บทหนึ่งของชีวิต ตอน โลกมันกลม 1 โดย Orama
บทหนึ่งของชีวิต ตอน โลกมันกลม 1 โดย Oramaเรื่องที่ผมจะเขียนต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเพราะมี FC ส่งข้อความมาหาว่าอยากให้เขียน “บทหนึ่งของชีวิต ตอนเจ้าบ่าวลองชุดแต่งงาน” ต่อ ผมเลยลองจินตนาการเขียนไปเรื่อย ๆ ไม่มีเส้นเรื่องไม่มีตอนจบ อาจจะหนักไปทางดราม่า มากกว่าบท 25+ ดังนั้น เรื่องนี้จึงเป็นภาคต่อที่ผมเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ตัวละคร พฤติกรรม สถานที่ และเหตุการณ์ในเรื่องเป็นเหตุการณ์สมมติ มิได้พาดพิงถึงองค์กร วิชาชีพ หรือกลุ่มบุคคลใด ๆ ใครไม่ชอบก็ผ่านไปได้เลย...เข้าใจตามนี้นะครับ----------------------------------------------------พี่ต้อยพี่สาวผมกลับมาที่ขอนแก่นเพราะมีคนมาขอดูบ้านที่ผมอยู่เพราะพี่ต้อยบอกจะขาย ปรากฏว่าตกลงราคากันไม่ได้ ไหน ๆก็มาแล้วเลยชวนกันไปเที่ยวพัทยา เราออกจากขอนแก่นตอน 6 โมงเช้า ถึงพัทยาประมาณบ่าย 2 เพราะขับรถมาเรื่อย ๆ พี่สาวจองบังกะโลหลังใหญ่ไว้แถวพัทยาใต้ “เออ..........พี่ต้อยผมถามนิดนึง”“ว่าไง”“เรามากันแค่สองคน...เออ....ทำไมพี่จองบังกะโลหลังใหญ่จัง”พี่ต้อยไม่ตอบได้แต่ยิ้ม...............แล้วก็เดินเข้าไปในบังกะโลผมนั่ง ๆ นอน ๆ จน 5 โมงเย็นมีรถยนต์มาจอดหน้าบังกะโล“พี่ต้อย.....ใครมาไม่รู้”พี่ต้อยวิ่งออกมาด้วยสีหน้าดีใจก่อนที่จะวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้ชายร่างสูงใหญ่คนนึงผู้ชายช้อนร่างพี่ต้อยขึ้นพี่ต้อยเองก็เอามือคล้องคอแน่น แล้วประทับจูบกันอย่างดูดดื่มผมถึงกับยืนเซ่อ ทำตัวไม่ถูกประตูรถอีกข้างก็เปิดออกมามีชายหญิงคู่หนึ่งวัยไม่ต่างจากพี่ต้อยเดินมาตบบ่าผู้ชายแล้วยิ้ม ก่อนที่จะมองมาที่ผมแล้วยิ้มให้อย่างมีไมตรีผมเผลอยกมือไหว้ทันทีโดยอัตโนมัติผู้ชายที่มากับผู้หญิงก็ยกมือไหว้ตอบ“ไปเข้าบ้าน......มดขึ้นแล้ว”“ต๊ะ...ต๊ะ”“ครับพี่ต้อย”“นั่นเพื่อนพี่....พี่สักกับพี่หวาน”“หวัดดีครับ”“น้องมึงโคตรหล่อเลยต้อย....มีแฟนหรือยังจ๊ะพ่อหนุ่ม” พี่หวานเอ่ยชมผม“มึงทำอะไรดูสายตาข้าง ๆ ก่อน” พี่ต้อยหมายถึงพี่สัก สงสัยแฟนพี่หวานแน่ ๆ “แล้วนี่พี่ธนิตแฟนพี่”“อ้า...........หวัด....ดี...ครับ”“เรียกพี่นิดก็ได้ครับ........”พี่ธนิตหรือพี่นิด พอมายืนข้าง ๆ ผมตัวพี่นิดสูงมากน่าจะถึง 190 เซน รูปร่างสูงใหญ่ อายุท่าจะสามสิบปลาย ๆมีเคราเขียวคลึ้ม แต่ถูกตกแต่งไว้อย่างงาม“ต๊ะ...ต๊ะ......”“ขะ...คับ”“เป็นอะไร....เรียกตั้งนาน”“ขะ...คือ.....ผมไม่เห็นรู้เลยว่า………”“ก็กำลังจะบอกนี่ไง”ผมมานั่งงงที่โซฟา โดยปล่อยให้พี่ต้อยพี่นิด พี่สักและพี่หวาน จัดเตรียมอาหารที่ซื้อมาอย่างมากมาย ทั้งของสดของแห้งผมว่าคืนนี้ต้องมีปาตี้เล็ก ๆ แน่ห้องมี 3 ห้องคงไม่ต้องเดาแล้วว่าใครนอนกับใคร ประมาณ 6 โมงเย็น ปิ้งย่างพร้อมเหล้ายาพร้อม คาราโอเกะพร้อม พี่นิดเปิดเพลงสากลได้คลาสสิกมากถึงแม่ว่าผมจะถนัดแต่ลูกทุ่งหมอลำ แต่เพลงสากลคลาสสิกแบบนี้ผมก็ชอบ“ฟังได้ปะต๊ะ”“ได้ครับ....ชอบ”“อ้าว....ทำไมละต๊ะ...ไม่ชอบหรอ”พี่นิดแสดงอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด“ไอ้ต๊ะมันถนัดแต่ลูกทุ่งหมอลำ....สายเลือดอีสานมันแรง”พี่ต้อยแซวผมขึ้นมาทันที“หน้าตาหล่อยังกับเทพบุตรแบบนี้...บอกใครจะมีใครเชื่อมั้ยว่าคนอีสาน” พี่หวานพูดขึ้นมาบ้าง“กูก็แปลกใจเหมือนกันว่าน้องชายกูจริงๆ หรือเปล่า หรือแม่กูไปอุ้มมาผิดคน55555555555”“55555555555555555” เสียงหัวเราะกันครื้นเครง“แต่กูว่าตาเหมือนแกนะต้อย”“บ้านกูตาโตกันทุกคน”“ใช่.....ต้อยตาสวยมาก” พี่นิดพูดเสร็จก็จ้องหน้าพี่ต้อยนิ่ง“แหวะ...................อย่าหวานกันถี่นักซิว๊ะ.....เลี่ยน” พี่หวานทำท่าจะอวกขึ้นมาทันที“แกไม่ลองหวานกับคนข้างๆดูบ้างล่ะ” พี่ต้อยโบ้ยปากไปทางพี่สัก“ผมถนัดเป็นกองเชียร์ครับ” พี่สักหน้าตาออกแนวตี๋แต่เล่นกีฬาเลยดูมีกล้าม“งั้นต๊ะเลือกเพลงเลยจะได้ร้องเพลงคนแรก” พี่นิดเสนอให้ผมเปิดซิงคาราโอเกะ“เอาน่าต๊ะ.....ทางนี้เดี๋ยวพี่ ๆเตรียมเอง แกไปร้องเพลงไป้”ผมเดินไปที่โน้ตบุกที่ใช้เป็นคาราโอเกะกดหาเพลง ผมพิมพ์ชื่อยอดรัก เพลงโปรดผมก็ออกมาคือเพลง “คาถามหานิยม” “.........................โอมมมมมมมมมมมจะเป่าคาถามหาระรวย ดลหัวใจคนสวย ให้มาหลงเสน่ห์ ทั้งสาวใหญ่สาวเล็กทั้งนางเอกลิเก ทั้งแม่ค้าหาบเล่ ทั้งที่อยู่โรงงงงง...งาน..............” อินโทนเสร็จผมเขย่าลูกคอเต็มที่โดยหันหน้าเข้าโน้ตบุกแล้วหันหลังให้พี่ๆ เครื่องเสียงเป็นแบบกระเป๋าเคลื่อนย้ายได้แต่พลังเสียงสุดยอดผมร้องเพลงคาถามหานิยมเสร็จเสียงตบมือจากข้างหลังดังจนผมตกใจ“เฮ้ยต๊ะ......เสียงดีมากเลย”“แหม....มาอวยกันเองนะพี่ต้อย”“จริง ๆ ต๊ะนายเสียงดีมากเลย ทั้งลูกเอื้อน ลูกคอเสียงมีเสน่ห์มาก” พี่นิดแสดงความชื่นชมอย่างจริงใจ“เมื่อกี้ฟังถึงกับเคลิ้มเลย” พี่หวานกุมมือสองข้างขึ้นมาทำท่าเคริ้ม“ทำไมไม่ไปสมัครร้องเพลงล่ะต๊ะ”พี่สักเสนอขึ้นมา“ไม่ละครับ...............ผมชอบร้องเล่นๆ แบบนี้มากกว่าครับ”“มีดีมันต้องอวดซิ” พี่นิดสนับสนุน“เสียดายเนาะต้อย” พี่นิดหันไปโอบเอวพี่ต้อยพร้อมกับพูดเสียดายเสียงผม“ต๊ะมันก็แบบนี้แหละพี่นิดต้อยเองก็ดูไม่ออกเหมือนกัน บทมันจะนิ่งก็นิ่งจนน่าใจหาย”“พวกโลกส่วนตัวสูงปะ”“ไม่น่าใช่นะพี่เวลามันอยู่กับเพื่อน ๆ มัน ไอ้นี่แหละจ่าฝูงเลย”“อืม........”เราทั้งกิน ทั้งร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนานจน 4 ทุ่มกว่า ๆ พี่ ๆ เริ่มเอาหัวพิงกันเพราะความเมาเพลงจากคึกคักก็มาเปิดเพลงซึ้ง ๆ หวาน ๆ ทั้งไทย จีน สากล โดยพี่นิด ท่าทางพี่นิดจะเป็นคนโรแมนติกใช่เล่นผมนั่งในห้องแอร์นาน ๆ รู้สึกอึดอัดเลยเดินออกมาตรงระเบียงเห็นคลื่นทะเลกระทบกับแสงจันทร์เป็นระยิบเหมือนเอากากเพชรไปโรยบนผืนน้ำผมเดินลงไปที่ริมหาดเหมือนโดนมนต์สะกดจนมายืนอยู่บนผืนทราย มองกลับขึ้นไปยังบังกะโลยังเห็นแสงไฟและเสียงเพลงเบา ๆ ผมเพิ่งสังเกตว่าบังกะโลที่ผมพักหลังใหญ่มากปลูกเรียงกันเป็นแถวยาว มีรั้วประมาณ 1 เมตรกั้นแต่ละหลังมีสนามหญ้า“รูปทรงเหมือนกันทุกหลังงานนี้ถ้าเมามาคงเข้าบ้านผิดกันบ้างล่ะ” ผมรำพึงออกมาชายหาดเป็นแนวยาว ผมนั่งลงบนพื้นทรายแสงจันทร์ตกกระทบผิวน้ำ อากาศริมทะเลยามค่ำคืนทั้งสดชื่น ทั้งเย็นสบาย“แกร็ก..................” ผมหันไปตามเสียงอย่างรวดเร็วคิดว่าเป็นงู หรือสัตว์“เออ..ขอโทษครับ....ที่รบกวน”ผมเห็นเป็นเงาตะคุ่ม ๆใต้ต้นมะพร้าว ที่ปลูกระหว่างบ้าน“เออ.........ไม่ครับ....แค่ตกใจ...นึกว่า......”“นึกว่าคนร้ายหรือครับ”“เปล่าครับนึกว่างูมากกว่าครับ”“5555 ผมเห็นคุณเดินลงไปนั่งเลยว่าจะกลับที่พัก”“เออ.....มานานแล้วหรอครับ” ผมถามด้วยความสงสัย ทั้งที่เห็นหน้าไม่ชัดเจน“มาสักพักแล้วครับ”“เออ...งั้นก็มาก่อนผม”“ครับ...ผมเห็นคุณเดินลงไปเรื่อยๆ ตอนแรกนึกว่าคนอกหักจะโดดลงทะเล”“5555 หน้าผมเหมือนคนอกหักหรอครับ”“ก็ส่วนใหญ่คนที่มานั่งดูทะเลคนเดียวยามค่ำคืนแบบนี้ถ้าไม่อกหัก ก็ต้องกำลังเหงา”“รวมทั้งคุณด้วยหรือเปล่า””5555555555”“งั้นคนเหงามานั่งคุยกันดีมั้ยครับ”“ไม่รบกวนดีกว่าครับ ผมมานานแล้วเดี๋ยวคนจะเป็นห่วง”“พักหลังไหนครับ”“ผมพักหลังที่ 3 ถัดจากหลังที่คุณพัก”“รู้หรือครับว่าผมพักหลังไหน”“เห็นเดินลงมาขนาดนั้นไม่รู้ก็บ้าแล้วคุณ”“55555555555555”“งั้นตามสบายครับ...ผมเองก็จะนั่งสักพักก็จะขึ้นเหมือนกัน”ผมนั่งหันหน้าไปทางทะเลเหมือนเดิมโดยคิดว่าชายแปลกหน้าคนนั้นคงเดินกลับไปที่พักเรียบร้อย ด้วยระยะห่างกันประมาณ 20 เมตรแถมเขายังอยู่ใต้ต้นมะพร้าวเป็นเงามืดจึงเห็นหน้าไม่ชัดเจน ผมนั่งไม่ถึง 5นาทีก็มีคนมาหย่อนตูดลงข้าง ๆ เล่นเอาผมตกใจ“เฮ้ย..............”“ตกใจอะไรครับ”“ไหนบอกว่าจะกลับ”“กลับไปแล้วครับ แล้วก็ออกมาอีก”“อ้าว..........” ผมพยายามจ้องหน้าว่าหน้าตาเป็นยังไง แต่แสงจันทร์ก็สว่างไม่เพียงพอที่จะทำให้เห็นหน้าได้อย่างชัดเจน“หน้าผมเป็นอะไรหรอครับ...ถึงจ้องขนาดนั้น”“ปะเปล่าครับ.............เมื่อกี้เห็นไม่ชัดนะครับ...เลยดูว่าใช่คนเดียวกันหรือเปล่า” ผมแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ “แล้วใช่คนเดียวกันมั้ยครับ”“หน้าไม่แน่ใจครับ...แต่เสียงใช่”“55555555555555”เรานั่งห่างกันประมาณฟุตกว่า ๆผมนั่งชันเข่า แต่เขานั่งขัดตะหมาด“ไม่สนุกหรอครับเลยเดินลงมาคนเดียว”“เมาหัวพิงกันหมดแล้ว......เลยออกมาสูดอากาศข้างนอก”“มากับเพื่อน ๆเออ............หรือมากับอ้า............”“มากับพี่สาวและเพื่อน ๆ พี่สาวครับ”“อ๋อ.........ผมมากับญาติ ๆครับครอบครัวใหญ่”“ครับ.............”“ผมไม่ได้มาทะเลหลายปีแล้วครับทั้งที่อยู่กรุงเทพ พอดีญาติ ๆ มาจากเชียงใหม่ผมเลยพามาพักผ่อน”“เออ....ครับ”“แล้วคุณ.........เอ้อ............”“ผมต๊ะครับ”“ผมพัดครับ”“ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการครับ”“เช่นกันครับ...เอ้อ....แล้วคุณต๊ะมาจากที่ไหนครับ”“ผมมาจากขอนแก่นครับ เคยมาทะเลสองสามครั้ง”“ไม่ชอบทะเลหรือครับ”“ถ้าจะให้ชอบจริง ๆ ก็ชอบภูเขาน้ำตกมากกว่า เพราะมันเป็นธรรมชาติจริง ๆ”“แล้วทะเลไม่ธรรมชาติหรือครับ”“ถ้ามองลงไปในทะเลมันก็คือธรรมชาติแต่พอมองขึ้นมาบนฝั่งมันคือวัตถุที่ถูกปรุงแต่งให้เป็นธรรมชาติ”“เอ้อ......ยังไงครับ”“ภูเขามันมีมนต์เสน่ห์และกลิ่นอายของธรรมชาติมีน้ำตก มีผืนป่า มีความสดชื่น แต่ทะเล ต้องลงไปกี่เมตรถึงจะเจอธรรมชาติอย่างหาดทรายที่เรานั่งอยู่นี้ผมเชื่อว่าต้องผ่านการปรุงแต่งมาไม่น้อยบังกะโลที่เราพัก ก็พยายามปลูกให้กลมกลืนกับธรรมชาติ….แต่ยังไงมันก็ไม่ธรรมชาติ”“อ๋อ...............ผมพอเข้าใจแล้วครับดูคุณต๊ะจะแอนตี้เรื่องแบบนี้นะครับ”“ไม่หรอกครับ.....เพียงแต่ถ้าเรามีโอกาสที่จะเลือก...เราก็ควรเลือกใครสิ่งที่เราต้องการที่สุด”“เอ้อ............คะ...ครับ................”“ขอโทษครับ....เออ......ผมพูดเรื่องน่าเบื่อเลย”“ไม่หรอกครับ........อย่างที่คุณต๊ะพูดคนเรามักจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง....ถ้ามีโอกาสได้เลือก”“เออ....ทำไมถึงเดินมาถึงนี่ละครับทั้งที่หาดทรายตรงโน้นก็ไม่ต่างกัน”“ผมนั่งเล่นอยู่ตรงโน้นแหละครับพอดีได้ยินเสียงเพลงโปรดของผมเลยเดินตามเสียงเพลงมา”“เพลงอะไรครับ”audiwoods ตอบกลับเมื่อ 2024-9-11 13:04
เพิ่งเจอกัน แต่คุยกันถูกคอนะ
อย่างนี้มั้งครับที่เรียกว่าบุพเพสันนิวาส {:1_1:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เพิ่งเจอกัน แต่คุยกันถูกคอนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณต่อเร็วๆนะ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ เริ่มต้นมาก็น่าสนใจแล้ว สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ เขียนได้น่าติดตามมาก รูปประกอบก็งานดีมากครับ ขอบคุณครับ :shutup: ขอบคุณครับ สุดยอดมาก ขอบคุณที่ช่วยสานฝันให้นะครับ จะตั้งใจอ่านเลยครับ อิอิ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2