One More Night (ตอนที่ 1: โทษฐานที่ไม่รู้จักกัน) cp
Chapter 1: โทษฐานที่รู้จักกันเสียงดนตรีดังกระหึ่มโหมความคึกคักดังแทรกอยู่ด้านหลังผมแหวกว่ายผู้คนเดินออกมาสูดอากาศข้างนอกถึงแม้มันจะไม่บริสุทธิ์เหมือนกับอากาศแถบชานเมืองหรือต่างจังหวัดแต่มันก็ยังดีกว่าทนมึนหัวเบียดเสียดผู้คนวันนี้ผมกะมาเมาให้เต็มที่ ปรกติผมก็ดื่มตลอดอยู่แล้วแต่ไม่หนักเท่าตอนนี้ แต่ละครั้งก็แค่พอกรึ่มๆเมื่อไม่ไหวก็หยุดแต่สำหรับคืนนี้ไม่!ผมเพิ่งถูกบอกเลิกมา โดย...เอ่อ...คู่หมั้น (มั้ง)เราเป็นคู่ที่ไปด้วยกันได้ดี พ่อแม่จับหมั้นหมายให้ตั้งแต่เด็กผมไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีให้เธอเรียกว่าความรักไหมแต่ผมก็ไม่เคยปฎิเสธกับความดีที่เธอมีให้ เรารู้จักกันมาตั้งแต่เกิดมันเป็นเหมือนความเคยชิน เราอยู่ด้วยกันมานาน เห็นกันมาจนชินตาผมไม่ได้รังเกียจเธอ เหมือนกับที่เธอก็ไม่รู้สึกว่าผมเป็นคนที่เลวร้ายอะไร แล้วอยู่ๆ เย็นวันนี้ เธอก็โทรเข้ามา “เลิกกันเถอะอย่าถามอะไรชั้นตอนนี้เลยนะ ชั้นรู้ว่าแกเข้าใจชั้น”แล้วก็คลิก....ผมเสียใจ งง ผมจะเข้าใจ ผมจะเข้าใจอะไรได้(ฟระ!!)...ลึกๆคงจะเสียใจมั้งแต่ ไม่รู้สิ มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะเข้าใจมันเบาโหวง เหมือนคนโล่งอก แต่ก็มองไม่เห็นทางเดินไปข้างหน้าเหมือนกับว่าทำของสำคัญหล่นหาย แต่ก็ไม่รู้สึกว่าต้องรีบเอามาใช้...ผมยังไม่รู้ ว่าจริงๆแล้วตัวเองรู้สึกยังไง...แค่ตอนนี้ผมเมาครั้งสุดท้ายที่ผมดื่มหนักสุดก็วันรับปริญญาน้องชายวันนั้นผมดีใจมากๆกับความสำเร็จของเขา เลยเมาปลิ้นไม่รู้เนื้อรู้ตัวแต่สภาพวันนั้นก็ไม่ได้ต่างจากวันนี้เท่าไหร่เพียงแต่ผมต้องออกมาสูดอากาศข้างนอกเพราะไม่อยากเมาไปมากกว่านี้ วันนี้ผมขับรถมา ถึงแม้จะอยากเมามากแค่ไหนแต่ผมก็ยังไม่อยากตายเพราะขับรถ หรืออย่างน้อยที่สุดผมก็ไม่อยากโดนจับแล้วไปบำเพ็ญประโยชน์เหมือนพระเอกในเรื่อง “ความจำสั้นแต่รักฉันยาว” (กลัวจะไปเจอคนแก่ซ่าๆแบบนั้น)ผมควักบุหรี่ออกมา จุดไฟและสูบเข้าเต็มปอด ...อย่าเพิ่งคิดว่าผมเป็นคนไม่ดีนะ ตอนเป็นเด็กผมเกลียดคนสูบบุหรี่เข้าไส้แม้แต่พ่อผมก็โดนผมอาละวาดใส่ไม่หยุดเวลาท่านควักบุหรี่ออกมาสูบ แต่พอโตขึ้น ชีวิตในมหาวิทยาลัยมันยั่วยวนให้ผมต้องดำดิ่งไปกับอบายมุขเหล่านั้นผมดื่มเหล้า ผมสูบบุหรี่ ใช้ชีวิตทุกอย่างแบบเต็มรูปแบบ ยิ่งเมื่อไหร่ที่ผมรู้สึกแย่และผิดหวังสองสิ่งที่เป็นเหมือนเครื่องยึดเหนี่ยวผมไว้ก็มีแต่ บุหรี่ กับเหล้า“ขอโทษนะครับ ไปสูบที่อื่นได้มั้ย ผมเหม็น” ผมกำลังจะเดินหนีแล้วบุหรี่ก็หลุดออกจากปากผมไปอยู่ในมือเจ้าของเสียงนั้นไอ้!!! เสียมารยาท ไอ้!!!สีหน้าผมคงแสดงออกว่าโมโหมากๆที่อยู่ๆโดนดึงบุหรี่ออกไปเขาโยนมันทิ้ง เอาเท้าบี้ให้ดับกับพื้น ผมได้แต่มองด้วยความเสียดาย“เฮ้ย! ทำไมคุณทำแบบนี้ละ?!?”หน้าผมร้อนผ่าว ความเมาบวกกับความหงุดหงิดที่สะสมมามันยิ่งเหมือนไฟสุมทรวง(โอ๊ยศัพท์โบราณได้อีก)ผมอยากจะชกหน้าไอ้นี่!! มันเป็นอารมณ์ที่อยากระบายด้วยอะไรสักอย่างและไอ้นี่ก็เข้ามารองรับได้ทันใจจริงๆวินาทีที่ผมออกหมัด มันเหมือนภาพสโลว์โมชั่นตามละครทีวีที่พระเอกจะต้องมีฉากง้างหมัดสวยๆและพุ่งตรงไปที่หน้าเป้าหมายแต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร ผมรู้สึกเหมือนมีแรงโน้นถ่วงฉุดทางด้านหลัง ยิ่งรั้งก็ยิ่งประครองตัวไม่อยู่ผมค้างเติ่ง ใจคอเริ่มไม่ดี เพราะยิ่งออกแรงยิ่งรู้สึกเหมือนโดนรั้ง...แล้วผมก็ล้มตึงหงายหลังลงไป...อ๊างงงง ทั้งโกรธ ทั้งอายเลยตอนนั้น!!!ผมหงายหลังหน้าผับ ค่อยๆลืมตา ผู้คนที่อยู่ด้านหน้าเริ่มเข้ามามุงว่าเกิดอะไรขึ้นหลายคนเอ่ยถามว่าไหวไหมไหวไหมเรอะ!!ถ้าไหวกรูจะเท้งเต้งแบบนี้เรอะ!!!หมดกันภาพพจน์กรู T_T“ลุก” ผมถูกดึงขึ้นสิ้นเสียงนั้น ความโกรธแล่นพล่านอีกครา มันนั่นเอง ไอ้ตัวต้นเหตุ!!!ผมขืนตัวเล็กน้อย แต่ด้วยความเมาหรืออะไรซักอย่างทำให้ผมสู้แรงเค้าไม่ได้แม่งแรงยังกะหมีควาย กระชากแขนผมยังกับผักปลา ไม่ใยดีเล้ยว่าที่กรูต้องหงายท้องแบบนี้เพราะมรึง!!แต่สุดท้ายผมก็ลุกได้ และโดนลากออกมาจากกลุ่มไทยมุงฤทธิ์น้องแอล(กอฮอล์)มันส่งผลชัดเจนขึ้นหลังผมล้มตัวลงหัวผมกำลังหมุนไปกับแสงฉุดกระชาก“ปล่อย”ผมสะบัดแขน กะว่าถ้าดิ้นไม่หลุดก็จะกัดแขนมันตรงนั้นแหละ(แมนมากกรู)แล้วเดินเซซัดไปที่รถ“เฮ้ย ขับรถไม่ได้นะ!!” เสียงไอ้คนนั้นมันสั่งดึงกุญแจรถผม และเป็นอีกครั้งที่ผมโดนกระชากของออกจากมือ“เอากูนแจโร๊ดมา” เห้ย ทำไมเสียงกรูยานแบบนี้วะเนี่ย -_-‘’ผมพยายามยื้อแย่ง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะไอ้คนที่เอาไปตัวใหญ่กว่าผมเสียอีก“จาคาโมยโร๊ดกรูเหรออออ” ยิ่งพูดสำเนียงยิ่งแย่นี่ถ้าไม่หงายท้องไปกองกับพื้นคงไม่เป็นอะไรแบบนี้แล้วผมก็ฟุบคากระโปรงรถตัวเอง...ไม่ไหวแล้วครับ สิ้นเรี่ยวแรงไม่มีอะไรไปสู้ได้ซักอย่างไม่รู้ว่านานแค่ไหน โลกแต่โลกมันยังไม่เลิกหยุดหมุนติ้วๆผมรู้สึกโครงเครงยิ่งกว่าเดิม ใครสักคนกำลังเขย่าตัวผมอยู่ “ตื่น เฮ้ย คุณ ตื่นดิ เห้ย!”ผมงัวเงียหันหลังกลับกลิ่นน้ำหอมของเค้ายิ่งทำให้ผมรู้สึกคลื่นไส้อีกเป็นเท่าตัว...“ไหวมั้ยเนี่ย” เสียงแหบๆของเค้าถาม พร้อมกับเอามือตบหน้าผมแปะๆ แต่ผมก็ไม่มีเรี่ยวแรงจะไปห้ามอะไรเค้า (เอ๊ะ เปลี่ยนสรรพนามจากมรึงหรือไอ้นี่เป็นเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย)แม่ง หน้าชาไปหมดแล้ว เลิกตบกรูซะทีสิโว้ยยยยยยยย!ผมงัวเงียหรี่ตาขึ้น ว่าจะทำหน้าโกรธๆแต่ก็ไม่รู้จะเอาแรงมาจากไหน...นี่คนหรือเทวดา...ดูมีออร่า“นี่โผมตายปายแล้วเหรออออ” ... เพราะหัวฟาดพิ้นเมื่อกี้ผมถึงมาอยู่กับเทวดารูปงามแบบนี้ในความพร่ามัว ใบหน้าอันหล่อเหลาของเค้ายังทะลุเข้ามายังสมองส่วนกลางของผมได้เทวดาหน้าตี๋ คิ้วเข้มจมูกโด่งใบหน้าเรียวกำลังขบกรามด้วยสีหน้าลำบากใจกับคนตรงหน้า เราจ้องตากัน...ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะจมน้ำตาย ลมหายใจขาดห้วงด้วยความรู้สึกแปลกๆตัวผมเบาหวิว เหมือนกำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางก้อนเมฆสีขาวผมคงแพ้เหล้า...“คุณ ไหวมั้ย” เค้าพูดเหมือนกระซิบริมฝีปากบางสีชมพูเคลื่อนไหวตามการออกเสียง“นี่โผมตายแล้วเหรอ เอิ๊ก!” ตายหะ!@@#$^#***%$#%#ดันเรอใส่หน้าเทวดาตนนี้เข้าจังเบ้อเร่อเมื่อสติไม่อยู่กับตัว ความอายของผมโดนแอลกอฮอล์ขุดหลุมฝังกลบเสียมิด มือของผมกำลังลูบใบหน้างามๆตรงหน้าเหมือนผมกำลังถูกดึงดูดด้วยแรงขับที่มองไม่เห็น“เทวดาหล่อจัง นี่โผมอยู่สวรรค์ช่ายม้าย” เค้าแกะมือผมออก ผมได้แต่รั้งคอไว้นี่กลัวจะล้มหรอกนะ!ผมเลื่อนตัวไปพิงกระจกรถฝั่งคนขับ เทวดาเอนตัวตามแรงฉุดของผมสองมือพยายามดันไม่ให้ผมผุดลุกผุดนั่งล้มลงไปอีกผมยืนนิ่งๆ ตั้งสติตัวเองให้มั่นไหนๆกรูก็ตายไปแล้ว...เขาเอามือมาแกะมือผมจากคอ...นี่คือสิ่งที่ผมจะไม่ทำเด็ดขาดตอนมีชีวิตอยู่ผมเลื่อนมือจากรั้งคอเค้า มากระชับตรงกราม แล้วฉุดหน้าเค้ามาใกล้ๆ...แล้วดึงเขามาจูบ...แล้วผมก็วูบไปจริงๆอกหักหรือครับ เจ็บนิดหน่อย แล้วเริ่มต้นใหม่ครับ ขอบคุณคับ
ชอบ ขอบคุณครับ แค่เสียศูนย์เวลาถูกทิ้ง ตั้งสติแล้วเริ่มต้นใหม่ สนุกมากครับ ขอบคุณ คับ ขอบคุณครับ เเค่เริ่มต้นก้น่าสนุกแล้วครับ {:5_146:}{:5_146:}{:5_146:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณมากครับ สุดยอดเลย ตลกดี ขอบคุณครับ อกหักจากหญิง รักใหม่กับชาย ดีไหมครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]