ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
ดู: 192|ตอบกลับ: 5

บันทึกนายขุน ตอนที่ 21 เคลียร์ใจ

[คัดลอกลิงก์]

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
439
พลังน้ำใจ
44986
Zenny
98470
ออนไลน์
9452 ชั่วโมง
        "มึงยังไม่ได้บอกอินหรอวะ?"เปรมเอ่ยขึ้นขณะที่รถเงียบ ขุนหันหน้ามองเปรมด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก
2 [3 `2 w) a4 D, k
        "บอกอะไร"ขุนหันมาถามแล้วก็หันกลับไปมองถนน
        "ก็บอกเรื่องที่มึง..ทั้งรุกทั้งรับไง มึงไม่อึดอัดหรอวะที่ต้องเอากับอินแล้วมาติ้วตัวเองตามหลังอะ ถ้ามึงฝืนแบบนี้ อนาคตจะเป็นปัญหาใหญ่นะเว้ย"เปรมถามด้วยความเป็นห่วง เขาเคยอยู่ในจุดที่อึดอัดกับความสัมพันธ์ แต่เมื่อได้ทำอะไรที่เป็นตัวเองดูบ้าง มันก็ช่วยได้มากทีเดียว
        "มึงไม่ต้องห่วงกูหรอก ห่วงตัวมึงเองเถอะ"ขุนตอบกลับด้วยอารมณ์ เปรมที่ฟังก็ขึ้นในทันที
        "มึงเป็นเชี่ยไรเนี่ย กูพูดด้วยดี ๆ นะเว้ย"ขุนไม่ตอบถอนหายใจยาว เปรมที่งุนงงกับการกระทำของอีกฝ่าย สุดท้ายก็เลิกสนใจ
        รถที่วิ่งด้วยความเร็วค่อยผ่อนชะลอลงจนหยุดนิ่ง ขุนถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วมองเปรมด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
        "มึงไปหมู่แบบนั้น ทำไมไม่ป้องกันวะ"
        "เออน่ะ ตอนกลับมากูไปตรวจแล้ว อีกอย่างกูถามพี่โรมแล้ว เขาบอกว่าทุกคนที่ไปที่นั่นก็ตรวจกันมาแล้วไม่มีใครเป็นบวก"
        "แล้วมึงไปร่วมแบบนั้นทั้งที่ยังไม่ตรวจก่อน จะมั่นใจได้ไง"
        "เรื่องของกูเอาไว้ก่อนเถอะ ว่าแต่เรื่องของมึง กูสังเกตตอนที่มึงฟังเรื่องที่ไอ้ทีเล่าแล้วก็เรื่องของกู มึงเก็บอาการไม่เก่งเลยนะรู้ไหม?"
        "อะไร อาการอะไร"ขุนถามใสซื่อ แล้วเบนหน้าหนี เปรมรับรู้ได้ถึงความต้องการที่แท้จริงของเพื่อน เพราะเขาเองกับขุนนั้นในอดีตสนิทกันที่สุดในกลุ่ม
        "ตอนที่มึงฟังเรื่องไอ้พี่คิง กับเรื่องของพี่โรม ตัวมึงสั่นมากเลย มึงชอบเห็นคนแมน ๆ โดนเอา แล้วเก็บมาจินตนาการกับตัวเอง ตอนนี้มึงก็คงคิดถึงตอนที่ตัวเองโดนน้องไนท์กระแทกตูดอยู่ใช่ไหมล่ะ"
        "ไอ้เปรม!!"ขุนหันมากระแทกเสียงใส่เพื่อนรัก แต่เมื่อนึกภาพตาม น้องชายเขากลับแข็งกระดกอยู่ในร่มผ้า
        "มึงส่งกูแค่ตรงนี้ก็พอ ส่วนเรื่องที่กูพูด มึงเอากลับไปคิดเองละกัน"เปรมเปิดประตูรถก้าวเท้าลงไป แต่ก่อนจะปิดประตูเขาก้มตัวเข้ามาในรถแล้วพูดขึ้นมาอีกประโยค
        "อ้อ แล้วที่กูนัดเจอกับพี่เขาภายหลัง เพราะพี่เราลีลาเหมือนมึง ทำให้กูคิดถึงตอนที่เคยนอนกับมึง แค่นั้นแหละ"
        ปึก!
        เปรมว่าจบก็กระแทกประตูรถแล้วเดินตรงไปตามทาง ขุนมองตามเปรมไปก่อนที่จะตัดสินใจบางอย่าง เขาเปิดประตูลงไปลากเปรมกลับขึ้นรถ แล้วขับรถไปส่งเปรมที่บ้านโดยไม่พูดอะไร
        หลังกลับมาถึงคอนโด ขุนนั่งคิดกับตัวเองถึงเรื่องที่เปรมพูด ไม่นานอินก็กลับมาจากข้างนอก เขาลุกขึ้นเดินไปกอดอินจากทางด้านหลัง ช่วงนี้เขาแทบไม่ค่อยได้มีโมเม้นกับอินเสียเลย
        "หืม มีอะไรหรือเปล่า แปลก ๆ นะวันนี้"อินเอียงหน้าหันมาถาม ขุนไม่ตอบอะไรแค่ยิ้มให้แล้วกระชับอ้อมกอดลงแน่นกว่าเดิม
        "วันนี้ทำอะไรกินครับ"เขาถามพร้อมยื่นหน้าไปมองวัตถุดิบที่อินถือมา
        สองคนช่วยกันทำครัวจนสรรสร้างเมนูพิเศษขึ้นมา อินและขุนนั่งกินข้าวพร้อมพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่าง ๆ เหมือนที่เคย
        "เป็นไงบ้าง ไปเจอเพื่อนเก่า หายคิดถึงกันยัง"อินแซวเขาที่ช่วงนี้ไปขลุกกับกลุ่มเพื่อนบ่อย
        "ฮ่า ๆ ตอนนี้เบื่อขี้หน้ากันแล้ว"ขุนพูดขำแต่อินนิ่งไปแล้วถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
        "มีอะไรหรือเปล่า"ขุนเห็นอินสีหน้าเปลี่ยนไป จึงทำเป็นหยอกล้อให้อินสบายใจ
        หลังกินข้าวเสร็จก็พูดถึงพี่โอบบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่มีอะไรมาก พอสองคนเข้าห้องอาบน้ำเตรียมนอน ขุนที่ออกมาจากห้องน้ำก็เดินปรี่เข้าหาอินอย่างมีเลศนัย
        "อินครับ"ขุนทิ้งหัวลงบนตักของอินแล้วถามแผ่วเบา
        "หืม ว่าไง"
        "ช่วงนี้เรา…ห่าง ๆ ไปนะ"
        "ก็ขุนเองไม่ใช่หรอ"อินพูดเขินอาย ยิ้มแก้มแดง
        "ก็ถ้าขุนไม่เริ่ม อินก็เริ่มบ้างสิ บางทีขุนก็อยากให้อินเป็นคนเริ่มบ้าง"ขุนบอกกับอินอย่างมีนัยยะซ่อนเร้น แต่ดูเหมือนอินจะไม่เข้าใจ
        "ก็ขุนทำงานมาเหนื่อย อินกลัวไปจะกวนเวลาพักผ่อนขุนน่ะสิ"พอฟังคำตอบ ขุนก็มีทีท่าเปลี่ยนไป เขาไม่เคยนึกถึงมุมนี้เลย อินใส่ใจเขาขนาดนี้ แต่เขากลับโลภ ต้องการสิ่งอื่นเพิ่มเติม
        ขุนเอนตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าอิน ก่อนจะยื่หน้าไปหอมแก้มของอินทั้งสองข้างจนเจ้าตัวงง
        "อะไรเนี่ย ตกใจหมดเลย"ขุนไม่พูดอะไรยิ้มให้กับอินแล้วกล่าวขอบคุณอินในใจ ก่อนทั้งสองจะทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหลับไปกับความอบอุ่น
        ขุนยังเก็บคำพูดของเปรมมาคิดไม่ตก คำพูดที่เปรมบอกกับเขาไม่รู้ว่ามันคิดได้กี่แง่กี่มุม
        ในอดีตหลังจากที่ขุนเริ่มปรับตัวกับเพื่อนร่วมห้องได้แล้ว พวกเขาก็สนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อยจนกระทั่ง
        "ตอนนี้ครูติดต่อพ่อแม่เธอไม่ได้เลย ถ้าไม่มีคนลงชื่อให้ เธอก็ไม่สามารถที่จะศึกษาต่อได้"
หลังจบมัธยมปีที่ 3 ครูประจำชั้นมาบอกข่าวร้ายกับเขา ว่าพ่อแม่บุญธรรมที่รับเขามาเลี้ยง ได้ทำการเปิดรับเงินบริจาคโดยใช้ขุนเป็นเครื่องมือ จากนั้นก็หอบเงินหนีไปต่างประเทศ ทิ้งขุนไว้เพียงลำพัง
แต่พอป๊าของเปรมรู้เรื่องเข้า ก็อาสารับเป็นผู้ปกครองให้กับขุน แถมยังจ่ายค่าเทอมและค่ากินอยู่ให้กับขุนด้วย ขุนซึ้งใจมากกับการกระทำในครั้งนั้น ส่งผลให้ขุนคอยดูแลเพื่อนรักอย่างเปรมเป็นพิเศษ
ขุนและเปรมสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ วันหยุดบางทีเปรมก็พาขุนกลับไปบ้านด้วย ขุนได้ร่วมโต๊ะอาหารกับเปรมและครอบครัว ทำให้ขุนสัมผัสถึงความรักและความอบอุ่นจากครอบครัวของเปรม ตอนนั้นเองที่ความรู้สึกของเขาที่มีให้เปรมเริ่มเปลี่ยนไป อยู่มาวันหนึ่ง ต้องได้เสนอไอเดียร์หนึ่งขึ้นมา
        "นี่พวกมึง กูนึกอะไรดี ๆ ออกละ"ต้องพูดเปิดประเด็นขณะที่ขุนและทีกำลังทำการบ้าน ส่วนเปรมกำลังเล่นแชทเฟซบุ๊คอยู่
        "อะไรของมึงอีกวะ"เปรมพูดโดยไม่หันมามองเพราะนึกว่าจ้องจะหาเรื่องอะไรขึ้นมาอีก
        "มึงคิดดูนะ ตอนนี้ป๊ามึงจ่ายเงินส่งไอ้ขุนเรียนใช่ป่ะ"
        "อืม"เปรมหันมาตอบหน้านิ่ง
        "แล้วถ้าเกิดมึงขึ้นมหาวิทยาลัย ค่าใช้จ่ายก็จะมากขึ้นถูกป่ะ"
        "ใช่ แล้วไงวะ"
        "ก็ถ้าเป็นแบบนั้น ป๊ามึงก็จะเอาเงินที่ให้ไอ้ขุนมาจ่ายตรงนร้แทน"ตอนนั้นเองที่ขุนและทีหันไปฟังต้องพูด เปรมเองก็คิดตามและฟังอย่างเงียบ ๆ
"ทีนี้ ไอ้ขุนก็จะไม่ได้เรียนต่อ"ขุนเองนึกภาพตามก็กลุ้มใจ แต่เขาทำใจมาแล้วเพราะคนไม่มีแรงสนับสนุนแบบเขา จะเรียนต่อคงยาก
"แล้วมึงมีอะไรจะเสนอวะ"เปรมถามต้องด้วยความเป็นห่วง ขุนหันมองหน้าเปรม สองคนสบตาและยิ้มให้กันอ่อน ๆ
"นี่เว้ย"ต้องดันร่างเปรมออกจากหน้าคอม แล้วแทรกตัวเข้าไปเปิดเว็บไซต์หนึ่งขึ้นมา ทั้งสามกรูเข้ามาดู แต่พอมาเจอก็เบือนหน้าหนี
"ใช้เวลามาเงี่ยนไหมวะมึง"ทีถามเป็นคนแรกก่อนที่ขุนและเปรมจะเสริม เพราะเว็บที่ต้องเปิดนั้นคือทวิตเตอร์
"ไม่ใช่เว้ยพวกมึงดูนี่"ต้องชี้ไปที่โปรไฟล์และไบโอ พอทุกคนอ่านก็เข้าใจ
"มึงก็ไม่บอกแต่แรก"เปรมย้ำแซว
"เอ้าไอ้ห่า"ต้องบ่นอย่างตลก
"แล้วจะทำยังไงวะ"สามคนคุยกันมีแต่ขุนที่ไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่มีมือถือ ไม่รู้จักเว็บซงเว็บไซต์อะไรเลย แค่เคยได้ยินและอ่านผ่านตามาบ้างในวิชาคอมพิวเตอร์
"พวกเรา จะปั้นให้ไอ้ขุนเป็นแอคเค่อ แล้วก็จะสร้างแอคล็อกเก็บเงินเข้าดู เป็นไง ไอเดียกู ฉลาดอะเด้"ต้องอธิบายเพิ่มเติม เพื่อนต่างพยักหน้ารับรู้
"กูว่า ทำกลุ่มไลน์เพิ่มด้วยดีกว่า เอาสมาชิกเพิ่ม 500 คน น่าจะได้หลายตังค์สำหรับคนไม่เล่นทวิต"เปรมเสอนต่อ
ขุนที่ฟังก็งุนงง แต่ทีมาสรุปให้ฟังทีหลัง จากนั้นไม่นาน เพื่อนทั้งสามก็คอยอัดคลิปเวลาที่พวกเขาทำกิจกรรมร่วมกัน โดยเน้นที่ขุนเป็นพิเศษ ช่วงแรกนั้นมีแค่คลิปที่ช่วยตัวเองอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป เพียงเดือนแรกเท่านั้น เงินค่าสมาชิกที่ได้มาก็มากมายสำหรับเด็กมัธยม
เงินที่ได้มานั้นเข้าบัญชีของเปรม เนื่องจากขุนไม่มีบัญชีธนาคารของตัวเองเพราะอายุไม่ถึงเปิดบัญชีเองไม่ได้ เงินก้อนแรกที่ได้มานั้น เปรมและเพื่อนคุยกันว่าจะซื้อมือถือให้ขุน
หลังจากขุนได้มือถือมา เปรมก็สอนวิธีการใช้ต่าง ๆ ให้ คลิปที่ลงในแอคล็อกและไลน์ลับก็มีจำนวนเพิ่มขึ้นเนื่องจากทั้งสามคนช่วยกันลง นอกจากขุนแล้ว เพื่อนทั้งสามก็ช่วยกันลงมีช่วยตัวเองบ้าง ผลัดกันชักบ้าง บางครั้งในวันหยุดทั้งสามก็พาทัวร์แก้ผ้าชักว่าวตามจุดต่าง ๆ ในโรงเรียน
กระทั่งพวกเขาขึ้นมัธยม 5 กิจกรรมต่าง ๆ ก็มากขึ้น ต้องเปรมและที ก็มีสาวเป็นของตัวเอง เป็นผู้หญิงโรงเรียนใกล้เคียงทำให้ขุนเริ่มห่างจากพวกนั้น แต่ขุนไม่ได้มีเวลามาสนใจ เพราะเขาเริ่มมีคอนเนคชั่นกับแอคเค่อ ด้วยกัน มีการนัดเจอนัดถ่ายทำผลงานร่วมกัน จนขุนได้เปิดซิงครั้งแรกกับแอคหนึ่ง
หลังจากที่ทุกคนมีประสบการณ์เซ็กแล้ว ทั้งสี่ก็พูดคุยกันถึงเรื่องเสียวและปัญหาที่เจอ แต่มีเพียงต้องที่เคยผ่านการมีเซ็กกับผู้ชายมาแล้ว จึงเล่าออกรสจนเพื่อนอีกสามคนได้แต่มองตาปริบ ๆ ขุนและเปรมแอบมองหน้ากันเมื่อรู้ว่าผู้ชายสามารถมีเซ็กกันได้ เพราะที่ขุนเคยสัมผัสไม่ว่าจะเป็นการเห็นครูพิศาล พี่จิม และคนใกล้ตัว มากสุดก็แค่การอมให้กันเท่านั้น
ขุนเห็นเปรมที่สนใจเรื่องที่พวกเขาพูดคุยกัน จึงได้นัดเจอกับแอคหนึ่ง ที่เขาติดตาม พี่คนนี้เขาทำคลิปสอนเกี่ยวกับการมีเซ็กระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย ขุนจึงติดต่อและนัดเจอกับแอคนั้น
หลังจากผ่านกระบวนการนั้นมาแล้ว เขาจึงใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาทำกับเปรมในวันหยุดแรกที่ถึง ขณะที่พวกเขาอยู่กันลำพังที่หอพัก
เมื่อนึกย้อนดูแล้ว คำพูดที่เปรมพูดถึง คงหมายถึงเซ็กครั้งนั้น แต่นั้นก็ผ่านมานานแล้ว ไม่คิดว่าเปรมจะยังจำได้จนถึงทุกวันนี้
ขุนนั่งคิดพิจารณาถึงความหวังดีกับเพื่อน ในที่สุดเขาก็เห็นถึงความห่วงใยและความใส่ใจที่เปรมมอบให้ ขุนคว้ามือถือหยิบขึ้นมากดโทรออกหาอินทันที
"อินครับ เย็นนี้รีบกลับบ้านหน่อยนะครับ"ขุนพูดด้วยความร้อนใจ อยากจะสารภาพออกไป เพราะคิดว่าอินคงเข้าใจหากอธิบายเรื่องรสนิยม
"อ่า ได้ ๆ ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า?"อินรับคำ
"เอาไว้ถึงห้องแล้วขุนจะบอกนะครับ"ขุนยิ้มร่าเริง แม้ใจจะกังวล เขาเลือกที่จะพูดทั้งเรื่องรสนิยามและอดีตที่เคยผ่านมา ขุนเชื่อว่าอินต้องเข้าใจ อย่างน้อยอินก็รับรู้ถึงความลำบากของการเป็นเด็กกำพร้า ส่วนอินจะรับได้ไหม นั้นต้องรอดูอีกที แต่เพียงแค่คิดว่าเขาจะสารภาพ หัวใจเขาก็โล่งสบาย และหลังจากนี้เขาก็จะไม่ต้องกลัวคำขู่ของไอ้ปริญอีกต่อไป
9 J; B4 Q# t$ l

) j; h+ {4 ~; C
  V% X/ g4 U0 b) O

# ?1 m* M8 b' p4 f& O" ^7 ~

คะแนน

จำนวนผู้เข้าร่วม 1พลังน้ำใจ +15 Zenny +200 ย่อ เหตุผล
laser + 15 + 200

ดูบันทึกคะแนน

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
4275
Zenny
1917
ออนไลน์
175 ชั่วโมง
โพสต์ เมื่อวานซืน 21:00 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
27961
Zenny
906
ออนไลน์
3999 ชั่วโมง
โพสต์ 2024-10-23 22:18:46 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ชอบ

ประธานนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
82425
Zenny
34182
ออนไลน์
11959 ชั่วโมง
โพสต์ 2024-10-23 21:55:07 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
3
พลังน้ำใจ
27856
Zenny
1117
ออนไลน์
2476 ชั่วโมง
โพสต์ 2024-10-21 06:44:38 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นายกสโมสร

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
233800
Zenny
94913
ออนไลน์
17238 ชั่วโมง
โพสต์ 2024-10-20 20:57:34 | ดูโพสต์ทั้งหมด
สนุกมากครับ
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม

ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2024-11-15 14:24 , Processed in 0.101222 second(s), 27 queries .

Powered by Discuz! X3.5, Rev.8

© 2001-2024 Discuz! Team.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้