เด็กเสี่ย เดอะซีรีย์ ตอน ดื้อนักรักไหมหละ EP. 3 เปิดตัว
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2024-1-17 04:07เมื่อตั้มเลิกเรียนแล้วลงมาเห็นเสี่ยอั๋นนั่งอยู่ที่หน้าตึกบริหาร
"เชี้ย ยังอยู่เหรอว่ะ"
ตั้มอุทานขึ้นเอสจึงถามว่า...
"อะไรของมึงว่ะ มาเรียนรวมกับกูวันเดียวหลอนเลยไง"
"หลอนห่าไรหละ ดูนั่นเจ้านนายมึงยังไม่กลับไปอีกเหรอว่ะเนี่ย"
"ก็วันนี้มึงแม่งโคตรน่ารักขนาดนี้ เสี่ยอั๋นคงปล่อยมึงหร๊อก ไปดิ ทักทาย"
"ไม่เว้ย บาย"
"ไอ้ตั้ม ไอ้ตั้ม"
ตั้มหันหลังวิ่งหลบไปอีกทางแต่ทว่าายังไม่ทันได้วิ่งก็มีคนมาจับแขนเอาไว้
คนนั้นก็คือเสี่ยอั๋น....
"จะไปไหนครับ รถอยู่นู้น"
"หวัดดีครับเสี่ย นั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ฝากเพื่อนผมด้วย"
"ดีมากเอสที่รู้งาน"
เอสปลีกตัวออกห่างเพราะรู้ดีว่าไม่ใช่คิวของพระรอง
"ไอ้เอส ไอ้เพื่อนเวรทิ้งกูอีกแล้ว"
"ไปว่าเพื่อนแบบนั้นได้ไงครับ ลืมแล้วไงเพื่อนเราขเขามีงานต้องทำ"
"แล้วเสี่ยไม่มีงานมีการทำหรือครับถึงมานั่งป็นเจ้าที่อยู่นี่"
"มีครับ หน้าที่วันนี้คือมารับเมียกลับหอด้วยกัน"
"ใครเมียเสี่ครับ เสาต้นนั้นเหรอ"
"ตลกไง หรือจะให้เอาคลิปลงX"
"เสี่ย แอบถ่ายไว้เหรอครับ เอ๊ย ปล่อยนะไอ้เสี่ย"
เสี่ยอั๋นโอบไหล่ตั้มแล้วพาไปขึ้นรถและะขับออกไปโดนไม่บอกปลายทาง
ตั้มก็นั่งนิ่งแบบกลัวๆไปตลอดทาง
เมื่อมาถึงร้านอาหารสุดหรูของคนมีอันจะกินเขามากัน
"เสี่ยพาผมมาที่นี่ทำไม"
"มากินข้าวไง"
"กินข้าว ร้านข้างทางก็มี อร่อยด้วย"
"ไปเหอะหน่ามีคนจ่าย"
"เสี่ยเนาะ ได้ผมจะสั่งให้เสี่ยอั๋นล่มจมไปเลย"
เสี่ยอั๋นพาตั้มเดินเข้ามาในร้านก็เจอกับเสี่ยกัสพ่อของเสี่ยอั๋น ตั้มจึงยกมือไหว้
"สวัสดีครับ เสี่ยกัส"
"สวัสดดีจ้ะ มาทันเวลาดีมากเจ้าอั๋น เออหนูเดี๋ยวพาน้องตั้มไปเปลี่ยนชุดนะ"
"เจ้าค่ะเสี่ยกัส เชิญทางนี้ครับคุณตั้ม"
"พี่เป้ครับคนกันเอง ผมก็เคยทำงานที่ร้านมาก่อนเรียกตั้มแบบเดิมดีกว่าครับ"
"ไม่ได้หรอกค่ะคุณน้องพี่ต้องฝึกเรียกให้คล่องปาก"
ตั้มถึงกับงงจึงเอ่ยถามเสี่ยอั๋นไปว่า...
"นี่เเค่มากินข้าวทำไมต้องเปลี่ยนชุดด้วย เเล้วจะให้ผมใส่ชุดอะไรเสี่ย"
"ไม่ใช่ชุดกล้วยตีกลองหรอกหน่า เสี่ยหึง มานี่"
"โอ๊ยยย เดินเองได้ ปล่อย"
เสี่ยอั๋นล็อคคอเเล้วพาตั้มเดินไปที่ห้องเเต่งตัว ตั้มเข้าไปพร้อมกับช่างเเต่งหน้า
ของทางร้านเสี่ยกัสที่เตรียมมาเองเพราะเสี่ยอั๋นไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ก็ตั้มน่าตั้มซะ
ขนาดนี้ก็ต้องหวงเป็นธรรมดาเเหละเนาะ เมื่อเเต่งตัวแต่งหน้าเสร็จเด็กหนุ่มใน
ชุดสูทสีกรมขาเต่อ เสื้อเชิ้ดสีขาว สวมแว่นตา ก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัว
เสี่ยอั๋นถึงกับตาค้าง ในความหล่อของตั้ม
"โห ดูโตขึ้นเยออะเลยนะเรา เมื่อกี๊ยังเป็นไอ้เเว่นเด็กวัดอยู่เลย"
"ปากดี ขอบคุณนะครับพี่เป้ที่ช่วยแต่งให้"
"ไม่ต้องแต่งไรมากเลยค่ะคุณน้องเบ้าหน้าคุณน้องมันดีอยู่เเล้ว ดูสิใครจะสู้
คุณน้องได้"
"ไปสิ เกาะเเขนผมด้วย"
เสี่ยอั๋นยกแขนขึ้นให้ตั้มควง แต่ตั้มกลับไม่ควงและเดินไปพร้อมเจ๊เป้ แสบๆ
แบบนี้เดี๋ยวก็โดนเสี่ยอั๋นทำโทษหรอกนะตั้ม
เมื่อเข้ามาถึงในห้องอาหารอันใหญ่โตที่บนโต๊ะมีเเต่อาหารจีนระดับภัตราคาร
เกรดAAA ตั้มรู้สึกเกร็งจนต้องหยุดเดิน เสี่ยอั๋นจึงเข้ามาโอบไหล่แล้วพาเดิน
เข้ามานั่งที่โต๊ะ
"ทำตัวตามสบาย ไม่ต้องเกร็งนะตั้ม"
"ทำไมดูอลังการจังครับเสี่ย"
"เลิกเรียกเสี่ย เรียกเตี่ยได้เเล้ว หรือจะเรียกม๊าก็ได้ ไม่ถือ ชอบ"
ทันใดนั้น ชายสูงวัยในวัย 65 ยังปั๋ง ก็เดิมเข้ามาพร้อมด้วยคนอีกสองกลุ่ม
เสี่ยกัส เสี่ยอั๋นจึงลุกขึ้นทำความเคารพเพราะเขาคือเจ้าสัวเสือ ซึ่งมาพร้อม
กับดิวเกย์คู่ชีวิตของเจ้าสัวเสือซึ่งเป็นนายแม่ของบ้าน และซ้ออร ซ้อรองของ
บ้าน
"สวัสดีครับเตี่ย นายแม่ ซ้อรอง"
"สวัสดีครับอากง ซ้อรอง"
เสี่ยกัสกับเสีา่ยอั๋นยกมือไหว้ทักทายทุกคน ดิวก็เดินมาที่กัสลูกชายที่เกิดจาก
การอุ้มบุญโดยน้ำเชื้อของดิว สองพ่อลูกกอดกันด้วยความรักและอบอุ่นโดยที่
เจ้าสัวเสือโอบไหล่ลูกชาย .....
"สวัสดีกัส เป็นไงบ้างลูกทำธุรกิจ เหนื่อยไหม"
"ไม่เหนื่อยเท่ากับการเลี้ยงลูกหรอกครับป๊า(นายแม่) เตี่ยกับป๊าสบายดีไหม
อั๊วไม่ได้เเวะไปหาเลย"
"ป๊าก็สบายดี เเล้วนี่ใครกันหน้าตาน่ารักเชียว เมียเราหรือเจ้าอั๋น"
ดิวถามตรงๆแบบนี้เสี่ยอั๋นก็ตอบไม่ถูกเลยดิครับ ทุกคนต่างเงียบและพูดไม่ออก
"อะถามไหม เพื่อนหรือเจ้าอั๋น"
"ครับอากง ตอนนี้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ เอ่อผมจะแนะนำให้รู้จัก"
"หือ เก็บไว้ก่อน รอมาพร้อมๆกัน ทำกรรมเยอะสิเราถึงได้มาเจอเจ้าอั๋นได้"
"อากง พูดซะ"
ดิวเดินกลับมานั่งข้างเสือฝั่งขวาส่วนซ้อรองนั่งฝั่งซ้าย เจ้าสั่วเสือจึงถามซ้ออร
ไปว่า...
"เเล้วนี้ยายเอม กับตาอามยังไม่อีกหรือซ้อรอง"
"เดี๋ยวก็คงมาแหละค่ะเจ้าสัว"
"สวัสดีครับอากง นายแม่ อาม่า สวัสดีครับเฮียอั๋น"
"อ้าวเจ้าโอ๊คแล้วพ่อแกไม่มาหรือไง"
เจ้าสัวเอ่ยถามหลานชายของตน โอ๊คจึงตอบเจ้าสัวว่า....
"เรื่องเดิมๆครับอากง"
"อะไรกัน นี่ตาอามจะให้ความสำคัญกับโอ๊ย ม่าไม่อยากพูด กก็ยังดีที่โอ๊คยังมา"
ทันใดนั้นเจ๊ใหญ่อย่างเถ่าแก่เนี๊ยเอมอรก็มาพร้อมสามี
"สวัสดีค่ะ ทุกคน"
"ยายเอม แกเคยคคิดจะมารอก่อนบ้างไหม"
"หนูมีงานมีการทำค่ะม๊า ไม่ได้ว่างช่วงกลางวันแบบพี่ใหญ่ จริงไหมค่ะเฮียกัส"
"ก็จริงอะนะ ขอบใจนะที่ใส่ใจเลยรู้เวลาว่างของพี่"
"ว่าแต่เตี่ยเรียกพวกเราทุกคนมามีอะไรค่ะ เอ๊เเล้วนี่พ่อแกวิ่งตามจับเมียน้อยพ่อ
เเกอยู่หรือไงถึงไม่มาพบญาติพี่น้อง"
"ยายเอมนี่หลานของแกนะทำไม่พูดจาไม่รักษาน้ำใจกัน ตาอามเป็นน้องแท้ๆ
ของแกนะ"
"ก็ม๊าสอนหนูเองนี่ค่ะว่าเราต้องยืนหนึ่ง อะไรที่ถ่วงก็ตัดทิ้งไป"
"ยายเอม"
"พอพอ นี่นัดมากินข้าว ไม่ใช่มากัดกัน เกรงใจเด็กมันบ้าง รุ่นย่ารุ่นป้ากัน
เเล้ว ที่อั๊วเรียกพวกลื้อมากก็เพื่อจะแบ่งสรรสมบัติสุดท้ายให้กับหลานๆ ก็จะมี
แต่ลื้ออรพิณที่ไม่มีลูกสักที อาศักดิ์ชัย"
"เจ้าสัวครับ ผม..."
"เอา พอพอไม่ต้องพูดดูลื้อเองก็ไม่อยากมี ตามศักดิ์และสิทธิ์ธุรกิจและที่ดิน
ที่เชียงใหม่ อั๋นลื้อต้องได้รับเพราะลื้อคือหลานคนโตและเป็นหลานของทางสาย
เลือดอาดิว ส่วนลื้ออาโอ๊คธุรกิจให้เช่ารถท่องเที่ยวและโฮมสเตย์ที่ขอนแก่น
อั๊วให้ลื้อเป็นคนดูแล"
"ได้ไงค่ะเตี่ย ไอ้โอ๊คมันเป็นหลานแต่ได้มากกว่าอั๊วที่เป็นลูกอั๊วไม่ยอม"
"เอม เตี่ยคุณตัดสินใจถูกเเล้วนะคุณกับผมก็ไม่มีลูก อย่างไรสมบัติก็ต้องเป็น
ของหลานอยู่ดี"
"ก็คุณไม่มีน้ำยาไง"
"ยายเอม รักษาหน้าผัวแกด้วย"
ซ้อรองพูดขึ้น เสี่ยอั๋นจึงพูดขึ้นว่า....
"อากงครับ ผมขอปฏิเสธที่จะรับของที่อากงจะมอบให้ครับ ธุรกิจที่ผมกับเตี่ย
ทำอยู่และทรัพย์สมบัติที่เตี่ยทำไว้มันก็เพียงพอให้ผมสบายไปทั้งชีวิตแล้วครับ
ผมขอเเค่อากงและอากงอนุญาตให้ผมหมั้นกับตั้มแฟนผมเท่านั้น"
ตั้มถึงกับอึ้งเเละงงมาก เชี้ยไรว่ะเนี่ยเพิ่งเจกยังไม่ถึงสัปดาห์ขอกูหมั้นแล้ว ตั้ม
คิดอยู่ในใจ เจ้เอมอรจึงพูดขึ้นว่า...
"ตาย มัธยัทดีนี่ เอาแค่เมีย ไม่เอาสมบัติ"
"ขอโทษนะครับโก ผมมีเตี่ยเป็นตัวอย่างในการหาเงินไม่ได้รอแต่สมบัติของพ่อ
กับแม่อย่างเดียว"
"ไอ้ ไอ้อั้นแกกล้าย้อนฉันเหรอ"
"หยุดนะเอม อย่ามาเรียกลูกของพี่ว่าไอ้ ขอโทษเขาซะอั๋น"
"ขอโทษครับอาโก"
ซ้อรองรู้สึกได้ก็สายเกินที่สอนเอมมาแบบผิดๆ จะว่าจะเตือนอะไรก็คงไม่ได้เเล้ว
"ยายอร พอได้เเล้ว ต้องขอโทษคุณดิวด้วยนะคะ ฉันสอนลูกได้ไม่ดีพอ"
"ม๊า นี่ม๊า"
"นั่งลงเอมอรก่อนที่อำนาจนายแม่จะเอ่ยคำสั่งอะไรออกไป เด็ก ๆ"
ดิวเรียกลูกน้องเข้ามา ซ้ออรพิณจึงลุกไปคุกเข่าขอร้องดิว....
"นายแม่ อั๊วขอนะคะ"
"แกจะทำไรฉัน"
"เธอจะนั่งลงดีดีหรือจะให้การ์ดประครองนั่ง"
"ยายเอม แกนั่งลงเถอะม๊าขอหละ"
เมื่อเอมนั่งลง เจ้าสัวเสือจึงถามอั๋นว่า....
"ไม่เอาจริงเหรอสมบัติมากมายทั้งไร่ส้มและโรงแรม"
"ไม่ครับผมขอแค่ได้ใช้ชีวิตกับตั้มคนที่ผมเลือกเอง"
"ชื่อตั้มเหรอเรา"
เจ้าสัวเอ่ยถาม ตั้มดูเกร็งเข้าไปอีกเสี่ยกัสจึงพูดกับตั้มว่า...
"ไม่ต้องกลัวอากงนะหนู ตอบท่านไปตามจริง"
"ใช่ครับผมชื่อตั้ม"
"เรียนอยู่เหรอเรา เป็นคนที่ไหน พ่อแม่ทำงานอะไร"
"ผมเรียนอยู่ปี 2 สาขาบัญชีครับ อยู่อุดร พ่อแม่ทำนาครับ"
"แล้วลื้อเจอกับหลานอั๊วได้ไงแล้วเจอกันที่ไหน"
"เจอที่บาร์ครับผมมมม ผมรับงานที่ร้านครับ"
"5555 ต๊าย คุณชายใหญ่ เอาไอ้ตัวมาเชิดหน้าชูตาหรือนี่"
"ขอโทษนะครับคุณศักดิ์ชัย เอม อะนี่กระจก"
"พี่ใหญ่ให้เอมทำไม"
"ก็ส่องดูตัวเองก่อนว่าผัวตัวเองก็เคยเอ็นร้านฉันมาก่อน"
"พี่ใหญ่"
"พอ อั๊วยังคุยกับเด็กนี่ไม่จบ เเล้วทำไมถึงมาทำงานแบบนี้"
อากงดุเอมและกัส พร้้อมกับถามตั้มต่อ ตั้มตอบคำถามแบบเกร็งๆกลัวๆ...
"ผมต้องการหาเงินเรียนครับ ที่บ้านผมนาแล้งผมไม่อยากให้พ่อแม่หากู้มา
ให้ผมเรียนก็เลยต้องมาทำงานที่บาร์ครับ"
"ทำมานานหรือยัง"
"วันเดียวครับ ผมไม่อยากเจอหน้าเสี่ยอั๋น ผมก็เลยเลิกทำและลาออก"
"หือ เเฟนเฮียนี่ก็กล้านะครับ กล้าทิ้งศักดิ์ศรีมาทำงานโฮสต์ ผมนับถือเลย
อากงครับ แบบนี้อากงควรให้เฮียได้ตามที่ขอนะครับ"
"ไอ้โอ๊ค นี่มันศรัตรูเรานะแกจะไปญาติดีอะไรกับมัน"
"ศรัตรู ผมว่าป้าเลิกยุแยงดีกว่านะครับ ตั้งแต่ผมจำความได้ก็มีลุงกัสที่เลี้ยงผม
แทนพ่อกับแม่ มีเฮียอั๋นที่เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ ทุกวันนี้ผมยังสงสัยเลยนะครับว่า
พ่อผมเป็นลุกของสายทางไหนกันแน่"
ในขณะนั้นอากงก็คิดบททดสอบอะไรบางอย่างเพราะอากงยังดูไม่ออกว่าอั๋นจอม
เจ้าชู้จะรักษาตั้มไว้ได้เเค่ไหน
"เฮ้ยพวกข้างนอกเข้ามาดิ"
"ครับเจ้าสัว"
พวกลูกน้องหนุ่มฉกรรจ์เดินเข้ามาในห้องอาหาร
"จับได้เด็กนี่่แก้ผ้าออก อั๊วอยากรู้ว่ามันดีตรงไหนหลานอั๊วจึงอยากได้มัน"
"ครับ"
"อย่านะเว้ย อย่าทำอะไรเด็กกู อากงอากงทำอะไร"
"ไม่ต้องฟังมันจัดการดิ"
"อย่านะเว้ย เฮียอั๋นช่วยผมด้วย"
ตั้มถูกลากตัวออกไปจากโต๊ะพร้อมกับถูกปลดกระดุมปลดเข็มขัด อั๋นจึงเข้้าไป
ช่วยเหลือแบบไม่กลัวตายเพราะลูกน้องอากงมีทั้งปืนทั้งมีด
"เตี่ย เตี่ยทำอะไรครับเนี่ย เล่นมีดเเบบนี้"
"ลูกลื้อเป็นคนแบบไหนลื้อก็รู้นะอากัส ถ้าอีรักเจ้าหนูนี่จริงมันต้องช่วยให้เจ้าตั้ม
ไม่ถูกแก้ผ้าออกได้"
"เฮียนี่ซาดิสเนอะ ตั้งแต่ครั้งเฮียแม็กซ์ตามบอลไปที่เชียงใหม่ก็เล่นซะเกือบตาย"
"ไม่งั้นจะเรียกเสือได้เหรอ"
อั๋นต่อสู้กับพวกลุกน้องอากงจนช่วยเหลือตั้มไว้ได้โดยมีเเค่เสื้อเชิ้ดที่หลุดจาก
กางเกงเท่านั้น เสี่ยอั๋นกอดตั้มที่ยังตกใจกลัวไว้จนเเน่น โอ๊วววเปิดตัวแบบนี้
น้องตั้มจะช็อคตายก่อนไหมครับเนี่ยอากง
"ไม่เป็นไรเเล้วนะ เจ็บตรงไหนเปล่า"
"ไม่ครับ ผมกลัว ขอบคุณนะครับเฮีย"
"แค่ตั้มเรียกเฮีย เฮียก็พร้อมช่วยเเล้ว อากงครับ แผนอากงใช่ไหม"
"เออ กงอนุญาตให้ลื้อคบกันได้แต่ยังไม่ให้หมั้น อั๋นลื้อมันเจ้าชู้พอๆกับเจ้าสัว
แม็กซ์ อั๊วไม่ไว้ใจไม่อยากโดนถอนหงอก พิสูจน์ให้อั๊วเห็นว่าลื้อเลิกเจ้าชู้ได้
และมีแค่ตั้มคนเดียวเท่านั้น ถ้าลื้อทำได้ให้อาตั้มอีมาหาอั๊ว อั๊วกับอาดิวจะไป
ขออีกับพ่อแม่ที่อุดรให้ลื้อเอง"
"ขอบคุณครับอากง ผมจะทำให้ได้ครับ"
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ.
หน้า:
[1]