fiction herry potter (เดรโก X แฮรี่ ) (2)
ในทุกๆวันแฮรี่ก็จะไปห้องสเนปหลังจากนั้นเขาก็ต้องไปอาบน้ำให้มัลฟอยถึงมันจะต้องนอนดึกแต่เขาก็สุขใจที่ได้ทำได้อยู่ใกล้คนคนนั้น เขากับมัลฟอยไม่ค่อยจะทะเลาะกันแล้วแต่มีบางครั้งที่กัดกันบ้าง และเขาก็ได้คุยเรื่องต่างๆกับมัลฟอย แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันจนเขาคิดว่ามัลฟอยก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเวลาหนึ่งอาทิตย์ช่างผ่านไปรวดเร็ววันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้มาห้องมัลฟอยแล้ว “วันนี้วันสุดท้ายแล้ว ฉันอาบน้ำให้นายเอามั้ยพอตเตอร์””ไม่เอาอะฉัน”แฮรี่หน้าแดงได้แต่ก้มหน้างุดๆ“นายจะอายทำไม มะมานี่เลย””เฮ้ยๆมัลฟอย”มัลฟอยจับเขาถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่กางเกงขาสั้นตัวเดียวแล้วลากเข้าห้องน้ำจัดการสระผมถูหลังให้พร้อม แฮรี่ไม่ได้ขัดขืนอะไรเขารู้สึกสบายนานทีจะมีคนอาบน้ำให้“ดีมั้ยพอตเตอร์อยากให้ฉันอาบให้ทุกวันมั้ยละ”เสียงมัลฟอยกระซิบข้างหูทำให้เขาขนลุกซู่รู้ตัวอีกทีมัลฟอยมาอยู่ในอ่างกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กันมัลฟอยใช้มือแตะบนหน้าท้องของเขาอีกข้างก็ลูบอยู่บนไหล่”ฉันชอบนายพอตเตอร์” แฮรี่ค่อยๆเห็นหน้ามามอง แล้วใบหน้ามัลฟอยก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนปากของทั้งสองสัมผัสกัน แฮรี่ไม่ขัดขืนเพราะเขาก็ต้องการสัมผัสนี้เหมือนกันมันเป็นสัมผัสที่โหยหามานานทั้งลึกซึ้งและตื่นเต้นพวกเขาจูบกันร้อนขึ้นเรื่อยๆ มือของมัลฟอยเริ่มลูบไล้บนลำตัวลื่นของเขา และมาถึงบริเวณบั้นท้ายสอดมือเข้าใต้กางเกงนั้น นั้นทำให้เขาได้สติ มันยังไม่ใช่ตอนนี้เร็วเกินไป แฮรี่จึงผลักมัลฟอยออก “ทำไมพอตเตอร์””เออฉันว่ามันเร็วเกินไปนะมัลฟอย”แฮรีพูดก้มหน่าเพราะกลัวมัลฟอยเห็นหน้าที่แดงเป็นลูกตำลึงของเขา”ok ฉันขอโทษ””ไม่เป็นไร””แฮรี่”เขาเงยหน้าขึ้นมัลฟอยเรียกเขาว่าแฮรี่หรอ“ที่บอกว่าชอบนายไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะมันคือเรื่องจริงฉันอยากให้นายรับมันไว้ถึงนายจะไม่ชอบฉันก็ไม่เป็นไรก็เข้าใจว่านานเกลียดฉันจะตายและฉันก็ขอโทษด้วย” “ไม่ใช่ มัลฟอยฉันก็รู้สึกดีกับนายเหมือนกันฉันลังเลมานานแล้วแต่ฉันคิดว่าเราใจตรงกันนะ มัลฟอย””แฮรี่นายพูดจริงๆนะ ฉันดีใจนะรู้ไหม””จริงสิมัลฟอย””อืมเรียกเดรโกดีกว่ามั้ง””ดะ เดรโก”แฮรี่เขินจนหน้าแดงไม่รู้ทำไมก็แค่เรียกชื่อ คงเป็นเพราะมันเป็นชื่อที่เขาเรียกในฝันบ่อยๆมั้ง
“น่ารัก”จบคำชมเดรโกก็ประคองหน้าแฮรี่มาแล้วประกบจูบเป็นการให้รางวัล
**** Hidden Message *****
วันนั้นเป็นวันที่แฮรี่มีความสุขที่สุด ได้ตื่นขึ้นมาเจอหน้ากันกินข้าวด้วยกัน ได้อยู่ด้วยกันทั้งวันมืดแล้วกว่าเขาจะกลับมาหอกริฟฟินดอร์ “แฮรี่ นายหายไปไหนตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”รอนตะโกนเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามา “เขาก็อยู่กับแฟนเขานะสิรอน”เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น แฮรี่เดินมาถึงแล้วนั่งข้างๆรอน “นายมีแฟนแล้วหรอแฮรี่ใครล่ะ””เออ ”เขาจะบอกรอนดีไหมนะรอนจะว่าอะไรเขาไหมนะออกจะเกลียดเดรโกซะขนาดนั้น เขาหันหน้าไปมองเฮริ์ม ก่อนที่เธอจะตอบเขาอย่างรู้ใจ“แล้วแต่นายสบายใจแฮรี่” เขาคิดแว๊บหนึ่งก่อนจะตัดสินใจ ยังไงรอนก็ต้องรู้อยู่ดี“เออ คือ ว่าเป็นแฟนฉัน คือเดรโกเดรโก มัลฟอย”” อะไรนะแฮรี่ นายเป็นแฟนกับมัลฟอย” รอนตะโกนสาบานเลยว่าคนทั้งห้องนั่งเล่นต้องได้ยินทุกคน“แฮรี่นายกับมัลฟอยจริงๆหรอ”เนวิลถามแฮรี่เบาๆ “เออมัน ””แฮรี่จริงหรอแฮรี่ ไม่จริงใช่ไหม ฉันจองนายไว้นะ แฮรี่” และอีกหลายคำถามมากมายจากสมาชิกในบ้าน“หยุดหยุดก็ได้ฉันเป็นแฟนมัลฟอยเดรโก มัลฟอย”
แฮรี่ตะโกนเสียงดัง ทุกคนเงียบ “เราคบกันอยู่”แค่นั้นทุกคนก็กลับไปทำงานตัวเองอย่างเดิมแล้วเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นตามมา
แฮรี่ซบหน้าลงกับฝ่ามือก่อนเงยหน้าขึ้นแล้วถอนหายใจ “เออ แฮรี่ฉะ ฉันขอโทษนะ ที่ ฉัน””ไม่เป็นไรรอน ช่างมันเถอะ”จากนั้นไม่มีเสียงใครพูดอีกเลยจนกระทั้งทั้งสามแยกย้ายไปนอน เฮ้อ เดรโกจะว่ายังไงบ้างนะจะโกรธมั้ย คืนนั้นเขาคิดแต่เรื่องนี้จนหลับไป
“แฮรี่ตื่นได้แล้วสายแล้ว” แฮรี่สะดุ้งก่อนจะตื่นขึ้นมา“อีกหน่อยรอน””เร็ววันนี้มีเรียน เช้านะแฮรี นี่ก็ เจ็ดโมงกว่าแล้ว””โอเคๆ”“เร็วเลย”รอนว่าพลางดันหลังแฮรี่ให้เข้าห้องน้ำไป
“จะมีวันไหนบ้างมั้ยที่พวกเธอสองคนจะตื่นแต่เช้าแล้วไม่ต้องให้ฉันรอ”เฮอร์ไมโอนี่บ่นกับสองหนุ่ม”เธอไม่รอก็ได้นะไม่ว่า” รอนพูดออกมา“รอนเธอพูดแบบนี้ได้ไง ฉันตั้งใจมารอนะเธอต้องพูดว่าขอโทษหรือ อะไรแบบนี้ไม่ใช่อย่างนี้””อ้าวหรอ”เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ทำท่าทางทำตาลอยฟ้าแล้วทานอาหารต่อไป
ส่วนแฮรี่ก็เอาแต่มองหาคนบางคนที่อยู่ทางโต๊ะสลิธีลีน
“เดรโก นายเป็นแฟนแฮรี่จริงหรอ”กอยถามออกมาแบบเบา“ใครบอกนาย กอย””ฉันฉันรู้จากเด็กกริฟฟินดอร์ เขาลือกันนะถ้ามันไม่จริงฉันขอโทษ””อือ” เดรโกตอบแค่นั้น เขาคิดว่าพวกนั้นรู้ได้ยังไงเร็วจริงๆ
วันนี้เดรโกส่งจดหมายมาให้เขาฉบับหนึ่งบอกให้ไปหาที่ห้อง เขาเริ่มจะใจไม่ดีกลัวว่าเดรโกจะโกรธเขาเอา
ก็อกๆๆๆ“แฮรี่ครับ”แฮรี่ตะโกนออกไป “แฮรี่เข้ามาเลย”แฮรี่เปิดเข้าไปในห้อง เขาเดินเข้าไปอย่างช้าๆทำตัวไม่ถูกกลัวจะโดนโกรธเอาเขายิ่งง้อใครไม่เก่งด้วย “มานั่งสิ แฮรี่” เขาเดินช้าๆไปนั่งก่อนจะเริ่มพูด “เดรโกข่าวที่เราคบกันฉะฉันฉันเป็นคนบอกไปเองฉันขอโทษฉันรู้ว่านายนายคงไม่อยากให้ใครรู้แต่เพราะมันเป็นแบบนี้ฉันเป็นผู้ชายแล้วฉันก็ไม่ค่อยมีอะไรดีเลยฉัน ฉันเข้าใจนะ แต่ฉัน ฉันขอโทษจริงๆเดรโก” แฮรี่พูดซะยาวมันทำให้เดรโกหัวเราะ“555 แฮรี่ฉันไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อยแล้วก็ไม่ได้คิดแบบนั้นซะหน่อย เค้ารู้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่มีใครมากล้าจีบนายอีก”เดรโกพูดอย่างร่าเริง มันทำให้แฮรี่หายกังวล“แล้วที่นี้เราก็จะได้sweetกันได้อย่างสบายใจทุกที่ทุกเวลาไงแฮรี่ดีออก ” แฮรี่ไม่ได้พูดอะไรได้แต่พยักหน้าแล้วยิ้มๆ
“’งั้นวันนี้ออกไปข้างนอกกันไปเดินเล่นป่ะ” เดรโกชวนพลางฉุดแฮรี่ให้ลุกขึ้น ทั้งสองพอกันเดินเล่นไปตามริมทะเลสาบจูงมือกัน ยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขถึงแม่ว่าจะมีคนกระซิบกระซาบบ้างเมื่อเห็นทั้งสองคน แต่เดรโกก็บอกเขาว่าไม่ต้องสนใจ พวกเขาอิจฉาเราไง นี่คือคำพูดของเขาเดรโกมัลฟอย
ขอบคุณครับ เป็นเรื่องที่สนุกจริงๆ
อย่างนี้คงไม่อยากจบจากโรงเรียน ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ -ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคร๊าฟฟฟ ขอบคุนมากคับ
จะรอนะ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุงมาก คับ{:5_142:} ขอบคุณคราฟ ขอบคุณค๊าบบบ ^^ ขอบคุณล่วงหน้าคับ
ขอบคุณครับ ติดตามต่อครับ
ขอบคุณมากๆเลยนะคับ
สนุกมากเลยครับ{:5_135:} :victory::victory::victory::victory: ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2