แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tokkradoor เมื่อ 2024-11-7 11:18
หอพักวิปริต : 6 ร่องรอยน้ำกาม *แรงบันดาลใจจากเรื่องจริง มีแต่งเติมเสริมมาก-น้อย แล้วแต่แต่ละตอนครับ วันนี้เป็นวันแรกที่ผมเลิกงานเร็ว ตั้งแต่มาพักที่นี่ ระยะทางที่พักกับที่ทำงานไม่ได้ห่างกันมากนักจะเดินก็ยังไหว แต่ความเหนื่อยกับงานและเพื่อนร่วมงานทั้งวันทำให้ผมตัดสินใจใช้บริการขนส่งสาธารณะโชคดีที่ป้ายรถเมล์อยู่หน้าออฟฟิศ แล้วผมก็วิ่งมาที่รถเป็นคนสุดท้ายก่อนที่รถจะออกจากป้ายไม่ถึงสิบนาทีผมก็มาอยู่ที่หน้าตึก ไอ้ รปภ. โรคจิตนั่งอยู่หน้าป้อม พอผมเดินผ่านกระตูรั้วเข้าไปก็ลุกขึ้นตะเบ๊ะผมเลยเข้าไปทักทายหน่อย
“สวัสดีครับพี่ รปภ. กินข้าวแล้วเหรอ” “เรียบร้อยก่อนมาเข้ากะแล้วครับผม”
“นี่พี่เป็น รปภ.บริษัทใช่ป่าวครับ ผมเห็นพี่เข้ากะอยู่คนเดียว” “อ๋อ ที่นี่มีผมคนเดียวครับ ผมมาเฝ้าแค่กลางคืน บางวันก็มากลางวันบ้างครับ”
“แล้วกลางวันใครเฝ้าล่ะพี่ กล้องวงจรปิดก็ไม่มีด้วย” “กล้องวงจรปิดก็มีครับ มีสองตัวที่หน้าประตูรั้วนี่กับที่หน้าบ้านไดข้างล่าง”
ไอ้โรคจิตรายงานเสียงดังฟังชัดพลางชี้ให้ผมดูกล้องสีขาวที่เสาประตูรั้ว กับกล้องหน้าลิฟต์ที่ส่องออกมาด้านนอกพอให้เห็นคนเข้าออกอาคาร
“เออพี่ ทำไมคนที่นี่เขาชอบตากกางเกงในหน้าห้องกันอะ” “ผมก็ไม่รู้ครับ ผมมาทำที่นี่ได้หลายปีแล้วเขาก็ตากกันแบบนี้มา” สายตามันเริ่มหลุกหลิก ไม่สบตาผม ริมฝีปากมันสั่นจนผมสังเกตได้
“แล้วเคยมีใครแจ้งอะไรไหมพี่ แบบกางเกงในหายอะไรแบบนี้” “ไม่เคยมีนะครับ แต่ลูกค้าระวังไว้ก็ดีครับข้างหน้าห้องยิ่งไม่มีกล้อง ลูกค้าตากที่หน้าห้องไหมครับ” “ผมเคยตากบนดาดฟ้าน่ะพี่ แต่ว่ามีมือดีมาชักว่าวใส่ กลิ่นน้ำควยฟุ้งเลยตอนนี้ผมเลยตากไว้ในห้องก่อน”
ก็มึงนั่นแหละ ไอ้วิปริต กางเกงในแพงๆของกู แม่งต้องมาสังเวยความเงี่ยนให้มึง อย่าให้กูจับได้แล้วกัน
“ไม่เคยมีใครแจ้งเลยครับ ใครจะทำคราบอะไรอย่างอื่นหรือเปล่าครับ ช่วงนี้ฝนก็ตก นกก็เยอะ” “ก็อาจจะใช่นะพี่ ผมก็ไม่แน่ใจ แต่กลิ่นเหมือนน้ำควยนี่ผมดมดูเลยนะ มันใช่มาก แต่ก็คงไม่โดนอีกแล้วมั้ง ผมไปล่ะ”
การล่อซื้อของผมจะว่าไม่สำเร็จก็ไม่เชิง ไอ้เหี้ยนั่นปากแข็งไม่รับสารภาพแต่ตอนที่ผมถามเรื่องกางเกงใน เสียงมันสั่นจนเห็นได้ชัด สายตาล่อกแล่กไม่อยู่นิ่ง มันผิดปกติกว่าคนทั่วไป และมันพยายามจบบทสนทนาแถมยังเบี่ยงประเด็นให้เป็นอย่างอื่น ก็ที่ผมเจอบนเป้ากางเกงในนั่นมันน้ำควยชัดๆ การคุยกับมันทำให้ผมหัวร้อนขึ้นมาอีก ร้อนจนลืมถามมันเรื่องไฟทางเดินหน้าห้องที่มันดับลงทุกคืน ไม่รู้ว่าตอนไหน แต่เผลอทีไรพอดึกๆก็ดับไปทุกที ผมไม่ว่าหรอกเรื่องไฟดับ เพราะถ้าช่วยลดโลกร้อนได้ผมก็ยินดีนะ แล้วมันยังทำให้ผมออกไปเดินเล่นตากลมหน้าห้องและเลือกสถานที่ปลดปล่อยได้อย่างสบายใจด้วย
ผมงับประตูห้องแล้วออกไปเดินสำรวจในตึกอีกรอบว่าไม่มีกล้องจริงๆ ที่ผ่านมาผมประมาทเกินไป หลายครั้งแล้วที่รู้สึกว่ามีคนแอบมอง แล้วก็หลายครั้งเหมือนกันที่เห็นไอ้โรคจิตนั่นในตึก ทั้งๆที่มันควรเฝ้าหน้าประตู มันขึ้นไปทำอะไรบนดาดฟ้า แล้วผมก็เจอมันในสภาพซิปกางเกงไม่ได้รูด ดูเหมือนกระดอจะแข็งดันกางเกงในสีเขียวสดจนซิปเผยอออกทำให้เห็นเป้าอูมเด่นออกมา
ที่หน้าห้องแต่ละห้องวันนี้ดูเรียบร้อย สาวๆ ไม่มีใครเอาชั้นในออกมาตากเลยสักคน บนเพดานนอกจากชุดดวงไฟให้แสงสว่างกับท่อร้อยสายไฟก็ไม่มีอะไรอีก เอาเป็นว่าผมสบายใจได้ที่นี่ปลอดกล้องแน่นอน ผมเดินไปจนถึงห้องสุดทางเดิน หนุ่มหน้าตี๋นั่นตากกางเกงในไว้อีกแล้วR๐ss๐ เขียว แดง เหลือง ตากสลับกันเหมือนไฟแดงอยู่ในพวงกลม ปะปนกับถุงเท้าข้อสั้นสีดำ ห้องถัดมาติดกับไอ้หน้าหล่อตากกางเกงประมาณครึ่งโหลใส่ไม้แขวนเรียงอยู่บนราว ดูเหมือนจะถูกใช้จนเกินคุ้มเพราะขอบกางเกงในลุ่ยจนเห็นยางยืดที่เอว เป้ายานย้วย ทั้งสีซีด และบางตัวมีรอยขาด แต่ห้องนี้ผมจำได้ว่าตอนที่มาสำรวจคราวก่อนมีชั้นในผู้หญิงอยู่ด้วย
ผมนึกถึงวีรกรรมวิปริตของตัวเองเมื่อวันก่อน เลยแวะขึ้นไปดูร่องรอยคราบน้ำควยที่ผมสาดไว้บนผนังจับเป็นคราบเหลือง ไหลหยดเป็นทางชัดมาก แต่ดีที่ผนังเก่าสกปรกนั่นมันคงไม่ได้ทาสีมาสักยี่สิบปีได้แล้ว ถ้าไม่สังเกตก็คงไม่มีใครเห็น แต่ยังไงผมก็คงต้องลบรอยนี้ออก ก่อนที่ความจะแตก และเหตุผลเดียวที่จะขึ้นมาบนห้องซักผ้ากับดาดฟ้ามันก็มีแค่ซักผ้าตากผ้าเท่านั้นแหละ ผมมองดูบนเพดานรอบห้องจนแน่ใจว่าไม่มีกล้อง ก่อนจะกลับไปเอาผ้าที่ใช้แล้วสองสามชุดใส่ตะกร้า. ไม่ลืมผ้าขนหนูเก่าๆ ที่ไม่ใช้แล้ว ชุบน้ำบิดจนหมาดพาดไว้ขอบตะกร้า แล้วขึ้นไปกำจัดรอยคราบนั่น มันใช้เวลาไม่นานแต่ก็ต้องแลกกับการออกแรงถูจนเจ็บมือ รอยวิปริตที่ผมสร้างไว้หายไปพร้อมกับความสกปรกที่สะสมบนผนังมานานปี กลายเป็นรอยด่างสีขาวขึ้นมาแทนที่ ผมย้ายตะกร้ามาวางหน้าเครื่องซักผ้ากันคนสงสัย สิ่งที่ผมต้องการตอนนี้คือก๊อกน้ำซักผ้าที่เช็ดน้ำควยนี่กับทำยังไงให้ผนังมันกลับมามอมแมมเหมือนเดิม
ในห้องซักผ้านั่นมีแต่ก๊อกที่ต่อกับเครื่องซักผ้า ผมว่าด้านนอกมันน่าจะมีก๊อกสำหรับซักล้างบ้างเลยเดินออกไปหาดูก๊อกน้ำ และมันก็อยู่ตรงนั้นจริงๆ ด้านหลังแทงก์น้ำที่เรียงรายตรงมุมที่ติดบันไดมีก๊อกน้ำอยู่ แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่าในสายตาผมตอนนี้ กำแพงกันตกหลังแทงก์น้ำความสูงเลยเอวมาเล็กน้อย มีคราบเหลืองเหมือนที่ผมเพิ่งเช็ดไปเมื่อกี๊ ไหลหยดเป็นทางจากที่สูงเกือบถึงขอบปูน ลงไปจนถึงพื้นดาดฟ้า และมันไม่ได้มีแค่รอยเดียว ผมก้าวเดินดูตามกำแพงเตี้ยไปช้าๆ ผ่านรอยน้ำควยที่สาดใส่รอยแล้วรอยเล่าบางรอยดูคล้ายจะข้นกว่า เพราะเป็นคราบหนาและไม่ไหลลงไปถึงพื้น เมื่อสิ้นสุดแนวแสดงผลงานศิลปะที่สร้างจากความวิปริตของชายในหอนี้ผมก็พบว่าตัวเองเดินมาเกือบครึ่งลาน กำแพงยาวกว่าสิบเมตร ต้องใช้น้ำกามมากมายแค่ไหนในการสร้างผลงานกี่ครั้ง กี่ควย กี่ความเงี่ยน กิจกรรมแบบนี้ผมคงพลาดไม่ได้ ยังไงก็ขอสร้างผมงานร่วมกันเพื่อนบ้านสักหน่อยเพื่อนบ้านที่ผมไม่รู้จัก แต่คนที่ผมเคยเห็นมาที่ลานฝั่งนี้ก็มีแค่คนเดียว
ไอ้ รปภ. โรคจิตนั่น !
ใช่! ผมเรียกมันไอ้โรคจิตไอ้วิปริต ถึงผมจะทำเหี้ยๆ ไว้เยอะ แต่ผมก็ไม่เคยแตกใส่กางเกงในสีขาว มันซักยาก โดยเฉพาะกางเกงในผู้ชายโอเค! ถึงผมจะเคยเย็ดตูดผู้ชายมาบ้างโดนรูมเมทสมัยเรียนลักหลับดูดควย โดนทรมานควยจนติดใจ ชอบโชว์กระดอเพราะผู้ชายเห็นก็ไม่ขี้โวยวายแต่เรื่องกางเกงในผมก็ยังขอดมของผู้หญิงดีกว่า ผมถอดกางเกงสแลคกับกางเกงในออกกองไว้ที่พื้น กลายร่างเป็นผู้ชายตูดกลมในเสื้อเชิ้ตขาวสะอาด ปลดกระดุมตลอดแนวอก ใส่ถุงเท้าบางเหมือนถุงน่อง ความยาวถึงใต้หัวเข่ากับรองเท้าแตะสีดำ เดินชักว่าว ขณะก้มลงมองร่องรอยน้ำกามที่ไอ้วิปริตนั่นสาดไว้เต็มผนัง ค่อยๆพิจารณาทีละคราบ ไอ้ รปภ.นั่นมันคงชักว่าวในสภาพเดียวกับผมนี่แหละ เดินไปมาแบบนี้ แล้วก็แตกต่อไปเรื่อยๆ เพิ่มพื้นที่งานศิลปะต่อไปเรื่อยๆแต่วันนี้ยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะช่วยมันเพิ่มพื้นที่ ผมจะต้องแก้แค้นที่มันทำกับกางเกงในผมก่อน แสงสีส้มส่องกระทบตัวผมที่ยืนท่ามกลางงานศิลปะมือหนึ่งถอกควยเข้าออกด้วยความเร็วแสง อีกมือเกาะขอบกำแพง เท้าเขย่ง มันสะใจจนผมเกร็งไปทั้งตัวตูดขมิบแน่น ผมจะแตกแล้ว
ฮึบ...อาหหหหหห
ผมครางในลำคอ นี่เป็นครั้งแรกของที่นี่ที่ผมเล่นเสียวก่อนจะมืด
น้ำกามทะลักออกจากกระดอผม สาดไปบนกำแพง ทับรอยควยของไอ้ รปภ.โรคจิต มันข้นจนผมไม่อยากเชื่อว่าจะออกมาได้มากมายขนาดนั้น
ผมใส่เสื้อผ้ากลับคืนแล้วยัดกางเกงในใส่กระเป๋า ก่อนจะกลับไปที่บันไดมืดแล้ว วิธีเดียวที่จะกลบรอยด่างที่มุมบันได ผมถอดรองเท้า ลูบวนไปเบาๆบนรอยด่าง คราบดำเป็นปื้นบางๆ เกิดขึ้นแทนที่ถึงจะไม่แนบเนียนนัก แต่ก็ดูสะดุดตาน้อยลง ภารกิจวันนี้ของผมเสร็จสิ้นตามความคาดหมาย
และมันน่าจะดีกว่านี้ ถ้าตอนที่ยกตะกร้าผ้าจะลงบันได ผมจะไม่เห็นไอ้ รปภ.นั่นเดินเข้าประตูมาจากดาดฟ้า! -----------------------------------------------------------------
ตอนต่อไป หอพักวิปริต : 7 สวิตซ์ไฟ
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-11-6 22:25:44
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-11-6 22:34:07
โพสต์ 2024-11-6 23:23:55
โพสต์ 2024-11-7 04:10:34
โพสต์ 2024-11-7 10:22:13
