บทกวีอาหรับ
دَعِ الأَيَّامَ تَفْعَلُ مَاتَشَاءُ وَطِبْ نَفْسًاإِذَاحَكَمَ القَضَاءُوَلاَتَجْزَعْ لِحَادِثَةِ اللَّيٰالِيْ فَمَالِحَوَادِثِ الدُّنْيٰابَقَاءُ
จงปล่อยวางวันเวลา ให้มันทำตามปรารถนา
จงให้ดวงจิตในอุราสถิตมั่น คราใดที่ลิขิตกำหนดมา
อย่าโอดครวญชวนตัดพ้อ ต่อเหตุการณ์ยามรัตติกาล
อันเหตุทั้งปวงการของโลกาสถาน หาได้คงอยู่ยั่งยืน
وَرِزْقُكَ لَيْسَ يُنْقِصُهُ التَّأَنِّىْ وَلَيْسَ بَزِيْدُ فِى الرِّزْقِ العَنَاءُ
وَلاَحُزْنٌ يَدُوْمُ وَلاَسُرُوْرٌ وَلاَ بُؤْسٌ عَلَيْكَ وَلاَرَخَاءُ
إِذَامَاكُنْتَ ذَاقَلْبٍ قَنُوْعٍ فَأَنْتَ وَمَالِكُ الدُّنْيَاسَوَاءُ
โภคปัจจัยของเจ้านั้นความชักช้าหาใช่ทำให้มันพร่อง
ความจดจ้องตรากตรำอันเหนื่อยล้าจักเพิ่มพูนโภคทรัพย์ก็หาไม่
การร่ำไห้โศกเศร้าย่อมมิยั่งยืนแลความปราโมทย์ก็คือกัน
ความทุกข์ยากอันขัดสนแลความสุขสมก็หาใช่นิจนิรันดร์
ตราบเมื่อเจ้านั้นมีหัวใจอันพอเพียงไม่มักมากมูมมามตามกระสัน
ตราบนั้นไซร้ตัวเจ้ากับราชันย์แห่งโลกาย่อมเทียมกัน
وَمَنْ نَزَلَتْ بِسَاحَتِهِ المَنَايَا فَلاَ أَرْضٌ تَقِيْهِ وَلاَسَمَاءُ
وَأَرْضُ الله وَاسِعَةٌ وَلكِنْ إِذَانَزَلَ الْقَضَاءُضَاقَ الْفَضَاءُ
มันผู้ใดใครก็ตามลงมาแล้วที่เขาซึ่งอาสัญ
ย่อมผกผันไร้ปฐพีแผ่นฟ้าปกป้องคุ้มกัน
พสุธาแผ่ไพศาลสุดกว้างไกล
แต่ไฉนถึงคราลิขิตลงที่เวิ้งว้างพลันคับแคบในบัดดล
دَعِ الأَيَّامَ تَغْدِ رُكُلَّ حِيْنٍ فَمَايُغْنِىعَنِ المَوْتِ الدَّوَاءُ
จงปล่อยวางวันเวลาให้มันทุรยศอยู่ร่ำไป ก็ใช่ว่าโอสถอันวิเศษจะทัดทานมรณะก็หาไม่ ขอบคุณครับสุดยอดครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับผม ต้นฉบับโพสต์โดย noom2521 เมื่อ 2011-12-29 08:06 static/image/common/back.gif
ขอบคุณครับผม
ด้วยความยินดีคับ{:1_1:} ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนครับ ต้นฉบับโพสต์โดย sand เมื่อ 2011-12-31 09:07 static/image/common/back.gif
ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนครับ
เมือลิขิตมาอะำไรก็ขวางไม่อยู่คับ ขอบคุณมากมาก
หน้า:
[1]