กรรมกามพันธุ์ บทที่ห้า
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DomQwQ เมื่อ 2024-2-24 21:11บทที่ห้า
ตั้งแต่จำความได้ครอบครัวของกิจก็มีเพียงแค่สามคนเท่านั้นแต่นอกเหนือจากนั้นแล้วถือว่าเป็นแค่ครอบครัวธรรมดาทั่วๆไปกิจเองก็คิดแบบนั้นจนกระทั่งวันที่พ่อของกิจปลดพลังให้น้องของกิจ..สถานการณ์ในครอบครัวก็ต่างจากเดิมไปมากโขมากจนตนแทบจะทนไม่ไหว...
วันนี้กิจกลับมาจากการสอบครั้งสุดท้ายก่อนปิดเทอมใหญ่ด้วยหัวใจมัวหม่นบ้านของตนตั้งอยู่ค่อนข้างไกลจากผู้คน ในใจกลางผืนที่ดินที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่นบ้านหลังนี้ที่ถูกรอบล้อมด้วยหมู่พงไพงขนาดย่อมและห่างจากตัวเมืองเหมือนต้องการหลบสายตาผู้คนตำแหน่งแสนเร้นลับนี้ทำให้กิจเคยสงสัยว่าพ่อของตนทำอะไรผิดกฎหมายรึเปล่าหากแต่กิจก็เพิ่งเข้าใจนี่เองว่าผืนป่าไม่ได้กันให้คนเข้ามาแต่เป็นการกันไม่ให้ความสนใจของคนในบ้านเอียงเอนไปภายนอกต่างหาก
“เฮ้อ...”เมื่อกิจเดินเข้าบ้านมาแล้วก็พบเจอพ่อของตนกำลังนั่งเทียนให้น้องชายอย่างหน้าไม่อายจนต้องถอนหายใจมันเป็นภาพปกติที่บาดตาตนทุกครั้งที่เข้าบ้านมาบางทีแค่ขี่จักรยานเข้ามาก็เห็นทั้งสองคนเล่นกันสนุกสนานหน้าบ้านด้วยซ้ำเสียงครางอย่างสุขสมของพ่อตนทำให้กิจรู้สึกรังเกียจเสียเหลือเกิน ชายวัยห้าสิบตรงหน้าโกนผมจนหมดตัวไม่เว้นแม้กระทั่งขนลับของตนเอง จะเว้นไว้ก็เพียงคิ้วเท่านั้น
ในตอนนี้พ่อของตนกำลังเบ่งกล้าม ตาเคลิ้ม ยิ้มเผยอจากความเสียวและการ ออกกำลังกาย ด้วยการนั่งเทียนเอ็นอุ่นของลูกตัวเองร่างแกร่งกำยำเผยรอยสักกลางหลังที่เคยสักเมื่อตอนหนุ่มๆบิดาของตนชอบเบ่งกล้ามให้ตนกับน้องดูเสมอ ร่างแกร่งดั่งรูปปั้นเทพแห่งศึกสงครามและพละกำลังอันเหนือชั้นเป็นสิ่งที่พ่อภูมิใจมากที่สุดพ่อมักจะชอบท้ามัดข้อกับเหล่าคนงานของพ่อ และผู้ชนะทุกครั้งก็คือพ่อของตน
ชายที่มักจะหัวเราะเสียงดังและพาเหล่าคนงานไปเลี้ยงเหล้า ชายที่ทำงานสุจริตไม่แอบโกยกินเงินชั่ว ชายที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและไม่ยอมย่อท้อแน่นอน เมื่อก่อนกิจก็มองชายตรงหน้าด้วยความภาคภูมิใจและความเคารพเหมือนลูกชายที่มีพ่อที่เก่งกาจที่สุดในโลกนั่นคือเมื่อก่อน...
เกมกามตรงหน้าเป็นภาพที่กิจเจอบ่อยจนชินชาในใจตนมีแต่ความละอายที่เห็นพ่อของตนทำตัวดั่งทาสกามจนไม่เหลือเค้าโครงของชายที่ตนนับถือเลย“อ่าวพี่กิจ กลับมาแล้วรึครับ”น้องกันต์ทักตนอย่างเป็นกันเองเหมือนปกติ แม้พ่อของตนกำลังนั่งเทียนตัวเองอยู่แก้มของเด็กหนุ่มรูปงามแดงระเรื่อจากการเล่นกับพ่อของตนจนเหนื่อยหอบน้องตนปฏิเสธคำสารภาพรักของผู้หญิงมานักต่อนักอ้างว่าตนยังไม่คิดจะคบกับใครแต่เหตุผลที่แท้จริงช่างวิปริตเสียเหลือเกิน
แม้น้องชายของตนจะทักมาอย่างอบอุ่นแต่กิจกลับไม่สามารถมองหน้าน้องชายของตนได้เลยพ่อและน้องของตนยอมรับในเรื่องประหลาดนี้ไวเสียจนกิจรู้สึกสับสนสองคนทำเหมือนมันเป็นแค่วันอังคารธรรมดาๆ...แม้กิจจะรู้ว่าสักวันหนึ่งตนอาจจะต้องเข้าไปแทบเท้าน้องของตนเหมือนหมาก็ตามในวันธรรมดาแบบนี้สักวัน “พี่เหนื่อย จะนอน”“อ.. อ่อ.. ถ้าพี่หิว มีข้าวเป็น-” น้องของตนจะพูดต่อแต่ตนพูดตัดทันที“กินมาแล้ว ไม่หิว” ว่าแล้วกิจก็รีบเดินขึ้นบันไดทันที
เสียงของพ่อตนพูดทักทายก่อนที่ตนจะขึ้นห้องไป“โอ๊ะ โอ๊ะ.. ไอ้กิ.. ไอ้กิจ สุขสันต์วันเกิ-..โอ้ย.. ซี้ด.. มันชิบหาย...”ได้ยินดังนั้นกิจก็หยุดชะงักเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินขึ้นห้องตนทันทีทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเกิดของตนแท้ๆ...
ทำไมทำไมทำไม!!
กิจข่มอารมณ์ของตนที่อยากจะเข้าไปต่อยหน้าของคนที่กล้าพูดว่าสุขสันต์วันเกิด ทั้งๆที่วันนี้มันไม่มีอะไรให้สุขสันต์เลยในใจไม่อยากจะทนกับสภาพบ้านเฮงซวยนี่อีกแล้วกิจร่างแผนในหัว หวังจะหนีออกจากที่นี่ในยามดึก โดยไม่ทันสังเกตว่าน้องของตนกำลังทำสีหน้าแบบใดอยู่ แม้ยามที่กิจเดินขึ้นมาแล้ว เสียงเนื้อกระทบกันและเสียงพูดของพวกวิปลาสข้างล่างก็ยังเด่นชัด
“โอ้ย.. เอ็งอย่าบิดแรงสิ ซี้ด..”“แต่กันต์ชอบเล่นแบบนี้อ่ะครับ พ่อยอมให้กันต์ได้มั้ย?”“อ่า ซี้ด.. เอา.. ตามใจเอ็งละกัน ยังไงเอ็งก็ไม่คิดจะหยุดอยู่แล้ว ฮ่า..”“เดี๋ยวพ่อก็ชอบเองครับ พ่อยิ้มให้กันต์หน่อยสิ..”“ฮ่าๆ ไอ้ลูกคนนี้.. ซื้ด โอ้ย แรงๆเลยลูก เย็ดพ่อให้หนักๆ...เอาให้ไอ้ร่านตัวนี้แตกคาควยลูกเลย”
เสียงครางเสียวของทั้งสองคนทำให้ตนรู้สึกคลื่นไส้เสียเหลือเกิน ช่วงนี้กิจรู้สึกได้ว่าน้องของตนเล่นกับพ่อแรงมากขึ้นเรื่อยๆสั่งให้ชายแกร่งร่างกำยำทำตัวเหมือนทาสหากแต่นั่นยิ่งทำให้พ่อชื่นใจ บอกว่าลูกของตนได้โตเป็นชายที่น่าเคารพนับถือแล้วแม้พ่อจะต้องนอนบนพื้นแข็งๆที่ปูแค่เสื่อ หรือกินอาหารที่ปนคราบน้ำกามจากน้องของตนก็ตามแต่พ่อก็ไม่เคยแย้งความต้องการวิปริตของน้องตนเลยเหมือนพ่อมองว่ามันเป็นเรื่องปกติ
เมื่อก่อน กิจนับถือพ่อและอยากจะเป็นแบบพ่อของตนตนจึงพยายามดูแลน้องชายของตน เป็นพี่ที่ดีที่สุดเสมอแต่ในตอนนี้.. กิจเหนื่อยเสียเหลือเกิน
กิจเดินเข้าห้องนอนของตนอย่างเหนื่อยล้าเมื่อปิดประตูห้องแล้วก็ปล่อยสัมภาระทุกอย่างลงกับพื้น ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงของตนพอเอนหน้ามองรูปครอบครัวที่อยู่บนโต๊ะแล้วก็น้ำตาเล็ดอย่างควบคุมไม่ได้
ทั้งๆที่เมื่อก่อนพวกเราก็ใช้ชีวิตกันปกติดี เป็นครอบครัวที่รักกันอย่างปกติเป็นครอบครัวที่เคารพกันเป็นปกติ อาจจะเป็นครอบครัวที่มีกว่าคนอื่นนิดหน่อยแต่ก็ยังปกติกิจคิดถึงช่วงเวลาปกติเหล่านั้นจริงๆแต่เรื่องปกติคงไม่มีอีกต่อไปในบ้านหลังนี้ กิจนอนหลับไปทั้งอย่างนั้น อาจจะด้วยความเหนื่อยทั้งกายและใจ
กิจลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในยามดึก มองออกไปนอกหน้าต่างแล้วมืดสนิทกิจมองดูนาฬิกาของตน สองทุ่มสี่สิบมันยังไม่ดึกพอ กิจคิดในใจแต่อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งที่ตนเตรียมไว้มันพร้อมหมดแล้วกิจรวบรวมความมุ่งมั่น ก่อนที่ตนจะยันตัวขึ้นจากเตียงไปเก็บข้าวของที่จำเป็น
ตนเตรียมสิ่งของต่างๆจนหมดแล้วในระหว่างออกจากบ้านไปเรียนมหาลัยกิจทยอยฝากของสำคัญไว้ที่บ้านเพื่อนตนแล้วขอเพียงคืนนี้ออกจากบ้านไปยามวิกาล เขาก็จะหลุดพ้นจากครอบครัวอุบาทว์นี้ตลอดกาล
แต่อนิจจา น่าสงสารที่ชะตาของกิจถูกกำหนดไว้ตั้งแต่แรกแล้วบ่วงกรรมที่คอยกุมชีวิตของเหล่าบรรพบุรุษของกิจมานักต่อนัก ได้มาเยือนกิจที่หน้าประตูเรียบร้อย
ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูทำให้กิจที่กำลังเก็บของอยู่หยุดชะงักก๊อก ก๊อก“พี่ครับ กันต์มีเรื่องจะคุยด้วยพี่เปิดประตูได้มั้ยครับ”เสียงนุ่มที่ตนคุ้นเคยทำเอากิจเย็นยะเยียบใจ“..กู.. ไม่ว่าง..”“พี่แค่เปิดประตูออกมาแปบเดียวเอง ให้กันต์เข้าไปได้มั้ยครับ?”“ไม่ว่างก็คือไม่ว่าง มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงวะ!!”กิจตะคอกสวนแสร้งโมโหโกรธา
เสียงเงียบไปสักพักหนึ่ง ก่อนที่น้องของตนจะพูดขึ้นมาอีก แม้อาจจะแฝงด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ“...แต่ไม่ว่างของพี่.. เรื่องของกันต์มันสำคัญกว่าเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือครับ?”เสียงละมุนพูดขึ้นเบาๆ กิจที่ได้ยินก็รู้สึกแปลกๆ แต่ตนไม่เข้าใจว่าแปลกอย่างไรกิจได้แต่มองประตู แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เหมือนกับมีหมอกปกคลุมความคิดเอาไว้
“แม่งเอ้ย...” กิจกัดฟันก่อนจะเปิดประตูแง้มพอให้เห็นหน้า“คุยกันตรงนี้แหล่ะ รีบๆพูด”น้องของตนมองกลับมาด้วยความตกตะลึง“ตกใจอะไรวะ มีเรื่องอะไรก็รีบพูดสิ” กิจกล่าวด้วยความหน่ายน้องของตนได้ยินก็พยักหน้าด้วยความมุ่งมั่นก่อนจะพูดต่อ
“กันต์รู้นะครับ”กิจขมวดคิ้ว สังหรณ์ลางไม่ดีในใจ“รู้อะไร...”“รู้ว่าพี่กิจจะหนีออกจากบ้าน”“!!” กิจเม้มปากกัดฟันก่อนจะสวนกลับไป“...บ้าน? ที่นี่เนี่ยนะ? บ้านของเรามันไม่มีอีกแล้ว ที่นี่มันกลายเป็นแค่ซ่องให้มึงเล่น!!” กิจมองน้องของตนด้วยสายตาแข็งกร้าว ในใจมีทั้งความรังเกียจ ความโกรธและความเจ็บปวดที่บ้านของตนได้กลายมาเป็นอย่างนี้
น้องของตนได้ยินก็เงียบไป.. ดวงตาสวยประกายหลบต่ำไม่สู้กิจที่มองมาแม้จะหลบสายตาของตนได้ แต่เลี้ยงดูมาจนโต มีหรือกิจจะไม่รู้ว่าน้องของตนน้ำตาปริ่ม
สองพี่น้องได้แต่อยู่ในความเงียบงันอันแสนอึดอัด“...ถึงแม้ว่ากันต์จะเป็นอย่างนี้แล้ว...กันต์ก็ยังรักพี่กิจนะ.. เรายังเป็นครอบครัวกันไม่ใช่หรอ..”เสียงสั่นระรัวออกมาน้องของตน“...มันยากนะที่จะมองแบบนั้นตอนที่มึงให้พ่อทำตัวโรคจิตวิปลาส”กิจพูดเสียงค่อย หากแต่เนื้อความบาดคมดั่งมีด
“คนปกติเค้าทำกันแบบนี้กับคนที่รักรึไง... กันต์ปล่อยพี่ไปเถอะ”“แต่พี่ก็รู้ว่ากันต์ไม่ปกตินี่!!” น้องผู้แสนสุภาพของตนขึ้นเสียงสวนหนุ่มหน้าหวานก้มมองพื้น มือกำหมัดแน่นหยาดน้ำไหลตกลงพื้นปรอยๆ
“กันต์ก็รู้สึกรำคาญ กันต์ก็รู้สึกเกลียด กันต์ก็รู้สึกอุบาทว์เหมือนกันที่กันต์เป็นแบบนี้!!”“กันต์มีแต่ความคิดอยากให้คนอื่นมาแทบเท้าของกันต์ อยากให้ใครสักคนต้องร้องครางเพราะกันต์ กันต์อยากทำลายทุกอย่างแม่งให้หมด!!”“มันอึดอัดมากพี่กิจ..มันอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออกเลย..” น้องของตนพูดเสียงสะอื้น“กันต์ก็อยากเป็นคนปกติเหมือนกันนะ... กันต์ลองแล้ว... กันต์ทนแล้ว... ถ้าไม่มีพ่อคอยช่วยกันต์ กันต์ก็ไม่รู้...ว่ากันต์จะยังเป็นกันต์อยู่รึเปล่า...”“กันต์...” กิจอยากจะพูด...แต่ตนก็จนปัญญาที่จะกล่าวออกมา
มันไม่ใช่ปัญหาที่คนปกติเจอ และกิจยังแสดงความรังเกียจในสิ่งที่พ่อทำเพื่อกันต์อีก ตนจะมีหน้าเอาอะไรไปพูดแต่ก็นั่นแหล่ะ...
“แต่พี่... ไม่เคยมองกันต์แบบนั้นเลย... พี่ก็ไม่ได้จะชอบผู้ชายเลยด้วยซ้ำ”กิจพูดออกมาอย่างยากเย็น“นั่นเป็นไปไม่ได้หรอกไอ้ลูกชาย... พวกเราเอาได้หมดนั่นแหล่ะ” เสียงเข้มดังขึ้นมา กิจหันออกไปมองนอกห้องก็เห็นพ่อที่สวมแค่ผ้าขาวม้ายืนอยู่
กันต์ที่เห็นพ่อมาก็หลบหน้า เอามือและแขนเช็ดน้ำตาน้ำมูกพ่อเห็นดังนั้นจึงถอดผ้าขาวม้าของตนออกมายื่นให้กันต์เช็ดหน้า ปล่อยให้ตัวเองยืนโป้ล่อนจ้อน เพียงเพื่อให้กันต์ได้ใช้ผ้าขาวม้าของตนเช็ดน้ำตาสั่งขี้มูก
หรือต่อให้ใช้เป็นผ้าขี้ริ้วเช็ดน้ำกามต่อหน้าประชาชน พ่อตนคงถอดยื่นให้ด้วยรอยยิ้มกิจที่เห็นภาพตรงหน้าได้แต่รู้สึกขมขื่นร่างกำยำยืนเปลือยเปล่าต่อหน้าเหล่าลูกชายของตน ไม่ได้แสดงท่าทีละอายเลยแม้แต่น้อยนี่เป็นสิ่งที่กิจเกลียดที่สุด
หนุ่มใหญ่เห็นกิจมองตนเองจึงยิ้มแห้งๆ หลบสายตาก่อนจะพูดขึ้นมา“โทษเว้ยที่กูแอบฟัง... แต่เอ็งเกิดมาในครอบครัวนี้... เอ็งก็ไม่ได้จะปกติเหมือนกัน...” “นี่พ่อหมายความว่ายังไง” กิจขมวดคิ้วถามกลับไป เบื่อเหลือเกินไอ้คำว่าไม่ปกติบ้าบอนี่“ก็ตามที่พูดไปนั่นแหล่ะ เอ็งเอาได้หมดไม่ว่าจะชายหรือหญิง”พ่อเหลือบมามองน้องของตนที่กำลังสงบอารมณ์ตัวเองอยู่พลางพูดต่อ
“ไม่เหมือนน้องเอ็งที่ถูกทำให้ชอบแต่ผู้ชายตั้งแต่เกิด เอ็งน่ะจะต้องทำหน้าที่ของกูในรุ่นต่อไป...” กิจที่ได้ยินดังนั้นก็หน้าชารุ่นต่อไป?กับลูกในไส้ตัวเองเหมือนพ่อเนี่ยนะ!??“ไม่...” กิจพูดพลางกัดฟัน“หน้าที่บัดซบนี่เชิญทำกันไปคนเดียวเถอะ ผมไม่มีวันจะให้ลูกเย็ดตัวเองเป็นกะหรี่หรอก!!” กิจพูดแล้วก็ปิดประตูห้องดังปัง
กิจรู้สึกโกรธเป็นอย่างมากในเมื่อเขารู้กันหมดแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องแอบหนีอีกต่อไปตนจะออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ แต่เมื่อตนจะเดินไปเก็บข้าวของของตนต่อ ทันใดนั้นก็มีเสียงของน้องตนพูดขึ้นมา
“มันไม่สุภาพเลยนะที่พี่ปิดประตูใส่หน้ากันต์ พี่ออกมาขอโทษกันต์เดี๋ยวนี้”เสียงของน้องตนเต็มไปด้วยความโกรธเคืองน้อยใจกิจหยุดเดินก่อนที่ตนจะรู้สึกสับสนเล็กน้อย?ใช่ มันไม่สุภาพเลยที่ตนปิดประตูใส่หน้าน้องตนเอง แต่ตอนนี้ตนกำลัง..?
“สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ คือพี่ทำผิด พอพี่ทำผิดแล้วพี่จะหนีหรือไง”ไม่... กิจเป็นลูกผู้ชายพอที่จะยอมรับผิด กิจกำหมัดก่อนจะเปิดประตูอีกครั้งแล้วพูดห้วนๆ“เออ กูขอโทษ” กิจขอโทษแล้วก็กำลังจะปิดประตูต่อแต่น้องของตนก็ทักมาอีก“แบบนี้มันไม่ได้แสดงว่าพี่สำนึกผิดเลย ใครๆเขาก็พูดกันได้หมด”“แล้วจะให้กูทำยังไงอีกวะ!?” กิจพูดออกมาด้วยความรำคาญ ในหัวรู้สึกเหมือนตนลืมอะไรไปบางอย่างแต่ตนก็ยังนึกไม่ออก
“พี่กิจต้องแสดงการขอโทษอย่างจริงจังด้วยสิครับ เช่นการแสดงว่าตนไม่มีภัยต่อคนที่ตัวเองทำผิด ว่ามีอาวุธอะไรแอบซ่อนอยู่รึเปล่า”น้องของตนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ กิจชักสีหน้าก่อนจะคิดต่องั้นแค่เอาให้เห็นว่าไม่มีอะไรก็พอแล้วนี่?
คิดได้ดังนั้นก็ถอดเสื้อเขวี้ยงทิ้งและถกกระเป๋ากางเกงตนออกมา กุญแจ กระเป๋าสตางค์ และของชิ้นเล็กชิ้นน้อยต่างๆก็ตกลงบนพื้นกราวๆ
“เอ้า พอใจรึยัง?” แต่ก่อนที่ตนจะพูดขอโทษ น้องของตนก็ตัดคำกลับมา“ในกางเกงนั่นมีอะไรครับ?”กิจยืนนิ่งไปสักพัก... ก่อนที่จะถอดกางเกงของตนทิ้ง เหลือเพียงกางเกงในเท่านั้น
พ่อที่มองทุกสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นก็เลียริมฝีปาก เอ็นลำเขื่องที่มอบชีวิตให้กับตนและน้องก็กระดกเล็กน้อยมีหยาดน้ำใสเริ่มก่อกำเนิดขึ้นตรงหัวของเครื่องกามกิจที่เห็นดังนั้นก็ทำหน้าแขยงใส่พ่อของตน“นี่มันแค่การขอโทษ พ่ออย่าทำตัวแปลกๆสิ” กิจพูดขึ้นแต่ทันใดนั้น
เพี้ยะ
กิจโดนน้องตนตบหน้าหัน แก้มตนถึงกับรู้สึกชาๆ เจ็บแปลบๆ“นี่มันใช่เวลาที่พี่จะสนใจพ่อหรือครับ? อย่าลืมสิว่าพี่ยังไม่ได้ขอโทษกันต์เลย”
กิจเอามือจับแก้มตนเองที่ร้อนวูบพลางเม้มปาก“เออ.. กูขอโท-”“ใส่กางเกงในทำไมครับพี่? ซ่อนอะไรอีก”น้องของตนพูดตัดตนเองอย่างไม่ไว้หน้า ส่วนกิจก็ได้แต่รู้สึกรำคาญ...แค่ถอดให้เห็นว่าตนไม่มีพิษมีภัย การแก้ผ้าก็เป็นเรื่องปกติ ตนลืมไปได้ยังไงกัน?
ในขณะที่ตนปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้าย ตนก็รู้สึกเหมือนมันมีบางอย่างจริงๆที่มันแปลก แต่ในหัวของตนตอนนี้รู้สึกทื่อๆ ยากยิ่งที่จะนึกถึงบางสิ่งที่ไม่ได้ปรากฏต่อหน้าของตนเองในตอนนี้
เมื่อเปลือยกายจนหมดสิ้นแล้วก็มองน้องของตน หนุ่มมหาลัยรอดูว่าน้องตนจะพอใจรึยัง แต่น้องของตนก็พูดต่อ“การขอโทษที่ดี พี่จะพูดห้วนๆไม่ได้ไม่ใช่หรอครับ คนเค้าจะมองว่าพี่ไม่มีการศึกษาเอานะ”“ได้สิ พี่ขอโทษนะกันต์” กิจพูดก่อนจะโดนตบหน้าอีกรอบ
“นั่นสุภาพที่สุดแล้วรึไง? เรียกกันต์ว่าท่านสิครับ ส่วนพี่เรียกตัวเองว่าขี้ข้าน่าจะสุภาพพอ แล้วอย่าลืมหางเสียงด้วย”ในใจตอนนี้กิจรู้สึกโกรธเส้นเลือดปุด แต่ก็พยายามข่มอารมณ์ตนเองไว้“ครับท่าน ขี้ข้าขอโทษด้วยครั-”“ไม่รู้จักการขอโทษที่มันดีกว่านี้แล้วรึไง” น้องของตนตัดคำตนอีกแล้ว“แล้วจะให้ขี้ข้าทำยังไงอีกครับ”กิจถามอย่างเหลืออด สุดขอบสายตาเห็นพ่อของตนกำลังกุมเครื่องชายตัวเองชักขึ้นลงอย่างสนุกมือแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ตนควรสนใจในตอนนี้
“ไม่กราบรึไงครับ? เวลาคนเค้าขอโทษกัน การกราบก็เป็นเรื่องปกตินี่”กิจที่ได้ยินขมวดคิ้ว การกราบก็เป็นเรื่องปกติในการขอโทษ.. แต่ทำไมมันถึงรู้สึกแปลกๆ? แต่อย่างไรตนก็ทำผิดต่อน้องของตน...
แต่กราบน้องของตนอย่างนั้นหรือ?
ถึงแม้จะรู้สึกประหลาดเพียงใด แต่เวลาก็ยังเดินต่อไปเรื่อยๆคิดได้ดังนั้นจึงค่อยๆคุกเข่าลง สีหน้าแสดงถึงความลังเลใจ มองขึ้นไปสบหน้ากับน้องของตน
หากแต่น้องของตนก็มองตนด้วยสีหน้า...ราบเรียบเสียเหลือเกิน...บางที.. นี่อาจจะเป็นเรื่องปกติ.. แต่ตนกลับรู้สึกผิดปกติเอง?กิจคิดได้ดังนั้นค่อยๆก็ก้มลง ในหัวคิดถึงคำขอโทษที่สุภาพและปกติที่สุดเท่าที่ตนรู้จัก
“ขี้ข้าขอโทษที่ทำผิดต่อท่านกันต์ครับ ได้โปรดยกโทษให้ขี้ข้าด้วย”
ชายหนุ่มผู้วางแผนจะหนีออกจากบ้าน กลับเปลื้องผ้ากราบแทบเท้าของน้องตนเองอย่างง่ายดาย
กิจยังคงก้มกราบรออยู่อย่างนั้น ส่วนกันต์ก็ยังคงยืนเงียบ มีเพียงเสียงแฉะๆจากพ่อของพวกตน ที่กำลังถูลำท่อนตนเองต่อภาพตรงหน้าอย่างเมามันเท่านั้นหากแต่ทั้งสองก็ทำเหมือนพ่อพวกตนไม่มีตัวตน
“กันต์หมดหนทางแล้วจริงๆครับพี่...”กันต์ว่าพลางยกเท้าตัวเองทาบลงบนหัวของพี่ตน“กันต์พยายามห้ามใจตัวเองอย่างถึงที่สุดแล้ว... แต่พี่ก็ปล่อยอารมณ์ออกมามากมายเหลือเกิน...”
กันต์ใช้เท้าถูไถหัวของชายหนุ่มที่กำลังก้มกราบตนเองอยู่แต่การเคลื่อนไหวเหมือนดั่งเจ้านายที่ใช้มือลูบหัวเจ้าหมาของตนด้วยความรักความดำมืดที่สั่งสม ทำให้กันต์มีความรู้สึกและมุมมองอันแสนบิดเบี้ยวและวิกล
นี่เป็นสิ่งที่กันต์เข้าใจดี หากสะสมมากเกินไป สิ่งที่เหลืออยู่อาจจะเป็นเพียงสัตว์ป่าที่กระหายความเจ็บปวดของทุกคน
แต่ความดำมืดที่ดูดซับมา มันไม่เจ็บปวดเท่าความดำมืดที่ก่อเกิดในใจของตนเลย
พี่ที่ถูกควบคุมความคิดด้วยพลังของตน ยอมสวามิภักดิ์อย่างง่ายดายเสียเหลือเกินแต่ด้วยความเคารพรัก กันต์จึงไม่อยากฝืนใจพี่ของตน และยอมดูดซับความโกรธ ความรังเกียจ ความสมเพช ที่พี่ของตนรู้สึก โดยไม่กล่าวว่าเลยซักคำ
“แต่กันต์รู้แล้ว.. ว่าพี่ไม่ได้มองกันต์แบบนั้นมาก่อน.. พี่ไม่ได้มองพ่อแบบนั้นเหมือนกัน... นี่ถึงเป็นปัญหาของทุกๆอย่าง...”ถึงจะพูดแบบนั้น แต่กันต์ก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าตนคิดถูกแล้วอย่างไรความคิดของตน ก็อาจจะบิดเบือนไปเพราะความดำมืดที่ตนสะสมมาแต่นี่เป็นเพียงแค่สิ่งเดียวที่กันต์นึกออกในตอนนี้
“กันต์จะแสดงให้พี่เห็นเอง ให้พี่มองกันต์กับพ่อเป็นผู้ชาย และถ้าหลังจากนั้น พี่ยังไม่อยากอยู่กับเรา... กันต์จะปล่อยพี่ไป...”“แต่ก่อนอื่น กันต์จะขอเล่นกับร่างกายของพี่สักหน่อย มันอาจจะเจ็บ ดังนั้นหลับด้วยครับ”
สิ้นคำสั่ง กิจก็วูบไปทันที แต่กิจก็ยังรู้สึกลางๆถึงคราบเหนียวเปรอะหัวและแก้มตนเอง พร้อมกับเสียงครางสั่นของบิดาก่อนจะหมดสิ้นสติ
ซ่าซ่าซ่ากิจที่หลับอยู่ก็ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงน้ำไหลคิดว่าพ่อตนคงกำลังอาบน้ำล้างคราบกามอะไรตามปกติจึงกลับเข้านิทราต่อจนกระทั่งกิจรู้สึกเหมือนตนโดนยกและทันใดนั้น น้ำเย็นเฉียบก็ไหลเข้าร่างกายของตนเองความเย็นยะเยือกจากปากไหลไปจนถึง ทวาร ทำตนตื่นขึ้นมาทันทีด้วยความตกใจกิจพยายามลืมตามองว่าเกิดอะไรขึ้น
แม้ในตอนแรกตนจะรู้สึกพร่ามัวมองไม่ค่อยเห็นนักแต่เมื่อรวบรวมสติได้ ก็เห็นน้องของตนตรงหน้าแทน “กันต์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”“อ่าวพี่กันต์ตื่นแล้วหรอ” น้องของตนถามด้วยความประหลาดใจ“นึกว่าถ้าพี่หลับอยู่ ก็น่าจะต้องสั่งให้ตื่นก่อนเสียอีก...”
“กันต์นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ ตอบพี่มาเดี๋ยวนี้ว่าทำไมพี่ถึงขยับไม่ได้!!”กิจที่พยายามขยับตัวแต่กลับไม่สามารถขยับได้ จึงพูดกับน้องตนด้วยความโกรธและสับสน“พี่กิจไม่ต้องตกใจครับ พี่กิจอยู่กับกันต์แล้ว พี่กิจปลอดภัยเสมอ ไม่มีอะไรต้องกลัว”สิ้นคำเปรยๆของน้องตน กิจก็เงียบไป ความรู้สึกที่เคยโหมกระหน่ำตนหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ตนขยับตัวไม่ได้อยู่แล้ว จึงทำได้เพียงปล่อยตามสถานการณ์น้องของตนเห็นว่ากิจเงียบแล้วจึงเริ่มทำความสะอาดพี่ของตนต่อ กิจปล่อยให้น้องของตนใช้นิ้ว อ้าปาก ตนและเอา ตัวกิจ จ่อก๊อกน้ำ
ความรู้สึกของน้ำเย็นยะเยือก ไหลจากปากของตนเคลื่อนลงตัวไปจนถึง รูทวาร ของตัวเองกันต์เอานิ้วคว้านถูไถ ทั้งปากและรูทวารตนเอง กิจรู้สึกได้ถึงนิ้วของน้องที่ถู ล้างจนถึงท้อง ของตนเองจากทั้งสองฝั่งมันสร้างความรู้สึกเสียวกระสันให้กิจเป็นอย่างมากจนกิจครางออกมา แต่เสียงก็ถูกกลบด้วยน้ำที่ ไหลผ่านทั้งตัว มีเพียงเสียงกลั้วคอออกมาจากกิจเท่านั้น
ไม่ว่าจะคิดอย่างไรแล้ว สิ่งที่ตนรู้สึกมันไม่ใช่สิ่งที่เป็นมนุษย์จะรู้สึกได้เลยกิจใช้เวลานี้สังเกตตนเองไม่ว่าจะแขนหรือขาตนก็ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าอยู่ตรงไหนแต่ที่กิจไม่ทันคิดก็คือ ทำไมน้องของตนจึงดูตัวใหญ่กว่าตนมากเสียเหลือเกิน
“นี่ครับ ยิ้มสิครับพี่”กิจรู้สึกว่าร่างตนถูกยกขึ้น ก่อนที่ตนจะถูกจับหันตัวมามองกระจก
สิ่งที่ตนเห็นสร้างความสงสัยให้กับตนเองจนงงงันภาพในกระจกแสดงให้เห็นน้องของตน กำลังถือกระบอกอะไรสักอย่างที่มีรูปปากยิ้มอยู่เมื่อตนกำลังจะพูด กระบอกปากแปลกๆนั่นก็ขยับปากตาม
ตนใช้เวลาประมวลผลเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา“กันต์... นี่พี่กลายเป็น...จิ๋มกระป๋องอย่างนั้นหรือ??”กิจพูดออกมาอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
จริงอยู่ที่พ่อตนเคยบอกว่าพลังของกันต์มันช่างกล้าแกร่ง เปรียบเสมือนเจ้าของของมนุษย์ทั้งปวงแต่เปลี่ยนรูปร่างคนให้กลายเป็นสิ่งของนี่ มันเกินคำว่าความเป็นจริงไปมากโขแล้วพลังงานที่ใช้เปลี่ยนให้กิจกลายเป็นแบบนี้ โดยที่ยังคงมีชีวิตอยู่ กันต์เอามาจากไหน?
“เปลี่ยนให้พี่กลายเป็นคนเหมือนเดิมเดี๋ยวนี้นะกันต์ นี่มันไม่ตลกเลย”กิจพูดเคร่งข่มอำนาจ... เท่าที่ของเล่นกามชิ้นหนึ่งจะมีได้น่ะนะ“ไม่ครับ” กันต์ปฏิเสธอย่างชัดเจน
“กันต์... เปลี่ยนพี่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นพี่จะโกรธจริงๆแล้วนะ” กิจพูดขึ้นด้วยความรำคาญ แต่สิ่งที่ได้ยินกลับมาคงแทบทำให้เข่าทรุด ถ้าหากตนยังคงมีเข่าอยู่น่ะนะ
“ต่อให้กันต์อยากจะเปลี่ยนพี่กิจกลับมา ตอนนี้กันต์ก็ไม่สามารถทำได้หรอกครับ”กันต์ส่ายหน้า“กันต์ใช้พลังมากเกินไป กว่าจะฟื้นคืนกลับมาได้ก็อีกนาน”“แล้วอีกนานที่ว่ามันนานแค่ไหน?”“สาม..”“สามวัน?” กิจถามด้วยความหวัง แต่น้องตนก็เผยลักยิ้มซุกซน พลางดับแสงแห่งความหวังของกิจทิ้งทันที“สามเดือนต่างหากพี่” กิจได้ยินแทบจะเป็นลมถ้าตนยังสามารถเป็นลมได้อยู่น่ะนะ
“กันต์ขอโทษนะที่ต้องทำอะไรแบบนี้ ความจริงนี่เป็นความคิดของพ่อน่ะ”กันต์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่กิจที่ได้ยินยังคงถือเคืองกับน้องของตนอยู่ จึงยังคงมีนโยบายไม่พูดเจรจากับคนร้าย“เพราะว่าพี่ไม่ได้มองว่ากันต์กับพ่อ เป็นผู้ชาย พี่ถึงรู้สึกแย่อยู่ตลอดเวลา และโกรธแค้นในโชคชะตา ในทุกๆอย่าง”
“มันปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้นะพี่.. พ่อเลยให้บอกผมหาทางทำให้พี่มองว่าพวกเราเป็นผู้ชายที่...เอ่อ.. เล่นได้..”นโยบายไม่เจรจากับคนร้ายยังคงอยู่ กิจได้แต่คิดด้วยอารมณ์ขุ่นมัวมันไม่ยุติธรรมเลย ทำไมตนถึงต้องโดนอะไรแบบนี้ด้วย?
“ก็เพราะว่าพี่ไม่ได้มองกันต์กับพ่อแบบนั้นตั้งแต่แรกไงครับ พี่เลยยิ่งรู้สึกไม่ดีเวลาที่พวกกันต์เล่นกัน... ในเดิมที การเล่นก็เพื่อให้กันต์ระบายอารมณ์จนหมดอยู่แล้ว แต่พอพี่รู้สึกไม่ดี... มันยิ่งทำให้กันต์รู้สึกแย่กว่าเดิม”
กันต์ยิ้มจางๆพลางพูดต่อ“พ่อก็พยายาม.. สนองกันต์ให้ถึงที่สุดแล้ว แต่พี่ยิ่งรู้สึกแย่กว่าเดิม กันต์ก็ยิ่งดูดซับความรู้สึกของพี่ไปเรื่อยๆ”“แย่ที่สุดคือกันต์อาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้ และ..กันต์อาจจะกลายเป็นทรราช”
“พี่อาจไม่รู้แต่...ถ้าวันไหนกันต์กลายเป็นทรราช คำสั่งที่ฝังลงในหัวของพวกเราทุกคนก็จะทำงาน...”
“พ่อกับพี่จะถูกบังคับให้ทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะฆ่ากันต์ให้ได้” พูดจบ กันต์ก็ยิ้มบางๆ เหมือนพูดเรื่องวันหยุดหรือสภาพอากาศกิจได้แต่ตกตะลึงในสิ่งที่ตนได้ฟัง
ต่อให้ตนจะเกลียดในสิ่งที่น้องตนกับพ่อตนทำแต่ฆ่าแกงกันเลยหรือ? นี่มันบ้าเกินไปแล้ว
น้องของตนพูดความจริงระดับโลกเสร็จก็เดินถือกิจออกมาจากห้องน้ำใช่แล้ว น้องของตนเปลี่ยนให้ตนกลายเป็นของเล่นกามจิ๋มกระป๋องแบบสองด้าน โดยที่ด้านหน้าคือปากและด้านหลังคือรูของตน
“นี่มันบ้าไปแล้วนะกันต์ ต่อให้ไอ้อำนาจนี่มันจะทรงพลังขนาดไหน แต่นี่คือบังคับให้ครอบครัวฆ่ากันเองเนี่ยนะ?”กิจไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินจนถึงขั้นยุบ นโยบายไม่พูดเจรจากับคนร้ายทิ้งกันต์มองปากของจิ๋มกระป๋องที่กำลังขยับพูดระรัว กันต์ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่กันต์ได้แต่ยิ้มขำและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกอาจจะเพราะกิจพูดว่าครอบครัว หรืออาจจะเพราะปากจิ๋มกระป๋องที่ขยับเองอย่างน่ามหัศจรรย์
“อำนาจที่กันต์มีมันคงจะทรงพลังถึงขนาดนั้นนั่นแหล่ะครับ”ถึงแม้ว่าทุกอย่างที่พวกตนรู้จะมาจากปากเปล่า แต่พวกตนรู้ดีถึงสิ่งที่กันต์ทำได้ และความน่ากลัวที่จะตามมาถ้าหากมันตกไปอยู่ในมือของคนร้าย...หรือหากกันต์กลายเป็นคนร้ายเสียเอง
ดังนั้นกิจจึงไม่อยากจะพิสูจน์แผนสำรองนี้สักเท่าไหร่“เอาหน่าพี่ ยังไงถ้ามีทั้งพ่อกับพี่แล้ว กันต์ก็เล่นกันเอง ไม่มีทางไปสนใจยึดโลกอยู่แล้ว”“ก่อนจะเปิดเทอม พี่จะได้ร่างของพี่คืนแน่นอนและ...”กันต์มองกิจด้วยความรู้สึกหลากหลาย“ถ้า... พี่ยังไม่มองว่าผมกับพ่อเป็นผู้ชายที่เล่นด้วยกันได้ ผมจะไม่ก้าวก่ายในชีวิตพี่กิจอีก จะเล่นให้มิดชิดขึ้น ไม่ให้พี่ต้องลำบากใจ”“แต่ขอนะครับ... อย่าไปเลย...” กันต์พูดเสียงละห้อย
กิจที่ได้ยินดังนั้นก็เงียบไป ก่อนจะพูดออกมา“ยังไง พี่ก็ไม่อยากจะต้องลงไม้ลงมือกับกันต์อยู่แล้ว ถ้าพี่ไม่อยู่แล้วกันต์เกิด.. ดื้อขึ้นมา... พ่อคงจะเดือดร้อนแย่” กันต์มองกิจด้วยความซาบซึ้ง เท่าที่คนจะมองจิ๋มกระป๋องด้วยความซาบซึ้งได้น่ะนะ
ยิ่งพูด กิจก็ยิ่งเขิน จึงหาทางเปลี่ยนเรื่องใหม่“อะแฮ่ม... ยังไงก็เถอะ... มีอะไรกินมั้ย พี่รู้สึกหิวแล้ว เมื่อวานก็ไม่ได้กินข้าว...”น้องของตนได้ยินดังนั้น ก็มองกิจก่อนจะยกยิ้มมุมปาก“งั้นกันต์ให้พี่กินก่อนเลยก็ได้นะครับ..” หารู้ไม่ว่าตนขุดหลุมตัวเองเสียแล้ว...
กันต์วางกิจลงบนโต๊ะในห้องหนึ่งกิจที่อยู่ในสภาพของเล่นกามน่าสังเวช ก็ได้แต่มองในทิศทางที่น้องวางตนเท่านั้นเมื่อตนถูกตั้งวางไว้ ก็เห็นเพดานที่คุ้นตา แม้จะไม่ได้เข้าห้องนี้มานาน แต่ตนก็ยังจำไฟบนเพดานได้แม่น
“กันต์? นี่พาพี่มาห้องตัวเองทำไม? ทำไมไม่พาพี่ไปที่ห้องกินข้าว?”กิจถามน้องของตนเอง ความรู้สึกหิวท้องกิ่วของตนเริ่มทำให้ตนหงุดหงิดแต่เมื่อโดนน้องของตนจับยกขึ้นมา ภาพตรงหน้าก็ทำให้กิจตื่นตกใจทันที
“เฮ้ย กันต์!! เอาของกันต์ออกมาทำไมน่ะ!!” น้องของตนถอดกางเกงออก เผยให้เห็นเอ็นอุ่นที่เข้าไประยำตำบอนกับพ่อของตนอยู่ทุกๆวันกันต์จึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงใสซื่อ“นี่ไงครับ นี่แหล่ะอาหารของพี่..”“ว่าไงนะ!?” ตนถามอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยิน น้องของตนจึงพูดต่อ“ก็เพราะผมเปลี่ยนให้พี่เป็น เอ่อ.. จิ๋มกระป๋องอ่ะนะ.. ร่างกายของพี่ไม่สามารถย่อยอาหารปกติได้อยู่แล้ว แต่พี่ไม่ต้องห่วงนะครับ” น้องของตนเองยิ้มร่า
“แค่น้ำผมวันละครั้ง ก็น่าจะเพียงพอแล้วล่ะ” เมื่อกิจเห็นกันต์ทำท่าจะยัดเอ็นกามเข้าปากที่อ้ากว้างกิจก็ขอร้องน้องของตน“ดะ... เดี๋ยวก่อนกันต์... พี่.. พี่อยู่ดีๆก็อิ่มแล้วน่ะ ฮ่าๆ สงสัยพี่คงแค่คิดเองน่ะ เอ่อ...” กิจพูดเสียงสั่น เรื่องทุกอย่างในหัวผสมปนเปกันไปหมดจนสมองตื้อ“อย่าดื้อสิครับพี่” กันต์พูดออกมา
“ยังไงพี่ก็เป็นของเล่นของกันต์แล้วนะ จะให้ยัดข้าวใส่จิ๋มกระป๋อง มันไม่ปกติเลย ว่ามั้ยครับ?” กันต์เลิกคิ้วยิ้มมองพี่ของตนกิจทำท่าจะพูดต่อ แต่อยู่ดีๆก็นึกขึ้นได้การยัดข้าวใส่จิ๋มกระป๋อง มันดูไม่ปกติเสียเท่าไหร่...
กิจคิดได้ดังนั้นก็ได้แต่เตรียมใจก่อนจะเผยอปากของตน กันต์ที่เห็นดังนั้นก็ยิ้มเหี้ยมกิจสัมผัสได้ว่ากันต์กำกระบอกร่างของตนแน่น แต่มันกลับไม่ได้ทำให้ตนรู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม มันกลับทำให้ตนสบายใจ คงเพราะการใช้งานและใช้แรงใส่จิ๋มกระป๋องเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
“แดกให้อร่อยนะครับพี่ ฮึๆๆ”เป็นครั้งแรกที่กิจได้ยินกันต์พูดคำหยาบคายด้วยสีหน้าแบบนั้น ซึ่งมันฟังดูแปลกใหม่เสียเหลือเกินเมื่อมันออกมาจากปากน้องตน แต่น้องของตนไม่ปล่อยให้กิจได้มีโอกาสคิด
กันต์นำปากที่เผยอของกิจเข้าใกล้แก่นกามของตนทันทีวินาทีที่กันต์สอดใส่เข้าไปในปากของกิจแล้ว เหมือนบางอย่างในตัวกิจถูกเปิดออกเหมือนว่าการเป็นของเล่นสนองตัญหา น่าจะเป็นความจริงอย่างที่น้องตนว่า
ปากของกิจโอบล้อมแก่นกามของน้องตนโดยสัญชาตญาณกันต์ครางส่งเสียงต่ำอย่างสุขใจกิจที่รับรสชาติและรสสัมผัสของเครื่องชายน้องตนเองอย่างเลี่ยงไม่ได้กลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจในสิ่งที่เกิดขึ้นเลยมันออกจะ... อร่อยเลยด้วยซ้ำ
กิจที่กลายเป็นจิ๋มกระป๋องแล้ว จึงไม่มีฟันเหลืออยู่ มีเพียงลิ้นกับปากเท่านั้นก็พยายามหาทางละเมียดละไม ให้พลองของน้องตนรุกเข้ามาด้วยความสนุกที่สุดการเม้มปากแน่นและการใช้ลิ้นดุนสวน ทำให้กันต์ร้องออกมาด้วยความเสียว สร้างความภาคภูมิใจแปลกๆให้กับตนเองเป็นอย่างมาก
เมื่อกันต์อารมณ์เริ่มมาแล้ว จึงลงมือเล่นกับของเล่นตรงหน้าทันทีมือของกันต์เริ่มโยกแก่นกามของตนชักเข้าชักออกจากตัวของกิจนั่นก็ทำให้กิจก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
เมื่อกันต์ชักเข้ามันก็ทำให้กิจรู้สึกแน่นทั้งตัว และมันสร้างความเสียวกระสันตรงข้างในสุดของตนเมื่อกันต์ชักออกมันก็ทำให้กิจรู้สึกเสียดายพะว้าพะวง อยากให้ท่อนเอ็นตรงหน้าเข้ามาใหม่กลิ่นและรสสัมผัสของแก่นกามน้องตนเอง เริ่มมีอิทธิพลมากขึ้นในจิตใจของกิจ
และยิ่งกันต์ใช้งานกับกระบอกกามนี้แต่ละทีความรู้สึกแบบมนุษย์ของกิจก็ยิ่งลดลงทีละน้อยกิจเริ่มชอบความรู้สึกที่คับแน่นทั้งตัวและเสียวกระสันจากเอ็นอุ่นของกันต์ จนลิ้นของกิจเริ่มละเลงเล่นให้น้องของตนอย่างชำนาญมากขึ้นคิดหาวิธีที่ตนน่าจะชอบถ้าโดนดูดแบบเดียวกัน
“อ่า ซี้ด... แลบลิ้นมึงออกมา”ได้ยินคำพูดที่ว่า ตัวกิจก็แลบลิ้นของตนอย่างว่าง่ายตอนนี้ในหัวของกิจมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น คือการทำให้เอ็นอุ่นตรงหน้าปล่อยน้ำกามออกมาให้ได้
เมื่อกิจแลบลิ้นแล้ว กันต์ก็เอาแท่งกามของตน แตะลิ้นของพี่ตนหลายทีจนเลอะเทอะน้ำสีใสที่หลั่งออกมาก่อน ทำให้กิจรับรสคาวของน้องตนได้เป็นอย่างดีเมื่อกันต์เห็นว่าพี่ของตนว่านอนสอนง่ายก็รู้สึกสะใจก่อนที่กันต์จะเลื่อนกิจเข้าครอบกระบองเขื่อง ปล่อยให้กิจรับรสและสนองความสุขของกันต์อย่างยินดี
“ถึงพี่จะขอโทษผมไปแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ได้ให้โทษพี่เลยนี่ครับ”กันต์มองพี่ของตนที่โดนความเป็นชายอุดปาก แต่ยังคงบริการตนอย่างซื่อสัตย์“ถือเสียว่าสิ่งที่กันต์เล่นในสามเดือนนี้คือบทลงโทษแล้วกันนะครับ”เจ้านายหนุ่มยิ้มแสยะ เผยให้เห็นถึงความซาดิสม์ของตนอย่างชัดเจน
การใช้งานพี่กิจดำเนินไปเรื่อยๆ จนในที่สุดกันต์ก็เริ่มเร่งเครื่อง กระหน่ำชักกระบอกกามต่อเอ็นอุ่นของตนเองน้ำลายของกิจและน้ำหล่อลื่นของกันต์สองพี่น้องผสมกันทำให้มีเสียงเปียกแฉะทุกครั้งที่เครื่องชายของกันต์ชักเข้าออกจากปากของกิจในใจของกิจที่เริ่มหลงในกลิ่นกาม แอบหวังว่าน้องของตนจะใช้งานปากตนตลอดไป
“ฮ่า.. แม่งเอ้ย” กันต์ร้องพลางกัดฟันมือที่ชักเข้าออกอย่างรวดเร็วจับกิจรับท่อนกามของตนจนสุดกระบอก ก่อนจะหลั่งน้ำขาวข้นจนแทบทะลัก
ความคิดในหัวของกิจหายวูบไป ได้แต่รับรสน้ำกามของกันต์ความจุกแน่นทั่วทั้งตัวและความรู้สึกเสียวกระสันจากเบื้องล่างของตนในช่วงเวลานั้น เหลือเพียงกระบอกกามที่เต็มไปด้วยน้ำข้นคาวเท่านั้นและนั่น...ทำให้กิจมีความสุขเสียเหลือเกิน
กันต์วางพี่ของตนลงบนโต๊ะด้วยความเหนื่อยหอบร่างของพี่ชายที่ถูกแปลงโฉมเป็นของเล่นผู้ใหญ่ มีกลิ่นคาวน้ำกามของตนลอยออกมาจากปากที่อ้ากว้าง“กูให้แดก.. แค่วันละรอบ ก็น่าจะได้...สารอาหารพอ..”นิ้วของร่างบางกวาดและคั้นน้ำข้นที่เปรอะแก่นตนเองเข้าจ่อปากพี่ตนและเมื่อกันต์เห็นว่าพี่ตนดูดเลียกินน้ำข้นของตนอย่างว่าง่ายก็ถามพี่ของตน
“มึงโกรธกูมั้ย?”
แม้จะถามด้วยความหยาบคาย แต่ในความเป็นจริงแล้ว กันต์ถามด้วยความประหม่ากิจที่ได้ยินคำถาม ก็เงียบไปสักครู่ ก่อนจะเปิดปาก“ไม่นะ... ยังไงมันก็... ปกตินี่...” เมื่อกันต์ได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เสร็จแล้วจึงยิ้มกว้าง
“อย่างนั้นต่อไปนี้ กูเรียกมึงว่า ที่รับควย แล้วกัน ส่วนมึงเรียกกูว่านายท่านหรือท่านก็พอ”“ทำไมรึครับท่าน” กิจ หรือที่รับควย ถามด้วยความงงงวยความรู้สึกแปลกๆเข้าครอบงำตัวเองอีกแล้ว แต่จะนึกถึงสิ่งผิดปกติอย่างไรก็นึกไม่ออก
“มึงเป็นจิ๋มกระป๋องรอคนป้อนควยให้นี่ มาตีสนิทถือเสมอกันมันไม่ปกตินะ”กิจที่ได้ยินดังนั้นก็ละทิ้งซึ่งความรู้สึกแปลกประหลาดจนสิ้นนั่นน่ะสิ ที่รับควยได้แต่รอให้นายท่านป้อนควยให้ตน จะมีหน้าถือเสมอได้อย่างไร“เข้าใจแล้วครับท่าน” ที่รับควยเกือบหลุดปากบอกขอบคุณนายท่านให้ตายยังไง ที่รับควยก็ไม่มีวันบอกกันต์เด็ดขาด ว่าตนชอบสภาพที่ตนกำลังเป็นอยู่อย่างนี้กันต์ที่ได้ยินคำตอบก็ยิ้มพอใจ ก่อนจะวางพี่ของตนตั้งตรงบนโต๊ะ
“กูจะไปกินข้าวละนะ” กันต์จะเดินออกไปแล้วแต่หันกลับมาหยิบร่างของพี่ตนก่อนมือบางเลื่อนลิ้นชักโต๊ะของตนออกมา ที่รับควยเห็นดังนั้นก็ถามกลับ“เปิดลิ้นชักทำไมหรือครับ?” กันต์มองพี่ของตนอย่างสงสัยก่อนจะตอบด้วยดวงตาใสซื่อ“กูใช้มึงเสร็จก็เลยจะเก็บมึงไง?”
ที่รับควยได้ยินจึงพูดออกมาอย่างอดไม่ได้“ในลิ้นชักมืดๆหรือครับ? แต่ยังไงที่รับควยก็เป็นพี่ของนายท่านนะครับ”กันต์ได้ยินก็ทำหน้างง“แต่ตอนนี้มึงก็เป็นแค่ของเล่นไม่ใช่รึไง? เล่นเสร็จก็ต้องเก็บเป็นปกติ”
ที่รับควยได้ยินก็นึกตาม ส่วนกันต์ก็พูดร่ายยาว“ที่รับควยเป็นจิ๋มกระป๋อง จะวางให้คนอื่นเห็นคงน่าเกลียด”“ดังนั้นมันเป็นเรื่องปกติที่มึงจะต้องโดนวางเก็บไว้ในที่มิดชิดใช่มั้ยล่ะ”กันต์ยิ้ม ก่อนจะวางที่รับควยลงในลิ้นชัก ที่รับควยคิดตามก็มองว่าใช่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันถูกแล้ว
ที่รับควยมองกันต์ที่ยิ้มขณะเลือนปิดลิ้นชักทิ้งให้กิจอยู่ภายใต้ความมืดมิดและกลิ่นคาวกามในปากของตนเอง
ไม่ว่าที่รับควยจะรอเท่าไหร่ นายท่านก็ไม่เปิดลิ้นชักออกมาพูดคุยกันทำให้ตนได้แต่รออยู่ในความมืดนี้ พลางละเมียดลิ้มรสน้ำกามของน้องตนในปากฆ่าเวลาเท่านั้นจนกระทั่งวันถัดไปที่น้องตนหยิบที่รับควยออกมาใช้
“เป็นไงที่รับควย? หิวรึยัง?” นายท่านเลิกคิ้วมองที่รับควยด้วยสายตายิ้มเยาะ“ครับท่าน ที่รับควยหิวแล้วครับ แล้วนี่นายท่านให้ที่รับควยนอนในนั้นทั้งวันเลยรึครับ...”กันต์ได้ยินดังนั้นก็มองที่รับควยแบบยิ้มๆ
“ถ้าไม่ได้จะเอามาใช้ แล้วจะเอาออกมาทำไมล่ะ ต้องขอบคุณกูเสียอีกที่จะใช้มึงทุกวัน” ที่รับควยได้ยินดังนั้นก็ซาบซึ้งใจที่นายท่านยอมเอาตนมาใช้ทุกๆวันเหมือนจิ๋มกระป๋องตัวโปรดเมื่อกล่าวคำขอบคุณ ก็โดนนายของตนที่หัวเราะร่าก่อนจะยัดเอ็นเข้าปากอีกครั้งอย่างไม่ใยดีเหมือนว่านี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของวิบากอันยาวนานเท่านั้น
สามสัปดาห์แรกที่ตนถูกเปลี่ยน ที่รับควยได้แต่นอนรอในลิ้นชักด้วยความเบื่อหน่ายบางทีตนก็เจอกันต์หยิบของในลิ้นชักหรืออาจจะเอาตนไปใช้สนองกามแต่อย่างไรน้องของตนก็ยิ้มพูดคุยทักทายเมื่อเปิดลิ้นชักออกมาและจบลงด้วยการใช้งานที่รับควยอย่างสนุกสนานจนหลั่งน้ำกามข้นให้ตนดื่มกินเสมอด้วยเหตุนี้ ที่รับควยจึงไม่เบื่อมากนัก... ถ้าละเมียดมากหน่อย ก็จะได้ลิ้มรสน้ำกามไปทั้งวันจนนายตนจะเปิดลิ้นชักอีกครั้งและกลับยิ่งอยากเจอหน้าน้องของตนมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
ชีวิตประจำวันของที่รับควยจึงมีแค่การบริการนายท่าน กินอาหารที่นายท่านหลั่งให้ และนอนรอการใช้งานครั้งต่อไปเท่านั้น ในตอนแรก ตนก็ยังไม่มีประสบการณ์ และพยายามอยู่นาน กว่านายของตนจะจับเย็ดปากเองจนหลั่งแต่ยิ่งผ่านวันเข้า ตนยิ่งชื่นชอบการถูกสอดเสียบจากนายของตนมากขึ้น บางทีนายท่านก็จะใช้งานรูข้างหลังของตน ความรู้สึกเสียวกระสันแนบแน่นพอๆกับตอนที่โดนกระทุ้งปากเลย และไม่ว่าจะรูไหน ตนก็ยังรับรสคาวกามของนายท่านได้หมดและที่รับควยยิ่งชอบดื่มด่ำรสชาติน้ำกามของกันต์มากขึ้นเรื่อยๆ
ผ่านมาเดือนครึ่งแล้วที่ที่รับควยถูกเปลี่ยนด้วยพลังของนายท่านตัวมันยังคงกินดีอยู่ดี เพราะนายท่านยังใช้งานที่รับควยทุกวันเสมอน้ำคาวรสเลิศหลั่งเข้ามาในตัวของที่รับควย จนมันจำรสชาตินายตัวเองได้แม่นและบางวันถ้ามันโชคดี นายมันอาจจะใช้งานมันรอบที่สองก็ได้
ถึงแม้ว่าช่วงนี้นายจะไม่ค่อยพูดกับมันมากเหมือนแต่ก่อนแล้วแต่มันก็เข้าใจได้คนปกติที่ไหนกันพูดกับจิ๋มกระป๋องตัวเอง? แค่นายมันเสียเวลาพูดกับมันสักคำ มันก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว ที่มันชอบที่สุดก็คือคำว่า “แดกแม่งให้หมด” และรองลงมาคือ “ไอ้ที่รับควยโง่เอ้ย” แต่ที่รับควยมีอย่างนึงที่อายจนไม่กล้าบอกกับนายตนเอง
มันชอบเสียงหัวเราะของนายมันที่สุดแล้ว เพราะนั่นคือตอนที่นายมันรู้สึกสนุกกับการใช้งานที่รับควย
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่นายท่านหยิบมันขึ้นมาใช้งานโดยทักทายเพียงประโยคเดียว“อย่าให้เลอะ” มันได้ยินดังนั้นก็ใจแห้วการเป็นที่รับควยของนายท่าน ก็ไม่ได้จะโรยด้วยกลิ่นน้ำคาวหอมหวานบางทีนายท่านก็ไม่อยากจะเดินเข้าห้องน้ำให้เสียเวลา...
ที่รับควยลิ้มรสน้ำปัสสาวะรสแปล่มที่ไหลลงปากของตนที่รับควยรู้ว่ามันสามารถรับและดูดซึมน้ำที่ออกมาจากท่อนชายได้ทั้งสองแบบเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของนายมัน ที่มันเองรู้สึกภูมิใจ แม้ผลที่ตามมาจะเป็นการเพิ่มเมนูรสไม่อร่อยก็ตาม
หลังจากเสร็จสุขาแล้ว นายก็ให้มันทำความสะอาดด้วยการดูดเลียเหมือนปกติที่รับควยก็พยายามใช้ทักษะ ให้นายของตนมีความสุขที่สุดเหมือนเดิม
ผ่านมาสองเดือนแล้วที่ที่รับควยถูกเปลี่ยนร่างเป็นของสนองกามในตอนนี้ ที่รับควยได้ยอมรับการใช้ชีวิตเป็นของเล่นกามให้นายมันโดยสมบูรณ์ขอเพียงนายมันเอากระบอกไปจ่อเอ็นอุ่น ที่รับควยก็แทบจะน้ำลายไหลแล้ววันนี้นายมันก็หยิบตนขึ้นมาจากลิ้นชักจะใช้งานตนเหมือนเดิมปากกระบอกอ้าออกมาพร้อมจะบริการนายของมันอย่างเต็มที่
ความสามารถในการใช้ลิ้นของมันพัฒนาจนมันสามารถพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่ามันสามารถดูดเอ็นแกร่งทุกลำให้สำเร็จสุข โดยที่เจ้านายมันไม่ต้องชักตัวมันเข้าออกเหมือนจิ๋มกระป๋องชิ้นอื่นๆเลยและรูอีกด้านของมันก็โดดเด่นไม่แพ้กัน มันสามารถควบคุมความแน่นของมันให้นายมันพึงพอใจได้เสมอแม้จะไม่มีทักษะซับซ้อนเท่ารูหน้าของมันก็ตาม
นายมันเพียงเอามันครอบแท่งกาม มันก็บริการใช้ปากลิ้น และคอของมันอย่างเต็มที่ ในวันนี้มันได้ลิ้มรสน้ำกามสุดโปรดในขณะที่นายมันหัวเราะเยาะมันด้วย!นี่แปลว่ามันทำดีมากจนนายมันพึงใจ ถ้ามันโชคดี อาจจะได้อมแท่งลำเขื่องถึงสามครั้งในวันนี้เพียงแค่คิดถึงรางวัลที่มันจะได้ น้ำลายมันก็ไหลแล้ว
หลังจากบริการนายของมันสำเร็จ มันก็รอให้นายท่านโยนตัวมันลงในลิ้นชักพลางปิดไปเหมือนปกติหากแต่สิ่งที่มันรอคอยกลับยังไม่เกิดขึ้นในตอนนี้นายมันถือที่รับควย ออกจากห้องนอนของนายมันเป็นครั้งแรกตลอดสองเดือนมานี้ที่รับควยเห็นดังนั้นก็ถามนายของมันทันที“นี่พาที่รับควยออกมาทำไมหรือครับนายท่าน?”
มันน่าแปลกเสียจริงที่สองเดือนก่อน ที่รับควยไม่เคยคาดคิดเลย ว่ามันจะมองลิ้นชักของนายมันเองเป็นที่ที่มันสมควรอยู่นายที่ได้ยินที่รับควยพูดก็ตอบกลับ“มันถึงเวลาแล้วครับพี่” คำตอบกำกวมทำมันข้องใจเสียเหลือเกินแต่สิ้นคำของนายมัน มันก็รู้สึกถึงบางอย่าง
เหมือนหมอกที่เคยปิดบังความคิดมัน ได้เผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของมันอีกครั้งที่รับควยสงสัยว่าความทรงจำที่มันรับรู้คืออะไรแต่นึกได้ไม่นาน มันก็จำได้กิจจำได้แล้วทุกอย่างทุกอย่างจริงๆ
“อ้าว ไอ้กิจ เป็นไง เอ็งได้ใช้ชีวิตเป็นไอ้นั่นน่ะสนุกมั้ย?” พ่อของกิจที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าทักตน“ไอ้กันต์!!! แก! หน็อยแน่ ไอ้น้องเวร! ทำกับพี่แบบนี้ได้ลงคอ เปลี่ยนพี่กลับเดี๋ยวนี้นะ!” กิจพูดออกมาด้วยความโมโหโกรธา ความทรงจำที่นายท่าน... ที่กันต์ได้ใช้งานตนเองอย่างสุขสันต์ และยังกล้าหัวเราะเยาะตนเองมาตลอดสองเดือนนี้มันทำให้กิจโกรธเดือดปุดๆเท่าที่จิ๋มกระป๋องชิ้นนึงจะเดือดได้น่ะนะ
“เอาหน่าพี่กิจ พี่เป็นสาเหตุที่กันต์อารมณ์ดำมืดมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว นี่กันต์แค่ทำให้พี่คิดเป็นจิ๋มกระป๋องเท่านั้นเอง นี่กันต์ช่วยพี่นะ! คนปกติเค้าทนไม่ไหวกันหรอก” ไอ้น้องเวรพูดขำๆเสียสนุกปาก ส่วนพ่อที่เห็นก็ตีความเอาเอง“ดูแล้วน่าจะสนุกไม่ใช่ย่อยเลยนะ” พ่อแสยะยิ้มพลางเอามือข้างหนึ่งจับชักลำเขื่องตนเบาๆ และอีกข้างบิดหัวนมตนเองเล่นกิจที่กำลังจะพูดต่อก็เงียบไป
ถ้าเป็นเมื่อก่อนกิจคงจะเบือนหน้าหนีไปด้วยความรังเกียจแต่ตอนนี้นอกจากจะไม่สามารถขยับเบือนหนีได้แล้วกิจก็ไม่ได้จะหลงเหลือความรู้สึกรังเกียจอยู่ด้วยซ้ำหากแต่กำลังมอง...ของที่กิจมั่นใจว่าพ่อไม่เคยใช้กับใครเลยตั้งแต่กันต์ถูกปลดผนึก
“เอ่อ.. ก็เฉยๆอ่ะครับพ่อ...” กิจพูดออกมาโดยไม่คิดในใจรู้สึกโล่งอกที่ร่างนี้มีแค่ปากให้เห็น ทำให้พ่อไม่รู้ว่าตนกำลังเพ่งมองความเป็นชายของพ่ออยู่
พ่อของกิจที่ได้ยินก็ยิ้มก่อนจะบอกกันต์“เห็นมั้ยกูบอกแล้ว ไอ้กิจมันแค่ต้องการจุดเริ่มต้นเท่านั้นเอง นี่เอ็งมัวแต่ขี้กลัวคิดมากเสียเวลา ทำให้กูต้องเจ็บตูดแทนมันตั้งนาน”กันต์ที่ได้ยินก็เลิกคิ้วอย่างท้าทาย“พ่อไม่คิดหรอว่าบางทีกันต์อาจจะแค่อยากเย็ดพ่อจนตูดแหกก็ได้ กันต์ไม่ได้กลัวอะไรสักหน่อย”พ่อที่ได้ยินก็สวนทันควัน“เหอะ ไอ้ขี้โม้”
กันต์ขำเล็กน้อยก่อนจะเดินมานั่งข้างๆพ่อตน วางกิจตั้งลงบนโต๊ะกาแฟหน้าโซฟา“แต่กันต์ไม่เคยโม้สักหน่อย... ยังไงพ่อก็เริ่มชอบเล่นหัวนมจริงๆนี่”ว่าแล้วหนุ่มน้อยก็โน้มตัวลงไปดูดเลียหัวนมของพ่อตนเอง ทำเอารุ่นใหญ่ครางออกมาเบาๆด้วยความพึงใจ“นั่นเพราะ... อืม.. เอ็งเล่นกับมันบ่อยต่างหาก...” หนุ่มใหญ่ร่างกำยำพูดปนครางออกมา“ฮึๆ ใครกันแน่ที่ขี้โม้” กันต์ขำก่อนจะเลียลำคอของร่างแกร่ง พลางกุมมือตนทับมือของพ่อที่กำลังชักเอ็นกามเป็นจังหวะ
กิจมองภาพตรงหน้าเหมือนต้องมนต์สะกด แก่นกามของบิดากระตุกฉ่ำเชื้อเชิญน่าลิ้มลองกิจรู้สึกปากแห้งจนต้องใช้ลิ้นเลียริมฝีปาก ส่วนน้องของตนก็ไม่ปล่อยให้โอกาศนี้ผ่านไปง่ายๆ“พี่กิจครับ มันถึงเวลาแล้วล่ะ” กันต์ยิ้ม
มือของพ่อที่กำลังชักแก่นกายตัวเองโดนกันต์ดึงออก หยาดน้ำเหนียวใสเปียกแฉะเลอะมือหยาบกร้านเป็นทาง กันต์ยกเอามือกร้านที่เปรอะเปื้อนมาจ่อหน้าเจ้าของมือ
“เลีย” สิ้นคำพูดเบาๆของน้องตน ผู้ให้กำเนิดก็เลียมือและนิ้วตัวมันเองดั่งกับมันชุ่มไปด้วยน้ำหวานรสเลิศ กลิ่นคาวของความเป็นชายคลุ้งทั่วห้อง“ดีมาก” กันต์ลูบและตบแก้มของพ่อตนเองเบาๆสองที ชายวัยกลางคนยิ้มสนองตอบด้วยความภาคภูมิใจ เสร็จแล้วกันต์ก็ยกร่างกิจขึ้นมา
“กันต์...” กิจพูดออกมาเสียงสั่น“พี่กิจถึงเวลาที่จะต้องเลือกแล้วล่ะครับ” น้องตนกล่าวออกมา พลางเอาตัวกระบอกของกิจทาบลำเขื่องบิตุรงค์ กิจสัมผัสได้ถึงไออุ่นความเป็นชายของพ่อตนเองเป็นครั้งแรกในชีวิตพ่อกระตุกตรงเหมือนเป็นการทักทาย หยาดน้ำใสหยดไหลโดนตัวกระบอกของกิจ
กลิ่นชายชาติทหารช่างชุ่มฉ่ำน่าลิ้มลองมันทั้งยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามเสียเหลือเกินกิจได้แต่กลืนน้ำลายเอื้อก ส่วนน้องตัวดีก็เอานิ้วชี้แหย่ลงปากของจิ๋มกระป๋องของเล่นกามก็เผลอดูดเลียนิ้วของกันต์โดยสัญชาตญาณ
“อยากรึเปล่าครับพี่” กันต์ถามพลางละนิ้วของตนออกมาน้ำลายไหลเชื่อมนิ้วตนเองเป็นเส้น ส่วนกิจก็แลบลิ้นรองน้ำลายที่หยดเหมือนเสียดายหากแต่พอกิจตั้งสติได้อีกครั้ง ก็ตกใจและพูดแทบไม่ได้ศัพท์
“เอ่อ.. อะ.. แบบว่า.. ยังไงพี่ก็ขยับไม่ได้อยู่แล้ว...ถ้าจะเล่นกับพ่อ พี่ก็ห้ามไม่ได้เสียหน่อย”นั่นเป็นคำตอบที่ผิด กันต์มองจิ๋มกระป๋องที่กล้าทำเนียนเป็นนายบริสุทธิ์“ไอ้ที่รับควยโง่ มึงแดกไปแล้ว ถ้าใครมันจะไม่ใช้มึง มันก็ไม่ใช่เรื่องของมึงนี่” กันต์พูดออกมาด้วยอำนาจและความรำคาญ“กูสามารถเย็ดให้มันแตกคาควยกูได้อยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่มึงจะต้องแดกควยมัน”
กิจได้ยินก็ตะลึง ใช่ เพราะวันนี้มันได้กินน้ำชีวิตของนายมันไปแล้ว มันไม่มีเหตุผลให้ต้องใช้มันอีก“เอ่อ... คือ.. ท่านกันต์..” แม้กิจจะหลุดพ้นจากการกลั่นแกล้งของน้องมันแล้ว แต่การโดนเรียกเป็นที่รับควยก็ยังทำให้มันเผลอคิดและทำตัวตามกิจวัตรประจำวันอยู่ดีบางทีอาจเพราะมันอยู่ในสภาพจิ๋มกระป๋องเสียนานด้วยส่วนหนึ่ง
“คิดว่ากูไม่รู้รึไง เอ้า ตอบมาว่ามึงอยากได้อะไร” แม้กันต์จะถามแบบนี้ แต่ในใจตนเองก็กลัวเช่นกัน นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุดก็ขึ้นอยู่กับคำตอบของพี่ตนเพราะอย่างไร...เราก็เป็นครอบครัวกันอยู่แล้ว
กิจเห็นถึงสายตาจริงจังและคาดหวังของน้อง มีหรือจะไม่รู้ว่าคำถามนี้หมายความว่าอะไรตนอาจจะสามารถคืนร่างกลับได้เดี๋ยวนี้เลย และเรื่องอุจาดตาก็จะไม่เกิดขึ้นต่อหน้าตนอีกขอเพียงแค่ตอบไปตามตรงเท่านั้น...
“...” กิจอ้าปากพูด... แต่กลับไม่มีเสียงออกมา
ไม่ใช่เพราะอำนาจของน้องที่คอยกุมความคิดตนมาตลอดสองเดือนนี้แต่เป็นเพราะใจของตนมีคำตอบอื่นอยู่แล้ว
คำตอบที่กิจไม่กล้าพูดออกมาเพราะกลัวในสิ่งที่จะเกิดขึ้นเส้นคุณธรรมบางๆที่ตนไม่กล้าข้ามไป ไม่สิสำหรับครอบครัวอื่น มันคือกำแพงอันยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครคิดจะข้ามเลยด้วยซ้ำ
พ่อพูดถูก...ตัวกิจเองก็ไม่ได้จะปกติเหมือนกัน..
“ได้โปรด..” เสียงที่ออกมาจากปากกิจฟังดูแห้งผาก
“ได้โปรดใช้ควยของพ่อเย็ดปากที่รับควยตัวนี้ด้วยครับ”
พ่อที่ได้ยินก็ยิ้มหัวเราะร่า เอื้อมมือจับที่รับควยต่อจากน้องตนทันทีบางทีนิสัยไม่ดีที่ชอบหัวเราะเยาะคนอื่นอาจจะมาจากพ่อของตนนี่แหล่ะ
“ฮ่าๆๆ ไอ้แม่เย็ด เป็นเด็กดื้อไม่ยอมเล่นด้วยกันตั้งนาน ทีนี้ล่ะสุภาพชิบหาย เอ้า งั้นต่อจากนี้ กูจะเรียกมันว่าอะไรดีล่ะ”พ่อยกที่รับควยขึ้นมาสังเกตดู มองริมฝีปากอวบอิ่มและลิ้นชุ่ม ที่พร้อมต่อการใช้งานทุกเมื่ออย่างพิศวง
แทบไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าไอ้กระบอกจิ๋มกระป๋องตรงหน้าจะเคยเป็นลูกชายของตนเอง“มันก็บอกชื่อมันไปแล้วนี่ครับ? มันคือที่รับควย เล่นแรงๆได้เลย มันไม่พังหรอก” “เหอะ เอ็งหมดโอกาศตั้งชื่อลูกไอ้กิจแล้ว” พ่อตนยิ้มขำๆ ส่วนกันต์ได้แต่เบะปาก“เอางี้ละกัน เดี๋ยวกูตั้งชื่อให้เพราะๆ เหมาะกับมันเอง” พ่อพูดต่อ“อืม... ไอ้โม้กควยแล้วกัน เป็นไง เท่กว่าที่รับควยเยอะ” พ่อหันมายิ้มยิงฟันให้กันต์ ถึงแม้ว่าในใจ กันต์จะยังคิดว่าที่รับควยมันเพราะหูกว่าก็เถอะ แต่ยอมๆหน่อยก็ได้กันต์คิดเช่นนั้นพลางมองสองพ่อลูก
อ่อ พ่อตนเองกับของเล่นชิ้นใหม่ที่ทั้งสองเริ่มเข้าสู่โลกส่วนตัวกันแล้วชายใหญ่พลิกปากประบอกลงด้วยความตื่นเต้น ปากของของเล่นกามหันจ่อลำอุ่นของตน น้ำลายของไอ้โม้กควยหยดไหลออกมาเล็กน้อยแสดงให้เห็นว่าของเล่นชิ้นนี้หล่อลื่นเองโดยอัตโนมัติ เป็นของเล่นอันแสนวิเศษยิ่งนัก
“ไอ้โม้กควย อ้าปากกว้างๆ” สิ้นคำ ชายร่างกำยำก็เอาไอ้โม้กควยครอบลำเอ็นตนจนสุดลำทันทีเสียงค่อกๆจากไอ้โม้กควยหลุดออกมาอย่างน่าสมเพช น้ำลายของมันไหลฉอกลงตามลำเขื่องที่ทำให้มันเกิดมาจนชุ่ม
ถึงแม้ว่าปกติ หนุ่มรุ่นใหญ่จะเป็นคนรองรับท่อนกามของลูกชายคนเล็ก แต่พลองศึกของตนก็ทรงพลังและน่าเกรงขามเหนือชั้นจนกันต์ยอมยกธงขาวลำพลองยักษ์ตีเข้าปากของไอ้โม้กควยอย่างไม่ใยดี ดั่งนักรบราชันเข้าจู่โจมป้อมข้าศึกด้วยความโหดเหี้ยมและกล้าหาญ
ความรู้สึกที่ผู้กล้าสัมผัสได้จากภายใน สร้างความแน่นกระสันระคนสะใจอย่างยิ่งยวดเสียงหนุ่มใหญ่ครางต่ำเยี่ยงสัตว์ป่าเป็นการการันตีคุณภาพได้เป็นอย่างดีแท่งใหญ่ของชายฉกรรจ์เสียดสีกับเนื้อข้างในของไอ้โม้กควย สร้างความเสียวและจุกเกินคำบรรยายให้กับมันอย่างมาก
เอ็นมหึมาเข้ากระหน่ำในตัวของไอ้โม้กควย จนมันรู้สึกว่ารูข้างหลังของมันเปิดอ้าใช่แล้ว แท่งกามของพ่อมันยาวทะลุจากปากมันยันรูของมันเลย
มันได้แต่ครางยิ้มอย่างภูมิใจ ที่รู้ว่ามันได้ทำหน้าที่มอบความสุขให้กับคนที่ใช้มันอย่างยิ่งยวดแม้ว่ามันจะถูกชักขึ้นชักลงไม่สนว่ามันจะพังหรือไม่ก็ตาม
แต่ต่อให้มันพังคาลำเอ็นไป ทั้งคนที่ใช้มันกับมันก็หาได้สนใจไม่เพราะรู้ว่าตัวมันยังคงปลอดภัยเสมอ มันยังมีนายท่านคอยดูแลอยู่ยังไงล่ะ ต่อให้สิ่งที่เกิดขึ้นจะวิปริตผิดมนุษย์มนาขนาดไหนมันก็ยังคงเป็นครอบครัว...
เสียงคำรามของชายรุ่นใหญ่ดังกึกก้อง ก่อนที่น้ำข้นขาวจะท่วมทะลักข้างในของไอ้โม้กควยกลบความคิดและตัวตนของกิจด้วยสีขาวโพลน
“ว่าไงไอ้หนุ่ม”“อ่าว ตื่นแล้วหรือครับพ่อ” ในยามเช้าตรู่ กันต์ยิ้มทักทายพ่อของตนที่เพิ่งเดินลงมาจากห้องนอนร่างกำยำยืนล่อนจ้อน หนุ่มใหญ่ถามถึงสิ่งที่ลูกชายตนกำลังทำอยู่ “นั่นอะไรน่ะ?”“ฝาปิดครับ” กันต์ตอบกลับ ในมือถือแผ่นฝาแบนอันหนึ่งบนโต๊ะเคาน์เตอร์มีกระบอกแท่งลำหนึ่งตั้งอยู่ ด้านที่ตั้งขึ้นมีทรงรูปปากอ้าอยู่อย่างชัดเจน
“โม้กควยมีน้ำหล่อลื่นหกบ่อยๆมันน่ารำคาญน่ะ กันต์เลยปรับให้มันปิดตรงฝั่งปากได้” ว่าแล้วลูกชายสุดที่รักก็เอาฝาครอบปากกระบอกเสียงดังแกร๊ก“โอ้ว แจ่มดีว่ะ กูก็เบื่อเหมือนกันที่หลังใช้เสร็จ ลืมวางตั้งตรงๆนี่ไม่ได้เลยนะ แม่งมีน้ำหกออกมาเปื้อนทุกที นี่ดีนะที่ไม่ต้องชาร์ตทุกวันแล้ว บางทีก็รู้สึกเหมือนกูป้อนโม้กควย มากกว่าใช้งานโม้กควยเสียอีก”
ใช่แล้ว กันต์ปรับให้กระบอกไม่จำเป็นต้องใช้ทุกวันเพื่อชาร์ตอีกต่อไป
ถึงแม้กันต์จะเป็นห่วงว่ามันอาจจะมีผลตามมาที่ควบคุมไม่ได้แต่มันก็ยังยืนกรานให้สร้างสิ่งประดิษฐ์โม้กควยที่ดีที่สุดอยู่ดีเอ๊ะ? มันนี่คือใครนะ? กันต์รู้สึกเหมือนลืมอะไรไปบางอย่างแต่ก็นึกไม่ออก
หลังจากใช้พลังพัฒนาโม้กควยไป ตัวเองก็สูญเสียพลังค่อนข้างมาก บางทีเวลาจะนึกถึงอะไร มันก็ตื้อๆเหมือนมีหมอกบังตาไว้ ไม่แน่ว่าถ้าพลังกลับคืนมา ตัวเองอาจจะใช้พลังฟื้นความทรงจำกลับมาได้ถ้ากันต์นึกสนใจพอ
“ตลกหน่าพ่อ โม้กควยมันก็แค่จิ๋มกระป๋อง ทำอย่างกับมันสำคัญ”พ่อพยักหน้าเห็นด้วยแต่แล้วก็พูดต่อ“แต่เอ็งเอามาหน่อยสิ วันนี้กูอยากใช้ว่ะ” กันต์ได้ยินดังนั้นก็โยนกระบอกที่ถืออยู่ไปหาพ่อของตน หากแต่พ่อตนกลับรับไว้ไม่ทัน กระบอกจึงร่วงหลุดมือตกพื้น
“โยนอะไรอัตรายชิบหาย เฉียดนิดเดียวโดนหัวพ่อแล้วนะ” หนุ่มใหญ่เปรยน้อยใจ ลูกชายตนสวนทันควัน“ไร้สาระน่าพ่อ โยนไม่ได้จะสูงถึงหัวเสียหน่อย เดี๋ยวกันต์ไปอาบน้ำละนะ”“เออๆ” รับคำแล้วลูกชายก็เดินออกไป ส่วนชายรุ่นใหญ่ที่โป้เปลือยก็หยิบกระบอกที่พื้นขึ้นมา
ตนเอามือปัดรอบๆกระบอกเพราะมันเพิ่งตกพื้นไป ก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาตัวโปรด กดเปิดทีวี ก่อนที่มือหยาบจะดึงฝาปิดออกมาเสียงดังแกร๊ก เผยให้เห็นรูปปากที่อ้ากว้างรอการใช้งาน ลำเขื่องที่ตื่นเล็กน้อยของตนในยามเช้าก็กระดกแข็งขึ้นพร้อมเผชิญข้าศึกทันที
ชายร่างแกร่งเอากระบอกครอบเอ็นอุ่นของตนพลางปล่อยมือ ส่วนปากที่อ้ากว้างก็ครอบดูดมิดชิดเหมือนรู้งาน“ฟู่ว...” หนุ่มใหญ่ปลดเปลื้องน้ำเบาออกมาแม้จะยากเย็นนิดหน่อยเพราะท่อนกามที่แข็งดั่งหินของตน แต่อย่างไรเสียมันก็ สะดวก สะอาด และง่ายดาย ไม่นานโม้กควยก็ดูดซับน้ำจนสะอาดหมดจด และเริ่มทำความสะอาดแท่งกามของผู้ใช้ด้วยการใช้ คอ ลิ้น และปากของมันเอง
เพราะความชำนาญนี้เอง ทำให้กระบอกโม้กควยลอยขึ้นลงได้เองบนลำเอ็นอย่างน่ามหัศจรรย์หากแต่หนุ่มใหญ่ก็เห็นเสียหลายครั้งจนเบื่อแล้ว สายตามองไปที่ทีวี ที่กำลังแสดงวิดีโอของตัวหนุ่มใหญ่เองถูกล้อมไปด้วยหลากหลายลำเขื่อง
ปากของร่างกำยำกำลังดูดอมเอ็นอุ่นของชายฉกรรจ์เหล่านี้อย่างฮึกเหิมมือทั้งสองข้างของหนุ่มใหญ่ในวิดีโอไม่ย่อท้อ จับชักแก่นกามของแต่ละคนด้วยความเท่าเทียมเสียงของเหล่าชายฉกรรจ์ในวิดีโอต่างดูถูกเหยียดหยามหนุ่มใหญ่
“ซี้ด.. ใช้ลิ้นเลียจากโคนด้วยสิหัวหน้า โอ้ย นั่นแหล่ะไอ้สัตว์ ควยผู้ชายอร่อยใช่มั้ยล่ะ”“แม่งเอ้ย ถ้ากูรู้ว่าหัวหน้ากูร่านขนาดนี้ กูน่าจะจับเย็ดเสียตั้งนานแล้ว”“เปลี่ยนมือได้มั้ยวะ? ข้างซ้ายมันชักไม่สนุกเท่าฝั่งขวาเลย มึงโดนอมไปแล้วก็หลบไป”“อ้า หัวหน้า!! ผมจะแตกแล้ว เอาหน้า.. เอาหน้ามึงมา รับพรกูอย่าให้หกนะ ไม่งั้นหัวหน้ามึงเลียด้วย”“เฮ้ย ถึงตามึงอมกูแล้ว ไม่ มึงอมกูทั้งอย่างนั้นแหล่ะ อย่าลืมนะ น้ำควยมันตกพื้นแม้แต่หยดเดียว มึงก็ต้องแดก”“ควยใหญ่เสียเปล่า แต่มาศิโรราบคาควยพวกกูนี่มันน่าสมเพชชิบหาย”
ผลงานชิ้นนี้กันต์ชอบมากเป็นพิเศษ พวกคนงานเหล่านี้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างง่ายดายเพียงกันต์ดีดนิ้วคิดแล้วก็ดูตลกที่เหล่าคนงานแสดงความเคารพนับถือตน แม้ตอนที่ตนโป้ล่อนจ้อน ประดับตัวด้วยน้ำกามของพวกมันหากแต่พวกมันก็ไม่สังเกตเห็นความผิดปกติ
หนุ่มใหญ่ในจอยอมโดนรับกามจากเหล่าคนงานของตนอย่างว่าง่ายส่วนหนุ่มใหญ่นอกจอก็บิดเล่นหัวนมตนเองอย่างเมามันกระบอกโม้กควยที่สัมผัสได้ว่าคนที่ใช้มันเริ่มจะสำเร็จสุขแล้วก็เร่งละเลงเร็วขึ้นกระบอกครอบเอ็นกามที่ลอยชักขึ้นชักลงเองก็ยิ่งเคลื่อนที่ไวขึ้นเหมือนลูกสูบและในไม่นาน หน้าที่ของมันก็เสร็จสมบูรณ์
เสียงคำรามของหนุ่มร่างแกร่งดังออกมาพร้อมกับน้ำเชื้อรสเลิศหลั่งเข้าในกระบอกจนกระบอกตึงแน่นหากแต่โม้กควยก็ทำหน้าที่ของมันอย่างไม่ขาดตกบกพร่องมันเม้มปากแน่น ไม่ปล่อยให้น้ำข้นขาวกลิ่นคาวเลอะเทอะคนที่ใช้งานมันโดยเด็ดขาดหลังจากรอให้ตัวกระบอกดูดซับน้ำคาวจนหมดแล้ว มันก็เริ่มใช้ทุกส่วนในตัวกระบอกพยายามคั้นและทำความสะอาดเอ็นอุ่นให้ได้ดีที่สุด
เมื่อผู้ใช้งานพอใจแล้วก็ดึงโม้กควยละออกมาน้ำหล่อลื่นที่ไหลเป็นสายเชื่อมจากพลองกามและรูปทรงปากทำให้หนุ่มใหญ่คิดได้ มือหยาบกร้านเอื้อมไปหยิบฝาปิดที่วางบนโต๊ะกาแฟก่อนจะเอามาทาบปิดปากกระบอกจนได้ยินเสียงดังแกร๊ก
หนุ่มใหญ่หอบด้วยความพึงใจ ตนชักเริ่มหิวแล้ว ไม่รู้ว่าลูกชายของตนทำอะไรให้ตนกินคิดได้ดังนั้นก็ลุกขึ้น ก่อนจะโยนกระบอกโม้กควยลงบนโซฟาแล้วเดินไปที่ห้องครัวฝาปิดมันทำให้ใช้งานง่ายขึ้นจริงๆ ไม่รู้ว่าทำไมถึงปล่อยให้ไม่มีฝาปิดเสียตั้งนาน ชายร่างแกร่งคิดเช่นนั้นพลางเดินโทงเทงจากไป
“ไม่จริงน่า!! แล้วพ่อได้กลับมาเป็นมนุษย์ปกติมั้ยครับ!!”ผมหันมาถามพ่อด้วยความตกตะลึง ส่วนพ่อที่กำลังกอดผมก็หันมามองผมด้วยสายตาว่างเปล่า“...ดีจริงๆที่กรหล่อและมีพลังนี่อยู่..” พ่อกิจถอนหายใจผมที่ได้ยินก็ทำหน้างงงัน ส่วนพ่อที่เห็นก็ส่งเสียงจิ๊ก่อนจะพูดต่อ
“กว่าอาลูกจะฟื้นพลังจนจำพ่อได้ ก็ปาไปเหยียบปีแล้ว ยังดีที่ทุกคนก็ลืมว่าพ่อมีตัวตนอยู่ เล่นเส้นกับอาช่วยแนะนำนิดนึง ก็เข้าเรียนไปปกติช้าไปปีนึงก็ไม่เป็นไร”
ผมที่ได้ยินก็โล่งอก ถ้าพ่อยังเป็นกระบอกจิ๋มกระป๋อง ผมกับพี่ไกรก็คง เอ๊ะ?
“ไอ้เด็กสติหลุดเอ้ย” พ่อเอานิ้วยันหัวผมด้วยความหมั่นเขี้ยว ผมได้แต่ร้องแอ้ รับการโจมตีของพ่ออย่างสู้ไม่ได้“ในหัวฉลาดแต่เรื่องลามกของผู้ชายรึไง ถ้าพ่อยังเป็นจิ๋มกระป๋องอยู่ แล้วตัวเองกับพี่จะเกิดมาได้ยังไงกัน!” พอจู่โจมจนพอใจแล้วพ่อก็แยกเขี้ยวก่อนจะละมือออกมา
มือใหญ่โอบร่างผมไว้แน่นพลางสูดดมกลิ่นตัวของผมดังฟูดในตอนที่พ่อเอาหน้าอิงหน้าอกผมอยู่ พ่อก็พูดขึ้นมา“สิ่งที่พ่อต้องการจะเล่า ก็คือเรื่องพลังของลูกกับ เรื่องเจ้าไกรนี่แหล่ะ...”“ในตอนนี้ สิ่งที่เจ้าไกรเผชิญอยู่มันน่ากลัว แปลกประหลาด และวิปริตมาก”
พ่อเงยหน้าขึ้นมามองตาผม ดวงตาสีเข้มสุขุมจ้องมองเหมือนจะกลืนกินผมทั้งตัว“พลังที่อยู่ในตัวลูกน่ะ มันทรงพลังมากกว่าที่ลูกจะจินตนาการได้อีกนะ ดูพ่อสิ หลงอยากเล่นเป็นจิ๋มกระป๋องที่ดีที่สุดในโลก พลาดท่าเสียเวลาไปเป็นปี ถ้าอาลูกลืมพ่อล่ะก็..”
พ่อพูดก่อนจะหยุดคิดไปสักครู่แล้วจึงยักไหล่“อืม ไม่รู้สิ ในร่างนั้นมันไม่ค่อยยินดียินร้ายอะไรสักเท่าไหร่ ยกเว้นตอนโดนใช้งาน แต่นั้นไม่ใช่จุดสำคัญ”“สัญญาพ่อหน่อยสิ ว่าจะพยายามเข้าใจเจ้าไกรอย่าเล่นอะไรให้แรงเกิน”“...ครับพ่อ ผมสัญญา” ผมจับแก้มของพ่ออย่างแผ่วเบาเราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม แต่ไม่ทันไรพ่อก็ละออกมา
“ประชุม” พ่อพูดขึ้นเบาๆ ร่างแกร่งสุดเท่มองหน้าผม พ่อมองทำไมน่ะ?“ประชุม” ผมพูดทวน คิดว่านี่เป็นเกมอะไรแปลกๆของพ่อ“ประชุม...” พ่อขมวดคิ้ว ผมทำพลาดหรอ? นี่ผมเสียคะแนนโดยที่ตัวเองไม่รู้รึเปล่า?“ประชุม...” ผมพูดเสียงเข้ม พยายามเลียนแบบพ่อก่อนที่พ่อจะลุกพรวดขึ้นแล้วรีบวิ่งออกไปทันที
“อยู่ดีๆพ่อก็เป็นอะไรไม่รู้ ประหลาดคน” ผมลุกขึ้นจากเตียง ผมต้องลองหาทางทดสอบขีดสุดพลังของตัวเองเสียแล้ว
http://www.g4guys.com/static/image/hrline/4.gif
---ช่วงคุยกะคนเขียน---เป็นยังไงบ้างครับ หลังจากห่างหายกันไปนาน ใช่แล้ว ที่หายไปนานก็เพราะผมโดนเปลี่ยนให้กลายเป็นสลอทหัวขี้ไก่ที่แต่งไม่ออกยังไงล่า เอาจริงๆ เพราะอันนี้มันติดมานานมาก น้านนาน นานนม จนนมบูด ผมจะไม่คิดราคากระทู้แล้วกันครับ เอาจริงจังคือตอนนี้มีพอใช้เปิดทุกอันที่อยากอ่านแล้วแฮะๆอย่างไรก็ดี ผมไม่สามารถรับประกันได้นะครับว่าจะกลับมาต่ออีก เพราะตอนนี้ผมก็กำลังทุกข์กะงานเสียเหลือเกิน นี่ยังมีติดงานอดิเรกเช่นการเล่นเกมเวลาว่างอีก ชีวิตคนนี่มันช่างยุ่งยากเสียจริงครับ{:3_47:}ป.ล. เดี๋ยวกลับมาแก้ให้อ่านง่ายขึ้น แต่ตอนนี้ขอตัวลาไปก่อนป.ล.2 มาแว้ว เติมช่องว่างตัดคำให้อ่านง่ายๆ แปะคำที่หายไปนิสนึง และเพิ่มเส้นให้รู้ว่าเปลี่ยนจุด/เวลาบรรยายในเรื่อง แก้คำนิดนึงด้วย ตอนเช้าลงจากห้อง มันต้องตื่นมาแล้วหรือครับสิ ไม่ใช่กลับมาแล้วหรือครับเสียหน่อย{:4_77:}บายงับ
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ.
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมรกครัล {:5_127:} ขอบคุณครับ {:5_119:} สนุกเสียวกีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอยคุณครับ สุดยอด
หน้า:
[1]
2