อาบัติ รักต้องห้ามของเราและนาย ตอนที่ 2
หลายเดือนผ่านไป อธิปกับวัชระก็ดูสนิทสนมกันมากราวกับหนุ่มสาวที่มีใจรักมั่นต่อกันทุกคนต่างรู้ว่าทั้งคู่มีใจภักดีต่อกัน ถึงแม้จเด็ดจะควบคุมคนงานไม่ให้พูดมากแต่เรื่องราวก็ไม่วายที่จะ
ไปถึงหูท่านเศรษฐี เพราะพวกชาวบ้านที่แอบเห็นได้นำความมาบอกเล่าท่านเศรษฐี จนกท่านเศรษฐี
ต้องบุกมาที่ท่าเรือเอง
ทันทีที่ท่านเศรษฐีเข้ามาที่เรือนเล็ก....
"ไอ้จเด็ด ลูกกูอยู่ในนั้นใช่ไหม"
"ไม่ขอรับคุณชายออกไป..."
"พวกมึงจับไอ้จเด็ดไว้"
"อย่านะขอรับท่านเศรษฐี อย่าขอรับ"
เมื่อท่านเศรษฐีเปิดประตูเข้าไปก็พบอธิปนอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของวัชระที่ไร้ซึ้งเสื้อผ้าปกปิดกายมีแต่
ผ้าแพรคลุมกายช่วงล่างของทั้งคู่เอาไว้....
"ไอ้ลูกชั่ว มึงทำอะไรกัน"
ทั้งคู่ต่างลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ อธิปมองเห็นจเด็ดถูกจับตัวเอาไว้ก็รู้เเล้วว่าพ่อเขาบุกเข้ามาโดยไม่ทัน
ตั้งตัว เมื่อทั้งคู่ใส่เสื้อผ้าเสร็จ
"มันเกิดอะไรขึ้นอธิป พ่อคาดหวังกับเอ็งมากนัก แต่เอ็งทำไมทำแบบนี้"
"คุณพ่อขอรับ ลูก...ลูกเป็นต้วนซิ่ว ลูกไม่ได้รักสตรี ลูกรักผู้ชาย"
"ไอ้ลูกเวรมึง"
เพี๊ยะ ท่านเศรษฐีตบเข้าที่หน้าของวัชระอย่างจังจนมุมปากแตก เหตุก็เพราะวัชระเอาตัวเข้ามาปกป้อง
อธิปไม่ให้โดนพ่อตบ
"พี่ท่าน"
"กระผมไม่เป็นไรขอรับคุณอธิป"
"คุณพ่อขอรับ คุณพ่อทำแบบนี้มันเกินไปหรือไม่ขอรับ วัชระผู้นี้ก็เป็นคนดี ขยันทำงาน และทำงานดี
เสียด้วย"
"งานในหอนอนหละสิ"
"คุณพ่อกำลังดูถูกลูกอยู่นะขอรับ"
"พวกมึง คุมตัวอธิปกับไอ้จเด็ดกลับเรือนใหญ่ อีก 7 วัน ข้าจะให้อธิปแต่งงานกับหนูโบตั๋น ลูกสาว
ของโกเซ็ง ส่วนมึงไอ้จับกัง มึงออกไปจากเรือนกูกูไล่มึงออก"
"ไม่นะขอรับคุณพ่อ หากคุณพ่อไล่เขาไปลูกจักขอตายต่อหน้าคุณพ่อ"
"อธิป"
"ลูกพูดจริงขอรับ ลูกรักวัชระ หากชาตินี้ไม่ได้เคียงคู่กัน ลูกก็มิขอมีคู่ตอดชีวิต"
อธิปลั่นวาจาออกมาด้วยจิตที่ตั้งมั่นต่อรักของตน แต่ท่านเศรษฐีก็ไม่วางมือจับทั้งคู่แยกออกจากกัน
อธิปถูกกักบริเวณให้อยู่แต่ภายในหอนอน ส่วนจเด็ดก็โดนลงโทษให้ไปทำงานที่ครัวไม่ต้องมาดูแลอธิป
ส่วนวัชระก็ต้องกลับไปทำงานแบกหามตามเดิม
ในค่ำคืนข้างแรมที่พระจันทร์ไร้ซึ่งแสง วัชระแอบย่องเบาเข้ามาหาอธิปที่เรือนใหญ่โดยทั้งคู่แอบนัดเจอกัน
ที่ท่าน้ำ
"เป็นอย่างไรบ้างพี่ท่าน ดูคล้ำลงไปเยอะเลย"
"พี่หาเป็นอันใด ห่วงก็แต่อธิปของพี่"
"พี่ท่าน ข้าจักหนี เราาทั้งสองหนีไปด้วยกันเถิดหนา"
"ไม่ได้ พ่อของอธิปจะยิ่งเกลียดพี่เข้าไปมาขึ้น"
"แต่ถ้าพี่ท่านไม่พาข้าหนี ข้าก็ต้องแต่งงานกับแม่นางโบตั๋นในอีกไม่กี่วัน"
"อธิป คนเป็นลูกก็ต้องยอมทำเพื่อแทนคุณพ่อแม่มิใช่ฤๅ"
"หากพี่หมดรักข้าแล้วพี่ก็จงกลับไปเถิด อย่าได้เจอกันอีกเลย ชาตินี้ข้าจะมีพีเป็นคนรักเพียงคนเดียว"
"พี่ก็รักเจ้ายิ่งนักอธิป แต่ฐานะของพี่กับเจ้ามันต่างกันมากโขเหลือเกิน พี่จักเอาอะไรมาสู้"
"ก็ข้าบอกพี่ท่านเเล้วไง ว่าเราจักหนีไปด้วยกัน ทางเดียวที่จักทำให้เราอยู่ร่วมกันอย่างมมีสุข"
"นั้นให้พี่ได้เเจ้งลากับแม่ชีมารดาของพี่ก่อนได้ไหม รอพี่เถิดหนาเราจักไปด้วยกัน"
อธิปดีใจเป็นอย่างยิ่งที่จักได้หนีไปใช้ชีวิตร่วมกันกับวัชระ ในยามวิกาลแบบนี้ไร้ซึ่งคนผ่านไปมา ผู้คน
ในเรือนก็หลับนอนกันหมดเเล้ว อธิปปกับวัชระจึงร่วมรักกันที่ท่าน้ำ ร่างกายที่ไร้เสื้อผ้าขงทั้งคู่ได้ประกบ
แนบชิดกันอีกครั้ง ลีลารักอันเล่าร้อนของทั้งคู่ก็นำไฟกามมาสู่จิตของตน โดยที่ทั้งคู่ร่วมเสพสุขกันอย่าง
มีความสุข ไม่ช้าวัชระก็ปล่อยน้ำรักเข้าไปในร่างกายของอธิปจนอิ่มเอม ทั้งคู่รีบใส่เสื้อผ้าแล้วแยกย้าย
เช้าวันรุ่งขึ้น อธิปเตรียมวางแผนการหนี้โดยมีจเด็ดร่วมทางด้วย วัชระรีบไปหาแม่ชีมารดาที่วัดเพื่อลา
แต่เช้านี้เป็นเช้าวันพระชาวบ้านต่างมาทำบุญตักบาตรฟังธรรมอย่างมีความสุข ไม่เว้นแม่แต่ท่านเศรษฐี
เมื่อพระขึ้นธรรมมาตย์เทศน์ วัชระก็ได้มีโอกาศฟังธรรมและรู้สึกสนใจที่จะศึกษาธธรรมะโดยลืมคิดไปว่า
วันนี้เขาจะต้องพาอธิปหนีไปด้วยกัน
"ดูนั่นสิเจ้าค่ะคุณลุง"
"อะไรหรือแม่หนูโบตั๋น"
"ชายผู้นั้นดูท่าทางจักสนใจในธรรมนะเจ้าค่ะ ตั้งใจฟังและมีการสนทนาธรรมกับหลวงตาด้วย"
เศรษฐีหันไปดูก็พบว่าชายคนนั้นคือวัชระ ท่านเศรษฐีจึงคิดการอะไรได้บางอย่าง
"ไอ้วัชระ"
"ขอรับนายท่าน"
"เอ็งรักลูกข้าจริงหรือไม่"
"จริงขอรับ กระผมรักคุณอธิปมากขอรับ"
"ดี แล้วเอ็งได้บวชเรียนให้แม่เอ็งหรือยัง"
"ยังขอรับ"
"ว่ะ ไอ้นี่ ยังมิได้บวชเรียนแล้วจะมีเย้ามีเรือนได้อย่างไร ข้ามิยอมยกอธิปให้เอ็งหรอก ถ้าเอ็งรักลูกข้าจริง
เอ็งก็ต้องออกบวช สึกมาค่อยมาขอลูกข้า"
"ท่าน ท่านพูดจริงหรือขอรับ"
"จริงสิว่ะ ดูท่าทางเอ็งก็สนใจในพระธรรม บวชเรียนสึกออกมาจะได้นำหลักธรรมมาใช้ครองเรือน"
"ได้ขอรับ แม่ชีครับ ลูกจักขอบวชทดแทนคุณและศึกษาธรรม แม่ชี....."
แม่ชีกำลังจะเตือนลูกชายแต่ก็ไม่ทันการ ท่านเศรษฐีพูดแทรกขึ้นมาว่า.....
"แม่ชี ท่านเองก็อยู่ในศีลธรรม ท่านก็เป็นแม่ ข้าก็เป็นพ่อ เราต่างก็รู้ความหมายดีนะ"
"วางใจเถิดท่านเศรษฐี ข้าจะให้ลูกอยู่ในกรอบแห่งธรรมเเละวัฏจักรชีวิต ขอท่านอย่าได้กังวล"
"ข้าขอขอบใจแม่ชียิ่งนัก"
ท่านเศรษฐีได้ให้คนดูดวงชะตาของวัชระพบว่า วัชระมีดวงที่จะเข้าถึงพระธรรมและสำเร็จมรรคผลหากได้บวช
ก็จะบวชไม่ยอมสึก ท่านเศรษฐีจึงหว่านล้อมดดยเอาความซื่อของวัชระเข้ามาครอบงำจนในที่สุดวัชระ
ก็ตัดสินใจที่จะบวช
อธิปที่รอเวลา รอแล้วรอเล่าวัชระก็ไม่มาสักทีจนกระทั้งพ่อกลับมาถึงเรือน ท่านเศรษฐีทำตัวปกติไม่ได้
บอกความอันใดแกอธิป จนกระทั้ง 3 วันผ่านไปวัชระก็ยังไม่มาพาอธิปหนี
"แย่แล้วขอรับคุณชาย"
"มีอันใดพี่จเด็ด"
"วัชระ กำลังจะเข้าบรรพชาตอนนี้ได้ข่าวว่ากำลังปลงผม คุณชายจักทำการใดก็รีบเถิดขอรับ"
"ไม่ ไม่นะ วัชระจะบวชไม่ได้"
อธิปรีบไปที่วัดโดยไม่สนคำห้ามปรามของพ่อ อธิปวิ่งด้วยเท้าเปล่าจนเท้าเป็นแผลเพื่อมาให้ทันแต่เมื่อมาถึง
หัวใจของอธิปก็แทบแหลกสลายเมื่อพระที่ออกจากโบสถ์ คือพระวัชระ ที่บรรพชาเสร็จเป็นที่เรียบร้อย
"ท่านพี่ ท่านทำแบบนี้ทำไม"
"เจริญพรโยม อาตมาขอโทษที่ต้องทำแบบนี้"
"หลวงพี่หารักข้าเเล้วฤๅ"
"รักสิโยม แต่เป็นรักและเมตตาที่ภิกษุพึงมีต่อสรรพสัตว์บนโลก หาใช่รักในกามราคะ"
"ทำไม ทำไมท่านต้องทิ้งข้าไปแบบนี้ ฆ่าข้าให้ตายยังดีเสียกว่า"
"นี่เท้าของโยมมีเลือดออกนี่ เหตุใดมิใส่รองเท้าเล่า"
"หลวงพี่ ท่านสึกได้ไหม ท่านรักข้าไหม"
"อาตมาสึกไม่ได้หรอกตอนนี้ บุญคุณของพ่อแม่ยิ่งใหญ่มากนัก ส่วนโยมก็คือคนที่อาตมาอยากให้หลุดพ้น
จากบ่วงแห่งทุกข์ มองเห็นธรรม อย่างที่อาตมาได้เห็น"
"ไม่ ไม่จริงท่านโกหก ท่านหลอกตัวเองทำไม ท่านรักข้า ข้าก็รักท่าน เราอยู่ด้วยกันได้"
"ไม่ได้โยม มันอาบัติ อาตมาเป็นพระ จิตของโยมตอนนี้กำลังโกรธเคืองอาตมา อโหสิกรรมเถิดหนา
จักได้มีสุข"
"ไม่ ข้าต้องการเพียงท่านเท่านั้น ท่านคือความสุขของข้า ข้าจะทำให้ท่านต้องสึกให้ได้"
อธิปเกิดแรงโทสะ จึงเข้าไปหมายจะกอด หอม จูบ พระวัชระแต่แล้วก็ไม่สามารถทำได้เพราะแค่เพียง
ปลายนิ้วที่เข้าใกล้พระวัชระ อธิปก็ร้อนลุ้มดังโดนไฟในนรกแผดเผา อธิปพยายามเท่าไหร่ก็ถูกความ
ร้อนทำร้ายจนต้องถอยห่างมิต่างจากธิดาพญามารที่เข้ามาก่อกวนพระพุทธเจ้า เวทนายิ่งนักอธิปร้องไห้
ราวจะขาดใจ ร้องไห้จนสลบไปต่อหน้าพระวัชระ พระวัชระประครองร่างไว้ไม่ให้ล้มลงพื้นก่อนจะอุ้มไปที่
ศาลาที่ไไม่ใช่กุฏิหรือลับตา พระวัชระกระทำการล้างแผลที่เท้าพร้อมใส่ยาให้ จากนั้นก็ให้จเด็ดคอย
ดูแล จเด็ดจึงถามพระวัชระว่า....
"ท่านออกบวชเพราะอะไร แจ้งข้าเถิด"
"โยม อาตมาเข้าใจดีว่าโยมอธิปรักอาตมามาก ที่แรกอาตมาตั้งใจจะบวชเพื่อศึกษาธรรมและแทน
บุญคุณพ่อแม่ แต่พออาตมาได้นั่งสมาธิ ได้คิดทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ นานา อาตมาก็เข้าใจชีวิต
ที่เป็นอยู่มากขึ้น ความสุขที่แท้จริงคือการหลุดพ้น"
"แล้วคุณชายของข้าหละ คุณชายรักท่านมากนะขอรับ วางแผนหนีเพื่อจะไปมีความสุขกับท่านแต่
ท่านเลือกที่จะไม่ใยดีและหนีออกบวชแบบนี้หรือที่ท่านตอยแทนความรักเจ้านายข้า"
"โยม โยมก็รู้ดีว่าท่านเศรษฐีอิทธิพลมากมีขนาดไหน ต่อให้อาตมาพาโยมอธิปหนี้ไปก็ใช้ว่าโยมพ่อ
ของอธิปจะตามหาพวกเราไม่เจอ อยู่แบบต้องหลบต้องซ่อนมันมีความสุขจจริงฤๅ อาตมาทนเห็น
คนรักของอาตมาต้องมาลำบากเพราะอาตมาไม่ได้หรอกโยม อาตมาต้องเตรียมฉันเพลแล้วหนา
ฝากโยมดูแลอธิปด้วย หากฝื้นก็พากลับบ้านไปพักเสีย"
"ขอรับ สาธุขอรับพระคุณท่าน"
อธิปที่ได้ยินการสนทนาทั้งหมดก็พอเข้าใจเรื่องราวแต่ก็แกล้งหลับเพื่อไม่ให้พระรู้ว่าเขาตื่นแล้ว ดูท่า
งานนี้อธิปจะแก้เกมส์ที่ท่านเศรษฐีวางไว้อย่างไร ติดตามต่อในตอนที่ 3 นะครับ
สนุกนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ ขอบคุณครับ แปชกดีครับ555 ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ อ้าวหนีไปบวชซะแล้ว ขอบคุณครับ ขอบคุณ {:5_139:}{:5_139:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ
ขอบคุณครับ ติดตามครับ ขอบคุณครับ. {:5_119:}
หน้า:
[1]
2