มังกรเกร็ดบุหงา ตอนที่ 1 วันวานที่ไม่เหมือนเดิม
ครอบครัวอภิศาลสมบัติที่ปกครองอาณาจักรแซ่เฮงมา 6 รุ่นซึ่งรุ่นนี้เป็นรุ่นลูกของเจ้าสัวแม็กซ์และเจ้าสัวบอล โดยมีน้ำมนต์เป็นผู้ปกครอง
แต่หลังจากที่น้ำมนต์ต้องแต่งกับหม่าฟ่งเฮง หนุ่มนักธุรกิจชาวจีนที่เจ้าสัวเเม็กซ์
พลาดเอาธุรกิจอสังหาเข้าไปเกี่ยวข้องจนทำให้ติดริดรายชื่อเกี่ยวกับการฟอกเงิน
ระหว่างประเทศ เเละเพื่อให้อาณาจักรที่อากง(เจ้าสัวมังกร)ได้สร้างมาแล้ว 4
รุ่นไม่ล้มสลาย น้ำมนต์จึงต้องตัดใจเลิกลากับต้นกล้าแฟนหนุ่ม และมอบอำนาจ
การปกครองของรุ่งเรืองทรัพย์ขจรให้หม่าฟ่งดูแล พร้อมกับเปลี่ยนเป็นแซ่เฮง
ซึ่งพี่น้องของแม็กซ์ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะเจ้าสัวมังกรแต่งตั้งแม็กซ์ให้เป็น
เจ้าสัวตามธรรมเนียม
พิธียกน้ำชาของคุณชายใหญ่น้ำมนต์และเจ้าสัวหม่าฟ่งเฮง
ที่บ้านเจ้าสัวแม็กซ์และบอล วันนี้พี่น้องมากันครบทั้งหมวยใหญ่(ลูกท้อ)มาคู่กับ
ปาร์ค(เพื่อนของแม็กซ์ที่ตอนนี้เป็นพี่เขยแม็กซ์) ดิวกับเสือ มาร์คกับปูม้า และ
ม่อนกับไผ่ ส่วนเมียของแม็กซ์ที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขตอนนี้ก็เหลือแคค่บอลเท่านั้น
"ขอบใจนะแจ้หมวยใหญ่ที่มางานหลาน"
"หลานคนโตแต่งงานทั้งทีไม่มาได้งาย"
"อั๊วขอโทษพวกลื้อทุกคนที่ทำให้ตระกูลมังกรตกอยู่ในมือคงอื่น"
ลูกท้อกอดน้องชายและปลอบใจ มาร์คกับม่อนจึงพูดขึ้นว่า....
"อย่างน้อยเราก็ยังปกครองคนของเรานะเฮีย"
"ใช่ครับเฮีย ตามที่ตกลงเจ้าสัวหม่าฟ่งจะไม่ยุ่งกิจการของเราหลังจากได้ตาหนูไป"
"จะว่าไปก็สงสารหลานเหมือนกันนะ"
"เพราะอั๊ว อั๊วคนเดียว คนเดียวที่่ทำลายตระกูลทำลายลูก ทำลายพี่น้อง"
"ไม่เอาหน่า ไม่เอาอาใหญ่ ลื้อยังมีแจ้ มีน้องๆ และมีอาบอล ใครจะว่าไง
ก็ช่างแต่ลื้อก็คือน้องอั๊วเสมอ"
"สวัสดีครับลุงแม็กซ์"
เสียงเอ่ยทักทาย แม็กซ์กับบอลจึงหันมาก็แทบทรุดเมื่อต้นกล้าอดีตแฟนหนุ่ม
ของน้ำมนต์มาที่งานนั่นก็เพราะหม่าฟ่งตั่งใจส่งการ์ดเชิญให้ต้นกล้ามางาน
"อากล้า ลื้อ...."
"ไม่ต้องคิดมากครับลุง ผมมาในฐานะเพื่อนของน้ำมนต์ครับ พ่อฟิวส์กับ
พ่อเเน็คก็มานะครับ"
"หวัดดีพี่บอล เฮียแม็กซ์"
"นี่ลื้อไม่โกรธเกลียดอั๊วเหรอ ที่ผิดคำพูดกับลื้อ"
"เฮียแม็กซ์ ผมเข้าใจ ตระกูลมังกรทรัพย์สมบัติมากมายมันเป็นเรื่องธรรมดา
ที่ใครก็อยากร่วมดอง ถ้าวิธีมันไม่สกปรกเราก็คงสมหวัง"
เเน็คพูดจบแม็กซ์ก็เดินมากอดพร้อมกับปล่อยน้ำตาออกมา แม็กซ์ตอนนี้
เหมือนตายทั้งเป็น และแล้วเวลามงคลก็มาถึงเมื่อชบวนขันหมากจีนมาถึงบ้าน
และเข้าบ้านตามธรรมเนียมเรียบร้อยก็ได้เวลาที่เจ้าบ่าวต้องพาคู่ชีวิตมาเข้าพิธี
ยกน้ำชา
"คู่ชีวิตพร้อมเข้าพิธี"
สิ้นเสียงนายพิธี น้ำมนต์ก็เดินออกมาในชุดสูทสีแดงลายมังกรคู่มังกรที่บอล
เคยใส่ในวันแต่งงานกับแม็กซ์ น้ำมนต์หล่อมากน่ารักสมวัย ซึ่งหม่าฟ่งดูท่า
จะรักและหวงมากซะด้วย เมื่อเดินผ่านต้นกล้าหม่าฟ่งโอบเอวน้ำมนต์เป็นการ
เย้ยหยัน เล่นเอาลุงเสือเก็บอารมย์หมั้นไส้ไม่ไหว
"ขอบใจลื้อนะที่มางานแต่งเมียอั๊ว อากล้า กล้าสมชื่อ"
"คนนรักโดนแย่งไปแต่งงานทั้งทีอั๊วก็ต้องมาแสดงความยินดีสิ"
"ปากดีนี่ สมชื่อกล้า ถ้าปากมีแผลนี่คงชิมอาหารไม่ได้สินะ"
"เข้าพิธีเถอะ จะได้เสร็จงาน"
น้ำมนต์พูดตัดบทเพราะไม่อยากให้กล้าโดนลอบทำร้าย ลุงเสือแกล้งจามขึ้น
"เชี้ยเอ๊ย..."
"เป็นไรไปครับแปะ งานมงคลนะครับ เหี้ยไม่ควรเข้าางาน"
หม่าฟ่งเอ่ยถามลุงเสือ ลุงเสือจึงตอบไปว่า.....
"โทษทีหว่ะข้ามันคนไทย เหี้ยมันก็เป็นของดีนะคนไทยมักเรียมันตัวเงินตัวทอง
ถ้าไม่ดีหลานข้าคงไม่เลือกแต่งด้วย"
"แปะ แปะควรเข้าข้างอั๊วที่เป็นหลานเขยมากกว่านะ เอ๊...หรือว่าแปะจะอยากพัก"
"อย่าคิดทำอะไรลุงผมนะ หม่าฟ่ง"
"ไม่เป็นไรน้ำมนต์ เก่งๆแบบนี้ลุงชอบตะพดในมือกำลังสั่นเหมือนอยากเอาเลือด
ปากคนออก เดินเข้าพิธีไปอย่ากร่าง"
หม่าฟ่งทำไรไม่ได้มากเพราะรู้กิตติศัพท์เจ้าสัวเสือจึงพาน้ำมนต์เดินเข้าพิธีไป
ยกน้ำชาให้เจ้าสัวแม็กซ์และเจ้าสัวบอล เเม็กซ์กอดน้ำมนต์ด้วยใจที่รู้สึกผิด
แต่หม่าฟ่งกับหึงพ่อตาจึงพูดขึ้นว่า....
"นี่จะกอดอะไรกันนักหนา"
หม่าฟ่งดึงตัวน้ำมนต์ออกจากแม็กซ์
"พ่อลูกเขาจะกอดกันไม่ได้หรือไงว่ะ"
ลุงเสือพูดขึ้น หม่าฟ่งจึงตะหวาดกับว่า...
"ใช่ นับจากนี้น้ำมนต์คือทรัพย์สินของอั๊วนอกจากอั๊วเท่านั้นที่มีสิทธิ์คนอื่นห้าม"
"มากเกินไปไหมเจ้าสัวฟ่ง แม้แต่อั๊วก็ไม่ได้เลยหรือ"
บอลลุกขึ้นพูดพร้อมแกะมือหม่าฟ่งออกจากแขนน้ำมนต์ และนี่แหละมังกรตัวจริง
ที่ไม่เกรงกลัว รังสีของบอลสามารถทำให้หม่าฟ่งยอมยกมือไหว้ขอโทษ
"อั๊วกอดลูกได้ใช่ไหม"
"ขอโทษครับ ป๊า ผมให้แค่ป๊าคนเดียวที่กอดได้"
"แล้วเตี่ยหละ"
"น้ำมนต์เกิดจากน้ำเชื้อของป๊า เตี่ยไม่สามารถทำให้น้ำมนต์เกิดได้นี่ครับ"
"นี่เจ้าสัวฟ่งต้องการยึดทุกอย่างของเจ้าสัวแม็กซ์เลยใช่ไหม"
"อั๊วยึดได้แค่เมียอั๊วคนเดียวเท่านั้น สมบัติมากมายตระกูลมังกรก็ยังได้ปกครอง"
"เเต่เจ้าสัวก็ได้ส่วย"
"ส่วยอั๊วได้เเค่น้ำมนต์ก็พอแล้วครับ"
"เฮียพูดเองนะครับ นั้นทุกคนเป็นพยานตระกูลมังกรจะไม่มีการส่งส่วยใดๆให้กับ
ตระกูลเฮง เพราะเจ้าสั่วหม่าาฟ่งเฮงต้องการส่วยเป็นตัวผมไม่ใช่เงินทอง ไม่กลับ
คำใช่ไหมครับ เฮียฟ่ง"
"ครับ"
"อาฟ่ง ลื้อ ......"
เมื่อน้ำมนต์พูดจบ ตระกูลเฮงก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเจ้าสัวฟ่งรับปากไปแล้ว
และนี่คือความฉลาดที่น้ำมนต์ได้มาจากบอล นับเป็นอิสระทางการเงินก้าวแรก
ที่ตระกูลมังกรได้รับ
"อาฟ่ง ลื้ออย่าประมาทเมียลื้อ อีไม่ได้โง่อย่างที่คิด"
"ม๊า อั๊วรู้ จะไม่มีพลาดอีกแน่นอน"
"ให้มันจริงเหอะ เตี่ยกับม๊าจะคอยดู"
ในขณะที่งานเลี้ยงกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี น้ำมนต์เดินมาที่โต๊ะของต้นกล้า
และจับไหล่ของต้นกล้า
"ขอบคุณนะครับพี่กล้าที่มา"
"น้องชายเเต่งงานทั้งทีไม่มาได้ไง มีคความสุขมากๆนะ ซ้อเฮง"
"ยังแซวน้องได้อีกเนอะ"
รอยยิ้มที่ดูมีความสุขแต่ในใจทั้งคู่อยากร้องไห้ออกมา ทันใดนั้นหม่าฟ่งก็เดินมา
โอบเอวน้ำมนต์และดึงมือออกจากไหล่พร้อมพาไปเดินออกไป และนี่คือการลา
ขาดจาากคนรักระหว่างน้ำมนต์กับต้นกล้าอย่างสิ้นเชิง น้ำมนต์จะเป็นรักแรก
และรักเดียวของต้นกล้าตลอดไป
เมื่อได้ฤกษ์ส่งตัวเข้าหอขบวนเจ้าสาวต้องพาตัวน้ำมนต์มาส่งที่บ้านเจ้าบ่าว
เสือได้เตรียมลูกน้องให้ดักฉุดและให้ต้นกล้าพาหนี
"ไอ้กล้า ลุงเตรียมช่วยเอ็งเต็มทีเอ็งพร้อมก็ลงมือได้เลย"
"พี่เสือ มันจะไม่ทำให้แย่ไปมากกว่านี้หรือ"
"ดิว ตอนนี้เราไม่มีอะไรจะเสียแล้วนะ ไอ้กล้าเอาไงบอกลุงมา"
"ผมทำไม่ได้ครับลุง ผมรักน้ำมนต์มากก็จริงแต่ถ้าพาหนี ตระกูลมังกรอาจ
ไม่เหลืออะไรเลย ผม ผมทำไม่ได้"
"เอ็งจะต้องเสียเจ้ามนต์ไปตลอดนะเว้ย"
"มันคงเป็นกรรมของเราสองคนครับลุง ชาตินี้มีกรรมไม่ได้เคียงคู่ ขอแค่ได้หาม
เกี้ยวส่งคนที่ผมรักเท่านี้ก็พอเเล้วครับ"
"ไอ้พระเอก มึงแดกสรพงศ์เข้าไปไงก็ตามใจเอ็ง"
ต้นกล้าทำหน้าที่สุดท้ายของคนรักด้วยการหามเกี้ยวส่งตัวเจ้าสาวให้ถึงมือ
เจ้าบ่าวอย่างปลอดภัย โดยที่น้ำมนต์ไม่รู้เลยว่าต้นกล้าคือ 1 ในสี่ที่หามเกี้ยว....
ขอบคุณครับ สุดยอด {:5_124:}{:5_124:}{:5_122:} สนุกมากครับ
หน้า:
[1]