หอพักวิปริต : 6 ร่องรอยน้ำกาม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tokkradoor เมื่อ 2024-11-7 11:18หอพักวิปริต :6 ร่องรอยน้ำกาม*แรงบันดาลใจจากเรื่องจริง มีแต่งเติมเสริมมาก-น้อย แล้วแต่แต่ละตอนครับความเดิมตอนที่แล้ว https://www.g4guys.com/thread-182920-1-1.html
วันนี้เป็นวันแรกที่ผมเลิกงานเร็ว ตั้งแต่มาพักที่นี่ ระยะทางที่พักกับที่ทำงานไม่ได้ห่างกันมากนักจะเดินก็ยังไหว แต่ความเหนื่อยกับงานและเพื่อนร่วมงานทั้งวันทำให้ผมตัดสินใจใช้บริการขนส่งสาธารณะโชคดีที่ป้ายรถเมล์อยู่หน้าออฟฟิศ แล้วผมก็วิ่งมาที่รถเป็นคนสุดท้ายก่อนที่รถจะออกจากป้ายไม่ถึงสิบนาทีผมก็มาอยู่ที่หน้าตึก ไอ้ รปภ. โรคจิตนั่งอยู่หน้าป้อม พอผมเดินผ่านกระตูรั้วเข้าไปก็ลุกขึ้นตะเบ๊ะผมเลยเข้าไปทักทายหน่อย
“สวัสดีครับพี่ รปภ. กินข้าวแล้วเหรอ”“เรียบร้อยก่อนมาเข้ากะแล้วครับผม”
“นี่พี่เป็น รปภ.บริษัทใช่ป่าวครับ ผมเห็นพี่เข้ากะอยู่คนเดียว”“อ๋อ ที่นี่มีผมคนเดียวครับ ผมมาเฝ้าแค่กลางคืน บางวันก็มากลางวันบ้างครับ”
“แล้วกลางวันใครเฝ้าล่ะพี่ กล้องวงจรปิดก็ไม่มีด้วย”“กล้องวงจรปิดก็มีครับ มีสองตัวที่หน้าประตูรั้วนี่กับที่หน้าบ้านไดข้างล่าง”
ไอ้โรคจิตรายงานเสียงดังฟังชัดพลางชี้ให้ผมดูกล้องสีขาวที่เสาประตูรั้ว กับกล้องหน้าลิฟต์ที่ส่องออกมาด้านนอกพอให้เห็นคนเข้าออกอาคาร
“เออพี่ ทำไมคนที่นี่เขาชอบตากกางเกงในหน้าห้องกันอะ”“ผมก็ไม่รู้ครับ ผมมาทำที่นี่ได้หลายปีแล้วเขาก็ตากกันแบบนี้มา” สายตามันเริ่มหลุกหลิก ไม่สบตาผม ริมฝีปากมันสั่นจนผมสังเกตได้
“แล้วเคยมีใครแจ้งอะไรไหมพี่ แบบกางเกงในหายอะไรแบบนี้”“ไม่เคยมีนะครับ แต่ลูกค้าระวังไว้ก็ดีครับข้างหน้าห้องยิ่งไม่มีกล้อง ลูกค้าตากที่หน้าห้องไหมครับ”“ผมเคยตากบนดาดฟ้าน่ะพี่ แต่ว่ามีมือดีมาชักว่าวใส่ กลิ่นน้ำควยฟุ้งเลยตอนนี้ผมเลยตากไว้ในห้องก่อน”
ก็มึงนั่นแหละ ไอ้วิปริต กางเกงในแพงๆของกู แม่งต้องมาสังเวยความเงี่ยนให้มึง อย่าให้กูจับได้แล้วกัน
“ไม่เคยมีใครแจ้งเลยครับ ใครจะทำคราบอะไรอย่างอื่นหรือเปล่าครับ ช่วงนี้ฝนก็ตก นกก็เยอะ”“ก็อาจจะใช่นะพี่ ผมก็ไม่แน่ใจ แต่กลิ่นเหมือนน้ำควยนี่ผมดมดูเลยนะ มันใช่มาก แต่ก็คงไม่โดนอีกแล้วมั้ง ผมไปล่ะ”
การล่อซื้อของผมจะว่าไม่สำเร็จก็ไม่เชิง ไอ้เหี้ยนั่นปากแข็งไม่รับสารภาพแต่ตอนที่ผมถามเรื่องกางเกงใน เสียงมันสั่นจนเห็นได้ชัด สายตาล่อกแล่กไม่อยู่นิ่ง มันผิดปกติกว่าคนทั่วไปและมันพยายามจบบทสนทนาแถมยังเบี่ยงประเด็นให้เป็นอย่างอื่น ก็ที่ผมเจอบนเป้ากางเกงในนั่นมันน้ำควยชัดๆการคุยกับมันทำให้ผมหัวร้อนขึ้นมาอีกร้อนจนลืมถามมันเรื่องไฟทางเดินหน้าห้องที่มันดับลงทุกคืนไม่รู้ว่าตอนไหนแต่เผลอทีไรพอดึกๆก็ดับไปทุกทีผมไม่ว่าหรอกเรื่องไฟดับเพราะถ้าช่วยลดโลกร้อนได้ผมก็ยินดีนะแล้วมันยังทำให้ผมออกไปเดินเล่นตากลมหน้าห้องและเลือกสถานที่ปลดปล่อยได้อย่างสบายใจด้วย
ผมงับประตูห้องแล้วออกไปเดินสำรวจในตึกอีกรอบว่าไม่มีกล้องจริงๆ ที่ผ่านมาผมประมาทเกินไปหลายครั้งแล้วที่รู้สึกว่ามีคนแอบมองแล้วก็หลายครั้งเหมือนกันที่เห็นไอ้โรคจิตนั่นในตึกทั้งๆที่มันควรเฝ้าหน้าประตู มันขึ้นไปทำอะไรบนดาดฟ้าแล้วผมก็เจอมันในสภาพซิปกางเกงไม่ได้รูดดูเหมือนกระดอจะแข็งดันกางเกงในสีเขียวสดจนซิปเผยอออกทำให้เห็นเป้าอูมเด่นออกมา
ที่หน้าห้องแต่ละห้องวันนี้ดูเรียบร้อย สาวๆ ไม่มีใครเอาชั้นในออกมาตากเลยสักคนบนเพดานนอกจากชุดดวงไฟให้แสงสว่างกับท่อร้อยสายไฟก็ไม่มีอะไรอีกเอาเป็นว่าผมสบายใจได้ที่นี่ปลอดกล้องแน่นอนผมเดินไปจนถึงห้องสุดทางเดิน หนุ่มหน้าตี๋นั่นตากกางเกงในไว้อีกแล้วR๐ss๐ เขียว แดง เหลือง ตากสลับกันเหมือนไฟแดงอยู่ในพวงกลม ปะปนกับถุงเท้าข้อสั้นสีดำห้องถัดมาติดกับไอ้หน้าหล่อตากกางเกงประมาณครึ่งโหลใส่ไม้แขวนเรียงอยู่บนราวดูเหมือนจะถูกใช้จนเกินคุ้มเพราะขอบกางเกงในลุ่ยจนเห็นยางยืดที่เอว เป้ายานย้วย ทั้งสีซีด และบางตัวมีรอยขาดแต่ห้องนี้ผมจำได้ว่าตอนที่มาสำรวจคราวก่อนมีชั้นในผู้หญิงอยู่ด้วย
ผมนึกถึงวีรกรรมวิปริตของตัวเองเมื่อวันก่อน เลยแวะขึ้นไปดูร่องรอยคราบน้ำควยที่ผมสาดไว้บนผนังจับเป็นคราบเหลือง ไหลหยดเป็นทางชัดมาก แต่ดีที่ผนังเก่าสกปรกนั่นมันคงไม่ได้ทาสีมาสักยี่สิบปีได้แล้ว ถ้าไม่สังเกตก็คงไม่มีใครเห็นแต่ยังไงผมก็คงต้องลบรอยนี้ออกก่อนที่ความจะแตก และเหตุผลเดียวที่จะขึ้นมาบนห้องซักผ้ากับดาดฟ้ามันก็มีแค่ซักผ้าตากผ้าเท่านั้นแหละผมมองดูบนเพดานรอบห้องจนแน่ใจว่าไม่มีกล้อง ก่อนจะกลับไปเอาผ้าที่ใช้แล้วสองสามชุดใส่ตะกร้า. ไม่ลืมผ้าขนหนูเก่าๆ ที่ไม่ใช้แล้วชุบน้ำบิดจนหมาดพาดไว้ขอบตะกร้า แล้วขึ้นไปกำจัดรอยคราบนั่น มันใช้เวลาไม่นานแต่ก็ต้องแลกกับการออกแรงถูจนเจ็บมือรอยวิปริตที่ผมสร้างไว้หายไปพร้อมกับความสกปรกที่สะสมบนผนังมานานปีกลายเป็นรอยด่างสีขาวขึ้นมาแทนที่ผมย้ายตะกร้ามาวางหน้าเครื่องซักผ้ากันคนสงสัยสิ่งที่ผมต้องการตอนนี้คือก๊อกน้ำซักผ้าที่เช็ดน้ำควยนี่กับทำยังไงให้ผนังมันกลับมามอมแมมเหมือนเดิม
ในห้องซักผ้านั่นมีแต่ก๊อกที่ต่อกับเครื่องซักผ้า ผมว่าด้านนอกมันน่าจะมีก๊อกสำหรับซักล้างบ้างเลยเดินออกไปหาดูก๊อกน้ำ และมันก็อยู่ตรงนั้นจริงๆ ด้านหลังแทงก์น้ำที่เรียงรายตรงมุมที่ติดบันไดมีก๊อกน้ำอยู่ แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่าในสายตาผมตอนนี้ กำแพงกันตกหลังแทงก์น้ำความสูงเลยเอวมาเล็กน้อย มีคราบเหลืองเหมือนที่ผมเพิ่งเช็ดไปเมื่อกี๊ ไหลหยดเป็นทางจากที่สูงเกือบถึงขอบปูน ลงไปจนถึงพื้นดาดฟ้า และมันไม่ได้มีแค่รอยเดียว ผมก้าวเดินดูตามกำแพงเตี้ยไปช้าๆ ผ่านรอยน้ำควยที่สาดใส่รอยแล้วรอยเล่าบางรอยดูคล้ายจะข้นกว่า เพราะเป็นคราบหนาและไม่ไหลลงไปถึงพื้นเมื่อสิ้นสุดแนวแสดงผลงานศิลปะที่สร้างจากความวิปริตของชายในหอนี้ผมก็พบว่าตัวเองเดินมาเกือบครึ่งลาน กำแพงยาวกว่าสิบเมตร ต้องใช้น้ำกามมากมายแค่ไหนในการสร้างผลงานกี่ครั้ง กี่ควย กี่ความเงี่ยน กิจกรรมแบบนี้ผมคงพลาดไม่ได้ ยังไงก็ขอสร้างผมงานร่วมกันเพื่อนบ้านสักหน่อยเพื่อนบ้านที่ผมไม่รู้จัก แต่คนที่ผมเคยเห็นมาที่ลานฝั่งนี้ก็มีแค่คนเดียว
ไอ้ รปภ. โรคจิตนั่น !
ใช่! ผมเรียกมันไอ้โรคจิตไอ้วิปริต ถึงผมจะทำเหี้ยๆ ไว้เยอะ แต่ผมก็ไม่เคยแตกใส่กางเกงในสีขาว มันซักยาก โดยเฉพาะกางเกงในผู้ชายโอเค! ถึงผมจะเคยเย็ดตูดผู้ชายมาบ้างโดนรูมเมทสมัยเรียนลักหลับดูดควย โดนทรมานควยจนติดใจ ชอบโชว์กระดอเพราะผู้ชายเห็นก็ไม่ขี้โวยวายแต่เรื่องกางเกงในผมก็ยังขอดมของผู้หญิงดีกว่าผมถอดกางเกงสแลคกับกางเกงในออกกองไว้ที่พื้นกลายร่างเป็นผู้ชายตูดกลมในเสื้อเชิ้ตขาวสะอาด ปลดกระดุมตลอดแนวอก ใส่ถุงเท้าบางเหมือนถุงน่อง ความยาวถึงใต้หัวเข่ากับรองเท้าแตะสีดำเดินชักว่าว ขณะก้มลงมองร่องรอยน้ำกามที่ไอ้วิปริตนั่นสาดไว้เต็มผนัง ค่อยๆพิจารณาทีละคราบไอ้ รปภ.นั่นมันคงชักว่าวในสภาพเดียวกับผมนี่แหละเดินไปมาแบบนี้แล้วก็แตกต่อไปเรื่อยๆเพิ่มพื้นที่งานศิลปะต่อไปเรื่อยๆแต่วันนี้ยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะช่วยมันเพิ่มพื้นที่ ผมจะต้องแก้แค้นที่มันทำกับกางเกงในผมก่อน แสงสีส้มส่องกระทบตัวผมที่ยืนท่ามกลางงานศิลปะมือหนึ่งถอกควยเข้าออกด้วยความเร็วแสง อีกมือเกาะขอบกำแพง เท้าเขย่ง มันสะใจจนผมเกร็งไปทั้งตัวตูดขมิบแน่น ผมจะแตกแล้ว
ฮึบ...อาหหหหหห
ผมครางในลำคอ นี่เป็นครั้งแรกของที่นี่ที่ผมเล่นเสียวก่อนจะมืด
น้ำกามทะลักออกจากกระดอผม สาดไปบนกำแพง ทับรอยควยของไอ้ รปภ.โรคจิต มันข้นจนผมไม่อยากเชื่อว่าจะออกมาได้มากมายขนาดนั้น
ผมใส่เสื้อผ้ากลับคืนแล้วยัดกางเกงในใส่กระเป๋า ก่อนจะกลับไปที่บันไดมืดแล้ว วิธีเดียวที่จะกลบรอยด่างที่มุมบันได ผมถอดรองเท้า ลูบวนไปเบาๆบนรอยด่าง คราบดำเป็นปื้นบางๆ เกิดขึ้นแทนที่ถึงจะไม่แนบเนียนนัก แต่ก็ดูสะดุดตาน้อยลง ภารกิจวันนี้ของผมเสร็จสิ้นตามความคาดหมาย
และมันน่าจะดีกว่านี้ ถ้าตอนที่ยกตะกร้าผ้าจะลงบันได ผมจะไม่เห็นไอ้ รปภ.นั่นเดินเข้าประตูมาจากดาดฟ้า!-----------------------------------------------------------------
ตอนต่อไป หอพักวิปริต : 7 สวิตซ์ไฟ
ขอบคุณมากครับ เรื่องน่าติดตามดีครับ สนุกมากครับ รปภ.จะเป็นไงต่อ จับทรมานดีไหม เดี๋ยวมีกิจกรรมกับ รปภ แน่ๆครับ อยู่กันอีกนานเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ มาต่อเร็วๆนะ กำลังเสียวขอบคุณรอตอไปครับ ขอบคุณครับ รอเลย รอตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ โอย รอลุ้น jatuAAA ตอบกลับเมื่อ 2024-11-7 21:14
โอย รอลุ้น
ขอบคุณครับ คนเขียนป่วยอยู่ ตอนต่อไปอาจช้าหน่อยนะงับ มันส์มาก ขอบคุณนะครับ ต่อเลยกำลังมันเลรอยุ่ สนุกมากครับ รอตอนต่อไปแทบไม่ไหวแล้วครับ ขอบคุณงับ
หน้า:
[1]
2