บันทึกนายขุน ตอนที่ 21 เคลียร์ใจ
"มึงยังไม่ได้บอกอินหรอวะ?"เปรมเอ่ยขึ้นขณะที่รถเงียบ ขุนหันหน้ามองเปรมด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก"บอกอะไร"ขุนหันมาถามแล้วก็หันกลับไปมองถนน "ก็บอกเรื่องที่มึง..ทั้งรุกทั้งรับไง มึงไม่อึดอัดหรอวะที่ต้องเอากับอินแล้วมาติ้วตัวเองตามหลังอะ ถ้ามึงฝืนแบบนี้ อนาคตจะเป็นปัญหาใหญ่นะเว้ย"เปรมถามด้วยความเป็นห่วง เขาเคยอยู่ในจุดที่อึดอัดกับความสัมพันธ์ แต่เมื่อได้ทำอะไรที่เป็นตัวเองดูบ้าง มันก็ช่วยได้มากทีเดียว "มึงไม่ต้องห่วงกูหรอก ห่วงตัวมึงเองเถอะ"ขุนตอบกลับด้วยอารมณ์ เปรมที่ฟังก็ขึ้นในทันที "มึงเป็นเชี่ยไรเนี่ย กูพูดด้วยดี ๆ นะเว้ย"ขุนไม่ตอบถอนหายใจยาว เปรมที่งุนงงกับการกระทำของอีกฝ่าย สุดท้ายก็เลิกสนใจ รถที่วิ่งด้วยความเร็วค่อยผ่อนชะลอลงจนหยุดนิ่ง ขุนถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วมองเปรมด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป "มึงไปหมู่แบบนั้น ทำไมไม่ป้องกันวะ" "เออน่ะ ตอนกลับมากูไปตรวจแล้ว อีกอย่างกูถามพี่โรมแล้ว เขาบอกว่าทุกคนที่ไปที่นั่นก็ตรวจกันมาแล้วไม่มีใครเป็นบวก" "แล้วมึงไปร่วมแบบนั้นทั้งที่ยังไม่ตรวจก่อน จะมั่นใจได้ไง" "เรื่องของกูเอาไว้ก่อนเถอะ ว่าแต่เรื่องของมึง กูสังเกตตอนที่มึงฟังเรื่องที่ไอ้ทีเล่าแล้วก็เรื่องของกู มึงเก็บอาการไม่เก่งเลยนะรู้ไหม?" "อะไร อาการอะไร"ขุนถามใสซื่อ แล้วเบนหน้าหนี เปรมรับรู้ได้ถึงความต้องการที่แท้จริงของเพื่อน เพราะเขาเองกับขุนนั้นในอดีตสนิทกันที่สุดในกลุ่ม "ตอนที่มึงฟังเรื่องไอ้พี่คิง กับเรื่องของพี่โรม ตัวมึงสั่นมากเลย มึงชอบเห็นคนแมน ๆ โดนเอา แล้วเก็บมาจินตนาการกับตัวเอง ตอนนี้มึงก็คงคิดถึงตอนที่ตัวเองโดนน้องไนท์กระแทกตูดอยู่ใช่ไหมล่ะ" "ไอ้เปรม!!"ขุนหันมากระแทกเสียงใส่เพื่อนรัก แต่เมื่อนึกภาพตาม น้องชายเขากลับแข็งกระดกอยู่ในร่มผ้า "มึงส่งกูแค่ตรงนี้ก็พอ ส่วนเรื่องที่กูพูด มึงเอากลับไปคิดเองละกัน"เปรมเปิดประตูรถก้าวเท้าลงไป แต่ก่อนจะปิดประตูเขาก้มตัวเข้ามาในรถแล้วพูดขึ้นมาอีกประโยค "อ้อ แล้วที่กูนัดเจอกับพี่เขาภายหลัง เพราะพี่เราลีลาเหมือนมึง ทำให้กูคิดถึงตอนที่เคยนอนกับมึง แค่นั้นแหละ" ปึก! เปรมว่าจบก็กระแทกประตูรถแล้วเดินตรงไปตามทาง ขุนมองตามเปรมไปก่อนที่จะตัดสินใจบางอย่าง เขาเปิดประตูลงไปลากเปรมกลับขึ้นรถ แล้วขับรถไปส่งเปรมที่บ้านโดยไม่พูดอะไร หลังกลับมาถึงคอนโด ขุนนั่งคิดกับตัวเองถึงเรื่องที่เปรมพูด ไม่นานอินก็กลับมาจากข้างนอก เขาลุกขึ้นเดินไปกอดอินจากทางด้านหลัง ช่วงนี้เขาแทบไม่ค่อยได้มีโมเม้นกับอินเสียเลย "หืม มีอะไรหรือเปล่า แปลก ๆ นะวันนี้"อินเอียงหน้าหันมาถาม ขุนไม่ตอบอะไรแค่ยิ้มให้แล้วกระชับอ้อมกอดลงแน่นกว่าเดิม "วันนี้ทำอะไรกินครับ"เขาถามพร้อมยื่นหน้าไปมองวัตถุดิบที่อินถือมา สองคนช่วยกันทำครัวจนสรรสร้างเมนูพิเศษขึ้นมา อินและขุนนั่งกินข้าวพร้อมพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่าง ๆ เหมือนที่เคย "เป็นไงบ้าง ไปเจอเพื่อนเก่า หายคิดถึงกันยัง"อินแซวเขาที่ช่วงนี้ไปขลุกกับกลุ่มเพื่อนบ่อย "ฮ่า ๆ ตอนนี้เบื่อขี้หน้ากันแล้ว"ขุนพูดขำแต่อินนิ่งไปแล้วถามออกมาด้วยความเป็นห่วง "มีอะไรหรือเปล่า"ขุนเห็นอินสีหน้าเปลี่ยนไป จึงทำเป็นหยอกล้อให้อินสบายใจ หลังกินข้าวเสร็จก็พูดถึงพี่โอบบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่มีอะไรมาก พอสองคนเข้าห้องอาบน้ำเตรียมนอน ขุนที่ออกมาจากห้องน้ำก็เดินปรี่เข้าหาอินอย่างมีเลศนัย "อินครับ"ขุนทิ้งหัวลงบนตักของอินแล้วถามแผ่วเบา "หืม ว่าไง" "ช่วงนี้เรา…ห่าง ๆ ไปนะ" "ก็ขุนเองไม่ใช่หรอ"อินพูดเขินอาย ยิ้มแก้มแดง "ก็ถ้าขุนไม่เริ่ม อินก็เริ่มบ้างสิ บางทีขุนก็อยากให้อินเป็นคนเริ่มบ้าง"ขุนบอกกับอินอย่างมีนัยยะซ่อนเร้น แต่ดูเหมือนอินจะไม่เข้าใจ "ก็ขุนทำงานมาเหนื่อย อินกลัวไปจะกวนเวลาพักผ่อนขุนน่ะสิ"พอฟังคำตอบ ขุนก็มีทีท่าเปลี่ยนไป เขาไม่เคยนึกถึงมุมนี้เลย อินใส่ใจเขาขนาดนี้ แต่เขากลับโลภ ต้องการสิ่งอื่นเพิ่มเติม ขุนเอนตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าอิน ก่อนจะยื่หน้าไปหอมแก้มของอินทั้งสองข้างจนเจ้าตัวงง "อะไรเนี่ย ตกใจหมดเลย"ขุนไม่พูดอะไรยิ้มให้กับอินแล้วกล่าวขอบคุณอินในใจ ก่อนทั้งสองจะทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหลับไปกับความอบอุ่น ขุนยังเก็บคำพูดของเปรมมาคิดไม่ตก คำพูดที่เปรมบอกกับเขาไม่รู้ว่ามันคิดได้กี่แง่กี่มุม ในอดีตหลังจากที่ขุนเริ่มปรับตัวกับเพื่อนร่วมห้องได้แล้ว พวกเขาก็สนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อยจนกระทั่ง "ตอนนี้ครูติดต่อพ่อแม่เธอไม่ได้เลย ถ้าไม่มีคนลงชื่อให้ เธอก็ไม่สามารถที่จะศึกษาต่อได้"หลังจบมัธยมปีที่ 3 ครูประจำชั้นมาบอกข่าวร้ายกับเขา ว่าพ่อแม่บุญธรรมที่รับเขามาเลี้ยง ได้ทำการเปิดรับเงินบริจาคโดยใช้ขุนเป็นเครื่องมือ จากนั้นก็หอบเงินหนีไปต่างประเทศ ทิ้งขุนไว้เพียงลำพัง แต่พอป๊าของเปรมรู้เรื่องเข้า ก็อาสารับเป็นผู้ปกครองให้กับขุน แถมยังจ่ายค่าเทอมและค่ากินอยู่ให้กับขุนด้วย ขุนซึ้งใจมากกับการกระทำในครั้งนั้น ส่งผลให้ขุนคอยดูแลเพื่อนรักอย่างเปรมเป็นพิเศษขุนและเปรมสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ วันหยุดบางทีเปรมก็พาขุนกลับไปบ้านด้วย ขุนได้ร่วมโต๊ะอาหารกับเปรมและครอบครัว ทำให้ขุนสัมผัสถึงความรักและความอบอุ่นจากครอบครัวของเปรม ตอนนั้นเองที่ความรู้สึกของเขาที่มีให้เปรมเริ่มเปลี่ยนไป อยู่มาวันหนึ่ง ต้องได้เสนอไอเดียร์หนึ่งขึ้นมา "นี่พวกมึง กูนึกอะไรดี ๆ ออกละ"ต้องพูดเปิดประเด็นขณะที่ขุนและทีกำลังทำการบ้าน ส่วนเปรมกำลังเล่นแชทเฟซบุ๊คอยู่ "อะไรของมึงอีกวะ"เปรมพูดโดยไม่หันมามองเพราะนึกว่าจ้องจะหาเรื่องอะไรขึ้นมาอีก "มึงคิดดูนะ ตอนนี้ป๊ามึงจ่ายเงินส่งไอ้ขุนเรียนใช่ป่ะ" "อืม"เปรมหันมาตอบหน้านิ่ง "แล้วถ้าเกิดมึงขึ้นมหาวิทยาลัย ค่าใช้จ่ายก็จะมากขึ้นถูกป่ะ" "ใช่ แล้วไงวะ" "ก็ถ้าเป็นแบบนั้น ป๊ามึงก็จะเอาเงินที่ให้ไอ้ขุนมาจ่ายตรงนร้แทน"ตอนนั้นเองที่ขุนและทีหันไปฟังต้องพูด เปรมเองก็คิดตามและฟังอย่างเงียบ ๆ"ทีนี้ ไอ้ขุนก็จะไม่ได้เรียนต่อ"ขุนเองนึกภาพตามก็กลุ้มใจ แต่เขาทำใจมาแล้วเพราะคนไม่มีแรงสนับสนุนแบบเขา จะเรียนต่อคงยาก"แล้วมึงมีอะไรจะเสนอวะ"เปรมถามต้องด้วยความเป็นห่วง ขุนหันมองหน้าเปรม สองคนสบตาและยิ้มให้กันอ่อน ๆ"นี่เว้ย"ต้องดันร่างเปรมออกจากหน้าคอม แล้วแทรกตัวเข้าไปเปิดเว็บไซต์หนึ่งขึ้นมา ทั้งสามกรูเข้ามาดู แต่พอมาเจอก็เบือนหน้าหนี"ใช้เวลามาเงี่ยนไหมวะมึง"ทีถามเป็นคนแรกก่อนที่ขุนและเปรมจะเสริม เพราะเว็บที่ต้องเปิดนั้นคือทวิตเตอร์"ไม่ใช่เว้ยพวกมึงดูนี่"ต้องชี้ไปที่โปรไฟล์และไบโอ พอทุกคนอ่านก็เข้าใจ"มึงก็ไม่บอกแต่แรก"เปรมย้ำแซว"เอ้าไอ้ห่า"ต้องบ่นอย่างตลก"แล้วจะทำยังไงวะ"สามคนคุยกันมีแต่ขุนที่ไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่มีมือถือ ไม่รู้จักเว็บซงเว็บไซต์อะไรเลย แค่เคยได้ยินและอ่านผ่านตามาบ้างในวิชาคอมพิวเตอร์"พวกเรา จะปั้นให้ไอ้ขุนเป็นแอคเค่อ แล้วก็จะสร้างแอคล็อกเก็บเงินเข้าดู เป็นไง ไอเดียกู ฉลาดอะเด้"ต้องอธิบายเพิ่มเติม เพื่อนต่างพยักหน้ารับรู้"กูว่า ทำกลุ่มไลน์เพิ่มด้วยดีกว่า เอาสมาชิกเพิ่ม 500 คน น่าจะได้หลายตังค์สำหรับคนไม่เล่นทวิต"เปรมเสอนต่อขุนที่ฟังก็งุนงง แต่ทีมาสรุปให้ฟังทีหลัง จากนั้นไม่นาน เพื่อนทั้งสามก็คอยอัดคลิปเวลาที่พวกเขาทำกิจกรรมร่วมกัน โดยเน้นที่ขุนเป็นพิเศษ ช่วงแรกนั้นมีแค่คลิปที่ช่วยตัวเองอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป เพียงเดือนแรกเท่านั้น เงินค่าสมาชิกที่ได้มาก็มากมายสำหรับเด็กมัธยมเงินที่ได้มานั้นเข้าบัญชีของเปรม เนื่องจากขุนไม่มีบัญชีธนาคารของตัวเองเพราะอายุไม่ถึงเปิดบัญชีเองไม่ได้ เงินก้อนแรกที่ได้มานั้น เปรมและเพื่อนคุยกันว่าจะซื้อมือถือให้ขุน หลังจากขุนได้มือถือมา เปรมก็สอนวิธีการใช้ต่าง ๆ ให้ คลิปที่ลงในแอคล็อกและไลน์ลับก็มีจำนวนเพิ่มขึ้นเนื่องจากทั้งสามคนช่วยกันลง นอกจากขุนแล้ว เพื่อนทั้งสามก็ช่วยกันลงมีช่วยตัวเองบ้าง ผลัดกันชักบ้าง บางครั้งในวันหยุดทั้งสามก็พาทัวร์แก้ผ้าชักว่าวตามจุดต่าง ๆ ในโรงเรียนกระทั่งพวกเขาขึ้นมัธยม 5 กิจกรรมต่าง ๆ ก็มากขึ้น ต้องเปรมและที ก็มีสาวเป็นของตัวเอง เป็นผู้หญิงโรงเรียนใกล้เคียงทำให้ขุนเริ่มห่างจากพวกนั้น แต่ขุนไม่ได้มีเวลามาสนใจ เพราะเขาเริ่มมีคอนเนคชั่นกับแอคเค่อ ด้วยกัน มีการนัดเจอนัดถ่ายทำผลงานร่วมกัน จนขุนได้เปิดซิงครั้งแรกกับแอคหนึ่ง หลังจากที่ทุกคนมีประสบการณ์เซ็กแล้ว ทั้งสี่ก็พูดคุยกันถึงเรื่องเสียวและปัญหาที่เจอ แต่มีเพียงต้องที่เคยผ่านการมีเซ็กกับผู้ชายมาแล้ว จึงเล่าออกรสจนเพื่อนอีกสามคนได้แต่มองตาปริบ ๆ ขุนและเปรมแอบมองหน้ากันเมื่อรู้ว่าผู้ชายสามารถมีเซ็กกันได้ เพราะที่ขุนเคยสัมผัสไม่ว่าจะเป็นการเห็นครูพิศาล พี่จิม และคนใกล้ตัว มากสุดก็แค่การอมให้กันเท่านั้นขุนเห็นเปรมที่สนใจเรื่องที่พวกเขาพูดคุยกัน จึงได้นัดเจอกับแอคหนึ่ง ที่เขาติดตาม พี่คนนี้เขาทำคลิปสอนเกี่ยวกับการมีเซ็กระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย ขุนจึงติดต่อและนัดเจอกับแอคนั้นหลังจากผ่านกระบวนการนั้นมาแล้ว เขาจึงใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาทำกับเปรมในวันหยุดแรกที่ถึง ขณะที่พวกเขาอยู่กันลำพังที่หอพัก เมื่อนึกย้อนดูแล้ว คำพูดที่เปรมพูดถึง คงหมายถึงเซ็กครั้งนั้น แต่นั้นก็ผ่านมานานแล้ว ไม่คิดว่าเปรมจะยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ขุนนั่งคิดพิจารณาถึงความหวังดีกับเพื่อน ในที่สุดเขาก็เห็นถึงความห่วงใยและความใส่ใจที่เปรมมอบให้ ขุนคว้ามือถือหยิบขึ้นมากดโทรออกหาอินทันที"อินครับ เย็นนี้รีบกลับบ้านหน่อยนะครับ"ขุนพูดด้วยความร้อนใจ อยากจะสารภาพออกไป เพราะคิดว่าอินคงเข้าใจหากอธิบายเรื่องรสนิยม"อ่า ได้ ๆ ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า?"อินรับคำ"เอาไว้ถึงห้องแล้วขุนจะบอกนะครับ"ขุนยิ้มร่าเริง แม้ใจจะกังวล เขาเลือกที่จะพูดทั้งเรื่องรสนิยามและอดีตที่เคยผ่านมา ขุนเชื่อว่าอินต้องเข้าใจ อย่างน้อยอินก็รับรู้ถึงความลำบากของการเป็นเด็กกำพร้า ส่วนอินจะรับได้ไหม นั้นต้องรอดูอีกที แต่เพียงแค่คิดว่าเขาจะสารภาพ หัวใจเขาก็โล่งสบาย และหลังจากนี้เขาก็จะไม่ต้องกลัวคำขู่ของไอ้ปริญอีกต่อไป
ขอบคุณครับ ชอบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ
หน้า:
[1]