ไพรอำพราง ตอนที่ 6 ตอนจบ

Maximam

+ G" w6 C/ p/ y2 x0 m$ E! L
4 J" B4 l, p0 i( B+ |# P) T2 Vไม้ ออกเดินทางมาตามที่พระอาจารย์บอกให้และทางเข้าดินแดนนั้นก็คือ สวนสาธารณะที่เขามาเล่น
เอ้าดอร์และได้เจอไพร เมื่อมาถึงไม้ก็จูดธูปเปิดทางโดยมีท่านปู่เจ้าที่นำทางเข้าสู่แดนป่าหิมพานต์
- C& I' f, k  O3 R; |) A! N"เอาหละไอ้หนุ่ม ข้างหน้านี้จะเป็นทางเข้าสู้ป่าหิมพานต์ จงหนักแน่นเอาไว้ให้มากนะ"
"ขอบคุณครับท่านปู่"
) ^/ c) T& K* O  y; n. a"จำไว้ ป่าหิมพานต์ไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด จงมีสติอยู่กับตัว พาเจ้าไพรหลานข้ากลับมาให้ได้"
/ N$ Z" H+ p2 q( N; ~
& c7 f; x$ d) u+ E( yเมื่อพูดจบท่านปู่เจ้าที่ก็หายตัวไป ไม้ก็เดินทางเข้ามาท่ามกลางบรรยากาศที่งดงามราวเทพนิยาย
2 \; W  ^& a' t! I# V' M6 Hมีสัตว์ต่าง ๆ นาน เหมือนในภาพจิตกรรม ไม้เดินทางมาถึงลำธารเขาก็รู้สึกอยากอาบน้ำขึ้นมา
+ K# d" T) V/ pจึงทำการถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเหลือเพียงกายที่ไร้เสื้อผ้า และในขณะที่เขากำลังอาบน้ำอยู่นั้น
  \$ A1 m/ x% z5 w5 D"ท่านเป็นใครกันทำไมมาแก้ผ้ากลางป่าอาบน้ำเช่นนี้"
ไม้มองหาต้นเสียงนั้นแต่ก็ไม่พบ เขาจึงขึ้นจากน้ำมาใส่เสื้อผ้า.....
) w8 t! e0 r* M% B# f- O/ _+ p"โอ้โห.....ของเจ้านี่มัน  "
5 `) O" l/ F# H: n; w"นั้นใครกัน ออกมานะ"
"ข้าก็ไม่ได้ไปไหนนี่ อยู่ตรงนี้มานานแล้วนะ"
ไม้เงยหน้าขึ้นดูก็ถึงกับตกใจ
"เชี้ย........ อะไรเนี่ยต้นนารีผลทำไมถึงเป็นเพศผู้"
"จิตของเจ้ามันรักเพศชายไงจึงมองข้าเป็นชาย ทำไมจะลิ้มลองข้าไหม"
. Z) g6 P& j5 P$ D/ D"ไม่ ข้ามาตามหาคนรักของข้าไม่ได้มาหาเสพสุขกับใคร"
"แน่ใจเหรอ สักหน่อยเถอะหน่าาาา นะนะนะ ข้าเหงามากกกกกก"
"ข้าต้องไปละ"
"ท่านไม่สงสารข้าหรือ ข้าเหงาเเละเดียวดาย"
% j( `9 [+ M3 v  [4 ~' ]2 t"เจ้าไม่ได้เหงา เจ้าคือกิเลส อย่าราวีข้าเลย ข้าไม่อยากเสียคนรักของข้า"
ไม้มั่นคงต่อความรักของตนไม่ต่างจากไพร ต้นนารีผลต้นนี้ก็คือสุบรรณที่ลอบแปลงกายมาลองใจไม้

ไม้เดินทางต่อไปก็มาเจอกับสระอโนดาต เห็นพวกเหล่ากินนรรูปงามกำลังเล่นน้ำกันอยู่ กินนรแต่ละตน
7 u4 L. `! i4 o; w0 D8 a' T+ _ช่างงดงามดุจเทพบุตรทุกตน ร่างกายที่เปียกน้ำ ใบหน้าที่ทำให้ไม้คิดถึงไพร มันก็ชักนำใจให้ไม้แอบ
ซุ่มดู ....พี่ไม้ ช่วยไรพด้วย ช่วยไพรด้วยครับพี่ พี่ไม้.... เสียงร้องเรียกสติไม้ดังขึ้นในหัว ไม้จึงดึงสติ
และเดินหนี้จากที่แห่งนั้นไป ตอนนี้รอบข้างมีแต่ป่า ต้นไม้ เต็มไปหมด
$ {" `  Y% I) c) F% D"ยอดรักอยู่ไหนหลงไพรเดินเดินเดี่ยวเที่ยวหา รักเธอมุ่งมา สืบหาเจ้ายอดดวงใจ
จะสักกี่ปี กี่วันไม่พรั่นสิ่งใด หากมีลมหายใจตามจนได้ดั่งถวิล
อาศัยเพียงขอน หนุนนอนคืนหนึ่งโคนไม้
แสงเดือนเป็นเพื่อนปลอบใจ แนบกายไว้แอบหิน......"
$ n' ?( c, ~2 _
0 S+ }' J* q' }0 Bเสียงเพลงเศร้า ๆ ของไม้ ทำให้ไพรที่นอนอยู่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ไพรเดินออกมาที่ด้านนอก
ห้องนอน ...พี่ไม้ ไพรคิดถึงพี่เหลือเกิน ตอนนี้พี่เป็นอย่างไรบ้าง ขอสิ่งศักดิ์สิทธิคุ้มครองพี่ไม้ด้วยเถิด...

. a" Z' F, ]8 m  O& cเวนไตยที่แอบยืนมองดูอยู่นั้นก็รู้สึกอยากจะกำจัดไม้ให้สิ้นซากโดยเร็ว ทันใดนั้นเขาก็บินลงไปที่ป่าหิมพานต์
้เวนไตยลงมาเที่ยวท่องเสพสุขกับเหล่านารีผลและเหล่านางไม้เพื่อระบายความกำหนัดของตน จนไม้ได้ลัก
& {% q* b$ L$ L" zลอบเห็นและแอบซ่อนตัวอยู่ภายในปีกที่กว้างใหญ่ ลีลารักของเวนไตยก็ไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย

หลังจากเสร็จกิจ เวนไตยก็บินกลับวิมานฉิมพลีโดยไม่รู้ตัวเลยว่าไม้ได้แอบซ่อนตัวอยู่ในนั้นด้วยจนกระทั้ง
- L# @' `5 x/ }, @5 M2 D# Gมาถึงวิมาน และพบเจอไพรที่สวนหลวง
"มาเดินเล่นคนเดียวหรือไพร"
"เรื่องของข้า เจ้าพาข้ากลับเมืองมนุษย์เถอะนะ"
"ทำไมข้าต้องให้เจ้านั้นสมหวังด้วย นี่เจ้ารู้ไหมว่าคนรักเจ้าออกตามหาตัวเจ้าอยู่ และล่วงเข้ามายังแดน
หิมพานต์"
"พี่ไม้ พี่ไม้ต้องมาช่วยข้าแน่"
; j) Q2 M$ n/ B' b/ X* x1 i! x- [3 h"555เจ้าอย่าหวังไปเลย ตอนนี้ข้าเห็นคนรักเจ้ากำลังสนุกกับพวกนารีผล กินนร มันคงไม่สนใจเจ้า
แล้วหละ"
"ไม่จริง ข้าไม่เชื่ออย่างไรพี่ไม้ก็ต้องมาช่วยข้า เจ้านกโกหก"
6 ]7 B4 w; _: R; p"เชื่อข้าเถอะเจ้านั้นมันไม่รักเจ้าจริงหรอก มาเป็นเมียข้าดีกว่านะไพร โอ๊ยยยย"

: o& M% B& p5 W. cเวนไตยรู้สึกเจ็บตรงปีกจึงสลัดปีกทันใดนั้นไม้ก็ร่วงลงมาจากปีกของเวนไตย
0 R; e. g1 @8 J  O! }9 I: v3 C0 [) |"พี่ไม้"
ไพรรีบวิ่งเข้าไปหาไม้ทันที
2 ~( e$ x5 @3 W. N" k"นี่เจ้าแอบซ่อนตัวมาตอนไหน"
"ก็ตอนที่เจ้าเสพสมกับนารีผลไง นี่หรือพญานกผู้ยิ่งใหญ่ เสพกามไม่พอยังคิดจะโกหกพกลมอีก"
"มึง ..... ทหาร ทหารอยู่ไหน จับตัวไอ้ผู้บุกรุกนี้เอาไว้"
) Q9 Q0 ]" I' l" B* _( J"เก่งนักก็เข้ามา"
ตอนนี้ไม้กับเวนไตยต่างสู้รบกันเพื่อชิงตัวไพร ไม้เกิดพลาดโดนคมดาบของเวนไตย
"อย่าอยู่เลยมึง"
"หยุดนะครับ ท่านเวนไตยข้ายอมจำนนต่อท่านเเล้ว"
9 `1 U% z! Q$ b* r4 X* u"55555 ในที่สุดเจ้าก็ยอมข้าแล้ว มาให้ข้าเชยชมสักกน่อยเถิด ไพร"
" k9 b5 s1 Y: L6 f9 y"อย่านะไพร พี่ยอมตาย อย่าไพร"
ไพรเดินเข้าไปโอบตัวเวนไตย จนเวนไตยตายใจจากนั้นก็.....
"โอ๊ยยยยยยไพรรรรรรรรรรรรรรรร"
4 `7 r' V8 q# n"วนไตยลูกแม่"
"เจ้าพี่ นี่เจ้าจะฆ่าเจ้าพี่เวนไตยหรือ"
; ^4 f) R- I9 r) E
ไพรสวมบ่วงนาคบาศเข้ารัดตัวพญาครุฑเวนไตย เวนไตยดิ้นรนทุรนทุรายรายกับโดยสายฟ้าฟาด
( Y( S* ~/ N. H1 W, R( _"ปล่อยเราสองคนไปซะเเล้วบ่วงนาคบาศนี้จะคลายตัวออก"
0 k7 {/ Q( I0 O  d, m8 D1 t"นี่เจ้ากล้าทำเจ้าพี่ของข้า ฆ่าจะฆ่าเจ้า"
8 A* x' D  q% e2 H9 U) |4 r"พระชายารักพระสวามีเช่นใดข้าก็รักผัวของข้าเช่นนั้น ปล่อยข้าไปซะเถอะ พี่ไม้ เลือดพี่ออกไม่หยุด"
# z5 \, \- X% B) K: e"ไพร หาทางหนีไป ไม่ต้องห่วงพี่"
"ไม่เราจะไม่แยกจากกัน พี่อยู่ไหนไพรอยู่นั่น ว่าอย่างไรพวกท่านจะะปล่อยพวกเราไปไหม"
, C; O9 h$ O. o: H) o6 Q"เจ้าพี่ ช่วยลูกเราด้วยเถิดลูกเราจะแย่แล้วนะเพค่ะ"
- S" `, @7 B" t2 n. r' o"พี่ช่วยไม่ได้ บ่วงนี้มีคาถาของพญาอนันตนาคราชกำกับไว้ น้องก็รู้ว่ามหาราชแห่งนาคพี่ปลดบ่วงไม่ได้"
"นั้นน้องจะไปเกษียณสมุทรที่ประทับของท่าน"
. F0 L# B; j4 a3 W! s"ไม่ ไม่ ทันแน่นอน"
ทันใด้นั้นสุบรรณก็บินโฉบใช้เท้าคีบตัวของไม้และไพรจากวิมานฉิมพลีมาส่งที่โลกมนุษย์โดยไม่ฟังคำสั่ง
% \4 P. Q9 j5 F+ L, u# fซึ่งมันเป็นโทษอย่างนัก แต่สุบรรณก็ไม่สนเพราะอะไรนั่นหนะหรือ ไม้กับไพรคือคำตอบของทุกสิ่ง.....
1 L9 J# L2 I; G4 e3 A9 h- m
3 f: W+ G: G9 G2 ~เมื่อมาถึงโลกมนุษย์ ซึ่งเป็นป่าเดิมที่ไม้และไพรเจอกัน สุบรรณก้มลงกราบไพร
"ข้าขอหละนะ เจ้าโปรดปล่อยเวนไตยด้วยเถิด ข้าขอหละ"
"นี่ท่านเองก็..."
8 p: D, w4 M0 n"ใช่ ข้าก็ไม่ต่างจากเจ้าสองคน"
1 k" T/ ^6 [* M) P+ @5 ["อย่าช้าเลยไพร ช่วยเข้าเถอะบ่วงของท่านพญาอนันตนาคราชอันตรายมากนัก"
' b2 ^. s$ J3 U8 {' n0 v: }"ได้ ข้าขอปลดปล่อยเวนไตยให้เป็นอิสระและอย่าได้เจอกับข้าแลคนรักข้าอีกเลย"

7 G3 f& [( t+ `ทันทีที่ไพรเอ่ยวาจาบ่วงนาคบาศก็คลายออกจาเวนไตยและกลับมาสู่มือของไพร สุบรรณดีใจมากที่เวนไตย
ปล่อยภัยแล้ว
"เดี๋ยวท่านสุบรรณ ถ้าท่านกลับไปท่าน...."
3 l. q  q6 w8 ^* F. K5 {"จะตายข้าก็ยอม ขอบใจเจ้าทั้งสองที่ทำให้ข้ารู้ว่ารักแท้ไม่ได้มีแค่เพียงบุรุษสตรี ขอให้เจ้ารักกันอย่าง
" B% \2 [2 c2 A$ w) Oจีรังยั่งยืน ขอให้บ่วงบาศคล้องใจเจ้าทั้งสอง ข้าไปละ"

/ o. D- J: ~5 d/ H# _# F( d6 {. A& M& oและในที่สุดสุบรรณก็บินกลับแดนวิมานฉิมพลี เวนไตยและทุกคนต่างก็รับรู้ถึงสิ่งที่สุบรรณทำลงไป
"ข้าขอรับโทษทัณฑ์ที่ปล่อยตัวมนุษย์คู่นั้นไป"
& Z( {- v- D. d8 @" |6 s"เจ้ากล้าดียังไงถึงไม่รอคำสั่งข้า เจ้าเป็นองครักษ์ของข้านะสุบรรณ"
2 z# ^: {  ]% D9 p9 l) ^6 n) C"ใช่ ข้าเป็นองครักษ์ท่าน ข้าถึงทนเห็นท่านตายต่อหน้าไม่ได้ มหาราชมหารานีก็ช่วยท่านไม่ได้ พระชายา
ก็คิดจะกำจัดแต่ไพรกับไม้ บ่วงบาศไม่เคยรอเวลา ถ้าข้าจะตายเพื่อให้คนที่ข้ารักมีชีวิตรอด ข้ายอมตาย"
"ดีนั้นเจ้าก็เตรียมรับโทษทัณฑ์ นับจากนี้ไปข้าจะแต่งตั่งเจ้าเป็นพระชายาแห่งข้า มีศักดิ์และสิทธิ์ช่วยงาน
ข้าเเละงานฝ่ายในมีศักดิ์และสิทธิเทียบเท่าพระสนมเอก ส่วนเจ้าศกุลตลาข้าขอสถาปณาเจ้าขึ้นเป็นพระ
อัครชายามีศักดฺดำรงตำแหน่งรานีทันทีเมื่อข้าครองเมือง ขอเจ้าทั้งสองรักและปองดองกันอย่าทำให้ข้าต้อง
หนักใจ"

ในที่สุดเวนไตยก็ได้ครองเมืองฉิมพลีต่อจากพระบิดาเนื่องจากพระบิดาทรงสละราชสมบัติ นับเป็นรัชสมัย
แรกแห่งแดนฉิมพลีที่ผู้ครองเมืองเป็นไบเซ็กส์มีอัครมเหสีเป็นสตรี และพระสนมเอกเป็นบุรุษ และอยู่กัน
& e( |( X; A) A" M5 [% c) ^อย่างสงบสืบมา
5 K6 s- p0 U. f; s2 u' ]2 ?
ส่วนไพรและไม้ นายเอกและพระเอกของเรื่องนี้ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข โดยที่เขาทั้งคู่มีลูกชายตัว
: u. \0 w& g& Cน้อย 2 คน ที่เกิดจากการอุ้มโดยน้ำเชื้อของไพรและไม้ ความสุขของคนเรานั้นไม่มีอะไรมากไปกว่า
$ R: L+ D; K/ a% Lการได้มีความรักในแบบทมี่ตัวเราเลือกได้ สิ่งที่มีค่ามากกว่าความเป็นคนนั้นก็คือสิทธิความเท่าเทียม
ทางเพศไม่ว่าจะเพศไหน ชนชาติใด ถ้าโลกยอมรับอารยชนได้ โลกก็ต้องยอมรับอารยเพศได้เช่นกัน
) t, }6 H2 m! vขอบคุณทุกการติดตามทั้ง 6 ตอน ครับ ........The End.........

# l/ r  l' A7 T* j* t

BB5599

guwin001

ขอบคุณครับ

หมีพงศ์

สุดยอดเรื่องราวแฟนตาซีสุดล้ำ สนุกตื่นเต้น ลุ้นระทึก และมีโรแมนติกปนเสียวในบางช่วงบางตอน ขอให้มีผลงานดีๆแบบนี้มาแบ่งปันอีกเรื่อยๆนะครับ

ronram

ขอบคุณครับ ความรักสวยงานเสมอ

th3t0y

สุดยอดน้ำจาไหลเลยครับ

watkrub

ขอบคุณมากครับผม

nasan

ขอบคุณครับ

s_ideagroo

ขอบคุณมากครับ

premakung

วขอบคุณครับ

guwin001

ขอบคุณครับ

Anavin

Tom_Tommy

ขอบคุณครับ

acolyte

ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย น่าจะมีตุ้งแช่ ตุ้งแช่ กันก่อน

lemyaa

มีความทันสมัยเหมือนกันนะ #ป่าหิมพานต์สีรุ้ง 555

dorap27

ขอบคุณครับ

korea

ขอบคุณมากๆครับ

kaki

สนุกดีครับรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

เบญจมาศ

จบดี แต่จบไวไปหน่อย