บทหนึ่งของชีวิต ตอน โลกมันกลม 2 โดย Orama
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย orama เมื่อ 2024-9-11 14:35บทหนึ่งของชีวิต ตอน โลกมันกลม 2 โดย Oramaเรื่องที่ผมจะเขียนต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเพราะมี FC ส่งข้อความมาหาว่าอยากให้เขียน “บทหนึ่งของชีวิต ตอนเจ้าบ่าวลองชุดแต่งงาน” ต่อ ผมเลยลองจินตนาการเขียนไปเรื่อย ๆ ไม่มีเส้นเรื่องไม่มีตอนจบ อาจจะหนักไปทางดราม่า มากกว่าบท 25+ ดังนั้น เรื่องนี้จึงเป็นภาคต่อที่ผมเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ตัวละคร พฤติกรรม สถานที่ และเหตุการณ์ในเรื่องเป็นเหตุการณ์สมมติ มิได้พาดพิงถึงองค์กร วิชาชีพ หรือกลุ่มบุคคลใด ๆ ใครไม่ชอบก็ผ่านไปได้เลย...เข้าใจตามนี้นะครับ----------------------------------------------------“คาถามหานิยมครับ”“.....................................เออ...........................”“มีอะไรหรือเปล่าครับ”“ปะ.......เปล่าครับ”“ผมคิดว่าห้องนี้แน่ ๆที่ร้องเพลง แต่ไม่กล้าขึ้นไปรบกวน เลยแอบฟังอยู่ใต้ต้นมะพร้าว”“ตั้งแต่ตอนนั้นเลยหรอครับ”“ผมฟังเพลงจบก็กลับครับ...แล้วก็กลับมาอีกทีเผื่อมีเพลงที่ชอบ...เสียงเพราะมากเลยครับ...เออ...ใครร้องหรอครับ”“เออ..พะ..เพื่อน...พี่สาวครับ”“แบบนี้เป็นนักร้องอาชีพได้เลยนะครับ”“ชอบเพลงลูกทุ่งหรอครับ”“ก็ไม่เชิงครับ...แต่ผมชอบเพลงของคุณยอดรักสลักใจ...พ่อผมเปิดให้ฟังตั้งแต่เด็กผมเลยชอบ”“อ๋อครับ”เราสองคนคุยกันไปเรื่อย ๆจนได้ยินเสียงพี่ต้อยเรียก“ต๊ะ...ต๊ะ”“ครับพี่ต้อย....ทางนี้ครับ”“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับพี่สาวเรียกแล้ว”“ผมก็จะกลับเหมือนกันครับ”“ครับ”“แล้วเจอกันใหม่ครับ”“เช่นกัน”ผมเดินกึ่งวิ่งขึ้นมาบนบังกะโลมองเข้าไปในบ้าน พี่หวานกับพี่สักหายไปแล้ว พี่นิตเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวไปมา“ไปไหนมาต๊ะ”“หนีมดไปเดินเล่นที่ชายหาดครับ”“หนีมดไหน บังกะโลเราไม่เห็นมีมด”“ก็หวานกันจนเลี่ยนขนาดนั้นผมเลยกลัวมดขึ้นเลยรีบหนีไปก่อน”“เดี๋ยวมึงจะโดนไอ้ต๊ะ”“5555555555555555555555”พี่ต้อยอายจนหน้าแดงสุกปลั่ง พร้อมกับเอากำปั้นทุบหลังที่นิดอย่างแรง“โอ้ย.....มาตีพี่ทำไม....ดูไว้นะต๊ะมาลงที่พี่ทุกที”“พี่ยังไม่ชินหรอครับ 5555555”“ไปอาบน้ำนอนพรุ่งนี้ค่อยตื่นมาเก็บ...เออ...เมื่อกี้คุยกับใคร”“เขาพักอยู่ถัดไปอีก 3 หลังครับคงออกมารับลม เจอกันเลยคุยกัน”“ไปคุยกับใครก็ไม่รู้ระวังไว้เถอะ”“กลัวเขาจะลากต๊ะไปข่มขืนหรอ”“มันแน่นอนซะที่ไหนล่ะไอ้ต๊ะมันยิ่งหล่อ ๆ ด้วย”“แหมพี่ต้อย....มีแต่ผมแหละจะลากเขาไปข่มขืน”“ผู้หญิงหรอ”“ผู้ชาย”“อ้าว....แล้วหน้าตาเป็นไง”“ไม่รู้...มันมืด”“ไอ้นี่ท่าจะบ้าคุยโดยไม่รู้จักหน้า”“แบบนี้แหละดี....ไม่ต้องจดจำ..คุยเสร็จก็จบ”“5555555555555555555”“หัวเราะอะไร” พี่ต้อยหันไปตวาดใส่พี่นิด“พี่ต้อยไปนอนเถอะ ผมยังไม่ง่วงเดี๋ยวผมจะเคลียตรงนี้ก่อน เดี๋ยวเช้ามามันจะบูดเน่าเหม็นทั้งห้องแน่”“เออ...งั้นตามใจ แต่อย่าดึกมากนะ”“ครับผม”ผมจัดการเก็บกวาดเก็บเศษอาการใส่ถุงมัดปากอย่างดีเพราะเศษอาหารทะเลถ้าได้เน่าขึ้นมาจะเหม็นมาก ผมค่อย ๆ ล้างถ้วยชามด้วยมือที่เบาเพราะกลัวเสียงลบกวนพี่ ๆที่เข้าไปนอนแล้วกว่าจะเสร็จปาเข้าไปเกือบตี 1ผมอาบน้ำแปลงฟันแล้วก็นอน***********“ปัง ปัง”“ต๊ะ ต๊ะ”เสียงพี่ต้อยปลุก ผมดูนาฬิกา 8.30 น. “คราบ....ตื่นแล้วครับ”“ไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าว”“ไปซื้อมาตอนไหน”“ไปตลาดมาแต่เช้า...อาหารสด ๆทั้งนั้น”“เร็ว ๆ นะเดี๋ยวเย็นหมด”ผมกลับไปอาบน้ำออกมาเห็นทุกคนนั่งโต๊ะอาหารเรียบร้อยพร้อมอาหารเต็มโต๊ะ“ไม่สายหรอกเมื่อคืนนอนกี่ทุ่มล่ะ”“ตี 1 ครับกว่าจะอาบน้ำเสร็จก็เกือบตี 2”“ดีนะที่ต๊ะเก็บกวาดเรียบร้อยก่อนนอนไม่งั้นห้องคงเหม็นหึ่งไปทั่วห้อง”“ขอบใจนะจ๊ะน้องรัก”“กับข้าวน่ากินจังครับ”“ฝีมือพี่ต้อยเรานั้นแหละ.....เสน่ห์ปลายจวักจริงๆ” พี่นิดชมเสร็จก็แอบหอมแก้มพี่ต้อย“พี่ต้อยทำอาหารเก่งมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ”“พี่เชื่อล้านเปอร์เซ็น” พี่นิดเสริมขึ้นมาอีก“พอ ๆ เลยทั้งสองคน กิน ๆก่อนที่จะเย็นชืดหมด...แล้วสองคนนั่นจะนั่งหลับกันอีกนานมั้ย” พี่ต้อยหมายถึงพี่สักกับพี่หวาน เราทานอาหารเช้ากันอย่างสนุกสนานเพราะทานไปแซวกันไป“ก๊อก ก๊อก”เรา 5 คนหันไปตรงระเบียงทางเดินลงชายหาดโดยพร้อมเพรียงเพราะมีชายหนุ่มมาเคาะประตูกระจก“มาหาใครคะ”พี่ต้อยลุกขึ้นไปต้อนรับแขก“มาหาคุณต๊ะครับ”“ต๊ะ...ต๊ะ...มีคนมาหา” ผมมองไปที่ประตูยังงง ๆ ว่าใคร“เออ.....มาหาผมมีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมมองแบบงง ๆ “เออ....ผมพัดไงครับที่คุยเมื่อคืน”“อุ้ย...ขอโทษครับ...เมื่อคืนมันมืดเลยมองไม่ถนัด”คุณพัดเป็นหนุ่มหน้าตี๋สไตเกาหลีเลยใส่กางเกงขาสั้นสีครีม เสื้อยืดสีขาวข้างในแล้วใส่เสื้อเชิดสีชมพูอ่อนทำให้ผิวที่ขาวผ่องขึ้นมาอีก“เชิญครับ มีอะไรหรอครับ”“กำลังทานข้าวอยู่หรอครับงั้นเดี๋ยวผมมาใหม่ก็ได้”“ไม่รบกวนหรอกค่ะแล้วทานข้าวมาหรือยังค๊ะ มาทานด้วยกันเลย กับข้าวเยอะแยะ”“ไม่รบกวนดีกว่าครับ”“รบกวนที่ไหนคะ...มาเลยต๊ะไปเอาจานมาชุดนึง”“ครับ”ผมรีบเข้าไปในครับเอาจานกับช้อนมาชุดนึง โดยคุณพัดนั่งข้าง ๆ ผม“งั้นรบกวนด้วยนะครับ”“เออ.....ว่าแต่คุณพัดมาหาผมมีอะไรครับ”“เออ....พอดีครอบครัวผมไปเที่ยวกันหมดเมื่อเช้าผมตื่นไม่ทันเลยโดนทิ้ง...เออ....ว่าจะมาชวนคุณต๊ะไปหาอะไรทานในตลาดนะครับ”“โอ้ย...ไม่ต้องไปแล้วค่ะป่านนี้ตลาดวายหมดแล้ว...ที่นี่ร้านอาหารเช้า ๆ ก็ไม่ค่อยมี จะเปิดก็เกือบเที่ยงโน่น...ของกินที่นี่ก็เยอะ....อ้าว...ต๊ะนั่งเป็นตอเลย....ตักข้าวให้เพื่อนซิ”“คะ...ครับ”“ขอบคุณครับ”เราหกคนทานอาหารไปเรื่อย ๆพี่นิดกับพี่ต้อยก็กินไปป้อนกันไป ส่วนพี่หวานกับพี่สักก็กินไปแหย่กันไป เป็นที่สนุกสนานมีแต่ผมกับพัดที่หันมองคู่โน้นที คู่นี้ที แล้วก็ยิ้มให้กัน“อาหารอร่อยมากเลยครับ...ซื้อมาจากไหนหรือครับ”“ร้านแม่ต้อยอาหารตามสั่งค่ะ” พี่หวานทะลุกลางป้องขึ้นมาทันที“หรอครับ...เดี๋ยวต้องไปสั่งมาให้คุณแม่ผมทานโดยเฉพาะปลาหมึกยัดไส้ อร่อยมากเลยครับ”“5555555555555 เห็นมั้ยต๊ะ” พี่นิดหัวเราะพร้อมกับพูดเสียงดังขึ้นมา“เออ......เห็นอะไร หรอครับ” คุณพัดหันซ้ายที หันขวาที “คืองี้ครับ...อาหารทั้งโต๊ะนี้ฝีมือพี่ต้อยพี่สาวผมคนนี้ครับ”ผมผายมือไปที่พี่ต้อยที่ยืนเกาะบ่าพี่นิดยิ้มหวาน“เออ.........” “ดีใจที่คุณพัดชอบค่ะ” พี่ต้อยหน้าบานเป็นถาด“อร่อยจริง ๆครับ...ไม่ได้แกล้งชมครับ”“ผมเชื่อว่าอร่อยจริงครับผมถึงผูกปิ่นโตถาวร”“ยังไงครับ”“พี่นิดเป็นแฟนกับพี่ต้อยครับ”“อ๋อ...................ครับ” คุณพัดโดนรุมจนหน้าแดงหูแดงพี่ต้อยหายเข้าไปในครัวออกมาพร้อมกับกล่องอาหารสามกล่องและในนั้นก็คือปลาหมึกยัดไส้“นี่ค่ะ.....สำหรับคุณแม่คุณพัดจากร้านแม่ต้อยอาหารตามสั่งค่ะ”“เออ....ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รบกวนดีกว่าครับป่านนี้ท่านคงทานมาจากข้างนอกแล้ว”“ไม่รบกวนเลยค่ะ...อยากให้ท่านได้ลองชิมยังไงก็ช่วยให้ท่านคอมเม้นมาด้วยนะคะว่ารสชาติเป็นไงบ้าง”“เออ......ดะ....ได้ครับ”ประมาณ 10 โมงกว่า ๆคุณพัดก็ขอตัวกลับไปห้องพัก พวกเราวางแผนว่าจะออกไปเที่ยวแล้วกินอาหารเที่ยงข้างนอก คืนนี้กะว่าจะท่องราตรีตัวเมืองพัทยาเพื่อดูแสงสี“เออพี่ต้อยแล้วจะกลับมาอีกมั้ย”ผมหมายถึงจะกลับมาอาบน้ำแต่งตัวกันอีกมั้ยตอนเย็นก่อนที่จะท่องราตรีจะได้เตรียมตัวถูก“พี่นิดว่าไง”“พี่ว่ากลับมาอาบน้ำอีกรอบดีกว่า...เผื่อเที่ยวแล้วเหงื่อออก”เรา 5 คนใช้รถสองคัน ผม พี่ต้อยและพี่นิดไปรถพี่ต้อยโดยพี่นิดเป็นคนขับ ส่วนพี่หวานกับพี่สักไปอีกคันเรากินข้าวเที่ยงเสร็จก็ขับรถแวะไปเรื่อย ๆ ตรงไหนสวยก็ถ่ายรูปตามสถานที่ต่าง ๆแต่ก็อยู่ได้ไม่นานเพราะแต่ละที่ร้อนมากถึงร้อนมากที่สุด สุดท้ายก็พากันไปเดินห้างสรรพสินค้าเพื่อรับแอร์เย็นๆ ประมาณบ่าย 3 โมงก็พากันกลับ เพราะไม่มีอะไรจะให้ดูแล้ว อีกอย่างเดินเล่นข้างนอกก็ทนร้อนไม่ไหว“ต๊ะไปอาบก่อนเลย พวกพี่ขอผึ่งแอร์ก่อนกลางวันพัทยานี่มันโคตรๆๆๆๆๆๆจะร้อนเลยเนาะ”ผมเข้าไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงขาสั้นสีฟ้าและเสื้อยืดคอวีลายมิ๊กกี้เม้าแขนสามส่วนพอดีตัวสีขาว ที่พี่ต้อยซื้อให้เมื่อหลายปีก่อน“โห....ยังใส่ได้อีกหรอว๊ะต๊ะ” พอพี่ต้อยเห็นผมใส่ชุดที่พี่ต้อยซื้อให้เมื่อหลายปีก่อนถึงกับงงว่าผมรูปร่างไม่เปลี่ยนเลย“ก็ยังใส่ได้นะพี่....”“สั้นเต่อขนาดนั้นยังอุตส่าใส่เข้าไปอีก.....แจกๆ ใครเขาไปมั่ง..เดี๋ยวกลับไปพี่ซื้อให้ใหม่”“ไม่ต้องหรอกพี่ที่พี่ซื้อให้ก็ใส่ไม่หมด สั้นนิดเดียวเองแต่ยังใส่พอดี อีกอย่างผมไม่ได้ไปไหนด้วย”“เรื่องขี้งก ขี้เหนียวนี่มึงสุดยอดจริงๆ”“ผมไม่ได้เหนียว...ก็มันพอใส่ได้ผมก็ไม่รู้จะซื้อไปทำไม”“เออ.......เอาเถอะ...เดี่ยวว่างๆ พี่ซื้อใหม่”“พวกพี่ ๆไปอาบน้ำได้แล้วครับ...เดียวผมไปหาเครื่องดื่มเย็น ๆ มาให้...รอแปบนึง” พูดเสร็จผมก็หันหลังเดินเข้าไปในครัวเพื่อไปหาเครื่องดื่มเย็น ๆมาให้พวกพี่ ๆ ดื่มดับร้อน“ก๊อก ก๊อก”
ขอบคุณครับ ใจเต้นรัวๆก็ตรงรูปนี่ล่ะ audiwoods ตอบกลับเมื่อ 2024-9-11 13:09
ใจเต้นรัวๆก็ตรงรูปนี่ล่ะ
5555555555555555 {:1_1:} ขอบคุณครับ สนุกมากครับ รอลุ้นว่าพัดจะมาแบบไหน ลุ้นตอนต่อไป ขอบคุณ สนุกมากครับ รออ่านตอนต่อไปครับ รอตอนต่อไปเลยครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ โอ้ย คิดถึงมากมาย ขอบคุณครับ ชักสงสัยแล้วว่า จะโลกกลมแบบไหน แล้วเจ้าบ่าวในตอนที่ผ่านมาจะโผล่มาตอนไหนน้า ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ กางเกงสั้นขนาดไหนเหรอครับ ….โผล่ยัง ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2