ไพรอำพราง ตอนที่ 6 ตอนจบ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2023-6-2 23:20ไม้ ออกเดินทางมาตามที่พระอาจารย์บอกให้และทางเข้าดินแดนนั้นก็คือ สวนสาธารณะที่เขามาเล่น
เอ้าดอร์และได้เจอไพร เมื่อมาถึงไม้ก็จูดธูปเปิดทางโดยมีท่านปู่เจ้าที่นำทางเข้าสู่แดนป่าหิมพานต์
"เอาหละไอ้หนุ่ม ข้างหน้านี้จะเป็นทางเข้าสู้ป่าหิมพานต์ จงหนักแน่นเอาไว้ให้มากนะ"
"ขอบคุณครับท่านปู่"
"จำไว้ ป่าหิมพานต์ไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด จงมีสติอยู่กับตัว พาเจ้าไพรหลานข้ากลับมาให้ได้"
เมื่อพูดจบท่านปู่เจ้าที่ก็หายตัวไป ไม้ก็เดินทางเข้ามาท่ามกลางบรรยากาศที่งดงามราวเทพนิยาย
มีสัตว์ต่าง ๆ นาน เหมือนในภาพจิตกรรม ไม้เดินทางมาถึงลำธารเขาก็รู้สึกอยากอาบน้ำขึ้นมา
จึงทำการถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเหลือเพียงกายที่ไร้เสื้อผ้า และในขณะที่เขากำลังอาบน้ำอยู่นั้น
"ท่านเป็นใครกันทำไมมาแก้ผ้ากลางป่าอาบน้ำเช่นนี้"
ไม้มองหาต้นเสียงนั้นแต่ก็ไม่พบ เขาจึงขึ้นจากน้ำมาใส่เสื้อผ้า.....
"โอ้โห.....ของเจ้านี่มัน"
"นั้นใครกัน ออกมานะ"
"ข้าก็ไม่ได้ไปไหนนี่ อยู่ตรงนี้มานานแล้วนะ"
ไม้เงยหน้าขึ้นดูก็ถึงกับตกใจ
"เชี้ย........ อะไรเนี่ยต้นนารีผลทำไมถึงเป็นเพศผู้"
"จิตของเจ้ามันรักเพศชายไงจึงมองข้าเป็นชาย ทำไมจะลิ้มลองข้าไหม"
"ไม่ ข้ามาตามหาคนรักของข้าไม่ได้มาหาเสพสุขกับใคร"
"แน่ใจเหรอ สักหน่อยเถอะหน่าาาา นะนะนะ ข้าเหงามากกกกกก"
"ข้าต้องไปละ"
"ท่านไม่สงสารข้าหรือ ข้าเหงาเเละเดียวดาย"
"เจ้าไม่ได้เหงา เจ้าคือกิเลส อย่าราวีข้าเลย ข้าไม่อยากเสียคนรักของข้า"
ไม้มั่นคงต่อความรักของตนไม่ต่างจากไพร ต้นนารีผลต้นนี้ก็คือสุบรรณที่ลอบแปลงกายมาลองใจไม้
ไม้เดินทางต่อไปก็มาเจอกับสระอโนดาต เห็นพวกเหล่ากินนรรูปงามกำลังเล่นน้ำกันอยู่ กินนรแต่ละตน
ช่างงดงามดุจเทพบุตรทุกตน ร่างกายที่เปียกน้ำ ใบหน้าที่ทำให้ไม้คิดถึงไพร มันก็ชักนำใจให้ไม้แอบ
ซุ่มดู ....พี่ไม้ ช่วยไรพด้วย ช่วยไพรด้วยครับพี่ พี่ไม้.... เสียงร้องเรียกสติไม้ดังขึ้นในหัว ไม้จึงดึงสติ
และเดินหนี้จากที่แห่งนั้นไป ตอนนี้รอบข้างมีแต่ป่า ต้นไม้ เต็มไปหมด
"ยอดรักอยู่ไหนหลงไพรเดินเดินเดี่ยวเที่ยวหา รักเธอมุ่งมา สืบหาเจ้ายอดดวงใจ
จะสักกี่ปี กี่วันไม่พรั่นสิ่งใด หากมีลมหายใจตามจนได้ดั่งถวิล
อาศัยเพียงขอน หนุนนอนคืนหนึ่งโคนไม้
แสงเดือนเป็นเพื่อนปลอบใจ แนบกายไว้แอบหิน......"
เสียงเพลงเศร้า ๆ ของไม้ ทำให้ไพรที่นอนอยู่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ไพรเดินออกมาที่ด้านนอก
ห้องนอน ...พี่ไม้ ไพรคิดถึงพี่เหลือเกิน ตอนนี้พี่เป็นอย่างไรบ้าง ขอสิ่งศักดิ์สิทธิคุ้มครองพี่ไม้ด้วยเถิด...
เวนไตยที่แอบยืนมองดูอยู่นั้นก็รู้สึกอยากจะกำจัดไม้ให้สิ้นซากโดยเร็ว ทันใดนั้นเขาก็บินลงไปที่ป่าหิมพานต์
้เวนไตยลงมาเที่ยวท่องเสพสุขกับเหล่านารีผลและเหล่านางไม้เพื่อระบายความกำหนัดของตน จนไม้ได้ลัก
ลอบเห็นและแอบซ่อนตัวอยู่ภายในปีกที่กว้างใหญ่ ลีลารักของเวนไตยก็ไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย
หลังจากเสร็จกิจ เวนไตยก็บินกลับวิมานฉิมพลีโดยไม่รู้ตัวเลยว่าไม้ได้แอบซ่อนตัวอยู่ในนั้นด้วยจนกระทั้ง
มาถึงวิมาน และพบเจอไพรที่สวนหลวง
"มาเดินเล่นคนเดียวหรือไพร"
"เรื่องของข้า เจ้าพาข้ากลับเมืองมนุษย์เถอะนะ"
"ทำไมข้าต้องให้เจ้านั้นสมหวังด้วย นี่เจ้ารู้ไหมว่าคนรักเจ้าออกตามหาตัวเจ้าอยู่ และล่วงเข้ามายังแดน
หิมพานต์"
"พี่ไม้ พี่ไม้ต้องมาช่วยข้าแน่"
"555เจ้าอย่าหวังไปเลย ตอนนี้ข้าเห็นคนรักเจ้ากำลังสนุกกับพวกนารีผล กินนร มันคงไม่สนใจเจ้า
แล้วหละ"
"ไม่จริง ข้าไม่เชื่ออย่างไรพี่ไม้ก็ต้องมาช่วยข้า เจ้านกโกหก"
"เชื่อข้าเถอะเจ้านั้นมันไม่รักเจ้าจริงหรอก มาเป็นเมียข้าดีกว่านะไพร โอ๊ยยยย"
เวนไตยรู้สึกเจ็บตรงปีกจึงสลัดปีกทันใดนั้นไม้ก็ร่วงลงมาจากปีกของเวนไตย
"พี่ไม้"
ไพรรีบวิ่งเข้าไปหาไม้ทันที
"นี่เจ้าแอบซ่อนตัวมาตอนไหน"
"ก็ตอนที่เจ้าเสพสมกับนารีผลไง นี่หรือพญานกผู้ยิ่งใหญ่ เสพกามไม่พอยังคิดจะโกหกพกลมอีก"
"มึง ..... ทหาร ทหารอยู่ไหน จับตัวไอ้ผู้บุกรุกนี้เอาไว้"
"เก่งนักก็เข้ามา"
ตอนนี้ไม้กับเวนไตยต่างสู้รบกันเพื่อชิงตัวไพร ไม้เกิดพลาดโดนคมดาบของเวนไตย
"อย่าอยู่เลยมึง"
"หยุดนะครับ ท่านเวนไตยข้ายอมจำนนต่อท่านเเล้ว"
"55555 ในที่สุดเจ้าก็ยอมข้าแล้ว มาให้ข้าเชยชมสักกน่อยเถิด ไพร"
"อย่านะไพร พี่ยอมตาย อย่าไพร"
ไพรเดินเข้าไปโอบตัวเวนไตย จนเวนไตยตายใจจากนั้นก็.....
"โอ๊ยยยยยยไพรรรรรรรรรรรรรรรร"
"วนไตยลูกแม่"
"เจ้าพี่ นี่เจ้าจะฆ่าเจ้าพี่เวนไตยหรือ"
ไพรสวมบ่วงนาคบาศเข้ารัดตัวพญาครุฑเวนไตย เวนไตยดิ้นรนทุรนทุรายรายกับโดยสายฟ้าฟาด
"ปล่อยเราสองคนไปซะเเล้วบ่วงนาคบาศนี้จะคลายตัวออก"
"นี่เจ้ากล้าทำเจ้าพี่ของข้า ฆ่าจะฆ่าเจ้า"
"พระชายารักพระสวามีเช่นใดข้าก็รักผัวของข้าเช่นนั้น ปล่อยข้าไปซะเถอะ พี่ไม้ เลือดพี่ออกไม่หยุด"
"ไพร หาทางหนีไป ไม่ต้องห่วงพี่"
"ไม่เราจะไม่แยกจากกัน พี่อยู่ไหนไพรอยู่นั่น ว่าอย่างไรพวกท่านจะะปล่อยพวกเราไปไหม"
"เจ้าพี่ ช่วยลูกเราด้วยเถิดลูกเราจะแย่แล้วนะเพค่ะ"
"พี่ช่วยไม่ได้ บ่วงนี้มีคาถาของพญาอนันตนาคราชกำกับไว้ น้องก็รู้ว่ามหาราชแห่งนาคพี่ปลดบ่วงไม่ได้"
"นั้นน้องจะไปเกษียณสมุทรที่ประทับของท่าน"
"ไม่ ไม่ ทันแน่นอน"
ทันใด้นั้นสุบรรณก็บินโฉบใช้เท้าคีบตัวของไม้และไพรจากวิมานฉิมพลีมาส่งที่โลกมนุษย์โดยไม่ฟังคำสั่ง
ซึ่งมันเป็นโทษอย่างนัก แต่สุบรรณก็ไม่สนเพราะอะไรนั่นหนะหรือ ไม้กับไพรคือคำตอบของทุกสิ่ง.....
เมื่อมาถึงโลกมนุษย์ ซึ่งเป็นป่าเดิมที่ไม้และไพรเจอกัน สุบรรณก้มลงกราบไพร
"ข้าขอหละนะ เจ้าโปรดปล่อยเวนไตยด้วยเถิด ข้าขอหละ"
"นี่ท่านเองก็..."
"ใช่ ข้าก็ไม่ต่างจากเจ้าสองคน"
"อย่าช้าเลยไพร ช่วยเข้าเถอะบ่วงของท่านพญาอนันตนาคราชอันตรายมากนัก"
"ได้ ข้าขอปลดปล่อยเวนไตยให้เป็นอิสระและอย่าได้เจอกับข้าแลคนรักข้าอีกเลย"
ทันทีที่ไพรเอ่ยวาจาบ่วงนาคบาศก็คลายออกจาเวนไตยและกลับมาสู่มือของไพร สุบรรณดีใจมากที่เวนไตย
ปล่อยภัยแล้ว
"เดี๋ยวท่านสุบรรณ ถ้าท่านกลับไปท่าน...."
"จะตายข้าก็ยอม ขอบใจเจ้าทั้งสองที่ทำให้ข้ารู้ว่ารักแท้ไม่ได้มีแค่เพียงบุรุษสตรี ขอให้เจ้ารักกันอย่าง
จีรังยั่งยืน ขอให้บ่วงบาศคล้องใจเจ้าทั้งสอง ข้าไปละ"
และในที่สุดสุบรรณก็บินกลับแดนวิมานฉิมพลี เวนไตยและทุกคนต่างก็รับรู้ถึงสิ่งที่สุบรรณทำลงไป
"ข้าขอรับโทษทัณฑ์ที่ปล่อยตัวมนุษย์คู่นั้นไป"
"เจ้ากล้าดียังไงถึงไม่รอคำสั่งข้า เจ้าเป็นองครักษ์ของข้านะสุบรรณ"
"ใช่ ข้าเป็นองครักษ์ท่าน ข้าถึงทนเห็นท่านตายต่อหน้าไม่ได้ มหาราชมหารานีก็ช่วยท่านไม่ได้ พระชายา
ก็คิดจะกำจัดแต่ไพรกับไม้ บ่วงบาศไม่เคยรอเวลา ถ้าข้าจะตายเพื่อให้คนที่ข้ารักมีชีวิตรอด ข้ายอมตาย"
"ดีนั้นเจ้าก็เตรียมรับโทษทัณฑ์ นับจากนี้ไปข้าจะแต่งตั่งเจ้าเป็นพระชายาแห่งข้า มีศักดิ์และสิทธิ์ช่วยงาน
ข้าเเละงานฝ่ายในมีศักดิ์และสิทธิเทียบเท่าพระสนมเอก ส่วนเจ้าศกุลตลาข้าขอสถาปณาเจ้าขึ้นเป็นพระ
อัครชายามีศักดฺดำรงตำแหน่งรานีทันทีเมื่อข้าครองเมือง ขอเจ้าทั้งสองรักและปองดองกันอย่าทำให้ข้าต้อง
หนักใจ"
ในที่สุดเวนไตยก็ได้ครองเมืองฉิมพลีต่อจากพระบิดาเนื่องจากพระบิดาทรงสละราชสมบัติ นับเป็นรัชสมัย
แรกแห่งแดนฉิมพลีที่ผู้ครองเมืองเป็นไบเซ็กส์มีอัครมเหสีเป็นสตรี และพระสนมเอกเป็นบุรุษ และอยู่กัน
อย่างสงบสืบมา
ส่วนไพรและไม้ นายเอกและพระเอกของเรื่องนี้ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข โดยที่เขาทั้งคู่มีลูกชายตัว
น้อย 2 คน ที่เกิดจากการอุ้มโดยน้ำเชื้อของไพรและไม้ ความสุขของคนเรานั้นไม่มีอะไรมากไปกว่า
การได้มีความรักในแบบทมี่ตัวเราเลือกได้ สิ่งที่มีค่ามากกว่าความเป็นคนนั้นก็คือสิทธิความเท่าเทียม
ทางเพศไม่ว่าจะเพศไหน ชนชาติใด ถ้าโลกยอมรับอารยชนได้ โลกก็ต้องยอมรับอารยเพศได้เช่นกัน
ขอบคุณทุกการติดตามทั้ง 6 ตอน ครับ ........The End.........
สุดยอดเรื่องราวแฟนตาซีสุดล้ำ สนุกตื่นเต้น ลุ้นระทึก และมีโรแมนติกปนเสียวในบางช่วงบางตอน ขอให้มีผลงานดีๆแบบนี้มาแบ่งปันอีกเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณครับ ความรักสวยงานเสมอ สุดยอดน้ำจาไหลเลยครับ ขอบคุณมากครับผม ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ วขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_141:}{:5_141:}{:5_137:} ขอบคุณครับ ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย น่าจะมีตุ้งแช่ ตุ้งแช่ กันก่อน มีความทันสมัยเหมือนกันนะ #ป่าหิมพานต์สีรุ้ง 555 ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ สนุกดีครับรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ จบดี แต่จบไวไปหน่อย {:5_146:}{:5_146:}{:5_146:} ดีที่สุด Goplay ตอบกลับเมื่อ 2023-6-3 14:07
อยากฟังเรื่องนกไบต่อ
ขอเรียบเรียงโครงเรื่องก่อนนะครับ
หน้า:
[1]
2