ร้านลับสนองซี๊ด ตอนที่ 5 ภูกับห้องสโม
จีเอ็มรู้สึกตัวเมื่อถูกใครบางคนสะกิด พอขยับเปลือกตาขึ้นก็เห็นว่ามีคนมุงจ้องมาที่เขาจนแขนขาชะงักเพราะความเกร็ง“เจ็ม มึงโอเคไหม”เป็นภูที่ถามคนแรก คนอื่น ๆ เมื่อเห็นว่าจีเอ็มฟื้นแล้วก็เลิกสนใจหันหน้าออกไปมองรอบกายแทนสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญทำเอาตลึงงันไปชั่วขณะ เพราะบัดนี้สภาพแวดล้อมมีเพียงเสาไม้ผุ ๆ กับตัวบ้านร้างทีร่อแร่จะพังแหล่ไม่พังแหล่“ไอ้แมนมึงตื่นคนแรก เกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ”สกายที่ถูกเพื่อนปลุกเป็นคนแรกเอ่ยถาม พอเขาได้สติก็เจอกับสภาพนี้แล้ว“ไม่รู้ว่ะ กูรู้สึกตัวก็เห็นพวกเราหลับอยู่บนโต๊ะกันหมด”แม้จะช่วยกันเค้นความทรงจำแต่ไม่มีใครนึกอะไรได้เลย ยกเว้นเสียแต่...“เจ็ม มึงเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรอ”ทันทีที่โรอาเห็นเพื่อนซี้หน้าแดงก็รีบเข้ามาดู เขาเอาหลังมือแตะหน้าผากเพื่ออังวัดอุณหภูมิแปะ!ทันทีที่มือของโรอาสัมผัสกับหน้าผาก จีเอ็มปัดออกทันควันอย่างไม่ตั้งใจ“โทษที กูไม่เป็นอะไร”ทุกคนมองท่าทางของจีเอ็มอย่างงง ๆ แต่ก็ปล่อยผ่าน ยกเว้นเพียงคนเดียวที่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง แต่เขาเก็บเงียบไม่พูดอะไรต่อสมาชิกทั้งหมดพากันเดินออกจากตัวอาคารเพื่อความปลอดภัย บริเวณรอบ ๆ นั้นเป็นป่ารกทึบ ทำให้ยิ่งแปลกใจ“หลอนสัส พวกเรามีใครโดนของปะวะ โอ๊ย!”จู่ ๆ สกายก็พูดเชิงหยอกล้อแบบไม่ดูสถานการณ์จนถูกภูหยิกแขน“กูนึกออกละ เหมือนจะจำได้ว่าฝนตกหนักมาก พวกเราเลยเข้ามาหลบฝนที่นี่”กัฟเหมือนจะจำความได้เลยบอกเล่าให้ฟัง“บ้านโทรมขนาดนี้ หลบอยู่ในรถไม่ปลอดภัยกว่าหรอวะ”สกายหาข้อขัดแย้ง“ก่อนอื่น พวกเราไปจากที่นี่กันก่อนดีกว่า”เมื่อแมนพูดขึ้นทุกคนเห็นด้วยโดยไม่มีข้อสงสัย พอขึ้นรถกันครบก็ขับรถกลับมหาวิทยาลัยได้อย่างราบรื่นแม้จะไม่รู้ว่าเกิดเหตุอะไรกันแน่แต่ทุกคนพากันแยกย้ายไปพักผ่อนหลังเจอเรื่องแปลกประหลาด ยกเว้นเพียงจีเอ็มคนเดียวที่เขาสับสนอยู่ว่าสิ่งที่เจอนั้นเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นหรือความฝันแบบคิดไปเองแต่ไม่ว่าเป็นแบบไหนก็แย่ทั้งสองทางเพราะหากจีเอ็มฝันจริงก็เป็นฝันที่วิปริตพิสดารที่สุดที่เคยเจอ จะมองหน้าเพื่อนยังไงหากรู้ว่าเขาฝันทุเรศแบบนั้นก๊อก ก๊อก ก๊อกจีเอ็มลุกไปเปิดประตูห้องของตัวเอง แต่เมื่อเห็นว่าใครเป็นคนเคาะก็แทบจะอยากปิดใส่หน้า“เจ็ม มึงเป็นอะไร มีอะไรบอกกูได้นะ”คนที่มาคือโรอา เขารับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของจีเอ็ม มีหลายจังหวะที่เหมือนจะถูกมองแต่พอหันกลับจีเอ็มก็หลบหน้าไปแล้ว แถมตอนที่เดินกลับรถรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายจะบิดหนีไม่กล้าถูกตัว“กูกำลังจะอาบน้ำ ไว้เดี๋ยวค่อยคุยนะ”จีเอ็มยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้า แต่ไม่ทันจะปิดประตูก็ถูกคนตัวสูงขวางเอาไว้ เมื่อแขนโรอาที่ยื่นมาสกัดสัมผัส จีเอ็มรีบสะบัดแขนออกอย่างไม่ทันตั้งตัวจนข้อมืออีกฝ่ายฟาดเข้ากับผนัง“โอ๊ย!!”“โรอากูขอโทษ”ทันทีที่ร่างสูงร้องจีเอ็มลืมความคิดรีบเข้าไปดู ความรู้สึกผิดเข้าแทรกซึมพาโรอามานั่งบนเตียงแล้วทำแผลพร้อมกล่าวขอโทษอย่างจริงใจ“มึงเจ็บมากไหม แล้วแบบนี้...”“ไม่เป็นไรแล้ว แต่ทำให้มึงคุยกับกูได้ก็คุ้มแล้วล่ะ สรุปมึงเป็นอะไรกันแน่”“เปล่า กูแค่ปวดหัว”“ไม่ใช่ กูกับมึงคบกันมาตั้งนานมีหรอที่กูจะดูไม่ออก แต่ถ้ามึงไม่อยากพูดกูก็คงสำคัญตัวเองผิดไป”โรอากล่าวเสียงอ่อนสีหน้าหม่นเหมือนจะน้อยใจ“อย่าพูดแบบนั้นดิ สำหรับกู...มึงสำคัญมากนะ”ตอนนี้ไม่กลัวแล้วที่จะมองอีกฝ่าย เขาจ้องไปที่โรอาแสดงความจริงใจ เมื่อเห็นว่าแววตาของจีเอ็มนั้นไม่โกหกก็ยอมปล่อยวาง“อืม กูไม่กวนมึงแล้วพักผ่อนเหอะ”โรอาลุกขึ้นเตรียมเดินออกจากห้อง แต่ยังไม่ทันก้าวเท้าก็ถูกรั้งแขนเอาไว้ เขาหันกลับไปมองคนที่นั่งอยู่บนเตียง“ขอบใจนะ...”แค่คำพูดคำเดียวกับรอยยิ้มที่สดใสก็ทำให้โรอาคลายกังวล เขาออกจากห้องจีเอ็มเตรียมจะกลับไปนอนต่อเพราะวันนี้เป็นวันหยุดกะจะหลับยาว ๆ“อ้าวไอ้ภู มึงจะไปไหนวะ”ยังไม่ทันจะเข้าห้องก็เห็นภูรีบร้อนเตรียมจะไปไหน“ไปคณะอะดิ พอดีสโมมีงาน”“มึงพึ่งกลับมาเองไม่พักสักหน่อยก่อน”“เดี๋ยวไปพักอยู่โน่น กูไปก่อน”“เค”หลังจากลากันภูก็เดินทางมายังคณะ แม้จะเป็นวันหยุดแต่ก็มีนักศึกษาป.โทและอาจารย์ที่ทำงานอยู่บ้าง เขาตรงไปยังตึกสโมสรนักศึกษาประจำคณะหลังโรงอาหาร“ภู มึงมาแล้ว โฮ ขอบใจมึงมากนะ”ทันทีที่เข้ามาด้านในประธานสโมสรอย่างเชอรี่ก็ปรี่เข้ากอดเพราะงานเร่งแถมคนอื่น ๆ ก็เดินทางกลับบ้านต่างจังหวะในวันหยุดกันหมด“แล้วเหลือใครบ้าง”ระหว่างเดินทางภูคุยงานกันมาสักพักรู้ว่างานใหญ่เลยอยากประเมินแรง“ก็มีมึง กู อีหนิง ต่อ ซีแล้วก็เม้ง”เชอรี่ร่ายรายชื่อสำหรับคนที่สามารถมาร่วมงานได้ ภูถึงกับกุมขมับเพราะเมื่อเทียบกับงานแล้วช่างหนักหนาเอาการไม่รอให้มัวเสียเวลาอันมีจำกัดเขารีบลงมือจัดการในจุดที่สามารถทำได้ในกำลังของตน ไม่นานนักคนที่เหลือก็เข้ามาเสริม“ภู ไม่ให้พี่สกายมาช่วยอะ”หนิงดาวคณะถามแกมแซว เพราะได้ข่าวว่าภูกับรุ่นพี่วิศวะคบหาดูใจกัน“พี่เขาเหนื่อย ๆ อะ ไม่อยากรบกวน”“แหม อยากเจอหนุ่มวิศวะอะดิมึง”เชอรี่เอ่ยแซว ต่อที่เป็นแฟนหนิงหันขวับไปจ้องราวกับไม่พอใจ“ทำไม หนุ่มมนุษย์ก็มีจะไปมองทำไมหนุ่มวิศวะ โถ่”เม้งผสมโรงเพราะเขาก็น้อยใจนิดหน่อยที่สาวมนุษย์พากันชื่นชมหนุ่มต่างคณะกันเสียหมด“อีเชอรี่หาเรื่องให้กู เดี๋ยวก็ยุให้ซีหรอก เนอะซีเนอะ”เธอหันไปพยักเพยิดกับเดือนคณะที่สนิทกันตอนประกวดดาวเดือน เจ้าตัวได้แต่อมยิ้มไม่ตอบโต้“อย่ามา ซีรักกูหลงกูคนเดียว กูทำของไว้ไม่รู้หรอ”ระหว่างที่ทุกคนกำลังพูดคุยสนุกมีเพียงภูที่ไม่พูดอะไรได้แต่นั่งฟังอย่างขำขัน “ภูกินขนมไหม เราซื้อมาเยอะเลย”ซีเห็นภูนั่งทำงานอย่างตั้งใจเลยเข้ามาถามพร้อมกับถุงขนมใบใหญ่“อีเชอรี่ ผัวมึงโดนคาบไปแล้วค่า แหมซีเห็นเงียบ ๆ แบบนี้ไม่เบานะเรา”เมื่อถูกหนิงแซวคนอื่น ๆ ก็พากันหันมามองทางทั้งคู่ ซีได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เชอรี่ปรี่เข้ามาหาพร้อมกับกอดแขนของภู“คนนี้เมียน้อยกูเองกูไม่หวง”นอกจากเชอรี่จะเป็นประธานสโมเธอยังเป็นประธานกลุ่มสาววายเจ้าของเพจจิ้นหนุ่มในมหาลัยอีกด้วย“เชอรี่นี่มึงจะเป็นผัวภูหรอ ฮ่า ๆ ภูแม่งเป็นเมียทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายเลย”ต่อหัวเราะชอบใจ“โห่ พวกมึงล้อกันไม่ไว้หน้ากูเลย”เม้งหนุ่มโสดคนเดียวในห้องพูดด้วยท่าทางน้อยใจ ทุกคนพากันสงสารเลยเข้ามากอดปลอมแบบเล่นกันก่อนจะทำงานกันต่อ …...ตกเย็น หลังจากฟ้าเริ่มมืดแม่ของเชอรี่ก็มารับ หนิงอาศัยติดรถไปด้วยเพราะผ่านทาง ตามด้วยต่อกับเม้งที่อยู่หอใน “ที่เชอรี่พูด อย่าเก็บไปคิดมากนะ” ซีเดินสะพายกระเป๋าเข้ามาหาเตรียมพร้อมเดินทางกลับหอพัก “เราไม่คิดมากหรอก กลับดี ๆ นะ เดินทางปลอดภัย” “ภูเองก็กลับเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อ” ซีเห็นคนอื่นกลับหมดมีแต่ภูที่ยืนส่งไม่มีวี่แววจะเก็บของ “ยังเหลือเยอะอยู่เลย นายกลับกันเหอะเราว่าจะต่ออีกหน่อย” “พักบ้างทำมาทั้งวัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาต่อ” ภูไม่ตอบรับเขาส่งยิ้มให้ก่อนจะโบกมือลาทุกคน เมื่อเหลือตัวคนเดียวภูก็กลับมานั่งทำงานต่อเพราะกลัวจะเสร็จไม่ทัน ครืด ครืด มือถือของเขาดังขึ้น ภูเลยหยิบขึ้นมาดู เป็นสกายที่โทรหา “น้องภูพี่ไปหาที่บ้านโรอาบอกว่าน้องภูไม่อยู่” “ครับ ผมมาทำงานคณะอะ พี่สกายมีอะไรหรอ” “เปล่า แค่จะชวนไปกินข้าว จะกลับหรือยังให้พี่ไปรับไหม” ภูหันมองข้าง ๆ เห็นถุงขนมที่ยังเหลือ “ไม่เป็นไรครับ ผมมีของกินอยู่” “ให้พี่ไปอยู่เป็นเพื่อนไหม” “ผมอยู่ได้ ขอโทษน้าช่วงนี้ผมยุ่งมาก เอาไว้สร็จงานนี้เดี๋ยวชดเชยให้” ภูนั่งทำงานต่อจนดึกรู้ตัวอีกทีก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน รถมอที่คอยรับส่งนักศึกษาเที่ยวสุดท้ายก็มา 3 ทุ่ม เขาเลยตัดสินใจที่จะค้างตึกสโมสร โชคดีที่ก่อนหน้านี้ตึกสโมสรรีโนเวทใหม่มีห้องน้ำในตัวที่ภูสามารถใช้ได้โดยไม่ต้องเดินฝ่าความมืดไปเข้าห้องน้ำคณะที่อยู่ใต้ตึกเรียน ภูเดินเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาแต่รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว มองซ้ายมองขวาไม่มีใครเลยตัดสินใจถอดเสื้อผ้าออกแล้วชำระล้างร่างกาย ระหว่างที่อาบน้ำเขาก็รู้สึกแปลก ๆ เพราะนี่คือครั้งแรกที่อาบน้ำในห้องน้ำสโมที่ที่เขาทำงานอยู่ทุกวัน ตึกที่เต็มไปด้วยผู้คนและเสียงเจี๊ยวจ๊าวบรรยากาศครึกครื้นอยู่ ๆ มือไม้ของภูก็อยู่ไม่สุขยามที่เขาฟอกสบู่ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังทำอนาจารต่อหน้าคนรู้จักจำนวนมากหากเป็นเวลาปกติทั้งความกลัวและความแปลกใหม่ภูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก นี่ก็เกือบอาทิตย์แล้วที่เขาทำกับสกาย ตอนแรกวางแผนกันว่าหลังจากเดทกลุ่มที่ร้านประจำของแมนก็จะกลับมาจัดกันแต่เพราะเกิดเรื่องเลยไม่มีเวลาได้ปลดปล่อย ภูยืนเปลือยรอตัวแห้งเพื่อจะสวมชุดเก่า แต่ตอนที่กำลังยืนนิ่งอยู่นั้นก็มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา มันเป็นความตื่นเต้นแบบใหม่ที่ไม่เคยลอง ร่างที่ไร้อาภรณ์เดินออกจากห้องน้ำพร้อมกำเสื้อผ้าในมือแน่นมุ่งไปยังห้องทำงาน ทันทีที่มาถึงที่หมายหัวใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ แค่คิดว่าหากมีใครเห็นการกระทำเมื่อครู่ขนก็ลุกซู่ไปทั้งตัว ด้วยความตื่นเต้นหัวใจสูบฉีด เลือดฝาดแผ่ไปทั้งตัวรวมไปถึงจุดที่ถูกหล่อเลี้ยงอย่างตรงนั้น แก่นกายสีขาวสวยตั้งตรงขนานกับพื้น ภูตกใจกับสภาพการณ์ แต่จ้องมันไปก็รู้สึกเสียวเลยตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่เคยสัมผัส ซึ่งก็คือความเสียวแบบใหม่ แฟนตาซีที่ยากจะมีโอกาสได้เผชิญ__________
เอาแล้ว ๆ จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย >_<ติดตามต่อในสัปดาห์หน้ากับตอนที่ 6ภูกับเหตุไม่คาดฝัน(NTR)
ขอบคุณครับ เอ้า ข อ บ คุ ณ ค รั บ สนุกมากครับ ขอบคุณมาก เยี่ยมครับ {:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ โอ๊ะ ภูใจกล้านะเนี่ย ต่อไวๆนะครับ abc55 ตอบกลับเมื่อ 2024-12-23 10:31
ค้างจนต้องรีบไปอ่านต่อที่เคยซื้อไว้ใน ธวล 555555
เอ๊ะ เคยซื้อในธัญแล้วแต่ยังมาอ่านซ้ำที่นี่ ขอบคุณมากเลยคับ แหะๆ 😂 ขอบคุณครับ ค้างสุดๆ รอนะครับ ขอบคุณมากครับ ค้างจนต้องรีบไปอ่านต่อที่เคยซื้อไว้ใน ธวล 555555 รีบมาต่อไว ๆ นะครับ กำลังสนุกเลย ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2