื้อจากเต้อร์ไปจะตั้งท้องเลยหรือเปล่า ถึงจะไม่ท้องเขาก็ไม่อาจปล่อยให้เป็นเรื่องที่มันแล้ว ๆ ไปได้ เขาคงมองหน้าเฟิร์นไม่ติดอยู่ดี เพราะเขาได้ไปเย็ดสดแตกในใส่คนอื่น ไม่ใช่กับคนที่เขารัก ไม่ใช่ด้วยความยินยอมทั้งจากคู่นอนและจากตัวเอง
มันเป็นครั้งแรกของเขาที่ได้เย็ดสดแตกใน และเขาไม่ได้ตัดสินใจด้วยตัวเองที่จะให้มันเกิดขึ้นในการเย็ดครั้งนี้ ถึงเขาจะโทษตัวเองที่ปล่อยให้ความเงี่ยนและความเมานำทางจนไม่ได้ขัดขืนอย่างจริงจัง แม้กระทั่งเป็นฝ่ายโยกเอวแทงควยขึ้นสวนเองด้วยซ้ำ แต่เขาก็รู้อยู่ในใจชัดเจนอยู่แล้วว่านี่คือการข่มขืน การกระทำของอาจารย์ทั้งสองท่านเป็นการกระทำที่เลวร้าย แต่เพราะเขาเป็นผู้ชาย มันจึงดูไม่มีอะไร แค่ได้หลั่งน้ำออกจากควยตัวเองเฉย ๆ เขานึกภาพดูว่าหากเป็นผู้หญิงที่โดนแบบเขาโดน มันคงจะดูเป็นเรื่องที่เลวร้ายเอามาก ๆ
เต้อร์นั่งเหม่อคิดนั่นคิดนี่ระหว่างที่พักกินข้าวเที่ยง ก่อนจะมีเส้นหนังยางดีดลอยมาโดนที่ใต้หูตัวเองดัง แต็บ! “เอ๊อะ! เอ้า บักปอบนิ่แมะ!”
ทั้งไอ้บาสและเพื่อน ๆ ที่นั่งกินข้าวด้วยกันต่างก็หัวเราะขำขันกัน เต้อร์พยามเอาคืนโดยยกมือไปตบกบาลไอ้บาส แต่ไอ้บาสก็เอาแขนป้องเอาไว้ “55555 มึงเหม่ออะไรล่ะครับ ไอ้พ่อพระเอก โหหห พี่ก็แอ็คเกิ๊นน โอ๊ย! อย่า ๆ 55555”
“เสือก!” เต้อร์หยุดความพยายามแล้วลุกขึ้นถือจานข้าวตัวเองไปเก็บ “สะแตกข้าวเจ่าของไปนั่น” (แดกข้าวตัวเองไปเถอะ)
“โห่! ผมสะแตกหมดแล้วคับพี่ชายยย” ว่าแล้วก็ลุกถือจานตัวเองแอบย่อง ๆ ตามหลังไป แล้วเอานิ้วไปจิ้มตูดเต้อร์
“เอ้า บักห่านิ่! มึงกวนตีนกูแท้!” เต้อร์ร้องด่าเสียงดังแล้วไล่เตะไอ้บาส เกิดความวุ่นวายขึ้นกลางศูนย์อาหาร
………………………………………..
เมื่อเอาจานไปวางไว้แล้ว โทรศัพท์เต้อร์ก็สั่นแจ้งเตือน เมื่อเปิดดูก็เห็นมีข้อความเข้า
“ระวังคนรอบตัวนายไว้ มีคนรวมหัวกับพวกอาจารย์จะแบล็กเมล์นายเรื่องคืนก่อน อยากรู้เพิ่มเติมมาหาที่ห้อง 322”
เต้อร์คิดสงสัยว่าใครเป็นเจ้าของข้อความนี้ แล้วรู้เรื่องคืนนั้นได้ไง แต่เดี๋ยวตอนเย็นเรียนเสร็จก็คงได้รู้ แล้วพอได้ยินว่ามีการรวมหัวกัน แสดงว่าเหตุการณ์คืนนั้นมีการวางแผนกันมา เขานึกย้อนไปตั้งแต่ต้นเรื่อง ที่พี่กล้าชวนเขาไปดูการออกฝึกส่องกล้อง ซึ่งแน่นอนว่าอ.คงเดชก็ต้องอนุญาตอยู่แล้ว จนมาถึงไอ้บาสที่กวนเขาจนทำกล้องวัดระดับพัง
เต้อร์เงยหน้ามองไอ้บาสที่กำลังไปกวนเพื่อนคนอื่นอยู่ เขาไม่เชื่อว่าเพื่อนสนิทเขาคนนี้จะทำกับเขาขนาดนี้ได้ลงหรอก แล้วยิ่งคนแบบไอ้บาสด้วยนี่นะ? ไม่มีทาง
………………………………………….
คาบบ่ายเลิกสี่โมงเย็น เต้อร์ปฏิเสธเพื่อนที่ชวนกันออกไปหาอะไรกิน เขาบอกเพื่อนว่าขอกลับห้องก่อน เมื่อเดินมาถึงชั้นของตัวเอง เต้อร์ก็เพิ่งสังเกตว่า ห้อง 322 ในข้อความนั้น อยู่ถัดจากห้องของเขาอยู่สองห้องนี้เอง เป็นห้องที่เขาเดินผ่านเป็นประจำ เขาจึงเดินเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องของตัวเองก่อน แล้วเดินออกมา มองซ้ายมองขวา ที่โถงทางเดินไม่มีใคร เขาเดินมาที่หน้าประตูห้องที่นัดไว้ แล้วเคาะสามครั้ง
“สวัสดีครับ”
ไม่มีเสียงตอบ เขาจึงเคาะอีกสามครั้ง “สวัสดีครับ มีคนอยู่มั้ยครับ?” เมื่อยังเงียบเหมือนเดิมแสดงว่าไม่มีใครอยู่ สงสัยยังไม่กลับมา เต้อร์จึงเดินกลับห้องไป
แต่ไปยังไม่ถึงครึ่งทาง ก็มีเสียงประตูเปิดออก เต้อร์จึงหันกลับไปดู เห็นประตูเปิดอ้าออก แต่ไม่มีใครโผล่ออกมา เขาจึงเดินเข้าไปดู เห็นเด็กหนุ่มคนนึง ตัวผอมบาง เตี้ยกว่าเขาอยู่หน่อยนึงกำลังเปิดลิ้นชักโต๊ะที่อยู่ใกล้กับประตูนั้น (หอในที่พักอยู่ 4 คน จะมีโต๊ะเขียนหนังสืออยู่ 4 โต๊ะ ที่ 4 มุมห้อง) ค้นหาอะไรบางอย่างอยู่
“สวัสดีครับ คืออ.. ใช่คนที่ส่งข้อความมารึเปล่าครับ?” เด็กหนุ่มคนนั้นหันหน้ามา หน้าตาเขาดูน่ารักมาก ๆ เขามีผิวขาว เป็นคนที่หน้าตาดีคนนึงเลย เขาทำสีหน้าเรียบเฉย แต่กลับสบตาเต้อร์ได้เพียงครู่เดียวก็หันกลับไปค้นหาของต่อ
“ใช่ ขอโทษทีนะ เมื่อกี้ขี้อยู่” เขาเจอของที่ต้องการแล้ว จึงเดินเข้าไปในห้องเพื่อไปนั่งที่เตียงตัวเองโดยไม่ได้หันมามองเต้อร์อีก “เข้ามาก่อนสิ”
“อ.. โอเค้” ด้วยว่าจะมาคุยเรื่องที่เป็นความลับมาก ๆ เขาจึงรีบมองสำรวจห้องว่ามีใครอยู่อีกรึเปล่า มันเป็นห้องที่สะอาดเรียบร้อยดีมาก ๆ และมีที่นอนปูอยู่แค่เตียงเดียว “แล้วนี่อยู่คนเดียวหรอ?” เต้อร์หันมองซ้ายขวา ไม่มีใครอยู่ที่โถงทางเดิน จึงเดินเข้าไปแล้วปิดประตูเอาไว้
“ช่ายย.. จริง ๆ ก็มีเพื่อนเรานั่งอยู่ที่เตียงชั้นบนเนี่ย แต่นายมองไม่เห็นเขาหรอก” เขาพูดด้วยสีหน้าที่ยังเรียบเฉยอยู่
“ฮะ?”
เขารู้สึกว่ามุกนี้ไม่น่าจะเวิร์ค ต้องรีบตัดบทซะ จึงสูดหายใจลึก ยกคิ้วขึ้น เปลี่ยนสีหน้าให้ดูเป็นมิตรขึ้น แล้วยื่นเมมโมรี่การ์ดให้ “อะ! นี่! คืนก่อนที่นายไปโซเดมาคอมกินตับกับพวกอาจารย์นั่นน่ะ จริง ๆ แล้วพวกเค้าแอบตั้งกล้องถ่ายนายไว้ เราเลยไปแอบสับเปลี่ยนเมมฯ มา”
เต้อร์ยื่นมือรับเมมโมรี่การ์ดมา “คือ.. เดี๋ยวก่อนนะ แล้วนายไปอยู่นั่นได้ไง แล้วส่งข้อความมาที่โทรศัพท์ได้ไง ไปเอาเบอร์มาจากไหน”
เขาก้มหน้า เงียบไปครู่นึง
“ต้อง.. ขอสารภาพก่อนว่า.. เราก็แอบชอบเต้อร์อะ เลยแอบตามเต้อร์อยู่ เบอร์โทรเต้อร์อะหาไม่ยากหรอก แล้วในวันที่เต้อร์นัดคุยกับอ.ผู้ชายคนนั้น เราก็บังเอิญอยู่ตรงนั้นพอดีเลยได้ยินหมดทุกอย่าง” ถึงจะฟังดูเป็นคำพูดที่ดูไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แต่ความเป็นจริงมันเสียกว่านี้ได้อีก เพราะจริง ๆ เขารู้เรื่องที่อ.คงเดชนัดเจอมาจากข้อความในเฟซบุ๊กของเต้อร์ที่เขาได้รหัสมาจากการไปแอบค้นห้อง รวมทั้งเบอร์โทรด้วย
“ในวันนั้นที่เต้อร์ออกจากห้องไป เราได้ยินอ.แกคุยโทรศัพท์กับคนชื่อกล้า เขาคุยกันว่าจะแอบถ่ายเต้อร์ด้วย เลยเตรียมเมมฯ ไปแอบเปลี่ยนในคืนนั้น”
ใช่แล้วไอ้พี่กล้านี่แหละ ที่มันเป็นคนชวนให้พวกเต้อร์ออกไปหาที่คลาส มันนี่เองที่เป็นตัวต้นเรื่อง
“เต้อร์จะเกลียดเราก็ได้นะ จริง ๆ ตอนนั้นเราจะลบวิดีโอทิ้งไปเลยก็ได้ แต่ที่เตรียมเมมไปเปลี่ยนเพราะกะว่าจะเอามาขู่ให้เต้อร์มามีเซ็กส์กับเราอะ”
“แล้วทำไมไม่ทำ?”
“เห็นเต้อร์โดนไปขนาดนั้น เราเองก็สงสารเต้อร์อะ” [ถึงคืนนั้นเต้อร์จะดูเซ็กซี่มาก ๆ ก็เถอะ] เขาคิดในใจ “อีกอย่าง จากที่ไปตามสืบมา ฟังดูพวกนั้นไม่น่าจะปล่อยเต้อร์ไปง่าย ๆ ด้วย ถ้าเอาเมมฯ มาให้เต้อร์ดู ก็จะได้รู้ว่าพวกนั้นมันจะทำอะไรเต้อร์ได้ขนาดไหน คงไม่หยุดแค่นี้แน่ จะได้ระวังตัว”
“แล้วเค้าจะแอบถ่ายไปทำอะไรอะ ถ้าปล่อยคลิปหลุดไปก็ไม่น่าจะส่งผลดีต่อสองผัวเมียนั่นเหมือนกันนะ”
“เขาอาจจะไม่ได้เอาไปให้คนทั้งโลกดูก็ได้ อาจจะแค่ผู้หญิงคนเดียว”
“หมายความว่าไง?”
“พี่เฟิร์นแฟนเต้อร์ไง”
เต้อร์นิ่งเงียบไปสักพัก….
“แล้วแน่ใจนะว่าไม่ได้แอบถ่ายเองแล้วมาทำทีเอาให้อะ?”
“แล้วเราจะไปทำให้เรื่องมันซับซ้อนขนาดนั้นทำไมล่ะ? โถ พ่อโคนัน พ่อชินอิจิ” เขาหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมา เปิดหาอะไรบางอย่างแล้วลุกขึ้นยืนยื่นให้เต้อร์ “อะ ดูนี่”
มันเป็นวิดีโอคลิปที่เขาแอบถ่ายอ.คงเดชคุยกันกับไอ้พี่กล้าทางโทรศัพท์ ตอนที่เต้อร์ออกจากห้องไปแล้วหลังจากที่คุยกับอ.คงเดชวันนั้น ซึ่งในวิดีโอพูดคุยเรื่องการส่งกล้องให้กันด้วย
พอดูเสร็จเต้อร์ก็ยังไม่ได้พูดอะไรต่ออีกสักพัก ครุ่นคิดอะไรอยู่เงียบ ๆ ก่อนจะถามต่อ “ทำไมถึงเลือกที่จะช่วยเราอะ” เต้อร์มองไปที่หน้าของเขา
เขาก็หลบสายตาเต้อร์แล้วมองไปที่พื้น “ก็เต้อร์.. เป็นคนน่ารักอะ” เขารู้สึกถึงเลือดที่ฝาดอยู่ที่แก้ม เริ่มเก็บอาการไม่ค่อยอยู่ “เพราะเต้อร์อะเป็นคนนิสัยดี.. เราไม่อยากทำร้ายเต้อร์หรอก ไม่อยากเห็นเต้อร์ถูกทำร้ายด้วยซ้ำ” เขาสูดหายใจเข้าลึก สะบัดความเขินทิ้ง แล้วพยามเก็บทรงใหม่ จึงกลับลงไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิม “แต่ถ้าเต้อร์เป็นพวกสันดานหมาชาติชั่ว ชอบเล่นมุกขุดทอง มนต์รักฟักทองบด หรือใจเกเรอะไรเทือกนั้น เหยียดตุ๊ด เหยียดเกย์ เหยียดกะเทย ทำตัวสาระเลวแล้วล่ะก็ อย่าหวังว่าจะรอดเลย โดนดีแน่ ๆ”
“โหยย อย่ามาทำเป็นปากดีไปหน่อยเลย ทีตัวเองมาแอบตามคนอื่นแบบนี้ก็อย่าหวังว่าจะรอดเหมือนกัน ไม่แจ้งตำรวจก็บุญหัวละ”
“ก็ไปแจ้งเลยซี้ ก็เพราะแอบตามนี่แหละ ถึงช่วยไว้ได้ หัดสำนึกซะบ้าง!”
“โอเค้” เต้อร์แอบอมยิ้ม เขายอม ไม่ใช่แค่เถียงต่อไม่ได้ แต่ยังไม่ได้อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้วอีกด้วย ตอนนี้เต้อร์รู้สึกดีใจ อยากจะเข้าไปกอดด้วยซ้ำ เพราะในที่สุดก็เหมือนมีคนที่เขาจะคุยเรื่องนี้ด้วยได้สักที ไม่ต้องเผชิญมันไปคนเดียว
“ว่าแต่.. มึงชื่ออะไรอะ?”
เขาคนนั้นถึงกับเอามือทาบอก เบิกตาโต “นี่สนิท.. ถึงกับเรียกมึงเลยหรอ?”
“เอาน่า อย่ามากวนตีน จะมาเรียกเรานายเรานายกันอยู่นี่ กระดากปากชิบหาย”
“แต่กูมึงกูมึงก็กระดากปากเราเหมือนกันนะเต้อร์” เขาทำหน้าเลิ่กลั่ก “เกิดมาเรายังไม่เคยพูดแบบนั้นกับใครเลย”
“แล้วที่ด่ากูเป็นชุด ๆ เมื่อกี้คืออะไร?”
เขาเม้มปากก่อนจะพูด “โอเค้” เป็นการโอเค้ที่ล้อเลียนฝั่งตรงข้าม “ก.. กูชื่อแทน”
เต้อร์พยักหน้าเบา ๆ “โอเค บักแทน” แทนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ มีไม่กี่ครั้งในชีวิตที่มีคนเรียกเขาบัก (ไอ้) “กูกลับก่อนนะ แล้วเจอกัน”
พอได้ยินแบบนั้น นทีที่ปฏิเสธไม่ไปหาอะไรกินกับเพื่อนตามหลังเต้อร์และแอบตามเต้อร์กลับมา แล้วแอบฟังอยู่ที่บานเกล็ดมาสักพัก ก็รีบรนหาที่ซ่อน แต่เนื่องจากมันเป็นโถงทางเดิน ไม่มีที่ให้ซ่อน จึงทำทีเดินไปที่ห้องตัวเอง เหมือนเพิ่งกลับมา
เต้อร์กำลูกบิดประตู คิดอะไรได้บางอย่าง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “กูก็ไม่รู้จะว่ายังไงนะ แต่.. ขอบใจนะที่ไม่ฉวยโอกาสจากตัวกู” เต้อร์ยืนหันหลังพูดก่อนจะบิดลูกบิดประตูเปิดออก เป็นจังหวะที่ดูหล่อมาก แต่หารู้ไม่ว่า แทนได้ฉวยโอกาสจากกางเกงใน เสื้อผ้า และผ้าห่มของเต้อร์ไปแล้ว
เมื่อเปิดประตูออก เต้อร์เห็นนทีที่ทำทีเป็นค้นหากุญแจห้องอยู่หน้าห้องตัวเองอยู่ก็ตกใจ งับประตูกลับเข้ามาเหมือนเดิม ทำหน้าตาตื่น
“อะไร” แทนถาม
“เปล่า ๆ ไม่มีอะไร”
“อ๋อหรอ.. โอเค้” แทนล้อเต้อร์อีกครั้ง เต้อร์หรี่ตาแล้วชี้หน้าแทน ประมาณว่า เดี๋ยวเถอะมึง
พอเปิดออกอีกครั้ง เห็นนทีเข้าไปในห้องแล้ว เต้อร์จึงย่องออกไป มองซ้ายทีขวาที แล้วปิดประตูเบา ๆ
……………………………………….
พอเต้อร์ออกไปแล้ว แทนก็ล้มตัวลงเตียง เอาหมอนมากอดบิดไปบิดมาด้วยความเขิน เขาพยามทำเป็นนิ่ง ทำเป็นไก๋ใส่เต้อร์ แต่จริง ๆ เขินตั้งแต่เห็นหน้าใกล้ ๆ แล้ว พอได้คุยกับเต้อร์ใกล้ ๆ แบบนี้ ก็ได้เห็นว่าเต้อร์ดูเท่มาก ๆ เลย แถมยังน่ารักสุด ๆ แทนดีใจที่เต้อร์ไม่รังเกียจเขา แถมดูจะเป็นเพื่อนด้วยอีก
แทนตกหลุมรักหนุ่มคนนี้เข้าอย่างจัง
นายเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแล้ว รอติดตามนะครับ น่าสนุกมาก อห ซับซ้อนไปอีก คนนี้รู้ความลับคนนั้น เหมือนนิยายสืบสวนจีงๆ 55555 เต้อคือที่ {:5_135:}{:5_135:} ขอบคุณครับ. ขอบคุณ ขอบคุณ คับ สนุกมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ กลายเป็นที่รู้ความลับของเตอร์เพิ่มเป็น 2 คนและ แต่ดีหน่อยเป็นคนที่ชอบเตอร์ทั้งสองคน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณนะ
หน้า:
[1]
2