บทหนึ่งของชีวิต ตอน ล่องใต้ 4 โดย Orama
บทหนึ่งของชีวิตตอน ล่องใต้ 4 โดย Oramaผมถึงสถานีรถไฟยะลาประมาณสิบโมงกว่า ๆ น้องมารับไปอาบน้ำที่โรงแรมแล้วพาออกไปหาอะไรกิน ก่อนที่จะกลับมานอนเล่นที่โรงแรมเพื่อรองานเริ่มเพราะงานมีช่วงเย็นช่วงที่ผมจัดนิทรรศการที่ยะลา 5 วัน ใจผมก็เป็นกังวลว่าจะมีโรคร้ายถามหาหรือไม่เพราะถ้าเป็นหนองในก็จะแสดงผลภายในสามวัน แต่นี่ผ่านมา 5 วันแล้วยังปกติทำให้ผมเริ่มครายความกังวลลงไปได้มาก แต่ก็ยังกลัวโรคอื่น ๆ ที่อาจจะแสดงผลระยะยาวทำเอาผมซึมตลอดผมนึกถึงแต่หน้าเอก ดวงตาใสแป๋ว เวลาที่ผมพูดแล้วทำหน้าเออ ๆ เหมือนไม่เข้าใจหรือเวลาเล่าอะไรก็จะอาการกระตือรือร้นแสดงสีหน้าจริงจังปรากฏออกมาอย่างชัดเจน ถ้าพูดถึงความน่ารักความสดใส ผมให้เต็มสิบไม่หัก“พี่ต๊ะ..พี่กลับยังไง จะกลับกับผมพวกหรือเปล่า”น้องที่จัดนิทรรศการถามผม“พี่กลับไปขึ้นเครื่องที่หาดใหญ่...แล้วพวกเราล่ะ”“ผมไปจัดนิทรรศการต่อที่สุราษอีกสองวันครับ ผอ.บอกว่าไหน ๆก็ลงมาใต้แล้ว อีกอย่างได้นอนพักระหว่างทางจะได้ไม่เหนื่อย”“งานอะไร”“ของชมรม..........................ครับ ตอนแรกก็ว่าจะไม่มาหรอกครับพอดียะละทำหนังสือขอความร่วมมือไป ผอ. บอกไหน ๆก็เป็นทางผ่านเลยให้แวะจัดนิทรรศการ”“เออ...ดีเหมือนกันลงมาทั้งทีไม่เสียเที่ยว...แต่พี่ต้องกลับไปประชุมวันมะรืนนี้เลยไม่ได้แวะด้วย”“ไม่เป็นไรพี่...พวกผมจัดงานอีเว้นแบบนี้กันมาเยอะแค่นี้สบายมาก..ว่าแต่พี่กลับ Flights ไหน”“พรุ่งนี้ Flights สิบโมงไม่รู้ทันปะ พี่เลยว่าจะไปเย็นนี้”“ไปพร้อมกันก็ได้พี่ ยะลา หาดใหญ่ ชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึงเดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราออกเช้าหน่อย แล้วผมแวะส่งพี่ที่สนามบินก่อน”“ขอบใจ..งั้นเอาตามนั้น”“ครับ”........................ผ่านมาประมาณสองเดือนจนผมลืมความกังวลเรื่องเอกไปแล้วเพราะร่างกายผมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่มีอาการของโรคใด ๆ แสดงผลกับร่างกายผม“rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr”“หวัดดีไอ้เสือ...”“พี่ต๊ะพรุ่งนี้วันเสาร์พี่ว่างปะ” ไอ้เซฟน้องของซินเมียไอ้ยศเพื่อนผมโทรหาผมเย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน“มีอะไรให้รับใช้ครับท่าน”“คือพี่ซินจะมากรุงเทพ”“แล้ว...................” ผมงงว่าซินมาแล้วเกี่ยวอะไรกับผม“พี่ซินบอกว่าอยากเจอพี่ต๊ะ”“เอาเรื่องจริง”“เออ.....คือ.....ผมอยากได้มือถือใหม่”“แล้ว...........”“เออ...พี่ต๊ะช่วยพูดกับพี่ซินให้หน่อยดิ...นะพี่นะ”“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ก็ได้....จะเอารุ่นไหน...อย่าแพงมากนักก็แล้วกัน”“ไม่เอา...ครั้งที่แล้วบอกว่าพี่ต๊ะจะซื้อให้พี่ซินยังด่าไปหลายชั่วโมงบอกไม่ให้รบกวนพี่ต๊ะ”“ก็อย่าบอกดิว่าพี่ซื้อให้”“บอกว่าเก็บเงินซื้อเองพี่ซินคงเชื่อหรอก...สุดท้ายก็ต้องเล่าให้ฟังอยู่ดี”“แล้วทำไมไม่ขอตรง ๆล่ะ”“ก็ถ้าพี่ต๊ะช่วยพูดหรือเกริ่นนำ มันก็จะมีน้ำหนักมากขึ้น เหตุผลมันก็จะแน่นขึ้นไง”“แผนสูงนะเรา”“อีกอย่างพี่ยศก็จะมาด้วย...และบอกว่าให้นัดพี่ต๊ะมาด้วยให้ได้”“อ้าว...ยศมาด้วยหรอ”“มาครับ”“อืม......งั้นเจอกัน”“ขอบคุณครับ”..........................เรานัดเจอกันที่เซ็นทรัลลาดพร้าวตามเป้าหมายของไอ้เซฟที่ต้องการซื้อมือถือใหม่ที่นั่น ผมไปเจอไอ้ยศกับซินที่ food court ของห้าง“ไงมึง...ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะ...แม่งแดกห่าอะไรเข้าไปว๊ะความหล่อแม่งไม่จืดไม่จางเลย”เจอกันก็ทั้งชมทั้งด่า สำหรับไอ้ยศเพื่อนผมคนนี้“พี่ต๊ะหวัดดีค่ะ” ซินยกมือไหว้และทักทายผม “หวัดดีครับ...แล้วตัวเล็กไปไหน..ไม่พามาด้วยหรอ”“โอ้ย....พามาไม่ไหวหรอกค่ะ...วิ่งจับไม่ทัน...ห้างแตกพอดี”“ธรรมชาติของเด็ก...”“มันก็ธรรมชาติเกิ้นว่ะต๊ะ....ทุกวันนี้วัน ๆ กูแทบไม่ต้องทำห่าอะไรแค่วิ่งเก็บของแตก ของตกตามก็เหนื่อยแล้ว”“นั่นแหละ...เวลาทำลูกก็อย่าหยอกกันมาก ลูกออกมาเลยซน”“บ้า...พี่ต๊ะนี่..” ซินตีแขนผมด้วยความอาย“หวัดดีครับพี่ต๊ะ.......” ผมหันไปตามเสียงเป็นไอ้เซฟที่เดินมาพร้อมกับหนุ่มหน้าใส พอเดินมาใกล้ ๆ ผมถึงกับหน้าชาเพราะเป็นเอกหนุ่มที่ผมเย็ดบนรถไฟเมื่อสองเดือนก่อนตอนเดินทางไปราชการที่ใต้มาเอกพอเห็นผมถึงกับตะลึงยืนนิ่งหน้าซีดเผือดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด“เอก...นี่พี่ต๊ะ...พี่ชายกู” เอกยกมือไหว้ผมแบบงงๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ ถอยไปยืนหลังไอ้เซฟ“แล้วนี่พี่ยศพี่เขย กับพี่ซินพี่สาวกู”“หวัดดีครับ” เอกพยายามหลบหน้าผม“เอกเรียนห้องเดียวกับผม...วันนี้มันจะซื้อมือถือเลยมาด้วยกัน” ไอ้เซฟพยายามพูดคำว่ามือถือดังๆ ก่อนที่จะหันมามองหน้าผม เหมือนกำลังส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง“เออ.....เซฟไหนบอกว่าอยากได้มือถือใหม่ไง..จะเอารุ่นไหนล่ะเดี๋ยวพี่ให้ตังส์ไปซื้อ”ผมยังไม่ทันพูดอะไร ซินก็พูดขึ้นมาก่อน“เออ.........” ไอ้เซฟถึงกับทำหน้าเอ๋อ“เอาน่า...เครื่องเก่าแกก็ใช้มานานแล้ว อีกอย่างแกบอกว่าเคยทำตกลงน้ำตอนวิ่งหนีฝนขึ้นรถเมย์ไม่ใช่หรอ...เปลี่ยนเครื่องใหม่ก็ดีพี่กลัวมันระเบิดใส่แก” ไอ้เซฟหันมายิ้มให้ผมหน้าบาน มันก้มหัวให้ผมเหมือนจะขอบคุณผมได้แต่ยิ้มตอบ เพราะยังไม่ได้พูดอะไรเลย มัวแต่คุยกันเรื่องอื่นซินหยิบเงินในกระเป๋าส่งให้ไอ้เซฟ ไอ้เซฟรีบนับเงินอย่างรวดเร็วผมคิดว่าจำนวนเงินคงมากพอที่จะซื้อรุ่นที่มันอยากได้ มันยิ้มหน้าบานยกมือไหว้ซินแล้วก็หันไปชวนเอกเดินออกไปซื้อมือถือทันทีเอกหันมามองหน้าผมแปบนึงก่อนที่จะรีบเดินตามไอ้เซฟไป“เออต๊ะ...ไปเชียงใหม่กับกูหน่อยดิ” อยู่ ๆได้ยศก็เอ่ยชวนผมไปเชียงใหม่ “ไปทำไม”“คืออย่างนี้...พี่ยศแกจะไปซื้อที่ที่เชียงใหม่พอดีคนรู้จักกันเขาจะขายที่ให้ ซินเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องจะให้พี่ยศไปคนเดียวก็กลัว อยากให้พี่ต๊ะไปเป็นเพื่อน เผื่อมีไรจะได้ปรึกษากันได้”“แน่ใจนะว่าเป็นแค่ที่ปรึกษา”“เออน่า.......พี่ต๊ะก็”“ยังไม่ไว้ใจไอ้ยศอีกหรอ”“อุ้ย.....เรื่องนั้นหนูเลิกสนใจนานแล้วค่ะพี่ เบ้าหน้าอย่างนี้ใครอยากได้ก็เอาไปเลยค่ะ”ไอ้ยศเบ้ปากใส่ซินทันที“55555555555555”“ซินไม่กลัวเรื่องผู้หญิงหรอกค่ะ แต่อยากให้พี่ต๊ะช่วยดูเรื่องที่มากกว่าทำเลเป็นไงสภาพแวดล้อมเป็นไง จะพัฒนาได้มากน้อยแค่ไหน ช่วยดูว่าน่าซื้อมั้ย ซื้อแล้วว่าจะปลูกอะไรได้บ้าง...ประมาณนี้แหละพี่”“โห.......ได้แค่ช่วยดูนะนั่น ถึงขั้นช่วยวิเคราะห์เลยนะ”“เอาน่าพี่..ยังไงก็ดีกว่าให้พี่ยศไปคนเดียว....บอกตรง ๆหนูกลัวได้ที่ตาบอดหรือที่ธรณีสงฆ์มา”“บ้า......พูดเกินไป...จริง ๆ แล้วที่ทางที่พิษโลกก็เยอะจะไปซื้ออีกทำไม”“เอาน่า...แค่ไปดูก่อน ซื้อไม่ซื้อก็ค่อยว่ากันอีกเรื่องนึง”“แล้วไปวันไหน”“พี่ว่างวันไหน...อยากได้เร็ว ๆ หน่อย......”“ส่วนใหญ่ก็เสาร์อาทิตย์แหละ วันธรรมดาแทบไม่มีว่างเลย”“งั้นเสาร์หน้าเป็นไงพี่...พี่ว่างปะ”“เออ....ว่างไม่มีอะไร” “งั้นเอางี้ เสาร์หน้าเดี๋ยวกูขับรถไปรอมึงที่เชียงใหม่แล้วมึงบินตามไป”“เออ...ดีเหมือนกันนะพี่ต๊ะ จะได้ไม่เสียเวลาพี่มาก เดี๋ยวเรื่องค่าเครื่องค่าที่พักซินจัดการให้เอง”“เออ....”“เอาน่าตามนั้นแหละ งั้นเสาร์หน้าเลยเนาะ...มึงว่างพอดี”“ได้...เสาร์หน้าก็ได้”“งั้นเดี๋ยวซินจองตั๋วให้นะ...แล้วให้พี่ยศไปรับที่สนามบิน”“เออ...ต๊ะ.....กูว่ามึงไปวันศุกร์ก็ดีนะวันเสาร์จะได้ไปดูที่ทั้งวัน แล้วอาทิตย์บ่าย ๆ ก็กลับ....วันศุกร์เย็นมึงสดวกปะ”“แล้วแต่มึง....ยังไงก็ได้....จริง ๆแล้วเรื่องแค่นี้มึงไม่เห็นต้องตีรถจากพิษโลกมาที่กรุงเทพเลย..โทรบอกก็ได้”“ก็ซินแหละอยากมาดูไอ้เซฟด้วย”“อ๋อ.........” ผมเข้าใจทันที“คือซินอยากมาดูน้องด้วยว่ามันขาดเหลืออะไร จะได้ซื้อให้ให้เงินมาซื้อเองก็ไม่ค่อยไว้ใจมัน”“เซฟมันเด็กดีจะตาย...” ผมพูดเบา ๆ “ดีแต่กับมึงนะดิ..เพราะช่วยชีวิตมัน...แต่กับกูแม่งกัดตลอด”“ก็พี่ยศเองก็ชอบไปแหย่มัน...พอ ๆ กันแหละพี่ต๊ะ”เราคุยกันอีกนิดหน่อยผมก็ขอตัวกลับเพราะไอ้ยศกับซินก็จะรีบกลับพิษโลกด้วยทิ้งลูกสองคนให้อยู่กับตากับยายป่านนี้ตากับยายอกระเบิดแล้วมั้งส่วนเซฟกับเอกไม่รู้ไปซื้อมือถือกันถึงไหนเงียบหายไปเลย ......................ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ นารักๆ ขอบคุณมากครับ มาต่อไวๆเน้อครับ รอต่อเลยครับ ได้เวลาแล้ว ขอบคุนนะ ขอบคุณมากครับ จุดใต้ตำตอ อิอิ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ
หน้า:
[1]
2